Thursday 24 January 2019

Εμπορία ανθρώπων, ένα έγκλημα που μένει ατιμώρητο

ΟΗΕ: Τα Ηνωμένα Έθνη διαπιστώνουν σε πρόσφατη έκθεσή τους ότι τις περισσότερες φορές η εμπορία και εκμετάλλευση ανθρώπων κάθε ηλικίας και φύλου μένει ακόμα ατιμώρητη σε παγκόσμιο επίπεδο. Το σοκαριστικό αυτό συμπέρασμα είδε σήμερα το φως της δημοσιότητας και τονίζει πως παρά την πρόσφατη τάση αύξησης των καταδικαστικών αποφάσεων σε σχετικές υποθέσεις, «ο συνολικός αριθμός» των αποφάσεων αυτής της φύσης παραμένει πολύ μικρός σε περιοχές όπως η Αφρική και η Μέση Ανατολή.
«Οι διακινητές πρακτικά σπανίως κινδυνεύουν να προσαχθούν ενώπιον της δικαιοσύνης», αναφέρει στην έκθεση το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τον Έλεγχο των Ναρκωτικών και την Πρόληψη του Εγκλήματος (Office des Nations Unies contre la drogue et la crime, ONUDC), το οποίο εδρεύει στη Βιέννη. Ο ΟΗΕ κάνει έκκληση στη διεθνή κοινότητα να ενεργοποιήσει και να ενισχύσει οποιαδήποτε προσπάθεια στο πλαίσιο διεθνών εργασιών για την εξάρθρωση τέτοιων εγκληματικών δικτύων, τα οποία απλώνουν τα πλοκάμια τους σε όλο τον κόσμο.

Η έκθεση, η οποία βασίζεται σε δεδομένα που συλλέχθηκαν μέχρι το 2016, προσθέτει πως τα τελευταία τριάντα χρόνια υπήρξαν πολλά κράτη τα οποία βρίσκονταν σε εμπόλεμη ζώνη. Οι ένοπλες συρράξεις μεγεθύνουν τον κίνδυνο ανάδυσης τέτοιων δικτύων εμπορίας και εκμετάλλευσης ανθρώπων, επειδή σε τέτοιες συνθήκες συνήθως οι κρατικοί θεσμοί καταρρέουν, οι εξαναγκαστικές προσφυγικές μετακινήσεις πληθυσμών είναι συχνές, οικογένειες διαλύονται και μέσα σε αυτό το χάος επικρατεί απόλυτη οικονομική επισφάλεια, όπως σχολιάζει το ONUDC.
Φυσικά, το μεγαλύτερο ποσοστό θυμάτων είναι κορίτσια και γυναίκες, καθώς η εμπορία ανθρώπων με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση είναι η κυρίαρχη μορφή του μορφή του φαινομένου (59% των θυμάτων το 2016). Το γνωστότερο πρόσφατο φαινόμενο είναι η περίπτωση χιλιάδων κοριτσιών και γυναικών της μειονότητας Γεζίντι, οι οποίες υποδουλώθηκαν, βασανίστηκαν και πουλήθηκαν από τους τζιχαντιστές της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ.
Η δεύτερη πιο διαδεδομένη μορφή εμπορίας είναι η καταναγκαστική εργασία και αφορά στο ένα τρίτο των θυμάτων. Το φαινόμενο αυτό επικρατεί κυρίως στην υποσαχάρια Αφρική και στη Μέση Ανατολή. Εκτός από αυτή, εκατό κρούσματα που συνδέονται με τη διακίνηση ανθρωπίνων οργάνων καταγράφηκαν κατά την περίοδο 2014-2017. Οι διακινητές εκμεταλλεύονται τους καταυλισμούς προσφύγων για να προσελκύσουν τα θύματά τους δίνοντάς τους «ψευδείς υποσχέσεις για χρήματα ή/και μεταφορά σε ασφαλέστερους τόπους», εξηγεί η υπηρεσία του ΟΗΕ.
Μια άλλη μορφή εκμετάλλευσης ανθρώπων είναι οι εξαναγκαστικοί γάμοι με θύματα γυναίκες σε μικρές ηλικίες, κάτι που συμβαίνει κυρίως στη Νοτιοανατολική Ασία. Σύμφωνα με το ONUDC, το 70% των θυμάτων σε διεθνές επίπεδο είναι γυναίκες και το 23% του συνόλου των θυμάτων είναι ανήλικες.
Το ONUDC δεν δίνει ακριβές αριθμό των θυμάτων της εμπορίας ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο αριθμός των κρουσμάτων που ταυτοποιήθηκαν ανερχόταν σε 25.000 το 2016, δηλαδή καταγραφόταν μια αύξηση 10.000 ανθρώπων και πλέον από το 2011, με τις μεγαλύτερες αυξήσεις να σημειώνονται στην αμερικανική ήπειρο και την Ασία.

Εναλλακτική Δράση
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα παιδιά που «αγνοούσαν» τον Ρέμπραντ
Στην εποχή των sociol media δεν είναι όλα όπως φαίνονται

... αυτό είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της εποχής των social media. Ο καθένας να διαλέγει την πραγματικότητα που τον βολεύει. 
************
Μια διδακτική παρεξήγηση για την εποχή των social media, όπου αλήθεια θεωρείται συνήθως αυτό που φαίνεται και όχι αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα. 
Πρόκειται για μια εικόνα με πολλά επίπεδα: παιδιά του σχολείου προσηλωμένα στα κινητά τους ενώ βρίσκονται μπροστά στο αριστούργημα του Ρέμπραντ «Νυχτερινή Περίπολος». 
Είναι όμως στην πραγματικότητα αυτό που φαίνεται; 
Η εικόνα έχει γίνει viral στο Διαδίκτυο. 
Και λογικά. 
Όχι μόνο γιατί ο συμβολισμός της εκ πρώτης όψεως είναι προφανής. Αλλά και γιατί προσφέρεται για άμεσο σχολιασμό και απαξιώσεις: Η νέα γενιά αδιαφορεί για τα υψηλά επιτεύγματα και στρέφεται στο εφήμερο και το εύκολο. 

Πράγματι, από την πρώτη στιγμή που η φωτογραφία του Gijsbert van der Wal από το Μουσείο του Αμστερνταμ είδε το φως της δημοσιότητας αντιμετωπίστηκε σαν ένας ξεκάθαρος συμβολισμός των σύγχρονων μεταμοντέρνων κοινωνιών την εποχή των smartphones, του Διαδικτύου και των social media που διασπούν την προσοχή μας. 
Και μια ακόμα διαδικτυακή δίκη, ξεκίνησε με το twitter να πρωτοστατεί 
«Δεν υπάρχει λόγος να αναρωτιόμαστε γιατί αυτή η φωτογραφία έγινε viral. Η τέλεια απεικόνιση της εποχής μας», γράφει κάποιος Κρίς Γκίνες, εκπρόσωπος της Υπηρεσίας Αρωγής και Έργων του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους μαζεύοντας 308 likes και 443 retweets. 
Ο Μπράιαν Ριες, που εργάζεται στα social media του CNN πρόλαβε κι έφτιαξε μια εικόνα παρωδίας βάζοντας τα παιδιά στον πίνακα και την περίπολο έξω. 

Ο «πού πάμε βρε… πού πάμε» ή αλλιώς ο ηθικολόγος του twitter που στο προφίλ του δηλώνει εναντίον της πολιτικής ορθότητας, υπερασπιστής της παράδοσης, έτοιμος να υπερασπιστεί τον δυτικό πολιτισμό και εναντίον της παγκοσμιοποίησης έχει βρει και το δίδαγμα: 
«Υπέροχη εκδοχή! Η διασπασμένη κοινωνία. Δεν χρειάζεται να αναρωτιόμαστε γιατί είμαστε σε αυτή την κατάσταση σήμερα. Διδάξτε τα παιδιά μας!» 
«Πιστεύει κανείς ότι γκουγκλάρουν τον Ρέμπραντ; Όχι, ούτε εγώ» γράφει κάποιος Γκέιλ Β. ακολουθώντας την κλασσική προσέγγιση όπου κάποιος βασίζεται σε αυτό που πιστεύει και όχι σε αυτά που ξέρει. 

Τι συνέβαινε λοιπόν στην πραγματικότητα; Ήταν όντως όπως πίστευε ο Γκέιλ Β. ή συνέβαινε κάτι άλλο; 
Κάποιοι χρήστες άρχισαν να αναρωτιούνται αν τα παιδιά δεν είναι προσηλωμένα στο facebook αλλά απλώς ψάχνουν τον πίνακα στα κινητά τους.
«Μαθητές ψάχνουν στοιχεία για μια σχολική εργασία με τα κινητά τους;» αναρωτιέται κάποιος (με μόνο 11 likes πάντως). 

«Μου αρέσει να φαντάζομαι ότι κάνουν έρευνα για τον πίνακα» γράφει κάποιος άλλος, δείχνοντας μια άλλη σχολή προσέγγισης της πραγματικότητας από τους χρήστες των social media που συνοψίζονται στη φράση «μου αρέσει να φαντάζομαι…». 
«Προφανές ότι πρόκειται για σχολική επίσκεψη – και φαίνεται ότι οι μαθητές δουλεύουν στα σοβαρά ψάχνοντας στοιχεία. Ναι;» 
γράφει κάποιος άλλος οπαδός των φαινομένων. 

Τέλος κάποιος προχωράει σε ακόμα πιο ριζοσπαστικές θέσεις, αμφισβητώντας το σύνολο των έργων της Αναγέννησης. 
«Δεν σας βάζει σε σκέψεις ότι μάλλον θα έπρεπε να αναρωτηθούμε κατά πόσο ενδιαφέρουν πια αυτοί οι παλιοί καφετί πίνακες;» αναρωτιέται. 
Γιατί; Μα γιατί μπορεί! 
Έτσι είναι τα social media. 
Τελικά τι είχε συμβεί στ’ αλήθεια; Όπως αποδείχθηκε τα παιδιά ήταν προσηλωμένα στα κινητά τους γιατί όντως έψαχναν στοιχεία για μια εργασία. Το επιβεβαίωσε η δασκάλα που τους συνόδευε εκείνη τη μέρα. Την οποία κανείς δεν είχε σκεφτεί να ρωτήσει ή να βρει. 
Γιατί πράγματι στην εποχή των social media το να «πιστεύεις» αυτό που σε βολεύει είναι πιο εύκολο και γρήγορο από το να «γνωρίζεις». «Πραγματικά» απαντάει κάποιος σε εκείνον που αναρωτιόταν μήπως πρόκειται για σχολική εργασία. «Μου το επιβεβαίωσε η δασκάλα τους. Όπως και να ‘χει, πρόκειται για μια ομιλητική φωτογραφία» 
Στη συνέχεια πήρε τον λόγο ο φωτογράφος Gijsbert van der Wall: 
«Μια μικρή ομάδα μαθητών καθόταν στα παγκάκια μπροστά από την ‘Περίπολο’. Όλοι τους κοιτούσαν είτε τα κινητά τους είτε των διπλανών τους. Μου φάνηκε παράξενο και τράβηξα μια φωτογραφία». 
Όταν το ίδιο απόγευμα ανέβασε την φωτογραφία στο facebook προς μεγάλη του έκπληξη την είδε να φτάνει τα 9.500 shares μέσα σε λίγες ημέρες. 
Και από εκεί πέρασε στο twitter, στο Reddit και στο Tumblr, γνωστές πλατφόρμες όπου οι χρήστες μοιράζονται και σχολιάζουν καθημερινά ειδήσεις, φωτογραφίες και άλλα «παράξενα». 
Με άλλα λόγια, έγινε viral. 
«Από την άλλη πλευρά» συνεχίζει ο Van der Wal «κάποιοι προειδοποιούσαν τους χρήστες να μην φτάνουν σε βιαστικά συμπεράσματα. Θεώρησαν ότι οι μαθητές στην πραγματικότητα ήταν προσηλωμένοι στα έργα τέχνης μέσω μιας εφαρμογής του Μουσείου για ξενάγηση με πολυμέσα».
Για να υποστηρίξει μάλιστα τα λεγόμενά του, δημοσίευσε κι άλλη μια φωτογραφία από εκείνη την ημέρα, όπου οι μαθητές κοιτάζουν εκστατικοί μια σειρά πορτρέτων του Ρέμπραντ. 

Όπως και να ‘χει όμως, η ιστορία της παρεξηγημένης φωτογραφίας είναι χαρακτηριστική του τρόπου που συμπεριφέρεται η κοινή γνώμη την εποχή των social media. 
Όπου μια εντύπωση ή μια λάθος ερμηνεία μπορεί με μεγάλη ευκολία να δημιουργήσει μια τελείως άλλη «πραγματικότητα» για χιλιάδες χρήστες. 
Αλλά πάλι αυτό είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της εποχής των social media. Ο καθένας να διαλέγει την πραγματικότητα που τον βολεύει. 
______
 ~ Νίκος Ζαχαριάδης 
protagon
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki