Φτώχυνε η Ελλάδα πρώτα από ανθρώπους

Έχει ακόμα πολλούς αλύγιστους 

και αξιοπρεπείς ανθρώπους τούτη η χώρα.

---

Το πιο σπουδαίο απ’ όλα είναι ότι δημοσιεύοντας βιβλία και κείμενα, επικοινωνούν μαζί σου πολλοί άνθρωποι, που αλλιώς δεν θα τους είχες γνωρίσει.
Ένα από τα μέηλ που έφτασε είναι από Γερμανία, μετανάστρια εδώ και 25 χρόνια, όχι τωρινή, η αποστολέας του, η οποία σε μια φράση τα λέει όλα για την κατάντια της Ελλάδας. 
Όχι την σύγχρονη αλλά την πρωτινή κατάντια, αυτήν που οδήγησε εδώ.
Γράφει λοιπόν για την μητέρα της: 
.

«Έχει γεμίσει η Ελλάδα νεόπλουτους.
Πάνε οι άνθρωποι με αρχοντιά και αξιοπρέπεια που ξέραμε. Φτώχυνε η Ελλάδα από ανθρώπους»

“Οικολόγος από την φύση της, με απέραντη παιδεία και διορατικότητα κι ας ήταν μια απλή νοικοκυρά .
Παιδάκι μου, μου έλεγε, για τον ξενιτεμό μου, από τη μια σε θέλω κοντά μου κι από την άλλη σκέφτομαι, τι να κάνεις εδώ; έχει γεμίσει η ελλάδα νεόπλουτους. Πάνε οι άνθρωποι με αρχοντιά και αξιοπρέπεια που ξέραμε. Φτώχυνε η Ελλάδα από ανθρώπους”.
Αυτό είναι όλο το ζήτημα. Ότι μια χώρα που την κατοικούσανε αρχόντοι, από τους αστούς και τους αριστοκράτες έως τους χωρικούς και τους εργάτες, όλοι άρχοντες ήτανε στην καθημερινότητά τους, η αρχοντιά ήτανε γνώρισμα και του πιο φτωχού χωριάτικου σπιτιού, γίνηκε μέσα σε τριάντα χρόνια μια χώρα που την κατακλύσανε οι νεόπλουτοι, γελοίοι, αμόρφωτοι αλλά σπουδαγμένοι, εκπαιδευμένοι, εξειδικευμένοι και ισοπεδωμένοι νεοέλληνες της συμφοράς.
Και μαζί με την αρχοντιά μας εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού και η καλαισθησία μας. Κακογουστιά και χρήμα κυριάρχησαν και κατέστρεψαν ό,τι την Ελλάδα. Τώρα πλέον έχουμε συνηθίσει στην κακογουστιά, οι δε νέες γενιές δεν ξέρουν τι θα πει ομορφιά αυθεντική κι αφτιασίδωτη. Συνηθίσαμε όμως και στο χρήμα και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε δίχως αυτό, παρόλο που προερχόμαστε από ανθρώπους που μόνο χρήμα δεν είχαν, όλα τα άλλα πλούτη τα είχαν, και δίχως χρήμα ζούσαν και ήσαν άρχοντες.
Φτώχυνε η Ελλάδα από ανθρώπους, ισοπεδώθηκε και πλούτισε από γιαλαντζί πλούσιους, πλούσιους του χρήματος, πλασματικά πλούσιους, διότι το χρήμα είναι αέρας, κι όπως έρχεται, έτσι και φεύγει. Κι απομένει η κενή ψυχή ύστερα να κουτουλάει στους τοίχους.
Από μια άποψη θα ήταν πολύ ευεργετικό που φεύγει το χρήμα, μπας και μας κάνει να ξαναγυρίσουμε στην ψυχή μας αναγκαστικά, αλλά δεν είναι έτσι. Διότι με το ξεπούλημα της χώρας, το χρήμα δεν φεύγει, απλά αλλάζει χέρια, όπως και η Ελλάδα. Έφυγαν οι αρχόντοι του παρελθόντος, ανέλαβαν οι νεόπλουτοι Έλληνες καταστροφείς του εαυτού τους και της πατρίδας κατ’ επέκταση, και αυτοί τώρα παραδίνουν στο κεφάλαιο των πολυεθνικών για να συνεχίσουν την καταστροφή και να αποτελειώσουν τον τόπο.
Όσοι έχουν ψυχή ακόμα, αντιστέκονται ο καθένας στο πόστο του και δεν πρόκειται να παραδώσουν τα όπλα ούτε τον τόπο τους εύκολα. Έχει ακόμα πολλούς αλύγιστους και αξιοπρεπείς ανθρώπους τούτη η χώρα. Κι ας επιπλέουν πολιτικά οι προσκυνημένοι. Κι ας είναι η πλειοψηφία που τους εκλέγει εδώ και τόσες δεκαετίες, οι ίδιοι άξεστοι νεόπλουτοι του χρήματος, που φέρανε την Ελλάδα στην καταστροφή. Πάντα ενάντιά τους παλεύαμε, τώρα αγωνιζόμαστε και ενάντια στους εξαγοραστές αυτών.
Πηγή: yiannismakridakis

