Πρότυπα και αξίες στην τηλεόραση

Η τηλεόραση επηρεάζει χωρίς αμφιβολία τα πιστεύω των παιδιών για την κοινωνία.
Σκεφτείτε για λίγο τις ιστορίες που διαδραματίζονται….

Δυνατά αγόρια, βοηθάνε φοβισμένα και αδύναμα κορίτσια. Οι περισσότεροι ήρωες είναι αγόρια, ενώ πολλά από τα κορίτσια που χρειάζονται βοήθεια, είναι ξανθά.

Μήπως πολλά κλισε της κοινωνίας μας υπάρχουν και σε παιδικές εκπομπές;
Από πολύ μικρά τα κορίτσια μαθαίνουν ακόμη και μέσω της τηλεόρασης ότι οι ήρωες και οι δυνατοί, είναι τα αγόρια. Μπορούν άραγε τα κορίτσια να φανταστούν ότι η «Ντόρα η εξερευνήτρια» θα μεγαλώσει και θα γίνει γυναίκα, θα ερωτευτεί και θα κάνει παιδιά; Πολλά κορίτσια νιώθουν ανασφάλεια και αναρωτιούνται ... Είμαι πράγματι κορίτσι αν διαφέρω από αυτό που βλέπω στην τηλεόραση; Μην φανταστείτε ότι τέτοιους προβληματισμούς θα σας τους πουν. Είναι όμως πράγματα που περνάνε απο το μυαλό των παιδιών!Περίπου στην ηλικία των 11-12, που τα παιδιά αρχίζουν να βλέπουν εκπομπές που απευθύνονται σε ενήλικες, αποκτούν ίσως πρότυπα απο σαπουνόπερες που προβάλουν έφηβους με σχετικά με την ηλικία προβλήματα.

Τα αγόρια δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ για σαπουνόπερες, γιατί τους αρέσει η δράση και όχι οι πολλές συζητήσεις. Δυστυχώς τη δράση πολλές φορές την βρίσκουν σε εκπομπές που περιέχουν βία. Αυτό δεν σημαίνει ότι ενδιαφέρονται για τη βία. Συνήθως σε τέτοιου είδους εκπομπές βρίσκουν το πρότυπο του ήρωα που θα σώσει τον κόσμο. Πολλά αγόρια βρίσκουν τα πρότυπα τους στον αθλητισμό.

Τα προβλήματα στην τηλεόραση λύνονται γρήγορα. Ειδικά σε σαπουνόπερες η αρμονία και η ηρεμία αποκαθιστάται σε χρόνο μηδέν και πολλές φορές οι τηλεθεατές δεν προλαβαίνουν καλά-καλά να καταλάβουν πως λύθηκε μία αντιμαχία. Τα προβλήματα παρουσιάζονται σαν κάτι που αν περιμένουμε θα περάσει.
Αυτό δεν αντιπροσωπεύει την αληθινή ζωή και μπορεί να φέρει συνέπειες στις μετέπειτα σχέσεις του παιδιού.

Για άλλη μια φορά καλείστε ως γονιός να «είστε από κοντά» και να υπενθυμίζετε στο παιδί ότι ότι βλέπει δεν είναι πραγματικότητα. Καλείστε εσείς να γίνετε ισχυρό πρότυπο για το πώς επιλύνονται τα προβλήματα και όχι η τηλεόραση.

Πες το με μιά παιδική Ευχή

.............

= Καλη μέρα σας και Χρόνια Πολλά, μήπως θα θέλατε να πάρετε το Χριστουγεννιάτικο περιοδικό της τάξης μου με τις Ευχές; κάνει 5
ευρώ.
"Πες το με μιά Ευχή"...

Πως μπορόυσα να αντισταθώ στην αφοπλιστική παιδική αθωώτητα της 5ης Δημοτικού!! Το πήρα χωρίς δέυτερη σκέψη ...........

Η Eλίζα... της Χριστίνας Μαραγκού

Αγαπητό μου χαμομηλάκι,
με την ελπίδα ότι η παγκόσμια ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού δεν θα είναι μια ακόμη φευγαλέα γιορτούλα
αφιερώνουμε το αληθινό παραμύθι της κυρίας Χριστίνας Μαραγκού για την Ελίζα.
Την μικρή Ελίζα που δεν είχε μόνο μαμά, αλλά και μπαμπά...
Μόνο που δεν τον είχε για πάντα, όπως νόμιζε.
Είναι πρωτότυπο και δεν έχει δημοσιευθεί πουθενά αλλού. Διαβάστε το!

Η ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Μια ροδαλή μελαχρινή κουκλίτσα! Έτσι την έλεγαν όλοι. Η μικρή παραπονιάρα Ελίζα ήταν μόλις 9 ετών. Ζούσε με τη μανούλα και τον μπαμπά της. Οι γονείς της δεν είχαν άλλο παιδάκι και η Ελίζα πάντα παραπονιόταν γι’ αυτό. Ονειρευόταν πάντα ένα αδερφάκι, για να μοιράζεται τα παιχνίδια της και το δωμάτιό της ακόμα. Μα…. Δυστυχώς ήταν μόνη.

– «Έλα Ελίζα, αν είχες ένα μικρό αδερφό , μάλλον θα σου πείραζε τις κούκλες σου και θα σου χάλαγε τα παιχνίδια σου.» Προσπαθούσε να την παρηγορήσει ο μπαμπάς της.

Εκείνη το έβρισκε λογικό προς στιγμή τουλάχιστον, και συνέχιζε να παίζει ξέγνοιαστη. Χαιρόταν η αλήθεια είναι κάθε στιγμή. Η μαμά της, την πρόσεχε και την αγαπούσε σαν τα μάτια της, το ίδιο και ο μπαμπακούλης!!

Πολλές φορές ασχολιόταν τόσο πολύ μαζί της και οι δύο που…της έδινε και λίγο στα νεύρα. Ιδίως όταν η ενασχόλησή τους είχε να κάνει με τα μαθήματά της και το σχολείο!!

• Πουφ!!! Αυτό το σχολείο!!

Όλο το πρωί σχολείο και το βράδυ κλεισμένη να διαβάζει για τα μαθήματα της άλλης μέρας!!!! Τελικά οι μεγάλοι είναι πιο τυχεροί!!! Σκεφτόταν η μικρή Ελίζα.

Πήγαιναν το πρωί στη δουλειά και μετά ήταν ελεύθεροι να κάνουν ότι θέλουν!!!! Αδικία!

Η Ελίζα περνούσε πολλές ώρες με τη μαμά της. Της άρεσε να τη βοηθά στο μαγείρεμα και στις διάφορες δουλειές του σπιτιού. Ήταν ένα παιχνίδι για εκείνη και ταυτόχρονα μια ευκαιρία να ξεσκάει από τα διαβάσματα. Η μαμά της φρόντιζε τα πάντα στο σπίτι για όλους!

Το σπίτι να είναι καθαρό , τα ρούχα τους , το φαγητό και μμμμ…. κάτι πεντανόστημα γλυκά!!! Μόνο η μανουλίτσα έφτιαχνε τέτοια γλυκά και η Ελίζα τρελαινόταν γι’ αυτά.

Η μεγάλη διασκέδαση ήταν όταν η μαμά κλείδωνε τα γλυκά σε κάποιο ντουλάπι για να μη τα τρώνε όλα η Ελίζα και ο μπαμπάς της! Κάποιες φορές λοιπόν ο μπαμπάς διοργάνωνε «συνωμοσία» !! Φώναζε την Ελίζα κρυφά από τη μαμά. Κάνανε οι δυο τους «σύσκεψη» για το πού μπορεί να έχει καταχωνιάσει η μαμά το κλειδί. Ο μπαμπάς έβαζε τις ιδέες :

– Μήπως σε εκείνο το βάζο στο σαλόνι ? τι λες εσύ Ελίζα??? Χμμμ???

– Ή μήπως στο κουτάκι που φυλάει τα κοσμήματά της???

– Που αλλού…???

Η Ελίζα αναλάμβανε την εξακρίβωση… ήταν σαν το «κυνήγι του χαμένου θησαυρού» !!

Για την ακρίβεια ήταν το «Κυνήγι του Κρυμμένου Κλειδιού!!» Μόλις το ανακάλυπταν οι δυο τους , άνοιγαν το ‘μαγικό’ ντουλάπι και έπαιρναν το γλυκό της μαμάς κρυφά, συνωμοτικά μη τους ακούσει!! Έτρωγαν το περισσότερο λαίμαργα, χαχανίζοντας τρισευτυχισμένοι που έλυσαν και αυτή τη φορά το μυστήριο – κλειδί!!! Χα! Χα!!!

• Έτσι και ανακαλύψει η μαμά ότι το φάγαμε θα γίνει χαμός….!!! Της Βοσνίας!!! Έλεγε η Ελίζα γελώντας.
• Να της φυλάξουμε ένα κομμάτι ? τι λες Ελίζα…ή να το φάμε όλο μπας και μας φτιάξει καινούριο!!!!
• Όλο! Όλο… ψιθύριζε συνωμοτικά η Ελίζα….

Μα στο τέλος κατέληγαν και οι δύο να της φυλάξουν ένα κομμάτι και να της το δώσουν αφού πρώτα της πουν ότι το ‘φαγαν όλο… για να τη δουν να θυμώνει!!!!

Όταν τους ανακάλυπτε η μαμά…φώναζε. Μα δεν θύμωνε στ’ αλήθεια. Ήταν ένα παιχνίδι και για τους τρεις. Έτρωγε και αυτή το δικό της κομμάτι αφού το αποσπούσε με χίλια βάσανα και σαφώς με την υπόσχεση ότι θα φτιάξει καινούριο γλυκό.

Ο μπαμπάς της Ελίζας ήταν πολυάσχολος. Αυτοί οι μπαμπάδες!!! Όλο τρέχουν και έχουν δουλειές!!! Τις περισσότερες ώρες έλλειπε από το σπίτι και όταν ήταν, συνήθως ήταν χωμένος στο γραφείο του μέσα σε κάτι περίεργα χαρτιά και στον υπολογιστή. Η Ελίζα θύμωνε συχνά γι’ αυτό. Ήθελε να πηγαίνουν βόλτες, να παίζουν μαζί.. Μα εκείνος ήταν πολύ κουρασμένος συνήθως. Εντάξει… ίσως ήταν και λίγο παραπονιάρα…!! Μια και βόλτες πήγαινε με τον μπαμπά και εκδρομές πήγαιναν όλοι μαζί. Μα ήθελε περισσότερο!!! Στο κάτω κάτω ήταν ο μπαμπάς της!!! Ο πιο όμορφος μπαμπάς του κόσμου και ο πιο έξυπνος και ο πιο δυνατός!!! Και όφειλε να είναι μαζί της!!! Αμάν πια…!! Θύμωνε και κατσούφιαζε ατελείωτες ώρες η Ελίζα όταν ο μπαμπάς είχε πάλι απ’ αυτή τη «δουλειά»!

Ευτυχώς είχε μια καλή φίλη που πήγαιναν μαζί σχολείο. Η Μαριάνα έμενε σχετικά κοντά στο σπίτι τους. Έτσι πολλές φορές πήγαιναν η μια στο σπίτι της άλλης και έπαιζαν χάζευαν και «χάλαγαν τον κόσμο» όπως έλεγαν οι μαμάδες τους.

– Μμμμ…. Σιγά τι κάνουμε ? παίζουμε μόνο ! λέγανε και οι δυο με μια φωνή και έσκαγαν στα γέλια. Μετά έτρωγαν τα κουλουράκια που είχε φτιάξει η μαμά, της μιας ή της άλλης και τάιζαν και τις κούκλες τους.

Η Μαριάνα και η Ελίζα άκουγαν με τις ώρες μουσική στο δωμάτιο της Ελίζας. Τους άρεσε πάρα πολύ ο Σάκης Ρουβάς η Έλενα Παπαρίζου και άλλοι!!! Μάζευαν τα cd’s και τα αντάλλαζαν. Συχνά τρέχανε στον μπαμπά… μυξοκλαίγοντας ή… με νεύρα να τους αντιγράψει κάποιο cd στον υπολογιστή. Εκείνος γέλαγε ή γκρίνιαζε αλλά πάντα τους έκανε στο τέλος το χατίρι. Yeaaahhh!!! To πήραμε!!! Λέγαν και οι δυο τους πετώντας από χαρά!!!

Πήγαιναν συχνά βόλτες, τους πήγαινε πάντα κάποιος από τους γονείς τους, πότε οι μαμάδες πότε οι μπαμπάδες. Πήγαιναν σε πάρκα ή στα goodies που τρελαινόντουσαν και οι δυο. Επίσης αρκετές φορές πήγαιναν σε παιδικές παραστάσεις στο θέατρο ή στο σινεμά. Συνήθως φρόντιζε ο μπαμπάς της Ελίζας να βρει εισιτήρια να τα αγοράσει και να βρει τον κατάλληλο χρόνο για να πάνε τα κορίτσια. Όμως εκείνος δεν ερχόταν πάντα μαζί!!! Ουφ!!! Αλήθεια ο μπαμπάς της Μαριάνας όμως γιατί ποτέ δεν τους έβρισκε εισιτήρια και δεν τους πήγαινε έστω με το αμάξι ως εκεί…. Χμμ? περίεργο!!

Η μανούλα πάντως πάντα την πήγαινε χαρούμενη και μαζί διάλεγαν τα ρούχα που θα φορούσαν!! Εμ!! Δυο γυναίκες είχε το σπίτι. Έπρεπε να είναι και οι δυο πανέμορφες. Μαμά και κόρη!!!

Η Ελίζα έμοιαζε πολύ στη μαμά της. Μα εκείνη ήταν τόσο πολύ πιο όμορφη!! Τουλάχιστον έτσι την έβλεπε η Ελίζα. Όλοι της έλεγαν ότι εκείνη είναι πιο όμορφη, μα η Ελίζα θεωρούσε τη μανούλα της ομορφότερη απ’ οοοολες!! Της άρεσε το ελαφρά κοραλλί κραγιόν που φορούσε συνήθως στα χείλη της , τα όμορφα γυαλιστερά μαλλιά της και τρελαινόταν να χαζεύει με τις ώρες τα σκουλαρίκια και τους κολιέδες που είχε στο συρτάρι της τουαλέτας της. Η μαμά της συνήθιζε να λέει πως δεν είναι παιχνίδια αυτά και να πάει στο δωμάτιό της να παίξει με τα δικά της παιχνίδια, μα η Ελίζα ξετρελαινόταν να χαζεύει τον εαυτό της στον καθρέφτη φορώντας αυτά τα πολύχρωμα στολίδια που έκαναν τη μαμά της να δείχνει τόσο όμορφη!!!

Της άρεσε ακόμα να φοράει τα ψηλοτάκουνα παπούτσια της μαμάς της και να κόβει βόλτες πέρα δώθε στο δωμάτιο. Όμως αυτό σπάνια το πετύχαινε!! Γιατί η μαμά φώναζε και τη μάλωνε σοβαρά. !!!

• Αφού δεν τα χαλάω!!! Γιατί δεν μ’ αφήνεις να τα φορέσω…? Λίίίγο… μόνο λίγο

Παραπονιόταν η Ελίζα. Όμως η μαμά ήταν πάντα ανένδοτη σ’ αυτό

το ζήτημα. Έτσι η μικρή Ελίζα πήγαινε τσαντισμένη στο δωμάτιό της και έβαζε κανένα παιχνίδι στον υπολογιστή.

Ναι είχε έναν δικό της υπολογιστή!!! Της τον χάρισε ο μπαμπάς της όταν πήρε τον έλεγχο και σε όλα τα μαθήματά της είχε ΑΡΙΣΤΑ! Βέβαια δεν την άφηναν να παίζει και πολύ… Ο μπαμπάς έλεγε ότι ο υπολογιστής είναι «εργαλείο δουλειάς και γνώσης» και όχι μόνο για παιχνίδια και μουσικές. Η μαμά γκρίνιαζε όταν την έβρισκε να παίζει «πάλι» και έλεγε

– Ο μπαμπάς σου φταίει που σου τον πήρε!!! Αντί να διαβάζεις χαζεύεις!!!

Τέτοια δεν λένε όλοι οι γονείς…??? Ουφφφ…..!! Και η φίλη της η Μαριάνα θα πάρει και αυτή τώρα. Και μάλιστα έναν καλύτερο , πιο σύγχρονο με περισσότερα γραφικά και κονσόλα ειδική για video games… Η Ελίζα το άκουσε που το έλεγε η μαμά της Μαριάνας στη δική της μαμά. Την παρακάλεσε μάλιστα να ζητήσει από τον μπαμπά της να τους βοηθήσει στην εγκατάσταση γιατί αυτοί δεν ήξεραν από τέτοια….

Χμμμ ευτυχώς θα είχε τώρα και η φίλη της υπολογιστή δικό της! ΄Έτσι σε όποιο σπίτι και να ήταν θα είχαν τη βολή τους οι δυο φιλενάδες.

Μια μέρα ζήτησαν να πάνε σε ένα καινούριο Luna Park. Eνα τεράστιο, που μόλις είχε ανοίξει. Είχε λέγαν τόοοοσα παιχνίδια και τόσες δραστηριότητες όσο κανένα άλλο στην Ελλάδα!!! Η μητέρα της Ελίζας το είπε στο μπαμπά και αποφάσισαν να πάνε όλοι μαζί μια Κυριακή πρωί. !!!!!!!!!

Αααααα!!! Ήταν υπέροχα!! Κόσμος πολύς, πολλά παιδιά, δυνατή μουσική και όλα εκείνα τα τρομακτικά παιχνίδια!!! Σε όλα ήθελε να μπει η Ελίζα. Η Μαριάννα φοβόταν λίγο. Μα η Ελίζα ήθελε να τα δοκιμάσει όλα… και ας φοβόταν και αυτή!!

Η χαρά της ήταν τόση που έτρεχε από δω και από κει χαζεύοντας και η φωνούλα της κάθε τόσο έλεγε:

– Μπαμπά και εδώ θέλω να μπω , και στο τραινάκι,

– και σ’ αυτό που γυρίζει ανάποδα…Ουααααου!!!

-και αυτό? Μπαμπά αυτό τι είναι ? πως πέφτει τόσο απότομα…

-Έλα σε παρακαλώ πάμε να μπούμε….

Ο πατέρας της χαμογελούσε με τον ενθουσιασμό της και την ανυπομονησία της, φορτώνανε στη μαμά τις ζακέτες και τα πράγματά τους και τρέχαν να μπούνε από παιχνίδι σε παιχνίδι. Κάθε τόσο η Ελίζα φώναζε στη μαμά της…

– Είναι υπέέέέροχα μαμά !! Έλα και συ!!!!!!!

Η μαμά όμως προτιμούσε την ασφάλεια του εδάφους. Άλλωστε είχε συντροφιά και τη μικρή τους φίλη τη Μαριάννα. Εκείνη δοκίμασε ελάχιστα από τα παιχνίδια. Έτσι η Ελίζα και ο μπαμπάς χάθηκαν στον κόσμο της ταχύτητας, του ύψους και της αδρεναλίνης…

Όταν κάποια στιγμή κουράστηκαν συνάντησαν τη μαμά με την Μαριάννα σε ένα καφέ που ήταν εκεί δίπλα στα βαρκάκια που κάνουν μόνο μωρά!!

– πφφφ!!! Χάσατε!! Φώναξε ενθουσιασμένα η Ελίζα και άρχισε να εξιστορεί κάθε λεπτό της μοναδικής της εμπειρίας στα «κορίτσια»!

-πες τους μπαμπά!! Δεν ήταν υπέροχα??

– Είστε μουρλοί και οι 2 !! μπαμπάς και κόρη, αστειεύτηκε η μαμά

– Ο μπαμπάς υποσχέθηκε ότι την άλλη φορά θα με πάει στα καρτ!!! Θριαμβολόγησε η Ελίζα

– Στα καρτ? Μα εκεί πάνε αγόρια και γενικά μεγαλύτερα παιδιά … Μα τι της λές?? Τον μάλωσε η μητέρα.

– Θα πάμε να δούμε και αν είναι ασφαλές θα κάνει και η Ελίζα . Είπε ο μπαμπάς καθησυχαστικά.

– Α!!!! δεν είμαστε καλά!!! Μονολόγησε η μαμά της Ελίζας