Τα έμβρυα επηρεάζονται από τους ήχους του περιβάλλοντος

Συνεχώς βλέπουν το φως της δημοσιότητας έρευνες που αποδεικνύουν πόσο σημαντικά είναι τα ερεθίσματα που δέχεται ένα παιδί από τη στιγμή που βρίσκεται σε εμβρυϊκή φάση.

Μια νέα έρευνα που έγινε από Γάλλους επιστήμονες απέδειξε ότι τα έμβρυα φαίνεται πως αποτυπώνουν στον εγκέφαλό τους τη μουσική που ακούνε κατά τη διάρκεια της κύησης και τη θυμούνται και μετά τη γέννησή τους.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συγκεκριμένο συμπέρασμα κάνοντας ένα πείραμα. Ζήτησαν από 50 έγκυες να ακούνε κάποια συγκεκριμένα  κομμάτια κλασικής μουσικής δυο φορές κάθε μέρα.. Ένα μήνα μετά τη γέννηση των παιδιών, οι επιστήμονες έβαλαν στα βρέφη να ακούσουν το κομμάτι που άκουγαν ενώ ήταν έμβρυα και  ένα άλλο, που το άκουγαν για πρώτη φορά. Αυτό που διαπίστωσαν είναι ότι όταν τα μωράκια άκουγαν το γνωστό τους κομμάτι, οι χτύποι της καρδιάς τους μειώνονταν κατά 12 το λεπτό ενώ όταν άκουγαν το άγνωστο κομμάτι οι χτύποι μειώνονταν κατά 6.

Η έρευνα αποδεικνύει ότι τα μωρά μαθαίνουν σχεδόν αμέσως να αντιλαμβάνονται τα ακούσματα του περιβάλλοντός τους και το λόγο των ανθρώπων γύρω τους. Ο ακουστικός μηχανισμός των εμβρύων είναι ήδη ανεπτυγμένος στο τέλος του όγδοου μήνα κύησης. Βέβαια δεν χρειάζεται οι μητέρες να εκθέτουν τα μωρά τους σε παραπάνω ερεθίσματα από όσα ήδη προσφέρει το περιβάλλον στο οποίο ζουν, αφού όπως λένε οι επιστήμονες το περισσότερο δεν είναι πάντα καλύτερο, ειδικά στη φάση της ανάπτυξης.

Βέβαια δεν επιτρέπεται οι μητέρες να ακουμπούν στην κοιλία τους συσκευές που παράγουν ήχο προκειμένου να αυξήσουν τις μουσικές επιρροές που δέχονται τα έμβρυα που κυοφορούν. Κι αυτό γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να τους προκαλέσουν βλάβες. Αυτό που δεν είναι καθόλου επικίνδυνο και που ενδείκνυται να κάνουν οι μητέρες είναι να τραγουδούν οι ίδιες στα μώρα τους νανουρίσματα.

Πηγή

Φυσικός απογαλακτισμός

Το για πόσο τελικά θα θηλάσετε, εξαρτάται από εσάς και το μωρό σας και είναι μια απόφαση εντελώς προσωπική. Σημασία έχει, όταν αποφασίσετε να σταματήσετε το θηλασμό, να το κάνετε αργά και σταδιακά, λαμβάνοντας υπ’ όψιν σας πάντα και τις ανάγκες του μωρού σας. 

Πολλές μητέρες αποφασίζουν να περιμένουν, μέχρι το μωρό τους να τους δείξει από μόνο του, ότι είναι έτοιμο να διακόψει το θηλασμό. Γενικά, είναι σπάνιο ένα μωρό, να διακόψει από μόνο του το θηλασμό, πριν τη συμπλήρωση του πρώτου χρόνου της ζωής του. Με τον καιρό όμως και καθώς το μωρό σας τρώει κανονικά και αποκτά νέα ενδιαφέροντα, τα γεύματα στο στήθος μειώνονται και μαζί τους μειώνεται φυσικά και η ποσότητα του γάλακτος που παράγεται.

Ένας καλός τρόπος για να αρχίσετε φυσικά και αργά τον απογαλακτισμό, είναι να μην προσφέρετε πια από μόνη σας το στήθος στο μωρό σας, αλλά να περιμένετε μέχρι εκείνο να σας το ζητήσει. Όταν βέβαια εκείνο το επιθυμεί τότε σεβαστείτε το και αφήστε το να θηλάσει. Θα δείτε ότι με τον καιρό το μωρό σας θα έχει όλο και λιγότερο την ανάγκη αυτή. Κατά αυτόν τον τρόπο, ο απογαλακτισμός γίνεται τόσο σταδιακά, που πολλές μητέρες, εκ των υστέρων, δεν μπορούν να καθορίσουν ακριβώς τη χρονική στιγμή πού σταμάτησαν να θηλάζουν!

Εάν για κάποιους λόγους θέλετε να επισπεύσετε την παραπάνω διαδικασία, μπορείτε να το κάνετε. Δεν θα πρέπει όμως ποτέ να ξεχνάτε πώς η απότομη διακοπή του θηλασμού είναι πολλές φορές συναισθηματικά επώδυνη για ένα παιδί και δεν πρέπει ποτέ να γίνεται σε περιόδους πού το παιδί είναι άρρωστο ή προσπαθεί να προσαρμοστεί σε κάποια άλλη δύσκολη κατάσταση.

Τα περισσότερα παιδιά με ηλικία κάτω του ενός χρόνου, σταματούν πιο εύκολα με το θηλασμό, όταν σαν υποκατάστατο του στήθους, τους προσφέρεται το μπουκάλι. Έτσι μπορείτε, όταν το παιδί σας έχει πλέον συνηθίσει το τάισμα με το μπιμπερό, σιγά - σιγά να αντικαταστήσετε τα γεύματα πού δίνατε στο στήθος με γεύματα από το μπουκάλι. 

Σημαντικό είναι, κατά την περίοδο του απογαλακτισμού να διατηρείτε συνειδητά αμείωτη την σωματική επαφή σας με το μωρό σας, ώστε να μην του δημιουργούνται συναισθηματικά κενά.

Από τη Θεοδώρα Μάλλη
μαία και σύμβουλο θηλασμού IBCLC

Πηγή και φωτό: thilasmos.gr

Από τον Μητρικό Θηλασμό

Κατανόηση και αντιμετώπιση των κρίσεων πανικού

Συντάκτης: Μαρία Μεραμβελιωτάκη-Simon
(Ψυχολόγος - σύμβουλος & NLP Practitioner)

Οι κρίσεις πανικού μπορεί να είναι εξαιρετικά τρομακτικές για το άτομο που τις βιώνει. Μοιάζουν σα να έρχονται από το πουθενά, απροειδοποίητα, κάνοντας το άτομο να αισθάνεται αδύναμο μπροστά σ’αυτό που του συμβαίνει. Συχνά, εάν βιώνετε μια κρίση  πανικού, μπορεί να σκέφτεστε ότι κάτι κακό πρόκειται να συμβεί, ότι θα χάσετε τον έλεγχο ή ότι θα κινδυνέψει η ζωή σας. Η κρίση πανικού είναι μια υπερβολική αντίδραση του σώματος στο φόβο ή το στρες. Όταν λοιπόν το ανθρώπινο σώμα αντιμετωπίζει μια κατάσταση την οποία αντιλαμβάνεται ως επικίνδυνη , ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο, παράγοντας  αδρεναλίνη.
Η αδρεναλίνη έχει τα ακόλουθα συμπτώματα στο σώμα:

• Οι μύες σφίγγουν με ένταση.
• Η αναπνοή γίνεται γρηγορότερη έτσι ώστε το σώμα να λάβει περισσότερο οξυγόνο το οποίο θα χρησιμοποιήσουν οι μύες για να μετατρέψουν τη γλυκόζη σε ενέργεια.
• Η καρδιά χτυπάει με περισσότερη ένταση για να μεταφέρει το αίμα όπου χρειάζεται.
• Η πέψη επιβραδύνεται και οι σαλιογόνοι αδένες στεγνώνουν προκαλώντας την αίσθηση ότι το στόμα είναι στεγνό
• Όλες οι αισθήσεις είναι σε εγρήγορση
• Αυξάνεται η εφίδρωση

Αυτές οι αντιδράσεις συμβάινουν μέσα σε δευτερόλεπτα είτε λόγω στρες είτε λόγω υπερβολικού ενθουσιασμού(όπως κατά τη διάρκεια επικίνδυνων σπορ).
Η αδρεναλίνη επηρεάζει το σώμα με τέτοιο τρόπο ώστε να αρχίζουν κάποιες σωματικές και συναισθηματικές αντιδράσεις που εκδηλώνονται στο άτομο κατά τη διάρκεια της κρίσης πανικού.

• Γρήγορη αναπνοή/δύσπνοια
• Ταχυκαρδία/αίσθημα παλμών
• Σφίξιμο στο στήθος
• Θολή όραση
• Μούδιασμα σε όλο το σώμα
• Ζαλάδα
• Εφίδρωση
• Αίσθηση ζέστης/έξαψης
• Ναυτία και άλλα γαστρεντερικά ενοχλήματα
• Αίσθημα τρόμου
• Μυική τάση
• Τάση λιποθυμίας
• Αποπροσωποίηση και αποπραγματοποίηση

Κατά την αποπροσωποίηση,το άτομο νιώθει ότι ο εαυτός του δεν είναι πραγματικός και μπορεί να αισθάνεται ότι παρατηρεί τον εαυτό του «απ’έξω» ή οτι είναι αποκομμένος από το σώμα του.  Στην αποπραγματοποίηση το άτομο αντιλαμβάνεται τον εξωτερικό κόσμο ως μη πραγματικό ή περίεργο.
Οι κρίσεις πανικού έρχονται γρήγορα και τα συμπτώματα κορυφώνονται συνήθως μέσα σε 10 λεπτά. Οι περισσότερες κρίσεις διαρκούν 5 με 20 λεπτά.
Κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού, ίσως να αισθάνεστε ότι επίκειται κάποιο καταστροφικό γεγονός ή οτι θα χάσετε τον έλεγχο και θα κινδυνεύσει η ζωή σας. Είναι πολύ σημαντικό να θυμάστε ότι όσο άσχημα κι αν αισθάνεστε, αυτό είναι απίθανο να συμβεί. Τα σωματικά συμπτώματα , όπως η δύσπνοια , είναι απλά μέρος του πανικού που βιώνετε. Εάν χρειάζεστε κάποια επιβεβαίωση , καλό θα ήταν να επισκεφτείτε το γιατρό σας για να αποκλείσετε σωματικές αιτίες για τα συμπτώματα σας.
Οι κρίσεις πανικού συχνά συνδέονται με αγοραφοβία. Αυτό συμβαίνει γιατί μπορεί να αρχίσετε να συνδέετε συγκεκριμένα μέρη και καταστάσεις με τις κρίσεις αυτές. Προσπαθώντας λοιπόν να αποφύγετε την επόμενη κρίση πανικού, ίσως να αποφεύγετε μέρη όπου είχατε βιώσει μια κρίση στο παρελθόν ή μέρη που νομίζετε οτι η διαφυγή θα είναι δύσκολη. Η συμπεριφορά αυτή όμως μπορεί να οδηγήσει σε αγοραφοβία ή κοινωνική φοβία και να περιορίσει σημαντικά τις δραστηριότητες σας.
Επίσης μπορεί να αισθάνεστε ότι οι κρίσεις περιορίζουν τις δραστηριότητες σας ή ότι έχετε χάσει τον έλεγχο τους. Στην περίπτωση αυτή, ίσως να επηρεαστεί η αυτοεκτίμηση  σας και η δυνατότητα σας να απολαύσετε τις χαρές της ζωής. Ως αποτέλεσμα, μπορεί να επηρεαστεί και η ψυχική σας διάθεση με αρνητικό τρόπο.

Μα γιατί συμβαίνει σε μένα;

Που οφείλεται; Κατ’αρχάς, είναι σημαντικό να θυμάστε ότι οι κρίσεις πανικού εμφανίζονται πολύ συχνά στο γενικό πληθυσμό. Οι μελέτες δείχνουν ότι το 1,5% του πληθυσμού μπορεί να παρουσιάσει κρίσεις πανικού και συχνότερα οι γυναίκες. Υπάρχουν διαφορετικές θεωρίες για το που μπορεί να οφείλεται οι σημαντικότερες από τις οποίες είναι οι εξής: Επιρροές από την τρόπο που μεγαλώσατε Κάποια γεγονότα που συνέβησαν ενώ ήσασταν ακόμα παιδί, ο τρόπος που μεγαλώσατε και μάθατε να σκέφτεστε, μπορεί να σας έκανε να είστε επιρρεπείς στις κρίσεις πανικού.
Χαρακτηριστικά της προσωπικότητας Αν θυμάστε τον εαυτό σας να είναι πάντα αγχώδης, τότε είναι πιο πιθανό να έχετε κρίσεις πανικού. Κάποιες φορές, άνθρωποι που είναι υπερβολικά κριτικοί με τον εαυτό τους αλλά προσπαθούν διαρκώς για την αποδοχή των άλλων, τείνουν να έχουν κρίσεις πανικού.
Σημαντικά γεγονότα στη ζωή Εάν βρίσκεστε σε ένα σημαντικό μεταβατικό στάδιο στη ζωή σας ή εάν περάσετε πρόσφατα κάποια κρίση όπως διαζύγιο, απώλεια της εργασίας σας, θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, είναι πιθανό να επηρεαστείτε ανάλογα και να παρουσιάσετε κρίσεις πανικού.
Ιατρικές αιτίες Είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε ότι μπορεί να υπάρχουν αρκετές ιατρικές αιτίες που θα μπορούσαν να προκαλούν ή να συμβάλλουν στη διαμόρφωση των κρίσεων.
Οι κυριότερες από αυτές είναι:

• Υπογλυκαιμία

• Υπερβολικά γρήγορη και ρηχή αναπνοή. Όταν αγχώνεστε, η αναπνοή γίνεται πιο γρήγορη έτσι ώστε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του σώματος για οξυγόνο.Σαν αποτέλεσμα, εκπνέετε περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα, πράγμα που μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα πανικού.
• Κάποια αντικαταθλιπτικά φάρμακα και ιδιαίτερα τον πρώτο καιρό κατανάλωσης τους.

• Η καφείνη, το κάπνισμα, το αλκοόλ και κάποιες παράνομες ουσίες

Πώς μπορώ να τις αντιμετωπίσω;

• Προσπαθείστε να κατανοήσετε τι προκάλεσε την κρίση πανικού. Που βρισκόσασταν;Τι ακριβώς έγινε;Τι σκέψεις σας πέρασαν από το μυαλό; Δείτε εάν υπάρχουν συγκεκριμένες σκέψεις που προκαλούν τον πανικό.
• Αποδεχτείτε αυτό που συμβαίνει. Μην προσπαθείτε να τις διώξετε και μην είστε επικριτικοί στον εαυτό σας επειδή την βιώνετε. Πολλοί ειδικοί πλέον συμφωνούν ότι όσο περισσότερο εναντιώνεστε σε αυτό που συμβαίνει, τόσο μεγαλώνει ο φόβος. Θυμηθείτε ότι μια κρίση πανικού είναι σίγουρα δυσάρεστη αλλά δεν κινδυνεύετε από αυτήν.
• Ρυθμίστε την αναπνοή σας. Κατά τη διάρκεια της κρίσης, η αναπνοή γίνεται ρηχή και γρήγορη. Δοκιμάστε να αναπνεύσετε βαθύτερα και να επιβραδύνετε ελαφρώς τον ρυθμό της.
• Αποφύγετε ουσίες που αυξάνουν το άγχος όπως καφείνη, τσιγάρα, αλκοόλ καθώς και τα πολλά γλυκά.
• Αν τα συμπτώματα σας επιμένουν δοκιμάστε να ζητήσετε τη βοήθεια κάποιου ειδικού ψυχοθεραπευτή. Η πρόγνωση για τη θεραπεία είναι καλή και οι περισσότεροι πάσχοντες ξεπερνούν το πρόβλημα.

Πηγή

Οι αόρατοι φίλοι των παιδιών Should you worry about your child's imaginary friend?

Είναι πολύ συχνό φαινόμενο στα παιδιά προσχολικής ηλικίας να έχουν έναν ή πολλούς αόρατους φίλους.  
Οι αόρατοι φίλοι μπορεί να έχουν οποιαδήποτε μορφή. Άλλες φορές είναι άνθρωπος, άλλες ζωάκι.  
Αυτός ο αόρατος φίλος παίζει με τα παιδιά. 
Έρχεται μόνο όταν εκείνα το επιθυμούν.  Και πολλές φορές πράγματα που απαγορεύονται, τα κάνει εκείνος ή τους λέει εκείνος να τα κάνουν. 

Should you worry about your child's
imaginary friend?

Το σίγουρο είναι ότι η επινόηση ιστοριών με φανταστικούς φίλους δίνει στα μικρά μια αίσθηση δύναμης, τη δύναμη να αντισταθούν στο αίσθημα ενοχής όταν έχουν κάνει π.χ. μια ζημιά, να ονειρευτούν, ακόμη και να δημιουργήσουν ένα δικό τους κόσμο. Όλο αυτό τρομάζει τους γονείς και συχνά τους θυμώνει.

Το παιδί μέχρι τα έξι του χρόνια δεν μπορεί να ξεχωρίσει ακόμα το φανταστικό από το αληθινό. Ο αόρατος φίλος βρίσκεται στην φαντασία του και εξυπηρετεί κάποιες ανάγκες του.

Γιατί χρειάζονται, όμως, τα μικρά ένα φανταστικό φίλο; 

Σε τι τα βοηθάει;

Είναι ένας τρόπος με τον οποίο το παιδί πειραματίζεται με την πραγματικότητα και δοκιμάζει τα όνειρά του: «Μπορώ αλήθεια να είμαι πριγκίπισσα, ή μπορώ μόνο να το φαντάζομαι;». Μετά από αυτό, είναι καλύτερα προετοιμασμένο να δεχτεί τον πραγματικό κόσμο, γιατί, όσο δυσάρεστος κι αν του φαίνεται, ξέρει ότι μπορεί πάντα να ονειρεύεται με το δικό του τρόπο. 

Οι «φίλοι» του παιδιού το βοηθούν επίσης να χειρίζεται τα άγχη του. Στην ηλικία των τεσσάρων ετών είναι πιθανό το μικρό να φοβάται τα σκυλιά, τους θορύβους ή τα φαντάσματα που είναι κρυμμένα στο ντουλάπι. Οι φανταστικοί φίλοι του φοβούνται μαζί του, ή είναι δυνατοί και γενναίοι και του δίνουν κουράγιο.  
Ιδιαίτερα, τα δειλά και ευαίσθητα παιδιά χρησιμοποιούν τους φανταστικούς φίλους σαν μια μορφή προστασίας. Την ύπαρξη τους το παιδί την θεωρεί πραγματική. Θυμώνει και απογοητεύεται όταν αμφισβητούν οι γονείς του την ύπαρξη αόρατου φίλου του.  
Πολλές φορές λέει στους γονείς του να του βάλουν να φάει, να τον σκεπάσουν πριν κοιμηθεί ή μην κάτσουν απάνω του για να μην τον τραυματίσουν. Τα παιδιά έχουν την ανάγκη να βάλουν και τους γονείς τους στο φανταστικό τους κόσμο. Οι γονείς φοβούμενοι μην τρελαθεί το παιδί αρνούνται πεισματικά τον αόρατο φίλο. Όλο αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα παιδιά να προσκολλούνται σε αυτή την ιδέα ακόμα και όταν περάσουν στο επόμενο αναπτυξιακό στάδιο.

Στην παιδική ηλικία 6 έως 12 ετών το παιδί αρχίζει σιγά σιγά να ξεχωρίζει το πραγματικό από το φανταστικό. Μπορεί να καταλάβει τι είναι σωστό και τι λάθος. Όμως παρ' όλη την αναπτυξιακή τους πρόοδο κάποια παιδιά διατηρούν τους αόρατους φίλους τους. Οι αόρατοι φίλοι σε αυτά τα παιδιά φανερώνουν τις δυσκολίες τους να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις των γονιών και του σχολείου και τις έντονες συναισθηματικές ανάγκες τους.  

"Υπάρχουν περιπτώσεις που τα παιδιά που δημιουργούν αυτούς τους φανταστικούς φίλους είναι ιδιαίτερα μοναχικά, στενοχωρημένα ή δεν έχουν την ικανότητα να εκφράσουν με λόγια αυτό που τα απασχολεί."

"Κάποιοι φανταστικοί φίλοι μπορεί να μην είναι και τόσο καλοί. Μπορεί να είναι τρομακτικοί, να καταδιώκουν το παιδί, να το υποβιβάζουν και να το κρίνουν άσχημα."

Στην προσχολική ηλικία οι φανταστικοί φίλοι λειτουργούν σαν την τέλεια παρέα για παιχνίδι και αναπτύσσουν την φαντασία του. Όμως μετά τα 6 χρόνια του παιδιού οι αόρατοι φίλοι είναι σημάδι μιας συναισθηματικής διαταραχής του. Σε αυτή την περίπτωση το παιδί σας χρειάζεται βοήθεια από ειδικό.

Στεργιοπούλου Ελευθερία.

Ψυχολόγος για παιδιά, εφήβους, οικογένεια.

Ελεύθερη είσοδος σε Μουσεία και Αρχαιολογικούς χώρους, την Παρασκευή 25 Μαρτίου

Ανοιξιάτικη βολτούλα

στην Ακαδημία Πλάτωνος

Οι αρχαιολογικοί χώροι, τα μνημεία και τα μουσεία  

θα παραμείνουν ανοικτά σε όλη την Ελλάδα κατά την επίσημη αργία της 25ης Μαρτίου 2011.

Ωράριο λειτουργίας 08.30-15.00 

Ελεύθερη είσοδος για το κοινό.

πηγή