Κακοποίηση παιδιών με αφορμή τη μαγεία και τον εξορκισμό στη Βρετανία! - Child abuse cases involving witchcraft and exorcism are on the rise

60 νέα περιστατικά έχουν ήδη καταγραφεί μέσα στο 2015.

Child abuse cases involving witchcraft and exorcism are on the rise

Η Βρετανική Μητροπολιτική αστυνομία ανέφερε μια μεγάλη έξαρση στον αριθμό των υποθέσεων κακοποίησης παιδιών, που αφορούν κατηγορίες για μαγεία και εξορκισμό!

Η Ειδική Μονάδα που ασχολείται με τα περιστατικά αυτά, αντιμετώπισε τον προηγούμενο χρόνο 46 περιπτώσεις - διπλάσιες από το 2013. 

Μάλιστα, 60 νέα περιστατικά έχουν ήδη καταγραφεί μέσα στο 2015. Πιο πρόσφατη περίπτωση, αυτή ενός 9χρονου που αποκλήθηκε από τους γονείς του "παιδί του διαβόλου" και πετάχτηκε στο δρόμο!

news

Επανάληψη

Όλο τα ίδια και τα ίδια
Και ανακυκλώνεται η παρακμή
Πετούνε όλα στα σκουπίδια
Αξίες και οράματα ευγενή

Κανείς δεν νοιάζεται για την αλήθεια
Τα πάντα έχουν άλλοθι
Τα λόγια έγιναν συνήθεια
μέσα στου πλήθους τη βοή

Ελπίδες ψάχνεις στο παζάρι
σαν το Διογένη με τo φανάρι
Που έψαχνε άνθρωπο να βρει

Με τους καιρούς εσύ παλεύεις
με τους ανέμους τριγυρνάς
το άγριο πρόσωπο του κόσμου
τρέχεις γοργά και προσπερνάς

μικροί σταυροί σταυροί μεγάλοι
ελπίδες φέρνουν στο σκοτάδι
στον ουρανό κρυφό σημάδι
φωτιά που καίει νερό αθάνατο
κράτα ψυχή μου στάμνα και κάρβουνο

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΜΟΣΧΟΣ

Τα άγχη των παιδιών

Το άγχος αποτελεί ένα βασικό στοιχείο στην ζωή των παιδιών και των ενηλίκων. Το άγχος έχει σχέση με την δυνατότητες προσαρμογής γενικά σε αλλαγές που συμβαίνουν στο οικογενειακό τους και στο ευρύτερο περιβάλλον και με την προπάθεια να μπορέσουμε να ελέγξουμε αυτές τις αλλαγές.

Οι αλλαγές που έχουν σχέση με την οικογενειακή κατάσταση και το συναισθηματικό πεδίο της οικογένειας το οποίο νιώθουν και αντιλαμβάνονται τα παιδιά, πολλές φορές λανθασμένα. Οι αλλαγές επίσης αφορούν τα παιδιά διότι πολύ γρήγορα αναγκάζονται να αφήσουν την οικογενειακή τους εστία και να πάνε στον παιδικό σταθμό, μετά στο νηπιαγωγείο, στο δημοτικό, στο γυμνάσιο. Οι αλλαγές αυτές προκαλούν άγχος το οποίο εκφράζεται με διαφορετικές μορφές.

Πολλές φορές οι γονείς βρίσκονται μπροστά σε μια ανεξήγητη, για αυτούς, έκφραση άγχους των παιδιών τους, η οποία τους προβληματίζει και μπορεί να τους κάνει να αισθανθούν πολύ άσχημα και μέσα από τις προσπάθειές τους να τα ηρεμήσουν, μπορούν να προκαλέσουν μεγαλύτερο άγχος από πριν.

Κατ αρχάς πρέπει να γνωρίζουν ότι έως ένα βαθμό, οι καταστάσεις αυτές αποτελούν μια φυσιολογική εξέλιξη των παιδιών και έχουν σχέση με ψυχοσωματική τους όσο και με την κοινωνική τους ανάπτυξη. Έτσι τα παιδιά εκδηλώνουν μορφές άγχους όπως οι ενήλικες, και το εκφράζουν με διαφορετικό τρόπο όπως και αυτοί. Δυστυχώς όμως είναι πιο δύσκολο να το αντιληφθούμε στην περίπτωση τους διότι δεν έχουν την δυνατότητα να μεταδώσουν αυτό που αισθάνονται όπως οι ενήλικες.

Μέχρι τα 5 χρόνια τους τα παιδιά μπορούν να εκδηλώσουν το άγχος τους μέσα στην οικογενειακή εστία σαν φόβο στο σκοτάδι, φόβο των τεράτων, μπορούν να έχουν εφιάλτες. Ακόμα όμως και αν εμείς θεωρούμε ότι αυτοί οι φόβοι είναι παράλογοι πρέπει να τους λάβουμε υπόψιν και να προσπαθήσουμε να τους καταλάβουμε.

Μια άλλη σειρά από φόβους μετά την ηλικία των 5 χρονών έχουν σχέση με την πραγματικότητα και τον κόσμο εκτός της οικογενειακής εστίας, όπως ο φόβος μην χαθεί, μήπως έχει κάποιο ατύχημα, μήπως τον κλέψουν. Επίσης μπορεί να εκφράσει φόβο για τη φωτιά, για τα ζώα, για αεροπλάνα, τραίνα, φόβο σε θορύβους, ή φόβο της αποτυχίας σε περίπτωση που εξασκεί κάποιο άθλημα.

Βασικά το πρώτο άγχος που παρατηρείται στα παιδιά είναι το άγχος του αποχωρισμού του από την οικογένεια και η είσοδός του στο σχολικό περιβάλλον.

Ο άγχος της εγκατάλειψης
Ο φόβος της εγκατάλειψης από τον γονέα είναι φυσιολογικός στην βρεφική ηλικία. Έτσι τα παιδιά στην ηλικία των 7 μηνών εκδηλώνουν άγχος με την παρουσία αγνώστων προσώπων και προτιμούν να μένουν στην αγκαλιά των γονιών τους, παρά να τα παίρνει κάποιος ξένος στα χέρια του. Σε αυτή την περίπτωση οι κραυγές του είναι ένα σημάδι του άγχους του όταν οι γονείς το αφήνουν. Αυτό συμβαίνει διότι οι γονείς προσφέρουν με την παρουσία τους ένα συναίσθημα ασφάλειας σε σχέση με τον εξωτερικό κόσμο. Αργότερα όταν φθάσει στην ηλικία των 3-4 ετών μπορεί να ανεχθεί καλύτερα αυτό το αποχωρισμό, αν και κάθε αποχωρισμός εμπεριέχει πάντα ένα σχετικό άγχος.

Το άγχος του σχολικού περιβάλλοντος
Όπως είπαμε πάρα πάνω όταν έρθει η ώρα να απομακρυνθούν και να πάνε σχολείο εμφανίζεται το άγχος στο καινούργιο περιβάλλον. Το άγχος αυτό που προκαλεί το νέο περιβάλλον, ενώνεται με τον φόβο της εγκατάλειψης, καθώς και με τον φόβο της αποτυχίας και αν προσθέσουμε και την έκθεσή του σε καινούργια πρόσωπα που το περιβάλλουν, τότε μπορούμε να φαντασθούμε τι μπορεί να αισθάνεται ένα παιδί. Για αυτό το λόγο θα πρέπει οι γονείς να μην προστρέξουν στις εύκολες δικαιολογίες, ότι δηλαδή είναι τεμπέλικο και θέλει να αποφύγει τα μαθήματα. Στην ουσία είναι ένα πραγματικό άγχος που θα πρέπει να τους κάνει να σκύψουν πάνω σε αυτό και μάλιστα, σε μερικές περιπτώσεις, να πάρουν την συμβουλή κάποιου ειδικού.

Οι εκφράσεις του άγχους
Το άγχος των παιδιών εκφράζετε μέσα από τις σκέψεις που κάνουν όπως “Η μητέρα φεύγει” “Με αφήνει” “ “Είμαι κακό παιδί”, “Οι άλλοι με κοροϊδεύουν” “ Δεν με αγαπάει κανείς” κ. λ. π.
Το άγχος εκφράζεται μέσα από το συναίσθημα που τα καταλαμβάνει σαν μια γενική θλίψη, που τα κάνει να είναι κλειστά απομονωμένα και να μην μιλάνε πολύ. Πολλές φορές δείχνουν ότι δεν τα ικανοποιεί τίποτα, είναι συνεχώς ανήσυχα και άλλες φορές θυμώνουν πολύ εύκολα. Γενικά νιώθουν μια ματαίωση.

Το άγχος εκφράζεται σωματικά. Οι σωματικές εκφράσεις του εκδηλώνονται μέσω συνεχών παραπόνων ότι πονάει το στομάχι τους, ότι έχουν πονοκεφάλους, κάνουν εμετό, κάνουν συχνές διάρροιες και κλαίνε με το παραμικρό, φοβούνται το σκοτάδι, καθώς και τους αγνώστους που τα πλησιάζουν.

Το άγχος εκφράζεται στην συμπεριφορά τους π.χ. Δεν κοιμούνται εύκολα, παραπονιούνται για εφιάλτες. Αποφεύγουν τα άλλα παιδιά, δεν παίζουν μαζί τους, μένοντας μόνα, ή γίνονται επιθετικά και χαλάνε το παιχνίδι με τα άλλα παιδιά.
Το άγχος εκφράζεται στις σχέσεις τους, δηλαδή μένουν απομονωμένα είναι κολλημένα στους γονείς τους, δύσκολα κάνουν φίλους και δύσκολα παίζουν με άλλα παιδιά.

Η οικογένεια
Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν ότι το εκ άγχος των παιδιών αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των οικογενειακών συνθηκών που το περιβάλλουν και το τροφοδοτούν. Διότι όταν ένα παιδί εκδηλώνει κάποιο άγχος αυτό εμφανίζεται σε ένα ορισμένο οικογενειακό περιβάλλον και δηλώνει την σχέση του με αυτό, δηλαδή απευθύνεται στα άλλα μέλη της οικογένειας που το περιβάλλουν ζητώντας την προσοχή και την εν γένει ενασχόληση με αυτό. 

Δηλαδή δεν μπορούμε να το ορίσουμε σαν κάτι ξέχωρο από την οικογένεια που εμφανίζεται. Θα μπορούσαμε να το ορίσουμε σαν μια έκφραση οικογενειακή και όχι μόνο σαν έκφραση του παιδιού.

Για αυτό πρέπει να γνωρίζουμε ότι είμαστε πρότυπα για τα παιδιά μας και σαν πρότυπα αποτελούμε μοντέλα μίμησης. 

Με αυτό τον τρόπο όταν το παιδί έχει να κάνει με μια μητέρα η οποία πανικοβάλλεται με το παραμικρό για αυτό που συμβαίνει στην ίδια ή στο παιδί της, όταν δείχνει “χαμένη” χωρίς καμιά εμπιστοσύνη στον εαυτό της, τότε το παιδί της, πρέπει να είναι βέβαιη, ότι θα αντιδράσει με τον ίδιο τρόπο σε παρόμοιες καταστάσεις. 

Αυτό αφορά και τον πατέρα σε αντίστοιχες καταστάσεις και σε γενικό επίπεδο αφορά και την σχέση τους σαν ζευγάρι και τον τρόπο που αντιδρούν και εκφράζονται μεταξύ τους. Π. Χ. Όταν έχουμε ένα γονέα ο οποίος εκφράζει ανησυχία την νύχτα, είτε διότι φοβάται τους κλέφτες, ή το σκοτάδι, όταν δεν κοιμάται κανονικά ή δημιουργεί συγκρούσεις μέσα στην οικογένεια, το παιδί είναι εκεί για να συλλέξει το άγχος που απορρέει από τέτοιες μορφές οικογενειακών καταστάσεων.

Τι κάνουμε
Κατ ΄αρχάς θα πρέπει να ασφαλίσουμε μια ζωή οργανωμένη ώστε να αποκτήσει κάποιες βασικές συνήθειες, κάποια όρια που έχουν να κάνουν με τις ώρες του ύπνου, τις ώρες του παιχνιδιού, και γενικά η καθημερινότητα του να έχει μια ροή σίγουρη που του προσδίδει μια ασφάλεια, η οποία εμπεριέχει την παρουσία και το ενδιαφέρον του γονέα κάθε στιγμή της ημέρας, αλλά και της νύχτας. 

Σε αυτή την περίπτωση καλό είναι να είμαστε υποστηρικτικοί σε ότι αφορά την ικανότητα του να κάνει πράγματα, είτε πρόκειται για το παιχνίδι, είτε για το διάβασμα. Αυτό επίσης προδικάζει το γεγονός ότι πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στην επικοινωνία μαζί του και να μην ξεχνάμε να το επιβραβεύουμε για κάθε τι που καταπιάνεται ακόμα και αν συναντά δυσκολίες να το τελειώσει. Καλό είναι να συζητήσουμε μαζί του για αυτές τις τις δυσκολίες, προσπαθώντας να το κάνουμε να μιλήσει για το πως σκέπτεται να τις ξεπεράσει ή να του δώσουμε κάποια άλλη ιδέα για αυτό.

Από την άλλη πρέπει να το ακούσουμε το παιδί μας, να το ασφαλίσουμε χωρίς να ενδυναμώσουμε τους φόβους του. Θα πρέπει να δώσουμε σημασία σε αυτούς τους φόβους και συγχρόνως να μην το αποπάρουμε ή το χειρότερο το κοροϊδέψουμε για τους φόβους που έχει. Πρέπει να το βοηθήσουμε να βάλει ....

Πραγματική και Φανταστική Οικογένεια.

Αυτή η φωτογραφία είναι συγκλονιστική για πολλούς λόγους, όπου ο ένας αναπαράγει την σημαντικότητα του άλλου.
Είναι συγκλονιστική 
διότι εκφράζει την στιγμή που συναντιούνται η απώλεια, η ορφάνια, ο φόβος, η μοναξιά, η ανασφάλεια, ο αποχωρισμός, μαζί με την αγάπη, τη τρυφερότητα, τη ζεστασιά, τη γονεϊκή σχέση, την οικογένεια.
Είναι συγκλονιστική 
διότι από την μια προβάλει την ανάγκη ύπαρξης της τρυφερότητας, της θαλπωρής, της ασφάλειας, της ηρεμίας και της εμπιστοσύνης που αποπνέει το προστατευτικό όριο της οικογένειας και συγχρόνως προβάλλει την καταστροφική απουσία όλων αυτών.
Είναι συγκλονιστική 
διότι προβάλει την ατελείωτη στιγμή που η πραγματικότητα της ορφάνιας και η φαντασίωση της οικογένειας συναντιόνται προσπαθώντας η δεύτερη να νικήσει τον πόνο της ανασφάλειας που απλόχερα προσφέρει η πρώτη.
Είναι συγκλονιστική 
διότι εκφράζει τον παραλογισμό της πραγματικότητας που προσπαθεί να τον νικήσει η λογική της φαντασίας.
Εκφράζει 
την άρνηση της πραγματικότητας που ζητά να υποτάξει την φαντασία στην σκληρό παραλογισμό της αποδοχής της οικογενειακής απουσίας.
Εκφράζει 
την προσπάθεια της φαντασίωσης να διατηρήσει αυτό που έχει χαθεί με την ελπίδα ότι μπορεί να επανεμφανισθεί.
Είναι συγκλονιστική 
διότι η φαντασία, ή, η φαντασίωση, όπως θέλετε πέστε το, επιβάλλεται στην πραγματικότητα δείχνοντας ότι ακόμα και αν η πραγματική οικογένεια απουσιάζει, μια φανταστική θα έρθει να πάρει την θέση της.

Έτσι, από την μια, δηλώνει την σημαντικότητα της ύπαρξης της οικογένειας για την ανάπτυξη του παιδιού, η οποία εκφράζεται με την εφεύρεσή της και αντικατάστασή της αν εκείνη απουσιάζει. Και από την άλλη ότι η οικογένεια δεν χάνεται ποτέ, αλλά ακόμα και όταν δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, υπάρχει στην φαντασία για να επιτελέσει το έργο της σαν πραγματικότητα.

Έτσι αυτή η φωτογραφία είναι συγκλονιστική 
διότι μας φανερώνει πόσο το πραγματικό και το φανταστικό μπορούν να επενεργήσουν με τον ίδιο τρόπο και να ορίσουν ένα πεδίο φανταστικής ασφάλειας που λειτουργεί σαν πραγματική.
Αυτή η φωτογραφία τέλος, είναι συγκλονιστική 
διότι αρνείται την παράλογη πραγματικότητα, της βίας και του μίσους. Αρνείται την αγριότητα του ανθρώπινου ενστίκτου που αντιμάχεται την φυσιολογικότητα της αγάπης, της αποδοχής, της προστασίας που τόσο ανάγκη έχει το κάθε παιδί σε όλες τις μορφές της για να μπορέσει να ζήσει.
Αυτή η φωτογραφία είναι συγκλονιστική 
διότι προβάλει την άρνηση της αποδοχής του θανάτου, και την δύναμη της θέλησης για ζωή!!!

Κερεντζής Λάμπρος