Thursday 22 June 2017

Αυτά που δεν λένε τα παιδιά στους γονείς τους

Όταν τα παιδιά είναι μικρά διεκδικούν με κάθε τρόπο την προσοχή μας. Τρέχουν να μας πουν καθετί που βλέπουν, ακούνε ή τους είπαν άλλα παιδάκια στο σχολείο, θεωρώντας ότι είναι πολύ σημαντικό για να μας τα εκμυστηρευτούν.
Όμως, καθώς μεγαλώνουν, γίνονται φειδωλά στις εκμυστηρεύσεις τους, επιλέγουν να μας απαντούν μονολεκτικά στις ερωτήσεις μας και κλείνουν το στόμα τους ερμητικά κλειστό αν δεν θέλουν αν μας πουν κάτι. 
Για ποια  θέματα δεν μιλούν συνήθως;
👦👧 Δεν μιλούν για τους φόβους τους
Δύσκολα αποφασίζουν τα μεγαλύτερα παιδιά να μιλήσουν για τους φόβους τους. Είτε γιατί πιστεύουν ότι δεν θα τα καταλάβουμε είτε γιατί ντρέπονται να μας πουν τι φοβούνται, τα παιδιά παλεύουν μόνα τους με τους φόβους τους. 
Μέχρι τη στιγμή που δεν θα μπορούν να τους αντιμετωπίσουν ή θα γίνουν αντιληπτά από τους γονείς τους.
👦👧 Δεν μιλούν για τα απόκρυφα σημεία του σώματός τους
Οι αλλαγές στο σώμα τους είναι μια περίοδος εξερεύνησης, άγχους, ανασφάλειας και ...μοναχικότητας. 
Δεν θέλουν να τα βλέπουμε την ώρα που κάνουν μπάνιο, να τα τσιμπάμε την ώρα που ντύνονται, ή να θέλουμε να δούμε μια κοκκινίλα που εμφανίστηκε. 
Θέλει χρόνο, κουβέντα και υπομονή, μέχρι να συνηθίσουν και να αποδεχτούν τις αλλαγές στο σώμα τους.
👦👧 Δεν μιλούν για τα συναισθήματά τους για το άλλο φύλο
Η πλειοψηφία των παιδιών, ειδικά στην εφηβεία, δεν μιλά για τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα. 
Επιλέγει τους φίλους και τις φίλες να τα συζητούν και εμείς μένουμε στην ανάμνηση των εξομολογήσεών τους από το δημοτικό!
👦👧 Δεν μιλούν όταν έχουν πέσει θύμα εκφοβισμού ή κακομεταχείρισης
Ακόμα και τα παιδιά που έχουν πολύ καλές σχέσεις με τους γονείς τους, δυσκολεύονται να ομολογήσουν ότι έχουν πέσει θύμα εκφοβισμού. 
Πιστεύουν αρχικά ότι αν μιλήσουν θα είναι χειρότερα γι’ αυτά, ό,τι θα τα εκδικηθούν, ό,τι θα μπουν στο περιθώριο. 
Γι΄αυτό απαιτείται εγρήγορση από τους γονείς κάθε φορά που βλέπουν μια αλλαγή στη συμπεριφορά των παιδιών της και δεν αφήνουν το χρόνο να περνά
👦👧 Δεν μιλούν όταν τους έχει προσφερθεί να δοκιμάσουν αλκοόλ ή άλλες ουσίες
Θα έρθει η στιγμή που το παιδί σε μια εκδρομή ή σε μια έξοδο θα κληθεί να δοκιμάσει το αλκοόλ. 
Η αντίδραση δεν είναι η ίδια από όλα τα παιδιά. 
Δυστυχώς είναι ένα στάδιο που δύσκολα μπορεί να αποφευχθεί (για την εμπειρία μιλάμε) και εκεί εξαρτάται από το χαρακτήρα και την προσωπικότητα του παιδιού, πώς θα το χειριστεί και αν θα το ομολογήσει σε σας.
👦👧 Δεν λένε εύκολα «συγγνώμη» 
Αυτή η τόσο εύκολη λεξούλα βγαίνει με μεγάλη δυσκολία από το στόμα τους, ακόμα και αν γνωρίζουν ότι οφείλουν να το κάνουν. 
Είναι θέμα εγωισμού κυρίως αλλά και η παραδοχή ότι έχουν κάνει λάθος , που δυσκολεύει να ζητήσουν συγγνώμη. 
Ορισμένες φορές αρκεί μια δική σας παρότρυνση για να κάνουν κάνουν τη «συγγνώμη» τους λίγο πιο εύκολη.

Ψέματα, σκουπίδια και παραπληροφόρηση στο διαδίκτυο
Facebook and Twitter are being used
to manipulate public opinion

Social media ως εργαλεία για χειραγώγηση της κοινής γνώμης;
Αυτό είναι το πόρισμα μιας σειράς ερευνών που διεξήγαγε το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και τη δημοσιεύει ο Guardian. 

Οι μελέτες διενεργήθηκαν σε εννέα διαφορετικές χώρες, τις Βραζιλία, Καναδά, Κίνα, Γερμανία, Πολωνία, Ουκρανία, Ρωσία, Ταϊβάν και ΗΠΑ.
Οι μελέτες αποτελούν μέρος του Προγράμματος Computational Propaganda Research Project του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και σύμφωνα με τον καθηγητή Φίλιπ Χάουαρντ, «τα ψέματα, τα σκουπίδια και η παραπληροφόρηση» της παραδοσιακής προπαγάνδας είναι ευρέως διαδεδομένα στο διαδίκτυο, ιδιαίτερα στο Facebook και το Twitter.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα του Guardian τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν πεδίο πολιτικών μαχών, ενώ οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται για τη διάδοση ψευδών ειδήσεων περιλαμβάνουν τη δημιουργία ψεύτικων λογαριασμών και τη χρήση αυτοματοποιημένων προγραμμάτων (bots). 
Σκοπός είναι η προώθηση και η αναπαραγωγή δημοσιεύσεων υπέρ κάποιου δημόσιου προσώπου ή η εικονική αύξηση της δημοτικότητας κάποιου πολιτικού.
Το φαινόμενο αυτό δημιουργεί την ψευδαίσθηση της δημοτικότητας ώστε ένας υποψήφιος να φαίνεται πιο δημοφιλής από πριν, κάτι που ο Σάμιουελ Γούλι, επικεφαλής των ερευνών ονομάζει ως «κατασκευαστική συναίνεση». 
Στην μελέτη που αφορά στις ΗΠΑ αναφέρεται ότι: «η ψευδαίσθηση της διαδικτυακής υποστήριξης για έναν υποψήφιο μπορεί να ενισχύσει την πραγματική μέσω της "μόδας". Ο Τραμπ χρησιμοποίησε το Twitter ως κεντρικό μέσο επικοινωνίας σε αυτές τις εκλογές και οι ψηφοφόροι έδωσαν προσοχή».
Ο Γούλι επισημαίνει, ακόμη, τη χρήση των bots σε τέτοιες ενέργειες. «Τα bots πολλαπλασιάζουν μαζικά την ικανότητα ενός ατόμου να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη. Φανταστείτε τον ενοχλητικό φίλο σας στο Facebook, ο οποίος μπλέκεται πάντα σε πολιτικές διαμάχες.
Φανταστείτε τώρα να υπήρχε ένας "στρατός" 5.000 bots που θα έκαναν ακριβώς το ίδιο. Δεν θα ήταν αυτό πολύ χειρότερο;».

Στην έρευνα γίνεται μεγάλος λόγος επίσης για τη Ρωσία και πώς η χώρα αυτή χρησιμοποιεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με σκοπό να διατηρεί τη σταθερότητα του κυβερνητικού καθεστώτος και να το «προφυλάσσει» τόσο από εσωτερικούς όσο και από εξωτερικούς κινδύνους. 
«Στην περίπτωση της Ρωσίας δεν χρειάζεται παρά μόνο να δούμε πώς ένα ιδιαίτερα ισχυρό απολυταρχικό καθεστώς χρησιμοποιεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να ελέγχει τους ανθρώπους», επισημαίνει.
Τα πορίσματα των μελετών υποδηλώνουν ότι παρατηρείται μια προφανής αδιαφορία από την πλευρά των μέσω κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με το πώς οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις πλατφόρμες τους. 
Ο Guardian αναφέρει ως παράδειγμα ότι το Facebook αφήνει το μεγαλύτερο μέρος για τον περιορισμό της προπαγάνδας σε εξωτερικούς οργανισμούς, όπως το Snopes ή το Associated Press, οι οποίοι λειτουργούν ως ημιαυτόνομες ομάδες ελέγχου των γεγονότων με στόχο να χαρακτηρίσουν αληθείς ή αναληθείς ειδήσεις που αναρτώνται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 
Από την πλευρά του, το Twitter χρησιμοποιεί συστήματα για την αντιμετώπιση των bots, ωστόσο φαίνεται λιγότερο ικανό ή πρόθυμο να καταργήσει τους αυτοματοποιημένους λογαριασμούς που έχουν πολιτική δραστηριότητα.
Ο Φίλιπ Χάουαρντ, επισημαίνει ότι τα social media να συμμορφώνονται μόνο με τις ελάχιστες νομικές απαιτήσεις και δηλώνει «ως επί το πλείστον, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αφήνουν την ευθύνη στους χρήστες να αστυνομεύουν ή να αναφέρουν τα περιστατικά».

Κατά τη διάρκεια των ερευνών τους οι μελετητές βρήκαν μία χώρα η οποία διαφοροποιείται σημαντικά από τις άλλες. Ο λόγος για τη Γερμανία, όπου ο φόβος της διαδικτυακής αποσταθεροποίησης ξεπέρασε την άφιξη των αυτοματοποιημένων «πολιτικών επιθέσεων» και οδήγησε στην εφαρμογή νόμων που απαιτούν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να αναλαμβάνουν την ευθύνη για το περιεχόμενο που αναρτάται στις πλατφόρμες τους.
..........
περισσότερα στην πηγή:

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki