Άδεια μητρότητας: Τι ισχύει σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα

Οι εργαζόμενες μητέρες δικαιούνται  άδεια μητρότητας συνολικής διάρκειας 17 εβδομάδων. Οι 8 εβδομάδες χορηγούνται υποχρεωτικά πριν την πιθανή ημερομηνία τοκετού, και οι υπόλοιπες 9 μετά τον τοκετό.

Σε περίπτωση που ο τοκετός πραγματοποιηθεί σε προγενέστερη από την πιθανή ημερομηνία, το υπόλοιπο της άδειας χορηγείται μετά τον τοκετό, ώστε να συμπληρωθούν οι 17 εβδομάδες (Ε.Γ.Σ.Σ.Ε.2000-2001 άρθρο 7).

Τι ισχύει στο Δημόσιο
Οι δημόσιοι υπάλληλοι δικαιούνται άδεια μητρότητας με πλήρεις αποδοχές 2 μήνες πριν και 3 μήνες μετά τον τοκετό και επίσης έχουν δικαίωμα αδείας άνευ αποδοχών συνολικής διάρκειας 2 χρόνων για την ανατροφή ενός παιδιού μέχρι 6 ετών.

Σε περίπτωση τέκνου πέραν του 3ου, η άδεια μετά τον τοκετό προσαυξάνεται κάθε φορά κατά 2 μήνες. Επίσης, ο χρόνος εργασίας του γονέα υπαλλήλου μειώνεται κατά δύο (2) ώρες ημερησίως εφόσον έχει τέκνα ηλικίας έως δύο 2 ετών και κατά μία (1) ώρα εφόσον έχει τέκνα ηλικίας από 2 έως 4 ετών.

Επίσης, άδεια ανατροφής τέκνου διάρκειας εννέα μηνών θα μπορεί να χορηγείται πλέον και στους πατέρες, με την αλλαγή του νόμου για τις άδειες των δημοσίων υπαλλήλων, και κατόπιν οδηγιών της ΕΕ και του Συνηγόρου του Πολίτη ώστε να καταργηθούν οι διακρίσεις και να υπάρξει κατεύθυνση προς την ισότητα των φύλων. Έτσι, χορηγείται πλέον πλήρες 9μηνο στους πατέρες όταν η μητέρα εργάζεται με μερική απασχόληση ή με διακεκομμένες συμβάσεις.

Ειδικές περιπτώσεις
Σε περίπτωση απόκτησης παιδιού με τη διαδικασία της παρένθετης μητρότητας οι αποκτώντες γονείς δικαιούνται τις άδειες που αφορούν τη φροντίδα και ανατροφή του παιδιού σαν να ήταν φυσικοί.
Επίσης στους εργαζόμενους /-ες, που έχουν χηρέψει και στον άγαμο γονέα που έχει την επιμέλεια τους παιδιού, χορηγείται άδεια με αποδοχές 6 εργάσιμων ημερών το χρόνο, πέραν αυτής που δικαιούται από άλλες διατάξεις.
Γονέας με 3 παιδιά ή περισσότερα, δικαιούται άδεια 8 εργάσιμων ημερών. Η άδεια αυτή χορηγείται λόγω αυξημένων αναγκών φροντίδας παιδιών ηλικίας μέχρι 12 ετών συμπληρωμένα.

Τέλος, για κάθε παιδί ηλικίας μέχρι 16 ετών που είναι μαθητής (-τρια), οι εργαζόμενοι γονείς δικαιούνται να απουσιάζουν, χωρίς περικοπή των αποδοχών τους και έπειτα από άδεια του εργοδότη, ορισμένες ώρες ή ολόκληρη την ημέρα από την εργασία τους μέχρι τη συμπλήρωση τεσσάρων (4) εργάσιμων ημερών το ημερολογιακό έτος, προκειμένου να παρακολουθήσουν την σχολική επίδοση του παιδιού.

Τι ισχύει στον ιδιωτικό τομέα
Οι γυναίκες που απασχολούνται σε οποιονδήποτε εργοδότη με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, αορίστου ή ορισμένου χρόνου, δικαιούνται, ανεξάρτητα από εθνικότητα, ιδιότητα (υπάλληλος ή εργάτρια), τον χρόνο εργασίας στον εργοδότη τους, να λάβουν άδεια τοκετού και λοχείας, συνολικής διάρκειας 17 εβδομάδων, δηλαδή 119 ημέρες, προσκομίζοντας στον εργοδότη τους πιστοποιητικό γιατρού που να βεβαιώνει την πιθανή ημέρα του τοκετού. Απ' αυτές οι 56 ημέρες θα χορηγούνται υποχρεωτικά πριν από την πιθανή ημερομηνία τοκετού και οι υπόλοιπες 63 μετά τον τοκετό.

Αν θηλάζουν ακόμη και αν περάσουν οι 17 εβδομάδες, δικαιούνται για 30 μήνες μετά τον τοκετό, να προσέρχονται στην δουλειά τους κατά μία ώρα αργότερα και να φεύγουν μία ώρα νωρίτερα. Διαφορετικά και σε συνεννόηση πάντα με τον εργοδότη τους, μπορούν να έχουν μειωμένο ωράριο για τους πρώτους 12 μήνες κατά 2 ώρες την ημέρα και μία ώρα για επιπλέον 6 μήνες μετά τη λήξη της άδειας λοχείας.

Την άδεια απουσίας για λόγους φροντίδας του παιδιού δικαιούται και ο πατέρας, εφόσον δεν κάνει χρήση αυτής η εργαζόμενη μητέρα, προσκομίζοντας στον εργοδότη του σχετική βεβαίωση του εργοδότη της μητέρας του παιδιού.

Επίσης, μόνο οι μητέρες που είναι ασφαλισμένες στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και εργάζονται με σχέση εργασίας ορισμένου ή αορίστου χρόνου σε επιχειρήσεις, μετά τη λήξη της άδειας λοχείας και της ισόχρονης προς το μειωμένο ωράριο άδειας, δικαιούνται να λάβουν ειδική άδεια προστασίας μητρότητας 6 μηνών.

Κατά τη διάρκεια της ειδικής αυτής άδειας, ο ΟΑΕΔ υποχρεούται να καταβάλλει στην εργαζόμενη μητέρα μηνιαίως ποσό ίσο με τον κατώτερο μισθό, καθώς και αναλογία δώρων εορτών και επιδόματος αδείας. Σε περίπτωση απασχόλησης μέχρι και 4 ώρες ημερησίως ή μέχρι 13 ημέρες τον μήνα κατά τη διάρκεια του εξαμήνου που προηγείται της άδειας κυοφορίας, το καταβαλλόμενο από τον ΟΑΕΔ ποσό ισούται με το μισό του καθοριζόμενου κατώτερου μισθού.

Εάν μια μητέρα, ωστόσο δεν κάνει χρήση του μειωμένου ωραρίου, δικαιούται 9 μήνες άδεια με αποδοχές μετά την άδεια λοχείας. Στη συνέχεια, ο χρόνος εργασίας της εργαζόμενης μητέρας μπορεί να μειωθεί κατά δύο ώρες ημερησίως εφόσον έχει παιδιά μέχρι 2 ετών και κατά μία ώρα αν έχει παιδιά από 2 μέχρι 4 ετών.

Το δικαίωμα καθυστερημένης προσέλευσης ή πρόωρης αποχώρησης της μητέρας και εναλλακτικά του πατέρα για τη φροντίδα του παιδιού έχουν και οι θετοί γονείς παιδιού ηλικίας ως 6 ετών, υπό τους ίδιους ως άνω όρους των φυσικών γονέων και χρονική αφετηρία την υιοθεσία.

Πηγή:omadalfa.blogspot.gr sknews.gr

Παράσχος Ἀχιλλεύς: Ἐλεημοσύνη - «Ἔ! σεῖς, ὅπου σκορπίζετε τὰ πλούτη στὸν ἀέρα...»

Ένα ποίημα χαρακτηριστικό του στόμφου, αλλά και της απλοϊκότητας του ποιητικού του λόγου είναι το ποίημα "Ελεημοσύνη", που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΣΤΙΑ την Πρωτοχρονιά του 1877:

ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ
(Πρώτη του Έτους)

Ἔ! σεῖς, ὅπου σκορπίζετε τὰ πλούτη στὸν ἀέρα,
τὸ χέρι σας τὸ ἄπονο καὶ ἄσωτο ἁπλῶστε
καὶ δῶστε καὶ στὸν ἄρρωστο καὶ στὴν πτωχὴ μητέρα...
Ἐλεημοσύνη, χριστιανοί, ἐλεημοσύνη δῶστε!
Ποιός λέει, ποιός, πὼς ὅλ’ αὐτὰ ποὺ τώρα σεῖς πετᾶτε,
εἶναι δικά σας;... Δύστυχοι, αὐτὸ ποὺ περισσεύει
εἶναι τῆς χήρας, τ’ ὀρφανοῦ καὶ μὴν τὸ σπαταλᾶτε.
Ὅποιος τὰ πλούτη του σκορπᾷ, ἀπ’ τοὺς πτωχοὺς τὰ κλέβει.
Ἐλεημοσύνη, χριστιανοί· ἀδέλφια, ἐλεημοσύνη·
πολλὰ χαρίζει ὁ θεὸς σ’ ἐκεῖνον, ὅπου δίνει.
(Λίγο ψωμί για το φτωχό και λίγη καλοσύνη!)

——

Συλλογισθήτε, εις αυτήν την ώρα γυμνωμένα
Πόσα παιδάκια κρυόνουνε, πόσα μικρά πεινούνε
Πόσοι δεν έχουνε γιατρό και γιατρικό κανένα!
Αλλοίμονο εις ταις καρδιαίς που σήμερα γελούνε.
Αχ! Δόσετ’ ένα φόρεμα στο γέροντα που κρυώνει,
‘Λίγο ψωμί μ’ ένα γλυκό χαμόγελο στο ξένο,
Μιά βακτηρία στον τυφλό που στο σκοτάδι λυόνει
Κ’ένα παιχνίδι στο παιδί το παραπονεμένο!…
Ελεημοσύνη, Χριστιανοί ` αδέλφια, ελεημοσύνη`
Χαρά σ’ εκείνη την καρδιά που το ψωμάκι δίνει!

 ——

Συλλογισθήτε, είς αυτή την ίδια ώρα πόσοι,
Χωρίς να θέλουν, το κακό στο νού τους μελετούνε…
Τι έυκολα που ημπορεί κανείς να τους γλυτώση
Μ’ αυτά οπού τα χέρια σας εδώ κ’ εκεί σκορπύνε!
Πόσα κορίτσι’ αγγελικά την ώρ’ αυτή με τρόμο,
Γεμάτα φρίκη κ’ εντροπή, ωσάν αρνιά νοιασμένα,
Στης αμαρτίας κλαίωντας πηγαίνουνε το δρόμο,
Γιατί δεν έχουν το ψωμί της μάνας τα καϋμμένα`
Ελεημοσύνη Χριστιανοί ` αδέλφια, ελεημοσύνη.
Χαρίσετε τους την τιμή πρίν το κακό να γείνη…

——

Τα ελαφρά μεταξωτά και το μαργαριτάρι,
Όπού ο πλούτος σήμερα και η σπατάλη δίνει,
Δεν έχουν τόσην ευμορφιά, δεν έχουν τόση χάρι,
Δεν είναι ωραιότερα απ’ την ελεημοσύνη.
Πόσοι χαρίζουν σήμερα σ’ ανθρώπους που μισούνε,
Γιά να φαντάζουν μοναχά και να φανούνε μόνο,
Και τα φτωχά τ’ αδέλφια τους αφίνουν να χαθούνε`
Αυτοί να μή γελάσουνε είς τον καινούργιο χρόνο.
Ελεημοσύνη, Χριστιανοί ` αδέλφια, ελεημοσύνη `
Πολλά χαρίζει ο Θεός σ’ εκείνον όπου δίνει! 

——

Δείτε το ποίημα και με την αρχική του ορθογραφία, όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό:

Ο Αχιλλέας Παράσχος (πραγματικό όνομα Νασάκης ή Νασίκογλου· Ναύπλιο 1838 - Αθήνα, 26 Ιανουαρίου 1895) ήταν Έλληνας ρομαντικός ποιητής του 19ου αιώνα, εκπρόσωπος της πρώτης Αθηναϊκής σχολής. Παράσχος ήταν το μικρό όνομα του πατέρα του.

Γεννήθηκε στο Ναύπλιο και κατάγοταν από τη Χίο. Νωρίς εγκαταστάθηκε στην Αθήνα με τον πατέρα του έπειτα απο την καταστροφή της Χίου. Διδάχθηκε Τα πρώτα γράμματα από τον αδελφό του Γεώργιο (1821-1886), επίσης ποιητή. Από όσα γνωρίζουμε δεν έκανε σπουδές και κατόρθωσε να μορφωθεί από τις εφημερίδες και τα βιβλία τα οποία διάβαζε. Δεν εργάστηκε ποτέ του, καθώς χρήματα και φήμη του έδιναν μονάχα οι στίχοι του. Οι πολιτικοί της εποχής τον διόριζαν σε διάφορες θέσεις μόνο και μόνο για να εισπράττει μισθό.

Στα νεανικά του χρόνια αναμείχθηκε στον κύκλο της Χρυσής Νεολαίας, στου σπουδαστές καί στους διανοούμενους οι οποίοι είχαν στόχο την απομάκρυνση του Όθωνα, και που εξαιτίας αυτής της φυλακίσθηκε στις φυλακές του Μεντρεσέ απέναντι από τους Αέρηδες και πού ξαιτίας αυτού εμπνεύστηκε το ποιημά του «Εις τον πλάτανον του Μεντρεσέ» το οποίο καί έγινε πανελληνίως γνωστό. Αφέθηκε γρήγορα ελεύθερος γιατί στην φυλα΄κή αρρώστησε βαριά αλλά δεν σταμάτησε την δράσης του εναντίον του Όθωνα.Την νύχτα που καταλύθηκε ή εξουσία ό παράσχος ήταν ένας από τους πολίτες που πήγαν στον στρατώνα του πυροβολικού γαι να ενωθούν με τον ξεσηκωμένο στρατό.Ωστόσο, όταν το 1867 πέθανε ο Όθων μετανιωμένος για τη στάση του έγραψε το Ελεγείον εις τον Όθωνα δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο την απογοητευσή του από την πολιτική εκείνων που είχαν εκδιώξει τον Όθωνα,αλλά δεν τήρησαν τις επαγγελίες τους.

Δημοσίευσε τους πρώτους στίχους του στα περιοδικά Αβδηρίτης και Χρυσαλλίς. Όταν το 1881 εξέδωσε τρεις τόμους με ποιήματά του, εισέπραξε το υπέρογκο για την εποχή ποσό των 50.000 δραχμών. Ωστόσο γρήγορα το σπατάλησε και άρχισε να ζητά βοήθεια από τους φίλους του. Ταξίδεψε στη Ρουμανία, την Αίγυπτο, τη Γαλλία και την Αγγλία όπου οι εκεί Έλληνες τον υποδέχθηκαν με αγάπη.

Απεβίωσε το 1895 και ενταφιάστηκε στο Α΄ Κοιμητήριο των Αθηνών. Η κηδεία του, με είκοσι επικήδειους, συγκέντρωσε πλήθος κόσμου και έγινε παρουσία και του τότε βασιλιά, Γεώργιου Α'

H κύρια αποστολή του σχολείου: Η Δημιουργία Πολίτη και όχι υπηκόου

Άννα Παππά
Δασκάλα- Συγγραφέας
Ποια είναι τα μορφωτικά του ιδεώδη και ποιες οι κατευθύνσεις αγωγής του πρωτοβάθμιου σχολείου σήμερα;

• Τι μεγέθους μορφοποιό δύναμη έχει και τι είδους πηγή ζωής είναι;
• Προβάλλει σύγχρονα ιδεώδη ή αναπαράγει τα παλαιά;
• Έχει τη φρεσκάδα της παιδικής ψυχής ή αναδίδει τη δυσοσμία του κατεστημένου;
• Τίνος υπηρέτης είναι το σχολείο; Του παιδιού ή άλλων;
Το σημερινό σχολείο προσπαθεί να τα υπηρετήσει όλα. Και το παιδί και τους «άλλους». Και αυτό είναι εσφαλμένο, διότι μορφωτικά ιδεώδη, που στο παρελθόν επικράτησαν και σήμερα επαναπροβάλλονται, με μεγάλη ή μικρή ένταση σαν νέα πρότυπα μόρφωσης, αποβαίνουν μονομερή και ανεπαρκή, παρά το μορφωτικό στοιχείο που, τυχόν, εμπεριέχουν. Άλλωστε, υπάρχει ο κίνδυνος όταν επιμείνει η παιδεία μας στα διάφορα ιδεώδη, (π.χ. πολιτικά, θρησκευτικά, ατομικά) να κατηγορηθεί ότι επιχειρεί, ενός βαθμού, κοινωνικό έλεγχο.
Η Παιδεία μας δεν θα κατηγορηθεί όμως ποτέ για την αυξημένη προβολή του ανθρωπιστικού ιδεώδους.

Στις μέρες μας, η προβολή του ανθρωπιστικού ιδεώδους είναι περισσότερο από άλλοτε επιτακτική. Η τεχνική και τεχνολογική ανάπτυξη είναι υπέρμετρη. Δεν είναι ισοβαρής με την ανθρωπιστική. Παραμελεί τον άνθρωπο. Τον υποβιβάζει σε αχόρταγο καταναλωτή των προϊόντων που ο ίδιος κατασκευάζει.
Η σύγχρονη τεχνολογία αποξένωσε τον άνθρωπο, τον απομόνωσε στο εργονομικό του γραφείο. Τον έκανε να επικοινωνεί με τα δάχτυλα, με τα πλήκτρα, όχι με τη γλώσσα. Η σύγχρονη μοναξιά ήρθε για να μείνει.

Η σύγχρονη μοναξιά, σαν ομίχλη, σκέπασε όλες τις ηλικίες, περισσότερο τις νεότερες. Πλέον, το μοναδικό φως είναι αυτό της μικρής ή μεγάλης οθόνης αφής.
Παλαιότερα, ήταν αρκετή η επιδίωξη ότι ο σκοπός του δημοτικού σχολείου, είναι η ικανότητα της ανάγνωσης, της γραφής και των τεσσάρων πράξεων της αριθμητικής. Από την αντίληψη αυτή, προήλθε ο όρος «στοιχειώδης εκπαίδευση», που ακόμη και σήμερα χρησιμοποιείται.

Στο μυαλό του αληθινού δασκάλου, ο απώτερος σκοπός του σχολείου είναι πολύ πιο ευρύς, από τον στοιχειώδη. Έχει ως έργο του να συμβάλλει, με τον πιο παιδαγωγικό και θεμελιακό τρόπο ενέργειας, στην ανάπτυξη και στην εξέλιξη όλων των παιδικών δεξιοτήτων και ικανοτήτων, και επί πλέον στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και στην ανάδειξη των πολιτιστικών αξιών.
Όμως στο βωμό της παγκοσμιοποίησης οι αξίες ισοπεδώνονται. Μακραίωνες παραδόσεις καταπατούνται, η γλώσσα και η εκπαίδευση θεωρούνται απλώς όργανα ή μέσα που θα βοηθήσουν στην ομοιογένεια των ανθρώπων, σαν να είναι τυποποιημένα βιομηχανικά προϊόντα. Επικρατεί η τυποποίηση των πάντων, ακόμη και των ανθρώπων.

Μόνο σε ένα όνειρο του Orwell, θα ήταν δυνατό να επιβληθεί η σύνθλιψη κάθε διαφορετικότητας ως επικίνδυνης για το σύστημα. Επικίνδυνης γιατί μπορεί να δράσει καταλυτικά και να ανατρέψει τα σχέδια αυτών που θέλουν τον άνθρωπο αμόρφωτο.
Η πρόσκαιρη μόδα που αντικαθιστά την παντοτινή κουλτούρα, η διαφήμιση, τα Μ.Μ.Ε., όλα μαζί σε συνεργασία, αντικαθιστώντας το σχολείο, μαθαίνουν από νωρίς στον πολίτη- καταναλωτή-ψηφοφόρο τον ρόλο που θα παίζει σε όλη του τη ζωή. Τον ρόλο του «ελεύθερου» ανθρώπου, χωρίς όμως πνευματική ελευθερία. Τον ρόλο του ανθρώπου του πλανητικού χωριού.
Αντιθέτως, το πρότυπο του πολίτη, που οφείλει να σφυρηλατήσει το σχολείο, δε θα είναι το τυφλό υποχείριο του marketing, ο πειθαρχημένος καταναλωτής, ούτε ο χωρίς προσωπική γνώμη, υποτελής ενός αυταρχικού κράτους, αλλά ο φύλακας των αιωνίων ηθικών θησαυρών, ο αγωνιζόμενος για την επικράτηση των πνευματικών αξιών.
Το πρότυπο του ανθρώπου πολίτη και όχι του ανθρώπου υπηκόου, είναι η κύρια αποστολή του σχολείου.