Ρώτησαν 20 παιδιά τι είναι η αγάπη

Οι απαντήσεις που πήραν, καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα και είναι πολύ σοφότερες από ότι θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.

1. «Όταν η γιαγιά μου απέκτησε αρθρίτιδα, δεν μπορούσε πια να σκύψει για να βάψει τα νύχια τον ποδιών της. Έτσι, ο παππούς μου πλέον το κάνει γι ‘αυτήν παρ όλο, που και εκείνος πάσχει από αρθρίτιδα στα χέρια του. Αυτό είναι αγάπη.» (Ρεμπέκα – 8 ετών)
2. «Όταν κάποιος σε αγαπάει, ο τρόπος με τον οποίο λέει το όνομα σου είναι διαφορετικός. Απλά ξέρεις ότι το όνομα σου είναι ασφαλές μέσα στο στόμα αυτού που σε αγαπάει.» (Μπίλι – 4 ετών).
3. «Αγάπη είναι όταν ένα κορίτσι βάζει το άρωμα της και ένα αγόρι το after shave του και βγαίνουν έξω και ο ένας μυρίζει τον άλλον.» (Καρλ – 5 ετών)
4. «Αγάπη είναι όταν βγαίνεις έξω με κάποιον και του δίνεις τις περισσότερες από τις τηγανητές σου πατάτες χωρίς να κάνεις τον άλλον να σου δώσει από το δικό του φαγητό.» (Κρίσσυ – 6 ετών)
5. «Αγάπη είναι αυτό που σε κάνει να χαμογελάς όταν είσαι κουρασμένος.» (Τέρρυ – 4 ετών)
6. «Αγάπη είναι όταν η μαμά μου ετοιμάζει καφέ για τον μπαμπά μου και πριν του τον δώσει πίνει μια μικρή γουλιά για να σιγουρευτεί ότι είναι καλός.» (Ντάνι – 7 ετών)
7. «Αγάπη είναι όταν φιλιέσαι όλη την ώρα. Μετά όταν κουραστείς να φιλιέσαι θέλεις να παραμείνεις μαζί με τον άλλο και αρχίζεις να μιλάς μαζί του ασταμάτητα. Έτσι κάνουν η μαμά και ο μπαμπάς μου. Είναι αηδία όταν φιλιούνται.» (Έμιλι­ 8 ετών)
8. «Αγάπη είναι αυτό που υπάρχει στο δωμάτιο μαζί σου τα Χριστούγεννα εάν σταματήσεις να ανοίγεις δώρα και αρχίσεις να ακούς.» (Μπόμπι – 7 ετών)
9. «Εάν θέλεις να μάθεις να αγαπάς καλύτερα ξεκίνα με έναν φίλο που αντιπαθείς.» (Νίκα­ 6 ετών)
10. «Αγάπη είναι όταν λες σε ένα αγόρι ότι σου αρέσει η μπλούζα του και εκείνος την φοράει μετά κάθε μέρα.» (Νόελ – 7 ετών)
11. «Η αγάπη μοιάζει σαν έναν μικρόσωμο ηλικιωμένο άντρα και μια μικρόσωμη ηλικιωμένη γυναίκα που ακόμη παραμένουν φίλοι παρόλο που γνωρίζονται τόσο καλά.» (Τόμμυ – 6 ετών)
12. «Κατά την διάρκεια του ρεσιτάλ πιάνου μου, ήμουν πάνω στη σκηνή και ήμουν πολύ φοβισμένη. Κοιτούσα όλον αυτόν τον κόσμο από κάτω που με παρακολουθούσε και τότε είδα τον μπαμπά μου να μου κουνάει το χέρι του και να μου χαμογελάει. Ξαφνικά σταμάτησα να φοβάμαι.» (Σίντι – 8 ετών)
13. «Η μαμά μου με αγαπάει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Δεν υπάρχει κανείς άλλος που να με φιλάει για να κοιμηθώ το βράδυ.» (Κλέρ – 6 ετών)
14. «Αγάπη είναι όταν η μαμά δίνει στον μπαμπά το καλύτερο κομμάτι κοτόπουλο.» (Έλεν­ 5 ετών)
15. «Αγάπη είναι όταν η μαμά βλέπει τον μπαμπά ιδρωμένο με τα βρώμικα ρούχα της δουλειάς και παρόλα αυτά του λέει ότι είναι ομορφότερος και από τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ.» (Κρίς – 7 ετών)
16. «Αγάπη είναι όταν το κουτάβι σου έρχεται και σου γλύφει το πρόσωπο παρόλο που εσύ το είχες αφήσει μόνο του όλη μέρα.» (Μέρυ Άνν – 4 ετών)
17. «Ξέρω ότι η μεγαλύτερη αδελφή μου με αγαπάει γιατί μου δίνει όλα τα παλιά της ρούχα και μετά πρέπει κάθε φορά να πάει να αγοράσει καινούργια.» (Λόρεν 4 ετών)
18. «Όταν αγαπάς κάποιον τα βλέφαρα σου ανοιγοκλείνουν και μικρά αστέρια βγαίνουν από μέσα σου.» (Κάρεν – 7 ετών)
19. «Αγάπη είναι όταν η μαμά βλέπει τον μπαμπά στην τουαλέτα και δεν πιστεύει ότι είναι αηδιαστικό.» (Μαρκ – 6 ετών)
20. «Δεν θα έπρεπε να λες το σ’ αγαπώ εκτός μόνο εάν το εννοείς. Όταν το εννοείς όμως πρέπει να το λες συνέχεια γιατί οι άνθρωποι ξεχνάμε εύκολα.» (Τζέσικα – 8 ετών)
21. (Μπόνους): Στην πραγματικότητα αυτό που θα διαβάσετε στη συνέχεια δεν πρόκειται για άλλη μια απάντηση παιδιών, στο ερώτημα τι είναι η αγάπη. Πρόκειται για κάτι πολύ διαφορετικό. Είναι μια μικρή, πραγματική ιστορία που παρουσιάζει με τον καλύτερο τρόπο τι σημαίνει για τα παιδιά η αγάπη.

Ο συγγραφέας και ομιλητής Λέο Μπουσκάγκλια κάποτε μίλησε σχετικά με έναν διαγωνισμό στον οποίο του ζητήθηκε να είναι κριτής. Σκοπός του διαγωνισμού ήταν να βρεθεί το πιο τρυφερό και συμπονετικό παιδί.

Νικητής ήταν ένα τετράχρονο αγόρι του οποίου ο καλύτερος φίλος ήταν ο ηλικιωμένος γείτονας του ο όποιος πρόσφατα είχε χάσει την γυναίκα του. Το μικρό αγόρι βλέποντας τον ηλικιωμένο να κλαίει μπήκε στη αυλή του ηλικιωμένου, σκαρφάλωσε στην αγκαλιά του και απλά παρέμεινε εκεί.

Όταν η μητέρα του το ρώτησε τι ήταν αυτό που είπε στον ηλικιωμένο, εκείνο απάντησε: Τίποτα, απλά τον βοήθησα να κλάψει.

Πηγή: babyradio.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Όχι μαμά, τον είδα πολύ καλά. Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ…»

Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη… θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δε σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα.

 Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα.

Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή. Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.

Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δε φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι.

Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι· σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο. Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση. Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια της γριούλας, δε μίλησε. Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθισε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό.

 

Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα.

Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλά του. «Γεροντική άνοια», σκέφτηκε.

Ο οδηγός είδε τα γυμνά πόδια και σκέφτηκε: «Αυτή η γειτονιά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη φτώχεια. Καλύτερα να με βάλουν στην άλλη γραμμή, της λεωφόρου».

Ένα αγοράκι έδειξε τη γριά. «Κοίταξε, μαμά, αυτή η γριούλα είναι ξυπόλυτη».

Η μαμά ταράχτηκε και του χτύπησε το χέρι. «Μη δείχνεις τους ανθρώπους, Αντρέα! Δεν είναι ευγενικό να δείχνεις». 

«Αυτή θα έχει μεγάλα παιδιά», είπε μια κυρία που φορούσε γούνα. «Τα παιδιά της πρέπει να ντρέπονται».

Αισθάνθηκε ανώτερη, αφού αυτή φρόντισε τη μητέρα της.

Μια δασκάλα στη μέση του λεωφορείου στερέωσε τα δώρα που είχε στα πόδια της. «Δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους, για να αντιμετωπίζονται καταστάσεις σαν αυτές;» είπε σε μια φίλη της που ήταν δίπλα της.

«Φταίνε οι δεξιοί», απάντησε η φίλη της. «Παίρνουν από τους φτωχούς και δίνουν στους πλούσιους».

«Όχι, φταίνε οι άλλοι», μπήκε στη συζήτηση ένας ασπρομάλλης. «Με τα προγράμματα πρόνοιας κάνουν τους πολίτες τεμπέληδες και φτωχούς».

«Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ν’ αποταμιεύουν», είπε ένας άλλος που έμοιαζε μορφωμένος.

«Αν αυτή η γριά αποταμίευε όταν ήταν νέα, δε θα υπέφερε σήμερα». Και όλοι αυτοί ήταν ικανοποιημένοι για την οξύνοια τους που έβγαλε τέτοια βαθιά ανάλυση.

Αλλά ένας έμπορος αισθάνθηκε προσβολή από τις εξ αποστάσεως μουρμούρες των συμπολιτών του. Έβγαλε το πορτοφόλι του και τράβηξε ένα εικοσάρι. Περπάτησε στο διάδρομο και το έβαλε στο τρεμάμενο χέρι της γριούλας. «Πάρε, κυρία, ν’ αγοράσεις παπούτσια».

Η γριούλα τον ευχαρίστησε κι εκείνος γύρισε στη θέση του ευχαριστημένος, που ήταν άνθρωπος της δράσης.

Μια καλοντυμένη κυρία τα πρόσεξε όλα αυτά και άρχισε να προσεύχεται από μέσα της. «Κύριε, δεν έχω χρήματα. Αλλά μπορώ ν’ απευθυνθώ σε σένα. Εσύ έχεις μια λύση για όλα. Όπως κάποτε έριξες το μάννα εξ ουρανού, και τώρα μπορείς να δώσεις ό,τι χρειάζεται η κυρούλα αυτή για τα Χριστούγεννα».

 

Στην επόμενη στάση ένα παλικάρι μπήκε στο λεωφορείο. Φορούσε ένα χοντρό μπουφάν, είχε ένα καφέ φουλάρι και ένα μάλλινο καπέλο που κάλυπτε και τα αυτιά του. Ένα καλώδιο συνέδεε το αυτί του με μια συσκευή μουσικής.

Ο νέος κουνούσε το σώμα του με τη μουσική που άκουγε. Πήγε και κάθισε απέναντι στη γριούλα. Όταν είδε τα ξυπόλυτα πόδια της, το κούνημα σταμάτησε. Πάγωσε. Τα μάτια του πήγαν από τα πόδια της γιαγιάς στα δικά του. Φορούσε ακριβά ολοκαίνουρια παπούτσια. Μάζευε λεφτά αρκετό καιρό για να τα αγοράσει και να κάνει εντύπωση στην παρέα. Το παλικάρι έσκυψε και άρχισε να λύνει τα παπούτσια του. Έβγαλε τα εντυπωσιακά παπούτσια και τις κάλτσες. Γονάτισε μπροστά στη γριούλα. «Γιαγιά, βλέπω ότι δεν έχεις παπούτσια. Εγώ έχω κι άλλα». Προσεκτικά κι απαλά σήκωσε τα παγωμένα πόδια και της φόρεσε πρώτα τις κάλτσες κι ύστερα τα παπούτσια του. Η γριούλα τον ευχαρίστησε συγκινημένη. Τότε το λεωφορείο έκανε πάλι στάση.

Ο νέος κατέβηκε και προχώρησε ξυπόλυτος στο χιόνι.

Οι επιβάτες μαζεύτηκαν στα παράθυρα και τον έβλεπαν καθώς βάδιζε προς το σπίτι του.

«Ποιος είναι;», ρώτησε ένας.

«Πρέπει να είναι άγιος», είπε κάποιος.

«Πρέπει να είναι άγγελος», είπε ένας άλλος.

«Κοίτα! Έχει φωτοστέφανο στο κεφάλι!» φώναξε κάποιος.

«Είναι ο Χριστός!» είπε η ευσεβής κυρία.

Αλλά το αγοράκι, που είχε δείξει με το δάχτυλο τη γιαγιά, είπε:

«Όχι μαμά, τον είδα πολύ καλά. Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ…».

 

Ξάνθη Φιλοσοφείν

enallaktikidrasi

Οργανωμένη - Εποχιακή "Φιλανθρωπία", κατά τα συμφέροντα...

Μέρες που είναι, είπα να μείνω σπίτι να χουχουλιάσω, να δω καμιά ταινία. Ανοίγω την τηλεόραση και... μού ρχεται κάτι σαν αναγούλα. 

 

Σε όλα τα κανάλια, σε όλα τα δελτία ένας καταιγισμός ειδήσεων για τις άνεργες οικογένειες που δεν είχαν καν τα στοιχειώδη για το τραπέζι των εορτών, για τον ηλικιωμένο που δεν επαρκεί η σύνταξη ούτε για τα φάρμακά του, για την άστεγη της πλατείας τάδε…… για τα παιδάκια που δεν θα πάρουν δώρο την Πρωτοχρονιά, για όλη αυτή τη φτώχεια, τη μιζέρια, την πείνα και την αρρώστια που τα κανάλια ανακαλύπτουν λίγο πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων. 

Λες και λείπουν όλο το χρόνο.

Σφίγγεται η ψυχή μου. Λέω, άι στο καλό, μέρες που είναι, ειδήσεις είναι θα τελειώσουν. Εμένα μου λες; Ακολουθούν οι επισκέψεις σε ορφανοτροφεία, νοσοκομεία, γηροκομεία και όλα τα εις –εια με συνοδεία κάμερας και απαραίτητα μικροφώνου για δηλώσεις του τύπου: «αυτές τις μέρες κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να… κλπ... κλπ» ή «ευχαριστούμε που δεχθήκατε να μοιραστείτε το πρόβλημά σας... κλπ... κλπ»

Κι απ' την άλλη σε ένα ρηχό εντυπωσιακό show, προβάλλεται η νοοτροπία της νεοπλουτίστικης φιλανθρωπίας και η προσφορά on camera.

Οργανωμένη φιλανθρωπία, και ψυχολογική χειραγώγηση του θεατή, κάτι που με εξοργίζει ακόμη πιο πολύ. 

Φορώντας τη μάσκα του φιλάνθρωπου κάποιοι προσπαθούν να σκεπάσουν τις ενοχές τους, να εξαγοράσουν τις τύψεις τους, να διαγράψουν τις αμαρτίες τους εξασφαλίζοντας ένα εισιτήριο για τον παράδεισο. 

Φιλανθρωπικές οργανώσεις και φιλανθρωπικά γκαλά νεόπλουτων, άνθρωποι της showbiz και της τηλεόρασης με ψεύτικη προσποιητή "ανθρωπιά" σε τηλεμαραθώνιους αγάπης και reality προγράμματα με απώτερο στόχο κάποιες φοροαπαλλαγές τους. 

Με ύφος «περίλυπος εστί η ψυχή μου» μπροστά στις κάμερες ή με ένα καρφιτσωμένο χαμόγελο δήθεν συμπόνιας μπροστά στο φτωχό γέροντα, στο άρρωστο παιδί, στη μάνα ή στον πατέρα χωρίς δουλειά. Συμπόνια και φιλανθρωπία για το φαίνεσθαι και όχι για το είναι. Εποχιακή φιλανθρωπία. 

Ψεύτες και Υποκριτές που εκμεταλλεύονται την καλή θέληση και την αίσθηση καθήκοντος του απλού θεατή, προβάλλοντας την δική τους τάχα ανωτερότητα.
Κλείνω την τηλεόραση πριν πω κάτι, μέρες που είναι, που δεν αρμόζει ούτε στο χαρακτήρα μου ούτε στο πνεύμα των ημερών….

Ο καθένας από μας ας σκεφθεί το νόημα της φιλανθρωπίας και της αλληλεγγύης. 

Η φτώχεια, η πείνα και η αρρώστια χρειάζονται τη βοήθειά μας 365 μέρες το χρόνο, χρειάζονται ζεστασιά, χαμόγελα κι αγάπη όχι μόνο τις μέρες των εορτών. 

Η φιλανθρωπία ας συνοδεύεται από αληθινά αισθήματα κι ο καθένας ας κάνει αυτό που πρέπει χωρίς θεατές… θα το ξέρει μόνο εκείνος κι αυτό φτάνει.
 
Αννίκας..... δια χειρός
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι