Ο Εθελοντισμός δεν έχει όρια και περιορισμούς......

.... Είναι ποικιλόμορφος και διαχρονικός

Είναι κοινός τόπος πλέον ότι στη σημερινή τεχνοκρατούμενη κοινωνία, με τους ξέφρενους και αγχωτικούς ρυθμούς ζωής, με τους ανάλγητους νόμους της αγοράς και της στυγνής οικονομικής συνδιαλλαγής και με την άμβλυνση των ηθικών φραγμών, η έννοια του ανθρωπισμού έχει δυστυχώς παραμεριστεί στην καρδιά και στο νου των σύγχρονων ανθρώπων.

helping

Ο εθελοντισμός ως μια έκφραση του ανθρωπισμού έχει και αυτός υποστεί σταδιακή αλλοίωση τόσο ως προς την ένταση του στις διάφορες εκδηλώσεις του, όσο και ως προς το περιεχόμενό του.  

Ο εθελοντισμός είναι ένα θέμα που μας αγγίζει όλους, ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης και επαγγελματικής ιδιότητας. Συνιστά μια εξαιρετικά επιμορφωτική λειτουργία που ενδυναμώνει την κοινωνική αλληλεγγύη, ενισχύει την ενεργό συμμετοχή και τη συνύπαρξη, προσδίδοντας νέο περιεχόμενο στη ζωή μας.
 
       Η αξία του εθελοντισμού είναι δεδομένη. Χρειάζεται όμως να ενισχυθεί και να προστατευθεί από υστερόβουλες ενέργειες εκμετάλλευσης. Το επίκεντρο του εθελοντισμού είναι η προστασία της αξιοπρέπειας του ανθρώπου, καθώς μέσα από τον εθελοντισμό καθρεπτίζεται η εικόνα του εαυτού μας. Κινητήριος δύναμη του εθελοντισμού πρέπει να είναι η αγάπη και η συμπαράσταση στον συνάνθρωπό μας που υποφέρει και ζητά βοήθεια. Ο εθελοντισμός είναι κάτι παραπάνω από ένα κίνημα όπως προβάλλεται στις μέρες μας.    

        Δεν έχει ούτε χρονικά όρια, ούτε πεπερασμένους τόπους και τρόπους εφαρμογής, ούτε στοχαστικούς και φιλοσοφικούς ορισμούς. 

Ο εθελοντισμός ξεκινά από την καρδιά του καθενός και διαχέεται στο περιβάλλον του χωρίς φραγμούς και περιορισμούς. Το πρώτο βήμα που χρειάζεται να γίνει είναι να δει κανείς τον εαυτό του στον συνάνθρωπό του. 

Ο εθελοντής βάζει τον εαυτό του στη θέση του συνανθρώπου του και «παίρνει» «προσφέροντας». Προσφέροντας οικονομική βοήθεια, προσφέροντας ένα καλό λόγο, προσφέροντας λίγη βοήθεια, προσφέροντας κάθε είδους συμπαράσταση, προσφέροντας λίγο χρόνο, προσφέροντας λίγη αγάπη.
 
       Όλοι μας μπορούμε να προσφέρουμε λίγο απ΄ αυτό που μας περισσεύει. Απ' αυτό που χωρίς ιδιαίτερο κόπο μπορούμε να δώσουμε. Όλοι μας μπορούμε να γίνουμε εθελοντές, γιατί όλοι μας μπορούμε να αγαπήσουμε. Όλοι μας μπορούμε έτσι να ενισχύσουμε τον εθελοντισμό.

Βασίλης Χ. Μπογιατζής Διευθυντής Δ.Ε.Υ.Ψ.Υ. 

Τα μαύρα μας τα χάλια: Η εξαθλίωση συναντά τη διαστροφή στην Πάτρα

Όσο απίστευτο και αν ακούγεται, εν έτει 2010  

άνδρες κάθε ηλικίας γίνονται έρμαια στα χέρια αδίστακτων ανθρώπων που με αντάλλαγμα ένα κομμάτι ψωμί, τους εξαναγκάζουν να ικανοποιήσουν τα αρρωστημένα σεξουαλικά τους πάθη. Να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές τους ορέξεις και έπειτα να χαθούν μέσα στο σκοτάδι σαν φαντάσματα.

«Αυτοκίνητα, κυρίως υπερπολυτελή, σταματούν μπροστά τους και αφού παζαρέψουν μαζί τους για λίγα λεπτά, παίρνουν τους μετανάστες και τους οδηγούν σε φθηνά ξενοδοχεία, όπου... ».

Ένα ατελείωτο ερωτικό παζάρι, στο οποίο η ανθρώπινη αξιοπρέπεια καταπατιέται και η εξαθλίωση συναντά τη διαστροφή, στήνεται κάθε βράδυ στο λιμάνι της Πάτρας, όπου δεκάδες μετανάστες εκδίδονται για λίγα ευρώ.
Οι ερωτικές πιάτσες, εκεί όπου ο αγοραίος έρωτας έχει λάβει τον τελευταίο καιρό ανεξέλεγκτες διαστάσεις, δεν είναι κρυφές ούτε από τις διωκτικές αρχές ούτε από τους κατοίκους, οι οποίοι μόλις πέσει η νύχτα αμπαρώνουν τα σπίτια τους και κρύβονται πίσω από τις πόρτες. Οι ίδιοι φοβούνται να μιλήσουν, ενώ οι διωκτικές αρχές όσο και αν προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο, μέχρι στιγμής δεν τα καταφέρνουν.

Σύμφωνα με τα όσα ανέφερε στην «Espresso» ο Π.Σ. (ο οποίος θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία γιατί φοβάται), ένας από τους πιο παλιούς κατοίκους της περιοχής και επαγγελματίας, «κάθε βράδυ τόσο στα εγκαταλειμμένα βαγόνια που βρίσκονται κοντά στον σταθμό και στο λιμάνι όσο και στο ερειπωμένο ξενοδοχείο “Μορέας”, επί της παραλιακής οδού, γίνονται Σόδομα και Γόμορρα. Μετανάστες που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα μόλις πέσει στο σκοτάδι βγαίνουν για πιάτσα» λέει και συνεχίζει: «Αυτοκίνητα, κυρίως υπερπολυτελή, σταματούν μπροστά τους και αφού παζαρέψουν μαζί τους για λίγα λεπτά, παίρνουν τους μετανάστες και τους οδηγούν σε φθηνά ξενοδοχεία, όπου αφού τους πλύνουν και τους ταΐσουν, τους εκμεταλλεύονται σεξουαλικά. Καμιά φορά τούς δίνουν και κάποιο φιλοδώρημα για τις υπηρεσίες τους».

Ωστόσο, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος, «αρκετές φορές πηγαίνουν και στο εγκαταλειμμένο ξενοδοχείο “Μορέας”, το οποίο πριν μερικούς μήνες έπιασε και φωτιά, και επιδίδονται σε ερωτικές πράξεις. Δεκάδες αλλοδαποί κατοικούν στο ξενοδοχείο περιμένοντας μήπως και καταφέρουν να κρυφτούν σε κάποιο από τα πλοία για Ιταλία. Όμως, είναι σχεδόν αδύνατον να καταφέρουν να πηδήξουν τα συρματοπλέγματα. Έτσι, μην έχοντας να φάνε, καταφεύγουν στην πορνεία. Το τι γίνεται εκεί μέσα δεν μπορεί να το φανταστεί ανθρώπινος νους».
Για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης έχει δημιουργηθεί μάλιστα και κίνημα πολιτών, τα μέλη του οποίου κάθε λίγο και λιγάκι καταφεύγουν στις αρχές ζητώντας να παρέμβουν. 

Η αστυνομία προχωρά σε συλλήψεις, αλλά οι μετανάστες δεν φαίνεται να πτοούνται.

madata 

Σούζαν Ρόζενταλ: Οικονομική κρίση και παιδιά: Πώς τα επηρεάζει; Susan Rosenthal: One Million Kids on Anti-Psychotics

Τα παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα, χάρη στην δύναμη του marketing των φαρμακευτικών εταιριών, λαμβάνουν ισχυρά αντιψυχωσικά.

Τα προβλήματα της οικονομικής κρίσης έχουν αρχίσει να διαφαίνονται, καθώς οι Αμερικανικές επιχειρήσεις αποθησαυρίζουν ποσά-ρεκόρ, συνολικά 1,8 τρις δολάρια, περιμένοντας επενδυτικές ευκαιρίες.

Side Effects of Seroquel in Kids

Την ίδια στιγμή, καταγραφόταν ότι αριθμός-ρεκόρ παιδιών στην Αμερική λαμβάνουν με συνταγή ψυχιατρικά φάρμακα, ακόμη και σε πολύ τρυφερές ηλικίες. Τα δύο γεγονότα, υποστηρίζει σε άρθρο της η Σούζαν Ρόζενταλ, Καναδή γιατρός, συγγραφέας και μαχητική σοσιαλίστρια, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα.

Η τάξη των επιχειρηματιών, γράφει η Ρόζενταλ, έκλεψε τα τρισεκατομμύρια της εκμεταλλευόμενη εργαζόμενους στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο εξωτερικό, πληρώνοντας λιγότερο από όσο αξίζει η εργασία τους, απολύοντας χιλιάδες κι αναγκάζοντας τους υπόλοιπους να δουλεύουν πολύ σκληρότερα για πολύ λιγότερα. Και τώρα, κλέβει κι από τα παιδιά τους.
Η εκμετάλλευση και η ανέχεια προκαλούν εξάντληση, κατάθλιψη, οργή, άγχος και μια αίσθηση ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα στους γονείς. Περίπου 15 εκατομμύρια παιδιά στην Αμερική, το ένα στα πέντε, ζει με ένα γονέα που υπέστη κρίση κατάθλιψης το 2009. Τα παιδιά αντιδρούν στη γονεϊκή συμπεριφορά με δικά τους συμπτώματα και συμπεριφορές. Όσο μεγαλύτερος ο πόνος του γονιού, τόσο μεγαλύτερος ο πόνος του παιδιού.
Σε αυτά τα παιδιά γιατροί κρεμούν ταμπέλες με ψυχιατρικές διαταραχές και τους δίνουν φάρμακα ώστε να «συμμορφώνονται» Τους κλέβουν την υγεία τους και κάθε ελπίδα βελτίωσης της ζωής τους, τονίζει η Ρόζενταλ.
Επί δεκαετίες, ερευνητές όπως οι Πίτερ και Τζίντζερ Μπρέγκιν τεκμηρίωναν την σοκαριστική έκταση της πραγματικότητας ότι στα παιδιά στην Αμερική χορηγούνται διεγερτικά και αντικαταθλιπτικά. Τώρα, χάρη στην δύναμη του marketing των φαρμακευτικών εταιριών, τα παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα λαμβάνουν ισχυρά αντιψυχωσικά.
Στους ενήλικες, αυτές οι τοξικές χημικές συνθέσεις αυξάνουν τον κίνδυνο να υποστούν εγκεφαλικά, να εμφανίσουν καρδιολογικά προβλήματα, παχυσαρκία και διαβήτη, δημιουργούν αυτοκτονικές τάσεις, ενώ αυξάνουν τον κίνδυνο για βλάβες στο νευρικό σύστημα, μολύνσεις, ξαφνικό θάνατο και επιληπτικές κρίσεις. 

Οι συνέπειες στα παιδιά είναι άγνωστες.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η FDA (U.S. Federal Drug & Food Administration, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ελέγχου Φαρμάκων & Τροφίμων των ΗΠΑ) σε έκθεσή της διαπίστωνε ότι η συνταγογράφηση αντιψυχωσικών σε παιδιά 0-17 ετών αυξήθηκε 22% τα προηγούμενα πέντε χρόνια. 

Η FDA ερεύνησε έξι αντιψυχωσικά φάρμακα: τα 

• Seroquel® (quetiapine)

• Zyprexa® (olanzapine)

• Risperdal® (risperidone)

• Abilify® (aripiprazole)

• Geodon® (ziprasidone)

• και Invega® (paliperidone). 

Το 2008, από τις 32 εκατ. συνταγές αυτών των φαρμάκων, οι 4,8 εκατ. αφορούσαν παιδιά (15% του συνόλου).
Την ίδια χρονιά, ένα εκατομμύριο παιδιά έλαβαν με συνταγή αντιψυχωσικά (?19% του συνόλου των 5,5 εκατ. ατόμων).
Οι αριθμοί ανά ηλικιακή ομάδα:

* 1.770 παιδιά ηλικίας 0-2 ετών,
* 64.664 παιδιά ηλικίας 3-6 ετών,
* 414.451 παιδιά ηλικίας 7-12 ετών,
* 540.760 παιδιά ηλικίας 13-17 ετών.

Οι διαγνώσεις για τα βρέφη 0-2 ετών περιλάμβαναν όρους όπως Διαταραχή Έλλειψης Προσοχής, Ψυχικά/Συμπεριφορικά Προβλήματα, Άλλες Ψυχικές Διαταραχές, Συμπεριφορικά Προβλήματα και Κατάλοιπη Σχιζοφρένεια, η τελευταία διάγνωση συνήθως γίνεται στη βάση "παράδοξων πεποιθήσεων και ασυνήθιστων αντιληπτικών εμπειριών".

Ίσως όμως, τονίζει η Ρόζενταλ, μια πιο ακριβής διάγνωση για τα συμπτώματα αυτών των παιδιών θα ήταν "γονεϊκή κατάθλιψη λόγω της ανυπαρξίας κοινωνικής πολιτικής". 

Πρόσφατη έρευνα του Urban Institute έδειξε ότι το 7% των βρεφών ηλικίας 9 μηνών ζουν με μητέρες που ψυχολογικά προβλήματα και το 41% με μητέρες που πάσχουν από κάποιας μορφής κατάθλιψη. 

Τα ποσοστά είναι ακόμα υψηλότερα μεταξύ των οικογενειών που ζουν στη φτώχεια, στις οποίες είναι επίσης πιθανότερο να εκδηλώνονται κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας.
Μόνο ένα άρρωστο κοινωνικό σύστημα, καταλήγει η Ρόζενταλ, θα ευνοούσε τον πλουτισμό ολίγων δια της κλοπής των ζωών και των ελπίδων των πολλών.
madata 

ΤΟ ΤΟΥΒΛΟ

«Μην ζεις τη ζωή σου τόσο γρήγορα, ώστε να αναγκάζεις τον άλλον να σου πετάξει ένα τούβλο 

για να τραβήξει την προσοχή σου»

Ένας νεαρός και επιτυχημένο στέλεχος εταιρείας, οδηγούσε τη νέα του τζάγκουαρ κάπως γρήγορα σε μία γειτονιά όχι και τόσο καλόφημη.

Πρόσεχε μην τυχόν κανένα παιδάκι ξεπροβάλει απότομα ανάμεσα από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.

Κάποια στιγμή πιστεύοντας πως είδε κάτι να κινείται επιβράδυνε, αντί όμως να εμφανιστεί κάποιο παιδάκι, ένα τούβλο χτύπησε με δύναμη την πλαϊνή πόρτα της τζάγκουάρ του. Φρέναρε απότομα και κάνοντας όπισθεν κατευθύνθηκε στο σημείο που το τούβλο είχε ριχτεί.

Φανερά θυμωμένος πετάχτηκε έξω από το αυτοκίνητό του, κι έπιασε ένα παιδί που βρήκε κοντά του, το έσπρωξε και το ακούμπησε με την πλάτη σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο, φωνάζοντας:

«Γιατί το έκανες αυτό και ποιος είσαι; Τι νομίζεις ότι κάνεις;

Αυτό είναι ένα καινούριο αυτοκίνητο και το τούβλο που πέταξες του έκανε μια πολύ ακριβή ζημιά! Γιατί το έκανες»;

Το νεαρό αγόρι απολογητικά του είπε:

«Σας παρακαλώ κύριε. σας παρακαλώ, ζητώ συγνώμη, αλλά δεν ήξερα τι άλλο να κάνω! Πέταξα το τούβλο γιατί κανένας δεν σταματούσε.»

Με δάκρυα να κυλάνε στο πρόσωπό του και στο σαγόνι του, το αγοράκι έδειξε πίσω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο.

«Είναι ο αδερφός μου» είπε «Το αναπηρικό του καροτσάκι αναποδογύρισε στο πεζοδρόμιο, έπεσε απ το καροτσάκι κι εγώ δεν μπορώ να τον σηκώσω».

Το αγόρι ζήτησε από τον νεαρό «Θα μπορούσατε σας παρακαλώ να με βοηθήσετε να τον βάλουμε πίσω στο αναπηρικό του καροτσάκι;Είναι χτυπημένος και είναι πολύ βαρύς για να τον σηκώσω μόνος μου».

Ο οδηγός εμβρόντητος, προσπάθησε να συνέλθει, σήκωσε γρήγορα το ανάπηρο αγόρι και το καροτσάκι του, έπειτα πήρε ένα χαρτομάντιλο και περιποιήθηκε πρόχειρα τις πληγές του αγοριού. Με μια ματιά που του έριξε κατάλαβε πως τα τραύματα του παιδιού ήταν επιφανειακά κι όλα θα πήγαιναν καλά.

«Σε ευχαριστώ, ο Θεός να σε ευλογεί» είπε το ευγνώμων αγοράκι στον ξένο. Ο οδηγός ταραγμένος ακόμη, απλά κοιτούσε το αγοράκι να σπρώχνει το καροτσάκι με τον αδερφό του πάνω στο πεζοδρόμιο πηγαίνοντας για το σπίτι τους.

Γύρισε προς τη τζάγκουάρ του αργά. Η ζημιά στο αυτοκίνητο ήταν εμφανέστατη αλλά ο νεαρός ποτέ δεν μπήκε στην διαδικασία να την επιδιορθώσει. Άφησε τη ζημιά να υπάρχει για να του θυμίζει το μήνυμα:

«Μην ζεις τη ζωή σου τόσο γρήγορα, ώστε να αναγκάζεις τον άλλον να σου πετάξει ένα τούβλο για να τραβήξει την προσοχή σου»

Ο Θεός ψιθυρίζει στις ψυχές μας και μιλά στις καρδιές μας.

Μερικές φορές όταν δεν έχουμε χρόνο να ακούσουμε, είναι αναγκασμένος να μας πετάξει ένα τούβλο.

Είναι επιλογή μας να ακούμε ή όχι.

Ο Θεός δεν υποσχέθηκε μέρες χωρίς πόνο, γέλιο χωρίς θλίψη, ήλιο χωρίς βροχή, αλλά υποσχέθηκε δύναμη για κάθε μέρα, ανακούφιση στα δάκρυα και φως για τον δρόμο.

Αναρτήθηκε από Παπαροκάδες