Monday 5 June 2017

Το Συμβολικό Παιχνίδι και η ανεκτίμητη αξία του - The Benefits of Pretend Play

Συμβολικό Παιχνίδι - πως συνδέεται με την γλώσσα
 
Τι είναι το συμβολικό παιχνίδι;
Πρόκειται στην ουσία για τη δημιουργία νοερών αναπαραστάσεων. Απαιτεί λοιπόν ικανότητα για αφηρημένη σκέψη. 

Κατά το συμβολικό παιχνίδι, το παιδί αναπαριστά κάτι,  ένα αντικείμενο ή μια σκηνή. 

Μπορεί να αντικαθιστά ένα αντικείμενο με ένα άλλο, όπως π.χ. να χρησιμοποιεί ένα τουβλάκι ως τηλέφωνο για να μιμηθεί ότι τηλεφωνεί, ή να προσποιείται ότι πίνει νερό από ένα πλαστικό ποτηράκι, ή ακόμη να παριστάνει ότι είναι πριγκίπισσα ή γάτα. Αντιστρόφως, ανταποκρίνεται όταν οι άλλοι παίζουν συμβολικά, σημάδι ότι είναι σε θέση να σκεφτεί αφηρημένα π.χ. γελά όταν κάποιος παριστάνει το σκύλο.

Σε ποια ηλικία εμφανίζεται το συμβολικό παιχνίδι;
  • 17-19 μηνών το παιδί προσποιείται ότι πάει για ύπνο, ότι πίνει από ένα φλιτζάνι ή ότι τρώει με το κουτάλι. Είναι η αρχή της αληθινής λεκτικής επικοινωνίας, καθώς οι λέξεις χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν την λειτουργία των αντικειμένων.
  • 19-22 μηνών το συμβολικό παιχνίδι εκτείνεται πέρα από το παιδί και τον εαυτό του. Παιχνίδι με κούκλες, την ταίζει ή μπορεί να την σκεπάζει με κουβέρτα. Συνδυάζει παιχνίδια π.χ βάζει ένα κουτάλι σε ένα τηγάνι, χύνει από μια κανάτα σε ένα φλιτζάνι. Αρχίζει ο συνδυασμός λέξεων.
  • 2 με 2 ½ ετών αναπαριστά γεγονότα που βιώνει π.χ κατάστημα-ψώνια, γιατρός-άρρωστο παιδί. Μπορεί να ξεκινάει και να απαντά σε ερωτήσεις: Ποιος; Που; Πότε; Τι; Τι κάνει;. Απαντά ακατάλληλα εκτός από καλά μαθημένες ρουτίνες.
  • 3 ετών κάνει παιχνίδια προσποίησης με μεγαλύτερη ακολουθία π.χ. μπορεί να φτιάξει ένα κέικ (ψήνει - σερβίρει - πλένει τα πιάτα. Χρησιμοποιεί τον αόριστο και το μέλλοντα π.χ. έφαγα το κέικ., θα πλύνω τα πιάτα.
  • 3 με 3 ½ ετών εκτελεί παιχνίδια με κουκλόσπιτα και με φάρμα κ.τ.λ, χρησιμοποιεί κύβους και κουτιά με άμμο για να φτιάξει ένα περιβάλλον π.χ. φάρμα. Το περιγραφικό λεξιλόγιο επεκτείνεται, καθώς χρησιμοποιεί όρους για έννοιες όπως τα σχήματα, μεγέθη, χρώματα, υφή, σχέσεις χώρου.
  • 3 ½ με 4 ετών χρησιμοποιεί κούκλες για να αναπαραστήσει σκηνές, κάνει υποθέσεις "τι θα γινόταν αν". Εκφράζει προθέσεις και πιθανά μελλοντικά γεγονότα, χρησιμοποιεί συνδετικά. Αρχίζει να απαντά σωστά στις ερωτήσεις «γιατί, πώς».
  • 5 ετών: υψηλή φαντασία, πλήρως συνεργατικό παιχνίδι. Χρησιμοποιεί σχετικούς όρους (τότε, πότε, πρώτα, μετά, τέλος, ενώ, πριν, μετά).
Είναι όλα τα παιδιά σε θέση να κάνουν συμβολικό παιχνίδι;
Το συμβολικό παιχνίδι είναι εξελικτικό χαρακτηριστικό και ως εκ τούτου, εμφανίζεται αυθόρμητα, ενώ η απουσία του προβληματίζει.
 Καθώς για να εμφανιστεί, προϋποθέτει την ικανότητα νοερής αναπαράστασης, αφηρημένης σκέψης, ευελιξίας και κατανόησης του κοινωνικού πλαισίου, παιδιά με ανωριμότητα, νοητική υστέρηση ή διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή (στο φάσμα του αυτισμού) μπορεί να υστερούν σ’ αυτό.


Σε βαριές περιπτώσεις το συμβολικό παιχνίδι απουσιάζει τελείως. 
Σε άλλες, απλά δεν υπάρχει προτίμηση γι’ αυτό, δε γίνεται αυθόρμητα ή είναι φτωχό. 
Έτσι, ένα παιδί μπορεί να μην κατανοεί πώς μπορεί να παίξει με κουζινικά, αφού δεν υπάρχει φαγητό. 
Πιθανά να προτιμά να τα χτυπά μεταξύ τους ώστε να παράγουν ήχο ή να αδιαφορεί γι’ αυτά.
Σε μεγαλύτερη ηλικία, ένα παιδί με δυσκολία στο συμβολισμό ίσως να μην είναι σε θέση να υποκριθεί ποιος είναι ο κλέφτης, αφού οι παίχτες έχουν εκ των προτέρων καθορίσει ποιος θα πάρει αυτόν το ρόλο.
Στα ομαδικά παιχνίδια, τα προβλήματα συνήθως είναι εντονότερα γιατί το παιδί καλείται να μπει στη θέση των άλλων και να λάβει υπόψη του τι σκέφτονται εκείνοι π.χ. στο κρυφτό ένα παιδί που κρύβεται μπορεί να πιστεύει ότι και οι άλλοι ξέρουν πού βρίσκεται οπότε δεν εμπλέκεται σωστά στο παιχνίδι ή μαρτυρά τη θέση άλλων παιδιών γιατί υποθέτει ότι όπως το ίδιο γνωρίζει τη θέση τους τη γνωρίζει κι εκείνος που τα φυλά.
 
Πότε θα πρέπει να ανησυχήσει ένας γονιός;
  • Αν το παιδί δεν παίζει αυθόρμητα συμβολικό παιχνίδι και δεν ανταποκρίνεται στην προσπάθεια του ενήλικα ή άλλων παιδιών να το προσκαλέσουν σ’ ένα τέτοιο παιχνίδι.
  • Αν δείχνει να μην κατανοεί το συμβολισμό και να έχει υπερβολικά συγκεκριμένη σκέψη π.χ. «δεν είσαι η Κοκκινοσκουφίτσα αφού δε φοράς κόκκινο σκούφο» ή «δεν πετάει το αεροπλάνο, εσύ το κρατάς».
  • Αν παίζει στερεότυπα π.χ. παίζει με κουκλάκια αλλά επαναλαμβάνει πάντα το ίδιο μοτίβο και όταν από δική μας παρέμβαση αυτό αλλάξει, τότε εκνευρίζεται ή απλά δεν ανταποκρίνεται και επιμένει στη δική του εκδοχή.
  • Αν χρησιμοποιεί αποκλειστικά ή συνήθως, αυτούσιους διαλόγους π.χ. από DVD ή παραμύθια.
  • Αν το παιδί παίζει αδόμητα, πετάγεται από το ένα παιχνίδι στο άλλο, ασχολείται πολύ λίγο με τα παιχνίδια του και δεν καταφέρνει να εστιάζει σε κάτι οργανώνοντας ένα παιχνίδι.
Ποια είναι η αξία του συμβολικού παιχνιδιού;
To συμβολικό παιχνίδι είναι ανεκτίμητο για τη συναισθηματική, κοινωνική αλλά και γνωστική ανάπτυξη του παιδιού καθώς:
Λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά, δίνοντας τη δυνατότητα στο παιδί να εξωτερικεύσει ασυνείδητες συγκρούσεις του, να εκφράσει δυσκολίες που συναντά στην καθημερινή ζωή και με κάποιο τρόπο όλα αυτά να τα διαπραγματευτεί.
 
Δίνει διέξοδο στη φαντασία.
Βοηθά στην εξέλιξη του λόγου, ειδικά στην πραγματολογία του γιατί το παιδί, παίζοντας, οργανώνει τη σκέψη του σε λόγο με σκοπό να επικοινωνήσει ένα νόημα.
 
Δίνει τη δυνατότητα στο παιδί να δουλέψει πάνω στις κοινωνικές σχέσεις. Πράγματι είτε παίζει ομαδικά είτε ατομικά, αναπαριστά συνήθως μια ιστορία που αναφέρεται σε σχέσεις, συναισθήματα και σκέψεις προσώπων, καλείται να δώσει λύσεις, να μπει στη θέση άλλων και να δει τα πράγματα από τη δική τους οπτική γωνία.

Απαιτεί από το παιδί να οργανώσει κάτι δικό του, να βάλει δηλαδή τις σκέψεις του αλλά και τις επιθυμίες του σε τάξη και να δημιουργήσει μια πλοκή.
 

Ζωηρό παιδάκι; Μερικά κόλπα για να το κάνεις αρνάκι

Το παιδάκι σου είναι σαν τον Ταζ από τα κινούμενα σχέδια; 
Όπου περνά κι όπου σταθεί σπέρνει την καταστροφή; 
Τρέχεις συνεχώς πίσω του και δεν προλαβαίνεις να κάνεις δουλειές; 
Τι μπορείς να κάνεις;

Το παιδάκι σου είναι υπερβολικά ζωηρό και υπερκινητικό σε σημείο που τρελαίνεσαι και δεν προλαβαίνεις να κάνεις τίποτα; 
Πώς μπορείς να διαχειριστείς την κατάσταση;
 
Η θεία Λουκία μας δίνει τις συμβουλές της:

Το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι υπομονή, γιατί όλα τα παιδάκια κάποια στιγμή μεγαλώνουν και γίνονται σαφώς πιο συνεργάσιμα. 
Πέρα απ' αυτό, γενικότερα τα αγόρια είναι πιο ανήσυχα από τα κορίτσια, οπότε χρειάζονται ακόμη μεγαλύτερη υπομονή, καθώς είναι ικανά να... αυτοκτονήσουν σε κάθε τους βήμα, ενώ αρνούνται κάθε μορφή πειθαρχίας. 
Εκτός όμως από την υπομονή υπάρχουν κάποια βασικά κόλπα που είναι καλό να υιοθετήσεις ώστε αν μη τι άλλο να βάλεις την καθημερινότητα σου και τις δουλειές σου σε μια σειρά.

Σταθερό πρόγραμμα
Το πρώτο είναι το σταθερό πρόγραμμα που βοηθάει το παιδί να βάλει τον κόσμο γύρω του σε μια τάξη κι εσένα να έχεις έναν αναμενόμενο ρυθμό μέσα στην ημέρα, κάτι που θα αυξήσει τις αντοχές σου. 
Πιο συγκεκριμένα, σταθερό πρόγραμμα σημαίνει τις ίδιες ώρες φαγητού, ύπνου, μπάνιου και παιχνιδιού καθημερινά, οι οποίες δεν θα αλλάζουν παρά μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις (γενέθλια, μεγάλες γιορτές κ.λπ.). 
Επίσης, το βράδυ θα πρέπει να τον βάζεις σχετικά νωρίς για ύπνο (το αργότερο-αργότερο ως τις 10), ώστε να σου μένει λίγος χρόνος ησυχίας για να καθίσεις με τον άντρα σου, να κάνεις ένα μπάνιο σαν άνθρωπος και να χαλαρώσεις.

Δώσε του την ευκαιρία να εκτονωθεί
Το δεύτερο είναι ο καθημερινός περίπατος στο πάρκο (ιδανικά) ή στον παιδότοπο (ως δεύτερη επιλογή) που θα πρέπει να διαρκεί αρκετά (1-2 ώρες) ώστε να έχει το παιδί τη δυνατότητα να εκτονώνεται σωματικά μέσα από τις διάφορες δραστηριότητες (κούνιες, τσουλήθρες κ.λπ.) αλλά και την αλληλεπίδραση του με τα άλλα παιδάκια. 
Βγάζε τον έξω με κάθε καιρό, εκτός κι αν βρέχει, οπότε θα μπορούσες να κανονίζεις με κάποια άλλη μαμά να παίξουν τα παιδιά σας παρέα στο σπίτι της μίας ή της άλλης.

Βάλε όρια & κανόνες
Τρίτο και εξίσου πολύ σημαντικό είναι τα ξεκάθαρα όρια και οι κανόνες. Δηλαδή, ο γιος σου πρέπει να μάθει πρώτον ότι υπάρχει "όχι" και δεύτερον ότι το "όχι" είναι "όχι", κι όχι "μπορεί και ναι" (αν γκρινιάξω λίγο παραπάνω). 
Βέβαια, αυτά τα "όχι" πρέπει να είναι όσο λιγότερα γίνεται και ταυτόχρονα να είναι προβλέψιμα και να μην εξαρτώνται από τη διάθεση σου, αναλόγως της στιγμής.

Δώσε του προσοχή, με πρόγραμμα
Τέταρτο, αφιέρωνε του καθημερινά ολόκληρη την προσοχή σου για κάποια ώρα, για να του διαβάσεις παραμύθι, για να παίξετε κάποιο παιχνίδι ή οτιδήποτε άλλο τον ευχαριστεί. Όταν το παιδί ξέρει ότι θ' ασχοληθείς μαζί του σε σταθερή βάση, μπορεί να δεχτεί πιο εύκολα και το όχι που είπαμε πιο πάνω. 
Επίσης, μίλα του συνέχεια για τα πάντα κι όχι μόνο για ό,τι αφορά τον ίδιο. 
Εξήγησε του τι κάνεις κάθε φορά, τι εργαλεία χρησιμοποιείς, δείξε του τα λουλούδια, τα φυτά και τα ζώα όταν βγαίνετε έξω, τραγούδησε του, εξήγησε του τι συμβαίνει (π.χ. τώρα θα περιμένουμε στην ουρά για να πάρουμε ψωμί, ή τώρα προσέχουμε να μην έρχεται κάποιο αυτοκίνητο για να διασχίσουμε τον δρόμο). 
Αυτή η συνήθεια θα τον βοηθήσει να οργανώσει μέσα στον μυαλό του τον κόσμο που τον περιβάλλει , θα δώσει νόημα σε πράγματα που του φαίνονται βαρετά, θα κεντρίσει το ενδιαφέρον του και αυξήσει την υπομονή του.

Κάνε δουλειές, μαζί με το παιδί
Πέμπτο, κράτα τον κοντά σου όταν κάνεις τις περισσότερες δουλειές. Αν δουλεύεις στην κουζίνα π.χ., μπορείς να τον βάλεις στο καρεκλάκι του να παίξει (με πλαστελίνες, δαχτυλομπογιές π.χ.) ή να τον αφήσεις κάτω, να παίξει με τις κατσαρόλες ή κάποια πλαστικά δοχεία που δεν σπάνε. 
Οτιδήποτε μπορεί να κρατήσει το παιδί σου απορροφημένο για κάποια ώρα αξίζει λίγη ακαταστασία παραπάνω και το εξασκεί στην αυτοσυγκέντρωση.

Τηλεόραση με μέτρο
Έκτο, άφηνε τον να παρακολουθήσει κινούμενα σχέδια από επιλεγμένα DVD για περιορισμένη ώρα. 
Πες όχι στην ανεξέλεγκτη παρακολούθηση τηλεόρασης (καλύτερα να μην βλέπει καθόλου δηλαδή), αλλά βρες κάποιες κλασικές σειρές (όπως τα παραμύθια της Disney και οι συλλογές των Lonely Tunes) που διασκεδάζουν, αλλά παράλληλα καλλιεργούν τη φαντασία και την αισθητική των μικρών. 
Τα DVD δεν αποσπούν την προσοχή με διαφημίσεις κι έχουν το πλεονέκτημα ότι σύντομα ο γιος σου θα διαλέξει κάποιο που θα του αρέσει και θα θέλει να βλέπει ξανά και ξανά -κάτι που δεν γίνεται με την τηλεόραση- κι έτσι θα μένει ήσυχος για αρκετό διάστημα.

Απλοποίησε τη ζωή σου
Έβδομο: απλοποίησε τη ζωή σου και κάνε το σπίτι σας ασφαλές για το παιδί. 
Εξαφάνισε όλα τα διακοσμητικά που σπάνε εύκολα (θα περιορίσεις και το ξεσκόνισμα έτσι), κλείσε τις πρίζες με τις ειδικές τάπες, βάλε μεμβράνη ασφαλείας στα τζάμια του δωματίου του και προστατευτικά στις γωνίες. 
Έτσι εκείνος θα έχει μεγαλύτερο ασφαλές πεδίο για να κινείται κι εσύ πολύ λιγότερο άγχος μήπως χτυπήσει. Επίσης, περιόρισε το σιδέρωμα στα απολύτως απαραίτητα: εκτός απ' τα πουκάμισα, τα περισσότερα ρούχα φοριούνται μια χαρά αν τα απλώσεις να στεγνώσουν προσεκτικά, απ' τις άκρες και μετά τα διπλώσεις όμορφα. 
Το ίδιο ισχύει και για σεντόνια, πετσέτες και εσώρουχα. Ακόμη, ξέχνα για λίγο τα περίπλοκα μαγειρέματα, αλλά και την υπερβολική καθαριότητα. 
Οι κλειδαρότρυπες δεν χρειάζονται καθημερινό ξεσκόνισμα, αλλά ούτε και το τελευταίο ράφι της βιβλιοθήκης.

Περιόρισε τους πειρασμούς
Όγδοο: περιόρισε τους πειρασμούς. Απόφυγε τις παρατεταμένες επισκέψεις στο σούπερ μάρκετ και παράκαμψε τις βιτρίνες με παιχνίδια, ή με ζαχαρωτά. 
Να θυμάσαι ότι ο γιος σου έχει μπει ήδη στην ηλικία της άρνησης και της κόντρας (καθώς τώρα αρχίζει να συνειδοτοποιεί τον εαυτό του και να διαμορφώνει την ταυτότητα του) και είναι πιο εύκολο να παρακάμψεις τις πολλές εντάσεις αν του προσφέρεις εναλλακτικές. Π.χ. 'θες την μπλε ή την πράσινη μπλούζα;', αντί για 'διάλεξε ποιο σ' αρέσει' ή 'θα φορέσουμε αυτό'.

Προσοχή στη ζάχαρη και τα διεγερτικά!
Η σοκολάτα, το κακάο, τα αναψυκτικά και κάθετι που περιέχει πρόσθετη ζάχαρη (κρέμες, παγωτό) δρουν διεγερτικά και δίνουν περισσότερη ενεργητικότητα στο παιδί, απ' όση μπορεί να διαχειριστεί. 
Απόφυγε τα και αντικατάστησε τα με σκέτο γάλα, φυσικούς χυμούς, γιαούρτι και νερό.

Γράψε το σε "σχολείο"
Δέκατο: αν υπάρχει η δυνατότητα γράψε τον σε ένα παιδικό σταθμό ή νηπιαγωγείο κοντά στο σπίτι, ώστε να τον πηγαινοφέρνεις με τα πόδια και να απασχολείται μόνο για 2-3 ώρες κάθε μέρα (αντί για τη βόλτα στο πάρκο που λέγαμε), χωρίς να κουράζεται. 
Το "σχολείο" θα βοηθήσει ιδιαίτερα την κοινωνικοποίηση του, στην καλλιέργεια των δεξιοτήτων του, αλλά και την ανάπτυξη της προσωπικότητας του, ιδιαίτερα αν δεν συναναστρέφεται άλλα παιδιά της ηλικίας του στο περιβάλλον σας. 
Επιπλέον αυτή η αλλαγή θα προσφέρει σε σένα άπλετο ελεύθερο χρόνο για να κάνεις με ησυχία τις υπόλοιπες δουλειές σου.

Μερικές έξτρα συμβουλές
Συνοψίζοντας, αυτό που έχει σημασία είναι να βάλεις σε προτεραιότητα τις ανάγκες του παιδιού, ρυθμίζοντας ανάλογα την καθημερινότητα σου και τις απαιτήσεις σου ως νοικοκυρά, ώστε να αφήσεις χώρο στο παιδί σου να ενταχθεί ομαλά σ' αυτή την καθημερινότητα κι όχι να προσπαθείς να στριμώξεις το παιδί στο πρόγραμμα που μπορείς να προτιμάς ή ακολουθούσες παλιότερα. Αυτές οι πολυτέλειες είναι για τις δεσποινιδούλες, όχι για υπεύθυνες μαμάδες.
Αφού θα έχεις εφαρμόσει όλα τα παραπάνω για κάποιες εβδομάδες (μην περιμένεις θαύματα από τη μια μέρα στην άλλη), ή αν τα εφαρμόζεις ήδη από καιρό αλλά παρόλα αυτά το παιδί δεν συνεργάζεται και δεν μπορεί να συγκεντρωθεί περισσότερο από πέντε λεπτά σε μια δραστηριότητα που το ευχαριστεί, θα πρέπει να συζητήσεις το θέμα με τον παιδίατρο σου, γιατί αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ο γιος σου έχει κάποια διαταραχή της προσοχής που απαιτεί ειδική αντιμετώπιση.
Τέλος, μην χάνεις το κουράγιο σου και μην συγκρίνεις το παιδί σου τον εαυτό σου με άλλα παιδιά και μαμάδες που συναντάς στον κύκλο σου. 
Καμιά οικογένεια δεν είναι στ' αλήθεια όπως φαίνεται στις διαφημίσεις. Όλοι έχουμε τα πάνω και τα κάτω μας κι αν καμιά φορά παραφερθούμε, ένα συγνώμη, μια αγκαλιά κι ένα φιλί είναι αρκετά για να αποκαταστήσουν τις σχέσεις, να επαναφέρουν την αρμονία και να εμφυσήσουν έμπρακτα στο παιδί την ευγένεια, την τρυφερότητα και την συμπόνοια.
Όμως, όπως είπαμε και στην αρχή, πάνω απ' όλα κάνε υπομονή κι αν καταφέρεις να τη συνδυάσεις με λίγο αποτελεσματικότερη οργάνωση, αρκετό χιούμορ κι ευελιξία, όλα θα ξεπεραστούν με τον πιο ανώδυνο και ευχάριστο τρόπο για όλους.

Συγκοίμηση – Δώρο ψυχής για το παιδί
και όχι εμπόδιο για να γίνει ανεξάρτητο

H πρώτη αίσθηση “στέγης” είναι η ενδομήτρια ζωή.
Η “στέγη” είναι ο χώρος που κυριολεκτικά (σωματικά) και συμβολικά (ψυχοσυναισθηματικά) αναπτύσσεται και μεταμορφώνεται το έμβρυο σε μωρό. 
Η αίσθηση “στέγης” είναι το περιβάλλον που επιτρέπει να “γεννιούνται” και να εγκαθιδρύονται συναισθήματα προστασίας και ψυχικής ασφάλειας που πλαισιώνουν την βιωματική εμπειρία της έννοιας “αγάπη”.
Η ενδομήτρια ζωή, προετοιμάζει τον αγέννητο άνθρωπο για να βιώσει την Πρώτη του εσωτερική, υπαρξιακή και ψυχοδυναμική σύγκρουση, που είναι η γέννηση του ( η απόφαση του να αποχωριστεί την πρώτη στέγη του και να έρθει στην ζωή). 
Με την γέννηση του, η συνέχεια της βιωματικής και αναγκαίας εμπειρίας του, να νιώθει ότι προστατεύεται, εκφράζεται με την αγκαλιά από την βασική μορφή εκπλήρωσης ψυχικών αναγκών, την Μητέρα.
H αίσθηση που βιώνεται μέσα από την σωματική επαφή είναι η αρχή της αίσθησης του εαυτού. 
Αν δούμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του νεογέννητου θα καταλάβουμε την σημαντικότητα της σωματικής επαφής, που εκφράζεται με την άμεση ανταπόκριση σε στιγμές ψυχικού άγχους και στρες που μπορεί να βιώνει το νεογέννητο γιατί ο πιο δυνατός «οδηγός» αναγνώρισης του περιβάλλοντος είναι ακριβώς αυτό το συναίσθημα που νιώθει ο μικρός άνθρωπος όσο αφορά την εκπλήρωση των ψυχικών του αναγκών. 
Μέσα από την εκπλήρωση αυτή ανακουφίζεται και ηρεμεί και αυτό ακριβώς το βίωμα «χρωματίζει» με συναισθήματα προστασίας και ασφάλειας την αλληλεπίδραση με την μητέρα και κατά επέκταση δημιουργεί την ψυχικά υγιή αίσθηση της Ύπαρξης.

Ο κοινός ύπνος ηρεμεί και ανακουφίζει, γιατί παραπέμπει στην πρώτη αίσθηση ασφάλειας και προστασίας (στην ενδομήτρια ζωή).
Το νεογέννητο σιγά-σιγά μεγαλώνει και γίνεται ένα βρέφος που η καθημερινή του «σχέση» με την μητέρα του, του δημιουργεί, εγκαθιδρύει και τροφοδοτεί την αίσθηση του εαυτού ως ένα κομμάτι μιας πολύ συναισθηματικά ισχυρής σχέσης βασική μορφή στην ζωή του (την μητέρα).

Έτσι από τον ερχομό του στην γη, βιώνει ασφάλεια αντί για άγχος και στρες, προστασία αντί για ματαίωση, ανακούφιση αντί για ματαίωση…
Ο κοινός ύπνος δίνει συνέχεια στην ανάγκη του μικρού ανθρώπου να νιώθει γαλήνη και ανακούφιση στην αίσθηση του “εαυτού”. 
Είναι ανάγκη ψυχής και δεν είναι εμπόδιο στην ανεξαρτητοποίηση του, όπως πολύ λανθασμένα πιστεύουν ορισμένοι θεωρητικοί....
Η ανάγκη ψυχής , είναι η ανάγκη να νιώθουμε ότι “δίπλα” μας και ειδικά την ώρα του ύπνου, υπάρχει η μορφή που μπορεί να μας ανακουφίσει ότι νιώσουμε άγχος και φόβο…
Αν το νεογέννητο και το βρέφος μπορούσε να μιλήσει αυτά θα έλεγε για τον κοινό ύπνο:
”Μόλις βγήκα σε μια καινούργια και άγνωστη πραγματικότητα. Η μυρωδιά και η αγκαλιά της μητέρας μου με παραπέμπουν στην πρώτη αίσθηση ασφάλειας και προστασίας και νιώθω τόσο όμορφα κάθε φορά που νιώθω ακόμα μέρος του σώματος της αλλά και της ψυχής της, γιατί έτσι εξελίσσομαι χωρίς μοναξιά, άγχος και φόβο…την ώρα του ύπνου, προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει και να επιβιώσω σε μια καινούργια και πρωτόγνωρη συνθήκη. Κάθε ήχος, μυρωδιά, λέξη που “χρωματίζουν” την καθημερινότητα μου την ώρα του ύπνου μου, αναδύουν συναισθήματα που πολλές φορές με τρομάζουν και με φοβίζουν. ‘Όταν νιώθω άγχος ή φόβο μέσα μου γίνεται μια εσωτερική μάχη και η ανάγκη μου είναι να νιώσω προστασία όταν βιώνω κάτι τόσο – για εμένα- τρομαχτικό. 
Για όλους αυτούς τους λόγους χρειάζομαι να Σε Νιώθω Μαζί ΜΟΥ”.
Και τα νήπια έχουν ανάγκη τον κοινό ύπνο, χωρίς να σημαίνει ότι δεν εξελίσσονται ψυχοσυναιθηματικά. Το κάθε παιδί είναι μοναδικό και γνωρίζει πότε είναι έτοιμο να αποχωριστεί τον κοινό ύπνο (εσάς). Εμπιστευθείτε το παιδί σας για να εμπιστευθεί τον εαυτό του και να κάνει το βήμα για τον Δεύτερο σημαντικό αποχωρισμό.

Γράφει η Αντιγόνη Συμεωνίδου, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
The Mamagers Team

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki