10 τρόποι για να συνδεθούμε με τα παιδιά μας

Κάποιες φορές είμαστε τόσο απασχολημένοι με τις δουλειές μας, με τους προσωπικούς μας στόχους, με το να αλλάξουμε τον κόσμο, που μένει πολύ λίγος χρόνος να περάσουμε με τα παιδιά μας. 

αν δεν προσέξουμε μπορεί να χάσουμε τελείως
την παιδική τους ηλικία

* 10 Ways To Connect With Your Kids
* 5 Simple ways to connect with your kids each day (and what kids have to say about it)

Και όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται, ο χρόνος που έχουμε μαζί τους είναι τόσο περιορισμένος, περνάει τόσο γρήγορα, που αν δεν προσέξουμε μπορεί να χάσουμε τελείως την παιδική τους ηλικία.

Βρες το χρόνο να συνδεθείς με τα παιδιά σου – αξίζει αυτή η επένδυση. Ένας από τους βασικότερους λόγους που παρατήσαμε τη ζωή στην Αθήνα οικογενειακώς και επιλέξαμε να τη συνεχίσουμε σε μια ήρεμη γωνιά της Ζακύνθου, ήταν για να έχουμε χρόνο ο ένας για τον άλλο. Για να μπορούμε να ζούμε αυτές τις όμορφες καθημερινές στιγμές.

Ακόμα και με ένα ή δυο παιδιά, υπάρχουν φορές που δυσκολεύεσαι να περάσεις λίγο χρόνο με το καθένα χωριστά μέσα στη μέρα ή και μέσα στη βδομάδα. Πόσο μάλλον αν έχεις περισσότερα παιδιά. Όμως για το κάθε παιδί είναι πολύ σημαντικό να αφιερώσεις λίγο χρόνο μόνο σε αυτό, να 'στε απλά οι δυο σας. Αν δουλεύουμε, οι αυξημένες ώρες δουλειάς μας γονατίζουν – τρέχουμε να τα προλάβουμε όλα και παραμελούμε τα παιδιά. Αν δε δουλεύουμε, πιθανότατα περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί τους, αλλά πολλές φορές ξεχνιόμαστε με τις δουλειές, και πάλι αγνοούμε τη σημασία του να συνδεθούμε με το κάθε παιδί χωριστά.

Να κάποιοι τρόποι που μπορείς να συνδέεσαι μαζί τους καθημερινά:

Κλείσε ένα ραντεβού. Ναι, όσο κι αν σου φαίνεται χαζό να κλείσεις ένα ραντεβού με το παιδί σου, είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος να αφιερώνεις χρόνο στο κάθε παιδί διαφορετικά.

Διάβασε τους. Διάβαζε τους κάθε μέρα αν γίνεται. Είναι ένας τρόπος να περνάτε το χρόνο σας ποιοτικά και ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορείς να κάνεις για να τα βοηθήσεις στη ζωή τους. Εξαιρετικά μαθήματα μπορούν να πάρουν από την αφήγηση του βιβλίου και από τις εξηγήσεις σου στα ερωτήματα τους.

Τρέξτε ένα στόχο παρέα. Βάλτε στόχο να διαβάσετε ένα χοντρουλό βιβλίο μαζί, μέσα σε ένα μήνα. Κάποιο που θα τραβήξει το ενδιαφέρον του παιδιού και θα περιμένει με τρελή χαρά την ώρα που θα καθίσετε να διαβάσετε μπόλικες σελίδες παρέα, για να πετύχετε και το στόχο που βάλατε μαζί. Θα έχει την ευκαιρία να μάθει πώς θέτεις και πετυχαίνεις ένα στόχο, κάνοντας μικρά βήματα κάθε μέρα. 

Ή να φτιάξετε ένα παζλ με πολλά μικρά κομμάτια. 

Ή να κάνετε γυμναστική μαζί, αν είναι και λίγο μεγαλύτερα: τρέξιμο, ποδήλατο, κολύμπι, βάζοντας στόχο να γυμνάζεστε μισή με μία ώρα κάθε μέρα, για παράδειγμα. Ένας τέλειος τρόπος να περάσετε χρόνο μαζί και να βάλει το παιδί την καθημερινή άσκηση στη ζωή του – κι εσείς το ίδιο.

Μίλα μαζί τους μετά τη δουλειά. Όταν γυρίζεις από τη δουλειά στο σπίτι, αντί να καθίσεις και να δεις τηλεόραση, ή να πάρεις έναν υπνάκο, ή να βρεις κάποιον άλλο τρόπο να περάσεις την ώρα σου μετά από μια μεγάλη μέρα στη δουλειά... κάνε το μεγάλο βήμα και δοκίμασε να καθίσεις κάτω με τα παιδιά σου και να μιλήσετε για το πώς ήταν η μέρα τους.

Παίξε μαζί τους. Μη φοβάσαι να γίνεις κι εσύ μαζί τους παιδί. Δείτε καρτούν, παίξτε επιτραπέζια παιχνίδια, παίξτε μαξιλαροπόλεμο, φτιάξτε ένα οχυρό, παίξτε σούπερμαν, σπάιντερμαν, θάντερκατς ή όποιον σούπερ ήρωα αγαπάτε. Παίξε στο επίπεδο των παιδιών – μην περιμένεις να παίξουν εκείνα στο δικό σου επίπεδο.

Μίλα τους στο αυτοκίνητο. Μερικές φορές η μόνη ώρα που μπορεί να έχετε οι δυο σας, είναι όταν το πηγαίνεις αγγλικά, βόλευ, ωδείο, καράτε, χορό ή ότι άλλο κάνει και έχεις αναλάβει τα πήγαινε έλα του. Εκμεταλλεύσου αυτό το χρόνο που είστε μόνοι σας στο αυτοκίνητο. Μπορεί μια απλή κουβεντούλα να εξελιχθεί σε πολύ ωραία συζήτηση, και να μπείτε πιο βαθιά σε ένα θέμα.

Παίξτε "Τα πάνω-κάτω της ημέρας". Ένα πολύ ωραίο που έγραφε ο Leo Babauta ότι κάνει με την οικογένεια του στο βραδινό φαγητό. Όπως είστε όλοι μαζεμένοι στο τραπέζι και τρώτε, αρχίζει ένας ένας με τη σειρά να λέει ποια ήταν τα πάνω της ημέρας του, και ποια τα κάτω. Ένα ή δυο ή ακόμα και τρία από το καθένα είναι μια χαρά. Και όλοι προσέχουν τι λέει αυτός που έχει το λόγο. Φαίνεται πολύ διασκεδαστικό, και πολύ ωραίος τρόπος για να συνδεθείτε μεταξύ σας.

Σχεδιάστε τη Μέρα της Οικογένειας. Η Κυριακή είναι ίσως η τέλεια μέρα γι' αυτό, ή το Σάββατο, αλλά μπορεί με το δικό σας πρόγραμμα να λειτουργεί καλύτερα οποιαδήποτε άλλη μέρα. Χωρίς δουλειά, χωρίς (πολλές) δουλειές στο σπίτι, χωρίς να τρέχετε σε πάρτυ και εκδηλώσεις (τουλάχιστον όχι συνέχεια). Σχεδιάστε πώς θα περάσετε τη μέρα σας, κάνοντας διασκεδαστικά πράγματα μαζί με τα παιδιά. Μια μέρα αφιερωμένη στους πιο αγαπημένους σου ανθρώπους, και κανέναν άλλο.

Κάντε ένα Οικογενειακό Meeting τη βδομάδα. Την προηγούμενη μέρα από τη Μέρα της Οικογένειας, ή το ίδιο πρωί, κάντε μια οικογενειακή συνάντηση. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ. Είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να μιλήσετε με τα παιδιά για οτιδήποτε, να διασκεδάσετε, και να τα συμπεριλάβετε στη διαδικασία αποφάσεων.

Απλά ζουζουνιστείτε. Κάθε τόσο, απλά τράβηξε τα πάνω σου και σφίξε τα στην αγκαλιά σου, ζούληξε τα, άλλοτε τρυφερά κι άλλοτε με γέλια κακαριστά σαν τα δικά τους. Αυτού του είδους η σωματική επαφή είναι πολύ σημαντική – και θα έρθει η μέρα που δε θα θέλουν να ζουζουνιστούν άλλο μαζί σου. Αξιοποίησε το όσο είναι καιρός.

http://www.zenhabits.gr

childit

Γιατί δεν πρέπει να λέτε ποτέ στο παιδί: «Γιατί έτσι!»

Μπορεί προσωρινά να διευκολύνει την κατάσταση, όμως μελλοντικά θα δημιουργήσει προβλήματα 

Ένας θρύλος υποστηρίζει ότι κάποτε ένας γονιός είπε στο παιδί του ότι δεν μπορεί να κάνει αυτό που του ζητάει και το παιδί απλώς σιώπησε. 

Στην πραγματική ζωή, ωστόσο, οι γονείς έρχονται αντιμέτωποι με ένα (ή μερικές δεκάδες) σπαρακτικά «γιατί». 

Και κάποιες φορές, αυτά τα «γιατί» δεν έχουν εύκολη απάντηση – ή απλώς έρχονται ακριβώς τη στιγμή που είμαστε πιο απασχολημένοι από ποτέ – με αποτέλεσμα πριν το καταλάβουμε να καταφεύγουμε στην απάντηση που ανέθρεψε γενιές και γενιές: 

«Γιατί έτσι!».

Και τι πειράζει;
Σύμφωνα με έρευνες, τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον που ενθαρρύνει τη συζήτηση έχουν καλύτερες πιθανότητες να εξελιχθούν σε ικανούς ενήλικες με υγιή συμπεριφορά και υψηλή αυτοπεποίθηση. 

Αντιθέτως, όταν λήγουμε τη συζήτηση με τόσο απόλυτο τρόπο, διατρέχουμε τον κίνδυνο να γεμίσουμε τα παιδιά με άγχος και φόβο, να μειώσουμε την αυτοεκτίμησή τους και να καταστείλουμε τις επικοινωνιακές τους δεξιότητες. Εξάλλου, οι ειδικοί συμφωνούν ότι η πιο υγιής σχέση γονέων – παιδιών επιτυγχάνεται όταν επιδιώκουμε τη συνεργασία αντί για την επιβολή.

Τι πρέπει να πείτε λοιπόν;Δυστυχώς, καμία άλλη μέθοδος δεν υπόσχεται τόσο άμεσα αποτελέσματα όσο το «γιατί έτσι». Μακροπρόθεσμα, όμως, θα απολαύσετε τους καρπούς των κόπων σας βλέποντας το παιδί σας να εξελίσσεται σε έναν ισορροπημένο ενήλικα που πιστεύει στον εαυτό του. 

Ως τότε, μπορείτε να ακολουθήσετε τα παρακάτω βήματα. 

«Αυτό δεν μπορεί να γίνει, γιατί…»
Σε αντίθεση με τις απόψεις των προηγούμενων γενιών, το γεγονός ότι είστε ο γονιός δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να δίνετε εξηγήσεις. Όταν προσπαθείτε να κάνετε το παιδί σας να καταλάβει τους λόγους που η επιθυμία του θα πρέπει να μείνει ανεκπλήρωτη, του δείχνετε ότι είστε πάντα εκεί για να του προσφέρετε αγάπη, δεν βαριέστε ούτε είστε υπερβολικά απασχολημένοι για να του δώσετε σημασία. 

Ταυτόχρονα, με το να κάνετε υπομονή και να του εξηγείτε με ηρεμία την κατάσταση, του δίνετε το καλύτερο παράδειγμα για να μάθει να σέβεται τους άλλους – ακόμη και όταν είναι εκνευρισμένο! 

Τρίτον, έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που δεν ακούνε πολλές λέξεις ή υποβάλλονται σε σκληρό λεξιλόγιο και μειωμένη αλληλεπίδραση, δεν καταφέρνουν να φτάσουν στο πνευματικό και συναισθηματικό επίπεδο που θα μπορούσαν. 

Μεταξύ άλλων, αυτή η στάση των γονιών βλάπτει τις ικανότητες των παιδιών στα μαθηματικά, την αίσθηση του χώρου, την επιμονή, τον αυτοέλεγχο, την ενσυναίσθηση και την εφαρμογή ηθικών κανόνων. Τέλος, κατ’ αυτόν τον τρόπο ενδέχεται να τα βοηθήσετε να μάθουν να επικοινωνούν καλύτερα τα πράγματα που τα ενοχλούν αντί να ξεσπούν σε κλάματα και φωνές.

«Έχω ήδη απαντήσει αυτή την ερώτηση και από όσο ξέρω δεν άλλαξε κάτι τα τελευταία πέντε λεπτά»
Όπως πιθανότατα μαντεύετε, οι εξηγήσεις δεν αρκούν για να πείσουν τον επτάχρονο γιο σας ότι δεν μπορεί να πάει στην παιδική χαρά αν δεν τελειώσει τα μαθήματά του. Πλέον, από τη στιγμή που δεν έχετε κάτι καινούριο να πείτε, δεν χρειάζεται να επαναλάβετε τα ίδια από την αρχή. 

Υπενθυμίζοντάς του ότι έχετε ήδη δώσει την απάντησή σας, θα εξασφαλίσετε ότι αντιλαμβάνεται πως τηρείτε συνεπή στάση και δεν έχει νόημα να διαμαρτύρεται άλλο για το θέμα. Δεν πειράζει αν εκνευριστεί – για την ακρίβεια, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μην του δώσετε πολλή σημασία. 

Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα αναγκαστεί να μάθει πώς να διαχειρίζεται τα συναισθήματα απογοήτευσης, ενισχύοντας τη συναισθηματική του ευφυΐα ή θα προσπαθήσει να βρει νέες μεθόδους πειθούς, βελτιώνοντας τις επικοινωνιακές του δεξιότητες.

«Μπορείς να μου πεις εσύ γιατί σου είπα όχι;»
Αν το μικρό σας επιμένει ακόμη, ρωτήστε το αν έχει καταλάβει τους λόγους που δεν μπορεί να γίνει αυτό που θέλει. Δεν είναι ζήτημα ευφυΐας. Ακόμη και τα πιο έξυπνα παιδιά, όταν είναι πεπεισμένα ότι έχουν δίκιο, μπορεί να μην ακούνε στ’ αλήθεια αυτό που τους λέτε. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να αναφέρετε και πάλι τις αιτίες πίσω από την απόφασή σας. Αν το παιδί έχει καταλάβει, επαναλάβετε το προηγούμενο βήμα.

«Έχεις να προτείνεις κάποια άλλη λύση;»
Στην περίπτωση που η επιμονή του δεν κάμπτεται με τίποτα, ίσως τα πνεύματα ηρεμήσουν αν του προτείνετε να βρει μία τρίτη οδό. 

Η συγκεκριμένη στάση δεν είναι δείγμα παραίτησης. 

Αντίθετα, του δείχνετε ότι αφενός δεν του απαγορεύετε πράγματα απλώς για να το κάνετε, και αφετέρου ότι δεν έχετε προτεραιότητα το να βγείτε νικητές από αυτή τη διαφωνία. Αυτό θα μειώσει τη διάθεση του παιδιού να μετατρέψει τη συζήτηση σε μάχη. Και, πού ξέρετε; Μπορεί πράγματι να καταφέρει να σκεφτεί κάτι που θα ικανοποιήσει και εσάς και εκείνο!

in.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

5 Ιουλίου 1824: Η δεύτερη μάχη του Μαραθώνα

Πολεμική αναμέτρηση μεταξύ των 3.000 Οθωμανών Τούρκων και 600 Ελλήνων, στην πεδιάδα του Μαραθώνα, εκεί όπου ο Μιλτιάδης είχε νικήσει τον στρατό των Περσών το 490 π.Χ.

    Πολεμική αναμέτρηση μεταξύ των 3.000 Οθωμανών Τούρκων του Ομέρ Πασά και 600 Ελλήνων υπό τον Γιάννη Γκούρα, στην πεδιάδα του Μαραθώνα, εκεί όπου ο Μιλτιάδης είχε νικήσει τον στρατό των Περσών το 490 π.Χ. Η δεύτερη μάχη του Μαραθώνα έγινε στις 5 Ιουλίου 1824 και έληξε, όπως και η πρώτη, με επικράτηση των ελληνικών όπλων.
................
... στις αρχές Ιουλίου ο Ομέρ Πασάς αποβιβάστηκε στον Ωρωπό με 3.000 άνδρες (εκ των οποίων οι 2.000 γενίτσαροι), πυροβολικό και ιππικό. Αφού λεηλάτησε τη γύρω περιοχή, κατευθύνθηκε προς την Αθήνα. Μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός ο Γκούρας συγκρότησε σώμα από 600 άνδρες, με τη συμμετοχή των χιλιάρχων Μαμούρη, Ρούκη και Πρεβεζιάνου και αποφάσισε να αναχαιτίσει τους Οθωμανούς στον Μαραθώνα. Στις 3 Ιουλίου 1824 κατέλαβε τον λοφίσκο (τύμβο) της πεδιάδας του Μαραθώνα με το παλαιό τείχος, απ’ όπου θα διάβαινε αναγκαστικά ο Ομέρ με τον στρατό του.

    Οι πρώτες αψιμαχίες μεταξύ των δύο αντιπάλων έγιναν στις 5 Ιουλίου 1824. Πρώτα το πυροβολικό του Ομέρ άρχισε να βάλει κατά των ελληνικών θέσεων και στη συνέχεια ανέλαβαν δράση οι γενίτσαροι με το ιππικό, οι οποίοι αποκρούσθηκαν με σημαντικές απώλειες. Ο αγώνας εξελισσόταν αμφίρροπος και ο Γκούρας προσπαθούσε να ανεβάσει το ηθικό των στρατιωτών του, θυμίζοντάς τους τον άθλο των Αθηναίων κατά τον Περσών στον ίδιο χώρο πριν από 2.000 χρόνια.

    Τότε, ως από μηχανής θεός, εμφανίσθηκε στο πεδίο της μάχης ο στρατηγός Διονύσιος Ευμορφόπουλος, προερχόμενος από την Κόρινθο. Είχε μάθει για την απόβαση των Τούρκων στην Αττική και έσπευσε με τους άνδρες του να βοηθήσει. Η απρόσμενη ενίσχυση αναπτέρωσε το ηθικό των Ελλήνων. Ο Γκούρας «σάλπισε» την αντεπίθεση και με την καθοριστική συνεισφορά των ανδρών του χιλίαρχου Γιάννη Ρούκη αιφνιδίασαν τους αντιπάλους τους και τους έτρεψαν σε φυγή. Οι Τούρκοι άφησαν στο πεδίο της μάχης 260 νεκρούς, τον αρχηγό των γενιτσάρων Ιμπραήμ, καθώς και πλούσια λάφυρα, όπλα και δύο σημαίες.

    Μετά τη μάχη, ο Γκούρας, .... με επιστολή του προς τους δημογέροντες των Αθηνών χαρακτήρισε τη νίκη του ανώτερη σε ηρωισμό από εκείνη της Γραβιάς (8 Μαΐου 1821), γιατί «ενίκησαν εκεί όπου ενίκησε πάλαι ποτέ και ο Μιλτιάδης».

Ο Ομέρ Πασάς, μετά την ήττα του, υποχώρησε με τον στρατό του στο Καπανδρίτι, ενώ ο Γκούρας με τον Ευμορφόπουλο επέστρεψαν στην Αθήνα για να ετοιμάσουν την άμυνα της πόλης. Ο Οθωμανός πολέμαρχος θα επιχειρούσε να καταλάβει την Αθήνα για δεύτερη φορά στις αρχές Αυγούστου του 1824.

περισσότερα εδώ: © SanSimera.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι