Γλυκό Του Κουταλιού «Ευχαριστώ πολύ, όμως δεν μπορώ να το φάω όλο!»

Στο παρελθόν, οι επισκέψεις και η διαδικασία του κεράσματος είχαν το τυπικό τους. 

Στο δίσκο τοποθετούνταν τόσα κουταλάκια και ποτήρια νερό όσοι και οι επισκέπτες παρατεταγμένα συμμετρικά και το γλυκό «στην κούπα». 

Ένα γυάλινο ή κρυστάλλινο μπωλ

Η οικοδέσποινα στεκόταν μπροστά στον κάθε επισκέπτη και αυτός έπαιρνε ένα κουταλάκι, έπαιρνε μια κουταλιά γλυκό από τη κούπα, το έτρωγε προσεκτικά, έπαιρνε ένα ποτήρι νερό και αφού ξεδιψούσε έβαζε το χρησιμοποιημένο κουταλάκι μέσα στο ποτήρι και το άφηνε πίσω στο δίσκο. 

Η διαδικασία επαναλαμβανόταν με όλους τους επισκέπτες. Πρώτα κερνούσαν τους ξένους και κατόπιν τους γνωστούς και φίλους.

Κάποια φορά, είχαν καλεσμένη από άλλο μέρος της Ελλάδας, όπου, μάλλον, δεν ακολουθούσαν αυτή τη διαδικασία. 

Ξεκίνησαν λοιπόν το κέρασμα από αυτήν. 

Παίρνει λοιπόν το κουταλάκι και την κούπα και αρχίζει να τρώει, να τρώει …. αλλά πού ν’ αδειάσει η κούπα! 

Σε λίγο σταματά και λέει: 

Ευχαριστώ πολύ, όμως μου βάλατε πάρα πολύ και δεν μπορώ να το φάω όλο!

Φανταστείτε την αμηχανία και τη ντροπή της, όταν είδε τους υπόλοιπους να μη βουτάν δεύτερη φορά το κουταλάκι στην κούπα! Πολύ καιρό αργότερα οι ντόπιοι το θυμόταν και γελούσαν κι’ έτσι έφτασε μέχρι τ’ αφτιά μας!

(Μαρτυρία Αντωνίου Χατζηχανίδη)
asimanti ellada