Μαμά και Εργαζόμενη: Σκέψεις και Στρατηγικές για να Ισορροπήσεις τους Ρόλους σου

Ξέρεις ποια είναι η μαγική συνταγή για να ισορροπήσεις απόλυτα το ρόλο της μαμάς και ταυτόχρονα εργαζόμενης;

Δεν υπάρχει!!! 

Μην αγχώνεσαι λοιπόν και μη πιστεύεις ότι υπάρχει η τέλεια ισορροπία ανάμεσα στο να είσαι μαμά και εργαζόμενη απλώς εσύ προσωπικά δεν την έχεις βρει!

Η ισορροπία ανάμεσα στο να είσαι μαμά και εργαζόμενη είναι κάτι που διαπραγματεύεσαι κάθε μέρα: τη μια μέρα που θα έχεις τόση δουλειά στο γραφείο θα αφήσεις το παιδί σου να φάει τούρτα για πρωινό, αλλά την άλλη φορά προκειμένου να το βοηθήσεις να προετοιμαστεί για τα μαθήματά του θα κάνεις ένα ντροπιαστικό ορθογραφικό λάθος στην πρώτη πρόταση ενός σημαντικού επαγγελματικού e-mail.  Δεν πειράζει!!

Χρήσιμες Σκέψεις

Καταρχήν σταμάτα να αισθάνεσαι ενοχές (εγώ προσωπικά σταμάτησα!).  Μια μεγάλη έρευνα που ανάλυσε έρευνες που έχουν γίνει εδώ και 50 χρόνια έδειξα ότι τα μωρά και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας που μεγαλώνουν με εργαζόμενες μαμάδες μεγαλώνουν και είναι μια χαρά!  Κατά μέσο όρο τα παιδιά εργαζόμενων μαμάδων έχουν καλύτερες ακαδημαϊκές επιδόσεις και λιγότερες πιθανότητες να έχουν άγχος ή κατάθλιψη αργότερα στη ζωή τους, σε σύγκριση με συνομήλικους που οι μητέρες τους δεν εργάζονταν (Psychological Bulletin, 2010).  Οι ερευνητές εξηγούν αυτά τα ευρήματα βάσει της εκπαίδευσης της μητέρας αλλά και του πρόσθετου εισοδήματος που φέρνει στο σπίτι με την εργασία της.

Να θυμάσαι ότι τα παιδιά είναι παιδιά μόνο μια φορά και μεγαλώνουν πολύ γρήγορα!  Που σημαίνει ότι θα έχεις το χρόνο να αφοσιωθείς στην καριέρα σου και αργότερα ή να επενδύσεις σε αυτή περισσότερο όταν τα παιδιά μεγαλώσουν.

Η επιθυμία σου να έχεις καριέρα δε σε κάνει αυτομάτως κακή μαμά, ούτε, αντίστροφα, το να επιθυμείς μια ισορροπία ανάμεσα στην εργασία και την οικογένειά σου σε κάνει κακή εργαζόμενη!  Κάθε γυναίκα έχει διαφορετικές επιθυμίες και προτεραιότητες.  Συχνά αυτά τα δύο αλλάζουν, ανάλογα με τις συνθήκες.

Δέξου ότι δεν υπάρχει απόλυτη ισορροπία.  Μερικές μέρες η ισορροπία θα γέρνει περισσότερο από τη μεριά της καριέρας ή της οικογένειας.

Πρακτικές Συμβουλές

1. Οργανώσου- και διατήρησε την οργάνωση.  Είτε με την παραδοσιακή ατζέντα είτε με ηλεκτρονικό ημερολόγιο (όπου και ο άντρας σου μπορεί να βάζει τα ραντεβού και τις δουλειές του, οπότε ανά πάσα στιγμή να ξέρετε και οι δύο τι ελεύθερο χρόνο και τι υποχρεώσεις έχετε) η οργάνωση είναι απαραίτητη.  Επίσης απαραίτητες είναι οι λίστες: λίστα για ψώνια, λίστα από δουλειές που έχουν να γίνουν, λίστα για σήμερα, για όλη την εβδομάδα, κλπ.  Άσε που νιώθεις σούπερ όταν διαγράφεις τα πράγματα που έχεις διεκπεραιώσει!  Ένα άλλο τρικ είναι να έχεις ένα συγκεκριμένο σημείο όπου φυλάς εφεδρικά πράγματα πρώτης ανάγκης: πχ μολύβια, γόμες, στυλό, τετράδια κλπ που μπορεί να χρειαστούν ξαφνικά τα παιδιά ή εσύ.  

2. Βάλε καθημερινό πρόγραμμα.  Θα πρέπει να ξέρεις από την προηγούμενη τι φαγητό θα φάτε την επόμενη, τι κολατσιό θα πάρουν τα παιδιά στο σχολείο, τι θα φορέσουν, ποια ρούχα είναι απαραίτητο να πλυθούν και να σιδερωθούν άμεσα κλπ.  Ξεκίνα τη μέρα σου νωρίτερα από τα παιδιά και απόλαυσε ένα φλιτζάνι καφέ πριν αρχίσουν τα τρεχάματα… Στο καθημερινό πρόγραμμα θα πρέπει να βάλεις και χρόνο για σένα, είτε για προσωπικά σου πράγματα είτε για να τελειώσεις τις δουλειές σου.  Αν δεν το προγραμματίσεις και απλώς περιμένεις να βρεις χρόνο….

3. Καλή μαμά δεν είναι η μαμά δούλα ούτε η μαμά οσιομάρτυρας!  Δίδαξε το παιδί σου από νωρίς την αξία της συνεργασίας.  Ήδη από 3 ετών τα παιδιά μπορούν να αρχίσουν να βοηθάνε με απλές δουλειές (πχ στρώσιμο τραπεζιού, να βάλουν μαχαιροπίρουνα και χαρτοπετσέτες ή να φέρουν το ψωμί, ή να βάλουν τα άπλυτά τους στο καλάθι) και το ‘μπράβο’ ή ‘ευχαριστώ’ που θα τους πεις θα τα κάνει να νιώσουν σημαντικά και άξια!  Επίσης, δε χρειάζεται να βάζεις στον εαυτό σου δύσκολες πίστες για να αποδείξεις κάτι (πχ να φτιάξεις μια χειροποίητη στολή ή να ζυμώσεις ψωμί για το πρωινό!).  Δώσε αγάπη, προσοχή, ποιοτικό χρόνο στο παιδί σου και είσαι καλυμμένη!

4. Καθιέρωσε μια ημέρα μαμάς.  Αυτό μπορεί να πάρει πολλές μορφές, ανάλογα με τις ανάγκες σου.  Για παράδειγμα, βολεύει ιδιαίτερα αν υπάρχει μία μέρα την εβδομάδα που είναι πιο δύσκολη από άλλες.  Έτσι, αυτή τη μέρα κάνε λιγότερα πράγματα, άφησε το πρόγραμμά σου να είναι πιο ευέλικτο και οργανώσου ώστε να δουλέψεις λίγο περισσότερο την ημέρα πριν ή τη μέρα μετά.  Για εμένα η ημέρα μαμάς περιέχει οπωσδήποτε ένα καφεδάκι με φίλες μαμάδες!

5. Βάλε τα παιδιά νωρίς για ύπνο!  Ναι, έτσι θα έχεις με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια! Ξεκούραστα παιδιά και περισσότερο χρόνο για εσένα.  Η Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία συστήνει 10-13 ώρες ύπνου κάθε βράδυ για παιδιά 1-10 ετών.  Έρευνες δείχνουν ότι τα μικρά παιδιά που κοιμούνται λιγότερο από 7,5 ώρες τη βραδιά, έχουν αυξημένο κίνδυνο για παχυσαρκία, άγχος, κατάθλιψη και μαθησιακά προβλήματα στην εφηβεία τους (SLEEP, 2011).

6. Βρες χρόνο για τον εαυτό σου.  Ναι, ξέρω ότι το έχεις ξανακούσει, αλλά το κάνεις πραγματικά;  Όπως σημειώνεις όλα τα άλλα ραντεβού σου, δημιούργησε χρόνο για γυμναστήριο, κάποιο χόμπι, οτιδήποτε σε ευχαριστεί και σε γεμίζει.  Άσε τις δικαιολογίες τύπου ‘δεν έχω χρόνο’.  Όπως έχεις χρόνο για άλλα πράγματα, έτσι έχεις και για τα δικά σου!  Απλώς, πρέπει να βάλεις τον εαυτό σου προτεραιότητα και να διαθέσεις χρόνο για σένα.

7. Συνεργάσου με τον σύζυγο σου.  Μη θεωρείς ότι είσαι υποχρεωμένη να τα κάνεις όλα μόνη σου, αλλά μη του ζητήσεις βοήθεια βάζοντάς του το μαχαίρι στο λαιμό.  Βρέστε τις ισορροπίες σας στα καθήκοντα που πρέπει να μοιραστείτε ως γονείς.  Θυμήσου να τον ευχαριστήσεις, να του εκφράσεις την ευγνωμοσύνη σου για τη συνεργασία σας και την οικογένεια που δημιουργήσατε και να δώσεις χρόνο στη σχέση σας.  Εδώ να επισημάνω ότι με τον όρο ευγνωμοσύνη εννοώ την αίσθηση αναγνώρισης ότι υπάρχουν καλά στη ζωή σου και την αίσθηση ευχαρίστησης που προκύπτει όταν βλέπεις τα πράγματα από τη θετική τους πλευρά.

Διαλέξτε Αγάπη, Ηρεμία, Χαρά!

Δρ Λίζα
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πήραν στο σπίτι τους τη μικρή Μαρία, που ήταν στα αζήτητα του ΠΑΓΝΗ

Οι λέξεις αγάπη, συμπόνια, ανθρωπιά, αλληλεγγύη, βρίσκουν το αληθινό νόημά τους στην πράξη και την απόφαση μιας οικογένειας από το Ηράκλειο με 3 παιδιά να γίνει ανάδοχος και να βάλει στο σπίτι της και στην καρδιά της ένα μικρό κοριτσάκι με ειδικές ανάγκες. 

Ένα πλάσμα με πάμπολλα προβλήματα υγείας που για το λόγο αυτό εγκαταλείφθηκε από την Ρουμάνα μητέρα του και έζησε στα αζήτητα για 4,5 ολόκληρα χρόνια, τα πρώτα της ζωής του, στις αίθουσες της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας Παίδων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου. 

Η μικρή Μαρία που ήταν “φυτό” και θα κατέληγε σε ίδρυμα, έχει κυριολεκτικά μεταμορφωθεί χάρη στη φροντίδα, την αγάπη, τα φιλιά και τις αγκαλιές που της προσφέρει απλόχερα όλη η οικογένεια με τη μεγάλη καρδιά. 

Αυτό το κοριτσάκι μάς δίνει μόνο χαρά 

“Εδώ και 2 χρόνια που την έχουμε στην οικογένειά μας και δεν την ξεχωρίζουμε από τα παιδιά μας, αυτό το κοριτσάκι, η Μαρία μας, μας δίνει μόνο χαρά”, είπαν ο Δημήτρης Βάμβουκας, ιδιοκτήτης καφενείου και η σύζυγός του Στέλλα Μαρή, νοσηλεύτρια στη ΜΕΘ Παίδων του ΠΑΓΝΗ, οι οποίοι πριν λίγες ημέρες σε μια μεγάλη γιορτή γεμάτη συγκίνηση, όπου συμμετείχαν περισσότεροι από 650 προσκεκλημένοι, βάπτισαν το Μαράκι τους, όπως τη λένε μαζί με την 4χρονη κόρη τους την Ελένη, που λατρεύει το καινούργιο αδελφάκι της, όπως και τα άλλα παιδιά της οικογένειας, ο Μανόλης, μαθητής της δευτέρας Γυμνασίου και η Μαρία, μαθήτρια της έκτης τάξης του δημοτικού.

Η καλύτερη απόφαση που πήραμε στη ζωή μας 

Οι ανάδοχοι γονείς μίλησαν στην “Π” για την απόφασή τους να κάνουν την Μαρία που είναι σήμερα, 8,5 ετών αλλά έχει νοημοσύνη 2χρονου παιδιού, μέλος της οικογένειάς τους. 

“Είναι η καλύτερη απόφαση που έχουμε πάρει στη ζωή μας” λένε και οι δύο με μια φωνή. Ο Δημήτρης Βάμβουκας αναφέρει: 

“Το παιδάκι αυτό ήταν εγκαταλειμμένο στο ΠΑΓΝΗ με αμέτρητα προβλήματα υγείας. Οταν το πρωτοείδα ήταν ένα “φυτό” στο αναπηρικό καροτσάκι χωρίς δυνατότητα καμιάς επικοινωνίας. Θυμάμαι το προσωπάκι του, λίγο παραμορφωμένο, τα χεράκια του… Η γυναίκα μου, που δουλεύει στην Εντατική Παίδων, το έβλεπε καθημερινά, το φρόντιζε μαζί με τους άλλους εργαζόμενους στη μονάδα, το έφερνε πότε – πότε σπίτι για λίγες ώρες να αλλάζει περιβάλλον, τα Χριστούγεννα, τις γιορτές και το επέστρεφε στο νοσοκομείο. 

Μια μέρα, έρχεται σπίτι και μου λέει: 

“Η Μαρία θα πάει σε ίδρυμα, μια κυρία που επρόκειτο να την πάρει, τελικά το μετάνιωσε και το παιδί θα πάει στην Πόμπια. 

“Τι λες, να την πάρουμε εμείς”; “Να την πάρουμε, της λέω και ούτε για μια στιγμή δεν μετανιώσαμε γι’ αυτή μας την απόφαση. Ούτε εμείς ούτε και τα παιδιά μας”! 

Ο κ. Βάμβουκας μιλά με μεγάλη συγκίνηση για την τεράστια αλλαγή της Μαρίας τα 2 αυτά χρόνια που ζει στο σπίτι τους. 

Η μεταμόρφωση της Μαρίας 

“Την κοιτάζω και δεν πιστεύω στα μάτια μου. 

Το παιδάκι αυτό που ήταν “φυτό”, περπατά μόνο του, έχει αρχίσει να μιλάει, μας φωνάζει μαμά και μπαμπά, τρέχει να χωθεί στην αγκαλιά μας, παίζει με την μικρή μας κόρη, με τα μεγαλύτερα αδέλφια της, τα ξαδέλφια της, που την φροντίζουν πάρα πολύ, έχει γίνει ένα κοινωνικό, ένα χαρούμενο παιδί που πάει στο ειδικό σχολείο και καθόλου δεν μας έχει κουράσει σε τίποτα. Το μόνο που θέλει είναι φιλιά και αγκαλιές”. 

Ο ανάδοχος πατέρας τονίζει ότι όλη η ευρύτερη οικογένεια, συγγενείς και φίλοι, έχουν αγκαλιάσει το κοριτσάκι και την απόφασή τους να γίνουν ανάδοχοι γονείς, ενώ από τις ωραιότερες και πιο συγκινητικές στιγμές της οικογένειας ήταν η βάπτιση των δύο παιδιών από τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ.κ. Ειρηναίο. 

Πώς μπορούσαμε να αδιαφορήσουμε για ένα ανυπεράσπιστο παιδί; 

“Εχουμε χώρο, χρόνο, είχαμε τη δυνατότητα, το θέλαμε πολύ, θα ήταν ανήθικο να μην πάρουμε αυτό το παιδί και να το αφήσουμε να καταλήξει σ’ ένα ίδρυμα” μας είπε η μαμά της Μαρίας, Στέλλα Μαρή – Βάμβουκα η οποία κοιτάζει το κοριτσάκι χαμογελώντας και εκείνο τρέχει να χωθεί στην αγκαλιά της. 

“Νιώθω ευλογημένη” λέει, “γι’ αυτή μας την απόφαση. Πώς μπορούσαμε να αδιαφορήσουμε για ένα ανυπεράσπιστο παιδί, πώς μπορούσαμε να το αφήσουμε να πάει σε ίδρυμα; 

Πήραμε αυθόρμητα με τον άνδρα μου αυτή την απόφαση. Αυτό το πλάσμα έχει δείκτη νοημοσύνης παιδιού 2 χρονών. Εχει ανάμεσα στα άλλα καρδιακή ανεπάρκεια και πνευμονική υπέρταση, καθημερινά του δίνουμε φάρμακα, πώς ήταν δυνατόν να μην θέλουμε να το κάνουμε ευτυχισμένο αφού μπορούσαμε; 

Θέλουμε να δώσουμε σ’ αυτό το κοριτσάκι, που το εγκατέλειψε η μητέρα του, μια καλύτερη ποιότητα ζωής -όσο ζήσει- την αγάπη και την ζεστασιά μιας οικογένειας. Δεν το ξεχωρίζουμε από τα παιδιά μας και να είστε σίγουρη εμείς νιώθουμε τη μεγαλύτερη ευτυχία για αυτά που εκείνη μας δίνει και είναι πολύ περισσότερα από αυτά που εμείς της προσφέρουμε”. 

patris

omorfhzwh

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Συμπεριφορές που Δείχνουν ότι το Παιδί έχει Άγχος του Αποχωρισμού

Τι Είδους Άγχος Αποχωρισμού Έχει το Παιδί σας;

Ένα φυσιολογικό στάδιο της εξέλιξης του παιδιού είναι το άγχος του αποχωρισμού, το οποίο εμφανίζεται στην ηλικία περίπου των 8 μηνών μέχρι περίπου την ηλικία των 3 ετών και δείχνει ότι το παιδί έχει αναπτύξει δυνατό συναισθηματικό δεσμό με τη μητέρα ή το πρόσωπο που το φροντίζει. 

Το πολύ μικρό παιδί αρχίζει να καταλαβαίνει ότι οι άνθρωποι -και τα αντικείμενα- γύρω του είναι μόνιμοι και μοναδικοί. 

 Ωστόσο, δεν έχει αναπτύξει ακόμα την έννοια του χρόνου, έτσι δεν μπορεί να καταλάβει αν και πότε ο γονιός θα εμφανιστεί, πχ για να το πάρει από το σχολείο. 

Κοινός παρονομαστής είναι το άγχος, αλλά το κάθε παιδί έχει διαφορετικό στυλ δυσκολίας αποχωρισμού. Γνωρίζοντας πώς αντιδρά στο άγχος το δικό σας παιδί, μπορείτε να το βοηθήσετε να έχει ένα ομαλό ξεκίνημα στο σχολείο.

(1). Το Παιδί που Κλαίει

Το παιδί που κλαίει αισθάνεται λυπημένο, στεναχωριέται που η μαμά και ο μπαμπάς το αφήνουν σε ένα άγνωστο μέρος…

Η αντίδραση του γονιού: 

Μην αγχώνεστε, μη δείχνετε την ανησυχία σας! 

Μη θυμώνετε. 

Διαβεβαιώστε το παιδί σας ότι θα κάνει διάφορα ωραία πράγματα στο σχολείο και ότι θα πάτε να το πάρετε αργότερα. Για να προσδιορίσετε το πότε, μην του πείτε «στις 3 το μεσημέρι», γιατί το παιδί δεν έχει την έννοια του χρόνου με αυτό τον τρόπο. Μιλήστε του χρονικά σε σχέση με κάτι που ξέρει: «θα σε πάρω αφού φας μεσημεριανό, πριν πάμε το απόγευμα στη γιαγιά», κλπ. 

Υπενθυμίστε του ότι η δασκάλα είναι εκεί για να το βοηθήσει. 

Κάντε τον αποχωρισμό γρήγορο. 

Μη φύγετε στα κρυφά. 

Να θυμάστε ότι αφού φύγετε το παιδί θα σταματήσει να κλαίει και θα ασχοληθεί με αυτά που είναι γύρω του. 

Για να καταλαγιάσετε την ανησυχία σας, καλέστε το σχολείο για να μάθετε πώς πήγε η προσαρμογή. 

(2). Το Γενναίο αλλά Φοβισμένο Παιδί

Το γενναίο αλλά φοβισμένο παιδί λέει μέσα του «δε θα κλάψω, δε θα κλάψω», αλλά ζορίζεται και έτσι κάνει κάποια σκανταλιά ή πείσματα, ή πέφτει με τα μούτρα σε μια δραστηριότητα και δε σηκώνει κεφάλι από αυτή, δε σας δίνει σημασία και δε λέει «αντίο».

Η αντίδραση του γονιού: 

Μην πανικοβληθείτε αν το παιδί δε σας αποχαιρετήσει ή αν δείχνει αδιάφορα. Απλώς προσπαθεί να συγκρατηθεί και να μη ξεσπάσει. Αγκαλιάστε το, πέστε του αντίο, αλλά μην επιμείνετε «δώσε μου ένα φιλάκι», «κάνε μου μια αγκαλίτσα», κλπ. 

Μην ασκήσετε συναισθηματική πίεση στο παιδί: μην πείτε στο παιδί ότι στεναχωριέστε που δε σας χαιρέτησε, ότι σας λείπει, μην κάνετε ότι κλαίτε. Το μόνο που θα καταφέρετε είναι να κάνετε το παιδί σας να νιώσει άσχημα. 

Να είστε προετοιμασμένοι ότι το «γενναίο» παιδί θα ξεσπάσει στο τέλος της ημέρας, όταν το πάρετε από το σχολείο ή αργότερα στο σπίτι, και θα βάλει τα κλάματα ή θα κάνει πείσματα. Αυτό συμβαίνει επειδή κρατιόταν όλη μέρα και τώρα που αισθάνεται ασφάλεια με την παρουσία σας ξεσπάει. Βοηθήστε το με ηρεμία, χαλάρωση και συναισθηματική σύνδεση (δηλαδή αγκαλίτσα). 

(3). Το παιδί που αργεί να αντιδράσει

Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν τα παιδιά που τις πρώτες μέρες (ή και εβδομάδες) φαίνεται να έχουν καλή προσαρμογή και να μην έχουν καμία δυσκολία να αποχωριστούν τη μαμά. Ξαφνικά όμως, μετά από μέρες ή 1-2 εβδομάδες, το παιδί εμφανίζει άγχος αποχωρισμού, κλαίει, σας ζητάει…

Η αντίδραση του γονιού: 

Θυμίστε στο παιδί όλα αυτά τα ωραία πράγματα που έκανε στο σχολείο στην αρχή και του άρεσαν. 

Μιλήστε με τη δασκάλα για να το βοηθήσει. 

Δημιουργήστε μια ρουτίνα για να λέτε «αντίο» που δε θα διαρκεί πολύ ώρα και θα είναι τονωτική για το παιδί. 

Θα πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι το παιδί σας δεν υποκρίνεται όταν ζορίζεται να σας αποχωριστεί. Απλώς, τις πρώτες μέρες είχε τον ενθουσιασμό του νεοφώτιστου και πολλά καινούργια πράγματα να κάνει και δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο του λείπετε και ότι η κατάσταση «σχολείο» είναι καθημερινή. 

(4). Ο σιωπηλός παρατηρητής

Είναι το παιδί που στέκεται στην άκρη, παρατηρεί τα άλλα παιδιά και δε συμμετέχει. Αυτό που σκέφτεται το παιδί είναι «για να δω τι κάνουν οι άλλοι, πώς το κάνουν, και μετά θα αρχίσω να παίζω μαζί τους».

Η αντίδραση του γονιού: 

Μην αρχίσετε τις παραινέσεις να μπει το παιδί σας στην ομάδα από την πρώτη στιγμή. Αφήστε χρόνο προσαρμογής. 

Διαβάστε παρέα βιβλία για το σχολείο 

Παίξτε «σχολείο» μαζί στο σπίτι 

Μιλήστε για την εμπειρία του παιδιού στο σχολείο, για την τάξη, τη δασκάλα, τους συμμαθητές (αν δε θέλει να μιλήσει, ζωγραφίστε). 

Να θυμάστε ότι και με την παρατήρηση το παιδί μαθαίνει και προσαρμόζεται με το δικό του ρυθμό. 

Διαλέξτε Αγάπη, Ηρεμία, Χαρά!

Δρ Λίζα

Πηγές 

American Academy of Pediatrics 

Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth Edition, Revised 

Touchpoints: Your Child's Emotional and Behavioral Development 

What to Expect the Toddler Years 

National Institutes of Health - National Library of Medicine 

Αναρτήθηκε από Δρ. Λίζα Βάρβογλη

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Γιατί όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη; - What Does All Roads Lead to Rome Mean?

Ποιός Έλληνας μηχανικός εργάστηκε για το σπουδαίο οδικό δίκτυο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας;
Πολλοί δρόμοι διατηρούνται ακόμη και σήμερα...

«Φέρνουν, ξέρεις όλοι οι δρόμοι στην επτάλοφη τη Ρώμη», γράφει ο Γρυπάρης στο ποίημά του «Συναποθανούμενοι», καθώς το τεχνικό θαύμα του οδικού δικτύου των Ρωμαίων, εμπνέει τις τέχνες και τις επιστήμες μέχρι σήμερα.

What Does All Roads Lead to Rome Mean?

Κατά τη διάρκεια των αιώνων, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατασκεύασε περίπου 50.000 μίλια αυτοκινητοδρόμων, που διαπερνούσαν τον αρχαίο μεσογειακό κόσμο, από τη Βρετανία έως την σύγχρονη Τουρκία και από τον ποταμό Δούναβη έως τη βόρεια Αφρική.

περισσότερα εδώ

Πολλοί από τους δρόμους που κατασκεύαζαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι διατηρούνται σε θαυμάσια κατάσταση μέχρι σήμερα. 

Οι δρόμοι αυτοί κατασκευάζονταν με αφετηρία πάντοτε τη Ρώμη, προς όλα τα σημεία της αυτοκρατορίας. 

Ένας από τους σπουδαίους μηχανικούς εκείνης της εποχής ήταν ο Πόμπλιος Γάλλιας, ο οποίος δημιούργησε δική του σχολή με τρεις χιλιάδες μαθητές, από τους οποίους ξεχώριζε μονάχα τρεις. 

Τον Σκιπίωνα, τον Μάρκελλο και τον Αθηναίο Ιριδινό. Σε αυτούς έκανε ιδιαίτερα μαθήματα και τους μετέδωσε τις γνώσεις και τα μυστικά από την εμπειρία του. 

Ήταν η εποχή που μόλις είχε αρχίσει να φτιάχνεται η ρωμαϊκή αυτοκρατορία και ο Πόμπλιος Γάλλιας με τους μαθητές του, ανέλαβε να επιμηκύνει όλους τους δρόμους που άρχιζαν από τη Ρώμη προς τις άλλες χώρες....

Τριακόσιες χιλιάδες σκλάβοι δούλευαν κάτω από τις διαταγές του και όταν πέθανε από ελώδη πυρετό, το έργο του συνέχισαν οι τρεις μαθητές του. 

Από τους δρόμους εκείνους ξεκινούσαν οι ρωμαϊκές λεγεώνες για να κατακτήσουν την Ευρώπη. 

Τεχνικά, οι συγκεκριμένες οδοί αποτελούν στέρες κατασκευές και δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλα τους τμήματα επιδεικνύουν τεράστια αντοχή και σώζονται μέχρι σήμερα. 

Από εκείνη την εποχή έμεινε η φράση: 

«Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη», η οποία χρησιμοποιείται όταν θέλουμε να σημειώσουμε ότι όλες οι προσπάθειες μας και τα μέσα οδηγούν στον ίδιο σκοπό....

ΠΗΓΗ: “3.000 λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις”, Τάκη Νατσούλης, Εκδόσεις Σμυρνιωτάκης...

mixanitouxronou
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι