Thursday 25 January 2018

Μα, τόσο πολλά νεύρα σε τόσο μικρό παιδί;
«Threenager», η εφηβεία των τρίχρονων


A Threenager
Σημάδια ότι το παιδί σας είναι threenager!
Τι κι αν είναι μόλις δυόμισι, τριών ή τρεισήμισι ετών… Νιώθετε ότι δεν διαφέρει πολύ από έναν μίνι έφηβο που είναι διαρκώς στην τσίτα και γκρινιάζει για τα πάντα. 
Πρόκειται γι’ αυτό που οι Αμερικάνοι αποκαλούν «threenager», την εφηβεία των τρίχρονων, ένα αναπτυξιακό ορόσημο που έχει αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με την «κανονική» εφηβεία και θα σας βοηθήσει πολύ να διαπιστώσετε πόσο έντονα θα διεκδικήσει το παιδί σας την ανεξαρτησία του και όταν φτάσει σ’ αυτή την ηλικία. 
Προς το παρόν, όμως, θα πρέπει να ανεχτείτε καταστάσεις όπως αυτές:

Ζείτε με το φόβο μήπως κάνετε κάτι λάθος
Κόψατε το τοστ του σε δύο τρίγωνα; 
Σερβίρατε το χυμό σε μπλε ποτηράκι; 
Του δώσατε να φορέσει τα παπούτσια με τα κορδόνια; 
Ετοιμαστείτε να αντιμετωπίσετε την έκρηξή του! Γιατί, φυσικά (!), έπρεπε να ξέρετε ότι ήθελε το τοστ ολόκληρο, το χυμό σε κόκκινο ποτήρι και τα παπούτσια που κλείνουν με βέλκρο!

Δεν έχετε διαλέξει ποτέ τα σωστά ρούχα
Μέχρι πολύ πρόσφατα το πιτσιρίκι σας δεν έδινε δεκάρα εάν του δίνατε να φορέσει μια παλιά φόρμα (που του ήταν και λίγο κοντή). Πλέον, δεν υπάρχει περίπτωση να βγει από το σπίτι εάν δεν έχει βάλει αυτά ακριβώς που θέλει. 
Πράγμα που σημαίνει ότι, εάν θέλετε να φτάσετε στην ώρα σας στον παιδικό σταθμό, θα πρέπει να συμφωνήσετε ότι μπορεί να φορέσει το βελούδινο φόρεμα, τις γαλότσες και τα γυαλιά κολύμβησης…

Ο μεσημεριανός ύπνος αντιμετωπίζεται ως η μεγαλύτερη τιμωρία
Το ξέρετε ότι νυστάζει και είναι κουρασμένο. Και το γνωρίζει κι εκείνο. 
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορείτε να το βάλετε για ύπνο χωρίς να χρειαστεί να δώσετε μάχη!

Οδηγείτε με το «αφεντικό» στο πίσω κάθισμα
Χίλιες φορές να έχετε συνοδηγό τον πατέρα σας, που διαμαρτύρεται κάθε τόσο για το πόσο γρήγορα οδηγείτε ή για το πώς αλλάζετε λωρίδα απότομα, παρά με το πιτσιρίκι στο πίσω κάθισμα που σας βάζει τις φωνές εάν δεν πατήσετε γκάζι αμέσως μόλις ανάψει πράσινο και που επιμένει να πάτε στο σπίτι από εκείνο το δρόμο (ναι, αυτόν με τις λακκούβες), λες και δεν είστε τίποτα περισσότερο από τον σοφέρ!

Θέλει να τα κάνει όλα μόνο του
Ακόμα κι αυτά που απλώς δεν μπορεί να κάνει μόνο του ή μάλλον κυρίως αυτά!

Πρέπει να έχει πάντα τον τελευταίο λόγο
Πιθανότατα είστε ήδη πεπεισμένοι ότι μεγαλώνετε ένα μελλοντικό δικηγόρο, γιατί δεν εξηγείται αλλιώς πώς προσπαθεί πάντα να σας πείσει ότι δεν έχετε πάρει τη σωστή απόφαση κι ότι πρέπει να δείτε το θέμα αλλιώς.

Σας βάζει τιμωρία!
Προειδοποιεί ότι θα πρέπει να έχετε σταματήσει να φωνάζετε μέχρι να μετρήσει ως το τρία, απειλεί ότι η συμπεριφορά σας δεν θα περάσει ατιμώρητη και γενικά σάς «επιστρέφει» όλες τις παραινέσεις και τους χαρακτηρισμούς που έχετε εκτοξεύσεις μέχρι τώρα. Ας προσέχατε!

Έχει μια (αρνητική) απάντηση για όλα
«Δεν θέλω». 
«Δεν υπάρχει περίπτωση».
«Όχι». 
«Φύγε».
«Δεν πάω, σου λέω».

Σας μαθαίνει πράγματα για τον εαυτό σας
Ένα τρίχρονο εκτοξεύει όλη την ώρα βόμβες αλήθειας. 
«Είσαι σαν τη γιαγιά», λέει μόλις βάζετε το ολοκαίνουριο παλτό σας. 
«Τα μαλλιά σου είναι χαζά», μόλις επιστρέψετε από το κομμωτήριο. 
Ή «θα σου κάνω μια αγκαλίτσα και θα χαμογελάσεις», μόλις διαπιστώσατε ότι ζωγράφισε στους τοίχους του σαλονιού με μαρκαδόρους…


Πώς να ηρεμήσετε ένα νήπιο με άγχος αποχωρισμού: Οδηγίες για babysitters

Όσες babysitters έχετε βρεθεί στη θέση να φροντίσετε ένα νήπιο, συχνά θα έχετε γίνει μάρτυρες σκηνών που το παιδί δεν αφήνει τη μαμά να φύγει από το σπίτι, σφίγγεται στην αγκαλιά της και κλαίει γοερά προσπαθώντας να την πείσει να μείνει μαζί του. 
Το άγχος και οι ενοχές της μαμάς αγγίζουν κόκκινο αλλά και η αμηχανία σας δεν πάει πίσω καθώς νιώθετε ανήμπορη να κάνετε το παιδί να αισθανθεί ασφάλεια μαζί σας παρέχοντας και στη μαμά την ανακούφιση ότι το μωρό της θα είναι ήρεμο όσο αυτή λείπει από το σπίτι. 
Ψυχραιμία. Λέγεται… άγχος αποχωρισμού και είναι ένα απολύτως… κανονικό συναίσθημα!
Πρόκειται για μια φυσιολογική αντίδραση του μωρού που ξεκινά λίγο πριν τον πρώτο του χρόνο, εξελίσσεται καθώς μεγαλώνει και περνάει από διαφορετικά στάδια μέχρι να δώσει τη θέση της σε συναισθήματα ασφάλειας και στη γνώση ότι η μαμά δεν το εγκαταλείπει, θα ξαναγυρίσει στο σπίτι και ότι όσο λείπει μπορεί να περάσει καλά με τη φροντίδα και τα παιχνίδια κάποιου άλλου ανθρώπου που η μαμά εμπιστεύεται.
Τι μπορεί να κάνει όμως μια babysitter για να μην λυγίσει υπό το βάρος αυτών των έντονων συναισθημάτων και να μπορέσει να προσφέρει… παρηγοριά στο παιδί αλλά και δημιουργικές διεξόδους που θα το διασκεδάσουν;

Περάστε από πριν χρόνο μαζί

Ο ξαφνικός αποχωρισμός ενός παιδιού από τους γονείς του και η φροντίδα του από έναν άνθρωπο που συναντά για πρώτη φορά είναι λογικό να δημιουργήσει άγχος στο παιδί. 
Αν δεν σας το έχει προτείνει ο ίδιος ο γονιός συζητήστε μαζί του το ενδεχόμενο να βρεθείτε αρκετές φορές πριν με το παιδί στον ίδιο χώρο και να συνδεθείτε μαζί του ενώ ο γονιός θα απομακρύνεται διακριτικά σε ένα άλλο δωμάτιο. 
Με αυτόν τον τρόπο, η μετάβαση από τη μία φάση στην άλλη γίνεται πιο ομαλά και το παιδί δεν θα νιώσει ότι «εγκαταλείπεται» όταν μένει μαζί του μια babysitter που έχει ήδη δεθεί μαζί του και χαίρει της εκτίμησης και της εμπιστοσύνης της μαμάς. 
Γνωριστείτε, εξοικειωθείτε, γελάστε και παίξτε μαζί, βγάλτε από πάνω σας την ταμπέλα του «άγνωστου» και του «ξένου» ώστε να είστε το… plan b που θα περιμένει με χαρά, όταν λείπει η μαμά του.

Δεν έχει να κάνει με εσάς

Μην πέσετε στην παγίδα και το πάρετε προσωπικά. Τα αρνητικά συναισθήματα που κατακλύζουν το παιδί και που στρέφονται εναντίον σας δεν έχουν να κάνουν με τη δική σας σχέση αλλά με τη δική του απογοήτευση απέναντι στους γονείς του που νιώθει ότι το εγκαταλείπουν. 
Είναι ο τρόπος του να διεκδικήσει, να θυμώσει, να αντιδράσει σε μια κατάσταση που το βγάζει από την comfort zone του. 
Αν λυγίσετε συναισθηματικά και καμφθείτε από αυτήν την αντίδραση, το πιο πιθανό είναι να θολώσει η αυτοπεποίθησή σας και η ευθυκρισία σας και να μην μπορείτε να φερθείτε με ψυχραιμία. Και είναι ακριβώς αυτή η δεξιότητα που χρειάζεται εκείνη τη στιγμή.

Είστε μαζί σε αυτό

Είστε μια ομάδα εσείς οι δύο. 
Δείξτε του ότι σέβεστε τα συναισθήματά του και ότι δεν είστε αντίπαλοι. 
Χαμηλώστε στο ύψος του ή καθίστε στο χαλί μαζί του για να μην δείχνετε ότι μιλάτε από θέση ισχύος, εξασκείστε όλη την ενσυναίσθησή σας και δείξτε ότι ακούτε τα παράπονά του και δέχεστε την απογοήτευσή του. 
Μην αναφερθείτε από μόνη σας στους γονείς του αλλά απαντήστε του όταν αναφέρει εκείνο τις λέξεις «μαμά» και «μπαμπάς» ή δείχνει προς την πόρτα. 
Με το να κάνετε ότι δεν το καταλαβαίνετε, το παιδί εισπράττει άρνηση από εσάς κι αισθάνεται μόνο του. Αρκεί να πείτε: «Σου λείπει η μαμά; Καταλαβαίνω… Θέλεις να παίξουμε κάτι για να την περιμένουμε μέχρι να γυρίσει;» Χτίστε αυτή τη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ σας για να μπορέσετε στη συνέχεια να εκτονώσετε τα αρνητικά συναισθήματά του και να τα κατευθύνετε σε πιο δημιουργικές διεξόδους με παιχνίδια και δραστηριότητες.

Αποσπάστε την προσοχή του αλλά μην το κοροϊδέψετε
Την ώρα της αποχώρησης του γονέα -και πάντα σε συνεννόηση μαζί του- καλό είναι να αποφύγετε να «κοροϊδέψετε» το παιδί έχοντας αποσπάσει την προσοχή του με μια δραστηριότητα ώστε να μην αντιληφθεί ότι η μαμά του έχει φύγει. 
Όταν το καταλάβει και την αναζητήσει, θα είναι πολύ δύσκολο να το ηρεμήσετε αφού ούτε λογικά επιχειρήματα θα μπορείτε να του προσφέρετε αλλά ούτε και θα μπορεί να σας εμπιστευτεί καθώς θα νιώθει ότι όλα έγιναν πίσω από την πλάτη του. 
Το πιο πιθανό είναι να αισθανθεί διπλό άγχος και μεγαλύτερη μοναξιά. Όσο «επώδυνος» και να είναι ένας αποχωρισμός με τη μαμά, είναι πάντα προτιμότερος να γίνεται παρουσία του παιδιού καθώς αυτό την ίδια στιγμή ανακουφίζει το παιδί γιατί ξέρει ότι η μαμά του θα ξαναγυρίσει.

Μην παρεκκλίνετε από το πρόγραμμα
Πιο πολύ από ποτέ, το παιδί που νιώθει ταραγμένο κι αναστατωμένο από τον αποχωρισμό του με τη μαμά, έχει ανάγκη από το καθημερινό του πρόγραμμα. Την οικειότητα των καθημερινών του συνηθειών που του παρέχουν ένα πλαίσιο ασφάλειας και οικογενειακής θαλπωρής. 
Είναι εύκολο να παρασυρθείτε και να θέλετε να του κάνετε τα χατίρια, βλέποντας π.χ τηλεόραση για να ηρεμήσει ή παίζοντας περισσότερο με τα παιχνίδια, παραλείποντας τον μεσημεριανό ύπνο. Όμως έτσι θα αυξηθεί η υπερέντασή του αλλά κι εσάς θα σας συνδυάσει με την ευκαιρία να ανατραπεί η καθημερινή του ρουτίνα με αποτέλεσμα να δυσκολευτείτε στη συνέχεια να ακολουθείτε το πρόγραμμά του. 
Αν έχει ανάγκη για περισσότερο παιχνίδι, εξηγήστε του με ήρεμο τόνο και σταθερότητα στη φωνή ότι θα παίξετε όσο θέλει αμέσως μετά τον ύπνο του.
Nannuka

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki