A ball for all: Μια μπάλα που θέλει να κουδουνίσει σε κάθε σχολείο και κάθε σπίτι τυφλού παιδιού

Παιδί, ποδόσφαιρο και αναπηρία. 

Μια παγκόσμια καμπάνια που έχει ξεκινήσει από την Ελλάδα, έχει ήδη μοιράσει 3.500 μπάλες σε 131 χώρες, σε πέντε ηπείρους και ο εμπνευστής της ιδέας, Ηλίας Μάστορας, μιλάει στο Sputnik.

Πώς γίνεται μια τυχαία συνάντηση με ένα τρίχρονο παιδί να μπορεί να προσφέρει εκατομμύρια χαμόγελα σε κάθε γωνιά του πλανήτη; Και όμως γίνεται...

Ο Ηλίας Μάστορας είναι διεθνής διαιτητής στο ποδόσφαιρο τυφλών και επαγγελματίας εκπαιδευτής νέων στη μη τυπική εκπαίδευση, ενώ τόσο το 2004 όσο και το 2008 συμμετείχε στους τελικούς του αθλήματος στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, έπειτα ήταν υπεύθυνος διαιτησίας σε όλο τον κόσμο και με αυτήν του την ιδιότητα πήγε και στο Ρίο.

Η συνάντηση με τον τρίχρονο Λέανδρο

Παρότι όλα αυτά τα χρόνια συναναστρεφόταν με ανθρώπους με οπτική αναπηρία, όταν συνάντησε ένα μικρό παιδί, τον τρίχρονο Λέανδρο, του ήρθε η έμπνευση.

«Η σχέση μου με το ποδόσφαιρο τυφλών ξεκίνησε από το 1995, αλλά πριν τρία χρόνια είχα γράψει ένα σκακιστικό παραμύθι τη "Βέρα, η Μαγική Σκακιέρα" και αφού το είχαμε τυπώσει για βλέποντες, το είχαμε και σε γραφή Braille για τα τυφλά παιδιά. 

Από τη σχολή τυφλών μου είπαν πως τα παιδιά που είναι μικρότερης ηλικίας, των έξι ετών, δεν γνωρίζουν το αλφάβητο και έπρεπε να κάνουμε μια θεατρική αφήγηση του παραμυθιού. 

Πήγα στο στούντιο στη σχολή τυφλών και με περίμενε μια έκπληξη, ο τρίχρονος Λεάνδρος. 

Ένα παιδί που γεννήθηκε με όραση σε μια οικογένεια βλεπόντων, αλλά λόγω προβλήματος υγείας είχε χάσει την όρασή του. 

Ο Λεάνδρος είπε έναν γρίφο από το παραμύθι και για να τον ευχαριστήσω του έδωσα μια μπάλα ενηλίκων του ποδοσφαίρου τυφλών. 

Όμως, αυτή η μπάλα ζυγίζει πάνω από μισό κιλό. Έτσι μου γεννήθηκε η ιδέα να δημιουργηθεί μια πιο μικρή, πιο ελαφριά μπάλα για να παίζουν όλα τα παιδιά. 

Όλα αυτά έγιναν το 1996 και ο Λέανδρος είναι πάντα ο πρωταγωνιστής στα βίντεο. Πλέον, είναι στη δευτέρα δημοτικού. Είναι γλυκύτατος και είναι ένα αστέρι» αναφέρει ο Ηλίας Μάστορας στο Sputnik.

«Θέλουμε να φτάσουμε την μπάλα σε όλο τον κόσμο»

Η παγκόσμια καμπάνια «A Ball for All» έχει ως στόχο τη δωρεάν διανομή μπαλών και για τυφλά παιδιά. «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να βλέπεις παιδιά να παίζουν όλα μαζί παρέα με μια μπάλα. 

Τα τυφλά παιδιά όμως δεν μπορούν να δουν μια μπάλα. Μπορούν ωστόσο να την ακούσουν! Για αυτό φτιάχτηκε μια ειδική ελαφριά μπάλα με κουδουνάκια, για να ακούγεται! 

Και το σπουδαιότερο είναι πως αυτή η μπάλα δεν αγοράζεται αλλά μόνο δωρίζεται» αναφέρει το επίσημο προωθητικό βίντεο της παγκόσμιας καμπάνιας «Μία μπάλα για όλους», με τη φωνή του Γιάννη Σερβετά.

«Είναι μια μοναδική μπάλα σε όλο τον κόσμο. Δεν θέλουμε να την πουλήσουμε. Θέλουμε να φτάσουμε την μπάλα σε όλο τον κόσμο. 

Σε ένα γενικό σχολείο που φοιτεί ένα παιδί με τέτοια αναπηρία, μαζί με άλλα βλέποντα δεν θα μπορεί να παίξει αν δεν έχει αυτή την μπάλα και έτσι δεν θα έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση. 

Επίσης, υπάρχουν και άλλα παιδιά τυφλά σε τόσους χώρους, όπου δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν αυτή τη μπάλα. 

Άρα λοιπόν, δεν έχουν δικαίωμα στο παιχνίδι. Στην Ελλάδα υπάρχουν 175 σχολεία, όπου φοιτούν 550 παιδιά με οπτική αναπηρία» τονίζει ο Ηλίας Μάστορας.

«3.500 μπάλες σε 131 χώρες»
Το 2018, το UEFA Foundation for Children ενέκρινε το πρόγραμμα «Μία μπάλα για όλους» (A Ball for all) έτσι ώστε να δοθούν τέτοιες μπάλες σε όλο τον κόσμο και τα έχει καταφέρει κατά πολύ:
.....

η συνέχεια εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μη διορθώνετε (ούτε να μαλώνετε) τα παιδιά σας μπροστά στους άλλους / Don't Shame Children In Pursuit Of Discipline

Τα παιδιά για τον κάθε γονέα, εκτός από τα πλάσματα που δημιούργησε και μεγάλωσε με αγάπη, είναι και οι εκπρόσωποι του, οι ναρκισσιστικές του προεκτάσεις, οι καθρέφτες του. 

Εκεί ριζώνει η άσχημη εμμονή που έχουν πολλοί από τους γονείς να είναι τα παιδιά τους τέλεια, ενώ εκείνοι απείχαν ή απέχουν πολύ από αυτή την λέξη.

Don't Shame Children In Pursuit Of Discipline

'Ολοι ως γονείς θέλουμε το παιδί μας να είναι όμορφο, αξιέπαινο, να σέβεται τους άλλους, να κερδίζει τη συμπάθεια, να το «καμαρώνουμε» όπως λέμε… όμως είναι πολλοί λίγοι οι γονείς εκείνοι που έχουν βγει από αυτή την «κοινωνική παγίδα» και θέλουν απλά το παιδί τους να είναι ευτυχισμένο, όπως το ίδιο θέλει για τον εαυτό του. 

Το επιχείρημα που ακούω πολλές φορές από τους γονείς που εργάζομαι είναι «Γιατί ξέρει τι τον κάνει ευτυχισμένο ή τι θέλει από τώρα;»…η απάντησή μου είναι ΝΑΙ! 

Το παιδί ξέρει πολύ καλά τι θέλει και σίγουρα ξέρει τι δεν θέλει. Δεν έχει την ικανότητα να κοιτάει και να σχεδιάζει το μακρινό μέλλον του, αλλά το τώρα του το ξέρει πολύ καλά…

Όντας, λοιπόν, με τα παιδιά μας σε ένα πάρτι ή σε μια κοινωνική εκδήλωση, είμαστε ο εαυτός μας και τα παιδιά μας είναι πάλι ο εαυτός μας…κοιτάμε τι θα πουν, πώς θα το πουν, τι θα κάνουν…τα βομβαρδίζουμε με οδηγίες: 

«Χαιρέτα τον κύριο», 

«Φίλα τη θεία σου», 

«Δώσε το χέρι σου», 

«Απάντησε, σου μιλάνε!» κτλ…κτλ… 

Η ανάγκη μας αυτή είναι αυθόρμητη καθώς το παιδί μας όπως είπα είναι η ναρκισσιστική μας προέκταση, άλλη μια πηγή αυτοπεποίθησης και πιθανή πηγή θαυμασμού από τους άλλους…έτσι οι γονείς κάνουν το λάθος και διορθώνουν ή μαλώνουν, στην χειρότερη περίπτωση, το παιδί τους μπροστά στους άλλους.

Έχεις αναρωτηθεί φίλε γονέα τι επιπτώσεις έχει αυτή η συμπεριφορά στη σχέση σου με το παιδί σου ή στη σχέση του με τον εαυτό του; Δυστυχώς η απάντηση δεν είναι ενθαρρυντική.

Διορθώνοντας το παιδί μας μπροστά στους άλλους του μειώνουμε πολύ την αυτοπεποίθησή του και το κάνουμε να ντρέπεται που φέρθηκε έτσι όπως φέρθηκε. 

Ίσως φέρθηκε αυθόρμητα ίσως φέρθηκε απότομα εκφράζοντας θυμό, ίσως έλεγε κάτι πολύ σημαντικό για εκείνο εκείνη τη στιγμή. 

Παρεμβαίνοντας με τη διόρθωσή μας διακόπτουμε τη ροή της σκέψης του και του δίνουμε το μήνυμα ότι δεν έχει «δικαίωμα» να κάνει λάθος όταν βρίσκεται με άλλους μαζί. Έτσι, κλείνεται στον εαυτό του και ξεκινά να ντρέπεται. 

Τα ντροπαλά παιδιά έγιναν ντροπαλά εξαιτίας ενός επίμονα παρεμβατικού και διορθωτικού γονέα. Κάποια στιγμή λοιπόν έχασαν την πίστη στον εαυτό τους και σταμάτησαν να εκφράζονται αυθόρμητα…

Είναι καλό να θυμάστε ότι, όπως δεν αρέσει σε εμάς να μας διορθώνουν μπροστά σε κόσμο, έτσι δεν αρέσει και στα παιδιά. Δεν είναι διαφορετικά από εμάς τα παιδιά, απλά έχουν μικρότερο σωματάκι, όχι μικρότερη ψυχή…είναι ίσοι με όλους μας.

Παπακυργιάκη Χρύσα
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

newsbomb

Πώς επιλέγω άθλημα για το παιδί μου

Ο Σεπτέμβριος είναι ένας δύσκολος μήνας για τους περισσότερους γονείς και τα παιδιά. 
Ανάλογα με την ηλικία προκύπτουν διάφορα ζητήματα που καλούνται να διαχειριστούν οι γονείς όπως για παράδειγμα ο αποχωρισμός των μικρότερων παιδιών και η ένταξη τους στον παιδικό σταθμό ή στο νηπιαγωγείο και το άγχος του δημοτικού σχολείου ή ακόμη και του γυμνασίου για τα μεγαλύτερα παιδιά.

Μαζί με αυτά συνήθως συνυπάρχει και το «σταυρόλεξο» της διαμόρφωσης του προγράμματος της νέας περιόδου η οποία συνήθως περιλαμβάνει από μαθήματα (αγγλικά, σχολείο, μουσική, άλλες δραστηριότητες) έως και αθλήματα (1 ή και 2 αθλήματα κάποιες φορές). 
Το σταυρόλεξο αυτό γίνεται ακόμη δυσκολότερο όταν το παιδί δεν έχει επιλέξει κάποιο άθλημα και καλείται μαζί με τους γονείς να αποφασίσει που θα πάει ή ακόμη όταν έχει κάνει επαφές με διάφορα αθλήματα αλλά δεν έχει καταλήξει κάπου.

Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή. Τα συνήθη ερωτήματα που ταλανίζουν τους γονείς είναι τα εξής:

1. Γιατί πρέπει να κάνει το παιδί κάποιο άθλημα και να φορτώνουμε το πρόγραμμα μας όλοι με μια ακόμη δραστηριότητα;

Τα τελευταία νούμερα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) σχετικά με την παιδική παχυσαρκία δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά ακόμη και για την Ελλάδα που νοείται Μεσογειακή χώρα χωρίς όμως μεσογειακές συνήθειες στη διατροφή και την άθληση.

Και ενώ από τη μια μεριά καταγράφονται 52 εκατομμύρια παιδιών να βρίσκονται λιποβαρή παγκοσμίως για το 2017 ιδιαίτερα στις χώρες του τρίτου κόσμου, από την άλλη μεριά αναφέρονται 42 εκατομμύρια παιδιά να είναι υπέρβαρα.

Από τα νούμερα γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η φυσική δραστηριότητα στα παιδιά είναι απαραίτητη όχι μόνο για τη σωματική αλλά και για την ψυχική τους υγεία, καθώς πληθώρα ερευνών αναδεικνύει τον ευεργετικό ρόλο της άθλησης στο συναισθηματικό κόσμο του παιδιού ακόμη και σε εκείνες τις περιπτώσεις της παιδικής κατάθλιψης.

2. Πόσες φορές την εβδομάδα πρέπει να αθλείται το παιδί μου;
Η σύγχρονη Αθλητική Πυραμίδα αναφέρει ότι τα παιδιά πρέπει να συμμετέχουν σε αθλητικές δραστηριότητες με παιγνιώδη μορφή σε καθημερινή βάση, 3-5 φορές την εβδομάδα θα πρέπει να επιλέξουν ένα άθλημα για βελτίωση της αερόβιας κατάστασης τους, ενώ 2-3 φορές την εβδομάδα να κάνουν ασκήσεις, αθλήματα ή δραστηριότητες για ανάπτυξη της νευρομυϊκής συναρμογής, της δύναμης και της ευλυγισίας.

Γίνεται λοιπόν σαφές ότι τα παιδιά πρέπει να αθλούνται σε καθημερινή βάση και να παίρνουν λαμβάνουσες και ερεθίσματα από διαφορετικά αθλήματα, τα οποία θα τα βοηθήσουν να αναπτύξουν το σώμα τους με ομοιόμορφο τρόπο αλλά και την κοινωνικότητα τους ποικιλόμορφα.

Ιδανική λύση είναι η επιλογή ενός ατομικού αλλά και ενός ομαδικού αθλήματος.

3. Ποια είναι η κατάλληλη ηλικία να ξεκινήσει το παιδί μου κάποιο άθλημα;
Το κάθε άθλημα έχει δικές του ηλικιακές κατηγορίες έναρξης. Στη ρυθμική για παράδειγμα ο αγωνιστικός αθλητισμός έρχεται πολύ νωρίτερα ηλικιακά από ότι στον κλασσικό αθλητισμό.

Ωστόσο, στις μέρες μας σχεδόν παντού υπάρχουν ακαδημίες που απευθύνονται στα πολύ μικρά παιδιά και στόχο έχουν να τα εισαγάγουν και να τα μυήσουν στο εν λόγω σπορ από μικρή ηλικία μέσω του παιχνιδιού.

Αυτό που πρέπει να προσέξουν οι γονείς είναι οι ακαδημίες αυτές να στελεχώνονται από επιστημονικό προσωπικό το οποίο γνωρίζει τις αναπτυξιακές και συναισθηματικές ανάγκες της κάθε ηλικίας και διαμορφώνει το πρόγραμμα με τέτοιο τρόπο ώστε τα παιδιά να ευχαριστιούνται και να βιώνουν συναισθήματα χαράς αλλά και επάρκειας, να κοινωνικοποιούνται αλλά και να μαθαίνουν να αναπτύσσουν τη συνεργασία, την υπομονή και την επιμονή, την πειθαρχία και την αλληλοβοήθεια.

4. Πώς θα καταλάβω τι άθλημα αρέσει στο παιδί μου;
Στην ηλικία των 7-10 ετών τα παιδιά είναι σε θέση να έχουν εξειδικευμένη κίνηση και μπορούν κατ' επιλογή να ακολουθήσουν κάποιο άθλημα. Οι λόγοι που συνήθως τα παιδιά αποφασίζουν να ασχοληθούν με κάποιο σπορ είναι:

Γιατί οι φίλοι τους κάνουν το ίδιο άθλημα
Γιατί υπάρχει μια πρόσφατη διεθνή επιτυχία στο συγκεκριμένο σπορ
Γιατί έχουν νιώσει επιτυχία και επιβράβευση από κάποιον άλλον όταν έκαναν αυτό το άθλημα π.χ. στο σχολείο ή στην πλατεία
Γιατί για κάποιο δικό τους λόγο, τους αρέσει αυτό το άθλημα

Οι λόγοι που οι γονείς παροτρύνουν τα παιδιά τους να ακολουθήσουν ένα συγκεκριμένο άθλημα είναι:

Γιατί υπάρχει μια ακαδημία ή κάποιο γήπεδο πολύ κοντά στο χώρο κατοικίας τους
Γιατί οι ίδιοι έχουν ασχοληθεί στο παρελθόν με το συγκεκριμένο άθλημα και έχουν υπάρξει π.χ. πρωταθλητές ή δεν έχουν καταφέρει να πετύχουν αυτό που νομίζουν ότι θα μπορούσαν να είχαν πετύχει
Γιατί έχουν γνώσεις από το συγκεκριμένο άθλημα
Γιατί κρίνουν ότι ο σωματότυπος του παιδιού τους είναι κατάλληλος για αυτό το άθλημα
Γιατί θεωρούν ότι αυτό το σπορ κάτι θα προσφέρει στο παιδί στο παρόν ή στο μέλλον (π.χ. αυτοάμυνα, χρήματα κ.τ.λ.).

Αυτό που πρέπει να έχουν κατά νου οι γονείς για να μπορέσουν να καταλήξουν στο κατάλληλο άθλημα για το παιδί τους είναι ότι οφείλουν να δώσουν ερεθίσματα από διάφορα αθλήματα στα παιδιά. Στο άθλημα εκείνο που το παιδί θα τελειώνει την προπόνηση και θα βγαίνει χαρούμενο και ευτυχισμένο γιατί πέρασε καλά, γέλασε και γυμνάστηκε είναι μάλλον πιο πιθανό να συμμετάσχει τελικά.
Ένα αγοράκι μπορεί να νιώθει πολύ καλύτερα κάνοντας τοξοβολία και όχι ποδόσφαιρο και αντίστοιχα ένα κορίτσι να βρίσκει τον εαυτό του και να αγαπήσει τον αθλητισμό μέσω του μπάσκετ και όχι του μπαλέτου. Αυτό δεν πρέπει να προβληματίζει ή να απογοητεύει τους γονείς, αντίθετα θα πρέπει να εστιάζουν στη συναισθηματική κατάσταση του παιδιού κατά τα διάρκεια της προπόνησης αλλά και κατά την ώρα αποχώρησης. Σημαντική επίσης είναι η επιθυμία του παιδιού και η αναμονή που έχει περιμένοντας την επόμενη ημέρα να έρθει η ώρα της προπόνησης.

5. Το παιδί μου ξεκινάει συχνά κάποιο άθλημα και στη συνέχεια σταματάει. Πρέπει να ανησυχώ;
Δεν είναι λίγες οι φορές που μπορεί ένα παιδί να ξεκινήσει κάποιο άθλημα και στη συνέχεια να θελήσει να αλλάξει και αυτό να γίνει 2-3 φορές. Δεν είναι επίσης παράξενο να επιθυμήσει να ξαναγυρίσει στο άθλημα που αρχικά ακολουθούσε. 

Οι γονείς συνήθως ανησυχούν και ερμηνεύουν τη συγκεκριμένη συμπεριφορά ως «βαριέται εύκολα», «δεν του αρέσει να πιέζεται», «όταν έρχεται η δύσκολη στιγμή τα παρατάει» και διάφορα άλλα.

Πριν όμως χαρακτηρίσουμε ένα παιδί ως τεμπέλικο, απείθαρχο, φυγόπονο ή μη αποφασιστικό, καλό θα ήταν να διερευνήσουμε αν υπάρχει κάτι που ενόχλησε κατ' αρχήν το παιδί στο συγκεκριμένο άθλημα.

Αν συνέβη κάτι ή αν απλά έχουμε ένα παιδί το οποίο θέλει να δοκιμάσει διάφορα σπορ, επιλέγει να έχει εικόνες και γνώσεις και από αλλού, μέχρι να καταλήξει συνειδητά τι του αρέσει.

Όλα τα παραπάνω βέβαια εξαρτώνται από την ηλικία, την ωριμότητα και την προσωπικότητα του παιδιού μας.

Σίγουρα στην ηλικία των 4 ετών για παράδειγμα δεν μπορεί να έχει κατά νου ότι θέλω να γνωρίσω και άλλα αθλήματα άρα κάποιος άλλος λόγος υπάρχει για να κάνει συνεχώς αλλαγές, ο οποίος δεν είναι αναγκαστικά κακός ή προβληματικός.


Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να συζητάμε με το παιδί στη γλώσσα της ηλικίας του, να ακούμε το συναίσθημα και τη σκέψη του, να μην βγάζουμε εύκολα και βιαστικά συμπεράσματα και να μην υποκύπτουμε άμεσα στις επιθυμίες του αλλά να δίνουμε χρόνο σε εκείνο αλλά και σε εμάς αν πρέπει τελικά να δοκιμάσει και κάτι άλλο ή είναι απλά μια σκέψη που και το ίδιο θα τη μετανιώσει πολύ γρήγορα.

6. Ως γονιός τι πρέπει να προσέξω σε μια ακαδημία;
Ένα από τα πολύ βασικά σημεία που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας σε μια ακαδημία είναι σίγουρα το έμψυχο δυναμικό (προπονητές) που υπάρχει.

Όπως περιγράψαμε και παραπάνω επιστήμονες παιδαγωγοί είναι αυτό που χρειάζονται τα παιδιά στις κρίσιμες αναπτυξιακά και συναισθηματικά ηλικίες.

Υπάρχει η άποψη ότι επειδή είναι οι μικροί της ομάδας δεν χρειάζονται κάποιον καταρτισμένο επιστήμονα γιατί δεν θα πάνε να πάρουν το πρωτάθλημα, κάτι που είναι βέβαια εντελώς λανθασμένο.
Οι εγκαταστάσεις, η καθαριότητα, η νοοτροπία των ανθρώπων του συλλόγου, η ομαδικότητα και η ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρει μια ακαδημία είναι σίγουρα στοιχεία που πρέπει να ελέγχουμε. Ένα γνωστό όνομα συλλόγου δεν είναι απαραίτητα και το καλύτερο χωρίς να αποκλείεται και το αντίθετο λόγω της εμπειρίας που θα έχει.

7. Τελικά τι άθλημα να επιλέξει το παιδί μου;
Στις ηλικίες που αναφέρεται το συγκεκριμένο άρθρο σημαντικό είναι τα παιδιά να βρίσκονται μέσα στα στάδια και να ακολουθούν αθλητικές δραστηριότητες.

Να βιώνουν αισθήματα χαράς και επάρκειας και να μπορούν να μάθουν να ακολουθούν κανόνες, να σέβονται συναθλητές, προπονητές, ιδέες, να μάθουν να συνεργάζονται, να αλληλοβοηθούν έτσι ώστε να αυξάνουν την αυτοεκτίμηση τους και την ικανότητα τους να ανταπεξέρχονται στις υποχρεώσεις τους μέσω του προγραμματισμού που τα ίδια θα φτιάχνουν.
Οι γονείς δεν θα πρέπει να βλέπουν τον αθλητισμό ως μια διαδικασία για να ενισχυθεί ο ρόλος τους και να δείξουν ότι είναι καλοί γονείς ή ότι έχουν στην οικογένεια ένα σπουδαίο αθλητή.

Αν το παιδί εξελιχθεί σε πρωταθλητή θα γίνει αργότερα, με τη συνειδητή επιλογή του παιδιού ότι αυτό θέλει να ακολουθήσει και όχι επειδή η μαμά ή ο μπαμπάς επιδιώκουν να τον κάνουν αθλητή.

Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι τι άθλημα να επιλέξω για το παιδί μου, αλλά πώς θα το βοηθήσω και τι θα του παρέχω για να αναπτύξει την προσωπικότητα του έτσι ώστε να μπορέσει συνειδητά να κάνει κάποιο άθλημα για να νιώθει χαρά και ευχαρίστηση και πάνω από όλα ικανοποίηση για το ότι προσπαθεί και τελικά βελτιώνεται έστω και αν δεν καταλήξει να είναι πρωταθλητής.

Φρόσω Πατσού
M.Sc. Ψυχολόγος – Αθλητική Ψυχολόγος
Επιστημονική Συνεργάτιδα Εθνικής Ομάδας Στίβου

View article...