'Έξω από το σχολείο τα προσφυγόπουλα... αλλά, ρατσιστές δεν είμαστε!!

«Αυτά τα παιδιά ζούνε το χειμώνα μέσα στις λάσπες το καλοκαίρι μέσα στις σκόνες και είναι κρίμα αυτά τα παιδιά αλλά δεν φταίμε εμείς... που δεν τα θέλουμε στα σχολεία μας. Δεν είναι μόνο θέμα εμβολίου είναι θέμα καθημερινότητας. Κι εμείς έχουμε παιδιά!»

---------------

Τα προσφυγόπουλα θα πάνε στο σχολείο όπως και να ‘χει τονίζει η δημοτική αρχή Αλεξάνδρειας

Ο πρόεδρος Συλλόγων Γονέων του 4ου δημοτικού του δήμου Αλεξάνδρειας της Ημαθίας αν και δεν είναι ρατσιστής ούτε ξενόφοβος, δεν επιθυμεί, όπως και άλλοι 120 γονείς να πλησιάζουν στο σχολείο τα προσφυγόπουλα.

Μιλώντας στο ραδιοσταθμό ΒΗΜΑ FM ο κ. Ευαγγελόπουλος δήλωσε: 

«Αυτά τα παιδιά ζούνε το χειμώνα μέσα στις λάσπες το καλοκαίρι μέσα στις σκόνες και είναι κρίμα αυτά τα παιδιά αλλά δεν φταίμε εμείς... που δεν τα θέλουμε στα σχολεία μας. Δεν είναι μόνο θέμα εμβολίου είναι θέμα καθημερινότητας. Κι εμείς έχουμε παιδιά!»

Όταν ο δημοσιογράφος ρώτησε: 

«Τι μπορεί να μεταδοθεί από ένα παιδί που μάλιστα έρχεται στο σχολείο απόγευμα μετά τη λήξη του σχολείου των παιδιών σας», 

ο κ. Ευαγγελόπουλος απάντησε: 

«Δεν είμαστε ξενοφοβικοί αλλά... βλέπετε τι έγινε στη Μόρια».

Ο δημοσιογράφος του επισημαίνει ότι ο εγκλεισμός και η μη φοίτηση σε σχολείο δημιουργεί παρόμοια προβλήματα και τον ξαναρωτάει για ποιο λόγο επομένως και εφόσον τα παιδιά είναι εμβολιασμένα εκφράζονται αυτές οι ρατσιστικές απόψεις;

Ο κ. Ευαγγελόπουλος είπε: 

«Πάνω από 90% γονέων συμφωνούμε τις απόψεις αυτές. Είναι όλοι ρατσιστές; Ρωτηθήκαμε από τον διευθυντή πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Ημαθίας αν συμφωνούμε να έρθουν τα παιδιά μας στα σχολεία (!) Μας ρώτησαν δια μέσου των διευθυντών των σχολείων και μάλιστα ζήτησαν να απαντήσουμε αμέσως. Πήρα το ΔΣ του συλλόγου γονέων και κάναμε άτυπη γενική συνέλευση και αποφασίσαμε 120 γονείς, με μειοψηφία 5-6 που είπαν, ότι δεν θέλουμε να έρθουν».
......................

Δυστυχώς μέσα στα πλαίσια της... ενημέρωσης όλοι φαίνεται να ξεχνούν ότι στην Ελλάδα υπάρχει τεράστιο (συγκριτικά με την υπόλοιπη ΕΕ) ποσοστό κακοποίησης και βιασμών παιδιών μέσα από το συγγενικό τους περιβάλλον.

Και το χειρότερο; 

Κακοποιημένα παιδιά πηγαίνουν σχολείο, δεν ζούνε σε στρατόπεδα, ενώ οι υπόλοιποι γονείς συχνά γνωρίζουν, υποψιάζονται αλλά τις περισσότερες φορές σιωπούν μπροστά στον κίνδυνο να ξεφτιλιστεί η μικρή ή η μεγάλη τους κοινωνία!

Χώρια που πολλοί από αυτούς που λένε σήμερα όχι στα προσφυγόπουλα στο όνομα της υγείας των παιδιών τους (!) είναι βέβαιο ότι δεν το έχουν σε τίποτα να σπάσουν τα εμβολιασμένα τους βλαστάρια στο ξύλο αν τα «πάρουν στο κρανίο»!

efsyn

Δυσκολεύεται το παιδάκι σας να ενταχθεί στο σχολείο και αρνείται να πάει; Υπομονή!

Κάθε χρόνο η καινούργια σχολική χρονιά είναι μία αγχώδης περίοδος 
όχι μόνο για το παιδί αλλά και για τον γονιό.

Είναι μία περίοδος που αλλάζει η καθημερινότητα μίας οικογένειας, και το μικρό παιδί αφήνει για πρώτη φορά το προστατευτικό και ασφαλές περιβάλλον του σπιτιού, και μπαίνει σε μία νέα ρουτίνα, με νέα πρόσωπα, νέα παιδιά, και κανόνες τους οποίους πρέπει να υπακούσει.

Έχει παρατηρηθεί ότι πολλά παιδιά, μπαίνουν στον κύκλο της σχολικής άρνησης, δηλαδή αρνούνται να πάνε σχολείο ή κλαίνε όταν βρίσκονται εκεί.

Σχολική Φοβία - School Phobia

Αυτή η διαδικασία είναι δύσκολη για ένα μικρό παιδί αλλά και τον γονιό που έχει την έγνοια του παιδιού. Πολλές φορές όταν το παιδί δεν θέλει να πάει σχολείο αρχίζουν τα παράπονα του πονοκεφάλου, ή πόνο στην κοιλιά συνήθως από το άγχος τους που νιώθουν πίεση να πάνε σχολείο.

Σχολική Φοβία, Άρνηση ή απλώς «Σκασιαρχείο»;

Πώς να βοηθήσω το παιδί να προσαρμοστεί;
* Θυμίστε στο παιδί άλλα σενάρια του παρελθόντος που ίσως στην αρχή να ήταν αρνητική και στην συνέχεια τους άρεσε.
* Μην αλλάξετε την ρουτίνα σας στο σπίτι, το παιδί χρειάζεται να νιώθει ότι στο σπίτι έχουν παραμείνει όλα ίδια.
* Ενθαρρύνετε το παιδί σας να γίνει μέλος σε διάφορες σχολικές δραστηριότητες του σχολείου.
* Βρες τα θετικά στοιχεία του σχολείου του παιδιού σου, της τάξης του, για να μπορείς να τον ενθαρρύνεις.
* Βάλτε μαζί στόχους για την νέα σχολική χρονιά
* ΥΠΟΜΟΝΗ, πάνω απ όλα!

reporter

Καληνύχτα σας με την υπέροχη μουσική του συνθέτη Γιώργου Αυγουστάτου!!

ΘΑΛΑΣΣΟΓΡΑΦΙΑ Ν.6 

ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΓΙΑ ΠΙΑΝΟ "ΘΑΛΑΣΣΟΓΡΑΦΙΕΣ" 

ΤΟΥ ΣΥΝΘΕΤΗ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΑΤΟΥ

Το μεσημεριανό φαγητό για το παιδί στο ολοήμερο

Οι χαλαρές και ανέμελες μέρες που το παιδί βολευόταν με ένα τοστ ή ένα κουλούρι για κολατσιό τελειώνουν όταν έρχεται η ώρα του ολοήμερου σχολείου και η μαμά καλείται, πέρα από το κολατσιό, να μεριμνήσει και για το μεσημεριανό φαγητό του παιδιού που αυτή τη φορά πρέπει να είναι πιο… φαγητό! 

Και μάλιστα, τέτοιο φαγητό ώστε να αρέσει στο παιδί, να «βολεύει» για μεταφορά στο φαγητοδοχείο, αλλά και να πληροί ορισμένες προϋποθέσεις ως προς τη διατροφική του αξία –κοινώς, δεν γίνεται να τρώει κάθε μέρα μακαρόνια με τριμμένο τυρί. 

Για να κάνουμε τη ζωή σας λίγο πιο εύκολη, σας δίνουμε παρακάτω τις καλύτερες ιδέες για τα γεύματα του παιδιού στο ολοήμερο, καθώς και ορισμένα έξυπνα tips!

Ιδέες για μεσημεριανό φαγητό στο σχολείο
Δεδομένου ότι το μεσημεριανό είναι το κύριο γεύμα του παιδιού μέσα στη μέρα, είναι σημαντικό αυτό να περιλαμβάνει τροφές και από τις τέσσερις διατροφικές ομάδες, δηλαδή: πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, λαχανικά και γαλακτοκομικά. 
Για να το κάνετε πιο ελκυστικό για το παιδί, καλό είναι το φαγητό του να έχει κάποια ποικιλία και να σερβίρεται σε μία λογική ποσότητα. Τέλος, για να γλυτώνετε και από τον διπλό κόπο, καλό είναι το παιδί να μάθει να τρώει ό,τι τρώει και η υπόλοιπη οικογένεια.

Τι μπορείτε να ετοιμάζετε, λοιπόν, από την προηγούμενη μέρα:

• Μπιφτέκια με πουρέ ή πατάτες φούρνου.
• Κεφτεδάκια με κόκκινη σάλτσα και ρύζι.
• Ζυμαρικά με κιμά (ιδανικά ριγκατόνι, πένες ή φιογκάκια) ή ζυμαρικά με κόκκινη σάλτσα και τριμμένο τυρί
• Φακές σε μορφή σαλάτας ή φακόρυζο
• Γεμιστά
• Κοτομπουκιές (δείτε μία τέλεια συνταγή εδώ) με βραστά λαχανικά
• Σπιτική πίτσα (δείτε εδώ τις καλύτερες συνταγές)
• Σπανακόπιτα ή τυρόπιτα ή κοτόπιτα ή μακαρονόπιτα (δείτε εδώ τις πιο εύκολες και νόστιμες πίτες) ή κις λορέν
• Αρακά με πατάτες (κοκκινιστός ή γιαχνί)
• Σπανακόρυζο ή λαχανόρυζο
• Ριζότο με λαχανικά ή μικρές μπουκίτσες κοτόπουλο
• Παστίτσιο ή σουφλέ
• Πατατοσαλάτα με τόνο ή μπέικον, στην οποία μπορείτε να «κρύψετε» διάφορα λαχανικά καθώς και λίγα ρεβίθια ή φακές
• Κοτόπουλο κοκκινιστό (μπούτι ή σε κομματάκι) με ρύζι
• Μπέργκερ με μπιφτέκι ή κοτόπουλο πανέ, τυρί, ντομάτα και πατάτες που έχετε «τηγανίσει» στον φούρνο

Προτάσεις για συνοδευτικό

• Αγγούρι και καρότο κομμένο σε λουρίδες (αν το παιδί δεν τρώει εύκολα λαχανικά, δείτε σε παλαιότερο άρθρο πώς θα τα κάνετε πιο ελκυστικά για το κολατσιό του)
• Ντοματίνια τσέρι που τρώγονται ολόκληρα
• Ελαφρώς βρασμένο μπρόκολο και κουνουπίδι (τις φουντίτσες)
• Ένα κομμάτι τυρί (φέτα ή κασέρι)
• Ψωμί (δείτε εδώ πώς μπορείτε να το φτιάξετε μόνη σας)
• Φρούτο (αν δεν έχει φάει νωρίτερα, στο διάλειμμα του σχολείου)

Μερικές ακόμα συμβουλές:

• Τα περισσότερα σχολεία συνιστούν μεταλλικό δοχείο φαγητού, ώστε να μπορεί να μπαίνει στον φούρνο για να ζεσταίνεται, και σπάνια πλαστικό (που να μπαίνει στον φούρνο μικροκυμάτων). Φροντίστε να εξοπλιστείτε με περισσότερα από ένα, καθώς είναι πολύ πιθανό το παιδί κάποια στιγμή να ξεχάσει το δικό του στο σχολείο ή ακόμα και να το χάσει. Το δοχείο αυτό θα πρέπει να έχει καπάκι που να μπορεί το παιδί να ανοίξει και να κλείσει εύκολα.
• Εξυπηρετικά είναι ορισμένα τσαντάκια φαγητού που κυκλοφορούν στο εμπόριο, τα οποία χωρίζονται σε θαλάμους με θέσεις για κάθε τι που θα χρειαστεί το παιδί την ώρα του φαγητού, π.χ. για το δοχείο, το πιρουνάκι, ίσως ένα συμπληρωματικό ταπεράκι για σαλάτα και μερικές χαρτοπετσέτες. Για λόγους υγιεινής μπορείτε να δίνετε στο παιδί σας καθημερινά και ένα σουπλά, για να ακουμπάει εκεί το φαγητό ή και το ψωμάκι του. Τέλος, χρήσιμο είναι και ένα παγουρίνο για να μη χρειάζεται να αγοράζετε καθημερινά εμφιαλωμένο νερό.
• Γράψτε με ανεξίτηλο μαρκαδόρο το όνομα του παιδιού σας, τόσο στο μεταλλικό σκεύος όσο και στο καπάκι, ώστε να εξυπηρετήσετε και την τραπεζοκόμο κατά τη διανομή. Επίσης, το όνομα του παιδιού μπορείτε να το γράψετε και στα υπόλοιπα σκεύη που θα χρησιμοποιεί. Εναλλακτικά, βρείτε ένα αυτοκόλλητο που μπορείτε να κολλήσετε σε όλα για να μην τα μπερδεύει με των άλλων παιδιών.
• Καθώς στο σχολείο το παιδί δεν θα μπορεί να έχει μαχαίρι, φροντίστε το φαγητό του (ειδικά αν είναι κρέας ή κοτόπουλο) να είναι κομμένο σε μικρά κομμάτια, για να μπορεί το παιδί να το φάει εύκολα.

mama365

Αναδείξαμε το «σχολιάζειν» σε «φιλοσοφείν» Μαθήματα ζωής για μας και τα παιδιά μας

Αναδείξαμε το «σχολιάζειν» (το κουτσομπολεύειν), 

σε «φιλοσοφείν»

από τη Μάρη Γαργαλιάνου

Δεν πάει καιρός που το μάτι μου έπεσε πάνω σε μια καταπληκτική έρευνα στα ιντερνετικά μου τεφτέρια, η οποία υποστήριζε πως «το κουτσομπολιό κάνει καλό στην υγεία». Ξέρετε, αυτές οι μικρές, ανούσιες χαζομάρες που λέμε με τους περισσότερο οικείους μας για τους «απέναντι», τα σενάρια που κάνουμε σε βάρος των άλλων προκειμένου να πάρουμε μιαν ικανοποίηση οτι εμείς είμαστε καλύτεροι.

Όλες αυτές οι χοντράδες που ξεστομίζονται σα βατράχια απο τα άγουρα χειλάκια μας με σκοπό και μόνο ένα, να εκπληρώσουμε τα καπρίτσια του «εγώ» μας, όλοι αυτοί οι σχολιασμοί που στάζουν χολή, τη στιγμή που δεν έχουμε ιδέα τι σταυρό μπορεί να κουβαλάει ο άλλος. Όλα αυτά μαζί, σε ένα. Τόσο απλά. 

Μαζευόμαστε λοιπόν τρεις τέσσερις μάγκες, ή μάγκισσες και δώστου το φτυάρι και δώστου το άνοιγμα του λάκκου και δώστου η κακία να πηγαίνει σύννεφο. Και μακάρι να ‘ταν μόνο αυτή!

Ειλικρινά, στο παραπάνω φαινόμενο δείχνω κατανόηση. Όχι, το εννοώ. Είναι πολύ πιο εύκολο άλλωστε να σκιτσάρουμε καμπούρες στις πλάτες των άλλων, από το να κοιτάμε τη δική μας. Εμείς είμαστε αλάνθαστοι, εμείς είμαστε θεοί! Καταφέραμε τόσα κι άλλα τόσα, μοχθήσαμε σκληρά για όσα πετύχαμε με όποιους τρόπους και όποια μέσα και τώρα που σα σωστοί καθηγητάδες στρογγυλοκαθόμαστε στις αναπαυτικές μας καρέκλες κρίνουμε, κρίνουμε, κρίνουμε. Ξεπερνάμε τα όρια, δημιουργούμε εντυπώσεις παραπλανώντας λόγια και στιγμές, κάνουμε εικασίες σεναριολογώντας και βασικά γούστο μας, καπέλο μας. Έτσι δεν πάει; Άλλωστε είπαμε, εμείς είμαστε θεοί.

Αναδείξαμε το «σχολιάζειν», σε «φιλοσοφείν» κύριοι και αυτό γιατί απλά τρέμουμε να ρίξουμε ένα βλέφαρο στη μίζερη ζωή μας. Στις ουσιαστικές σχέσεις που ΔΕΝ έχουμε γιατί σχεδόν όλα πλέον έχουν θυσιαστεί στο βωμό του «φαίνεσθαι», στα ιδανικά που κάποτε σα σωστά παιδιά ονειροπόλα ΕΙΧΑΜΕ, αλλά κάπου στα μέσα της διαδρομής αφήσαμε πίσω γιατί παραήταν «ιδανικά» για εμάς, στους ανθρώπους που θέλουμε να πιστεύουμε πως είναι κοντά μας, αλλά μας έχουν ήδη πουλήσει γιατί μαντέψτε… Έχουν την ίδια ηλίθια νοοτροπία με εμάς. Την πάρτη τους. Κι εμείς τη δική μας.

Ενώνονται λοιπόν η πάρτη μου, η πάρτη σου και η πάρτη του και κάνουν πάρτυ. Και περνάμε τρομερά για μια ώρα; Για δύο; Πόσες κακίες να αντέξουμε να πούμε πια. Και μετά πάλι μόνοι. Βουτηγμένοι στην τραγική μας ματαιοδοξία. Για λύπηση είμαστε… Φοβόμαστε τόσο το μέσα μας, μας πιάνει κρίση στην ιδέα της όψης του είναι μας στον καθρέφτη, που προτιμούμε χίλιες φορές να «μιλήσουμε» για οποιονδήποτε άλλο γνωστό, ή μη προκειμένου να μην ασχοληθούμε καθόλου με εμάς.

Για ακόμα μια φορά δεν επιλέγουμε μόνο τον εύκολο δρόμο, αλλά και τον πιο «κακό» για τη ψυχολογία μας. Στιγμιαία, το κουτσομπολιό λειτουργεί σαν ένεση ζωής στη γεμάτη τίποτα καθημερινότητά σου. Μετά όμως; Πως αισθάνεσαι; Καλύτερα, χειρότερα; Μήπως μίζερα ξανά; Λυπάμαι, το επέλεξες. Άνθρωπος που φοβάται να δει το μέσα του, που αρνείται τον ίδιο τον εαυτό του και επιλέγει παυσίπονα στιγμής για να γεμίσει αστερόσκονη την προσωπικότητα που δεν έχει, είναι άνθρωπος προβληματικός.

Οι απλές κουβέντες, οι υγιείς, οι ουσιαστικές, του φαίνονται εξωγήινες. 

Τρώγεται διαρκώς. Με τα ρούχα του, με την ταυτότητά του, με τους γύρω του, με τα πάντα. Φιλοσοφεί όμως. Βέβαια! Βγάζει πορίσματα μέσω των κρίσεών του. Βεβαίως. Τα αναγάγει σε κοσμοθεωρίες και έπειτα με αυτές σαν παραμύθια κάνει όνειρα γλυκά ώσπου να ξυπνήσει στον πραγματικό εφιάλτη της ζωής του. 

Μην πλανάστε φίλοι μου. Εδώ, περιγράφεται η πλειοψηφία. Σκιαγραφείται ένας μέσος άνθρωπος, που δυστυχώς μπορεί να είμαστε εμείς –δε βγάζω απ’ έξω την ουρά μου-, ή ο απέναντι, ή η γειτόνισσα που απλώνει ρούχα. Δεν έχει σημασία αυτό.

Σημασία έχει να μας δούμε κάποια στιγμή ουσιαστικά. Μπορούμε; 

Να αφήσουμε στην ησυχία του τον χ και τον ψ και να μας αντέξουμε με όλα τα κακά, τα καλά και τα παράδοξά μας. Να μας αγαπήσουμε. Μπορούμε; Διότι μόνο όταν συμβεί αυτό ειλικρινά, τότε μόνο θα καταλάβουμε πως τα λόγια τα άσχημα, τα πονηρά, τα δεύτερα που άλλους αφορούν, μόνο κακή ενέργεια μπορούν να προσθέσουν σε εμάς και λίγο «μάτι» σε εκείνους. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

enallaktikidrasi

Κινδύνος για τα μικρά παιδιά η κατάποση μπαταρίας-κουμπί - What if your child swallows a battery

Δείτε τι συμβαίνει όταν ένα παιδί καταπίνει μπαταρία-κουμπί 

Για ακόμη μία φορά προειδοποιούν οι ειδικοί για τους κινδύνους που απειλούν τα μικρά παιδιά σε περίπτωση κατάποσης μπαταρίας-κουμπί. 

Οι μικροσκοπικές μπαταρίες οι οποίες περιέχονται σε πολλά προϊόντα και παιχνίδια, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες για τα παιδιά.

What if your child swallows a battery

Οι μπαταρίες-κουμπιά χρησιμοποιούνται συνήθως σε ρολόγια χειρός, μικρές αριθμομηχανές, ακουστικά βαρηκοΐας, ηλεκτρονικά παιχνίδια και τηλεχειριστήρια και το μικρό τους μέγεθος –5 έως 25 χιλιοστά– συνεπάγεται ότι ο κίνδυνος κατάποσης είναι μεγάλος.

Εάν σφηνώσει στον οισοφάγο, σημειώνουν οι ειδικοί, η μπαταρία-κουμπί μπορεί να κάψει το τοίχωμά του, προκαλώντας σοβαρές βλάβες.

Όπως επισημαίνει η χειρουργός Κέιτ Κρος από το Νοσοκομείο Γκρέιτ Όρμοντ Στριτ του Λονδίνου, «οι μπαταρίες-κουμπιά πρέπει να θεωρούνται δηλητήριο και επομένως να φυλάσσονται μακριά από παιδιά». 

«Εάν η μπαταρία προσκολληθεί στον βλεννογόνο του οισοφάγου δημιουργεί ένα ηλεκτρικό κύκλωμα και αρχίζει να λειτουργεί, απελευθερώνοντας ένα αλκάλιο που δρα σαν καυστική ουσία» εξηγεί η Κρος. «Έτσι, μπορεί να οδηγήσει στο σχηματισμό τρύπας και να φτάσει στην τραχεία ή και στην αορτή». 

Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα του BBC, έχουν καταγραφεί στη Βρετανία περιστατικά όπου η μπαταρία προκάλεσε βλάβες στην αορτή, με αποτέλεσμα το παιδί να χάσει τη ζωή του από αιμορραγία.

Ο Φέργκους Γουόλς, ιατρικός ανταποκριτής του BBC, προσομοιώνει τις βλάβες που προκαλεί η μπαταρία-κουμπί στον οισοφάγο χρησιμοποιώντας μια φέτα ζαμπόν (1:05-1:52).

Το ζαμπόν αναπαριστά το ευαίσθητο τοίχωμα του οισοφάγου και το νερό το ανθρώπινο σάλιο. Όσο περνούν τα λεπτά, η χημική αντίδραση που προκαλεί η μπαταρία οδηγεί σε εμφανείς αλλοιώσεις. Μέσα σε μόλις δύο ώρες, η έκταση της βλάβης είναι ήδη σημαντική. Σε περίπτωση κατάποσης, εάν η μπαταρία παραμείνει στον οργανισμό για περισσότερη ώρα τότε κατά πάσα πιθανότητα θα διαπεράσει τον ιστό του οισοφάγου.

Δεδομένου ότι τα μικρά παιδιά σπανίως μαρτυρούν τις «ζαβολιές» τους και παράλληλα τα συμπτώματα που εκδηλώνονται σε περίπτωση κατάποσης μπαταρίας (π.χ. άρνηση φαγητού, τάση προς έμετο) μπορεί να μην γίνουν άμεσα αντιληπτά από τους γονείς, το βασικότερο βήμα προστασίας των παιδιών είναι η φύλαξη των μπαταριών σε δυσπρόσιτα σημεία που δεν έχουν πρόσβαση τα παιδιά.

Η θλιβερή ιστορία του μικρού Emmett, που κατάπιε μπαταρία-κουμπί

onmed

Μια γενιά παιδιών κινδυνεύει να χάσει την παιδική της αθωότητα

Ένας στους δέκα που βλέπει πορνό είναι παιδί έως 10 ετών.

Συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, μετά από έρευνα, που δείχνει ότι ένας στους 10 επισκέπτες ιστοσελίδων πορνό είναι κάτω των 10 ετών.

Η πορνοποίηση μιας γενιάς

«... η πορνο-κουλτούρα και εγώ βρισκόμαστε σε αγώνα μέχρι θανάτου για την ψυχή της κόρης μου».

----------------

Τα παιδιά πλέον είναι εντελώς απροστάτευτα και εκτεθειμένα στο χώρο του διαδικτύου και έρχονται συχνά αντιμέτωπα με θεάματα που απευθύνονται αυστηρά σε ενήλικες.

Το 22% των online “καταναλωτών” πορνό περιεχομένου είναι παιδιά, σύμφωνα με έρευνα της εταιρείας Bitdefender, που ειδικεύεται στο πεδίο της ασφάλειας στο χώρο του διαδικτύου. 

Είναι, λοιπόν, φανερό πως ο κανόνας των "άνω των 18" δεν εφαρμόζεται σε κανένα site τέτοιου περιεχομένου.

Αν και οι περισσότεροι πορνό ιστοσελίδες ζητούν από τους χρήστες να επιβεβαιώσουν ότι είναι 18 ετών και άνω, η αλήθεια είναι ότι το σύστημα αυτό δεν λειτουργεί, καθώς δεν υπάρχει τρόπος να γίνει εξακρίβωση της πραγματικής ηλικίας των επισκεπτών. Έτσι, πορνό ιστοσελίδες σημειώνουν τεράστια ποσοστά επισκεψιμότητας από παιδιά.
«Η έρευνα δείχνει ότι τα παιδιά αρχίζουν να επισκέπτονται πορνό ιστοσελίδες από μικρή ηλικία, εκτός και αν επιβλέπονται από τους γονείς τους», υποστηρίζει αναλυτής της Bitdefender. 

Και συνεχίζει λέγοντας πως «ενώ οι πορνό ιστοσελίδες περιορίζουν μόνο τυπικά τους ανήλικους, οι γονείς μπορούν να λάβουν εύκολα και απλά μέτρα, όπως είναι η εγκατάσταση λύσεων ασφάλειας με ένα εργαλείο γονικού ελέγχου, που μπορεί να εμποδίσει την πρόσβαση σε μη εξουσιοδοτημένα περιοχές.»

Η είδηση αυτή ​​έρχεται μετά την έκκληση της Εθνικής Εταιρείας για την Πρόληψη της Κακοποίησης του Παιδιού (NSPCC) για αυστηρότερη ρύθμιση στις πορνό ιστοσελίδες, στα πλαίσια της προσπάθειας της βρετανικής κυβέρνησης για ενίσχυση της ψηφιακής ασφάλειας.
«Μια γενιά παιδιών κινδυνεύει να χάσει την παιδική της ηλικία και την αθωότητα που τη χαρακτηρίζει, λόγω της συνεχούς έκθεσης σε ακραίες και βίαιες μορφές πορνό. Εμείς απλά θέλουμε να προστατεύσουμε τα παιδιά από θεάματα που απευθύνονται σε ενήλικες» τονίζει ο Peter Wanless, διευθύνων σύμβουλος της NSPCC.

mononews

Μπορεί να υπάρξει ανήθικη Ευτυχία;

Μπορεί να υπάρξει ανήθικη ευτυχία, ευτυχία που να συνυπάρχει με το κακό και την έλλειψη αρετής;

Προς άγραν Ευτυχίας 

Η ευτυχία ως ύψιστο αγαθό – Αριστοτέλης

Η φιλοσοφία ασχολείται και με το θάνατο και με τον Θεό! 

Εφόσον ξέρουμε ότι θα πεθάνουμε, δεν μπορούμε να μη σκεφτόμαστε το θάνατο. Διαφορετικά θα έπρεπε να αποκηρύξουμε το στοχασμό, δηλαδή να αποκηρύξουμε τη φιλοσοφία…

Με την ίδια λογική, αφού διαπιστώνουμε ότι κάποιοι πιστεύουν στον Θεό και κάποιοι άλλοι όχι, δεν μπορούμε να μην ασχοληθούμε με το ζήτημα της ύπαρξης Του. 

Σε κάθε περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με φιλοσοφία, δηλαδή με ένα συλλογισμό θεωρητικό (αφηρημένο, ορθολογικό, εννοιολογικό) και πρακτικό (δεδομένου ότι πρέπει να οδηγήσει σε ορισμένο τρόπο ζωής και δράσης).

Αυτό ισχύει και για την ευτυχία- από τη στιγμή που κάποιος προσπαθεί να ζήσει καλύτερα έχει οπωσδήποτε στο νου του την προοπτική μιας ζωής όσο το δυνατόν καλύτερης, μιας ζωής που θα παρέχει απόλυτη ικανοποίηση: είναι αυτό που παραδοσιακά αποκαλούμε ευτυχία.

Δεν καταλήγει πάντα ως κύριο θέμα στη φιλοσοφία (εξαρτάται από τους φιλοσόφους), αποτελεί όμως αναπόφευκτα αντικείμενο κάθε φιλοσοφικού συλλογισμού, που αξιώνει πληρότητα και συνοχή.

Επομένως, εάν καταλάβαμε καλά, σύμφωνα με τον Σωκράτη η φιλοσοφία μάς επιτρέπει να προσδιορίσουμε τις προϋποθέσεις μιας ευτυχισμένης ζωής;

 Socrates - A Case Study of a Happy Person

Από τον Σωκράτη και μετά ένας από τους κύριους στόχους της φιλοσοφίας ήταν να προσδιοριστεί η έννοια του «ευ ζην». Μπορούμε άραγε να θεωρήσουμε πιο ευτυχισμένη, πιο ευχάριστη, τη ζωή που περιλαμβάνει τις μεγαλύτερες απολαύσεις και χαρές, τη μεγαλύτερη ικανοποίηση; 

Ή μήπως τη ζωή του πιο δίκαιου, σοφού και ενάρετου ανθρώπου που χαίρει εκτίμησης από πλευρά ηθικής;

Για τον Σωκράτη και για όλη την αρχαία ελληνική φιλοσοφία ισχύουν και οι δυο απόψεις: το ευ ζην είναι η πιο ευτυχισμένη και συγχρόνως η πιο ενάρετη ζωή. 

Είναι ό,τι αποκαλούμε «υπέρτατο αγαθό», δηλαδή η μεγίστη ευτυχία και η μεγίστη αρετή. Αν κάποιος ήταν ευτυχισμένος και κακόψυχος, δεν θα κάναμε λόγο για υπέρτατο αγαθό, γιατί θα ήταν προτιμότερο να είναι ευτυχισμένος και ενάρετος. Αν κάποιος ήταν ηθικά καλός, ένας άγιος αλλά δυστυχισμένος άνθρωπος, και πάλι δεν θα μιλούσαμε για υπέρτατο αγαθό, γιατί θα ήταν καλύτερα να είναι ενάρετος κι ευτυχισμένος.

Το ύψιστο αγαθό δεν είναι απλώς η ευτυχία ή η αρετή: είναι το ένα μαζί με το άλλο. Όλη η αρχαία ελληνική σκέψη θα αναπτυχθεί γύρω από αυτή τη θεωρία του υπέρτατου αγαθού που συνδυάζει τη μέγιστη ευτυχία και τη μέγιστη αρετή.

antikleidi

Το σύνδρομο του «αιώνιου παιδιού» Tα Σύνδρομα Πίτερ Παν και Γουέντι. Peter Pan Syndrome and Wendy Syndrome

Η Γουέντι στηρίζει τον Πίτερ Παν και λύνει όλα τα προβλήματα που αυτός δεν μπορεί. Χωρίς τη Γουέντι δεν μπορεί να υπάρξει Πίτερ Παν.

Peter Pan Syndrome and Wendy Syndrome

Του Θωμά Μερσινιά, κλινικού ψυχολόγου, Msc
Tο Σύνδρομο του Πίτερ Παν

Αναφέρεται σε άτομα που δεν θέλουν ή νιώθουν ότι δεν μπορούν να μεγαλώσουν. Άτομα που ουσιαστικά νοιώθουν παιδιά φυλακισμένα στο σώμα ενός ενήλικα. Έμβλημά τους είναι η ανεμελιά, η αδιαφορία κι ο έντονος ναρκισσισμός, κι έτσι...μαγικά λύνονται τα προβλήματά τους, χωρίς υποχωρήσεις και κόπο απο τους ίδιους.

Τα άτομα αυτά δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν για να σταματήσουν να σκέφτονται και να συμπεριφέρονται σαν παιδιά και δεν θέλουν να έρθουν αντιμέτωπα με τι θλιβερή πραγματικότητα ότι μεγαλώνουν και επιβάλλεται να αλλάξουν.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το σύνδρομο, που περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1983 από τον ψυχολόγο Dan Kiley δεν είναι επίσημα αναγνωρισμένο ως ψυχοπαθολογική κατάσταση, δεδομένου ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δεν το κατατάσσει , ακόμα τουλάχιστον, επίσημα στις ψυχολογικές διαταραχές.

Ωστόσο, ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός ενηλίκων σε δυτικού τύπου κοινωνίες ανταποκρίνεται σε αυτό το πρότυπο ανώριμης συμπεριφοράς. Τα άτομα αυτά δεν θέλουν-δεν μπορούν να αναλάβουν τις υποχρεώσεις που αντιστοιχούν τυπικά στην ηλικία τους. Μπορεί ακόμη και να ζουν σαν έφηβοι, σε θέμα υποχρεώσεων-δικαιωμάτων- διασκέδασης, και ας έχουν περάσει τα 30...

Σύμφωνα με όλες τις ψυχολογικές έρευνες στο σύμπλεγμα αυτό, οι υπερπροστατευτικοί γονείς (που όμως υποτιμούν και παράλληλα έχουν υπερβολικές προσδοκίες από το παιδί), δείχνει να είναι βασική αιτία που ένα άτομο εκδηλώνει το συγκεκριμένο σύνδρομο.

Συνήθως το σύνδρομο αφορά σε άτομα εξαρτημένα από άλλους, άτομα που δεν έχουν αναπτύξει τις απαιτούμενες δεξιότητες για να αντιμετωπίσουν την ενήλικη ζωή.

Οι απανταχού Πίτερ Παν της σύγχρονης κοινωνίας θεωρούν τον έξω κόσμο τρομακτικά προβληματικό και εξωραΐζουν την εφηβεία, γι' αυτό και θέλουν να παραμείνουν σε αυτήν την «προνομιακή» κατάσταση για πάντα.

Τυπικά χαρακτηριστικά του συνδρόμου είναι η αδυναμία λήψης ευθυνών, η αδυναμία δέσμευσης και τήρησης υποσχέσεων, η υπερβολική φροντίδα για την εξωτερική εμφάνιση, η έμφαση στην καλοπέραση, οι ανησυχίες για τα επίπεδα αυτοεκτίμησης (το οποίο όμως δε γίνεται αντιληπτό, καθώς φαινομενικά το άτομο δείχνει υπερβολικά «ανεξάρτητο») ο φόβος για τη μοναξιά, που είναι πολύ ισχυρός, και η έλλειψη ανοχής στην κριτική που είναι ουσιαστικά μηδαμινή.

Όσον αφορά τις ερωτικές του σχέσεις, ένας Πίτερ Παν αλλάζει συνεχώς συντρόφους, καθώς αναζητά πάντα, είτε κάποιον νεότερο σε ηλικία ή μια πιο ενθουσιώδη κατάσταση ή μια πιο εύκολα διαχειρίσιμη κατάσταση, οτιδήποτε γενικά μπορεί να έχει ενθουσιασμό και έλλειψη προβληματισμού. Όταν μια σχέση φτάνει σε σημείο που απαιτεί δεσμεύσεις και ανάληψη ευθυνών, είναι ώρα για τον Πίτερ Παν να... επιστρέψει στη Χώρα του Ποτέ!

Μεγαλύτερο πλήγμα στις ερωτικές τους σχέσεις αποτελεί το «κόμπλεξ της υποταγής», το οποίο ιδιαίτερα στις νέες γυναίκες παίρνει διαστάσεις μάστιγας και τις δυσκολεύει ιδιαίτερα στη δημιουργία σταθερών και ποιοτικών σχέσεων με το άλλο φύλο. Σε μια κοινωνία ατομικιστών, στην οποία ως παιδιά μεγαλώνουν σαν μικροί βασιλιάδες, όπου όλα στρέφονται γύρω από αυτά, χωρίς εκείνα να χρειάζεται πολλές φορές να αναλάβουν την παραμικρή ευθύνη είτε για τον εαυτό τους είτε για τους άλλους, είναι πολύ δύσκολο να συμβιβαστούν αργότερα με τις επιθυμίες και τις ανάγκες κάποιου άλλου. 

Πολλοί νέοι άνθρωποι λοιπόν αντιδρούν με ένταση, με πανικό σχεδόν, όταν βρεθούν σε μια προσωπική σχέση υγιούς εξάρτησης. Ειδικά για τις νέες κοπέλες, η σχέση αγάπης με έναν άντρα, τις κάνει να φοβούνται ότι τους ζητείται να υποταχθούν και ότι θα γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης.

Συμπληρωματικά προς το Σύνδρομο του Πίτερ Παν υπάρχει και το Σύνδρομο της Γουέντι. 

Το δεύτερο αφορά σε γυναίκες που φέρονται σαν μαμάδες στο σύντροφό τους ή σε ανθρώπους που βρίσκονται στο κοντινό τους περιβάλλον. Η Γουέντι στηρίζει τον Πίτερ Παν και λύνει όλα τα προβλήματα που αυτός δεν μπορεί. Χωρίς τη Γουέντι δεν μπορεί να υπάρξει Πίτερ Παν.

Η Γουέντι είναι αυτή που παίρνει όλες τις αποφάσεις και αναλαμβάνει όλες τις ευθύνες του συντρόφου της, επιβεβαιώνοντας με τον τρόπο αυτό την αναξιοπιστία του. Υπάρχουν Γουέντι παντού γύρω μας και κυρίως στο άμεσο οικογενειακό περιβάλλον: πρόκειται για την υπερπροστατευτική μητέρα.

Το μεγαλύτερο αγκάθι των δύο αυτών διαταραχών είναι η άγνοια του ατόμου για την ύπαρξη του προβλήματος.

Ο Πίτερ Παν και η Γουέντι δεν αναγνωρίζουν ότι είναι μέρος οι ίδιοι αυτής της νοσηρής κατάστασης κι έτσι δεν μπορούν να βοηθηθούν μόνοι τους. Η μόνη λύση είναι η σωστή ψυχολογική διαχείριση μέσω της ψυχοθεραπείας, όχι μόνο για το άτομο που εκδηλώνει τα σημάδια του συνδρόμου αλλά και για τον οικογενειακό περίγυρο.

stogiatro

Διαφορές ανάμεσα στον "τέλειο" και τον υπεύθυνο γονιό και ο ρόλος του στο σήμερα

"Τέλειος" γονιός: Πρέπει να είναι τέλειος. Απαιτεί απ' όλους τελειότητα, ψάχνει για λάθη, πιέζει το παιδί για να φανεί εκείνο καλό.
Πιθανά αποτελέσματα στο παιδί: Πιστεύει ότι ποτέ δεν είναι αρκετά καλό, γίνεται τελειοκράτης, νιώθει αποθαρρυμένο, ανησυχεί υπερβολικά για τη γνώμη των άλλων.

Υπεύθυνος γονιός: «Είμαι άνθρωπος, έχω το θάρρος να μην είμαι τέλειος, αλλά να κάνω και λάθη».

Πιθανά αποτελέσματα στο παιδί: Ενδιαφέρεται για το έργο κι όχι για την αυτοπροβολή, βλέπει τα λάθη σαν πρόκληση για να συνεχίσει, δοκιμάζει με θάρρος νέες εμπειρίες, είναι ανεκτικός με τους άλλους.

"Τέλειος" γονιός: «Πρέπει να ελέγχω». Απαιτεί υπακοή, τιμωρεί, επιμένει ότι το παιδί έχει άδικο κι αυτός δίκιο.
Πιθανά αποτελέσματα στο παιδί: Επαναστατεί, νιώθει αδικημένο και ανήσυχο, ζητά εκδίκηση ή παραιτείται, δεν έχει αυτο­πειθαρχία.
Υπεύθυνος γονιός: «Πιστεύω ότι το παιδί μπορεί να πάρει αποφάσεις». Επιτρέπει την εκλογή, ενθαρρύνει.
Πιθανά αποτελέσματα στο παιδί: Νιώθει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, προσπαθεί, συνεισφέρει, επιλύει τα προβλήματα, αποκτά επινοητικότητα.

Το ζητούμενο όμως δεν είναι κάποιος να είναι ο Τέλειος γονιός ή ο Καλός γονιός, αλλά ο Υπεύθυνος γονιός. Δηλαδή να μάθουν στα παιδιά τους αξίες και συναισθήματα όπως αυτά της υπευθυνότητας, της αυτοπεποίθησης, παρά να στερούν την ευκαιρία από αυτά ελέγχοντας ή υπερπροστατεύοντας.

Υπάρχουν γονείς που τα χάνουν όταν η συμπεριφορά των παιδιών τους διαφέρει από τη δική τους όταν ήταν παιδιά.

Το να είσαι γονιός δεν είναι εύκολο πράγμα. Δεν υπάρχει ευκαιρία για πρόβα, δεν υπάρχουν σχολεία. Το μόνο που κουβαλάμε μέσα μας ως εφόδιο γι' αυτή την αποστολή είναι το ένστικτο να φροντίσουμε τους απογόνους μας, αλλά και το μοντέλο των δικών μας γονιών και της σχέσης με αυτούς. 

Κι επειδή ούτε αυτοί υπήρξαν τέλειοι, συχνά τα συναισθήματα που έχουμε ως γονείς είναι περίπλοκα, δημιουργούν έντονες εσωτερικές συγκρούσεις και οι παλαιότερες δικές μας εμπειρίες χρωματίζουν τις σχέσεις με τα δικά μας παιδιά. Για παράδειγμα, υπάρχουν πολλοί γονείς που συχνά τα χάνουν όταν η συμπεριφορά των παιδιών τους είναι διαφορετική από τη συμπεριφορά που είχαν οι ίδιοι ως παιδιά.

Η κοινωνία μας πάντα απαιτούσε να έχουν ειδική εκπαίδευση όλοι όσοι εργάζονται με τα παιδιά (ψυχολόγοι, δάσκαλοι, κοινωνικοί λειτουργοί, παιδαγωγοί) όμως οι γονείς, αυτοί που αναλαμβάνουν το έργο της ανατροφής, δεν είχαν συνήθως καμία ειδική εκπαίδευση. Η ανάγκη για εκπαίδευση σήμερα είναι μεγάλη για πολλούς λόγους που έχουν να κάνουν κυρίως με την κοινωνική αλλαγή.

Οι περισσότεροι σημερινοί γονείς ανατράφηκαν σε μια πιο άκαμπτη, αυταρχική κοινωνία που οι σχέσεις των ανθρώπων ακολουθούσαν την πυραμίδα εξουσίας, δηλαδή στο σπίτι ο πατέρας αναγνωριζόταν σαν μια ανώτερη εξουσία, η μητέρα ακολουθούσε στην πυραμίδα και τα παιδιά έπρεπε να υπακούουν και τους δύο. 

Η κοινωνία ήταν "καλά τακτοποιημένη" κι ο καθένας ήξερε τη θέση του. Η κοινωνία όμως δεν είναι στατική. Το κοινωνικό μας σύστημα αλλάζει και γίνεται ένα σύστημα που όλοι οι άνθρωποι απαιτούν και δικαιούνται ισοτιμία, που οι γυναίκες-μητέρες εργάζονται και συνεισφέρουν στα οικονομικά του σπιτιού.

Το ζητούμενο δεν είναι κάποιος να είναι ο Τέλειος γονιός ή ο Καλός γονιός, αλλά ο Υπεύθυνος γονιός._________________________

~ Γιάννης Ξηντάρας 

Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή». Μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Εφηβικής Ιατρικής & του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων.

Πηγή: clickatlife.gr
antikleidi

Ο σύγχρονος πατέρας κάνει την «υπέρβαση» και νιώθει πιο ολοκληρωμένος

Η αξία του πατέρα βρίσκεται στην υπέρβαση του παραδοσιακού του «ρόλου»

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ολοένα και περισσότερο να αλλάζει ο ρόλος του πατέρα μέσα στην οικογένεια. Ο πατέρας, πλέον, αρχίζει να ξεφεύγει από τα παλιά πρότυπα του απόμακρου αρσενικού που αφήνει τη μητέρα να επωμιστεί εξ ολοκλήρου το έργο της ανατροφής των παιδιών. 

Ο σύγχρονος άντρας, βλέπουμε, είναι πιο συμμετοχικός και ενεργός στο σπίτι αλλάζοντας τα δεδομένα που ίσχυαν μέχρι τώρα. Παρακάτω ακολουθεί ένα άρθρο του ψυχολόγου Χάρη Πίσχου, που είδαμε στο psychologynow.gr, το οποίο αναλύει το ζήτημα αυτό θέτοντας τους όρους με τους οποίους ο πατέρας μπορεί να κάνει την «υπέρβαση» ώστε να νιώσει πιο ολοκληρωμένος στα πλαίσια της οικογένειας.

Έχουν γραφεί τόσα πολλά για τη σημασία της μητέρας στην οικογένεια αλλά τόσα λίγα για τον πατέρα. Αυτή η διαπίστωση μην σας εκπλήσσει: ο πατέρας ήταν παραδοσιακά πιο απόμακρος στην ανατροφή των παιδιών από τη μητέρα. Αν μπούμε να κατανοήσουμε γιατί συμβαίνει αυτό, χρειάζεται να δούμε το «ρόλο» του πατέρα. Εκεί θα συναντήσουμε μόνο εγκλωβισμό. Άλλωστε το προτάσσει και η ίδια η λέξη «ρόλος».

Καλείται να παίξει κάτι, κάτι δοσμένο, κάτι άκριτο, κάτι υιοθετημένο. Ο ρόλος αυτός είναι τόσο δημοφιλής γιατί παρέχει και μία δόση ασφάλειας καθώς δίνει μία εγγύηση για ένα αποτέλεσμα. Είναι όμως αυτό το αποτέλεσμα του παρελθοντικού ρόλου του πατέρα, το ίδιο αποτελεσματικό με αυτό που χρειάζεται στο εδώ και τώρα;

Ο «ρόλος» του πατέρα, σχετίζεται με τον εξελικτικό ρόλο του ως άνδρα και τον προσδιορισμό του ως πατέρα μέσα από αυτόν. Κυριαρχικός, απόλυτος, επιβλητικός ως άνδρας, πάντα πρέπει να βασίζεται στην πυγμή, δυσκολεύεται να μιλήσει για τον εαυτό του και να δημιουργήσει βαθιές σχέσεις με άλλους, πλην ανδρών και σε συγκεκριμένους χώρους. Η αρμοδιότητά του ως πατέρας ξεκινά έξω από το σπίτι. Είναι αυτός που φέρνει τα χρήματα στο σπίτι, που έχει κύρος και τον σέβονται όλοι, που αναλαμβάνει όλες τις ευθύνες για τα έξοδα, που φρόντιζει για την εικόνα της οικογένειας.

Πρέπει να είναι σταθερός στις απόψεις του, να είναι θαρραλέος, να έχει λύσεις για όλα και να τα βγάζει πέρα και μόνος του. Πρέπει, πρέπει, πρέπει… Ακούγεται κουραστικό ήδη… Η πατριαρχική δομή, είναι εκείνη που έχει μορφοποιήσει την οικογένεια μέχρι και στις ημέρες μας. Οι συνθήκες αλλάζουν, αλλάζοντας και την ισορροπία στην οικογένεια.

Με τη μητέρα να εργάζεται πια σε ποσοστό 65% των οικογενειών και τον πατέρα να μη στηρίζεται αποκλειστικά σε εκείνη για την ανατροφή των παιδιών, ο «ρόλος» του πατέρα θα έλεγε κανείς ότι έχει ανατραπεί. Εγώ θα έλεγα ότι για πρώτη φορά ιστορικά, η οικογένεια ισορροπεί.

Ο πατέρας καλείται να βγάλει το κοστούμι του παραδοσιακού ρόλου και να σταματήσει να καθορίζεται από το παρελθόν του. Καλείται να υπερβεί τα οικογενειακά μοτίβα και τα κοινωνικά στερότυπα και να εμπιστευθεί τη σχέση με τη σύζυγο και τον εαυτό του στα προχωρήματά που θα ορίσει ο ίδιος. Για πρώτη φορά ο πατέρας, μπορεί να προσδιορίσει το ρόλο του, όχι πια συμπληρωματικός της μητέρας, αλλά ολόκληρο.

Είναι κάτι που γίνεται εύκολα; Σαφώς και όχι. Το ρόλο του παραδοσιακού πατέρα που στέκεται παρατηρητής των οικογενειακών σχέσεων, τον βλέπουμε ξεκάθαρα στις οικογενειακές θεραπείες. Κάθεται στην ακριανή καρέκλα και έχει τη μητέρα προστατευτική γέφυρα μεταξύ εκείνου και των παιδιών. Δυσκολεύεται να μιλήσει και συνήθως το κάνει για να γκρινιάξει για θέματα δουλειάς και πόσο τον κουράζουν που του κλέβουν από το χρόνο με την οικογένεια. Για τα θέματα της οικογένειας έχει μία επιφανειακή οπτική, στην οποία βρίσκει προστασία καθώς δεν είναι πολλές ώρες μέσα στο σπίτι.

Χρειάζεται να κάνουμε συμμαχία μαζί του για να μπορέσει να εμπιστευθεί και να ανοιχθεί και αυτό δεν είναι εύκολο. Τα συμπτώματα των παιδιών, που για αυτά έρχονται οι οικογένειες, τα αναπλαισιώνουμε πάντα μέσα από τις σχέσεις της οικογένειας και αρκετές φορές μέσα από την έλλειψη σχέσης με τον πατέρα. Οι πατεράδες είναι εκείνοι που δύσκολα έρχονται στη θεραπεία, όταν όμως έρχονται, όχι μόνο τους το αναγνωρίζουμε, αλλά τους αναδεικνύουμε μέσα στη θεραπεία, βάζοντάς τους να έχουν ενεργό ρόλο στο οικογενειακό σύστημα.

Τότε είναι που ανάλογα την ηλικιακή φάση της οικογένειας, φωτίζουμε το σημαντικό και πολυδιάστατο ρόλο του πατέρα, αναδεικνύοντας την ολόκληρη, και όχι συμπληρωματική, συμβολή του στο οικογενειακό σύστημα. Ο πατέρας είναι ολόκληρος όταν φροντίζει να μη λείψει τίποτα από την εγκυμονούσα και μελλοντική μητέρα, όλο το διάστημα της κυοφορίας, αναλαμβάνοντας διπλές και τριπλές αρμοδιότητες, με μεγάλη υπευθυνότητα, που δεν ταιριάζουν στο στερεοτυπικό του ρόλο.

– Ο πατέρας είναι ολόκληρος όταν έχει το δημιουργικό άγχος να οργανώσει την οικογένεια (οικονομικά, χωροταξικά κτλ) για τον ερχομό του παιδιού.

– Ο πατέρας είναι ολόκληρος όταν κοιμίζει, ταΐζει και πλένει το παιδί, όταν η μητέρα είναι κουρασμένη και καταβεβλημένη τους πρώτους μήνες μετά τον τοκετό. Η ενεργητικότητά του σε αυτή την οικογενειακή φάση είναι πολύ σημαντική καθώς η δική του υποστήριξη στη μητέρα, ενισχύει την καλή ψυχολογική της κατάσταση, της δίνει σιγουριά στο ρόλο της, την κάνει να νιώθει ασφαλής και αποτρέπει τον κίνδυνο εμφάνισης επιλόχειας κατάθλιψης.

– Ο πατέρας είναι ολόκληρος όταν φροντίζει να μάθει στα παιδιά την πειθαρχία και τα όρια. Με τη μητέρα να έχει αναμφισβήτητα πιο δυνατό συναισθηματικό δέσιμο βάζοντας πιο χαλαρά όρια, ο πατέρας έρχεται, να ισορροπήσει τις σχέσεις και να κάνει τα παιδιά να νιώσουν ασφάλεια μέσα από τα όρια.

– Ο πατέρας είναι ολόκληρος όταν μαθαίνει στα παιδιά του τις αξίες της δημιουργικότητας, την ευθύνης, της ασφάλειας, της αυτονομίας και τους μεταδίδει μία σοφία που πηγάζει από τις εμπειρίες του.
Ο πατέρας σε σχέση με τη μητέρα

Πατέρας δε γίνεται ένας άνδρας μόλις γεννηθεί το παιδί του αλλά και μέσα από τη σχέση με τη σύζυγο και μητέρα των παιδιών. Αν η μητέρα είναι ανασφαλής, έχει άγχος (που αλίμονο να μην έχει άγχος τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού), εγκλωβίζεται στο δικό της ρόλο να αποδείξει ότι πρέπει να είναι καλή μητέρα και θέλει να τα κάνει όλα μόνη της, δημιουργεί ανισορροπία στο οικογενειακό σύστημα. Η μητέρα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ολοκληρωτικότητα του πατέρα και είναι εκείνη που θα τον καλέσει να γίνει ενεργό μέλος της οικογένειας, βάζοντάς τον με όρους εμπιστοσύνης στη σχέση που έχει αναπτύξει ήδη με το μωρό.

Ένας πατέρας που δεν του επιτρέπεται να ταΐσει τα παιδιά ή να τα κάνει μπάνιο (όταν είναι μικρά) γιατί «δεν ξέρει πώς να το κάνει», είναι ένας πατέρας που θα μπει να αμφισβητήσει το ρόλο του, θα ενοχοποιηθεί και που στη συνεχή επανάληψη αυτών των καταστάσεων, θα απομακρυνθεί από την οικογένεια, επιτιθέμενος στη μητέρα ό,τι δεν υπηρετεί καλά το ρόλο της. Ο ίδιος θα επιστρέψει σε αυτό που ξέρει να κάνει καλά, να είναι ο κουβαλητής του σπιτιού, μακριά από συναισθήματα και σχέσεις.
Η επίδραση του πατέρα ανάλογα με το φύλο του παιδιού

Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, ο ποιοτικός χρόνος που περνάει ο πατέρας με τα παιδιά του είναι πολύτιμος. Τα παιδιά περνούν περίπου 20 ώρες μπροστά στον υπολογιστή και στην τηλεόραση, γιατί να περνούν περίπου 30 λεπτά τη βδομάδα με τους πατεράδες τους; Η σχέση που δημιουργείται από την νηπιακή και την παιδική ηλικία, βάζει τις βάσεις...

..........

η συνέχεια εδώ: enallaktiki drasi

Το καθημερινό διάβασμα των παιδιών στο σπίτι

«Διάβασες τα μαθήματά σου;»

Η ερώτηση – επωδός που οι γονείς επαναλαμβάνουν ίσως με τη μεγαλύτερη συχνότητα στο παιδί τους, όταν πηγαίνει στο σχολείο. Θα πρέπει όμως η μητέρα και ο πατέρας του μικρού μαθητή να έχουν κατά νου ότι η μελέτη είναι δική του ευθύνη κι επιπλέον ότι η μάθηση και η μελέτη, θα πρέπει να είναι πηγή χαράς κι ευχαρίστησης. 

Τι κάνουμε λοιπόν; Ή ίσως καλύτερα τι δεν κάνουμε;

Δεν διαβάζουμε «όλοι μαζί»
Ο γονιός αποφεύγει τις ερωτήσεις του τύπου «τι έχουμε να διαβάσουμε σήμερα, και απλά ρωτάει «τι μαθήματα έχεις αύριο;». Με τον τρόπο αυτό ο μικρός μαθητής ή μαθήτρια αντιλαμβάνεται ότι η μελέτη στο σπίτι είναι δική του υποχρέωση. Παράλληλα ενισχύεται η αυτονομία και η υπευθυνότητά του. Αυτό δε σημαίνει ότι ο γονέας το αφήνει να κάνει ό,τι καταλαβαίνει αλλά και δεν το κυνηγάει από πίσω με ένα βιβλίο στο χέρι.

Εκείνο που χρειάζονται τα παιδιά είναι να αισθάνονται ότι ο γονιός του είναι διαθέσιμος κάθε φορά που θα του ζητήσουν τη βοήθειά του για κάτι που δεν μπορούν να κάνουν μόνα τους, μια επεξήγηση, μια διευκρίνηση, μια επιπλέον βοήθεια. Δηλαδή μια “διακριτική” παρουσία αλλά συστηματική.

Καθοδηγούμε τα παιδιά πώς να οργανώσουν το διάβασμά τους
Το παιδί πρέπει να μελετά συγκεκριμένες ώρες της ημέρας ώστε να έχει ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι και ξεκούραση. Καλό είναι, όταν γυρίζει από το σχολείο πρώτα να τρώει, να χαλαρώνει, να συζητά με τους δικούς του τα νέα του σχολείου, ίσως εάν το έχει ανάγκη να κοιμάται για λίγο και μετά να αρχίζει το διάβασμα.

Τώρα, τον πρώτο καιρό του σχολείου, ο γονιός πρέπει να βοηθήσει το παιδί του στο πώς θα οργανώσει το διάβασμά του: π.χ. να τοποθετήσει το πρόγραμμα της εβδομάδας σε εμφανές σημείο και να το καθοδηγήσει να το βλέπει μόνο του, να κάνει έναν πίνακα με τις εργασίες της ημέρας, να του συστήσει ότι ίσως είναι καλύτερα να ξεκινά τη μελέτη του με τα πιο δύσκολα μαθήματα (που είναι πιο ξεκούραστο) ή που του είναι λιγότερο ενδιαφέροντα και να αφήνει προς το τέλος τα πιο εύκολα ή εκείνα που του προξενούν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. 

Μπορεί να δώσει επίσης και άλλες μικρές συμβουλές που πιστεύει ότι ταιριάζουν στο παιδί του. Ο τρόπος που θα οργανώσει ένας μαθητής την απογευματινή μελέτη του παίζει καταλυτικό ρόλο όχι μόνο στην επίδοσή του στο σχολείο, αλλά κυρίως στην εικόνα και τη σχέση που θα αναπτύξει με τη μάθηση γενικότερα.

Φροντίζουμε το περιβάλλον που μελετά να είναι ήρεμο
Το παιδί πρέπει να μελετά στο δωμάτιό του ή στο γραφείο του, όπου εκεί έχει τα βιβλία και τα τετράδιά του και όχι κάθε μέρα και σε άλλο δωμάτιο ή χώρο. 

Ο χώρος μελέτης του πρέπει να είναι εκτός από σταθερός και φροντισμένος: τακτικός, με κατάλληλο φωτισμό, σωστή θερμοκρασία και να επικρατεί ηρεμία. 

Να μη διαταράσσεται η ησυχία από δυνατή μουσική, ή από την τηλεόραση που παίζει πολύ δυνατά ή από φωνές αδελφών ή άλλων προσώπων της οικογένειας. Δώστε στο παιδί σας να καταλάβει ότι το σωστό διάβασμα χρειάζεται αυτοσυγκέντρωση και σύστημα. Δεν μπορεί να μελετά σωστά, όταν το απασχολεί συγχρόνως και κάτι άλλο.

Δεν παρεμβαίνουμε εμείς συνεχώς στο διάβασμά του
Αφού του δείξουμε τη σωστή στάση σώματος στην καρέκλα, του θυμίζουμε ότι μπορεί να κάνει ένα μικρό διάλειμμα κάθε φορά που τελειώνει μια εργασία του.

Δεν επεμβαίνουμε συνεχώς, δεν του λύνουμε εμείς τις ασκήσεις, ούτε εκτελούμε τις γραπτές του εργασίες όπως και δεν απαντάμε εμείς στις ερωτήσεις εργασίας.Του επισημαίνουμε ότι στη μελέτη του μπορεί να βοηθηθεί πολύ, εάν αναζητά πληροφορίες σε άλλα βιβλία, λεξικά ή εγκυκλοπαίδεια. Η χρήση του υπολογιστή πρέπει να γίνεται με μέτρο και με την εποπτεία του γονέα.

Αν δείτε ότι δυσκολεύεται σε κάτι, δείξτε του τρόπους που θα το βοηθήσουν να ξεπεράσει τη δυσκολία. Να υπογραμμίζει τα βασικά, να παρατηρεί, να χρησιμοποιεί εποπτικό υλικό, να κάνει επαναλήψεις. Αρχή της μάθησης είναι η επανάληψη ενώ οι απορίες και η κριτική ματιά απέναντι στο κείμενο βοηθούν στην κατανόησή του και στην εκμάθησή του.

Αν το παιδί αντιληφθεί ότι θα του «λύσετε» εσείς το πρόβλημα, «χάσαμε» το παιχνίδι γονείς και δάσκαλοι.

Όταν το παιδί τελειώνει τα μαθήματά του, καλό είναι να κάνουμε ένα διακριτικό έλεγχο

Αν διαπιστώσουμε ότι έχει κάνει λάθη, αποφεύγουμε να του τα διορθώσουμε αυτομάτως και να αρχίσουμε να κάνουμε επικριτικά σχόλια, να του φωνάζουμε, να του τα σβήνουμε με τη γόμα και στη χειρότερη περίπτωση να του σκίζουμε τις εργασίες του.

Οι συνεχείς επιπλήξεις και οι υπερβολικές αντιδράσεις προκαλούν τα αντίθετα αποτελέσματα από εκείνα που επιδιώκει ο γονιός. 

Ο μικρός μαθητής αποθαρρύνεται, νιώθει μειωμένος κι αισθάνεται ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει. Γρήγορα εγκαταλείπει την προσπάθεια και βέβαια δεν μπορεί να δει τη μελέτη και την απόκτηση της γνώσης ως πηγή χαράς κι ευχαρίστησης.

Αν του λέγαμε όμως να τα ξανακοιτάξει πιο προσεχτικά και όταν επισημάνει έστω κι ένα λάθος του εμείς του πούμε “μπράβο”, ποια αποτελέσματα θα είχαμε άραγε; Μήπως θα κάναμε πιο εύκολη την καθημερινή ζωή του παιδιού μας και τη δική μας;

Θα ήταν πολύ ωραίο και αποτελεσματικό ο μικρός μαθητής να συνειδητοποιήσει το νόημα της φράσης που είπε κάποτε ένας παππούς στον εγγονό του: 

«Παιδί μου, όταν διαβάζεις ταξιδεύεις στον κόσμο χωρίς να κάνεις ούτε βήμα».

infokids

Η πρώτη μέρα στο σχολείο ανά τον κόσμο

Με αφορμή την έναρξη της δική μας σχολικής χρονιάς, μια σειρά φωτογραφιών που δείχνει παιδιά απ όλο τον κόσμο να πηγαίνουν στο σχολείο τους. Μια επιλογή εικόνων, που μας δίνουν πληροφορίες για τις ζωές των μαθητών ανά τον κόσμο.

 

Παιδιά της Παλαιστίνης σχολείο στέκονται στην αυλή του σχολείου τους την πρώτη ημέρα του νέου σχολικού έτους στην πόλη της Γάζας, στις 25 Αυγούστου

Leon, 9 ετών στο δρόμο για το σχολείο του στο Moudon, δυτική Ελβετία στις 20 Ιουνίου

 Maia, 5 ετών, δέχεται την αγκαλιά της νταντάς της στο δρόμο για το σχολείο έξω από το σπίτι της στο Χονγκ Κονγκ στις 18 Ιουνίου

 ο 12χρονος Kelvin Leadismo, με τη σχολική του τσάντα στον ώμο , βοηθά βόσκοντας το μοσχάρι το ποίο θα σφαχτεί για να πληρωθούν τα δίδακτρα - Kisima ένας δήμος της Βόρειας Κένυας

 η Μαργαρίτα από τη Γουατεμάλα φιλάει την 6χρονη κόρη της Samayoa πριν να πάει στο σχολείο - 8 Ιουλίου

 ο εξάχρονος μαθητής δημοτικού Seishi Nishida (C) σηκώνει το χέρι του, μαζί με τους συμμαθητές στο σχολείο του στο Τόκιο στις 11 Ιουνίου.

 Κολομβία, στις 21 Ιουνίου

 Silvia Alvarado, 10 ετών, ετοιμάζεται να πάει στο σχολείο - Ελ Σαλβαδόρ την 1η Ιουλίου.

 η 9χρονη νοτιοκορεάτισα μαθήτρια Lim Jee-Woo πηγαίνει στο σχολείο Goyang, βόρεια της Σεούλ στις 14 Ιουνίου.

 Malabon City, Μανίλα στις 14 Ιουνίου.

 ο 6χρονος μαθητευόμενος μοναχός Tandi Dorji (C) καθώς περπατά το πρωινό σε ένα μοναστήρι στην Thimpu, την πρωτεύουσα του Βασιλείου του Μπουτάν στις 3 Ιουνίου.

 Leobardo Medina, 8, πηγαίνει στο σχολείο στο Καράκας, στις 20 Ιουνίου.

 Ένα αγόρι της Βοσνίας, ο Aldemar Alikavazovic, 12 ετών, περπατά στη γειτονιά του, σε ένα δυτικό προάστιο του Σεράγεβο στο δρόμο για το σχολείο στις 27 Ιουνίου.

 ο Geral Sequeira πριν πάει στο σχολείο, στη γειτονιά La Carpio, στο Σαν Χοσέ, Κόστα Ρίκα στις 22 Αυγούστου.

Wei Hanqi, 9, ετοιμάζει την τσάντα του, για να πάει στο σχολείο του στο Πεκίνο στις 19 Ιουνίου

 Αίγυπτος Βρετανικό Διεθνές σχολείο στο Κάιρο στις 12 Ιουνίου.

Ένα παιδί περπατά στο σχολείο στις 11 Ιουνίου στο Qunu, ένα χωριό έξω από την πόλη της Mthatha στο Ανατολικό Ακρωτήριο όπου μεγάλωσε ο πρώην πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Νέλσον Μαντέλα .

 στο δρόμο για το σχολείο στην Πράγα στις 18 Ιουνίου.

 Malabon City, Μανίλα στις 14 Ιουνίου

 μάθημα στην τάξη , στις 10 Ιουνίου στο γαλλο-αραβικό σχολείο Diagnel, 14 χιλιόμετρα νότια της Kaolack, κεντρική Σενεγάλη.

 

Ελ Σαλβαδόρ την 1η Ιουλίου.

 δημοτικό σχολείο στην Kisima δήμος Βορείου Κένιας κομητεία του Samburu.

 στο Σαν Χοσέ, Κόστα Ρίκα στις 21 Ιουνίου

 σχολείο στην πόλη της Γουατεμάλα στις 8 Ιουλίου.

 ο 6χρονος Frances McMillan (R) μελετά με τους συμμαθητές του στο σχολείο στο προάστιο Coogee του Σίδνεϊ στις 17 Ιουνίου.

 ο 12χρονος Kelvin Leadismo, κάνει την εργασία του κοντά στη φωτιά με τα αδέλφια του στην Kisima της Κένιας

 η 10χρονη Yibanathi Matikinca, κάνει την εργασία της στις 14 Ιουνίου στο σπίτι της στο Qunu, ένα χωριό έξω από την πόλη της Mthatha, στο Ανατολικό Ακρωτήριο, Νότια Αφρική.

 ο Ουγγαρέζος Csongor μαθητής χρησιμοποιεί το τραμ για να πάει στο σχολείο στη Βουδαπέστη στις 15 Ιουνίου.

 Τα παιδιά κάθονται στην τάξη τους την πρώτη ημέρα του νέου σχολικού έτους στην πόλη της Γάζας, στις 25 Αυγούστου.

 

 ο 7χρονος Thai Chamaya Pamutito γυρνά από το σχολείο μαζί με τον πατέρα και τη μητέρα της στην Μπανγκόκ στις 6 Ιουνίου

 η Watson κάνει την εργασία της στην τραπεζαρία της στο Centreville του Μέριλαντ, μετά το μάθημα στο Δημοτικό Centreville στις 30 Απριλίου.

 σ ένα από τα ιδιωτικά σχολεία της Νιγηρίας

 6χρονος Ιάπωνας Seishi Nishida για το σχολείο στο Τόκιο στις 11 Ιουνίου.

en ithaki.