Τo Παιγνίδι της Ζωής μου

Καθίστε με το παιδί σας, μαζί, και φτιάξτε ένα παιχνίδι.

Ένα παιγνίδι, μια κούκλα και θα δώσετε την μεγαλύτερη χαρά στο παιδί σας.

Πάνινη κούκλα για αγκαλιές

Ένα κουβαράκι και λίγο πανί και χαρίστε του τον κόσμο όλο. Ασχοληθείτε με το παιδί σας, περάστε την ώρα σας μαζί του δημιουργικά, ακονίστε του την προσοχή, την σκέψη.

Κάντε το να νοιώσει την αγάπη σας.

Δεν υπάρχει τίποτε άλλο. ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.

Μόνο η αγάπη σας. Αυτή μετράει. Δώστε την ευκαιρία να την εισπράξει το παιδί σας.

Θα λάμψει το πρόσωπό του από χαρά. Θα είναι ευτυχισμένο. Αυτή η κούκλα θα είναι ισόβιο σημείο αναφοράς. 

Πάντα θα την θυμάται. Ποτέ δεν θα την αποχωριστεί.
Δεν σημαίνει τίποτα για το παιδάκι σας η αγορά ενός παιγνιδιού.

Λίγα λεπτά θα περάσει μαζί του, μέχρι να εξαντληθεί η περιέργειά του. Τίποτε δεν λέει αυτό το παιγνίδι, όσο ακριβό και να είναι. Μην εξαγοράζετε την «ησυχία» σας με ένα έτοιμο παιγνίδι.

Μην εξαγοράζετε την αγάπη του παιδιού σας με ένα παιγνίδι της μόδας. Δεν εξαγοράζεται η αγάπη του παιδιού. Κι από την άλλη, δεν είναι παιγνίδια αυτά. Δεν είναι. Δεν προσφέρουν τίποτε.

Κάντε μια δοκιμή. Ζήστε τις μοναδικές στιγμές να δείτε τα ματάκια του παιδιού σας να λάμπουν από ευτυχία, από χαρά, από αγάπη. Δεν υπάρχουν άλλες στιγμές. Δεν αξίζει τίποτε άλλο όσο η χαρά του παιδιού σας.

Δυο κουρελάκια και αγάπη είναι αρκετά.

Το χαμομηλάκι

Γιάννης Κότσιρας - Και πάλι παιδί

Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Γιάννης Κωνσταντινίδης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας

 

Ήμασταν ακίνητα και αμίλητα αγάλματα,

ήμασταν αγέλαστα, χάνει όποιος γελά.

Γέλασες και κέρδισα κι έτσι μες στα χείλη σου έζησα,

γέλαγες και κέρδιζα, σ έχασα μετά

Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα

αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ άλλαζα

θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.

Ήμασταν ακίνητοι απ το χρόνο ασυγκίνητοι,

ήμασταν ανίκητοι, χάσαμε κι οι δυο

Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα

αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ άλλαζα

θα γινόμουνα και πάλι παιδί,

και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.

Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα

αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ άλλαζα

θα γινόμουνα και πάλι παιδί

Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα

αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ άλλαζα

θα γινόμουνα και πάλι παιδί,

και πάλι παιδί,και πάλι παιδί. 

ευχαριστούμε πολύ

Η συναισθηματική κακοποίηση των παιδιών

Η συναισθηματική κακοποίηση
Είναι ο τύπος της συμπεριφοράς, λεκτικής ή πρακτικής που θέτει την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού σε κίνδυνο.   
Αδιαφορία, απόρριψη, εκφοβισμός, ταπείνωση, απομόνωση, εκμετάλλευση, όλα αυτά είναι συναισθηματική κακοποίηση.

Παραδείγματα συναισθηματικής κακοποίησης αποτελούν:

• Οι φωνές και οι κραυγές.
• Οι χαρακτηρισμοί «είσαι ηλίθιος», «είσαι κακό παιδί», «είσαι άχρηστος/η».
• Η σύγκριση των παιδιών με άλλα παιδιά, εις βάρος του «δεν αξίζεις τίποτε», «ο ξάδελφος σου πάει καλύτερα από σένα» κλπ.
• Η έλλειψη στοργής, αγάπης και τρυφερών εκδηλώσεων.
• Η δημιουργία ενοχών «θα με κάνεις να πεθάνω», «εσύ φταις για όλα».
• Η ταπείνωση του παιδιού «είσαι για πέταμα», «τι ήθελα και έκανα ένα παιδί σαν και σένα» κλπ
• Οι απειλές εγκατάλειψης ή βίας «θα φύγω και θα σε παρατήσω», «θα σε κλείσω σε ίδρυμα», «θα σου σπάσω τα κόκαλα» κλπ.
• Οι ακραίες μορφές τιμωρίας π.χ. στέρηση φαγητού, νερού, κλείδωμα σε σκοτεινούς χώρους, δέσιμο κλπ.

Αίτια
Η αιτιολογία της συναισθηματικής κακοποίησης μπορεί να αποδοθεί στην επίδραση των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας των γονέων-παιδιών, καθώς και του κοινωνικοπολιτιστικού πλαισίου στην εγγενή τάση για κακοποίηση.
Οι περισσότερες περιπτώσεις συναισθηματικής κακοποίησης συμβαίνουν για τους ίδιους ακριβώς λόγους για τους οποίους συμβαίνει και η σωματική κακοποίηση. Οι γονείς είναι ευάλωτοι στη δημιουργία σχέσεων κακοποίησης όταν οι πηγές άγχους στη ζωή τους πολλαπλασιάζονται και εκείνοι αποδεικνύονται ανίκανοι να τις χειριστούν.
Επιπλέον, είναι πιθανό να έχουν περιορισμένες ικανότητες κατανόησης και χειρισμού παιδιών, λανθασμένες αντιλήψεις σχετικά με τις ανάγκες και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, ίσως πάσχουν από κάποιας μορφής ψυχασθένεια, είναι αλκοολικοί ή χρήστες ουσιών). Ακόμα, ο στόχος του γονέα που κακοποιεί μπορεί να σχετίζεται ή να είναι ο έλεγχος του παιδιού του.
Η ύπαρξη ενός από τους αναφερθέντες παράγοντες δε συνεπάγεται κατ' ανάγκη την εκδήλωση κακοποίησης, αλλά ο συνδυασμός τους είναι αυτός που δημιουργεί την απαραίτητη κοινωνικο-συναισθηματική πίεση που οδηγεί οδηγεί στη συναισθηματική κακοποίηση.

Έχουν καταγραφεί συγκεκριμένα προβλήματα που αυξάνουν το ενδοοικογενειακό άγχος και καθιστούν περισσότερο πιθανή την άσκηση συναισθηματικής κακοποίησης, κοινωνικά (ανεργία, φτώχια, κοινωνική απο μόνωνση, διαζύγιο, θάνατος), υγείας (αρρώστια μέλους διανοητικά (νοητικά ανεπάρκεια, κατάθλιψη). της οικογένειας).
 

Λεκτική κακοποίηση: Αποτελεί το βασικότερο, ίσως, είδος της συναισθηματικής κακοποίησης. Χαρακτηρίζεται από σχόλια που κάνουν το παιδί να νιώθει ανάξιο και χαζό, τελειομανία, αρνητικές προβλέψεις, συγκρίσεις, προσβολές, απειλές, βρίσιμο, ρίψη ευθυνών).

Συμπτώματα
Τα παιδιά που έχουν υποστεί κακοποίηση μπορεί να παρουσιάσουν τα εξής συμπτώματα: χαμηλή αυτο-εικόνα, ανικανότητα να εμπιστευτούν ή/και ν' αγαπήσουν κάποιον, επιθετική και με στοιχεία διάσπασης συμπεριφορά, παράνομες ενέργειες, θυμό/μανία, αυτοκαταστροφικές/αυτοτιμωριτικές πράξεις, παθητική ή/και απόμακρη στάση, ανησυχία και φοβίες, προβλήματα επίδοσης ή σχολική αποτυχία, μελαγχολικές τάσεις, εφιάλτες και πολλά άλλα.  Επιπρόσθετα, καθώς η παιδική κακοποίηση καταστρέφει την διαδικασία της προσκόλλησης στους γονείς και τη δημιουργία αποτελεσματικών σχέσεων, τα παιδιά παρουσιάζουν σημαντικές δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Συχνά, ο ενήλικας που έχει υποστεί κακοποίηση στα παιδικά του χρόνια δυσκολεύεται στην εγκαθίδρυση στενών προσωπικών σχέσεων και είναι πολύ πιθανό να του προκαλεί δυσκολία η σωματική εγγύτητα, το άγγιγμα, η οικειότητα και η εμπιστοσύνη στους άλλους. Αποτελέσματα μιας μελέτης συναισθηματικά κακοποιημένων παιδιών που διεξήχθη σε δύο φάσεις, στη νηπιακή και στην προσχολική τους ηλικία, είναι συνεπή στα χαρακτηριστικά του θυμού, της έλλειψης συνεργατικότητας, απουσίας προσκόλλησης στους γονείς, καθώς και στην απουσία δημιουργικότητας, επιμονής και ενθουσιασμού. Επιπλέον, τα παιδιά που έχουν βιώσει την απόρριψη έχουν περισσότερες πιθανότητες από εκείνα που ένιωθαν αποδεκτά να εκδηλώσουν εχθρότητα, παθητική ή επιθετική συμπεριφορά, να δημιουργούν εξαρτητικές σχέσεις, να έχουν αρνητική γνώμη για τον εαυτό και τις ικανότητες τους, καθώς και αρνητική αντίληψη για τον περιβάλλοντα κόσμο.

 

πηγές: χαμόγελο του παιδιού, περιoδ. parents,