Εθισμός στο διαδίκτυο σε ενήλικες The scary truth about internet addiction

Η χρήση του διαδικτύου στις μέρες μας έχει φέρει θετικά και αρνητικά στοιχεία. Είναι γνωστό σε όλους μας πως με μια απλή περιήγηση στον ιστό σε σχεδόν μηδενικό χρόνο έχει κανείς πρόσβαση σ΄ ένα παγκόσμιο δίκτυο πληροφοριών και επεξεργασίας αυτών. Δυστυχώς όμως η κατάχρηση του διαδικτύου τα τελευταία χρόνια,έχει οδηγήσει στη διαμόρφωση συμπεριφορών και προσωπικοτήτων με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και συμπτωματολογία.

The scary truth about internet addiction

Η χρήση του διαδικτύου στις μέρες μας έχει φέρει θετικά και αρνητικά στοιχεία. Είναι γνωστό σε όλους μας πως με μια απλή περιήγηση στον ιστό σε σχεδόν μηδενικό χρόνο έχει κανείς πρόσβαση σ΄ ένα παγκόσμιο δίκτυο πληροφοριών και επεξεργασίας αυτών.
Δυστυχώς όμως η κατάχρηση του διαδικτύου τα τελευταία χρόνια, έχει οδηγήσει στη διαμόρφωση συμπεριφορών και προσωπικοτήτων με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και συμπτωματολογία.

Καθημερινά, αυξάνεται ο αριθμός ενηλίκων που έχουν εθιστεί στο διαδίκτυο. Αυτό αποτελεί εργαλείο της εργασίας τους αλλά αποσπά τεράστιο κομμάτι της απόδοσης τους καθώς χρησιμοποιείται και ως μέσο γνωριμιών ή επαφών διαδικτυακά.
Τα άτομα αυτά παρουσιάζουν αλλαγές στις συνήθειες τους και υιοθετούν ένα νέο τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς.
Οδηγούνται στην κοινωνική απομόνωση,απομακρύνονται απο το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον τους.
Εμφανίζουν παθολογικά συμπτώματα όπως αίσθημα καταβολής, κόπωσης, έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης, ημικρανίες, αϋπνία, μυαλγίες, αρθραλγίες, οφθαλμικές βλάβες καθώς επίσης ψυχολογικές και κατ' επέκταση ψυχιατρικές ανωμαλίες.

Αυτές ταυτίζονται με την κλασσική εικόνα άλλων μορφών εθισμού-εξάρτησης όπως δηλαδή αναφέρεται σε περιπτώσεις κατάχρησης ουσιών αλκοόλ ναρκωτικών. Όσο μεγαλύτερος είναι ο χρόνος παραμονής στο διαδίκτυο τόσο αυξάνεται η εξάρτηση από αυτό. Τα άτομα που αρχίζουν και ορίζουν την καθημερινότητα τους με βάση την επικοινωνία μέσω ειδικών σελίδων του ιστού αποσπώνται σταδιακά και βίαια από την πραγματικότητα με αποτέλεσμα την εναλλαγή της διάθεσης τους και των συναισθημάτων τους.

Παράλληλα στην περίπτωση μη επιθυμητής εξέλιξης κάποιων επαφών ή απότομης διακοπής επικοινωνίας για τον οποιοδήποτε λόγο αναπτύσσεται αντίστοιχο με άλλες εξαρτήσεις στερητικό σύνδρομο με χαρακτηριστικό αίσθημα αγωνίας, αυτοκαταστροφής, τάσεις αυτοκτονικότητας, τύψεις, ενοχές και συνολικής αποδιοργάνωσης.

Τελευταία μετά από έρευνες, διαπιστώνεται ότι στην χώρα μας ένα ποσοστό ατόμων άνω του 8-9% είναι εθισμένα στο διαδίκτυο και είναι ένα ποσοστό που πολλαπλασιάζεται συνεχώς. Έχει πραγματοποιηθεί μια προσπάθεια να ενταχθεί ο εθισμός στο διαδίκτυο στο DSM-IV και  έχουν προταθεί ειδικά διαγνωστικά κριτήρια για να τίθεται η διάγνωση και στη συνέχεια η θεραπεία των ατόμων αυτών. Προτεινόμενα διαγνωστικά κριτήρια αποτελούν ο χρόνος παραμονής στο διαδίκτυο ως επίπεδο ικανοποίησης, η ευερεθιστότητα, η κατάθλιψη, ψευδείς δηλώσεις σε σχέση με τον πραγματικό χρόνο χρήσης.
Στην Αθήνα, έχει δημιουργηθεί η Μονάδα Εφηβικής Υγείας στο Νοσοκομείο Παίδων Α.Κυριακού και στην Θεσσαλονίκη στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο η Ψυχιατρική Κλινική παιδιών και εφήβων για την αντιμετώπιση εθισμού στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και διαδίκτυο.

Δυστυχώς στην χώρα μας δεν υπάρχει αντίστοιχος χώρος για ενήλικες. Σίγουρα όλοι γνωρίζουμε ενήλικες που έχουν εθιστεί στο διαδίκτυο και ήδη είναι πάσχοντες. Πρέπει να τους βοηθήσουμε να συνειδητοποιήσουν ότι ο εθισμός στο διαδίκτυο αποτελεί πάθηση και χρειάζεται να αποθεραπευτούν.
Είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν κέντρα-ιατρεία για ενήλικες που είναι εξαρτημένοι από το διαδίκτυο, στελεχωμένα από εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό.

Είναι υπόθεση όλων μας και κυρίως της Πολιτείας να μεριμνήσει, ειδικά, στις μέρες μας που περισσότερο από ποτέ η ελληνική κοινωνία σε αυτή την περίοδο κρίσης έχει ανάγκη από ΥΓΙΉ και ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΌ πληθυσμό για την ανάπτυξη και την εξέλιξή της. Ο εθισμός στο διαδίκτυο και η αντιμετώπισή του πρέπει αδιαμφισβήτητα να αποτελεί μέρος της πρόληψης και της προαγωγής υγείας.

Γράφει η Ιωάννα Χατζηβασιλειάδη, Γενικός ιατρός-οικογενειακός
Πηγή: enikos.gr, alfavita.gr

«Ήθελε ο Θεός να ζήσει το παιδί, αν δεν το έβλεπα δεν θα άντεχε το κρύο»

«...Καθώς διέσχιζα τον χωματόδρομο στον κάμπο, κοίταξα ενστικτωδώς στον καθρέφτη του αυτοκινήτου και είδα πίσω μου, μέσα στην ομίχλη, να με ακολουθεί τρέχοντας μια μικρή «κουκίδα», που κουνούσε τα χέρια και φώναζε. Εκανα γρήγορα όπισθεν και όταν κατέβηκα είδα μπροστά μου ένα κοριτσάκι, σχεδόν μωρό, που τουρτούριζε από το κρύο. Με οδήγησε στη γεώτρηση που είναι άκρη του δρόμου, και εκεί…».
-----------------------------------

Εκεί στον Έβρο, η 4χρονη Τάλα από τη Συρία βρέθηκε κουλουριασμένη δίπλα στον νεκρό πατέρα της

Όλο το δράμα των Σύρων προσφύγων σε ένα τραγικό περιστατικό.
Η μικρή Τάλα παρέμεινε επί ώρες δίπλα στον νεκρό πατέρα του, προσπαθώντας να ζεσταθεί

---------------------------------

Μπαίνοντας στο προστατευτικό κτίσμα, ο πενηντάχρονος αγρότης Γιώργος Λυμπερακάκης αντίκρισε, όπως λέει στην «Κ», πεσμένο στο χώμα ένα νεκρό άντρα. Ηταν ο πατέρας της μικρής.

Το ηλικίας μόλις τεσσάρων χρόνων κοριτσάκι θα πρέπει να ήταν, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των γιατρών που εξέτασαν στη συνέχεια το πτώμα, τουλάχιστον δέκα με δώδεκα ώρες «παρέα» με τον νεκρό πατέρα του στη γεώτρηση.

Οι δυο (;) τους, παλαιστινιακής καταγωγής με συριακή υπηκοότητα, είχαν ξεκινήσει από κάποια εμπόλεμη περιοχή με άγνωστο προορισμό στην Ευρώπη, πλην όμως οι δρόμοι τους χώρισαν με τον πιο τραγικό τρόπο, με το που πέρασαν τον Εβρο, σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από το χωριό Θούριο κοντά στην Ορεστιάδα. Εκεί, ο πατέρας δεν άντεξε και άφησε την τελευταία του πνοή στο παράπηγμα, «εγκαταλείποντας» το παιδί του στο έλεος των ιδιαίτερα δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούν τον χειμώνα στις όχθες του Εβρου.

«Ήθελε ο Θεός να ζήσει αυτό το παιδί. Εάν δεν το έβλεπα και είχα απομακρυνθεί, δεν θα άντεχε το τσουχτερό κρύο και τη φοβερή υγρασία το βράδυ. Ήταν μεσημέρι προς το απογευματάκι και με την ταλαιπωρία που είχε υποστεί, ο θάνατός της ήταν μάλλον σίγουρος».

«Φαντάζομαι ότι θα σοκαριστήκατε στη θέα ενός νεκρού ανθρώπου και από πάνω του το παιδάκι του να κλαίει», παρατηρούμε.

«Κοίτα, εγώ έχω ζώα και ζω στον κάμπο. Είμαι συνηθισμένος σε τέτοιες εικόνες. Εχω βρει πολλούς νεκρούς. Πέρυσι βρήκα πνιγμένα δυο παιδάκια. Νωρίτερα, έναν άλλον άντρα πεθαμένο στη σκοπιά ενός εγκαταλελειμμένου στρατιωτικού φυλακίου και μάλιστα το πτώμα του το είχαν φάει τα ποντίκια και οι αλεπούδες. Ζούμε πολλά τέτοια εμείς εδώ στον Εβρο, μη βλέπετε που δεν μαθαίνονται. Αυτό το ποτάμι είναι το ποτάμι της ντροπής για τον πολιτισμό μας...».

Η μοίρα σημάδεψε με τραγικό τρόπο τη ζωή της μικρής από τη Συρία, «αρπάζοντας» τον πατέρα της κάπου στη διαδρομή προς το «όνειρο».
Δεν είναι η μόνη. Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά από τη Συρία και το Ιράκ έχουν καταδικαστεί έως τώρα να μεγαλώσουν στην ορφάνια, χάνοντας τους γονείς τους στα πεδία των μαχών ή σε κάποια περάσματα, όπως αυτά στον Εβρο και ο κατάλογος μακραίνει διαρκώς. Επί του παρόντος φιλοξενείται στο «Χαμόγελο του Παιδιού», οι υπεύθυνοι του οποίου αναζητούν συγγενείς της για την παραδώσουν. Αν, βεβαίως, της έχουν απομείνει.

kathimerini

Βοήθησε κι εσύ να αλλάξει η ζωή μας!

 

Το 2014 στηρίξαμε 2.100.000 συνανθρώπους μας

σε όλη την Ελλάδα.

Βοήθησε κι εσύ να αλλάξει η ζωή μας!

ΜΚΟ «Αποστολή»

Το όραμα μας είναι ο συνεχής αγώνας για ν΄αλλάξει η ζωή μας, η ανασφάλεια, η αβεβαιότητα, η θλίψη, η απόγνωση και η απελπισία που βιώνουν πολλοί συνάνθρωποι μας να βρούν καταφύγιο κατανόησης, στοργής, φροντίδας και αρωγής μέσα από τις δομές και τις δράσεις της «Αποστολής».

“Κανένας συνάνθρωπος μας χωρίς φαγητό, στέγη, γιατρό και φάρμακα.”

 

Στον «αέρα» της τηλεόρασης παίχτηκε το τηλεοπτικό κοινωνικό μήνυμα του Φιλανθρωπικού Οργανισμού «Αποστολή» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών που αναφέρεται στη δύσκολη συγκυρία που περνά η χώρα και στην ανάγκη να την ξεπεράσουμε με πίστη, ενότητα και αγάπη προς το συνάνθρωπο.
Σκοπός του σποτ είναι να παροτρύνει τους Έλληνες να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο και να ανοίξουμε τα μάτια μας σε όσα συμβαίνουν γύρω μας στη σκληρή αυτή εποχή.
Το σενάριο αναφέρεται σ' έναν πατέρα, που μαζί με την κόρη του, στέκονται αβοήθητοι στη βροχή, ενώ τους προσπερνούν, αδιάφορα, περαστικοί κρατώντας ομπρέλες.
Όλοι φαίνεται να είναι στον δικό τους κόσμο, χωρίς να τους βλέπουν.
Κάποια στιγμή, τους βλέπει ένας άντρας, που με αγάπη τους πλησιάζει να τους προστατέψει από τη βροχή, με τη δική του ομπρέλα.

romfea.gr