Πορεία διαμαρτυρίας 11.000 χιλιομέτρων για να σωθούν τα παιδιά από τη σεξουαλική κακοποίηση Kailash Satyarthi: Waging war on child sexual abuse

Kailash Satyarthi Child sexual abuse

Waging war on child sexual abuse, Nobel Prize winner Kailash Satyarthi has decided to begin an 11,000-km road rally from Kashmir to Kanyakumari, spanning 22 states.

Ινδία

Χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο Κανιακουμάρι, στο νοτιότερο σημείο της Ινδίας, για να ξεκινήσουν τη μεγαλύτερη πορεία που έχει γίνει ποτέ στον κόσμο κατά της εμπορίας και της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών, σε μια περίοδο που αυξάνεται ολοένα και περισσότερο ο αριθμός των εγκλημάτων που καταγγέλλονται στη χώρα.

Η κινητοποίηση αυτή οργανώνεται από τον βραβευμένο με Νόμπελ Ειρήνης ακτιβιστή για τα δικαιώματα των παιδιών Καϊλάς Σατιάρτι. Περισσότεροι από 10 εκατομμύρια άνθρωποι απ' όλη τη χώρα αναμένεται ότι θα συμμετάσχουν στην «Μπαράτ Γιάτρα», την «Πορεία της Ινδίας»που θα διαρκέσει έναν μήνα, θα καλύψει απόσταση 11.000 χιλιομέτρων και θα καταλήξει στην πρωτεύουσα, το Νέο Δελχί, στις 16 Οκτωβρίου.

Δίνοντας την εκκίνηση της πορείας από το Κανιακουμάρι, στο κρατίδιο Τάμιλ Νάντου, ο Σατιάρτι είπε στο τεράστιο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί - μικροί μαθητές, αξιωματούχοι και ακτιβιστές - ότι ήρθε η ώρα για τους Ινδούς να σπάσουν τη σιωπή τους γύρω από τέτοια εγκλήματα.

«Ο ήλιος ξημερώνει κάθε πρωί. Αλλά σήμερα αυτό το πρωινό είναι διαφορετικό και αυτός ο ήλιος είναι διαφορετικός. Σήμερα αυτός ο ήλιος ανατέλλει για να σκορπίσει το σκοτάδι του φόβου, της απελπισίας και της ντροπής που αισθάνονται τα παιδιά μας. Σήμερα περπατάμε για να δώσουμε ένα τέλος σ' αυτό», τόνισε.

«Η Ινδία είναι γνωστή ως η χώρα όπου τα παιδιά βιάζονται, όπου τα παιδιά πουλιούνται. Δεν είναι ασφαλή στα σχολεία τους, δεν είναι ασφαλή ούτε καν στα σπίτια τους. Αν κινδυνεύει ένα παιδί, αυτό σημαίνει ότι όλη η Ινδία κινδυνεύει», 

πρόσθεσε ο Νομπελίστας ακτιβιστής.

Σύμφωνα με επίσημα, κυβερνητικά στοιχεία, περισσότερα από 9.000 παιδιά έπεσαν θύματα διακινητών ανθρώπων το 2016. Ο αριθμός αυτός είναι αυξημένος κατά 27% σε σύγκριση με την αμέσως προηγούμενη χρονιά.

Τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά κατάγονται από οικογένειες φτωχών χωρικών. Παρασύρονται στις πόλεις από τους διακινητές που τους υπόσχονται ότι θα τους βρουν μια καλή δουλειά αλλά κατόπιν τα πουλάνε για να εργαστούν είτε ως σκλάβοι σε σπίτια, είτε σε μικρές βιομηχανικές μονάδες, σε καλλιέργειες ή σε οίκους ανοχής. 

Σε πολλές περιπτώσεις, τα παιδιά δεν αμείβονται καθόλου ή ζουν σε ένα καθεστώς «ομηρείας» μέχρι να ξοφλήσουν τα «χρέη» τους. Κάποιες φορές, οι γονείς τους τα ξαναβρίσκουν, όμως η τύχη πολλών αγνοείται.

Τα στοιχεία της Εθνικής Υπηρεσίας Καταγραφής Εγκλημάτων δείχνουν επίσης ότι σχεδόν 15.000 παιδιά έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης το 2015, αριθμός αυξημένος κατά 67% σε σύγκριση με το 2014. 

Οι ακτιβιστές ωστόσο επισημαίνουν ότι οι αριθμοί αυτοί δεν αποτελούν παρά μόνο την κορυφή του παγόβουνου γιατί τα θύματα και οι οικογένειές τους συχνά δεν καταγγέλλουν τον βιασμό γιατί φοβούνται ότι θα στιγματιστούν για πάντα.

Το φιλανθρωπικό ίδρυμα του Σατιάρτι, το «Κίνημα για τη Σωτηρία της Παιδικής Ηλικίας» έχει διασώσει 80.000 παιδιά-σκλάβους τα τελευταία χρόνια.

πηγή

Συλλογή Σχολικών Ειδών και Παιχνιδιών «Παιδικό παιχνίδι- μην το πετάξεις»

Παιδικό Παιχνίδι

Αγαπητοί φίλες και φίλοι,

Το Παιδικό Παιχνίδι με πολύ μεγάλη χαρά, θα πραγματοποιήσει, για μία ακόμη φορά συλλογή σχολικών ειδών, βιβλίων και παιχνιδιών, την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου, ώρα 11:30 με 14: 30 στο café Παραμύθι, στην οδό Μαυρομιχάλη 182 Νεάπολη, για παιδιά που στερούνται αυτού του δικαιώματος. 

Θερμή παράκληση σε όσους επιθυμούν να προσφέρουν παιχνίδια- να ελέγξουν την κατάσταση και την καταλληλότητα των παιχνιδιών.

ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ- ΜΗN ΤΟ ΠΕΤΑΞΕΙΣ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

Η πρωτοβουλία «Παιδικό παιχνίδι- μην το πετάξεις», είναι μια πρωτοβουλία ενεργών πολιτών που δημιουργήθηκε με σκοπό να συλλέγει χρησιμοποιημένα παίχνιδια σε καλή κατάσταση, προκειμένου να μην πετάγονται στα σκουπίδια, αλλά να προσφέρονται σ’ αυτούς που τα έχουν ανάγκη, όπως σε κοινωνικούς φορείς, ιδρύματα, συλλόγους, παιδικούς σταθμούς, πρόσφυγες, κ.ο.κ. 

Σε εποχές οικονομικής κρίσης, ας σταθούμε δίπλα στα παιδιά, που στερούνται το βασικό δικαίωμα του παιχνιδιού και της χαράς!

Μπορείς κι εσύ να βοηθήσεις, προσφέροντας παιχνίδια επιτραπέζια, κούκλες, βιβλία, τραπεζάκια δραστηριοτήτων κ.τ.λ. τα οποία πληρούν τις προδιαγραφές και είναι κατάλληλα για παιδιά. 

Η πρωτοβουλία αυτή θα περιοδεύει σε δήμους του νομού της περιφέρειας Αττικής, σε κεντρικά σημεία που θα ανακοινώνονται μέσω του διαδικτύου.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Εmail- paidikopaixnidi@gmail.com 

Blog: ppdont.blogspot.com/

Facebook: Παιδικό Παιχνίδι

Στο σχολείο και τα κυνηγημένα παιδιά, που δεν είχαν ξανακούσει σχολικό κουδούνι

Σχολείο Προσφυγόπουλα

Κουδούνι για όλα τα παιδιά και για τα κυνηγημένα

Σήμερα (χτες) χτυπά το πρώτο κουδούνι της νέας σχολικής χρονιάς για χιλιάδες μαθητές και το επίκεντρο της προσοχής είναι στραμμένο σ’ αυτούς. 

Την τιμητική τους έχουν κάθε χρόνο τα πρωτάκια με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν για να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις της νέας τους ζωής, αλλά και οι μαθητές που έρχονται αντιμέτωποι με τις αλλαγές του εκπαιδευτικού συστήματος.

Το σχολείο είναι μία μικρογραφία της κοινωνίας και έχει όλες τις πτυχές και τις δυσκολίες της ζωής κι αυτές καλούνται να καλύψουν οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί, οι οποίοι πέρα από το να «μάθουν γράμματα» στα παιδιά θα πρέπει να διδάξουν ήθος, ανθρωπιά και αυταπάρνηση. 

Σε αυτούς τους εκπαιδευτικούς στράφηκε το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) σήμερα, πρώτη μέρα στο σχολείο. 

Στους εκπαιδευτικούς που βρίσκονται δίπλα στα παιδιά, στα προσφυγόπουλα, των μεταναστών και των Ρομά, σ’ αυτά που έχουν «ξένους» συμμαθητές ή σ’ εκείνα που δεν έχουν συμμαθητές.

Όταν οι άσχημες φωνές σώπασαν, κάτι όμορφο συνέβη στην αυλή του 1ου δημοτικού Ωραιοκάστρου. Ο διευθυντής του σχολείου που υποδέχθηκε τα προσφυγόπουλα θυμάται…

«Οι στιγμές που τα προσφυγόπουλα έπαιζαν με παιδιά του ολοημέρου προγράμματος στη αυλή του σχολείου, μέσα στο δίωρο αυτό από τις 2 έως τις 4, ήταν η ωραιότερη εμπειρία στα 30 χρόνια που είμαι δάσκαλος». 

Η εικόνα που περιγράφει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Σωτήρης Σκανδάλης, δάσκαλος και διευθυντής κατά την περσινή σχολική χρονιά στο 1ο δημοτικό σχολείο Ωραιοκάστρου, δεν είναι η προφανής εικόνα που θα ανακαλούσε πρώτη στη μνήμη του κάποιος, ο οποίος παρακολούθησε την επεισοδιακή έναρξη λειτουργίας της ΔΥΕΠ (Δομή Υποδοχής Εκπαίδευσης Προσφύγων) στη συγκεκριμένη σχολική μονάδα.

Συμπλοκές, τραυματισμοί, συλλήψεις, εισηγήσεις γονέων για αποχή από τα μαθήματα, εισαγγελικές παρεμβάσεις μονοπώλησαν, στα μέσα του περασμένου Φεβρουαρίου, τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. «Μα τόση φασαρία για να πάνε στο σχολείο 9 μικρά παιδιά;», θα μπορούσε να παρατηρήσει ψύχραιμα κάποιος, ενώ εύλογο είναι και το ερώτημα πώς αισθάνθηκαν τα παιδιά αυτά, ευρισκόμενα στο μέσον μίας διαφορετικής εμπόλεμης ζώνης.

«Θα σας πω τι εισέπραξα εγώ πως αντιλήφθηκαν τα παιδιά: Κατάλαβαν ότι σε αυτή τη χώρα υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που ενδιαφέρονται γι’ αυτά. Το αισθάνθηκαν αυτό, να είστε βέβαιοι. Τα παιδιά ξεχώρισαν ότι ήταν άλλοι εκείνοι έξω από τα κάγκελα που φώναζαν και άλλοι αυτοί που τα χειροκρότησαν και τα υποδέχθηκαν με τραγούδια και ποιήματα», λέει στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο κ. Σκανδάλης, επιμένοντας πως από την εμπειρία της λειτουργίας της ΔΥΕΠ στο σχολείο που ήταν διευθυντής, μόνο θετικές αναμνήσεις κράτησε: 

«Τα παιδιά που έπαιζαν στο διάλειμμα ανέπτυξαν έναν τρομερό κώδικα επικοινωνίας. Στην αρχή προσπάθησαν να επικοινωνήσουν από την κάθε πλευρά στη γλώσσα τους, δεν τα κατάφεραν. Ένα- δύο μαθητές που μιλούσαν αγγλικά ανέλαβαν χρέη διερμηνέα. Στο τέλος όλη η συνεννόηση γινόταν στα αγγλικά», θυμάται.

«Αισθάνομαι τυχερός που έζησα την εμπειρία, με όλες τις δυσκολίες. Θέλω να δηλώσω, όσον αφορά αυτά τα παιδιά, ότι από οποιαδήποτε θέση βρεθώ θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου να απαλύνω τον πόνο τους», διαβεβαιώνει, εκφράζοντας χαρά που και στο σχολείο, στο οποίο υπηρετεί πλέον, από τις αρχές του μήνα, ως διευθυντής, το δημοτικό σχολείο Νέας Απολλωνίας, ενδέχεται να λειτουργήσει ΔΥΕΠ. «Φέτος προσωπικά δε χρειάζομαι καμία βοήθεια, έχω την εμπειρία και ξέρω πώς να λειτουργήσω τη Δομή», διαβεβαιώνει.

«Τι έφταιξε για τα επεισόδια»

Ο κ. Σκανδάλης εκτιμά πως για τα επεισόδια του περασμένου Φεβρουαρίου στο Ωραιόκαστρο «έφταιξε ότι ένα μέρος της τοπικής κοινωνίας πήρε μηνύματα από λάθος πλευρά και αντέδρασε όπως αντέδρασε».

«Κάποιοι λένε ότι η κοινωνία αυτορρυθμίζεται. Δε συμφωνώ. Η κοινωνία δέχεται μηνύματα και ανάλογα αντιδρά», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, εκφράζοντας την άποψη πως «έγιναν λάθη και στον σχεδιασμό, καθώς είχαμε ενημέρωση την τελευταία στιγμή και αιφνιδιαστήκαμε».

«Εκπαιδευτικά ήταν λάθος, έτσι όπως οργανώθηκε η λειτουργία των ΔΥΕΠ, καθώς δεν είχαν οι εκπαιδευτικοί τη δυνατότητα να προσφέρουν αυτά που έπρεπε να προσφέρουν. Από την άλλη πλευρά, όμως, τα παιδιά αυτά έπρεπε να πάνε στο σχολείο και αυτό το αντιλαμβάνονται οι πάντες. Οι περιφερειακές διευθύνσεις εκπαίδευσης κλήθηκαν να εφαρμόσουν την απόφαση του υπουργείου Παιδείας, η οποία καταρχήν ήταν σωστή, χρειαζόταν όμως καλύτερη οργάνωση», σημειώνει.

«Παιδιά που δεν είχαν ξανακούσει σχολικό κουδούνι»

Κληθείς να κάνει μία αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου που παρήγαγε πέρυσι το πρόγραμμα για την εκπαίδευση των παιδιών προσφύγων και των σημαντικότερων προβλημάτων που ο ίδιος κατέγραψε ο κ. Σκανδάλης εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Τα παιδιά έρχονταν από τις 2 έως τις 6 μμ και όχι κάθε μέρα, ανάλογα με γιορτές κλπ, ουσιαστικά, δηλαδή, οι ΔΥΕΠ λειτούργησαν περιστασιακά και για μικρό διάστημα. Δεν υπήρχε διερμηνέας, υπήρχε ένα αλαλούμ επικοινωνίας. Άρα, στο εκπαιδευτικό κομμάτι είναι πολύ δύσκολο να πούμε ότι μεταφέραμε γνώση, αν και κάναμε το ανθρωπίνως δυνατό, όλοι οι συνάδελφοι ξεπέρασαν τον εαυτό τους».

Ο κ. Σκανδάλης επισημαίνει ακόμη ότι εκπαιδευτικά το σημαντικότερο πρόβλημα ήταν ότι αυτά τα παιδιά δε γνώριζαν τη σχολική πραγματικότητα, καθώς τα περισσότερα, λόγω του πολέμου, δεν είχαν πάει σχολείο ποτέ. 

«Τα πιο πολλά παιδιά δε γνώριζαν τι είναι το σχολείο λόγω του πολέμου, δεν ήξεραν τι γίνεται όταν χτυπάει το κουδούνι, ότι υπάρχει συγκεκριμένη ώρα πχ για φαγητό, άρα όταν πεινούσαν, έβγαζαν το φαγητό και έτρωγαν», αναφέρει, 

προσθέτοντας ότι το κέρδος από την περσινή χρονιά είναι ότι «πλέον μπορούμε να πούμε ότι αυτά τα παιδιά γνώρισαν τη σχολική πραγματικότητα».

«Θεωρώ πλέον ότι μπορούν να σταθούν στο πρωινό σχολείο. Είναι θέμα οργάνωσης πώς θα διδαχθούν και τι», λέει εκφράζοντας, παράλληλα, και έναν προβληματισμό: 

«Δεν έχω καταλάβει και κανείς μας μάλλον δεν έχει καταλάβει τι θέλουμε να τους δώσουμε. Ελληνική Παιδεία και γνώση με την προοπτική να μείνουν; Εφόδια για να ζήσουν στο εξωτερικό κάποια στιγμή αργότερα, ή προετοιμασία για να επιστρέψουν κάποια στιγμή στην πατρίδα τους; Ακόμη και το αναλυτικό πρόγραμμα κατά κάποιον τρόπο αυτοσχεδιάζει. Όμως το βασικότερο είναι ότι τα παιδιά πήγαν σχολείο. Άλλωστε, δάσκαλοι είμαστε, στο χέρι μας είναι να τα κάνουμε ό,τι θέλουμε, φιλέλληνες ή ανθέλληνες».

Μία δασκάλα, ένας μαθητής

Με ένα μαθητή και μία δασκάλα ανοίγει σήμερα το δημοτικό σχολείο στους Αρκιούς, στο νησάκι των Δωδεκανήσων που βρίσκεται ανάμεσα στην Πάτμο (όπου διοικητικά ανήκει) στη Λέρο και στους Λειψούς. Ένα νησάκι με σαράντα ακρίτες που ...