Και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί να κατρακυλήσεις πιο βαθιά στου Κακού τη σκάλα

Θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, 

ω χαρά!
Τα φτερά...τα φτερά, τα πρωτινά σου 

τα μεγάλα!

Kostis Palamas

Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου...

Εισαγωγή 

Ο «Δωδεκάλογος του Γύφτου» είναι ένα συνθετικό ποίημα που εκδόθηκε το 1907 και αποτελείται από δώδεκα λόγους. Σ' αυτό ο γύφτος συμβολίζει την ψυχή που δεν υποτάσσεται σε τίποτα, αλλά συνέχεια προσπαθεί να δημιουργήσει κάτι καινούργιο και στερεό, γκρεμίζοντας ο,τιδήποτε παλιό. Το ποίημα που ακολουθεί είναι απόσπασμα από τον «Προφητικό», τον όγδοο από τους δώδεκα λόγους. 

Ο Κ. Παλαμάς έγραψε τον «Προφητικό» δέκα χρόνια μετά την ήττα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Σ' αυτόν ο ποιητής παρουσιάζει ως προφητείες τα γεγονότα που έχουν ήδη συμβεί στην εποχή του. Το σκηνικό τοποθετείται στο Βυζάντιο. 

Η πολιτική ηγεσία είχε παραδοθεί στην αδιαφορία και τη διαφθορά, με αποτέλεσμα να μην πάρει είδηση την τουρκική απειλή, που ολοένα και πλησίαζε. Ο ποιητής - προφήτης πληγωμένος από την αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας και των συμπολιτών του, προβλέπει αρχικά τον ξεπεσμό της χώρας του, αλλά στο τέλος εκφράζει την ελπίδα για την ανάσταση και αναγέννηση του ελληνικού έθνους.

Μες τις παινεμένες χώρες,

Χώρα παινεμένη...

θα 'ρθει κι η ώρα και θα πέσεις

κι από σέν' απάνου η Φήμη,
το στερνό το σάλπισμά της θα σαλπίσει,
σε βοριά κι ανατολή, νοτιά και δύση.

 .

Πάει το ψήλος σου, το χτίσμα σου συντρίμι.
Θα 'ρθει κι η ώρα...

Εσένα ήταν ο δρόμος,

σε βοριά κι ανατολή, νοτιά και δύση,
σαν το δρόμο του ήλιου γέρνεις,

όμως το πρωί για σε δε θα γυρίσει.

 .

Και θα σβήσεις, καθώς σβήνουνε λιβάδια,
από μάισσες φυτρωμένα με γητειές,
πιο αλαφρά του περασμού σου τα σημάδια
κι από τις δροσοσταλαματιές...
θα σε κλαιν' τα κλαψοπούλια στ' αχνά βράδια
και στα μνήματα οι κλωνόγυρτες ιτιές.

 .

Και θα φύγεις κι απ' το σάπιο το κορμί,
ω Ψυχή παραδαρμένη απ' το κρίμα,
και δε θά 'βρει το κορμί μια σπιθαμή,
μες στη γη για να την κάμει μνήμα...

Κι άθαφτο θα μείνει το ψοφίμι,
να το φάνε τα σκυλιά και τα ερπετά
κι ο καιρός μέσα στους γύρους του τη μνήμη,
κάποιου σκέλεθρου πανάθλιου θα βαστά.

Και χορό τριγύρω σου θα στήσουν,
με βιολιά και με ζουρνάδες...
γύφτοι, εβραίοι, αράπηδες, πασάδες
και τα γόνατά τους θα λυγίσουν οι τρανοί σου
και θα γίνουν, των ραγιάδων οι ραγιάδες...

 .

Όσο να σε λυπηθεί της αγάπης ο Θεός
και να ξημερώσει μιαν αυγή
και να σε καλέσει ο λυτρωμός,
ω Ψυχή παραδαρμένη από το κρίμα!

 .

Και θ' ακούσεις τη φωνή του λυτρωτή,
θα γθυθείς της αμαρτίας το ντύμα
και ξανά κυβερνημένη κι αλαφρή,
θα σαλέψεις σαν τη χλόη, σαν το πουλί,
σαν το κόρφο το γυναικείο, σαν το κύμα...

 .

Και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά στου Κακού τη σκάλα,
για τ' ανέβασμα ξανά που σε καλεί!

.

Θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά!

Τα φτερά...

τα φτερά, τα πρωτινά σου τα μεγάλα!                                                                                                 

Κωστής Παλαμάς - (Πάτρα, 13/01/1859 - Αθήνα, 27/02/1943)

«Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου», 1907

Η κορυφαία έκφραση της «λυρικής σκέψης».

Στο πνευματικό του ταξίδι, ο Γύφτος είναι ο νεοέλληνας που προσπαθεί να βρει την εθνική του ταυτότητα, το σύμβολο της ελεύθερης ψυχής.  

Στο πνευματικό του ταξίδι, ο Γύφτος είναι ο νεοέλληνας που προσπαθεί να βρει την εθνική του ταυτότητα, το σύμβολο της ελεύθερης ψυχής. Είναι η ψυχή που δεν υποτάσσεται, που γκρεμίζει ότι σάπιο βρει μπροστά της για να δημιουργήσει και να ξαναχτίσει τον κόσμο όλο, σε στέρεες βάσεις. Θα απαρνηθεί τη δουλειά, την αγάπη, τη θρησκεία, τους αρχαίους, τους βυζαντινούς και όλες τις πατρίδες αλλά και θα τα αναστήσει όλα και πάλι, θα γίνει οδηγητής, θα υμνήσει τον ελεύθερο λαό του και θα τραγουδήσει τον αδάκρυτο ήρωα. 

Απουσία ψάλτου...βηξ

Τρύπες: Τα κανονικά παιδιά - Trypes: Τa Kanonika Paidia

Τα κανονικά παιδιά

γεννιούνται κανονικά,

μεγαλώνουν κανονικά,

ονειρεύονται κανονικά,

ερωτεύονται κανονικά,

και πεθαίνουν κανονικά.

Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική: Γιώργος Καρράς
Πρώτη εκτέλεση: Τρύπες και Αννέζα Παπαδοπούλου

Πες μου μαμά

Πες μου τι γίνεται μ' εκείνα τα παιδιά

Που αν και γεννιούνται κανονικά.

Δε μεγαλώνουν κανονικά,

δεν ονειρεύονται κανονικά,

ούτ' ερωτεύονται κανονικά.

Πες μου μαμά...

Πες μου αν πεθαίνουν

Πες μου αν πεθαίνουν κανονικά

Στους «Αγανακτισμένους» ο Αρχιεπίσκοπος Ειρηναίος

Ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης, κ. Ειρηναίος βρέθηκε το βράδυ του Σαββάτου στην πλατεία Ελευθερίας στην συγκέντρωση των «αγανακτισμένων» όπου πήρε το μικρόφωνο και μίλησε στους συγκεντρωμένους όχι σαν εκπρόσωπος της εκκλησίας, αλλά σαν απλός άνθρωπος όπως ο ίδιος είπε χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων.

«Τρομάζω με αυτά που βλέπω»

«Καταννοώ απολύτως την κατάσταση στην οποία βρίσκεται μεγάλη μερίδα της Ελληνικής κοινωνίας», επεσήμανε μεταξύ άλλων ο κ. Ειρηναίος, ο οποίος αναγνώρισε το δίκαιο των αιτημάτων των «αγανακτισμένων» και συμπλήρωσε ότι δεν έχει κρύψει την ιδιαίτερη ευαισθησία του για τα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία εκφράζοντας παράλληλα την συμπαράσταση του στον ιδιαίτερο αυτό αγώνα που είναι σε εξέλιξη σε όλη την Ελλάδα.

Ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης απεύθυνε πρόσκληση σε όποιον θέλει να τον επισκεφθεί ή να ζητήσει την βοήθειά του, λέγοντας χαρακτηριστικά «η πόρτα μου είναι ανοιχτή».

flashnews

Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος - World Environment Day - If i could change something in the world, I would turn the sea blue again

μα ποιος ακούει και ποιος ενδιαφέρεται,

για ένα κόσμο που βράζει και φλέγεται. 

If i could change something in the world, 
I would turn the sea blue again and feed the world...

A beautiful greek song.

Πρώτη φορά που την είδα, στεκότανε,

τη νύχτα εκείνη που η Ρώμη καιγότανε,

χιλιάδες χρόνια φωτιά και μηνύματα,

μα δεν ξεχνώ του κορμιού της τα κύματα.

Την είδα πάλι στις όχθες του Βόλγα,

που ένας στρατιώτης τη φώναξε Όλγα,

κάτι ψιθύρισε μέσα στο κρύο,

τότε μου ‘χε φανεί τόσο αστείο.  

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,

θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.

Κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα,

θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.

Στο Πάλος νύχτα τ’ όνομά της αφήνει,

γραμμένο κάπου στου Κολόμβου την πρύμνη,

τότε που οι Ισπανοί ξεκινούσαν,

και για μια άγνωστη μοίρα μεθούσαν.

Βρέθηκε κάποια στιγμή στη Γαλλία,

πρώτη του Μάη σε μια άδεια πλατεία,

σε λίγο οι φοιτητές θα ξεσπούσαν,

και μια αλλιώτικη ζωή θα ζητούσαν.

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,

θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.

Κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα,

θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.

Σήμερα έχει στα χέρια ένα αγόρι,

πάλι ξεκίνησαν οι Σταυροφόροι,

μα ποιος ακούει και ποιος ενδιαφέρεται,

για ένα κόσμο που βράζει και φλέγεται.

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,

θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.

Κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα,

θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.

Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν Χιούμορ - Ancient Greek Humor

Γελάτε γιατί χανόμαστε. 

Εξάλλου, σόι πάει το βασίλειο

Επαινούσαν μερικοί τους Ηλείους διότι ήταν πολύ  δίκαιοι κριτές στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τότε ο Αγης, που ήταν μπροστά, απόρησε:  
«Καλά, είναι τόσο σπουδαίο που οι Ηλείοι μία φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται δίκαιοι;»

Ancient Greek Humor

Mortal: What is a million years like to you?
Zeus: Like one second.
Mortal: What is a million dollars like to you?
Zeus: Like one penny.
Mortal: Can I have a penny?
Zeus: Just a second...

Ένας πατέρας ζητάει από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του. 

Ο φιλόσοφος θέλει αμοιβή 500 δραχμές, αλλά ο πατέρας θεωρεί το ποσό υπερβολικό:
- Με τόσα χρήματα θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο.
- Αγόρασε. Ετσι θα έχεις δύο.

Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα και όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο, απάντησε:  
«Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι από την αναισθησία των ανθρώπων».

Παρακινούσαν τον Φίλιππο τον Μακεδόνα να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. «Δεν είστε καλά», είπε ο Φίλιππος, «θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σε άλλα μέρη;»

Ένας φαλακρός έβριζε τον Διογένη. Ο φιλόσοφος γύρισε και του είπε: 
«Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα μπράβο στις  τρίχες σου, διότι απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι».

Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν και εκείνος απάντησε:  
«Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι  ακόμα και να με μαστιγώνουν».

Πηγή: Το Βήμα

Πηγή της πηγής: Shutterstock