Friday 2 May 2008

Πρόληψη Σεξουαλικής Παιδικής Κακοποίησης

ΠΡΟΛΗΨΗ
Πώς μπορούμε να προλάβουμε τη σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών;
Θα πρέπει τόσο οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να είναι ενήμεροι ώστε να προστατεύουν τα παιδιά, όσο και τα ίδια τα παιδιά να γνωρίζουν το σώμα τους και τη λειτουργία του και τους πιθανούς κινδύνους που τα απειλούν για να προφυλάσσονται.

Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς;
  • Το παιδί πάνω από τα τρία χρόνια του πρέπει να γνωρίζει τα μέρη του σώματός του, το όνομά τους και τη λειτουργία τους. Μιλάμε γι' αυτά με την πρώτη κατάλληλη ευκαιρία και ανάλογα με την ηλικία.
  • Το παιδί πρέπει να γνωρίζει να λέει «όχι» σε οποιονδήποτε προσπαθεί να το αγγίξει ενώ το ίδιο δεν θέλει. Το σώμα του παιδιού του ανήκει και πρέπει να απαιτεί σεβασμό από τους άλλους σε αυτό.
  • Το παιδί πρέπει να σέβεται τους ενήλικες αλλά να μην συγκατατίθεται σε ό,τι του ζητούν, αν αυτό το ενοχλεί και το τρομάζει ή δεν το έχει διδαχθεί από τους ίδιους τους γονείς του.
  • Δεν αφήνουμε το παιδί μόνο του, ή με κάποιον που δεν γνωρίζουμε καλά για πολλές ώρες και χωρίς διακριτική παρακολούθηση. Αν το παιδί είναι δυσαρεστημένο με αυτόν που το προσέχει, να μιλάμε με το παιδί για αυτό το θέμα.
  • Όλα τα μέλη της οικογένειας έχουν δικαίωμα στον ιδιωτικό χώρο όταν ντύνονται, πλένονται, κοιμούνται ή έχουν άλλες προσωπικές δραστηριότητες. Ακόμη και τα μικρά παιδιά πρέπει να τα ακούμε και να τα σεβόμαστε.
  • Ενθαρρύνουμε το παιδί σε ανοιχτή και ειλικρινή επικοινωνία μαζί μας ώστε να μπορεί να μας εκμυστηρευθεί ό,τι του συμβαίνει, ακόμη κι αν αισθάνεται (συν-)ενοχή. Ακούμε πάντα προσεκτικά ό,τι μας λέει και δεν εκφραζόμαστε αρνητικά ή απορριπτικά αλλά το διερευνούμε. Αν του δείξουμε ότι δεν το πιστεύουμε, δεν θα μας ξαναεμπιστευθεί.
  • Ελέγχουμε τους λόγους που κάνουν το παιδί να μην θέλει να μείνει με κάποιον ή που τον αποστρέφεται.
  • Γνωρίζουμε πάντα τους φίλους και τους ανθρώπους που είναι κοντά του.
  • Επιβλέπουμε το παιδί όταν πλοηγείται στο διαδίκτυο ή χρησιμοποιεί τον υπολογιστεί του.
  • Κανείς, ακόμη και κάποιος που αγαπούν, δε θα πρέπει να τους ζητήσει να κρατήσουν μυστικό για φιλιά, αγγίγματα, αγκαλιές.
  • Δεν είναι ποτέ φταίξιμο του παιδιού αν κάποιος τα κακοποιήσει.
  • Ότι δε θα θυμώσουμε αν σας πουν, ακόμη κι αν εκείνα νομίζουν ότι έκαναν κάτι λάθος ή αν αυτό περιλαμβάνει κάποιον γνωστό ή άτομο της οικογένειας.
  • Αν κάποιος τα αγγίξει με τρόπο που τα φοβίζει ή τα μπερδεύει πρέπει να το πουν. Τα συναισθήματα φόβου και σύγχυσης μπορεί να έρθουν για κάποιο άτομο και πριν ακόμη τα αγγίξουν.
Τι πρέπει να γνωρίζουν τα παιδιά
  • Το σώμα μου και το μυαλό μου είναι δικά μου. Οι άλλοι, μικροί και μεγάλοι, πρέπει να σέβονται το δικαίωμά μου αυτό.
  • Μπορώ να πω «όχι» σε κάποιον που θέλει να με αγγίξει ενώ εγώ δεν το επιθυμώ.
  • Πρέπει να λέω «όχι» σε κάθε συμπεριφορά που με κάνει να ανησυχώ, να φοβάμαι ή να νιώθω μπερδεμένος/η.
  • Τρέχω μακριά από όποιον με κάνει να φοβηθώ.
  • Λέω πάντα στους γονείς μου - και στους δύο ή στον ένα από τους δύο - ό,τι μου συμβαίνει κυρίως αν με κάνει να νιώθω άσχημα.
  • Οι γονείς μου και οι δικοί μου άνθρωποι γνωρίζουν πάντα που βρίσκονται και με ποιον.
  • Δεν πηγαίνω ποτέ κάπου όπου δεν γνωρίζω και αν μου συμβεί κάτι δεν θα ξέρω πώς να βοηθήσω.
  • Δεν ακολουθώ ποτέ αγνώστους και δεν πλησιάζω περισσότερο από όσο πρέπει αυτοκίνητα με ανθρώπους που δεν γνωρίζω.
  • Βρίσκω πάντα κάποιον που να μπορώ να του έχω εμπιστοσύνη για να με βοηθήσει, όπως οι δάσκαλοί μου.
  • Γνωρίζω τον αριθμό 10 56 για να τηλεφωνήσω από παντού και χωρίς χρήματα και να ζητήσω βοήθεια, συμβουλή και υποστήριξη.
Πηγή:Το Χαμόγελο του Παιδιού

Το βίντεο αποτελεί μέρος της σειράς που ετοίμασε το Χαμομηλάκι για την Παιδική Κακοποίηση. Παρακαλούμε προωθήστε το βίντεο σε όσους περισσότερους μπορείτε, για την ενημέρωση όλων μας και την προστασία των παιδιών μας.

Θλιβερές διαπιστώσεις για την Παγκόσμια Φτώχεια

Με τη θλιβερή διαπίστωση που αποτελεί γροθιά στην ανθρωπότητα, ότι «ένα παιδί πεθαίνει κάθε τρία δευτερόλεπτα από πείνα ή ασθένεια που μπορεί να προληφθεί» ξεκίνησε την Τετάρτη (26/3) το 6ο Φόρουμ της Παγκόσμιας Συμμαχίας των Πόλεων κατά της Φτώχειας, το οποίο διεξάγεται στην Αθήνα. Η διευθύντρια του Ευρωπαϊκού Γραφείου του Αναπτυξιακού Προγράμματος του ΟΗΕ, Σεσίλ Μολινιέ, τόνισε ότι «οι στόχοι της χιλιετίας -που αφορούν μείωση κατά 50% του πληθυσμού που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας- δεν θα μπορέσουν να επιτευχθούν μέχρι το 2015, εάν δεν υπάρξουν δράσεις σε τοπικό επίπεδο».
Τις εργασίες του Φόρουμ κήρυξε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, επισημαίνοντας ότι «παρά τη ρητορική και τις υποσχέσεις των ηγετών, ερχόμαστε όλοι μας αντιμέτωποι με μια πραγματικότητα που είναι πολύ χειρότερη από εκείνη των επίσημων στοιχείων». Ο κ. Παπούλιας πρόσθεσε ότι «στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον που ζούμε, οι αποκλεισμένοι του Πρώτου Κόσμου, οι παράπλευρες απώλειες μιας ασύμμετρης ανάπτυξης και η περαιτέρω εξαθλίωση του Τρίτου Κόσμου να επιβεβαιώνουν τις πιο απαισιόδοξες εκτιμήσεις». «Η φτώχεια συνιστά πρόκληση για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αλλά και για την παγκόσμια ασφάλεια» είπε η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη. «Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τον αναπτυσσόμενο, αλλά και τον αναπτυγμένο κόσμο, όπου το 10% όσων ζουν στις μητροπόλεις διαβιεί κάτω από τα όρια της φτώχειας» συμπλήρωσε. Ο δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης έκανε αναφορά στα μέτρα που έχουν ληφθεί για την καταπολέμηση της φτώχειας, όπως για παράδειγμα το «Κοινωνικό Παντοπωλείο» που παρέχει 2.000 είδη σε 200 άπορες οικογένειες, καθώς και η «Εστία Αθηνών» - ξενώνας για άστεγους υπερήλικες που σύντομα θα αρχίσει να λειτουργεί.
Ο αξιωματούχος του Αναπτυξιακού Προγράμματος του ΟΗΕ Ζαν Φάμπρ τόνισε ότι «ενώ ο πληθυσμός της γης τον περασμένο αιώνα διπλασιάσθηκε, ο πλούτος τετραπλασιάσθηκε. Την ίδια στιγμή, το 80% του πληθυσμού της γης διαβιεί σε περιοχές όπου το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών συνεχώς εντείνεται. Η φτώχεια είναι το πρωταρχικό πρόβλημα διότι η έκταση όλων των άλλων παγκοσμίων προβλημάτων αυξάνεται όσο μεγαλύτερη είναι η φτώχεια. Οι οκτώ πλουσιότερες χώρες του κόσμου, αν και ανακοινώνουν τη λήψη μέτρων για την καταπολέμηση της φτώχειας, στην πραγματικότητα κάνουν ελάχιστα».

26-03-2008 21:43
http://www.cosmo.gr/News/Hellas/192797.html

Ορθόδοξος Χριστιανικός... Κομμουνισμός! Κοινοκτημοσύνη — Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Η αλαζονεία, η απληστία στο ζενίθ...
Η φτώχεια δέρνει τον πλανήτη, 
παιδιά και μεγάλοι πεθαίνουν σωρηδόν...
Πλούτη αμύθητα συσσωρευμένα στα χέρια ελάχιστων.
Κρίση οικονομική και τα παρεπόμενά της, πανικός, φόβος για το αύριο, απόγνωση
Σχέδια επί σχεδίων για την έξοδο από το χάος και την είσοδο πού; Πάλι στο φαύλο κύκλο της αδικίας και της απανθρωπιάς;
Κάντε τον κόπο να μελετήσετε το παρακάτω κείμενο που προτείνει τη μόνη λύση
Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου,
11η ομιλία στις Πράξεις, κεφ. 4,32-37.

Σε μετάφραση
«...Ήταν τόση η προθυμία, με την οποία έδιναν (όσοι είχαν περιουσίες), ώστε δεν υπήρχε ούτε ένας φτωχός [στην πρώτη χριστιανική κοινότητα των Ιεροσολύμων] Δεν έδιναν δηλαδή ένα μέρος μόνο από την περιουσία τους, κρατώντας την υπόλοιπη για τον εαυτό τους, ούτε τα έδιναν μεν όλα, αλλά με το αίσθημα πως ήταν δικά τους και τα χάριζαν.  
Την ανωμαλία της άνισης κατανομής των αγαθών [που συμβαίνει στις κοινωνίες] την είχαν εξαφανίσει από ανάμεσά τους και ζούσαν με μεγάλη αφθονία αγαθών. (...) Ούτε τολμούσαν δηλαδή να δίνουν οι ίδιοι απευθείας στα χέρια των φτωχών, ούτε ένιωθαν υπερήφανοι που έδιναν, αλλά έφερναν [τα χρήματα που εισέπρατταν από την πώληση των περιουσιών τους] μπροστά στα πόδια [των Αποστόλων] και αυτούς τους άφηναν να τα διαχειρισθούν και τους καθιστούσαν απόλυτους κύριους, ώστε η κατανάλωση να γίνεται από αγαθά, που ανήκαν πια σ' ολόκληρη την κοινότητα κι όχι από δικά τους. Αυτός ο τρόπος εκτός των άλλων τους βοηθούσε και στο να μην υπερηφανεύονται.

Αν και σήμερα γινόταν το ίδιο, θα ζούσαμε πιο ευτυχισμένοι και οι πλούσιοι και οι φτωχοί. [...] είναι από μόνο του φανερό, προπαντός όμως από όσα συνέβησαν τότε, πως διαθέτοντας οι πλούσιοι τις περιουσίες τους, όχι μόνο δεν φτώχυναν, αλλά και τους φτωχούς τους έκαμαν πλούσιους.
Αλλά ας περιγράψουμε και τώρα με λόγια το καθεστώς εκείνο (...) Πόσο χρυσάφι νομίζετε πως θα συγκεντρωθεί; Εγώ υποθέτω ότι αν όλοι και όλες καταθέσουν εδώ ειλικρινά όλα τα μετρητά τους και προσφέρουν επιπλέον και τα χωράφια τους και όλα γενικά τα ιδιόκτητα αντικείμενα και σπίτια τους (για δούλους δεν κάνω λόγο, επειδή ούτε τότε συνέβη κάτι τέτοιο, αλλά τους ελευθέρωναν και τους εξίσωναν με τους εαυτούς των), σε λίγο θα συγκεντρωνόταν χωρίς αμφιβολία μέχρι ένα εκατομμύριο λίτρες χρυσάφι, ή καλύτερα δύο και τρεις φορές αυτή η ποσότητα.
Πες μου, λοιπόν, η πόλη μας [Κωνσταντινούπολη] πόσους κατοίκους αριθμεί συνολικά; Πόσοι από αυτούς θα θέλατε να υποθέσουμε, ότι είναι χριστιανοί; Θα συμφωνούσατε εκατό χιλιάδες και οι υπόλοιποι ειδωλολάτρες και Ιουδαίοι; Πόσες δεκάδες χιλιάδες λίτρες χρυσάφι συγκεντρώθηκε, πόσος δε είναι ο αριθμός των φτωχών; Δε νομίζω περισσότεροι από πενήντα χιλιάδες. Για να τρέφονται, λοιπόν, αυτοί καθημερινά πόση αφθονία μέσων θα υπήρχε; Εάν μάλιστα η διατροφή ήταν κοινή και λειτουργούσαν συσσίτια, δεν θα χρειάζονταν και πολλά έξοδα. Θα μου πείτε, όμως, τι θα κάναμε, όταν θα ξοδεύονταν τα χρήματα; Νομίζετε, όμως, ότι θα ήταν δυνατόν ποτέ να ξοδευθούν; Δεν θα μας χορηγούσε ο Θεός τη χάρη Του, ικανή να αναπληρώσει ποσόν άπειρες φορές μεγαλύτερο από αυτό; Δεν θα ξεχυνόταν δηλαδή πλουσιοπάροχα πάνω σε μια τέτοια κοινωνία η χάρη του Θεού; 
Τι θα προέκυπτε από αυτό λοιπόν; Δεν θά 'χαμε μετατρέψει την γη σε ουρανό; Αν εκεί [στα Ιεροσόλυμα], όπου οι πιστοί ανέρχονταν σε τρεις με πέντε χιλιάδες έγινε αυτό και πέτυχε, και έλαμψε τόσο πολύ, και κανένας απ' αυτούς δεν παραπονέθηκε για φτώχεια, πόσο περισσότερο θα πετύχαινε εφαρμοζόμενο από ένα μεγάλο πλήθος πιστών; Ποιος δε και από τους μη χριστιανούς [ειδωλολάτρες / Ιουδαίους] δεν θα έσπευδε πρόθυμα να προσθέσει και αυτός την προσφορά του;
Για να σας αποδείξω δε, ότι η διάσπαση αυτή είναι δαπανηρή και πρόξενη της φτώχειας, ας πάρουμε σαν παράδειγμα μια οικογένεια, που την αποτελούν δέκα παιδιά, η γυναίκα και ο άνδρας. Και η μεν γυναίκα ας υποθέσουμε πως γνέθει και υφαίνει, ο δε άνδρας πως έχει εισόδημα από εξωτερική εργασία. Πες μου λοιπόν, πότε θα ξοδεύουν περισσότερα, όταν θα τρέφονται όλοι μαζί και θα διατηρούν από ένα νοικοκυριό ή όταν θα μένουν ο καθένας ξεχωριστά; Είναι ολοφάνερο, όταν θα μένουν ξεχωριστά (...)
Αυτό γίνεται, γιατί η διαίρεση σ' όλες τις περιπτώσεις συνεπάγεται την ελάττωση, ενώ η ομόνοια και η συμφωνία την αύξηση. Με τον τρόπο που ζούσαν παλαιότερα οι πιστοί [στις ενορίες τους] ζουν σήμερα στα μοναστήρια. (...) Και όμως, σήμερα οι άνθρωποι φοβούνται αυτή την ζωή [της κοινοκτημοσύνης] περισσότερο από το να πέσουν σε πέλαγος άγνωστο και απέραντο. Αν όμως την είχαμε δοκιμάσει, σίγουρα θα τολμούσαμε να την εφαρμόσουμε. Πόση χάρη και από την πλευρά του Θεού θα μας συνόδευε;
Γιατί, αν τότε που δεν υπήρχαν παρά μονάχα τρεις ως πέντε χιλιάδες πιστοί, που όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι της γης ήσαν εχθροί τους, που δεν περίμεναν βοήθεια από πουθενά, τόλμησαν παρ' όλ' αυτά να πραγματοποιήσουν την κοινοκτημοσύνη, πόσο μάλλον θα μπορούσε να γίνει αυτό σήμερα, που με την χάρη του Θεού είναι γεμάτη από πιστούς η οικουμένη; Και ποιος θα παρέμενε τότε ειδωλολάτρης; Εγώ τουλάχιστον νομίζω κανένας. Και έτσι όλους θα τους αποσπούσαμε από την ειδωλολατρία και θα τους προσελκύαμε με το μέρος μας .... Όμως, αν προχωρούμε σε αυτήν την κατεύθυνση προοδευτικά, πιστεύω πως με τη χάρη του Θεού, αυτό που τώρα μας φαίνεται ακατόρθωτο, θα γίνει. Μόνο δώστε εμπιστοσύνη στα λόγια μου και θα πραγματοποιήσουμε σταδιακά το κατόρθωμα αυτό. Και αν ο Θεός μου δώσει ζωή, πιστεύω, ότι σύντομα θα σας οδηγήσω σ' ένα τέτοιο τρόπο κοινωνικής συμβιώσεως».

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki