Οι κουρτίνες της Αγίας Σοφίας

Ό,τι και να σκεπάσουν, ό,τι και να κρύψουν, η αλήθεια είναι μια!
Το αρχιτεκτονικό θαύμα του Ανθέμιου από τις Τράλλεις και του Ισίδωρου από τη Μίλητο, που ανέθεσε ο Ιουστινιανός το 532 μΧ, δεν μπορούν να το ξεπεράσουν.
Και για αυτό το οικειοποιούνται.

Αλλά, ό,τι και αν κάνουν, όσες κουρτίνες και χαλιά να βάλουν, η Παναγία η Βρεφοκρατούσα θα τους κοιτά από ψηλά!
Και αυτοί θα προσεύχονται στον θεό τους με την «άδεια» του δικού μας Θεού!

Και αυτό είναι η μεγαλύτερη νίκη της Ορθοδοξίας πάνω στο Ισλάμ! Η παραδοχή τους ό,τι όσα τζαμιά και αν φτιάξουν, ΠΟΤΕ δεν θα ξεπεράσουν το μεγαλείο και το κάλλος της Ορθοδοξίας!
Προσευχηθείτε λοιπόν στον θεό σας μέσα στον *σταυρόσχημο* Ναό μας. Κάτω από τον Τρούλο του Θεού μας!

Σας το επιτρέπουμε σαν απόδειξη της ανικανότητας σας να μας ξεπεράσετε. Σαν απόδειξη του κόμπλεξ σας που δεν έχετε καταφέρει τόσους αιώνες να δημιουργήσετε κάτι έστω και λίγο συγκρίσιμο με αυτά που λεηλατήσατε. Σαν απόδειξη ότι «όποιος δεν μπορεί να κάνει, κλέβει».

Κι αν την σκεπάσατε την Παναγιά, κι αν τον κρύψατε τον Ιησού -σήμερα- εκείνοι είναι εκεί και σας βλέπουν...
Και θα είναι εκεί, ακόμα και όταν θα έχετε ξεχαστεί εσείς και δεν θα έχει μείνει ούτε η σκόνη σας.

1500 χρόνια Ιστορίας δεν τα κρύβουν 2 - 3 κουρτινούλες.
Κρατήστε τις κουρτίνες σας... εμείς κρατάμε την μορφή της Αγίας του Θεού Σοφίας και θα την έχουμε για πάντα να την βλέπουμε σε όλο της το μεγαλείο, ό,τι και αν κάνετε!

http://agia-sophia.tholos254.gr/
Dimitris Efraimoglou is at «Ελληνικός Κόσμος». 
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η του Θεού Σοφία, η Δύναμη και η Ειρήνη

« ...
Ατενίζω στο βάθος την Πλατυτέρα. Ιστορημένη στο κέντρο της αψίδος, λάμπει μέσα στο χρυσό της κάμπο. Το κυανούν μαφόριον τονίζει το αειπάρθενον της αμολύντου Κόρης. Εις τας αγκάλας φέρει με πολλήν τρυφερότητα τον προαιώνιον Λόγον, τον αμήτορα εκ Πατρός και απάτορα εκ Μητρός. Για πεντακόσια χρόνια ήταν σοβατισμένη. Παχύ κονίαμα εκάλυπτε όλην αυτή την μεγαλειώδη παράστασι, αυτόν τον γλυκασμό των αγγέλων, αυτό το χάρμα οφθαλμών.

Είναι μεσημέρι. Οι ακτίνες του ηλίου κατακλύζουν κατά δέσμες τον ναό. Ο αέρινος τρούλλος λάμπει όλος και πετά, χάνεται προς τον ουρανό. Ώσπου ουρανός και τρούλλος γίνονται ένα. Ένας τρούλλος που φαντάζει πως δεν στηρίζεται πουθενά, χωρίς βάρος, άυλος, όλος φως…

…Μου ‘ρθε ένας κόμπος στο λαιμό. Ένα πικρό παράπονο. Γιατί Θεέ μου, γιατί;  Θέλω να κλάψω. Θέλω τα δάκρυά μου να ενωθούν με τα δάκρυα της πονεμένης Ρωμηοσύνης. Τα δάκρυα που ποτέ δεν στεγνώνουν…»*

Την αγάπη αυτή και το μεγαλείο της Αγιά Σοφιάς αλλά και της Πόλης των Πόλεων, τα κατανοείς, τα νιώθεις, τα βιώνεις μέσα από τα μάτια του π. Δοσίθεου, είτε διαβάζεις βιβλία του είτε μιλάς μαζί του από κοντά. Κατανοείς γιατί δεν είναι Αγιά Σοφιά, αλλά ο ναός Της Του Θεού Σοφίας που στέκεται αγκαλιά με το ναό Της Του Θεού Ειρήνης, ο οποίος βρίσκεται δίπλα του ακόμη και το ναό Της Του Θεού Δύναμης, ο οποίος δεν διασώζεται. Και όπως μας εξηγούσε ο π. Δοσίθεος, χτίστηκε ο μεγάλος ναός της Σοφίας, για να έχει δύναμη το κράτος θα πρέπει έχει τη σοφία Του Θεού και ειρήνη…

Αυτό που με βεβαιότητα γνωρίζω είναι ότι οι συμβολισμοί δεν χάνονται. Όσο κι αν ποδοπατιούνται, υπάρχουν. Ίσως κοιμούνται μέσα στην ιστορία, αλλά αναδίδουν την ενέργειά τους. Ίσως αυτός είναι ένας από τους λόγους που η Κωνσταντινούπολη είναι η Πόλη που κανένας δεν μπορεί να αποχωριστεί.
»

Ελένη Ευαγγελία Αρωνιάδα

* Από τον πρόλογο του βιβλίου του ‘Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο’, του Αρχιμανδρίτη Δοσίθεου, Ηγούμενου της Ιεράς Μονής Παναγίας Τατάρνης.
https://www.evrytanikospalmos.gr/
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η πρώτη πλωτή Όπερα σε ολόκληρο τον κόσμο βρίσκεται στην Πρέβεζα

Ένα ονειρεμένο έργο.

Κατασκευασμένη εξ’ ολοκλήρου από ανακυκλώσιμα υλικά.

Πλωτές σκηνές έχουμε δει πολλές, όμως η πρώτη πλωτή Όπερα στον κόσμο κατασκευασμένη εξ ολοκλήρου από ανακυκλώσιμα υλικά, έχει δημιουργηθεί, πριν από περίπου 3 χρόνια, στην Πρέβεζα της Ηπείρου.  Η όπερα του νερού και του ονείρου, όπως την αποκαλούν. 
Η πρωτότυπη αυτή ιδέα γεννήθηκε από τον Λέανδρο Σπαρτιώτη ή αλλιώς τον Λέανδρο της Πρέβεζας όπως πολύ επιτυχημένα τον είχε προσφωνήσει ένας πολύ καλός του φίλος στο παρελθόν.Πριν από 3 χρόνια λοιπόν ο κ. Σπαρτιώτης είχε την ιδέα να μαζεύει τα κουτιά των αναψυκτικών και με αυτά να δημιουργήσει ένα έργο τέχνης, το οποίο τότε δεν είχε ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θα ήταν.

Δείτε τι λέει ο ίδιος:

Ο Λέανδρος Σπαρτιώτης γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1931. Έζησε τους δύο πολέμους, τον 2ο Παγκόσμιο και τον εμφύλιο. Λόγω αυτών των συνθηκών δεν κατάφερε να σπουδάσει. Ξεκίνησε, όμως, να εργάζεται από την ηλικία των 15 ετών και φέτος συμπληρώνει 70 χρόνια δημιουργίας σε διάφορους τομείς. Είναι αυτοδίδακτος σε ό,τι έχει κάνει, ήτοι ξυλογλυπτική, ζωγραφική, φωτογραφία, εσωτερική αρχιτεκτονική και διακόσμηση, σκηνογραφία και ό,τι αφορούσε γενικά την τέχνη. Στον τομέα της εσωτερικής αρχιτεκτονικής και διακόσμησης έκανε μια καριέρα 50 ετών στην Αθήνα. 

Στα 78 του χρόνια αποφάσισε να σταματήσει την επαγγελματική του σταδιοδρομία και επέστρεψε στην πατρίδα του, την Πρέβεζα, με σκοπό να φτιάξει μια Πινακοθήκη για να στεγάσει την προσωπική του συλλογή, την οποία συνέλλεγε επί 40 χρόνια και αποτελείται περίπου από 150 έργα παλαιών και σύγχρονων, ξένων και Ελλήνων ζωγράφων. Παράλληλα, κατά την επιστροφή του στην γενέτειρα πόλη δηλώνει παρών όποτε του ζητηθεί σε ό,τι αφορά την τέχνη και τον πολιτισμό.Από τα πιο γνωστά του έργα, πέρα από ιδιωτικές κατοικίες, είναι η εξ ολοκλήρου κατασκευή του Nicopolis Club στην παραλία Μονολίθι της Πρέβεζας, η διακόσμηση και η αναπαλαίωση του «Νέον» της Ομόνοιας, του Πειραιά και του Κολωνακίου, το «Ενετικόν» στο Ηράκλειο της Κρήτης, το «Εύπολις» στην Παιανία.

Τον τελευταίο χρόνο έπειτα από την απώλεια της αγαπημένης του συζύγου Σοφίας ο κ. Λέανδρος αφού διένυσε την περίοδο όπου όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται για να συνειδητοποιήσουν την τεράστια αλλαγή στην ζωή τους, συνεχίζει να ονειρεύεται και να δημιουργεί. Έτσι λοιπόν συνέλαβε την ιδέα ξεκαθαρίζοντας στο μυαλό του πως τα κουτάκια των αναψυκτικών που μάζευεδεν θα γίνουν ένα άγαλμα που μετά από χρόνια μπορεί να έχει την τύχη πολλών άλλων αγαλμάτων, αλλά θα είναι ένα έργο τέχνης πολιτιστική κληρονομιά για την Πρέβεζα.

Δείτε ένα βίντεο του Διεθνού Χορωδιακού Φεστιβάλ πριν δύο χρόνια:

Ο κ. Σπαρτιώτης είναι ένα ζωντανό παράδειγμα δημιουργίας, ζωής και ευρηματικότητας, όχι μόνο σήμερα αλλά από την αρχή της σπουδαίας του καριέρας. Κλείνοντας λοιπόν πάνω από 70 χρόνια δημιουργικότητας υλοποιεί ένα σχέδιο το οποίο είναι σίγουρο ότι θα γραφτεί στην παγκόσμια καλλιτεχνική Ιστορία περνώντας ταυτόχρονα σπουδαία μηνύματα πως ακόμη και με ευτελή ανακυκλώσιμα υλικά μπορεί κανείς να δημιουργήσει ένα έργο τέχνης και πως στους δύσκολους σημερινούς καιρούς μπορεί κανείς να κάνει έργα τέχνης με χαμηλότατο κόστος αντί για να ξοδεύονται πακτωλοί χρημάτων για την υποτιθέμενη ανάδειξη χώρων που καταλήγει σε περιβαλλοντική καταστροφή επί χρήμασι.
Το έργο τέχνης κοσμεί το σημείο της Θάλασσας κάτω από τον Προμαχώνα, αποτελείται από 30 χιλιάδες και πλέον κουτάκια αναψυκτικών και είναι μία πραγματική πλωτή όπερα, η πρώτη στην Πρέβεζα και στην Ελλάδα.

Η ιδέα και ο σχεδιασμός ανήκουν αποκλειστικά στον κ. Λέανδρο Σπαρτώτη και ενώ την κατασκευή την έκανε μόνος του με έναν βοηθό σε ένα χώρο που του παραχώρησε ένας φίλος επαγγελματίας. 

Η Πλωτή Όπερα της Πρέβεζας έχει μήκος 30 μέτρα, ύψος 8 και εμβαδόν περίπου 200 τετραγωνικά και φιλοξενεί από το καλοκαίρι του 2016 πολλούς σημαντικούς Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες.

ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