Η «Αμνησία της Πόρτας», «Doorway Amnesia»

Κατά πάσα πιθανότητα, σου έχει συμβεί να πας να κάνεις κάτι και να ξεχνάς τι ήταν αυτό. Είναι ένα φαινόμενο που ονομάζεται «doorway amnesia» και υπάρχει ένας τρόπος να το αποφύγεις.

    Κάθεσαι στον καναπέ το βραδάκι και χαζοβλέπεις τηλεόραση. Δηλαδή, και παρακολουθείς και δεν παρακολουθείς κάποιο πρόγραμμα, σίριαλ ή ό,τι άλλο, καθώς προσπαθείς να «αδειάσεις» το μυαλό σου. Ξαφνικά, σου έρχεται η επιθυμία να φας κάτι γλυκό. Σηκώνεσαι από τον καναπέ και πηγαίνεις αποφασιστικά προς την κουζίνα – όμως όταν φτάνεις εκεί, δεν θυμάσαι τι ήθελες. Ξεχνάς τον λόγο για τον οποίον έχεις πάει στην κουζίνα.

    Κάνεις ένα rewind στις σκέψεις σου, μήπως και έλθει η θεία φώτιση. Αποτυγχάνεις να κάνεις την ανάκληση. Επιστρέφεις στον καναπέ – και τότε θυμάσαι τι ήθελες!

    Αρχίζεις να αυτομαστιγώνεσαι. Μετά αμφισβητείς την κατάσταση του μυαλού σου, προσθέτοντας ότι νωρίτερα είχες ξεχάσει στη δουλειά τον λόγο που άνοιξες ένα «παράθυρο» στον υπολογιστή σου, όπως και τον λόγο που άνοιξες το ψυγείο όταν επέστρεψες από τη βόλτα με τους σκύλους σου (όχι εγώ, μια φίλη).

    Δεν θέλω να αγχώνεσαι. Είσαι μια χαρά. Απλώς πέφτεις θύμα του φαινομένου που λέγεται «doorway amnesia». Έχει να κάνει με τον τρόπο που μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί: το πώς μετατοπίζεται η προσοχή μας ανάλογα με την ιεραρχία των πράξεων μας.

Τι είναι η doorway amnesia
    Αυτό που περιγράφεται ως «αμνησία της πόρτας» είναι γνωστικό φαινόμενο. Η απώλεια μνήμης πιστεύεται πως προκύπτει επειδή η αλλαγή στο περιβάλλον (η διέλευση ενός ορίου, νοητού ή πραγματικού) διαταράσσει τη συνέχεια των διαδικασιών σκέψης. Προκαλεί το reset του εγκεφάλου και αυτό μπορεί να οδηγήσει στο να ξεχάσουμε την αρχική μας πρόθεση.
    Ο όρος doorway amnesia διατυπώθηκε πρώτη φορά το 2006, σε μελέτη που έγινε με επικεφαλής τον γνωστικό ψυχολόγο Dr Gabriel Radvansky. Μετά τα διάφορα πειράματα που έκανε με συναδέλφους του, διαπίστωσε πως οι συμμετέχοντες ήταν πιο πιθανό να ξεχάσουν πληροφορίες όταν περνούσαν μια σειρά από πόρτες, σε σύγκριση με την ίδια απόσταση μέσα σε ένα δωμάτιο.

Αυτό υποδηλώνει ότι η πράξη της διέλευσης από μια πόρτα οδηγούσε στην απώλεια μνήμης.
Η πόρτα μπορεί να είναι πραγματική ή νοητή

Το 2011, ερευνητές του University of Notre Dame Study μελέτησαν περαιτέρω την εικασία. Παρατήρησαν στο Quarterly Journal of Experimental Psychology ότι το φαινόμενο δεν συνέβαινε μόνο με φυσικές πόρτες, αλλά και με φανταστικές ή εικονικές.
    Όπως σημείωσαν, «ένα καλό παράδειγμα είναι η μετακίνηση σε ένα πολυκατάστημα, από το πάρκινγκ προς τα καταστήματα. Μπορεί να μας κάνει να ξεχάσουμε τι θέλουμε να αγοράσουμε». Όσο για τη μετάβαση από τα καταστήματα στο πάρκινγκ, όλοι ξέρουμε πού μπορεί να καταλήξει. Ναι, στο να ψάχνουμε για ώρα το αυτοκίνητο μας.

Η μελέτη του 2011 έδειξε ότι ήταν η πράξη της μετάβασης σε διαφορετικά περιβάλλοντα που προκάλεσε την απώλεια μνήμης. Όχι η παρουσία φυσικής πόρτας.

Ο εγκέφαλος «αποφασίζει» τι ξεχνάς και τι κρατάς
Ακολούθησαν πολλές άλλες σχετικές εργασίες, που βοήθησαν να μάθουμε ότι το φαινόμενο μπορεί να είναι πιο έντονο σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας, συγκριτικά με νεότερα άτομα. Μια θεωρία είναι ότι οι ηλικιωμένοι μπορεί να είναι πιο επιρρεπείς σε διαταραχές της μνήμης, λόγω αλλαγών στις γνωστικές διαδικασίες.

    Το 2021 ερευνητές πρότειναν ότι «το φαινόμενο της πόρτας» σχετίζεται με τον τρόπο με τον οποίο η εργαζόμενη μνήμη και η προσοχή μας επεξεργάζονται τις πληροφορίες. Διευκρινίστηκε πως ο εγκέφαλος μας «χωρίζει» τις μνήμες ανά περιβάλλοντα. Όταν περνάμε κάτω από μια πόρτα, ο εγκέφαλός μας μπορεί να αποφασίσει να «ξεφορτωθεί» πληροφορίες που σχετίζονται με το περιβάλλον που αφήνουμε πίσω, ώστε να δημιουργήσει χώρο για την επεξεργασία νέων πληροφοριών στο νέο περιβάλλον. Αυτό μοιραία μας οδηγεί σε κενά μνήμης.

    Εν τω μεταξύ, μελέτες νευροαπεικόνισης με χρήση fMRI που επιστρατεύτηκε για τη διερεύνηση των νευρικών μηχανισμών πίσω από το φαινόμενο, κατέγραψαν αλλαγές στη δραστηριότητα του εγκεφάλου και στη συνδεσιμότητα όταν τα άτομα μετακινούνται μεταξύ περιβαλλόντων. Γεγονός που μπορεί να συμβάλει σε διαταραχές της μνήμης.

Ξέχνα το multitasking
    Aυστραλοί ερευνητές επισήμαναν πως όταν είμαστε συγκεντρωμένοι σε αυτό που θέλουμε να κάνουμε, τίποτα δεν μπορεί να μας σταματήσει από το να το θυμόμαστε. Όταν σκεφτόμαστε πολλά διαφορετικά πράγματα, μοιραία έρχεται η λήθη.

Προτάθηκε δηλαδή, ότι το φαινόμενο εμφανίζεται όταν αλλάζουμε με φυσικό και νοητικό τρόπο περιβάλλον, όπως πηγαίνουμε από το ένα δωμάτιο στο άλλο, ενώ σκεφτόμαστε διαφορετικά πράγματα. Αυτή είναι η συνταγή της αποτυχίας.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Οι Υπεραναλυτικοί και Ευαίσθητοι Άνθρωποι / Overthinking Minds And Sensitive Hearts

Κατακλύζονται συνεχώς από ενοχές, αυτοαμφιβολίες, σύγχυση και άγχος. 

Η ζωή δεν είναι εύκολη για τους υπεραναλυτικούς και ευαίσθητους ανθρώπους.

Life Is Not Easy For People With Overthinking Minds And Sensitive Hearts

1. Νοιάζονται πάρα πολύ για τη γνώμη των άλλων
Οι υπερβολικά σκεπτόμενοι (υπεραναλυτές) παίρνουν τα πάντα προσωπικά. 

Όσο κι αν προσπαθήσετε να τους πείτε ότι δεν πρέπει να δίνουν δεκάρα για το τι σκέφτονται οι άλλοι γι’ αυτούς, ποτέ δεν τους ακούν. 

Οι υπερβολικά σκεπτόμενοι είναι γεμάτοι από αμφιβολίες για τον εαυτό τους. Αυτό είναι που τους κάνει να παρατηρούν μόνο την αρνητική πλευρά της ζωής.

2. Θέλουν όλοι να τους αγαπούν και να τους προτιμούν
Είναι η νούμερο ένα προτεραιότητά τους στη ζωή. Θέλουν να τους φροντίζουν, να τους σέβονται και να τους χρειάζονται οι άνθρωποι στη ζωή τους. Λαχταρούν τη σύνδεση. 

Αλλά από την άλλη, αποζητούν επίσης την επικύρωση. Οι υπερβολικά σκεπτόμενοι έχουν ανάγκη να διαβεβαιώνονται για την αγάπη του συντρόφου τους. 

Διαφορετικά, δεν θα εκφράζονταν ανοιχτά στους άλλους. Αυτοί οι άνθρωποι φοβούνται μήπως τους ραγίσουν την καρδιά. Γι’ αυτό προτιμούν να παίζουν με ασφάλεια.

3. Αναζητούν πάντα το νόημα σε κάθε λέξη ή πράξη
Όταν γεννιέσαι με ένα υπερβολικά σκεπτόμενο νου και μια εύθραυστη καρδιά, συνηθίζεις να αναζητάς ένα κρυφό νόημα σε ό,τι λένε ή κάνουν οι άνθρωποι. 

Παίρνεις τα πάντα πολύ προσωπικά, επειδή ουσιαστικά ο νους σου σε αναγκάζει να το κάνεις.

4. Έχουν την τάση της εσωστρέφειας λόγω των πολλών σκέψεων
Οι υπερβολικά σκεπτόμενοι περνούν τον περισσότερο χρόνο τους ασχολούμενοι με το δικό τους χάος μέσα στο νου τους. 

Είναι το είδος των ανθρώπων που αμφισβητούν τα πάντα. Το είδος των ανθρώπων που προτιμούν να κλειστούν στο δωμάτιό τους και να περάσουν τη νύχτα τους ξεμπερδεύοντας με τις σκέψεις τους παρά να βγουν έξω και να κάνουν παρέα με φίλους.

5. Έχουν συνηθίσει να ζουν με τύψεις
Όσοι τείνουν να υπεραναλύουν, περνούν από μια πραγματικά μακρά διαδικασία όταν παίρνουν αποφάσεις. 

Και επιπλέον, δεν είναι ποτέ πλήρως ικανοποιημένοι με την τελική τους απόφαση. 

Θα μπορούσαν να ξαναπεράσουν από την ίδια κατάσταση και πάλι να μην τους αρέσει το αποτέλεσμα. Έτσι συνηθίζουν να ζουν τη ζωή τους με τύψεις.

6. Υποφέρουν από αϋπνία
Το μυαλό τους είναι ένα συνεχές χάος από παράλογες και μπερδεμένες σκέψεις που τους απασχολούν καθημερινά. Δεν μπορούν να ελέγξουν αυτό που συμβαίνει μέσα τους. 

Έτσι, όπως είναι φυσικό, ένα από τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι είναι η διαταραχή του ύπνου.

7. Δυσκολεύονται να ζήσουν στο εδώ και τώρα
Ως συναισθηματικοί υπερβολικοί στοχαστές, αυτοί οι άνθρωποι περνούν τη ζωή τους αναλύοντας υπερβολικά καταστάσεις και υπολογίζοντας πιθανά αποτελέσματα. 

Είναι είτε απασχολημένοι με το να συλλογίζονται είτε με το να κάνουν σχέδια για το μέλλον. Δυστυχώς, είναι οι μπερδεμένες και κουραστικές σκέψεις τους που τους εμποδίζουν να απολαύσουν το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής τους – το παρόν.

Πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Δεν λειτουργεί το internet... Δεν λειτουργεί το internet...

Κάπως έτσι θα περιέγραφε την κατάσταση ένα από τα χιλιάδες παιδιά (αλλά και πολλοί μεγαλύτεροι), που είναι εθισμένα  με το internet:

 

Τι θα κάνω;

Πώς θα ζήσω;

Θα πρέπει να συνομιλώ με τους άλλους πρόσωπο με πρόσωπο.

Θα πρέπει να διαβάζω βιβλία αντί για οθόνες.

Θα αναγκαστώ να βγω έξω να δω τι καιρό κάνει.

Θα  ακούω πάλι μουσική στο ράδιο και όχι podcast.

Θα πρέπει να πάω στην βιβλιοθήκη να βρω την πληροφόρηση που χρειάζομαι.

Θα πρέπει να κάνω κάτι παραγωγικό στην ζωή μου, αντί να σπαταλώ ατελείωτες ώρες σερφάροντας στο ίντερνετ.

Θ’ αναγκαστώ να αγοράσω CDs, δεν θα γνωρίζω πια τι με περιμένει στην ουρά του NetFlix.

Πώς θα μπορώ να ταΐζω την ματαιοδοξία μου, αν δεν μιλάω για τον εαυτό μου στο blog;

Ο απόλυτος τρόμος!

 

Ομάδα επιστημόνων με μελέτη που δημοσίευσαν, αποκάλυψαν πως ο εθισμός στο διαδίκτυο είναι πιθανό, πέρα από ψυχολογικούς, να οφείλεται και σε βιολογικούς παράγοντες.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο τεύχος Σεπτεμβρίου του περιοδικού «Ψυχικής Τοξικομανίας» και πραγματοποιήθηκε από το πανεπιστήμιο της Βόννης σε συνεργασία με το Κεντρικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας του Manheim.

    Ομάδα επιστημόνων πήρε συνέντευξη από 843 χρήστες του διαδικτύου, από τους οποίους οι 132 αποκάλυψαν «προβληματική» συμπεριφορά στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζαν την σχέση τους με το ίντερνετ.

    Σύμφωνα με τους επιστήμονες, «όλες τους οι σκέψεις είχαν να κάνουν με το διαδίκτυο και ένοιωθαν πως θα είχαν σοβαρές επιπτώσεις στην ευημερία τους αν έπρεπε να ζήσουν χωρίς αυτό».

    Οι ερευνητές συνέκριναν μετά τους χρήστες αυτούς με ένα group ελέγχου αποτελούμενο από υγιής χρήστες και βρήκαν πως η πλειοψηφία όσων δήλωναν εθισμένοι στο διαδίκτυο παρουσίαζαν μια γενετική παραλλαγή η οποία μάλιστα έχει αποδειχτεί στο παρελθόν πως συνδέεται με τον εθισμό στη νικοτίνη.

    Η παραλλαγή αυτή, που σχετίζεται με το γονίδιο CHRNA4, επηρεάζει το νικοτινικό υποδοχέα ακετυλοχολίνης στον εγκέφαλο. Τόσο η νικοτίνη από το κάπνισμα όσο και η ακετυλοχολίνη που παράγεται από τον οργανισμό μας, συνδέεται με τον υποδοχέα αυτόν και προκαλεί τον εγκέφαλο να απελευθερώσει χημικά που μας κάνουν να αισθανόμαστε όμορφα όταν κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν.

«Το εύρημα αυτό αποδεικνύει πως ο εθισμός στο διαδίκτυο μπορεί να μην είναι στην φαντασία μας, ούτε και είναι καθαρά ψυχολογικό θέμα», εξηγεί ο επικεφαλής της έρευνας, Dr Christian Montag.

Μάλιστα, όσοι υποστηρίζουν πως οι άντρες είναι πιο επιρρεπείς στον εθισμό στο ίντερνετ μάλλον κάνουν λάθος αφού η ίδια έρευνα έδειξε πως η παραλλαγή αυτού του γονιδίου εμφανίζεται πιο συχνά στις γυναίκες.

Σύμφωνα με το δρ. Montag «ο διαχωρισμός αυτός μπορεί να προκύψει από μια συγκεκριμένη υποομάδα της εξάρτησης στο διαδίκτυο, όπως για παράδειγμα η χρήση των κοινωνικών δικτύων».

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com