Μια ανθισμένη χριστουγεννιάτικη ιστορία

 Το πενηντάρικο

   Ο μικρός Γιαννάκης κρύωνε έτσι όπως καθόταν μέσα στο χιόνι στην αυλή του σπιτιού του.  Ο Γιαννάκης δεν φορούσε ζεστές μπότες – ούτε του άρεσαν αλλά ούτε και είχε μπότες να φορέσει.  Τα λεπτά πάνινα αθλητικά του παπούτσια είχαν μερικές τρύπες και δεν κατάφερναν να κρατούν το κρύο μακριά από τα ποδαράκια του.  Ο Γιαννάκης βρισκόταν στην ίδια θέση εδώ και περίπου μία ώρα κι όσο σκληρά κι αν προσπαθούσε, δεν κατάφερνε να βρει καμία καλή ιδέα για το τι δώρο να κάνει στη μητέρα του για τα Χριστούγεννα.  Κούνησε το κεφάλι του με απογοήτευση καθώς κατέληξε και πάλι στο ίδιο συμπέρασμα:  «τι παιδεύομαι;  Έτσι κι αλλιώς, ακόμα κι αν μου έρθει μία καλή ιδέα, δεν έχω καθόλου χρήματα».

   Από τότε που πέθανε ο πατέρας του πριν από τρία χρόνια, η πενταμελής οικογένεια δυσκολευόταν πολύ να τα φέρει βόλτα.  Δεν ήταν επειδή η μητέρα του δεν προσπαθούσε αρκετά ή δεν ενδιαφερόταν αλλά ποτέ δεν φαινόταν να υπάρχουν αρκετά χρήματα.  Δούλευε βραδινές βάρδιες στο νοσοκομείο της περιοχής αλλά ο μικρός της μισθός δεν μπορούσε να καλύψει τίποτα παραπάνω.  Όμως όλα όσα τους έλειπαν σε χρήματα και υλικά αγαθά, περίσσευαν σε αποθέματα αγάπης και ενότητας στην οικογένεια.  Ο Γιαννάκης είχε δύο μεγαλύτερες και μία μικρότερη αδελφή, οι οποίες φρόντιζαν το νοικοκυριό όσο έλειπε η μητέρα τους.  Και οι τρεις αδελφές του είχαν ήδη φτιάξει πανέμορφα δώρα για τη μητέρα τους.  Δεν ήταν δίκαιο.  Ήταν ήδη Παραμονή των Χριστουγέννων και αυτός δεν είχε τίποτα να της χαρίσει.

Σκουπίζοντας το δάκρυ που κατηφόρισε από τα ματάκια του, ο Γιαννάκης έδωσε μία γερή κλωτσιά στο χιόνι κι άρχισε να περπατάει προς το δρόμο με τα καταστήματα.  Δεν ήταν εύκολο για μία πενταμελή οικογένεια να τα βγάζει πέρα χωρίς πατέρα, ειδικά όταν αυτός ο ίδιος χρειαζόταν έναν άνδρα για να μιλήσει.  Ο Γιαννάκης περπατούσε από κατάστημα σε κατάστημα κοιτάζοντας μία μία τις στολισμένες βιτρίνες.  Όλα ήταν τόσο όμορφα αλλά και τόσο απρόσιτα για εκείνον.

   Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και χωρίς να πολυθέλει ο Γιαννάκης ξεκίνησε για το σπίτι.   Ξαφνικά τα μάτια του έπεσαν σε μία αντανάκλαση του ήλιου που έδυε πάνω σε κάτι που γυάλιζε στην άκρη του δρόμου.  Έσκυψε και ανακάλυψε ένα γυαλιστερό πενηντάρικο.  Κανείς δεν είχε νιώσει ποτέ τόσο πλούσιος όσο ένιωσε ο Γιαννάκης εκείνη τη στιγμή.  Κρατώντας σφιχτά τον θησαυρό του ένιωσε τόσο ευτυχισμένος που μπήκε μέσα στο πρώτο κατάστημα που είδε.

   Ο ενθουσιασμός του όμως ξεθώριασε γρήγορα όταν ο πωλητής του είπε ότι δεν μπορούσε να αγοράσει απολύτως τίποτα με μόνο ένα πενηντάρικο.   Βγαίνοντας από το κατάστημα, είδε απέναντι ένα ανθοπωλείο και μπήκε μέσα να περιμένει στην ουρά.  Όταν ο καταστηματάρχης τον ρώτησε πώς θα μπορούσε να τον εξυπηρετήσει, ο Γιαννάκης του έδειξε το πενηντάρικο και τον ρώτησε αν μπορούσε να αγοράσει ένα λουλούδι για να το δωρίσει στη μητέρα του για τα Χριστούγεννα.  Ο ανθοπώλης κοίταξε το Γιαννάκη και το πενηντάρικο που κρατούσε στο χέρι του.  Μετά, ακούμπησε τον ώμο του Γιαννάκη και του είπε «Περίμενε εδώ και θα δω τι μπορώ να κάνω για σένα».  Όσο ο Γιαννάκης περίμενε κοίταζε γύρω του τα όμορφα λουλούδια και αν και ήταν αγόρι, μπορούσε να καταλάβει γιατί οι μαμάδες και τα κορίτσια λατρεύουν τα λουλούδια.
   Ο ήχος της πόρτας που έκλεινε καθώς έφευγε και ο τελευταίος πελάτης, επανέφερε τον Γιαννάκη στην πραγματικότητα.  Μόνος του πια μέσα στο κατάστημα, ο Γιαννάκης άρχισε να νιώθει μόνος και φοβισμένος.

Ξαφνικά εμφανίστηκε ο ανθοπώλης που προχώρησε προς το ταμείο.  Ακούμπησε πάνω στον πάγκο, μπροστά στα έκθαμβα μάτια του Γιαννάκη, 12 μακριά κατακόκκινα τριαντάφυλλα με πρασινάδες και λευκά μικροσκοπικά λουλουδάκια, δεμένα με μία ασημένια κορδέλα και ένα μεγάλο φιόγκο.  Η καρδιά του Γιαννάκη σφίχτηκε όταν είδε τον ανθοπώλη να τα παίρνει και να τα βάζει σε ένα μεγάλο άσπρο κουτί.  «Αυτό κοστίζει 50 δραχμές νεαρέ μου» είπε ο ανθοπώλης κι άπλωσε το χέρι του για να πάρει το πενηντάρικο.
   Με αργές κινήσεις ο Γιαννάκης σήκωσε το χέρι του για να δώσει στον ανθοπώλη το πενηντάρικο.  Μα μπορούσε αυτό να συμβαίνει στα αλήθεια;  Κανείς άλλος δεν του έδινε τίποτα για μόνο πενήντα δραχμές!
   Βλέποντας τον μικρούλη διστακτικό, ο ανθοπώλης είπε «Έτυχε σήμερα να έχω κάποια προσφορά με 50 δραχμές για δώδεκα τριαντάφυλλα.  Θα τα ήθελες;»  Αυτή τη φορά ο Γιαννάκης δεν δίστασε και όταν ο ανθοπώλης ακούμπησε το άσπρο κουτί στα χέρια του, πίστεψε ότι ήταν αλήθεια.  Βγαίνοντας από την πόρτα που ο ανθοπώλης του κρατούσε ανοιχτή, τον άκουσε να λέει «Χαρούμενα Χριστούγεννα, μικρέ».
 

Καθώς ο ανθοπώλης έκλεισε την πόρτα και γύρισε στον πάγκο του, εμφανίστηκε η γυναίκα του.  «Με ποιόν μιλούσες τόση ώρα; Και πού είναι τα τριαντάφυλλα  που ετοίμαζες;»
   Κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο και σκουπίζοντας κρυφά τα δάκρυα που είχαν αρχίσει να κυλούν από τα μάτια του, ο ανθοπώλης της απάντησε «Το πρωί μου συνέβη κάτι πολύ παράξενο.  Καθώς ετοιμαζόμουν να ανοίξω το κατάστημα νόμισα ότι άκουσα μία φωνή να μου λέει να κρατήσω δώδεκα από τα καλύτερα τριαντάφυλλά μου για ένα πολύ ειδικό δώρο.  Εκείνη τη στιγμή πίστεψα ότι τρελάθηκα αλλά έτσι κι αλλιώς τα κράτησα στην άκρη».  Τώρα, πριν από λίγα μόλις λεπτά, μπήκε στο ανθοπωλείο ένα μικρό αγοράκι που ήθελε να αγοράσει ένα Χριστουγεννιάτικο δώρο για τη μητέρα του με μόλις ένα πενηντάρικο.
  «Όταν κοίταξα αυτό το παιδάκι, είδα τον εαυτό μου, όπως ήμουν πριν από πολλά χρόνια.  Ήμουν κι εγώ ένα φτωχό αγόρι και δεν είχα τίποτα για να αγοράσω Χριστουγεννιάτικο δώρο στη δική μου μητέρα.  Ένας άνδρας με γενειάδα, που δεν τον είχα ξαναδεί ποτέ, με σταμάτησε στο δρόμο και μου είπε ότι ήθελε να μου δώσει ένα χιλιάρικο.  «Όταν είδα αυτό το μικρό αγόρι απόψε, ήξερα ποια ήταν αυτή η φωνή που άκουσα και έτσι του έδωσα δώδεκα από τα καλύτερα τριαντάφυλλά μου».
   Ο ανθοπώλης και η γυναίκα του αγκαλιάστηκαν σφιχτά κι έτσι αγκαλιασμένοι βγήκαν στον παγωμένο χειμωνιάτικο αέρα . . . οι καρδιές τους όμως ήταν τόσο ζεστές που δεν ένιωθαν καθόλου το κρύο.
   Μακάρι αυτή η ιστορία να ξυπνήσει το πνεύμα των Χριστουγέννων και σε σας και να κάνετε κι εσείς τέτοιες πράξεις καλοσύνης.  Νά έχετε καλές καί χαρούμενες γιορτές

 

 

 

 

πηγή

ΛΑΪΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Κάντο μ' αγάπη: Ένα Χωριό με νόημα εν μέσω πανδημίας

Οι μέρες φυλλορροούν όπως στις παλιές ελληνικές ταινίες, που έφευγαν αστραπιαία τα φύλλα του ημερολογίου καταδεικνύοντας το πέρασμα του χρόνου.

Οι γιορτινές μέρες πλησιάζουν και κανένας δεν μπορεί να αισθανθεί πραγματικά αυτό το γιορτινό, που κάποτε μας ξεσήκωνε φυσικά και ψυχολογικά και δεν μας έφταναν οι ώρες της μέρας για τις ετοιμασίες υποδοχής.

Όλοι κουβαλάμε μία αναβλητικότητα, μία δυσθυμία, μία ευ-συγκινησία, μια αδιαφορία θα έλεγα εν τέλει.

Γιατί απλά κανείς μας δεν περιμένει τίποτα διαφορετικό από τους μήνες και τις μέρες που πέρασαν ήδη. Θα είναι μια επανάληψη των ίδιων ημερών, της ίδιας απομόνωσης, της ίδια μοναχικότητας, θα

βιώσουμε πράγματα που ούτε είχαμε ποτέ φαντασθεί, τίποτα δε θάναι ίδιο με τις προηγούμενες χρονιές.

Σαν τις χελώνες κλεισμένοι στο καβούκι μας, χωρίς τους δικούς μας ανθρώπους, χωρίς προσμονές, χωρίς  αγκαλιές κι ακόμα και μ' αυτούς που θα βρεθούμε, θα κοιταζόμαστε αβέβαιοι στα μάτια αν πρέπει ν' αγγίξουμε ο ένας τον άλλον ή καλλίτερα να μην... για να μην έχουμε μετά ενοχές, αν κάτι συμβεί.

Αυτή η αβεβαιότητα και η αποστείρωση θάναι τα μόνα που θάναι ίδια εδώ και καιρό και επαναλαμβανόμενα.

Περισσότερο καλά μάθαμε να πλένουμε τα χέρια μας, ν' αποστειρώνουμε ο,τι μπαίνει στο σπίτι μας,

σαν  ποτέ πριν να μην διατρέχαμε κινδύνους.

Τώρα όμως ο κίνδυνος είναι εδώ, ορατός και αδιαμφισβήτητος. Θερίζει ανθρώπους.

Ανθρώπους οποιασδήποτε ηλικίας, που μέχρι χθες συνέχιζαν τη ζωή τους κανονικά, χωρίς να κακοβάζουν.

Αλλά να που κάποιος άλλος τους έβαλε στόχο και απλά, μοιρολατρικά επαναλαμβάνουμε “μέχρι εκεί ήταν το καντηλάκι του”! Ένα φιτίλι δηλαδή η ζωή μας, που κάποιος, με το έτσι θέλω, το φύσηξε δυνατά και το έσβησε χωρίς να νοιαστεί ποιους παίρνει και ποιους αφήνει με άδειες αγκαλιές!

Είναι τα πιο λυπηρά Χριστούγεννα για όλους, τα πιο κενά, τα πιο ψυχρά, που δεν είχαμε ποτέ διανοηθεί ότι θα ζούσαμε.

Είτε έχουμε τους ανθρώπους μας είτε όχι, πάλι μοναξιά και παγωμάρα κυριαρχούν. 

Γιατί οι σκέψεις και οι φόβοι  μηδενίζουν τις κινήσεις, τα χέρια μένουν μετέωρα, άβουλα και τα μάτια γεμάτα ερωτηματικά.

Ένα “ΓΙΑΤΙ;” πλανάται παντού ,αναπάντητο, φοβισμένο, βουρκωμένο και μία ανασφάλεια για την επόμενη ημέρα με ή χωρίς εμβόλιο.

Δεν ξέρω αν όλο αυτό θα ξεχαστεί σα να μην υπήρξε ποτέ, σα νάταν ένα κακό όνειρο που μόλις ξυπνήσαμε το ξεχάσαμε, εγώ διατηρώ επιφυλάξεις, τουλάχιστον για μένα.

Ο φόβος θα ελλοχεύει πάντα, του τι μπορεί να μας επιφυλάσσει η επόμενη μέρα και αν κάποια πράγματα, που τόσο τραγικά βιώσαμε, μας έγιναν μαθήματα και θ’ αλλάξουμε φιλοσοφία ζωής, διαπιστώνοντας

πόσο εύκολο είναι να σβήσει αυτό το “φιτίλι”, χωρίς προειδοποίηση χωρίς “γιατί και “διότι”.

Έτσι απλά, γιατί κάποιος αποφάσισε για μας χωρίς εμάς.

Στολίσαμε τα σπίτια μας πριν καν τα στρώσουμε, προσδοκώντας ότι η επίπλαστη αυτή χαρά θα θερμάνει το μέσα μας, ότι θ ακούσουμε τα κουδουνάκια των Ταράνδων του Αη Βασίλη να έρχονται, ότι η ζεστασιά από τα χνώτα των ζώων στη φάτνη θα διαχυθεί στην ατμόσφαιρα και θα ζεστάνει τις παγωμένες μας καρδιές.

Δε ξέρω αν τα καταφέραμε, στιγμιαία ίσως ναι.

Το αναβόσβημα από τα λαμπάκια στο χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι σαν μια αναζωπύρωση των ελπίδων μας, ότι ΚΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ κι όταν περάσει θάμαστε ακόμα όρθιοι κι αφού μείνουμε όρθιοι κάποια στιγμή θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα που δεν είχαμε εκτιμήσει όσο έπρεπε.

Εγώ θα ευχηθώ, επειδή εκτός από τη δική μας προσωρινή ελπίζω μοναξιά, υπάρχει πολύ μοναξιά εκεί έξω, να γίνουμε εμείς φάτνες για όσους έχουν ανάγκη. 

Ν' απλώσουμε το χέρι ακόμα κι αν μας λείπει κι εμάς το κουράγιο, γιατί κάποιος εκεί έξω έχει περισσότερη ανάγκη να το πιάσει, για να κρατηθεί όρθιος.

 

ΑΣ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠ' ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΞΕΘΕΜΕΛΙΩΜΑ.

 

Και επειδή θέλω να κλείσω γλυκά θα σας παραθέσω το χριστουγεννιάτικο χωριό μου.

Είναι μια νότα ελπίδας, εκτός από την όποια ομορφιά του, γιατί όλα αυτά που το συνέθεσαν, καταδικασμένα ήταν κι αυτά, αφού ήταν “σκουπίδια”, πεθαμένα πράγματα, που ολοκλήρωσαν τον προορισμό τους και θα κατέληγαν στον δικό τους τάφο.

Να όμως που τους δόθηκε ένας άλλος ρόλος, μια άλλη αποστολή, να δώσουν χαρά και ζεστασιά παρά το

χιονισμένο τοπίο.

Ας πάρουμε λοιπόν έτσι αυτό που ζούμε, ζοφερό το σήμερα, ελπιδοφόρο το αύριο κι ας χαμογελάσουμε

Κάντο μ' αγάπη

11 Δεκεμβρίου: Παγκόσμια ημέρα του παιδιού

Δεν είναι μια τυχαία μέρα. Σαν σήμερα γεννήθηκε η UNICEF (11 Δεκεμβρίου 1948) για να βοηθήσει τα παιδιά της Ευρώπης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κάποιοι γιορτάζουν αυτή τη μέρα στις 20 Νοεμβρίου οπότε και υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ η Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού, όπου και τα 54 άρθρα της καλύπτουν όλα τα δικαιώματα των παιδιών που χωρίζονται σε 4 τομείς: Δικαιώματα Επιβίωσης, Ανάπτυξης, Προστασίας και Δικαιώματα Συμμετοχής.

Παρά τα διεθνή κείμενα προστασίας των παιδιών, που σε πολλές χώρες αποτελούν κενό γράμμα, εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν από τη φτώχεια και να στερούνται της στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, εκατοντάδες χιλιάδες υφίστανται τις τραγικές συνέπειες συρράξεων και οικονομικού χάους, δεκάδες χιλιάδες ακρωτηριάζονται στους πολέμους και πολλά ακόμη ορφανεύουν ή και σκοτώνονται από τον ιό του AIDS και από άλλες ασθένειες. Τα στοιχεία και οι αριθμοί είναι καταπέλτης στο εφησυχασμό της συνείδησης.

Τι να πρωτοσκεφτεί κανείς; Την ψυχαναγκαστική παιδική εργασία; Την παιδική πορνεία; Την παιδική βία που βιώνουν παιδιά ακόμα και μέσα στην κούνια τους; Την έλλειψη εκπαίδευσης; Την έλλειψη βασικών καθημερινών αναγκών(νερό, φαγητό, ένδυση); Την έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης;

Όσοι έχουμε παιδιά μπορούμε να κάτσουμε και να τους εξηγήσουμε ότι πράγματα που τα θεωρούν δεδομένα δεν είναι για όλα τα παιδιά στον κόσμο και καλό είναι να σέβονται τη ζωή που τους προσφέρεται. Και το πιο σημαντικό να μη σταματούν να διεκδικούν όλα τα δικαιώματα που τους αναλογούν αλλά και που όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν. Και να σέβονται, να αναγνωρίζουν και να εναγκαλίζουν τους αγώνες των γονιών τους που διεκδικούν τους καλύτερους μέλλοντες για αυτά.

Η ημέρα αυτή μας υπενθυμίζει ότι τα παιδιά όλου του κόσμου, ανεξαρτήτως χρώματος και θρησκείας, χρειάζονται την άνευ όρων αγάπη και φροντίδα μας. Η παιδική ηλικία, η πιο ευαίσθητη ηλικία στη ζωή του ανθρώπου, χρήζει ειδικής προστασίας, καθώς πολύ συχνά παρατηρούνται φαινόμενα παραβίασης των δικαιωμάτων τους.

Είναι μια ευκαιρία, επίσης, να συνειδητοποιήσουμε πως στην προσπάθειά μας να προετοιμάσουμε τα παιδιά για τον κόσμο των μεγάλων, συχνά παραβλέπουμε τις ανάγκες τους, ενώ στην ουσία αυτό που χρειάζονται είναι να τους δώσουμε την ευκαιρία να ζήσουν την παιδικότητά τους.

Τα παιδιά είναι το μέλλον της ανθρωπότητας και οφείλουμε να προασπίζουμε τα δικαιώματά τους, να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες τους και να στεκόμαστε δίπλα τους ενθαρρύνοντας τις επιλογές τους. Διασφαλίζοντάς τους τις συνθήκες για να αναπτύξουν ολοκληρωμένες και αυτόνομες προσωπικότητες, μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι για ένα καλύτερο αύριο.

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας - Τερατάκια τσέπης

Η Παγκόσμια ηµέρα του Παιδιού είναι αφορμή για ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ, σχετικά µε τις ευθύνες όλων, της Πολιτείας και των πολιτών, προκειμένου να αντιμετωπίζονται τα παιδιά ως υποκείμενα δικαιωμάτων και να αναληφθούν πρωτοβουλίες για την προστασία των δικαιωμάτων αυτών από τις ποικίλες παραβιάσεις που υφίστανται. Στη χώρα µας απαιτείται µεγαλύτερη εγρήγορση και δράση της Πολιτείας, ώστε τα παιδιά να απολαμβάνουν τα δικαιώματα φροντίδας, προστασίας, παροχών και συµµετοχής, όπως αυτά καθιερώνονται στη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Η θέση των παιδιών στην οικογένεια, που απολαμβάνει ειδικής συνταγματικής προστασίας, χρειάζεται µεγαλύτερη θεσμική θωράκιση και υποστήριξη. Η ανυπαρξία ενός νομοθετικά κατοχυρωμένου εθνικού προνοιακού συστήματος για την προστασία του παιδιού και της οικογένειας, έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη επαρκών και κατάλληλων µεθόδων και δομών στήριξης για κάθε οικογένεια.

...Όταν έστω και ένα μόνο παιδί στερείται τα δικαιώματά του, τότε ακυρώνεται η έννοια "δικαιώματα του ανθρώπου". Τα παιδιά χρειάζονται την αγάπη μας και τη φροντίδα μας όχι μόνο την παγκόσμια ημέρα του παιδιού, στις 11 Δεκεμβρίου, αλλά όλες τις μέρες του χρόνου...

Η Συνθήκη των δικαιωμάτων του παιδιού αναφέρει:

• Παιδιά θεωρούνται όλα τα κορίτσια και τα αγόρια από 0 έως 18 ετών.
• Όλα τα παιδιά έχουν αυτά τα δικαιώματα, ανεξάρτητα από το ποια είναι, που ζουν, τι κάνουν οι γονείς τους, τι γλώσσα μιλάνε, ποια είναι η θρησκεία τους, αν είναι αγόρια ή κορίτσια, ποιες είναι οι παραδόσεις τους, αν έχουν κάποια αναπηρία, αν είναι πλούσια ή φτωχά. Κανένα παιδί δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται άδικα για κανένα λόγο.
• Όλοι οι ενήλικες πρέπει να κάνουν αυτό που είναι καλύτερο για το παιδί. Όταν οι μεγάλοι παίρνουν αποφάσεις, πρέπει να σκέφτονται τι συνέπειες θα έχουν αυτές τους οι αποφάσεις για τα παιδιά.
• Το κράτος έχει ευθύνη να εξασφαλίσει πως τα δικαιώματά τους προστατεύονται. Πρέπει να βοηθήσει την οικογένειά του παιδιού να προστατεύει τα δικαιώματά του και να δημιουργήσει ένα περιβάλλον όπου θα μπορεί να μεγαλώσει πλήρως.
• Η οικογένειά του έχει την ευθύνη να το βοηθήσει να μάθει να ασκεί τα δικαιώματά του και να εξασφαλίσει πως τα δικαιώματά του προστατεύονται.
• Έχει δικαίωμα στη ζωή, την επιβίωση και την ανάπτυξη.
• Έχει δικαίωμα να έχει ένα όνομα και αυτό πρέπει να αναγνωρίζεται επίσημα από το κράτος. Έχει δικαίωμα σε μια εθνικότητα (να ανήκει σε μια χώρα).
• Έχει δικαίωμα σε μια ταυτότητα - ένα επίσημο αρχείο του ποιος/α είναι. Κανείς δεν πρέπει να του στερήσει αυτό.
• Έχει το δικαίωμα να μένει με τους γονείς (ή γονέα) του, εκτός και αν αυτό είναι κακό για εκείνο. Έχει το δικαίωμα να ζει με μια οικογένεια που νοιάζεται για εκείνο
• Αν ζει σε διαφορετική χώρα από αυτή που μένουν οι γονείς του, έχει το δικαίωμα να είναι μαζί στο ίδιο μέρος.
• Έχει το δικαίωμα να προστατεύεται από κάθε παράνομη απομάκρυνση του από την χώρα στην οποία ζει.
• Έχει το δικαίωμα να πει τη γνώμη του και οι μεγάλοι να την ακούν και να την παίρνουν σοβαρά.
• Έχει το δικαίωμα να ανακαλύπτει πράγματα και να μοιράζεται τις σκέψεις του με άλλους, μιλώντας, ζωγραφίζοντας, γράφοντας ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο εκτός και αν αυτός βλάπτει ή προσβάλλει άλλους ανθρώπους.
• Έχει το δικαίωμα να επιλέξει τη δική του θρησκεία και τα πιστεύω. Οι γονείς του θα πρέπει να το βοηθήσουν να αποφασίσει τι είναι σωστό και τι λάθος και ποιο είναι το καλύτερο για εκείνο.
• Έχει το δικαίωμα να διαλέξει τους φίλους του και να συμμετέχει ή να φτιάξει ομάδες, φτάνει αυτό να μην βλάπτει άλλους.
• Έχει δικαίωμα σεβασμού στην ιδιωτική του ζωή.
• Έχει το δικαίωμα να λαμβάνει πληροφορίες που είναι σημαντικές για την ευημερία του, από το ραδιόφωνο, τις εφημερίδες, βιβλία, ηλεκτρονικούς υπολογιστές και άλλες πηγές. Οι ενήλικες πρέπει να βεβαιωθούν πως οι πληροφορίες που λαμβάνει δεν είναι βλαβερές και να το βοηθήσουν να βρει και να καταλάβει τις πληροφορίες που χρειάζεται.
• Έχει το δικαίωμα να μεγαλώσει με τους γονείς (ή γονέα) του αν αυτό είναι δυνατό.
• Έχει το δικαίωμα να προστατεύεται από κάθε μορφή βίας, προσβολής, παραμέλησης, εγκατάλειψης, σωματικής, ψυχολογικής, πνευματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης, όσο βρίσκονται στην ευθύνη των γονιών και ή των κηδεμόνων τους ή άλλων προσώπων στα οποία αυτοί τα έχουν εμπιστευθεί.
• Όταν ένα παιδί δεν ζει με την οικογένειά του ή αυτή δεν μπορεί να το φροντίσει, έχει δικαίωμα ειδικής προστασίας και βοήθειας, μέσα από θεσμούς όπως η υιοθεσία, η φιλοξενία σε ανάδοχη οικογένεια ή σε κατάλληλη στέγη / ίδρυμα.
• Η Πολιτεία πρέπει να παίρνει όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε μια υιοθεσία που γίνεται στην ίδια χώρα ή σε άλλη, να είναι σύμφωνη με το νόμο και να λαμβάνεται υπόψη πάνω απ' όλα το συμφέρον του παιδιού.
