Εγκυκλο-παιδικά: Περί χασμουρητού...

Το χασμουρητό αποτελείται από την ταυτόχρονη εισπνοή αέρα και το τέντωμα των τυμπάνων των αφτιών, ακολουθούμενο από μια εκπνοή. 

Κατά τη διάρκεια του χασμουρητού, ο τυμπανικός υμένας στο μέσο αυτί συστέλλεται, δημιουργώντας έναν θόρυβο μέσα στο κεφάλι.

    Το χασμουρητό συμβαίνει όταν ο οργανισμός είναι καταβεβλημένος, μετά το ξύπνημα και κατά τη διάρκεια κουραστικών δραστηριοτήτων. Συνήθως συνδέεται με κόπωση, άγχος, υπνηλία ή ακόμα και πείνα. 

Στους ανθρώπους, το χασμουρητό προκαλείται συχνά από άλλους που χασμουριούνται (π.χ. βλέποντας ένα άτομο, μιλώντας με κάποιον στο τηλέφωνο που χασμουριέται) και είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα θετικής ανατροφοδότησης. 

Αυτό το «μεταδοτικό» χασμουρητό παρατηρήθηκε επίσης στους χιμπατζήδες, τους σκύλους, τις γάτες, τα πουλιά και τα ερπετά, αν και μπορεί να εμφανιστεί σε όλα τα είδη.
Χασμουρητό - Βικιπαίδεια (wikipedia.org)

χασμουριέμαι < μσν. *χασμούρα < αρχ. χάσμη < χαίνω
χασμούρημα <χασμουριέμαι
χασμουρητό <χασμουριέμαι
χάσμημα < αρχ. χασμῶμαι
χασμωδία < μτγν. χασμώδης < αρχ. χάσμη "χασμουρητό"]
χαύνος < αρχ. χαῦνος < χαίνω
χαυνότητα <αρχ. χαυνότης < χαῦνος
χαυνώνω <αρχ. χαυνόω-ῶ < χαῦνος
χαυνώνομαι
χαυνωμένος
χαύνωση <αρχ. χαύνωσις < χαυνόω-ῶ
χαυνωτικός <μτγν. χαυνωτικός < χαυνόω-ῶ
.....
χασμουρητό - Ομόρριζα, Παράγωγα, Ετυμολογία (Λεξικό Ομορρίζων Παραγώγων και Ετυμολογικό Λεξικό) - Lexigram

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η μητέρα είναι τα πάντα...

Η μητέρα είναι τα πάντα. Αυτή είναι η παρηγοριά μας στη θλίψη, η ελπίδα μας στη δυστυχία και η δύναμή μας στην απελπισία. 

Είναι η πηγή της αγάπης, του ελέους, της συμπόνοιας και της συγχώρεσης. 

Αυτός που χάνει τη μητέρα του χάνει μια αγνή ψυχή που τον ευλογεί και τον προστατεύει συνεχώς.

Καλίλ Γκιμπράν

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μάνα, σε αγαπάμε

Δαμήτηρ...

Γαία Μητέρα...

Μάνα Γη...

Προαιώνων αρχέτυπο,

ταυτόχρονο με την εμφάνιση του ανθρώπου.

Δαμήτηρ

ο πρώτος αποδέκτης λατρείας

τα πρώτα, πρωτόγονα ειδώλια

αφιερωμένα σε σένα.

Από τα σπλάχνα σου η ιστορία των ανθρώπων

Εσύ, η ίδια, η Ιστορία τους.
 

Οι δικοί σου καρποί ανθίζουν, Μάνα...

τα άνθη,

όλα τα υπόλοιπα άνθη

της Μάνας Γης,

γίνονται καρποί.

Μάνα,

σε αγαπάμε...

είσαι η γη μας,

τα βρεφικά μας όνειρα,

τα παιδικά μας ταξίδια...

Μάνα,

σε αγαπάμε...

ανάστησε η αγκαλιά σου τις αισθήσεις

και τα συναισθήματά μας,

το κούρνιαγμα στον κόρφο σου,

το προστατευτικό,

μας ανάθρεψε.

Μάνα,

σε αγαπάμε...

το χαμόγελο, και το βλέμμα

και η Αγάπη σου

μας γαλήνευαν

και βλαστήσαμε...

Μάνα,

σε αγαπάμε,

η φωνή σου, τα πρώτα τραγουδιστά

λογάκια μας

και η Αγάπη σου, το στήριγμά μας

το παντοτεινό.

ΜΑΝΑ,

ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ

Βασιλική Π. Δεδούση

το χαμομηλάκι

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι