Μια δασκάλα μας λέει πώς είναι η μέρα των παιδιών μας στο σχολείο

Η μέρα του παιδιού σας στο σχολείο, δια στόματος μιας δασκάλας

Από την ώρα που αφήνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο μέχρι τη στιγμή που τα παίρνουμε, έχουν συμβεί πολλά.
Πέρα από τα τεστ, τις εξετάσεις, τα διαγωνίσματα και τις δραστηριότητες, τα παιδιά κάθε μέρα κοινωνικοποιούνται, μεταμορφώνονται, αλληλλεπιδρούν. 

Μία δασκάλα, αποφάσισε να ενημερώσει, ανώνυμα, τους γονείς για μερικά πράγματα που θα έπρεπε να ξέρουν, για τη μέρα του παιδιού τους στο σχολείο.

1. Γίνονται ένας μικρός/μία μικρή κόπια των γονιών. Ένα mini-me σας.

Μπορεί να μην το καταλαβαίνετε, αλλά ένας τσακωμός, μία διαφωνία, μία χαρούμενη είδηση, μία ευτυχισμένη μέρα, οι εκφράσεις σας, οι τρόποι σας, οι χειρονομίες σας, τα λόγια σας, όλα βρίσκουν ένα τρόπο να εμφανιστούν κάποια στιγμή στην τάξη, και τόσο οι δάσκαλοι όσο και οι φίλοι τους τα ανακαλύπτουν.

2. Το διάλειμμα σημαίνει κάτι διαφορετικό για κάθε παιδί.

Μην είστε σίγουροι για το τι είναι αυτό. Για άλλα παιδιά είναι ευκαιρία να παίξουν, για άλλα είναι να απομονωθούν και για άλλα είναι να έρθουν πιο κοντά με τους δασκάλους τους. 

Άλλοτε στο διάλειμμα βάζουν το γκολ της ημέρας στο ποδόσφαιρο, άλλοτε κάνουν μια ζημιά, κι άλλοτε βρίσκουν χρόνο να κατανοήσουν μία άσκηση ή να αναπτύξουν και να εξελίξουν τη σχέση εμπιστοσύνης με τον δάσκαλό τους.

3. Επειδή κάτι το κάνουν στο σπίτι δε σημαίνει ότι το κάνουν και στο σχολείο.

Πολύ συχνά οι γονείς θυμώνουν με τα παιδιά τους γιατί φέρνουν στο σπίτι λάθη σε διαγωνίσματα που είχαν απαντήσει σωστά στο σπίτι. Μα αφού το ήξερες, μα το είχαμε κάνει, μα, μα, μα... πόσες φορές τα έχουμε πει και πόσες τα έχουμε ακούσει. 

Αυτή η δασκάλα όμως υπογραμμίζει ότι αφενός το περιβάλλον δεν είναι το ίδιο, άρα και η ψυχολογία του παιδιού δεν έχει καμία σχέση, αλλά το κυριότερο είναι ότι στο σπίτι μπορεί με μία μας λέξη ή βοήθεια (που δεν την έχει το παιδί στο σπίτι) να έχουμε σπρώξει προς τη σωστή απάντηση.

4. Κάθε παιδί έχει ένα ρόλο στην κοινωνία του σχολείου.

Όπως στον κόσμο των ενηλίκων, έτσι και στην τάξη, υπάρχουν χαρακτήρες, ταμπέλες και συμπεριφορές. 

Ανώνυμα, υποσυνείδητα, όλοι στην τάξη ξέρουν ποιος είναι ο καπετάν φασαρίας, ποιο είναι το καλό παιδί, το διαβαστερό, το ευγενικό, το αγενές... 

Και οι δάσκαλοι προσπαθούν να το δουλέψουν αυτό, αλλάζοντας θέσεις στα παιδιά ή με άλλες τακτικές. 

Για παράδειγμα ένα ντροπαλό παιδί θα το βάλουν να καθίσει με ένα φιλικό παιδί, για να αναπτύξουν και των δύο τις ιδιαιτερότητες. Τους καλούς μαθητές, μπορεί να τους βάλουν να καθίσουν πίσω για να εξελίξουν και τους πιο αδύναμους, έχοντάς τους μπροστά...

5. Τα πληγωμένα συναισθήματα δεν είναι πάντα κακό πράγμα.

Το σχολείο δεν είναι μόνο διάβασμα και γράψιμο. Τα παιδιά είναι ειλικρινή και πολλές φορές τα λόγια τους πληγώνουν. 

Το να μάθει το παιδί σας να διαχειρίζεται τον θυμό ή τη στεναχώρια του, χωρίς εσάς, είναι μέρος της ζωής και είναι απαραίτητο. Στο σχολείο εξάλλου θα μάθει να το ξεπερνάει γρηγορότερα από ότι στο σπίτι, που θα έχει την οικογένεια να το παρηγορεί ...

6. Μόλις τα αφήνετε, αυτά ανθίζουν

Είναι πολύ καλύτερα από όσο φαντάζεστε, ακόμη κι αν είναι πολύ ντροπαλοί χαρακτήρες. 

Δεν έχουν σχέση με αυτό που βλέπετε εσείς, προσαρμόζονται και γίνονται κομμάτι της ομάδας, πολύ πιο εύκολα από όσο νομίζετε ή από όσο σας αφήνουν και θέλουν να δείτε...

7. Υπάρχει πολλή χαρά.

Παρά τις εργασίες και τα τεστ, το σχολείο παρέχει και πολλή χαρά στα παιδιά. Παίζουν και γελούν όλη μέρα, μαθαίνουν να επικοινωνούν, λένε αστεία, κάνουν φίλους. 

Ακόμη και μία μέρα που θα έρθουν με παράπονο για το πολύ διάβασμα, έχουν σίγουρα γελάσει και έχουν περάσει καλά.

8. Τα σκέφτεστε πολύ περισσότερο από όσο σας σκέφτονται αυτά.

Τα παιδιά ξεπερνούν τον αποχωρισμό πολύ πιο εύκολα από σας. Δε σκέφτονται πόσο τους λείπετε, μέχρι την ώρα που θα σας ξαναδούν μπροστά τους. Έχουν το μυαλό τους διαρκώς απασχολημένο με κάτι άλλο... Ενώ οι γονείς όχι πάντα.

9. Ο δάσκαλός τους θέλει πάντα το καλό τους.

Ακόμη κι αν διαφωνείτε μαζί του, εμπιστευθείτε τον. Μην τον απαξιώνετε. Θέλει κάτι να διδάξει στα παιδιά σας. Και τα παιδιά σας θα αποκομίσουν κάτι από όλα αυτά. 

Μπορεί και ο δάσκαλός να μη συμφωνεί με κάτι που πρέπει να διδάξει. Εσείς, ως γονείς, άντε ό,τι καλύτερο μπορείτε για να συνεργαστείτε όλοι μαζί για το καλό του παιδιού και να αρπάξετε όσα πιο πολλά μπορείτε από κάθε εκπαιδευτική εμπειρία.

mothersblog

Διπολική διαταραχή σε παιδιά και εφήβους - Bipolar Disorder in Children & Adolescents

Πώς η διπολική διαταραχή επηρεάζει τα παιδιά και τους εφήβους;

Bipolar Disorder in Children and Adolescents

Η διπολική διαταραχή που εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας ή κατά τα πρώιμα εφηβικά χρόνια (διπολική διαταραχή με πρώιμη έναρξη), φαίνεται να είναι πιο σοβαρή απ’ τις μορφές διπολικής που πρωτοεμφανίζονται στα όψιμα εφηβικά χρόνια ή στην ενήλικη ζωή. 

Οι νέοι με διπολική είναι διαφορετικοί από τους ενήλικες. 

Έχουν πιο συχνές εναλλαγές στη διάθεσή τους, αρρωσταίνουν πιο συχνά και έχουν περισσότερα μεικτά επεισόδια. Επίσης, έχουν υψηλότερο κίνδυνο να διαπράξουν αυτοκτονία, απ’ ότι στην περίπτωση εκείνων που η έναρξη της νόσου παρατηρείται στην ενήλικη ζωή, κάτι που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και επαγρύπνησης από τους γονείς.
 
Θεραπεία
Προς το παρόν δεν υπάρχει πλήρης θεραπεία για τη διπολική διαταραχή, μπορεί όμως να δεχτεί θεραπεία και πολλοί άνθρωποι που πάσχουν από αυτήν μπορούν να έχουν μία γεμάτη και παραγωγική ζωή. 

Παρόλα αυτά, η φαρμακοθεραπεία ή/ και ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσουν τους μικρούς ασθενείς να ανακάμψουν από τα επεισόδια και να προλάβουν μελλοντικές υποτροπές. 

Η θεραπεία παιδιών και εφήβων μοιάζει με εκείνη των ενηλίκων. Παρόλα αυτά, τα παιδιά μερικές φορές ανταποκρίνονται διαφορετικά στη φαρμακευτική αγωγή, η οποία μπορεί να είναι μακρόχρονη ή και δια βίου, απ’ ότι οι ενήλικες. Συνήθως ο γιατρός ξεκινά με μία «συντηρητική» αγωγή από άποψη αριθμού και δόσης φαρμάκων και ανάλογα με την ανταπόκριση του παιδιού/ εφήβου μπορεί την να τροποποιήσει.

Εκτός από τη φαρμακοθεραπεία, η ψυχοθεραπεία είναι επίσης πολύ αποτελεσματική στη θεραπεία της διπολικής διαταραχής. 

Παρέχει υποστήριξη, εκπαίδευση επί της ασθένειας, και καθοδήγηση στο παιδί και την οικογένειά του. Το βοηθά επίσης να συνεχίσει να λαμβάνει τη φαρμακευτική του αγωγή ώστε να συμβάλει στην υγεία του και να εμποδίσει πιθανή υποτροπή. 

Κάποιες μορφές ψυχοθεραπείας που χρησιμοποιούνται στη διπολική και έχουν σαν κύριους στόχους τη μείωση των συμπτωμάτων και την αντιμετώπιση προβλημάτων στο σχολείο, στη δουλειά και στην επικοινωνία με τους γύρω τους, περιλαμβάνουν:

• Γνωσιακή – συμπεριφορική θεραπεία, η οποία βοηθά τους νέους με ΔΔ να μάθουν να αλλάζουν επιβλαβή ή αρνητικά πρότυπα σκέψης και συμπεριφοράς, να αναγνωρίζουν τα πρώιμα σημάδια μιας επικείμενης υποτροπής και διαχειρίζονται καλύτερα στρεσογόνες καταστάσεις.
• Θεραπεία εστιασμένη στην οικογένεια, βοηθά στη βελτίωση των στρατηγικών αντιμετώπισης που διαθέτει η οικογένεια, όπως το να αναγνωρίζονται έγκαιρα νέα επεισόδια, και περιλαμβάνει όλα τα μέλη της οικογένειας του ασθενή. Επίσης, βελτιώνει την επικοινωνία και την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων.
• Διαπροσωπική και κοινωνικού ρυθμού θεραπεία, η οποία τους βοηθά να βελτιώσουν τις σχέσεις τους με τους άλλους και να διαχειριστούν το ημερήσιο πρόγραμμά τους. Η καθημερινή ρουτίνα και ο σωστός προγραμματισμός του ύπνου μπορεί να προστατεύσουν τον νέο ενάντια σε νέα επεισόδια.
• Ψυχοεκπαίδευση, η οποία τους διδάσκει σχετικά με τη διαταραχή και τη θεραπεία της. Τους μαθαίνει τη σημαντικότητα τη φαρμακευτικής αγωγής και εκπαιδεύει τα μέλη της οικογένειας σχετικά με τα θέματα της διπολικής διαταραχής.

Η συμβολή των γονιών
Σε έναν γονιό που φροντίζει ένα παιδί με διπολική διαταραχή 

ενυπάρχει συχνά έντονο στρες με συνακόλουθα προβλήματα στη δουλειά, έλλειψη χρόνου, δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις (κυρίως με άτομα που δεν καταλαβαίνουν πλήρως την κατάσταση), σωματική και πνευματική εξάντληση. 

Κάποιες έρευνες έχουν δείξει πως όταν το πρόσωπο φροντίδας είναι υπό την επήρεια έντονου στρες, ο ασθενής δυσκολεύεται περισσότερο να ανταποκριθεί στη θεραπεία του κάτι που αυξάνει την πιθανότητα υποτροπής των συμπτωμάτων του. 

Είναι σημαντικό για τους γονείς να λαμβάνουν υπόψη και να φροντίζουν τη δική τους σωματική και ψυχική υγεία. Επίσης, είναι σημαντικό να συνεργάζονται στενά με τους γιατρούς και θεραπευτές του παιδιού ώστε να μιλούν ανοιχτά μαζί τους για τις θεραπευτικές τους επιλογές. 

Πολύ βοηθητική είναι και η συμμετοχή σε κάποιο υποστηρικτικό ατομικό ή ομαδικό πρόγραμμα. 

Τέλος, κάτι που μπορούν να κάνουν ώστε να συμβάλλουν ενεργά στη διαχείριση της ασθένειας του παιδιού τους είναι το να κρατούν ένα ιστορικό και ένα ημερολόγιο διάθεσης με τα συμπτώματα, τις μεταβολές της διάθεσης, τα μοτίβα ύπνου, σημαντικά γεγονότα ζωής και τα αποτελέσματα των θεραπειών του παιδιού τους ώστε να αποφασίζουν εγκαίρως εάν η αγωγή είναι βοηθητική και αν χρειάζονται αλλαγές στο θεραπευτικό πλάνο, σε συνεργασία πάντα με τον θεράποντα ιατρό και ψυχολόγο, και να προλαμβάνουν πιθανές υποτροπές. 

Αυτά βοηθούν στην παρατήρηση και πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση της ασθένειας.

Θεοδώρα Αναστασίου,
Ψυχολόγος, Επιστημονικός Συνεργάτης της Ελληνικής Διπολικής Οργάνωσης (ΕΔΟ)

infokids

Ένα παιδί πεινάει - Τα συμπτώματα του υποσιτισμού Όταν μια κοινωνία μαστίζεται από την πείνα

Τι πρέπει να κάνει ο εκπαιδευτικός;

Έχουν περάσει έξι χρόνια από τότε που γράψαμε για πρώτη φορά για το πρόβλημα της πείνας και του υποσιτισμού στα σχολεία της χώρας μας. Έκτοτε δυστυχώς τα πράγματα έχουν γίνει χειρότερα. 

Είναι καθημερινό πια φαινόμενο όπου μαθητές δημοτικού που δεν έχουν φάει και καταρρέουν μπροστά στα μάτια των καθηγητών και συμμαθητών τους. 

Η πρόσφατη έκθεση της UNICEF αποκάλυψε το πόσο τραγικό είναι όλο το θέμα. 500.000 παιδιά ζουν σε φτωχές οικογένειες κάτι που καταδεικνύει την δραματική επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης των παιδιών.

Προ καιρού, από το Medlab Ιατρικό Ινστιτούτο ανακοινώθηκε μελέτη που έδειξε ότι έχει αυξηθεί η οστεοπενία στην παιδική ηλικία τα τελευταία τρία χρόνια και αυτό οφείλεται στην αλλαγή των διατροφικών συνηθειών στην ελληνική οικογένεια, μειώνοντας την κατανάλωση ακόμα και του γάλακτος στο πλαίσιο της μείωσης των εξόδων του οικογενειακού προϋπολογισμού.

Τι είναι όμως η πείνα;

Η πείνα είναι «η φυσιολογική ανάγκη για φαγητό και εκφράζεται με την ώθηση για απόκτηση τροφής – η πείνα είναι συνήθως ένα δυσάρεστο και έμφυτο συναίσθημα». 

Επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες όπως τα μηνύματα του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος( υποθάλαμος) ή άλλα όργανα του σώματος (στομάχι, συκώτι, ορμόνες) , από παθήσεις , το περιβάλλον (π.χ κλιματολογικές συνθήκες, διαθεσιμότητα τροφίμων , και τις ψυχολογικές διαθέσεις( άγχος, διάθεση, ανία ).

Υποσιτισμός είναι η έλλειψη ή ανεπάρκεια θερμίδων και θρεπτικών ουσιών. Ο υποσιτισμός παρουσιάζεται κυρίως όταν ένα άτομο δεν καταναλώνει τα απαιτούμενα θρεπτικά συστατικά.

Ο υποσιτισμός σε ατομικό επίπεδο, μπορεί να σημαίνει μια σειρά από επικαλυπτόμενα προβλήματα. Σε πρώτη φάση, ο χρόνιος κακοσιτισμός οδηγεί σε καθυστερημένη ανάπτυξη τα μικρά παιδιά και σε αναιμία τους ενήλικες. 

Στη συνέχεια, τα πόδια πρήζονται εξαιτίας της έλλειψης πρωτεϊνών, ενώ μειώνονται οι αντιστάσεις στις ασθένειες και την ίαση των τραυμάτων. 

Επίσης παρουσιάζεται προοδευτική αδυναμία του οργανισμού και δυσκολία στην κατάποση, που δεν επιτρέπει τη σωστή πρόσληψη τροφής. Την ίδια στιγμή, ποικίλα συμπτώματα (όπως αναιμία, χρόνια διάρροια, συρρίκνωση οργάνων όπως η καρδιά και οι πνεύμονες, υποθερμία, μυϊκή αδυναμία, δυσπεψία) και ασθένειες από την μειωμένη πρόσληψη θρεπτικών στοιχείων μπορεί να κάνουν την εμφάνισή τους.

Συγκεκριμένα: Συμπτώματα του υποσιτισμού είναι:

μείωση βάρους

φούσκωμα στο στομάχι

κακή ανάπτυξη

αιμορραγία των ούλων

η αναιμία (έλλειψη σιδήρου)

κόπωση

δυσκολία συγκέντρωσης

μειωμένη απόδοση

αργοί χρόνοι αντίδρασης

χλωμό πρόσωπο

ξηρό δέρμα

αδυναμία

ζαλάδες

έντονη τριχόπτωση

Σε πιο προχωρημένες καταστάσεις

Ανεπαρκής επούλωση τραυμάτων.

Μειωμένη ανοσοβιολογική ικανότητα (αυξημένη συχνότητα λοιμώξεων).

Ελαττωμένη σύνθεση ενζύμων.

Αλλαγές στο μεταβολισμό των φαρμάκων.

Ελαττωμένη ψυχολογική αντίσταση του ασθενούς και έλλειψη αισθήματος ζυλιας.

Αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα

Περισσότερο κινδυνεύουν από τον υποσιτισμό τα παιδιά γιατί ο οργανισμός τους είναι αδύναμος και βρίσκεται στη φάση της ανάπτυξης. Χωρίς την κατάλληλη τροφή τα παιδιά δεν μπορούν να αναπτυχθούν όπως πρέπει.

Βέβαια υπάρχουν και παθολογικές καταστάσεις που μπορεί να κάνουν ένα παιδί να λέει ότι είναι πεινασμένο, όπως ο διαβήτης τύπου Ι ή νεανικός διαβήτης, ο υπερθυρεοειδισμός, η κατάθλιψη κλπ.

Κλινικά σημεία ανεπάρκειας θρεπτικών συστατικών

....