Η ελληνική γλώσσα στην Αυστραλία

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΤΟ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝΟ
ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Θα δοθεί η ευκαιρία σε μαθητές...να γίνουν μέτοχοι της σπουδαίας αυτής κουλτούρας

Τον προσεχή Μάιο θα είναι έτοιμο για δημόσια διαβούλευση στην Αυστραλία το σχέδιο του Εθνικού Αναλυτικού Προγράμματος που θα συμπεριλάβει την ελληνική ως δεύτερη γλώσσα.

Πρόκειται για μία απόφαση ιστορικής σημασίας για το μέλλον της Ελληνικής Γλώσσας στην Αυστραλία και για την καλλιέργεια της. Θα δοθεί επίσης η ευκαιρία σε μαθητές, που δεν έχουν ελληνικό πολιτισμικό υπόβαθρο, να γίνουν μέτοχοι της σπουδαίας αυτής κουλτούρας και θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο ο πολυπολιτισμικός χαρακτήρας της Αυστραλιανής κοινωνίας.
Στο μεταξύ ο Πρέσβης της Ελλάδος στην Αυστραλία Χαράλαμπος Δαφαράνος, συνοδευόμενος από τον Γενικό Πρόξενο της Ελλάδος στο Σύδνεϋ Βασίλειο Τόλιο και τον Συντονιστή Εκπαίδευσης Βασίλειο Γκόκα, πραγματοποίησαν επίσκεψη στα κεντρικά Γραφεία της ACARA στο Σίδνεϊ για να τους ευχαριστήσουν για την απόφαση αυτή.
.
πηγή: agelioforos.gr

Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;

Η 16χρονη Μαρία-Αναστασία από την Πτολεμαΐδα ζητά δικαίωμα στην πραγματική ελληνική Παιδεία και όχι στην επιφανειακή ύλη των βιβλίων.

...κανένας δεν μας δίδαξε να σεβόμαστε
την αρχαία μας παράδοση.

«Μας μαθαίνουν να λύνουμε εξισώσεις κανένας όμως δεν μας μύησε στη φιλοσοφία των μαθηματικών. Μας μαθαίνουν πώς να αναλύουμε ποιήματα, να βρίσκουμε ομοιοκαταληξία, μέτρο και ενότητες, αλήθεια όμως, ενδιαφέρθηκε, κανείς να μας μιλήσει για την αγάπη, τη φιλία, τους ανθρώπους»

-«ΟΧΙ, κύριοι καθηγητές. Δεν ζητάμε περισσότερα μεταπτυχιακά, ζητάμε κάτι πολύ απλό …να μας μιλάτε μέσα από την ψυχή σας, να μας αντιμετωπίζετε ως ανθρώπους με ανάγκες εκτός σχολείου, να θυμηθείτε και να μας θυμίσετε τι έχει πραγματική αξία στη ζωή».

Της Αναστασίας Μαρίας Μαμαλίγκα

Δεν ξέρω τι θέλω να γίνω. Συγγνώμη που δεν ξέρω. Ξέρω όμως τι μου αρέσει. Μου αρέσει να ζωγραφίζω, να χορεύω, να βγάζω φωτογραφίες. Μου αρέσει να παίζω θέατρο και να κάνω κατασκευές. Ποιος όμως θα ασχοληθεί με κάποιο από τα παραπάνω;

Μας μαθαίνουν μετάφραση αρχαίων κειμένων κι όμως κανένας δεν μας δίδαξε να σεβόμαστε την αρχαία μας παράδοση. 
Μας μαθαίνουν να λύνουμε εξισώσεις κανένας όμως δεν μας μύησε στη φιλοσοφία των μαθηματικών. 
Μας μαθαίνουν πώς να αναλύουμε ποιήματα, να βρίσκουμε ομοιοκαταληξία, μέτρο και ενότητες, αλήθεια όμως, ενδιαφέρθηκε, κανείς να μας μιλήσει για την αγάπη, τη φιλία, τους ανθρώπους
ΟΧΙ, κύριοι καθηγητές. Και αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει. Δεν ζητάμε περισσότερα μεταπτυχιακά, ζητάμε κάτι πολύ απλό …να μας μιλάτε μέσα από την ψυχή σας, να μας αντιμετωπίζετε ως ανθρώπους με ανάγκες εκτός σχολείου, να θυμηθείτε και να μας θυμίσετε τι έχει πραγματική αξία στη ζωή.
Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, όπου ο κύριος, αν όχι μοναδικός, στόχος του σχολείου συνεχίζει να είναι η παραγωγή ακόμη μιας φουρνιάς παθητικοποιημένων πολιτών, τα παιδιά εξακολουθούν να αναφέρονται σε κατευθύνσεις και όχι σε δικούς τους προσωπικούς στόχους που να ανταποκρίνονται σε κάποιο ταλέντο. 
Ως πότε όμως σε αυτή τη χώρα το εκπαιδευτικό σύστημα θα υποστηρίζει τη δυσκαμψία της κοινωνίας μας να εντοπίσει και να αναγνωρίσει τις πραγματικές κλίσεις των μαθητών και ως πότε κάθε τι διαφορετικό και μη εναρμονισμένο με τον μέσο όρο θα τείνει να αποβληθεί;
Το μόνο που μένει να δούμε είναι έως ποιου σημείου θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
.

Πηγή: lefteris