Η Θάλασσα κάνει Καλό στα Παιδιά!!

Καλοκαίρι σημαίνει για τα παιδιά ξένοιαστες στιγμές στη θάλασσα και, όσο κι αν ακούγεται στερεότυπο, η θάλασσα κάνει καλό στα παιδιά.
Η θάλασσα τους προσφέρει ένα περιβάλλον γεμάτο ερεθίσματα, τα οποία συμβάλλουν στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων τους και τους παρέχουν πολλά ψυχικά οφέλη.

Οι διαφορετικές εικόνες και η εξερεύνηση νέων «κόσμων» συναρπάζουν τα παιδιά, ειδικά όσα ζουν κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου στην πόλη και σε ένα διαμέρισμα.

Είτε φτιάχνουν τις δικές τους δημιουργίες στην άμμο, είτε μαζεύουν πετρούλες και κοχύλια, είτε κάνουν βουτιές παρατηρώντας τα ψαράκια, τα παιδιά απολαμβάνουν στο μέγιστο τις στιγμές αυτές. 

Αλλά ας δούμε πιο συγκεκριμένα γιατί η θάλασσα κάνει καλό στα παιδιά.

Η κολύμβηση ένα από τα ιδανικότερα αθλήματα. 

Η κολύμβηση μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο σε μεγάλο βαθμό στην ψυχική και σωματική υγεία και τη σωματική ανάπτυξη των παιδιών. 

Έχει ελάχιστους τραυματισμούς, δεν επιβαρύνει το μυοσκελετικό σύστημα κατά την αναπτυξιακή ηλικία του παιδιού και γυμνάζει όλο το σώμα. 

Επιπλέον, η επαφή με το νερό είναι πολύ ευεργετική και βοηθά να χαλαρώσει το σώμα και το μυαλό. 

Επίσης, ενισχύει την αυτοπεποίθηση, την αυτοεκτίμηση και το θάρρος των παιδιών, ισχυροποιεί τη θέλησή τους και προάγει την ανεξαρτησία τους. 

Τέλος, Το κολύμπι στη θάλασσα διευκολύνει και ενισχύει την κυκλοφορία του αίματος στο σώμα.

Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. 

Τα στοιχεία που περιέχει το θαλασσινό νερό, απορροφώνται εύκολα από το σώμα μας ενώ κολυμπάμε ή εισπνέονται με το θαλασσινό αέρα, ενισχύοντας το ανοσοποιητικό σύστημα. Διευκολύνει τον ύπνο. 

Ο αέρας της θάλασσας περιέχει υγιή αρνητικά ιόντα που επιταχύνουν την ικανότητα απορρόφησης του οξυγόνου. Τα αρνητικά ιόντα εξισορροπούν τα επίπεδα της σεροτονίνης, της χημικής ουσίας που συνδέεται με τη ρύθμιση του ύπνου. 

Η έλλειψη σεροτονίνης, μπορεί να εκδηλωθεί με συμπτώματα, όπως η αϋπνία.

Δίνει στα παιδιά τη δυνατότητα να εξερευνήσουν. 

Η παραλία μπορεί να παρομοιαστεί με ένα τέλειο εργαστήριο, καθώς τους προσφέρει πληθώρα υφών και αισθήσεων: στεγνή άμμος, υγρή άμμος, βράχια, θαλάσσιοι οργανισμοί και ζώα, φύκια, ζεστή άμμος, κρύα άμμος, άνεμος κ.λπ. 

Η έκθεση των παιδιών στις διάφορες αυτές αισθητηριακές εμπειρίες μπορεί να είναι θεραπευτική, να βελτιώσει τις κινητικές τους δεξιότητες και να τα βοηθήσει στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τον κόσμο γύρω τους.

Μαθαίνουν να αγαπούν τη φύση. 

H έκθεση των παιδιών σε μη δομημένα, εξωτερικά περιβάλλοντα όπως η παραλία, τα βοηθά να αναπτύξουν μια δια βίου εκτίμηση για τη φύση, η οποία με τη σειρά της οδηγεί σε έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής.

Η παραμονή στη θάλασσα συμβάλλει στην δημιουργία της απαραίτητης βιταμίνης D. 

Είναι σημαντικό για τα παιδιά να παράγουν επαρκή αποθέματα βιταμίνης D και το ηλιακό φως, που είναι άπλετο στη θάλασσα, παρέχει το μεγαλύτερο μέρος της βιταμίνης D που χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός. 

Η χρόνια έλλειψη βιταμίνης D στα παιδιά έχει ως αποτέλεσμα σκελετικές ανωμαλίες και κοντό ανάστημα.Στη χώρα μας, που η ηλιοφάνεια είναι αυξημένη και σε παιδιά με ανοικτό χρώμα δέρματος, η έκθεση στον ήλιο για 10-15 λεπτά ημερησίως είναι αρκετή για την παραγωγή της απαραίτητης ποσότητας βιταμίνης D. 

Δεν ξεχνάμε βέβαια όλα τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης που πρέπει να λαμβάνουμε για την ασφαλή έκθεση των παιδιών στον ήλιο και την αποφυγή των βλαβερών συνέπειών του.

Η θάλασσα τους χαρίζει αίσθηση ελευθερίας και ηρεμία. 

Όλη μέρα με μαγιό, βουτιές, παιχνίδια, γέλια, φίλους, οι στιγμές κοντά στη θάλασσα τους προσφέρουν μοναδικές αναμνήσεις σε κάθε παιδί!

citykidsguide

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ο Ήλιος, ο Φαέθων και ο... Καύσωνας

   Για να είμαστε απόλυτα ακριβείς, αυστηρός ορισμός για τον καύσωνα, ως κλιματολογικό φαινόμενο της Γης, δεν υπάρχει.

Greek mythology - Helios

   Για τα δεδομένα των κλιματολογικών συνθηκών της χώρας μας, ο λεγόμενος καύσωνας αποτελεί εποχιακό φαινόμενο συνηθισμένο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, αν και κάποτε κάνει επίσης την εμφάνισή του λίγο νωρίτερα ή λίγο αργότερα από το καλοκαίρι. Οφείλεται στις ασυνήθιστες για την εποχή υψηλές θερμοκρασίες λόγω χαμηλών βαρομετρικών και άπνοιας. 

Συγκεκριμένα, λέμε ότι έχουμε καύσωνα, όταν πληρούνται οι εξής τρεις προϋποθέσεις: 

Πρώτον, όταν η θερμοκρασία φτάνει στους 39° Κελσίου. 

Δεύτερον, όταν αυτή η θερμοκρασία διατηρείται στα ίδια υψηλά επίπεδα τουλάχιστον για σαράντα οχτώ ολόκληρες ώρες, δηλαδή δύο μερόνυχτα. 

Και, τρίτον, όταν η χαμηλότερη θερμοκρασία κατά τη διάρκεια της νύχτας δεν πέφτει κάτω από τους 28° Κελσίου, κάτι που, σύμφωνα με την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία (ΕΜΥ), συμβαίνει πολύ σπάνια στη χώρα μας. 

Ο όρος "καύσωνας" έχει μάλλον δημοσιογραφική παρά επιστημονική προέλευση και χρήση.

focus 

   Η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, η οποία συνέβη περίπου το 1500 π.Χ. και ερήμωσε μεγάλες εκτάσεις της Ανατολικής Μεσογείου, πρέπει να υπήρξε το γεγονός που δημιούργησε του μύθο του Φαέθοντα.

Ήλιος και Φαέθων

Από τη χρυσή πύλη του ουρανού κοίταζε ο Φαέθων με λαχτάρα τον πατέρα του τον Ήλιο, που ανέβαινε στο φωτεινό του άρμα και περνούσε με μεγαλείο τον ουρανό.
Ποθούσε ν’ ανέβει κι εκείνος μια μέρα στο άρμα, να πιάσει τα γκέμια, να νιώσει τη δύναμη των αλόγων και να τα δαμάσει με τα χέρια του. Ήθελε να δει τα άλογα ν’ αφρίζουν και ν’ αγριεύουν, κι εκείνος με σιδερένια δύναμη να τα βαστά.

Όταν γύριζε το βράδυ ο Ήλιος, πετιόταν ο Φαέθων στο λαιμό του και τον παρακαλούσε:
― Πατέρα, άφησε αύριο να οδηγήσω εγώ το άρμα σου!
Μα ο Ήλιος κουνούσε το κεφάλι.
― Είσαι μικρός ακόμα, έλεγε.
Και ο Φαέθων δάγκανε τα χείλια του και σκυθρωπός χάιδευε τα ιδρωμένα άλογα.
Μα ο Ήλιος αγαπούσε το γιο του και πονούσε να τον βλέπει λυπημένο. Μια μέρα δε βάσταξε πια.
― Πήγαινε, είπε. Σήμερα ας οδηγήσεις εσύ το άρμα μου.
Το έλεγε με δισταγμό και ανησυχία, ο Φαέθων όμως δε βαστιόταν πια, του φαινόταν ότι η χαρά τον έπνιγε.
Πήδησε στο άρμα, άρπαξε τα γκέμια και μαστίγωσε τα άλογα. Ξαφνιασμένα ορθώθηκαν τα ζώα, έπειτα με ορμή χύθηκαν στον ουρανό σέρνοντας το άρμα πίσω τους. Γρήγορα όμως ένιωσαν πως το χέρι που τα βαστούσε δεν ήταν του Ήλιου το στιβαρό χέρι, και αγριεμένα τίναξαν τα κεφάλια τους χλιμιντρίζοντας δυνατά. Από τα ρουθούνια τους πετούσαν φλόγες και τα πέταλά τους έβγαζαν σπίθες.

Με το γόνατο στηριγμένο εμπρός του στο χρυσό τοίχωμα του άρματος, γύρευε ο Φαέθων να βαστάξει τ’ άλογα. Ο άνεμος σφύριζε στ’ αυτιά του, τα μαλλιά του τον έδερναν στο πρόσωπο, μα εκείνος με σφιγμένα τα δόντια τραβούσε τα γκέμια για να δαμάσει την ορμή των ζώων.

Ήταν άξιος γιος του Ήλιου.
Όλη τη δύναμή του τη μάζεψε, τα χέρια του σκάλωναν στα λουριά, το σώμα του γερμένο πίσω αγωνιζόταν να συγκρατήσει τ’ άλογα, μα εκείνα, πιο δυνατά από τον Φαέθοντα, είχαν πια παρατήσει το συνηθισμένο τους δρόμο, και μια κατέβαιναν τόσο χαμηλά, που έκαιγαν τη γη και μαύριζαν τους ανθρώπους, και μια πάλι πετιόνταν τόσο ψηλά, που πάγωνε η γη και σκεπαζόταν από χιόνια.
Είδε ο Δίας από τον Όλυμπο το κακό που γινόταν, φοβήθηκε μη καταστραφεί ο κόσμος, και οργισμένος πέταξε τον κεραυνό του απάνω στο άρμα.
Τα άλογα πετάχτηκαν ολόρθα, ξετρελαμένα από το χαλασμό γύρω τους, και σταμάτησαν απότομα, με τα ρουθούνια διάπλατα, τα μάτια κατακόκκινα, δαμασμένα από το φόβο.
Το σώμα όμως του αγοριού συντριμμένο και αγνώριστο γλίστρησε από το άρμα κι έπεσε στον Ηριδανό ποταμό, το σημερινό Πάδο της Ιταλίας.
Σαν είδαν οι αδελφές του πως τον σκέπασαν τα νερά, άρχισαν θρήνους και κλάματα, και, μοιρολογώντας, ανεβοκατέβαιναν την όχθη του ποταμού γυρεύοντας το πτώμα του Φαέθοντα.
Τόσο τις λυπήθηκε ο Δίας που τις μεταμόρφωσε σε ψηλές λεύκες.
Και όταν φυσά ο άνεμος σειούνται ακόμα σήμερα οι λεύκες και στενάζουν και τρέμουν τα φυλλαράκια τους από τον πόνο.

πηγή,
πηγή της πηγής