Το πιο χαρούμενο μέρος στον κόσμο για ένα παιδί είναι ...

... το σπίτι του παππούδων του

H σχέση που έχει ένα παιδί με τους παππούδες του είναι ξεχωριστή και περιέχει αμέτρητες αγκαλιές, χατίρια και απέραντη αγάπη. 

Το σπίτι των γονιών μας είναι το πιο χαρούμενο μέρος στον κόσμο για τα μικρά μας και συμφωνούμε απόλυτα με όσα λέει αυτή η μαμά.

«Το πρώτο πράγμα που έκαναν τα παιδιά μου με το που ξύπνησαν είναι να φτιάξουν τις βαλίτσες τους. Όχι, δεν θα πάμε στην παραλία ή διακοπές, ούτε στη Disneyland. Το μέρος που θα πάμε δεν είναι φανταχτερό και εξεζητημένο. Παρόλα αυτά έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά τους.
Θα πάμε στο σπίτι των παππούδων τους, όπου θα μείνουν κιόλας - και για τα παιδιά είναι το πιο χαρούμενο μέρος στον κόσμο. 

Μετά την καραντίνα και τα μέτρα προστασίας, τα μικρά μας δεν χορταίνουν να περνούν χρόνο με τη γιαγιά και τον παππού.

Και φυσικά, τα αισθήματα είναι αμοιβαία και αυτό οι παππούδες φροντίζουν να το αποδεικνύουν καθημερινά. Μέσα από σφιχτές αγκαλιές, συμβολικά δωράκια, τα αγαπημένα τους σνακ και φαγητά. Οι τοίχοι του σπιτιού τους είναι καλυμμένοι με ζωγραφιές του και δεν θα βρεις έπιπλο που να μην έχει οικογενειακές φωτογραφίες.

Όλα όσα μας δίδαξαν οι γονείς μας τώρα τα μαθαίνουν στα παιδιά μας με την ίδια αγάπη και καθόλου άγχος.

Ο χρόνος που περνάνε μαζί είναι πολύτιμος. Για τα παιδιά μας είναι μια περιπέτεια, για μας από την άλλη ευκαιρία για ένα μικρό διάλειμμα ξεκούρασης! 

Βρίσκονται στα καλύτερα χέρια και χτίζουν τις πιο όμορφες αναμνήσεις.

Πραγματικά νιώθω ευγνωμοσύνη για την οικογένειά μου. Οι γονείς μας γίνανε οι καλύτεροι παππούδες στον κόσμο και το σπίτι τους είναι και σπίτι των παιδιών μας.

Σας ευχαριστούμε για όλα όσα κάνετε και προσφέρετε. Σας αγαπάμε με όλη μας την καρδιά!»

Πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Κρήτη: Φούρναρης έδωσε δουλειά σε παιδί που πήγε να τον κλέψει

Μια συγκλονιστική ιστορία που δίνει μαθήματα ανθρωπιάς εκτυλίχθηκε στην Κρήτη πριν 25 χρόνια, με πρωταγωνιστές έναν φούρναρη, στο Ηράκλειο της Κρήτης και ένα 12χρονο -τότε- αγόρι.

Πριν από 25 χρόνια, ο Γιώργος Βιτσαράς, κι ενώ ήταν στο μαγαζί του, αντιλήφθηκε ένα 12χρονο αγόρι, να προσπαθεί να κλέψει.

Αντί να ειδοποιήσει την Αστυνομία, ο αρτοποιός προσέγγισε το παιδί, του εξήγησε ότι η κλοπή θα τον οδηγήσει σε κακά μονοπάτια και του πρόσφερε δουλειά για να τον βοηθήσει.

Κάποια στιγμή το παιδί χάθηκε, καθώς η οικογένειά του μετακόμισε. Δεν ξέχασε όμως ποτέ τις συμβουλές που του έδωσε ο κ. Βιτσαράς.

Έτσι, 25 χρόνια μετά, τον επισκέφτηκε, του θύμισε ποιος είναι και αφού τον ευχαρίστησε για την ευκαιρία που του έδωσε τότε, τον ενημέρωσε για την πορεία του, την ολοκλήρωση των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο και το “μάθημα” ανθρωπιάς που πήρε από τον φούρναρη, το οποίο του άλλαξε τη ζωή.

«Πρέπει να προστατεύουμε τα παιδιά»

Ο φούρναρης, αναφέρει στον ΑΝΤ1, ότι «κέρδισα το τζόκερ της ζωής», όταν «μετά από 25 χρόνια, ήρθε να με βρει και να μου πει ένα μεγάλο ευχαριστώ για τον δρόμο που χάραξε και τα ερεθίσματα που του έδωσα. Είναι 37 χρονών σήμερα, έχει τελειώσει πανεπιστήμιο πληροφορικής και έχει 2 παιδάκια».

Ο κ. Βιτσαράς, εμφανώς συγκινημένος, συνέχισε:

«Αυτό που πρέπει να κάνουμε όταν βλέπουμε ένα παιδί που έχει αδυναμίες, είναι να το προστατεύσουμε (…) Ήρθε και με βρήκε για να μου πει ένα μεγάλο ευχαριστώ, αλλά εγώ του το χρωστάω αυτό».

apopsilive

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Δεν είναι ο «Μπάμπης», είναι ο Χαράλαμπος Αναγνωστόπουλος, ο δολοφόνος της Caroline Crouch

Δεν είναι ο «Μπάμπης», δεν είναι ο Μπαμπίκος, το φιλαράκι μας, που ελαφρώς παραστράτησε και αξίζει την στήριξη και την συμπάθειά μας.

Δεν είναι ο εκπάλγου ομορφιάς λεβεντονιός, ο έλληνας με την απολλώνια ομορφιά, που σφάζονται τα θηλυκά στα ποδάρια του.

Δεν είναι ο "Μπάμπης μας", με το γαμάτο επάγγελμα, την σέξι στολή και τα κονέ του στην high society...
Όχι, δεν είναι.

Είναι το χειριστικό, το απόλυτα κτητικό αρσενικό που παραπλάνησε και καπάρωσε ένα κοριτσάκι 14χρονο, και δεν καταγγέλθηκε από κανέναν (από 'κει ξεκίνησαν όλα)
Είναι δολοφόνος, ένας κοινός δολοφόνος, σκληρός άνθρωπος, αδίστακτος.
Είναι αυτός, που θέλοντας να της βουλώσει το στόμα, να την κάνει να σκάσει, κυριολεκτικά την έσκασε, την δολοφόνησε («για το καλό του παιδιού του»!!!!!!.

Την σκότωσε αργά και βασανιστικά μπροστά στο μωράκι της, την έκλαιγε, και ορκίζεται στην πατρική αγάπη.

Είναι ο στυγνός εγκληματίας, με το παγερό βλέμμα, που σχεδίασε με απόλυτη ψυχραιμία το "άλλοθί του".
Είναι ο απαθής ψεύτης, ο αναίσχυντος υποκριτής...

Υποκριτικό, αηδιαστικό, το αγκάλιασμά του στη γυναίκα που της στέρησε το παιδί της.

Όχι, δεν είναι ο "Μπάμπης", είναι ο Χαράλαμπος Αναγνωστόπουλος, ο δολοφόνος.

Το Χαμομηλάκι