• Έχει δικαίωμα σε ειδική φροντίδα και βοήθεια αν είναι πρόσφυγας (εάν εξαναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι του και ζει σε άλλη χώρα), όπως και σε όλα τα άλλα δικαιώματα αυτής της Σύμβασης.
• Έχει δικαίωμα σε ειδική εκπαίδευση και φροντίδα αν έχει κάποια αναπηρία, καθώς και σε όλα τα άλλα δικαιώματα αυτής της Σύμβασης, ώστε να μπορεί να ζήσει μια ολοκληρωμένη ζωή.
• Έχει δικαίωμα στην καλύτερη δυνατή φροντίδα για την υγεία του, καθαρό νερό να πιει, θρεπτικό φαγητό, ένα καθαρό και ασφαλές περιβάλλον και τις πληροφορίες που θα το βοηθήσουν να μείνει υγιής.
• Αν ζει κάτω από τη φροντίδα άλλων ή σε άλλες καταστάσεις μακριά από το σπίτι του, έχει δικαίωμα να εξετάζονται τακτικά οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ζει για να φανερωθεί αν είναι οι πιο κατάλληλες.
• Έχει δικαίωμα για βοήθεια από το κράτος αν είναι φτωχός ή βρίσκεται σε ανάγκη.
• Έχει δικαίωμα σε φαγητό, ρούχα, ένα ασφαλές μέρος να ζήσεις και να ικανοποιούνται οι βασικές του ανάγκες. Δεν πρέπει να μειονεκτείς με τρόπο που να μην μπορεί να κάνεις πολλά από τα πράγματα που κάνουν τα άλλα τα παιδιά.
• Έχει δικαίωμα σε εκπαίδευση καλής ποιότητας. Πρέπει να ενθαρρύνεται να πάει στο σχολείο μέχρι την υψηλότερη τάξη που μπορεί.
• Η εκπαίδευσή του πρέπει να το βοηθάει να χρησιμοποιεί και να αναπτύξει το ταλέντο και τις ικανότητές του. Πρέπει επίσης να το βοηθάει να μάθει να ζει με ειρήνη, να προστατεύει το περιβάλλον και να σέβεται τους άλλους ανθρώπους.
• Έχει το δικαίωμα να εξασκεί τις παραδόσεις του, τη γλώσσα και τη θρησκεία του - ή όποια άλλη επιλέξει. Μειονότητες και ιθαγενείς ομάδες χρειάζονται ιδιαίτερη προστασία αυτού του δικαιώματος.
• Έχει δικαίωμα στο παιχνίδι και την ξεκούραση.
• Έχει δικαίωμα προστασίας από εργασία που το βλάπτει και που είναι επιβλαβής για την υγεία και την εκπαίδευσή του. Εάν εργάζεται, έχει το δικαίωμα να είναι ασφαλής και να πληρώνεται ικανοποιητικά.
• Έχει δικαίωμα προστασίας από επιβλαβή ναρκωτικά και από το εμπόριο ναρκωτικών.
• Έχει δικαίωμα σε μια ζωή ελεύθερη από σεξουαλική κακοποίηση.
• Κανείς δεν επιτρέπεται να το απαγάγει ή να το πουλήσει.
• Έχει δικαίωμα προστασίας από κάθε μορφή εκμετάλλευσης.
• Κανείς δεν επιτρέπεται να το τιμωρήσει με σκληρό ή επιβλαβή τρόπο.
• Έχει δικαίωμα σε προστασία και ελευθερία από τον πόλεμο. Παιδιά κάτω των 15 ετών δεν μπορούν να αναγκαστούν να πάνε στο στρατό ή να συμμετέχουν σε πολέμους.
• Έχει δικαίωμα σε βοήθεια αν πληγωθεί, αν παραμεληθεί ή αν το κακομεταχειρισθούν.
• Έχει δικαίωμα σε νομική υποστήριξη και δίκαια αντιμετώπιση από το δικαστικό σύστημα που σέβεται τα δικαιώματά ου.
• Εάν οι νόμοι της χώρας παρέχουν καλύτερη προστασία στα δικαιώματά του από ότι τα άρθρα αυτής της Σύμβασης, τότε αυτοί οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται.
• Έχει το δικαίωμα να γνωρίζει τα δικαιώματά του! Οι ενήλικες πρέπει να ξέρουν γι' αυτά τα δικαιώματα και να βοηθήσουν και εκείνο να τα μάθει επίσης.

ΜΕ ΕΝΑ, ΜΕ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ ή ΕΝΑ ΠΟΛΥΓΟΝΕΪΚΟ ΠΑΙΔΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΗΛΙΚΙΑΣ.

ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ! ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ!

ΚΑΝΕΝΑΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ - ΚΑΜΙΑ ΑΝΙΣΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ - ΚΑΜΙΑ ΑΝΙΣΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΩΝ ΠΡΟΣ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

Πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι