Πώς να μιλάτε στο παιδί σας για να σας ακούει;

Πολλές φορές όσο και να υπάρχει η πρόθεση να είμαστε θετικοί και ήρεμοι με το παιδί μας, πιάνουμε τον εαυτό μας να γλιστράει στα παλιομοδίτικα (και τόσο αναποτελεσματικά) μονοπάτια των φωνών, της τιμωρίας και των τσακωμών. 

Φυσικά και είμαστε όλοι άνθρωποι με λάθη και ώρες ώρες δεν μπορούμε να διατηρήσουμε την ισορροπία μας και τη ψύχραιμη στάση μας. 

How to Get Your Child to LISTEN!

• Οι δυσκολίες της ζωής, η καθημερινή μας ρουτίνα, οι όποιες αναποδιές μας κάνουν να είμαστε το ακριβώς αντίθετο από αυτό που έχουμε την πρόθεση να είμαστε ως γονείς.

Αρχικά, συγχωρήστε τον εαυτό σας και δώστε του το περιθώριο να κάνει λάθη και αστοχίες. Δεν είναι εύκολο να είσαι γονιός. Ωστόσο, δείχνοντας την μεταμέλειά σας στο παιδί μπορείτε να διορθώσετε μια άσχημη στιγμή σας. 

Κοιτάξτε το στα μάτια, ζητήστε συγνώμη και κάντε μια πραγματικά καλύτερη προσπάθεια την επόμενη φορά.

Επιπλέον μπορείτε να αλλάξετε τον τρόπο που επικοινωνείτε γλωσσικά με το παιδί σας. 

Τι εννοώ με αυτό;

Η γλώσσα δημιουργεί διαθέσεις. Έχει δύναμη ώστε να μας παρηγορήσει, να μας απογοητεύσει, να μας ενδυναμώσει, να μας προκαλέσει μια πληθώρα συναισθημάτων. 

Είναι όπλο και θέλει προσεκτική χρήση. 

• Μπορείτε να χρησιμοποιείτε τη θετική γλώσσα, επομένως, για να σας ακούσουν και να συνεργάζεστε καλύτερα με τα παιδιά σας.

Έρευνες δείχνουν τη δύναμη της θετικής επικοινωνίας και η ίδια η θετική χρήση της γλώσσας ενισχύει τον συναισθηματικό δεσμό με το παιδί σας. 

Έτσι αντί να πείτε 

«Μην τρέχεις», 

μπορείτε να πείτε «Περπάτα πιο αργά». 

Αντί να πείτε «Μη με διακόπτεις», 

μπορείτε να πείτε «Περίμενε να τελειώσω και μετά θα μιλήσεις κι εσύ».
Εν γένει το παιδί (αλλά και ο ενήλικας αν το καλοσκεφτείτε)
αντιδρά θετικά σε αυτό που θέλετε να γίνει και όχι σε αυτό που του φωνάζετε να μην κάνει. 

• Πολλά παιδάκια μάλιστα, όταν ακούν μια απαγόρευση, δεν ξέρουν τι να κάνουν αντί της απαγορευμένης πράξης. 

Λέτε για παράδειγμα «Μην πετάς τις κάλτσες σου στο πάτωμα», εντάξει, το παιδί ίσως δεν θα το κάνει την επόμενη
φορά ίσως και να το κάνει, αλλά σίγουρα δεν θα καταλάβει ότι εννοείτε να μαζέψει τις κάλτσες του αυτή τη στιγμή!

Προσανατολίστε επομένως με ήρεμη φωνή το παιδί σας προς την επιθυμητή συμπεριφορά και δείτε πόσο πιο δεκτικά θα είναι σε αυτό.

ecozen

Ανασφάλεια στο δίχρονο παιδί - Πώς θα την αναγνωρίσετε

Σημάδια που μαρτυρούν ότι το 2χρονο παιδί σας νιώθει ανασφάλεια

Τα παιδιά ενός έως δύο ετών τα παιδιά περνούν ολοένα λιγότερο χρόνο κρεμασμένα από τη φούστα της μητέρας τους. Σε αντίθεση όμως με αυτήν η φαινομενική ανεξαρτητοποίησή τους, θα υπάρχουν στιγμές που το παιδί σας θα νιώθει φοβισμένο και αγχωμένο. Αυτό συνήθως συμβαίνει γύρω στην ηλικία του ενός έτους.

Μπορεί να παρατηρήσετε ότι είναι πιο ήσυχο και λιγότερο άτακτο απ΄ότι συνήθως , ότι ντρέπεται πολύ τους ξένους και τις άγνωστες καταστάσεις και ότι μένει κολλημένο επάνω σας. Μπορεί να μοιάζει να έχει χάσει την όρεξή του . Όλα αυτά είναι γενικά σημάδια άγχους στα οποία πρέπει να ανταποκριθείτε αμέσως:

• Ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσετε αυτά τα άγχη είναι να δώσετε στο παιδί σας ακόμη περισσότερη αγάπη και στοργή, καλλιεργώντας παράλληλα τη φυσική του περιέργεια, το περιπετειώδες πνεύμα του και την ολοένα μεγαλύτερη αίσθηση αυτοπεποίθησής του. Να εγκωμιάζετε και να ανταμείβετε κάθε του επίτευγμα. Το παιδί σας χρειάζεται την επιδοκιμασία σας και θα κάνει σχεδόν τα πάντα για να την κερδίσει, περιλαμβανομένης της επίδειξης μιας νέας ανεξαρτησίας , γι΄αυτό είναι πραγματικά πολύ εύκολο να το ενθαρρύνετε.
• Το παιδί που είναι προσκολλημένο με ασφάλεια στο γονιό του χρησιμοποιεί το γονιό ως βάση για τις εξερευνήσεις του, τις οποίες ξεκινά με αυτοπεποίθηση. Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι η παρουσία του ατόμου με το οποίο έχει σχέση ασφαλούς προσκόλλησης τα παιδί του επιτρέπει να αντιμετωπίζει τις νέες και πιθανώς τρομακτικές εμπειρίες καθώς και το άγχος που τις συνοδεύει.

Τα περισσότερα παιδιά έχουν ανασφάλειες. Σε άλλα εμφανίζονται σε μικρότερο βαθμό και σε άλλα σε μεγαλύτερο. Οι γονείς θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση ώστε εντοπίσουν έγκαιρα τους λόγους που κάνουν τα παιδιά να νοιώθουν ανασφαλή από μικρή ακόμα ηλικία και να προσπαθήσουν μέσα από διάφορους τρόπους να τα βοηθήσουν να πιστέψουν στον εαυτό τους.

newsbomb.gr

Ένα παιδί

Ένα παιδί δε γεννήθηκε σε νοσοκομείο. 

Δε γεννήθηκε με γιατρούς και νοσοκόμες δίπλα του. 

Δεν γεννήθηκε σε ένα καθαρό δωμάτιο με καθαρά σεντόνια. 

Δε γεννήθηκε και μπήκε σε θερμοκοιτίδα, δε γεννήθηκε και θήλασε, δε γεννήθηκε και έκλαψε την πρώτη του νύχτα.

Ένα παιδί δεν μεγάλωσε πλάι στη μητέρα του, δε μεγάλωσε με τη μητέρα του. 

Δε μεγάλωσε γελώντας, παίζοντας, πηγαίνοντας σχολείο. 

Δε μεγάλωσε κάνοντας φίλους, ματώνοντας τα γόνατά του, ραγίζοντας την καρδιά του, δίνοντας κάποτε ένα πρώτο φιλί.

Ένα παιδί δεν έζησε στη χώρα του, δε βρήκε μια άλλη χώρα να την κάνει χώρα του. 

Δεν καταγράφηκε σε κάποιο μητρώο, δεν απέκτησε ιθαγένεια, δεν μπήκε στην ιστορία αυτού του πλανήτη.

Ένα παιδί γεννήθηκε σε ένα κοντέινερ, σε μια χώρα μακριά από της μητέρας του, σε ένα καμπ προσφύγων στα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης. 

Έζησε μερικές ώρες και κάηκε μέσα στην κουβέρτα του μαζί με τη μητέρα του.  

 

Κι αυτό είναι ο κόσμος μας στις 29 του Σεπτέμβρη στα 2019.

conteruggero