Η «Αντιγόνη» στην Κίνα

Η τραγωδία του Σοφοκλή παρουσιάζεται 

για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας

SOFOKLES’ ANTIGONE

Για πρώτη φορά στην πολυχιλιετή ιστορία της η Κίνα θα γνωρίσει την «Αντιγόνη». Η τραγωδία του Σοφοκλή σε μετάφραση Λούο Νιανσένκ ανεβαίνει στο θέατρο του φεστιβάλ Τέχνης του Πεκίνου σε σκηνοθεσία  Λι Λιουγί.
«Σκηνοθέτησα την Αντιγόνη γιατί θέλω να πάω στις ρίζες του δράματος και της ποίησης, να δω την αξία της Ιστορίας στη σύγχρονη κοινωνία», δήλωσε ο κ. Λι στην εφημερίδα "Daily China". 

..

Γνωστός από το ανέβασμα έργων κινέζων και δυτικών συγγραφέων, μεταξύ των οποίων και πρωτοποριακών, αλλά και κινεζικής όπερας ο Λι Λιουγί δηλώνει ότι «ελπίζει να δημιούργησε τις συνθήκες για τη δραματική έκφραση και το ηθικό βάθος που απαιτεί η ελληνική τραγωδία».
Ο σκηνοθέτης, λέει, δεν άλλαξε «ούτε μια γραμμή» από το αρχαίο κείμενο και η σκηνή του είχε «τα πιο απλά, τα πιο απέριττα σκηνικά αντικείμενα» για να μη περισπά την προσοχή του θεατή-ακροατή. Ο χορός έκανε «χρήση της γλώσσας του σώματος» και «μίλησε τραγουδώντας, τονίζοντας ορισμένα σημεία».
Ο Λι Λιουγι δεν κρύβει την έκπληξη του για την διαχρονικότητα της «Αντιγόνης».  
«Όταν αρχίσαμε τις πρόβες»,  λέει, «ανακαλύψαμε ότι πολλά από τα προβλήματα που σήμερα αντιμετωπίζουμε, από τα ερωτήματα που έχουμε, ήταν και προβλήματα και ερωτήματα που έθετε ο Σοφοκλής στην τραγωδία του. Όπως η σχέση ανάμεσα στην εξουσία και την αρετή, ανάμεσα στο νόμο και στις πεποιθήσεις, ανάμεσα στο άτομο και στην κοινωνία». 
από  tovima

Για τον Αλέξανδρο και τα παιδιά που τώρα διαδηλώνουν τιμώντας τη μνήμη του

Υπερασπίσου το παιδί
γιατί, αν γλιτώσει το παιδί,
υπάρχει ελπίδα

Κάποτε θα 'ρθουν...