Ελευθερία του λόγου vs Παιδοφιλία

Στο χαμομηλάκι ...
Αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί που υποστηρίζουν το Κόμμα των Παιδόφιλων (όχι με την έννοια ότι το ψηφίζουν, αλλά του ότι δεν αντιτίθενται στην ίδρυσή του) και προασπίζονται την "ελευθερία του λόγου" των παιδόφιλων (που έτσι κι αλλιώς δεν τους την έχει στερήσει κανείς, τη νομική βάση να πραγματοποιήσουν το βίτσιο τους του στέρησαν κι αυτό είναι που διεκδικούν, όχι η ελευθερία του λόγου) -σαν να υπερασπίζουν την ελευθερία του λόγου των δολοφόνων ή των κλεφτών, αντί να τους στείλουν για θεραπεία- έχουν μιλήσει ποτέ με κακοποιημένο παιδί. Α, συγνώμη, με τη νέα ηλικία νόμιμης συγκατάθεσης το παιδί δε θα θεωρείται κακοποιημένο. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν έχουν μιλήσει με ενήλικες που όταν ήταν 12 χρονών από την αγάπη και το φόβο τους έδωσαν τη "συγκατάθεσή" τους στον πολύ φιλικό γείτονα, το δάσκαλο, το φίλο της μαμάς. (Αναρωτιέμαι, επίσης, αν το "-Θέλεις να παίξουμε ένα παιχνίδι που θα το παίζουμε μόνο εμείς; -Ναι, αμέ" θεωρείται συγκατάθεση.)
Στηρίζονται στο επιχείρημα -ποιος θα τους ψηφίσει;
Αλίμονο, από ποιους δημιουργούνται τα ποσοστά; Όλοι αυτοί που δημιουργούν τα ποσοστά έχουν δικαίωμα ψήφου. Έχουν δικαίωμα να βάλουν έναν παιδόφιλο στη Βουλή για να προωθεί τα "δικαιώματά" του στην παιδοφιλία!
Ας βάλουν στη Βουλή καμιά ντουζίνα κακοποιημένα παιδιά για να νομιμοποιήσουν το σεξ με τα 12χρονα!

Λένε, σε άλλες χώρες η ηλικία νόμιμης συγκατάθεσης είναι ακόμα χαμηλότερη.
Ε, τότε ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΣ! Έχουμε πάρει που 'χουμε πάρει τον κατήφορο, ας δώσουμε και μια κλωτσιά για καλύτερη φόρα!
Λένε, έχουν αλλάξει οι ανάγκες της κοινωνίας, κι αν αυτή είναι η ανάγκη της Ολλανδικής κοινωνίας, εμάς τι λόγος μας πέφτει.

Τα παιδιά ανήκουν σ' αυτήν την κοινωνία που αλλάζει; Αυτό που αλλάζει είναι η ψυχική νόσος μιας κοινωνίας που βουλιάζει κάτω από την πίεση του οικονομικού συμφέροντος, η εκβιασμένη ωριμότητα της παιδικής ψυχής (που θέλω να πιστεύω ότι είναι ακόμα παιδική όχι μόνο στα 12, αλλά και στα 15 και στα 17) και οι αντιστάσεις μας που όλο και χαλαρώνουν...

"Και λυπάμαι, λυπάμαι, λυπάμαι,
που δεν μπόρεσα φως να σου δώσω.
Όταν κλαίει ένα παιδί σε θυμάμαι,
σε θυμάμαι και ντρέπομαι τόσο."

Σε λίγο, δε θα ντρεπόμαστε καν.

Εδώ σε θέλω γονιέ.........ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ! ! !

Ορμώμενη από διάφορα που συμβαίνουν γύρω μου τον τελευταίο καιρό, είπα να ασχοληθώ και επισήμως (!) μέσω του μπλογκ , με ένα θέμα που καίει και που προσωπικά μου τριβελίζει το μυαλό.....

Ποιο είναι αυτό;
Τα παιδιά!
Ναι τα παιδιά!

Τα μωρά που με λαχτάρα γεννάμε, αλλά κάπου στη διαδρομή ....ξεχνάμε την ουσιαστική έννοια της λέξεως «παιδί»....Το παιδί, και με τον όρο αυτό εννοούνται πλέον και οι έφηβοι, χρήζει διαπαιδαγώγησης! Σωστά; Σωστά!Που είναι βρε παιδιά (σε εσάς τους μεγάλους μιλώ) η διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας;; Ποιος την κάνει; Ποιος την έχει αναλάβει; Το playstation; Τα video games;Τα games boy; Οι υπολογιστές; Ή οι τηλεοράσεις;

Ωραίο πράγμα η τεχνολογία, ωραίο πράγμα η εξέλιξη! Δεν αντιλέγει κανείς! Που πήγε όμως εκείνο το ρημαδορητό «παν μέτρον άριστον»;; Γιατί αφηνόμαστε έτσι; Τι αποτελέσματα περιμένουμε να έχουμε όταν εμείς, ως μεγάλοι πια, συμπεριφερόμαστε πιο ανώριμα κι απ τα παιδιά μας;

Ει ...ει....μην αντιδράς! Μην τσαντίζεσαι! Ναι το ξέρω πως κάνεις τα πάντα για το παιδί σου! Το ξέρω! Το ξέρω πως δουλεύεις από το πρωί ως το βράδυ για το παιδί σου! Φυσικά και δεν φταις εσύ! Πρέπει να το κάνεις γιατί έτσι είναι η ζωή πια. Πρέπει να λείψεις πολλές ώρες .....πρέπει να βγάλεις λεφτά....να ψάξεις....να μην αφήσεις ευκαιρίες να πάνε χαμένες....Ναι , έχεις δίκιο. Τι να σου πω ρε φίλε; Ότι έχεις άδικο! Ξέρεις όμως που έχεις άδικο; Εκεί ....που όταν γυρίζεις , δεν πολυασχολείσαι. "Τι να κάνω;" θα μου πεις! " Έχω τέτοια κούραση...Εξάλλου δεν πάθαμε και τίποτα κι εμείς που μεγαλώσαμε χωρίς την αμέριστη προσοχή των γονιών μας!"

Ναι, πάσο! Εμείς δεν πάθαμε και τίποτα. Δεν υπήρχαν όμως και πολλά να πάθουμε. Ή, για να το θέσω καλύτερα, υπήρχαν τα μισά , από όσα υπάρχουν σήμερα. Τότε οι γονείς , με τις γνώσεις της εποχής τους, το έπαιζαν ...μισό...μισό!Έλα όμως που σήμερα , η ζυγαριά γέρνει επικίνδυνα!

Να στο πω αλλιώς;

Στο λέω.

Άκου να δεις! Σήμερα τα παιδιά κινδυνεύουν όχι μόνο έξω από το σπίτι τους. Κινδυνεύουν και μέσα στο σπίτι τους. Θες και παραπέρα; Κινδυνεύουν και μέσα στην αγκαλιά της μάνας τους......κινδυνεύουν από τα λόγια μας και τις συμβουλές μας.Περίμενε λίγο. Μη στραβομουτσουνιάζεις. Δε το λέω για σένα. Για μένα το λέω. Για μένα πρώτα και μετά για όλους τους άλλους.

Έξω κινδυνεύουν από τα γνωστά....ναρκωτικά...παραβατικές συμπεριφορές....αρπαγής τους από σπείρες.....σεξουαλικές παρενοχλήσεις.....κι ο κατάλογος συνεχίζεται.Δε θα σου πω για αυτά! Τα ζούμε κάθε μέρα....πέρασαν στο πετσί μας.Θα σου πω, την σκέψη μου.Τα παιδιά μας , χρειάζονται την αγάπη μας και την ορμήνια μας.

Μαζί με την εργασία μας, πρέπει να έχουμε κατά νου, ότι έχουμε μια πολύ πολύ σημαντική εργασία να κάνουμε ΚΑΙ στο σπίτι μας.

Να φτιάξουμε ανθρώπους.

Να φτιάξουμε ανθρώπους που σκέφτονται.

Να φτιάξουμε ανθρώπους που σκέφτονται και αισθάνονται.

Να φτιάξουμε ανθρώπους που σκέφτονται, που αισθάνονται, και που αγαπούν τη ζωή και τον εαυτό τους

Να φτιάξουμε ανθρώπους που σκέφτονται, που αισθάνονται, που αγαπούν τη ζωή και τον εαυτό τους και κατ επέκταση αγαπούν και τους άλλους.

Όσο τα μωρά μας , είναι μωρά, χρειάζονται απεριόριστο χάδι και αγάπη. Σαν μεγαλώσουν λίγο, μαζί με τα φιλιά μας και το χάδι μας , χρειάζονται την βοήθειά μας για την ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης και της αυτοεκτίμησης τους. Δεν φαντάζεσαι πόσο σημαντικά σκαλοπάτια είναι αυτά για το χτίσιμο του ανθρώπου που θα έχουμε μπροστά μα μας σε λίγα χρόνια.

Και ξέρεις πόσο ικανό είναι ένα άτομο, που έχει αυτοπεποίθηση και που αγαπά τον εαυτό του;;;
Καταρχήν δεν είναι κομπλεξικός .Κατά δεύτερον δε θα χρειαστεί στη μετέπειτα ζωή του να αποδείξει τίποτα σε κανέναν.
Κατά τρίτον ...θα εχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στα όνειρά του και κατά τέταρτον...η ζωή για αυτόν θα είναι μια συνεχής πανέμορφη πρόκληση.
Θα παλεύει όχι, για αυτά που θα θέλουν ή θα προσπαθούν να του επιβάλλουν οι άλλοι, μα για αυτά που ο ίδιος θα στοχαστεί και θα θέλει.....

Τι πιο ωραίο ε;
..............................................................

Oι τελίτσες ήταν ολιγόλεπτο διάλειμμα!Έτρεξα να ακούσω στην τηλεόραση , κάτι που πήρε το αυτί μου ενώ έγραφα. Θέλεις να μάθεις τι; Ένα οχτάχρονο παιδάκι , δεν συγκράτησα από ποια χώρα, πήδηξε στο κενό από τον 6 ή 7 όροφο της πολυκατοικίας του, γιατί ήθελε να μιμηθεί τον σπάιντερμαν!! ....Ευτυχώς την γλίτωσε με κάτι σπασίματα.....

Κατάλαβες τώρα γιατί δίνω τόση έμφαση στο να μιλάμε στα παιδιά μας;;;; Δεν είπε κανείς να μην δουν σπάιντερμαν ή σούπερμαν ή χάρι πότερ ή γιούγκι ο! Ας τα δουν . Όλα τα βλέπουν . Αν τους το απαγορέψουμε θα ναι χειρότερα. Μα μίλα ρε γονιέ! Μίλα βρε άνθρωπε του Θεού. Πόσο θα σου πάρει να μιλήσεις στο παιδί σου για τη διαφορά ανάμεσα στο ψεύτικο και το αληθινό; Όχι ! Δεν μπορεί να το καταλάβει από μόνο του! Πρέπει ΕΣΥ να το πεις. Και να το επαναλάβεις. Και να το επαναλάβεις. Και να το επαναλάβεις........Κι όχι μόνο αυτό. Πρέπει να τον κάνεις να αισθανθεί το ίδιο δυνατός , όπως ακριβώς είναι, χωρίς να χρειάζεται να μιμείται κανένα τηλεοπτικό ήρωα.

Κι όσο μεγαλώνουν τόσο πιο αναγκαία , είναι η παρουσία μας δίπλα τους. Άμα μπουν στη εφηβεία και πας τότε να καλύψεις τα κενά.....το χεις χάσει το παιχνίδι.Και πριν στο συνεχίσω θα σου δώσω να διαβάσεις κάτι που βρήκα στο ιντερνετ. Κοίτα:

Η κύρια ανάγκη, ωστόσο, των εφήβων είναι η γνησιότητα, δεν θέλουν να ξαναζήσουν μια νέα αποϊδανικοποίηση για αυτό και ανεβάζουν τα πρότυπά τους σε ένα βάθρο και φροντίζουν με κάθε τρόπο να υπερασπίζονται την τελειότητά τους. Είναι ευθύνη της κοινωνίας μας, και της εκπαίδευσής μας η προβολή γνήσιων προτύπων, προτύπων πέρα από τη σφαίρα της εμπορικής εκμετάλλευσης.Δυστυχώς ζούμε στην εποχή που όλα είναι αναλώσιμα ακόμα και τα πρότυπα και οι ιδεολογίες. Έτσι οι έφηβοι σήμερα, σπάνια έχουν κάποιο πρότυπο από το οποίο δεν απορρέουν κάποια οικονομικά οφέλη. Από την άλλη, οι γονείς κάνοντας κριτική στα πρότυπα των εφήβων, το μόνο που καταφέρνουν είναι το να απομακρύνουν τα παιδιά τους από τους ίδιους, και να διευρύνουν το χάσμα ανάμεσά τους.

Πηγή: Ευάγγελος Καναβιτσάς, Ψυχολόγος : http://www.e-psychology.gr )


Ρε συ το καταλαβαίνεις; ;

Είναι να τρελαίνεσαι ή όχι;

Φτάσαμε σε σημείο που παραδεχόμαστε λυπημένοι , ότι τα πρότυπα που δίνουμε στα παιδιά μας ΣΠΑΝΙΩΣ είναι άσχετα από τα οικονομικά οφέλη!

Δηλαδή τι τους μαθαίνουμε;;;Παιδί μου, ό,τι κάνεις στη ζωή σου κοίτα να έχει απώτερο σκοπό το χρήμα! Δεν πειράζει αν σε υποβιβάζει ως άνθρωπο, δεν πειράζει αν δεν νοιώθεις καλά μέσα σου, δεν πειράζει αν χρειαστεί να είσαι σκληρός και ψυχρός με τους άλλους......αρκεί να βγάλεις « Μπικικίνια» που λέει και ο Κραουνάκης!

Όχι βρε γονιέ! Δε λέει κανείς πως το να γίνει το παιδί σου επιτυχημένο και πλούσιο , είναι κακό.
Κακό είναι το τι όρους θα βάλει στον εαυτό του για να το πετύχει.
Κακό είναι το κατά πόσο αυτό θα του το περάσεις ως σκοπό της ζωής του αδιαφορώντας για το μέσα του.
Κι έχε υπόψη σου, αν εσύ αδιαφορήσεις για το μέσα του , μεγαλώνοντας κι αυτό θα αδιαφορήσει και για τον εαυτό του.
Ναι , λεφτά και δόξα θα έχει. ........Ψυχή θα έχει;;;;


Και μη μου πεις αυτό το «Ε και τι να κάνουμε; Έτσι είναι ο κόσμος σήμερα!» γιατί αν θες να ξέρεις τον κόσμο τον κάνουμε εμείς. Αν εμείς αλλάξουμε , αλλάζει και ο κόσμος ! Τόσο απλό! Και αν εμείς είμαστε αρκετά μεγάλοι για να αλλάξουμε , ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε κάτι στις γενιές που έρχονται.


Έτσι το βλέπω !

Απώτερος στόχος μας πρέπει να είναι , εκεί έξω στην αρένα , να βγάλουμε παιδιά έ ξ υ π ν α ! ! Παιδιά α ν θ ρ ώ π ο υ ς! Δεν είναι απαραίτητο να μορφωθούν όλα! Αν έχουμε φροντίσει , να εξασκήσουμε το μυαλό τους στην εξυπνάδα και όχι στη βλαχοπονηριά, θα τον βρουν το δρόμο μόνα τους.....Θα έχουν το βασικότερο όπλο εναντίον των πτυχίων ......το μυαλό τους! Τη θετική σκέψη τους! Τη γεμάτη καρδιά τους που δε θα διψά για προσοχή .....με το όποιο αντίτιμο την κάθε φορά!

Να σου πω και κάτι τελευταίο;

Δύσκολο..... ξεδύσκολο..............ΕΔΩ ΣΕ ΘΕΛΩ ΓΟΝΙΕ!!! .................ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ!


Νέλλυ Νέζη.

29 Μαϊου 1453: Η Πόλις Εάλω

658 π.Χ. ΕΛΛΗΝΕΣ άποικοι από τα Μέγαρα ιδρύουν στις ακτές του Κεράτιου Κόλπου μία νέα πόλη, που ονομάζεται Βυζάντιο προς τιμή του οικιστή της Βύζαντα.

  330 Η πόλη του Βυζαντίου, αρχικά με το όνομα Νέα Ρώμη και αργότερα με την επωνυμία Κωνσταντινούπολη, γίνεται πρωτεύουσα του Ανατολικού τμήματος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ως πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η Κωνσταντινούπολη αποτέλεσε για ένδεκα ολόκληρους αιώνες ένα από τα σημαντικότερα πολιτικά, στρατιωτικά, θρησκευτικά και πολιτιστικά κέντρα της Ανατολής, γεγονός που εξηγεί την φήμη της ως «Βασιλίδος των πόλεων».

1204 Απόρθητη από την εποχή του Κωνσταντίνου του Μεγάλου, η Βυζαντινή πρωτεύουσα, καταλαμβάνεται την άνοιξη του 1204 από τους στρατιώτες της Τέταρτης Σταυροφορίας. Το τριήμερο των λεηλασιών και βιαιοπραγιών που ακολούθησε την κατάληψη, κατέστρεψε μεγάλο μέρος της πόλης, η οποία δεν μπόρεσε να ανακτήσει την παλιά της λάμψη ακόμα και μετά την παλινόρθωση των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων το 1261.

Γέμισε ο τόπος τούρκικα σαρίκια!

1453 Μετά από πέντε αιώνες αντίσταση στις κατακτητικές διαθέσεις των Τουρκικών φύλων της Ανατολής, η πόλη πέφτει τελικά στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων. Ο Μωάμεθ ο Πορθητής αναγνωρίζει τον Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης ως πολιτικό και θρησκευτικό ηγέτη όλων των Ορθοδόξων, που ζουν μέσα στα όρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και του παραχωρεί μία σειρά προνομίων, για να εξασφαλισθεί η ομαλή διαβίωση του ποιμνίου του κάτω από την Οθωμανική διοίκηση.

Το τελευταίο από τα έξι videos του national geographic