Τι προσφέρει το παιχνίδι στα παιδιά

Πόσο σημαντικό είναι το παιχνίδι στη ζωή του παιδιού;

Το παιχνίδι αποτελεί για το παιδί τον καλύτερο τρόπο να εξερευνά και να μαθαίνει τον κόσμο γύρω του.  

Μέσα από τις διαδικασίες του παιχνιδιού τα παιδιά μαθαίνουν στην πράξη την έννοια της φιλίας, γνωρίζουν καινούρια αισθήματα όπως φόβος και θυμός και την ίδια στιγμή γίνονται ανεξάρτητα. Ένα νήπιο αποκτά άνεση να βρίσκεται παρέα με άλλους και να εστιάζει την προσοχή του σε αυτούς, μαθαίνει να δίνει και να μοιράζεται τα παιχνίδια του, καθώς επίσης την έννοια της συνεργασίας με τον υπόλοιπο κόσμο.

Παρόλο που συχνά φαίνεται δύσκολο στους γονείς να απασχολήσουν με τις ώρες ένα νήπιο, ειδικά εάν δεν έχουν γνώσεις παιδαγωγικής, αρκεί λίγη φαντασία και προσοχή για να περάσουν όμορφες στιγμές με το παιδί.
Έτσι ακολουθώντας πάντα τις υποδείξεις του παιδιάτρου σας, με κύριο σκοπό την ασφάλεια του παιδιού, μπορείτε να ακολουθήσετε μερικές από τις παρακάτω ιδέες:

• Ο χώρος που απασχολείται το παιδί αρκετές ώρες παίζοντας θα πρέπει να είναι άνετος και εύκολος στην επίβλεψη του. Στα παιχνίδια του παιδιού θα πρέπει να περιλαμβάνονται και στοιχεία όπως το νερό, η άμμος, κουτιά με περιεχόμενο που θα εξάπτει την περιέργειά του και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να το απασχολήσει.
• Επιπλέον, καλό θα είναι να του παρέχετε απλά και ασφαλή αντικείμενα όπως πλαστικά ποτήρια, πιάτα, μαχαιροπίρουνα αλλά και βιβλία, τουβλάκια και μαρκαδόρους. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά μπορούν να αντιγράφουν τις ενέργειές σας και τις ασχολίες σας, μαθαίνοντας μέσα από τη μίμηση. Χρειάζεται ωστόσο προσοχή για την αποθήκευση όλων των αντικειμένων, ώστε να βρίσκονται τόσο σε ασφαλή χώρο όσο και εύκολα προσβάσιμο για το παιδί.
• Καλό είναι να περιγράφετε στο παιδί ακριβώς τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, με εκφράσεις όπως για παράδειγμα: «σε βλέπω που ζωγραφίζεις έναν καφέ κύκλο» ή «πόσο ψηλά πήδηξες!».
• Ταυτόχρονα, καλό είναι να του κάνετε ερωτήσεις για να υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ σας, όπως: «πώς έφτιαξες τόσο νόστιμο φαγητό;».

Συμβουλή
Φροντίστε να εντοπίσετε χώρους στους οποίους μπορείτε να βρείτε συντροφιά τόσο για το παιδί όσο και για εσάς, ειδικά τώρα που το καλοκαίρι ευνοεί τις εξωτερικές δραστηριότητες. Και τι καλύτερο από την παιδική χαρά όπου το παιδί θα απασχοληθεί με τους συνομήλικους του και εσείς θα μιλήσετε με άλλους γονείς!

Δρ.Μαριαλένα Κυριακάκου
www.kyriakakou.gr
marialenakyriakakou@gmail.com
newsbomb.gr

Μπορεί το παιδί να τρώει γλυκά;

Διερευνώντας τον τρόπο που τα γλυκά επηρεάζουν το παιδί αλλά και την ψυχολογία των μικρών… «γλυκατζήδων».

Σύμφωνα με πολύ διάσημες παλαιότερες μελέτες, το γενετικό μας υπόβαθρο ευθύνεται για την προτίμησή μας στα γλυκά, αφού αποζητούμε την γλυκιά γεύση και αντίστοιχα απωθούμαστε από την πικρή. Αυτές οι μελέτες έγιναν σε νεογνά που μόλις γεννήθηκαν και δεν είχαν εκτεθεί σε άλλους περιβαλλοντικούς παράγοντες. Οι επιστήμονες έβαλαν στη γλώσσα τους νερό με διάφορες γεύσεις (πικρό, γλυκό, αλμυρό κλπ.), για να διερευνήσουν πώς θα αντιδράσουν. Οι ερευνητές εντυπωσιάστηκαν με το πόσο χαρούμενες ήταν οι εκφράσεις του προσώπου τους όταν δοκίμαζαν το γλυκό και πόσο δυσαρεστημένες ήταν όταν δοκίμαζαν το πικρό. 
Ο λόγος; Οι ειδικοί ερμηνεύουν αυτή τη φυσική τάση προς το γλυκό ως μια πρόνοια της φύσης, που θέλει να μας ωθήσει προς την κατανάλωση υδατανθράκων (που έχουν γλυκιά γεύση), οι οποίοι είναι απαραίτητοι για να έχουμε ενέργεια και να διατηρηθούμε στη ζωή, και να μας προστατεύσει από τα πικρά, που είναι συχνά και τα δηλητήρια. Μολονότι, όμως, είμαστε γενετικά προδιατεθειμένοι στο να μας αρέσει η γλυκιά γεύση, το πόσο… γλυκατζήδες θα γίνουμε φαίνεται ότι καθορίζεται και από το περιβάλλον: αν, για παράδειγμα, μας προσφέρουν από όταν ήμασταν μικροί πολλά γλυκά ή αν όλα τα επιδόρπια στο σπίτι μας έχουν πολλή ζάχαρη, είναι πιθανό να είμαστε πιο «επιρρεπείς» στα γλυκά. Επιπλέον, παίζει ρόλο η γευστική μας ευαισθησία (αυτή της γλώσσας μας δηλαδή, που επίσης καθορίζεται τόσο από γενετικούς όσο και από περιβαλλοντικούς παράγοντες): κάτι δηλαδή που σε κάποιον φαίνεται γλυκό, για έναν άλλο δεν είναι τόσο.

Τα παιδιά μπορούν να τρώνε γλυκά;

Οι οδηγίες των ειδικών είναι ξεκά­θαρες: αν ένα παιδί είναι κινητικό και φυσιολογικού βάρους, μπορεί να τρώει ακόμη και κάθε μέρα ένα μικρό γλυκό, κατά προτίμηση ως απογευματινό σνακ, όχι όμως αντικαθιστώντας το κανονικό του γεύμα. Αν ένα παιδί έχει περιττά κιλά, και πάλι δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τα γλυκά από τη διατροφή του, κυρίως επειδή στα παιδιά οι τροφές που απαγορεύο­νται γίνονται ακόμη πιο επιθυμητές. Καθώς, λοιπόν, θα ήταν άδικο να στερήσουμε ακόμη και από ένα παχουλό παιδί το γλυκό ή τη σοκολάτα, θα μπορούσαμε να του επιτρέπουμε να τα τρώει όχι καθημερινά, αλλά δύο φορές την εβδομάδα. Επίσης, μας συμβουλεύουν:

• Να ξεκινήσουμε να δίνουμε γλυκό στα παιδιά μετά τα 2 ή τα 3 χρόνια τους. Καθώς δεν ανήκουν στα απαραίτητα συστατικά της δίαιτας των παιδιών, αλλά μάλλον στη σφαίρα της κοινωνικότητας και της ευχαρίστησης, μπορούν να ενταχθούν στη διατροφή τους όσο αργότερα γίνεται.
• Να εναλλάσσουμε τα γλυκά που καταναλώνουν τα παιδιά. Καλό είναι, δηλαδή, να μην τρώνε κάθε μέρα παγωτό ή σοκολάτα, αλλά κάποιο απόγευμα να προτιμούν ένα γιαούρτι με μέλι, μια γρανίτα ή ένα φρουτοχυμό.
• Να αγοράζουμε τις σοκολάτες, τα παγωτά και τα γλυκά σε μικρές συσκευασίες ή να τους δίνουμε μικρές μερίδες.
• Ακόμη, καλό είναι να προτιμούμε:
• Τα παραδοσιακά γιαούρτια, αντί για τα επιδόρπια γιαουρτιού. Τα πρώτα προσφέρουν τα πολύτιμα οφέ- ­λη του ευεργετικού για το έντερο γιαουρτιού, ενώ τα δεύτερα είναι μάλλον γλυκά.
• Τα σπιτικά μπισκότα και κουλουράκια ή τα απλά «παραδοσιακά» μπισκότα του εμπορίου, αντί για τα πολύ παχυντικά, π.χ. με επικάλυψη σοκολάτας ή με γέμιση κρέμας ή σοκολάτας (τύπου cookies). Τα δεύτερα είναι πιο επιβαρυμένα από πλευράς θερμίδων, λίπους, τρανς λιπαρών κλπ.
• Τα σπιτικά παγωτά ή τα συσκευασμένα και χύμα παγωτά που έχουν πολύ λίγο λίπος (συχνά μόνο 5%), αντί για τα πιο μοντέρνα, αμερικανικού τύπου παγωτά, που είναι εξαιρετικά λιπαρά.
• Τα σπιτικά γλυκά, αντί για όσα αγοράζουμε από έξω. Για τα πρώτα είμαστε πολύ πιο σίγουροι και ασφαλείς όσον αφορά τον τρόπο και τα υλικά από τα οποία παρασκευάζονται

Κάτι στα γρήγορα…

› 2-3 κουλουράκια ή μπισκότα › 1 φέτα κέικ › 1 ζελέ, που μπορεί να περιέχει και κομμάτια φρέσκων φρούτων › 1 πιατάκι γλυκό του κουταλιού › 1 παστέλι › 1 φρουτοχυμό › 1 μιλκ σέικ › 1 γρανίτα › 1 μικρή σοκολάτα (μπορεί να είναι «υγείας» ή με ξηρούς καρπούς) ή 1 μικρό παγωτό › 1 κεσεδάκι γιαούρτι με μέλι (μπορούμε, αν θέλουμε, να προσθέσουμε ξηρούς καρπούς, κομμάτια φρέσκων φρούτων ή τριμμένη φρυγανιά).

Το παρασκήνιο της ψυχολογίας των γλυκατζήδων

Τα γλυκά ως «comfort food»: Ίσως ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους οι γονείς αποφεύγουν να δώσουν γλυκά στα παιδιά τους είναι ότι φοβούνται πως, εκτός από παχύσαρκους ενηλίκους, θα δημιουργήσουν ανθρώπους εθισμένους στην παρηγοριά του γλυκού. Η εικόνα της νεαρής Αμερικανίδας που έχει μόλις χωρίσει και, για να αισθανθεί καλύτερα, ανοίγει την κατάψυξη, παίρνει μια οικογενεια­κή συσκευασία λιπαρού παγωτού και με το κουτάλι το τρώει ολόκληρο έρχεται εύκολα στο μυαλό όλων μας. Κι αυτό επειδή τα γλυκά πράγματι λειτουργούν ως «comfort food» (φαγητό που δίνει παρηγοριά) για πολλούς ενηλίκους και πιθανώς αυτή η πεποίθηση υπάρχει μέσα τους από όταν ήταν παιδιά. Ποιος, όμως, μας λέει ότι αυτοί ανήκαν στην κατηγορία των παιδιών που είχαν εύκολη πρόσβαση σε γλυκά; Η γνώμη του ειδικού: Είναι πολύ πιο πιθανό τα γλυκά να γίνουν απωθημένο, φαγητό που δίνει χαρά, παρηγοριά και ευχαρίστηση όταν απαγορεύονται, παρά όταν υπάρχουν στο σπίτι, όπως όλα τα άλλα τρόφιμα, ως κάτι συνηθισμένο, υποστηρίζουν οι ειδικοί. Επίσης, μεγάλο ρόλο παίζει η σχέση των γονέων με τα γλυκά. Καθώς τα παιδιά μαθαίνουν να προσεγγίζουν το φαγητό μέσα από τα πρότυπα των γονέων τους, είναι πιθανό να επαναλαμβάνουν το πρότυπο που έχουν δει, του γονέα που τρώει για να κατευνάσει τη λύπη ή το θυμό του! Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο: Ας δώσουμε, λοιπόν, γλυκά στα παιδιά μας, αλλά ας προσέξουμε, εκτός από την ποιότητα, την ποικιλία και την ποσότητά τους, το πώς θα τα δώσουμε.

• Τα γλυκά δεν πρέπει να λειτουργούν ως αντάλλαγμα. Δεν είναι σωστό, λοιπόν, να λέμε στο παιδί: «Φάε τις φακές που δεν σου αρέσουν και μετά θα φας και ένα παγωτό». Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να μεγαλώνει η απέχθεια του παιδιού για το φαγητό και από την άλλη πλευρά η επιθυμία του για το γλυκό.
• Τα γλυκά δεν πρέπει να απαγορεύο­νται, ούτε να φορτίζονται συναισθημα­τικά. Θα πρέπει να υπάρχουν στο σπίτι, όπως τα υπόλοιπα τρόφιμα. Παρ’ όλα αυτά, τα παιδιά θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχουν όρια και κανόνες για την κατανάλωσή τους. Έτσι, μαθαίνουν μια πραγματικότητα της ζωής, με την οποία μεγαλώνοντας θα έρθουν αναπόφευκτα αντιμέτωπα: ότι δεν μπορούν να έχουν όλα όσα τους αρέσουν πάντοτε.
• Οι γονείς θα πρέπει να φροντίσουμε -με τις δικές μας διατροφικές συνήθειες- να αποτελούμε το παράδειγμα για τα παιδιά μας. Δεν μπο­ρούμε, δηλαδή, να τρώμε εμείς κάθε μέρα μεγάλες ποσότητες ανθυγιεινών γλυκών και να απαιτούμε τα παιδιά μας να απέχουν.
• Δεν πρέπει τα γλυκά να αποτελούν τη μοναδική κίνηση προσφοράς εκ μέρους μας. Πράγματι, η αγορά μιας λιχουδιάς είναι ένας εύκολος τρόπος να δώσουμε στιγμιαία χαρά στο παιδί, δείχνοντάς του ότι το σκεφτήκαμε και θέλουμε να το ικανοποιήσουμε προσφέροντάς του κάτι που του αρέσει. Ωστόσο, σημαντικό είναι οι εκδηλώσεις αυτές ενδιαφέροντος και πρόθεσης να δώσουμε χαρά στο παιδί να μην περιορίζονται στον τομέα του φαγητού, αλλά να τις επεκτείνουμε ποικιλοτρόπως (π.χ. «Σου πήρα αυτό το βιβλίο με αυτοκόλλητα!», «Σου πήρα αυτό το γλαστράκι για να το περιποιούμαστε μαζί», «Σου πήρα αυτό το παιχνίδι» κλπ.) και πέραν της προσφοράς υλικών αγαθών (π.χ. «Μου έλειψες σήμερα που ήμουν στη δουλειά», «Σκεφτόμουν πώς να τα πήγες στο σχολείο», «Πάμε μια βόλτα οι δυο μας» κλπ.).

Όταν τα γλυκά επηρεάζουν αρνητικά το παιδί

Όταν γίνεται υπερκατανάλωση. Ειδικά τα «βαριά» γλυκά υπερφορτώνουν τα παιδιά με θερμίδες, με ζάχαρη (που προκαλεί εκτός των άλλων και τερηδόνα) και λιπαρά, κατά κανόνα κακής ποιότητας. Όσο για το σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας, με το οποίο είχε συνδεθεί η ζάχαρη -δοξασία εξαιτίας της οποίας πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν να δίνουν γλυκά στα παιδιά τους-, πολλές πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι δεν υφίσταται τέτοια συσχέτιση.

Φτιάξτε μόνοι σας ή παρέα με το παιδί:

Φρούτα βουτηγμένα σε ζεστή σοκολάτα
Παίρνουμε τα φρούτα της αρεσκείας μας (π.χ. μανταρίνια ή πορτοκάλια κομμένα σε φέτες ή φράουλες ή κεράσια – με το κοτσάνι, αλλά χωρίς κουκούτσια), τα πασπαλίζουμε με ζάχαρη και τα περνάμε από το τηγάνι, όπου έχουμε βάλει λίγο νερό. Στη συνέχεια, τα αφήνουμε να στραγγίξουν και τα βουτάμε σε κουβερτούρα που έχει λιώσει σε μπεν μαρί. Με τον ίδιο τρόπο, μπορούμε να βουτήξουμε στη λιωμένη σοκολάτα ξηρούς καρπούς. Στη συνέχεια, τα ακουμπάμε σε αντικολλητική λαδόκολλα και, αφού κρυώσουν λίγο, τα βάζουμε στο ψυγείο. 

Τηγανίτες ή τηγανητά φρούτα (μπενιέ)
Θα τις παρασκευάσουμε βάζοντας σε ένα μπολ αλεύρι για όλες τις χρήσεις, λίγο αλάτι (1/4 κουταλάκι) και νερό – όσο χρειάζεται για να γίνει το μείγμα χυλός. Στη συνέχεια, χτυπάμε το μείγμα με ένα σύρμα. Σε ζεστό λάδι βάζουμε -με ένα κουτάλι- κάθε φορά μικρή ποσότητα από το μείγμα για να τηγανιστεί. Αν θέλουμε, μπορούμε να προσθέσουμε στο μείγμα κομμάτια φρούτων (μήλο, αχλάδι, μπανάνα, τα οποία χρειάζεται να ραντίσουμε με λίγο λεμόνι για να μη μαυρίσουν). Αφού τηγανιστούν, μπορούμε στη συνέχεια να τα πασπαλίσουμε με κανέλα και ζάχαρη ή μέλι. 

Λουκουμάδες
Θα τους παρασκευάσουμε βάζοντας σε ένα μπολ 1 μεγάλο ποτήρι νερό, 1 κουταλιά μαγιά (αν είναι νωπή, θα χρειαστεί πρώτα να τη λιώσουμε με το πιρούνι), 1 δόση κρυσταλλικής βανίλιας, 2 κουταλιές λάδι και 1 πρέζα αλάτι. Στη συνέχεια, τα ανακατεύουμε και τα χτυπάμε με ένα σύρμα. Έπειτα, προσθέτουμε 1 μεγάλο φλιτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις και ανακατεύουμε το μείγμα με τα χέρια μας. Σκεπάζουμε το μείγμα με μια διάφανη μεμβράνη ή μια πετσέτα και το αφήνουμε σε ζεστό μέρος για 30 λεπτά. Όταν κάψει το λάδι, ρίχνουμε -με δύο μικρά λαδωμένα κουταλάκια- μέρος από το μείγμα στο τηγάνι. Όταν βγάζουμε τους λουκουμάδες από το τηγάνι, τους στραγγίζουμε (σε χαρτί κουζίνας) και προσθέτουμε ζεστό μέλι. 

Σιμιγδαλένιο χαλβά
Ρίχνουμε σε μια κατσαρόλα 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο και, μόλις κάψει, προσθέτουμε 250 γρ. σιμιγδάλι χοντρό, 1/2 φλιτζάνι ξεφλουδισμένα αμύγδαλα (κομμένα σε μικρά κομμάτια). Ανακατεύουμε συνεχώς με μια ξύλινη κουτάλα, μέχρι να ξανθύνει το μείγμα. Στο μεταξύ, σε ένα άλλο κατσαρολάκι, βράζουμε για 2-3 λεπτά 4 φλιτζάνια νερό, 1 φλιτζάνι ζάχαρη, 1/2 φλιτζάνι μέλι, 1 φέτα λεμόνι, 1 ξυλάκι κανέλας και 3-4 γαρίφαλα, ώσπου να γίνουν σιρόπι. Μόλις το σιμιγδάλι ξανθύνει, προσθέτουμε το σιρόπι (από το οποίο έχουμε αφαιρέσει το λεμόνι και τα ­μπαχαρικά), ανακατεύουμε, χαμηλώνουμε τη φωτιά, σκεπάζουμε την κατσαρόλα και το αφήνουμε για 5-6 λεπτά. Τέλος, αδειάζουμε το χαλβά σε μια φόρμα, τον στρώνουμε καλά, τον πιέζουμε με την ξύλινη κουτάλα και τον «γυρίζουμε» σε μια πιατέλα. 

Μιλκ σέικ
Στο μπλέντερ κόβουμε σε κομμάτια τα φρούτα της αρεσκείας μας (π.χ. φράουλες, μπανάνες), βάζουμε λίγη ζάχαρη (1 κοφτό κουταλάκι), προσθέτουμε γάλα (1/2 φλιτζάνι στις φράουλες και 1 στις μπανάνες) ή παγωτό (1-2 μπάλες) και τα χτυπάμε μέχρι να γίνουν ένα μείγμα.

Ευχαριστούμε για τη συνεργασία την κ. Κατερίνα Αγγελή, κλινική ψυχολόγο, ψυχοθερα­πεύτρια γνωσιακής-συμπεριφοριστικής προσέγγισης, και την κ. Στύλια Καραντζή, καθηγήτρια ζαχαροπλαστικής.

imommy.gr

Λίβανος: «Μαμά, δεν θέλω να πεθάνω» - Πώς έζησαν τα παιδιά τον τρόμο της έκρηξης στη Βηρυτό

 Το σοκ και τα τραύματα παιδιών που έζησαν την φονική έκρηξη στην Βηρυτό περιγράφουν μαρτυρίες σε έκθεση της UNICEF.

Ο Οργανισμός περιγράφει το σοκ που υπέστησαν τα πιο μικρά παιδιά, μετά την τραγωδία της 4ης Αυγούστου που προκάλεσε τον θάνατο τουλάχιστον 171 ανθρώπων και τον τραυματισμό άλλων 6.000 και πλέον, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έμειναν άστεγοι, εκ των οποίων 100.000 παιδιά, σύμφωνα με την υπηρεσία.

«Μαμά, δεν θέλω να πεθάνω», φώναξε ο εξάχρονος γιος της Χίμπα, βλέποντας αίμα να κυλάει πάνω στα πόδια του. Για το αγόρι, όπως και για τη μεγάλη πλειονότητα των παιδιών της Βηρυτού, η φονική και καταστροφική έκρηξη στο λιμάνι είχε σημαντικές ψυχολογικές συνέπειες. Η Χίμπα βρισκόταν μαζί με τον γιο και την κόρη της, ένα βρέφος δεκαέξι ημερών, στο σαλόνι του διαμερίσματός τους σε μια κεντρική συνοικία της Βηρυτού όταν σημειώθηκε η έκρηξη στην πρωτεύουσα.

«Είχα την εντύπωση ότι όλα τα γυαλικά του σπιτιού χόρευαν γύρω μας», θυμάται η 35χρονη μητέρα. Ο γιος της πέτρωσε. «Όταν είδε το αίμα να κυλάει πάνω στα πόδια του ήταν υπό το κράτος του σοκ. Άρχισε να ουρλιάζει 'Μαμά, δεν θέλω να πεθάνω'», προτού πέσει στην αγκαλιά της. Συνερχόμενη και η ίδια με δυσκολία από το σοκ, η Χίμπα προσπάθησε να τον ηρεμήσει.

«Μου απάντησε: τι ζωή είναι αυτή; Κορωνοϊος και έκρηξη;» συνεχίζει. «Φανταστείτε, αυτή την ερώτηση την κάνει ένα παιδί έξι ετών».

Το μωρό της έχασε τις αισθήσεις του. Χρειάστηκαν είκοσι λεπτά «προτού αρχίσει να κινείται ή να κλαίει», διηγείται η μητέρα, που υπό το κράτος του σοκ, για λίγη ώρα δεν μπορούσε να κατεβάσει γάλα. Ξανάρχισε να θηλάζει αλλά η ποσότητα δεν ήταν αρκετή και ως εκ τούτου έπρεπε να χρησιμοποιήσει γάλα σε σκόνη. Η Χίμπα δεν αφήνει τον γιο της να παρακολουθεί ειδήσεις και προσπαθεί να τον απασχολεί μόνιμα με τα παιχνίδια του στο δωμάτιό του. Αναζήτησε επίσης συμβουλές στο διαδίκτυο για να ξέρει πώς να του μιλάει, όσο πιο απλά γίνεται και χωρίς να τον τραυματίζει.

«Πετάγεται όταν ακούει θόρυβο», διευκρινίζει. «Περνάω πολύ χρόνο μαζί του, για την περίπτωση που θα αισθανθεί την ανάγκη να μιλήσει».
Τα τραύματα παιδιών από την έκρηξη στη Βηρυτό

Η 34χρονη Νούρα στράφηκε κι αυτή στο διαδίκτυο για να μάθει πώς να συμπεριφέρεται στους γιους της ηλικίας τριών και τεσσάρων ετών. Τους εξήγησε σε ποιο σημείο φοβήθηκε, περιγράφοντας λεπτομερώς ακριβώς τι αισθάνθηκε. «Ήταν ένα μεγάλο μπουμ», της απάντησε ο μεγαλύτερος. Ο μικρότερος έμεινε σιωπηλός, όμως την επομένη, μόλις ξύπνησε, της ψιθύρισε στο αυτί: «Φοβήθηκα πολύ».

Ακόμη και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το τραύμα είναι χειροπιαστό. Ένα βίντεο που έγινε viral και γυρίστηκε από το γυάλινο άνοιγμα ενός κτιρίου, δείχνει τον καπνό να υψώνεται έπειτα από μια πρώτη έκρηξη στο λιμάνι με ηχητική «υπόκρουση» τις φωνές μιας οικογένειας. «Έκρηξη, έκρηξη», φωνάζει ένα παιδί.

Όμως όλα ανατρέπονται μετά τη δεύτερη, πιο ισχυρή, έκρηξη, που φαίνεται να τινάζει στον αέρα τα τζάμια του αστικού διαμερίσματος.

«Μαμά, δεν θέλω να πεθάνω», επαναλαμβάνει, τρομοκρατημένη, η ίδια φωνούλα ανάμεσα σε λυγμούς. Η μητέρα ενός τρίχρονου κοριτσιού, που υπέκυψε στα τραύματά του, προκάλεσε συγκίνηση λέγοντας από τις οθόνες της λιβανικής τηλεόρασης: «Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από την Αλεξάνδρα, που δεν την πήρα να φύγαμε από τον Λίβανο».
Δεκάδες τραυματισμένα παιδιά, τρία σκοτώθηκαν

Στα νοσοκομεία της πρωτεύουσας, οι ανταποκριτές του Γαλλικού Πρακτορείου είδαν δεκάδες τραυματισμένα παιδιά, με το πρόσωπο και τα ρούχα μέσα στο αίμα, συχνά βουβά, καθώς βρίσκονταν σε κατάσταση σοκ. Σύμφωνα με τη UNICEF, τουλάχιστον τρία παιδιά σκοτώθηκαν και 31 διακομίστηκαν στο νοσοκομείο. Όμως περίπου χίλια τραυματίστηκαν, προσθέτει η υπηρεσία του ΟΗΕ, επικαλούμενη συνεργαζόμενες οργανώσεις.

«Τα παιδιά θα υποφέρουν από ανησυχία. Ο κάθε θόρυβος θα τα κάνει να φοβούνται μια επανάληψη της τραγωδίας. Θα φοβούνται να φύγουν από τους γονείς τους, μέχρι του σημείου να μην θέλουν να πάνε μόνα τους στην τουαλέτα», λέει η ψυχολόγος Σοφία Μιμάρι.

Θα υπάρχουν επίσης εφιάλτες, σιωπή, απομόνωση «επειδή πολλές ερωτήσεις θα βασανίζουν το μυαλό τους», εξηγεί. «Δεν πρέπει να τα υποχρεώνουμε να μιλάνε, μπορούμε να μιλάμε για ένα θέμα γύρω από αυτά, να τους δώσουμε την ευκαιρία να θέσουν την ερώτηση όταν θα το θέλουν», συνεχίζει, υπογραμμίζοντας πως αν η κατάστασή τους επιμείνει, θα πρέπει να αναζητηθεί η συμβουλή ενός ειδικού.

«Η ψυχική υγεία των παιδιών που έζησαν την έκρηξη της Βηρυτού μπορεί να απειληθεί σοβαρά», είχε πει αμέσως η βρετανική ΜΚΟ Save the Children, που φοβάται προβλήματα ύπνου, νυχτερινούς τρόμους και «μακροπρόθεσμες συνέπειες» χωρίς την κατάλληλη υποστήριξη.

Όπως ανέφερε, «κάποια παιδιά μπορεί ακόμη να αναπτύξουν ένα αίσθημα ενοχής με τη σκέψη ότι αυτό που έκαναν την ώρα της έκρηξης ήταν αυτό που την πυροδότησε».
 
iefimerida.gr