Φράσεις που πληγώνουν τα παιδιά μας ανεπανόρθωτα

Φράσεις που δεν πρέπει να λέμε ποτέ στα παιδιά μας γιατί τα πληγώνουμε ανεπανόρθωτα

Τα παιδιά έχουν ευαίσθητο μυαλό. Αν ο 10χρονος Γιαννάκης χτυπήσει το κεφάλι του στο πεζοδρόμιο, θα υποστεί μεγαλύτερη ζημία από τον 35χρονο πατέρα του, κάτω από τις ίδιες συνθήκες.

Οι περισσότεροι από εμάς ενστικτωδώς το γνωρίζουν αυτό. Αυτό που συχνά αγνοούμε, όμως, είναι το γεγονός ότι τα παιδικά μυαλά δεν είναι μόνο σωματικά πιο εύθραυστα, αλλά και ψυχικά επίσης. Οι ψυχολόγοι παρομοιάζουν τον εγκέφαλο ενός παιδιού με μια μαλακή πλαστελίνη. Τα σκληρά λόγια που ο μπαμπάς του Γιαννάκη του είπε, θα μπορούσαν να χαραχτούν στη μνήμη του για όλη του τη ζωή.

Αυτές οι φαινομενικά ακίνδυνες λέξεις θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ψυχολογική του ανάπτυξη στην ενήλικη ζωή του.

#1 – «Είσαι πολύ ευαίσθητο»

Σύμφωνα με ψυχολόγους, πολλά παιδιά γεννιούνται απλά με πιο ευαίσθητο νευρικό σύστημα. Ως αποτέλεσμα, αντιδρούν γρήγορα και έντονα για σχεδόν τα πάντα, ενώ οι γονείς αυτών των παιδιών συχνά κάνουν το λάθος να προσπαθούν να απομακρύνουν αυτή τους την ευαισθησία. Με την πάροδο του χρόνου, αποσυντονίζει τη χημεία του εγκεφάλου του παιδιού και μειώνει την ικανότητά τους να συμπάσχουν με τους άλλους. Τελικά, αν είναι διδάσκονται ότι τα συναισθήματά τους δεν έχουν σημασία, γιατί να νομίζουν κάτι διαφορετικό για τα συναισθήματα των άλλων; Η παιδοψυχολόγος Elinor Bashe ενθαρρύνει τους γονείς να ακούνε και να αποδέχονται τα συναισθήματα ενός παιδιού, ακόμα και αν δεν φαίνονται λογικά.

#2 – «Έτσι είναι η ζωή»

Όταν το παιδί σας έρχεται σπίτι αναστατωμένο επειδή η κοπέλα που του αρέσει απέρριψε την πρόσκλησή του στον χορό, μπορεί να είναι δελεαστικό να πείτε: «Λοιπόν, έτσι είναι η ζωή.» Αυτό θα μπορούσε να είναι κατάλληλο για τον 25χρονο γιο σας, αλλά το μυαλό ενός παιδιού δεν είναι σε θέση να κατανοήσει το γεγονός ότι οι εμπειρίες του δεν είναι μοναδικές. Θα αισθάνεται ένοχο, απογοητευμένο και μπερδεμένο. Αντ” αυτού, θα πρέπει να επικυρώσετε την εμπειρία του και στη συνέχεια να ενθαρρύνετε την ανοχή.

#3 – «Επειδή έτσι λέω εγώ»

Ο μικρός Γιαννάκης αρνείται να πάει για ύπνο στις 20:00, εκτός αν ξέρει το γιατί. Η μαμά του, εξοργισμένη, απαντά: «Επειδή έτσι λέω εγώ«. Αυτή όμως είναι μια τρομερή απάντηση. Προκαλεί δυσαρέσκεια στα παιδιά καθώς τα αναγκάζει να δεχτούν μια δογματική πίστη. Αυτό θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μια «πάλη» για την εξουσία, όταν το παιδί μάθει να δίνει απαντήσεις που θα αμφισβητούν την εξουσία των γονέων του. Αντ” αυτού, γιατί απλά δεν απαντάτε στο ερώτημα; Δηλαδή, οι γονικές αποφάσεις σας με βάση την λογική, γιατί να μην τις μοιράζεστε με το παιδί σας; Θα το βοηθήσει να καταλάβει ότι, μερικές φορές, η «αρχή» ξέρει καλύτερα.

#4 – «Σκάσε»

Τα παιδιά μαθαίνουν από πολύ μικρή ηλικία ότι η φράση «σκάσε» εννοείται ως προσβολή. Και ας το παραδεχτούμε – το τελευταίο πρόσωπο που θα πρέπει να προσβάλλει ένα παιδί είναι η μητέρα του. Βέβαια, οι πιθανότητες είναι να έχετε ένα πολύ καλό λόγο που θέλετε το παιδί σας να κλείσει το στόμα του. Το παιδί σας δεν σταματάει να τραγουδά Justin Bieber και είναι πραγματικά απογοητευτικό. Αλλά αντί να τους πείτε να «σκάσει», γιατί δεν του εξηγείτε ότι η μαμά είχε μια κουραστική μέρα και θα εκτιμούσε πραγματικά λίγη ησυχία; Ακόμη καλύτερα, δώστε στο παιδί σας την ευκαιρία να κάνει όσο θόρυβο θέλει, αλλά μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο πρέπει να είναι απολύτως ήσυχο. Θέλετε να μάθετε περισσότερες φράσεις που πρέπει να αποφεύγετε να λέτε στα παιδιά σας;

apotis4stis5.com

via: fanpage.gr
Σχετικά: Φράσεις που δεν πρέπει να λέμε στα παιδιά

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τι συμβαίνει όταν τα παιδιά αναπνέουν από το στόμα

Η ρινική αναπνοή έχει αποδειχτεί επιστημονικά ότι είναι καθοριστικής σημασίας για τα παιδιά, καθώς συμβάλλει στη διαμόρφωση του σκελετού του προσώπου και οικοδομεί ένα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Όταν τα παιδιά μεγαλώνουν και χρησιμοποιούν κυρίως το στόμα, ως δίοδο αναπνοής του αέρα, έχει παρατηρηθεί ότι αντιμετωπίζουν σοβαρότατα θέματα με την υγεία τους.

Ποια είναι τα αποτελέσματα της στοματικής αναπνοής;

1. Αλλάζει και η κατατομή των χαρακτηριστικών του προσώπου τους. Η κάτω γνάθος δεν εφάπτεται με την άνω(αναπνοή από το στόμα) και δεν υπάρχει στήριξη για τα ζυγωματικά του προσώπου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την παραμόρφωση των οστών του προσώπου και την έλλειψη επαρκούς χώρου για τη σωστή ανάπτυξη της οδοντοστοιχίας(στενή γνάθος). Επιπροσθέτως, η αναπνοή από το στόμα αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες για την καταστροφή των δοντιών.
2. Αυξάνονται οι πιθανότητες να εκδηλωθεί παιδικό άσθμα. Το εύρος του στόματος είναι μεγαλύτερο από αυτό της μύτης και έχει ως αποτέλεσμα την εισροή μεγαλύτερης ποσότητας αέρα από του φυσιολογικού. Τότε ο οργανισμός αμύνεται στενεύοντας τις διόδους του αέρα ξεκινώντας από τη μύτη (μπούκωμα) και καταλήγοντας στους βρόγχους(δύσπνοια).
3. Τα παιδιά που αναπνέουν από το στόμα πολύ συχνά εμφανίζουν αλλεργίες και δερματικές παθήσεις(έκζεμα). Η στοματική αναπνοή και ο υπεραερισμός μειώνουν κάτω του φυσιολογικού το διοξείδιο του άνθρακα στον οργανισμό, ο οποίος αδυνατεί να συνθέσει επαρκή ποσότητα κορτιζόνης. Οι φλεγμονές και οι αλλεργικές αντιδράσεις μπορούν να αποδοθούν σε διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος λόγω της υποκαπνίας.
4. Μελέτες έχουν συνδέσει την διάσπαση προσοχής στα παιδιά με την ελλιπή οξυγόνωση του εγκεφάλου. Η στοματική αναπνοή που οδηγεί σε υπεραερισμό των πνευμόνων καταλήγει στη στένωση της καρωτιδικής αρτηρίας, που είναι η βασική δίοδος αιμάτωσης του εγκεφάλου.
5. Παρουσιάζονται διαταραχές του ορμονικού συστήματος που αποδίδονται στην αδυναμία του οργανισμού να συνθέσει επαρκή ποσότητα ορμονών.
6. Αποδεδειγμένη είναι η συσχέτιση της κατάθλιψης με μειωμένη παροχή οξυγόνου στον εγκέφαλο. Τέτοιες ψυχικές καταστάσεις επηρεάζουν το ρυθμό της αναπνοής. Οι διαταραχές του μεταβολισμού των νευρώνων τους καθιστούν ευερέθιστους με αποτέλεσμα την αλλοίωση της προσωπικότητας.

Πώς να μάθετε στα παιδιά σας να αναπνέουν από τη μύτη

1. Εξηγείστε στα παιδιά πόσο σημαντικό είναι να αναπνέουν από τη μύτη. Αυτό μπορείτε να το επιτύχετε μέσα από ιστορίες για μικρά παιδιά και λογικά επιχειρήματα για τα μεγαλύτερα.
2. Μάθετε στα παιδιά να ξεμπουκώνουν τη μύτη τους με τον εξής τρόπο: Εφόσον η μύτη είναι τελείως μπουκωμένη, βγάζουν λίγο αέρα από το στόμα, αν έστω και ένα ρουθούνι είναι ανοιχτό, εκπνέουν λίγο αέρα από τη μύτη (μόλις αρχίσει ο αέρας να φεύγει από τη μύτη, μετρούν από μέσα τους μέχρι το τρία). Αμέσως μετά τη μικρή εκπνοή κλείνουν με τα δύο δάχτυλα τη μύτη, κλείνουν και το στόμα και κρατούν την αναπνοή τους. Επαναλαμβάνουν το κράτημα της αναπνοής για τρεις μέχρι πέντε φορές με ενδιάμεσα διαλείμματα του ενός λεπτού .
3. Μην πιέζετε τα παιδιά να τρώνε περισσότερο από αυτό που θέλουν. Η υπερβολική ποσότητα τροφής στο στομάχι εμποδίζει το διάφραγμα.
4. Συμβουλεύετε να κοιμούνται μπρούμυτα ή σε πλάγιες θέσεις, γιατί η αναπνοή βαθαίνει όταν κοιμόμαστε ανάσκελα.
5. Παρατηρείστε τα μικρά παιδιά στη διάρκεια της ημέρας και όποτε αναπνέουν από το στόμα, θυμίστε τους να αναπνέουν από τη μύτη, ώσπου να τους γίνει συνήθεια.

Έλενα Παπαΐωάννου

enallaktikidrasi.com

Το Χαμομηλάκι

Αποφθέγματα για το παιδί από τον κορυφαίο παιδοψυχολόγο Haim G. Ginott

Ο Haim G. Ginott (1922-1973) ήταν Ισραηλινός εκπαιδευτικός, παιδοψυχολόγος, ψυχοθεραπευτής και σύμβουλος γονιών, ο οποίος μετανάστευσε στην Αμερική από το 1952 και μετά. Οι πρωτοπόρες τεχνικές του για διάλογο με τα παιδιά διδάσκονται μέχρι σήμερα. Το δε βιβλίο του Between Parent and Child έγινε αμέσως best seller και παραμένει δημοφιλές μέχρι σήμερα, καθώς μέσω αυτού δίνονται συγκεκριμένες συμβουλές για βασικές αρχές της επικοινωνίας που θα καθοδηγήσουν τους γονείς να ζουν με τα παιδιά τους σε πλαίσιο αμοιβαίου σεβασμού και αξιοπρέπειας.

Από τα πολλά γραφόμενά του συλλέξαμε τα 10 σπουδαιότερα που πιστεύουμε ότι θα φανούν πολύτιμα στον κάθε γονιό:

1.«Έχω φτάσει στο τρομακτικό συμπέρασμα, ότι εγώ είμαι ο καθοριστικός παράγοντας. Είναι η προσωπική μου προσέγγιση που δημιουργεί το κλίμα. Είναι η καθημερινή μου διάθεση που φτιάχνει τον καιρό. Κατέχω τρομερή ισχύ για να κάνω τη ζωή μου δυστυχισμένη ή ευχάριστη. Μπορώ να γίνω όργανο βασανιστηρίων ή εργαλείο έμπνευσης, μπορώ να ταπεινώσω ή να διασκεδάσω, να πληγώσω ή να ανακουφίσω. Σε κάθε περίπτωση, είναι η δική μου αντίδραση που θα καθορίσει αν μια κρίση θα κλιμακωθεί ή όχι, και αν ένας άτομο θα γίνει περισσότερο ή λιγότερο άνθρωπος. Αν φερόμαστε στους ανθρώπους όπως είναι, τους κάνουμε χειρότερους. Αν φερόμαστε στους ανθρώπους όπως θα έπρεπε να είναι, τους βοηθάμε να γίνουν όσα είναι ικανοί να γίνουν.»

-Από το βιβλίο: Teacher and Child: A Book for Parents and Teachers

2. «Αν θέλετε τα παιδιά σας να βελτιωθούν, αφήστε τα να ακούσουν τα ωραία πράγματα που λέτε για εκείνα στους άλλους»

3. «Τι λέμε σε έναν καλεσμένο μας που ξέχασε την ομπρέλα του; Τρέχουμε πίσω του και λέμε:” Τι σου συμβαίνει; Κάθε φορά που με επισκέπτεσαι ξεχνάς κάτι. Αν δεν είναι το ένα, θα είναι το άλλο. Γιατί δεν μπορείς να είσαι σαν την αδερφή σου; Όταν εκείνη επισκέπτεται, ξέρει πώς να συμπεριφερθεί. Είσαι 44 ετών! Δεν θα μάθεις ποτέ; Δεν είμαι σκλάβος σου να τρέχω εγώ για εσένα. Ακόμα και το κεφάλι σου θα ξέχναγες αν δεν ήταν κολλημένο στους ώμους σου!”; Δεν μιλάμε ποτέ έτσι σε έναν καλεσμένο. Του λέμε: “Ορίστε η ομπρέλα σου”, χωρίς να προσθέσουμε “ανόητε”. Οι γονείς πρέπει να αρχίσουν να μιλάνε στα παιδιά τους, όπως μιλάνε στους καλεσμένους τους.»

-Από το βιβλίο Between Parent and Child: The Bestselling Classic That Revolutionized Parent-Child Communication.

4. «Μπορεί οι γονείς να κατέχουν το γνήσιο κλειδί για τις εμπειρίες του παιδιού τους, όμως και οι δάσκαλοι έχουν ένα αντικλείδι. Και εκείνοι μπορούν να ανοίξουν και να κλείσουν τα μυαλά και τις καρδιές των παιδιών.»

5. «Η κακή συμπεριφορά και η τιμωρία δεν είναι αντίθετα που ακυρώνουν το ένα το άλλο –αντίθετα, θρέφουν και ενισχύουν το ένα το άλλο.»

6. «Όπως ένας καλά εκπαιδευμένος χειρουργός που προσέχει πού κόβει, έτσι και οι γονείς χρειάζεται να γίνουν πιο ικανοί στη χρήση των λέξεων. Γιατί τα λόγια είναι σαν μαχαίρια. Μπορούν να προκαλέσουν, αν όχι σωματικές, σίγουρα πολλές ψυχικές πληγές.»

7. «Η επικοινωνία με τα παιδιά θα πρέπει αν βασίζεται στον σεβασμό και την επιδεξιότητα: Απαιτεί (α) το μήνυμα να διαφυλάττει τον αυτοσεβασμό του παιδιού και του γονιού και (β) οι δηλώσεις κατανόησης να προηγούνται των δηλώσεων συμβουλών ή οδηγιών.»

-Από το βιβλίο Between Parent and Child: The Bestselling Classic That Revolutionized Parent-Child Communication.

8. «Η επιβράβευση είναι περισσότερο βοηθητική και απολαυστική όταν δεν ανακοινώνεται από πριν, αλλά έρχεται ως έκπληξη. Όταν αντιπροσωπεύει αναγνώριση και εκτίμηση.»

9. «Ένας τρόπος με τον οποίον οι γονείς μπορούν να αποτρέψουν τα παιδιά από το να λένε ψέματα είναι να αποφεύγουν να τα ρωτούν “γιατί”. Κάποτε το “γιατί” χρησιμοποιούνταν στις ανακρίσεις. Αυτό πλέον έχει σταματήσει. Για τα παιδιά το “γιατί” δείχνει την αποδοκιμασία των γονιών, την απογοήτευσή τους και την δυσαρέσκειά τους. Προκαλεί την ηχώ από παλαιότερες κατακρίσεις. Ακόμα και ένα απλό “Γιατί το έκανες αυτό;” μπορεί να υπονοεί “Γιατί έκανες κάτι τόσο ανόητο;”»

10. «Ποιος είναι ο στόχος των γονιών; Να βοηθούν ένα παιδί να μεγαλώνει και να γίνεται ένας αξιοπρεπής Άνθρωπος, ένα άτομο με συμπόνια, με δέσμευση και ενδιαφέρον για τους άλλους.»

Πηγή Tromaktiko

newsnowgr.com

Το Χαμομηλάκι