Δεν γίνεται ένα παιδί ενός έτους να είναι χειριστικό The Manipulation Myth

The Manipulation Myth

Εδώ και αρκετά χρόνια επικρατεί η άποψη ότι τα παιδιά είναι χειριστικά από κούνια και για να μην μας “πάρουν τον αέρα”, πρέπει από βρέφη να τους βάζουμε όρια, να μην τα παίρνουμε αγκαλιά γιατί θα μάθουν στα χέρια και θα γίνουν κακομαθημένα. 

Αργότερα ως νήπια, αν εκδηλώσουν μια κρίση θυμού, βιαζόμαστε να πούμε ότι προσπαθούν να μας χειριστούν και να μας “εξουσιάσουν”. 

Πόσο εύκολο είναι να δεχτούμε ότι ΔΕΝ υπάρχουν χειριστικά παιδιά, αλλά παιδιά που εκφράζουν ανεκπλήρωτες ανάγκες με τρόπο που μόνο τα ίδια ξέρουν;

Αν το προσεγγίσουμε με την βοήθεια των νευροεπιστημών, θα δούμε ότι η δομή του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνη για τις εκτελεστικές λειτουργίες, όπως είναι η λήψη αποφάσεων, η επίλυση προβλημάτων κλπ. ενεργοποιείται πολύ μετά τη γέννηση του βρέφους. 

Παρ' ότι ο ευαίσθητος στην αφή σωματοαισθητικός φλοιός είναι ενεργός πριν από τη γέννηση, η εμφάνιση άλλης δραστηριότητας στον συγκεκριμένο φλοιό, ο οποίος τελικά ελέγχει την εκούσια κίνηση, τον συλλογισμό και την αντίληψη, αρχίζει δύο ή τρεις μήνες ύστερα από αυτήν.
Οι πρόσθιοι λοβοί αρχίζουν να ενεργοποιούνται ανάμεσα στους έξι μήνες και το ένα έτος, πυροδοτώντας την ανάπτυξη των συναισθημάτων, των δεσμών, του σχεδιασμού, της εν ενεργεία μνήμης και της προσοχής. 

Μια αίσθηση του εαυτού του αρχίζει να αναπτύσσει το παιδί καθώς τα κυκλώματα του βρεγματικού και του μετωπιαίου λοβού αρχίζουν να γίνονται πιο ολοκληρωμένα, γύρω στους 18 μήνες, ενώ μια αίσθηση ότι οι άλλοι άνθρωποι έχουν το δικό τους, ξεχωριστό πνεύμα, αναπτύσσεται στην ηλικία των τριών ως τεσσάρων ετών.
Από τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι ένα παιδί 1 έτους δεν μπορεί να είναι χειριστικό.

Πολλοί δυστυχώς γονείς καταφεύγουν στο να προσπαθούν να επιβληθούν στα παιδιά τους. 

Ο φαύλος κύκλος της εξουσίας και της επιβολής ορίων, μας κάνει να χάνουμε τον έλεγχο και να ματαιωνόμαστε ως γονείς. Όσο συνεχίζουμε και στηρίζουμε αυτόν τον φαύλο κύκλο εξουσίας, τόσο θα νιώθουμε ότι χάνουμε το παιχνίδι. Και θα προσπαθούμε να επιβληθούμε περισσότερο! 

Τα παιδιά μας, σε όποια ηλικία και να είναι, το μόνο που έχουν ανάγκη, είναι γονείς που να μπορούν να αποκωδικοποιούν την συμπεριφορά τους και να λεκτικοποιούν τις ανάγκες τους. 

Όταν ένα 2χρονο παιδί αλλάζει συμπεριφορά ή είναι “άτακτο”, δε σημαίνει ότι είναι κακομαθημένο. 

Αλλά ότι προσπαθεί να μας επικοινωνήσει μία ανάγκη του. Συνεπώς δεν έχει νόημα να του βάλουμε όρια, αλλά να δούμε τι είναι αυτό που αντιμετωπίζει. 

Και πώς μπορούμε να το βοηθήσουμε. Η εξουσία είναι η εύκολη λύση! Είναι όμως βοηθητική μακροπρόθεσμα ή αντίθετα όταν φτάσουν στην εφηβεία θα γίνει η έκρηξη;

Τις περισσότερες φορές, η αντιδραστική συμπεριφορά που εκδηλώνουν τα παιδιά είναι ο καθρέπτης του οικογενειακού κλίματος. 

Καθώς συντονίζονται με το οικογενειακό συναίσθημα. Όταν επικρατεί ένταση στην οικογένεια (πχ. καβγάδες μεταξύ των γονέων, η ένταση της δουλειάς να μεταφέρεται και σπίτι και να ξεσπάμε με το παραμικρό στα παιδιά), εκείνα το εισπράττουν. 

Δεν ξέρουν πώς να το εξωτερικεύσουν και γι’ αυτό η συμπεριφορά τους αλλάζει. Στην ουσία αγχώνονται, καθώς βλέπουν ότι οι ανάγκες τους για στοργή, αγάπη και σημασία δεν καλύπτονται. Και το διεκδικούν με τρόπο γνώριμο για τα ίδια. 

Είναι πολύ σημαντικό να δούμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας ως γονείς να γίνουμε καλύτεροι, δρώντας με συνέπεια. Κι αν δεν αλλάξει η συμπεριφορά των παιδιών μας, τότε να δούμε τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε.

Μαρίνα Κρητικού
Ψυχολόγος Υγείας – Οικογενειακη/ Συστημική Σύμβουλος
themamagers

Γράμμα σε σένα αγαπημένε/η μου που βρίσκεσαι δίπλα από το παιδί σου στο παιδοογκολογικό...

12/01/2018 
Αγαπημένε μου φίλε/η
Ξέρω ότι το τελευταίο πράγμα που έχεις όρεξη να κάνεις αυτές τις ώρες, είναι να διαβάζεις γράμματα.

Ξέρω, ακόμα, ότι είσαι κουρασμένος και ξενυχτισμένος με την απελπισία να βρίσκει απάνω σου πρόσφορο έδαφος.
Ξέρω ότι οι στιγμές που κατάφερες να κλείσεις τα μάτια σου καθισμένος σε μια καρέκλα όλο το βράδυ δίπλα από το κρεβάτι του παιδιού σου, για ακόμα ένα βράδυ από  τα τόσα πολλά που βρίσκεσαι εκεί, είναι μετρημένες.
Τις περισσότερες στιγμές, το ξέρω αγαπημένε/η μου, έχεις τα μάτια σου ανοικτά και καρφωμένα πάνω στο παιδάκι σου που κοιμάται.
Κάθε ανάσα του, κάθε αυθόρμητο άγγιγμα απάνω σου, κάθε λεξούλα που θα ψελλίσει  στον ύπνο του, για σένα είναι υπερπολύτιμα και δεν θέλεις να τα χάσεις.
Και λίγο πριν από το κάθε ξημέρωμα, όταν από την κούραση πλέον τα μάτια σου κλείσουν, η σκέψη σου στο παιδί σου τρέχει.
Και ευχόσουν όλο αυτό να είναι ένα κακό όνειρο.
Ένας εφιάλτης που θα ξεχαστεί με το πρώτο φως του ήλιου
Ξέρω αγαπημένε μου φίλε/η ότι παρακαλείς μέρα νύχτα να σήκωνες εσύ τον σταυρό του σπλάχνου σου και να ένιωθες στο πολλαπλάσιο τον κάθε του πόνο…
Εύχεσαι κάθε μέρα με όλη την δύναμη της ψυχής σου να γινόταν να βρεθεί ένας τρόπος να μπορούσαν οι γιατροί να  χορηγούσαν σε σένα  όλα εκείνα τα φάρμακα που κάνουν το παιδί σου αδύνατο και ευάλωτο.
Που του προκαλούν πόνους, αναγούλες, χλομιάζουν το προσωπάκι του και κάνουν τα μαλλάκια του να πέφτουν.
Ξέρω ότι παρακαλείς να βρισκόταν ένας τρόπος όλο αυτό να γινόταν να το υποστείς εσύ και όχι το σπλάχνο σου.
Παρακαλείς να γινόταν να τρυπούσαν εσένα οι νοσοκόμες κάθε βράδυ και όχι το παιδάκι σου.
Βλέπεις ... ξέρω ότι σου έλειψαν τα ψέματα και οι υποσχέσεις που δίνεις κάθε βράδυ στο μωράκι σου ότι αυτή την φορά δεν θα πονέσει…
 Ξέρεις ότι και πάλι  θα πονέσει και σε σκοτώνει που αναγκάζεσαι να του πεις ψέματα..
 Πρέπει όμως... Και αυτό κάνεις κάθε βράδυ δεχόμενος μια μαχαιριά  στην καρδιά κάθε φορά που σε κοιτά με παράπονο στα μάτια και σε ρωτά γιατί το επέτρεψες...
Και ξέρω ότι εκεί οι αντοχές σου εξατμίζονται και πας να λυγίσεις ενώ δεν σου επιτρέπεται να λυγίσεις...
Και εκεί κατορθώνεις αγαπημένε/η μου το ακατόρθωτο. Να μην λυγάς, να στέκεσαι στα πόδια σου και να χαμογελάς, μαζεύοντας από το πάτωμα το κάθε σκόρπιο κομμάτι της ψυχής σου.
Και ας διερωτώνται, όσοι δεν ξέρουν, που βρίσκεις την δύναμη. Που βρίσκεις την δύναμη να χαμογελάς να λες ιστορίες να παίζεις με το μωρό σου και να μην λυγάς.
Να μην λυγάς…
Οι μόνοι που σε καταλαβαίνουν είναι οι άλλοι γονείς που σας έφερε μαζί η μοίρα στον θάλαμο του παιδοογκολογικού. Με αυτούς αγαπημένε/η μου ξέρω ότι δεν χρειάζεται να λες πολλά. Μιλάτε με τις σιωπές σας. Μιλάτε με τα μάτια σας.
Με το πάρετε ο ένας τον άλλο μια αγκαλιά και σκουπίζοντας προσεκτικά τα μάτια σας πριν ξαναμπείτε στο δωμάτιο του παιδιού σας..
Εκεί που μπαίνετε, πάντα, χαμογελώντας.
Διότι δεν γίνεται διαφορετικά. Και ξέρω ότι όλο αυτό σου είναι εξαιρετικά δύσκολο αλλά δεν έχεις επιλογή.
Μακάρι να είχες.
Όλα αυτά τα ξέρω αγαπημένε/η μου αλλά αν σου γράφω αυτό το γράμμα είναι για να σου πω κάποια πράγματα  που εσύ ίσως δεν ξέρεις και θέλω να τα μάθεις.
Είναι πολύ σημαντικό να τα μάθεις πίστεψε με.
Διότι όταν τα μάθεις, ίσως, καταλάβεις  από που παίρνεις αυτή την δύναμη που σε κάνει να μην λυγάς.
Άκου λοιπόν αγαπημένε/η μου.
Εκεί έξω από τον δεύτερο όροφο του παιδοογκολογικού υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που δεν ξέρεις καν ούτε συνάντησες καμία φορά στη ζωή σου που σε έχουν συνέχεια στο μυαλό τους και προσεύχονται κάθε βράδυ για το παιδί σου και για σένα.
Εκεί έξω, λοιπόν,  υπάρχουν άνθρωποι που χωρίς να έχουν δει έστω και μια φορά το μωρό σου, το έχουν ήδη υιοθετήσει και παρακαλούν με τόση αγάπη  τον θεό να το βοηθήσει λες και είναι δικό τους.
Μάθε, λοιπόν, αγαπημένε/η μου, ότι δεν είσαι μόνος όταν κάθεσαι όλες εκείνες τις αμέτρητες και σκληρές  ώρες πάνω σε εκείνη την καρέκλα δίπλα από το παιδί σου. Χιλιάδες άνθρωποι είναι εκεί δίπλα σου και μοιράζονται μαζί σου ένα κομμάτι από την ψυχή τους.
Όταν το παιδάκι σου πονά, χιλιάδες άνθρωποι μικροί και μεγάλοι που εσύ δεν συνάντησες ποτέ εύχονται να είναι δικός τους ο πόνος.
Μάθε λοιπόν αγαπημένε/η μου, ότι όλες αυτές οι χιλιάδες των καλών ανθρώπων εκεί έξω δεν θα σε αφήσουν ποτέ μόνο σου.
Και αυτό επέτρεψε μου να το ξέρω καλά.
Και τώρα που το ξέρεις και σύ ίσως έχεις πλέον συνειδητοποιήσει από πού αντλείς όλη αυτή την δύναμη την οποία δεν ήξερες ποτέ ότι είχες,  πριν το αγγελούδι σου περάσει την πόρτα του παιδοογκολογικού.
Λουκάς.

2011: Ο  Λουκάς Φουρλάς γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1969, και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη. Εργάστηκε ως πολιτικός συντάκτης και παρουσιαστής του Κεντρικού Δελτίου Ειδήσεων και ενημερωτικών εκπομπών για επτά χρόνια στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου.  Συνεργάστηκε ως αρθρογράφος με τις εφημερίδες “Ο Φιλελεύθερος”, “Νέος Τύπος” και “Αλήθεια”. Σήμερα εργάζεται ως αρχισυντάκτης στο τμήμα Ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού MEGA ONE (κανάλι του Αρχαγγέλου). Είναι παντρεμένος με την Ηλέκτρα Φωτιάδου. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο “Μια θάλασσα και έναν καιρό...” από τις εκδόσεις ΠΑΡΓΑ.

22.08.2017: Ο δημοσιογράφος Λουκάς Φουρλάς και η γνωστή ηθοποιός Ηλέκτρα Φωτιάδου οδήγησαν σήμερα την κόρη τους στην τελευταία της κατοικία μετά από άνιση μάχη με τον καρκίνο…

12.11.2017: ο Λουκάς Φουρλάς αποφάσισε να αποχωρήσει από το κανάλι του Αρχαγγέλου και να ασχοληθεί με κάτι εκτός τηλεόρασης.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο παρουσιαστής υπέβαλε την παραίτησή του και άφησε πίσω του την πολύχρονη καριέρα του στη δημοσιογραφία και το πόστο του κεντρικού παρουσιαστή ειδήσων, προκειμένου να αναλάβει τη θέση του εκπροσώπου Τύπου της Βουλής.

19.12.2017: Ο Λουκάς Φουρλάς, συγκίνησε αποκαλύπτοντας πού χάρισε τα χρήματα από τις εισφορές στην κηδεία της κόρης τους, Άρτεμις. «Η ιστορία αφορά ένα παιδάκι από το Νεπάλ το οποίο κάνει θεραπεία στη Γερμανία και χρειάζονται πάρα πολλά χρήματα για την παρουσία της οικογένειας στη χώρα. Θεωρήσαμε, μαζί με την σύζυγό μου Ηλέκτρα, ότι το ελάχιστο που θα μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να χαρίσουμε όλα τα χρήματα που έδωσε απλόχερα ο κόσμος εις μνήμη του μωρού μας, για τη θεραπεία του συγκεκριμένου παιδιού», είπε ο Λουκάς Φουρλάς και τα χρήματα δόθηκαν στο συγκεκριμένο αγοράκι από το Νεπάλ, που νοσηλευόταν το ίδιο διάστημα με την κορούλα του ζευγαριού στη Παιδοογκολογική Κλινική του Μακάρειου Νοσοκομείου.

23/12/2017: Ο γνωστός δημοσιογράφος/παρουσιαστής και πλέον εκπρόσωπος Τύπου της Βουλής Λουκάς Φουρλάς, βούτηξε το πρωί του Σαββάτου δυο ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα στα νερά της Λεμεσού μαζί με μέλη των ΟΥΚ. Η κίνηση αυτή είχε ιερό σκοπό αφού οι βουτιές έγιναν για χάρη των παιδιών με λευχαιμία. Τα έσοδα από τη συγκινητική αυτή ενέργεια που έλαβε χώρα στο Μόλο της Λεμεσού θα δοθούν για το Ίδρυμα «Ελπίδα» Κύπρου.