Έρως: Το παιδί του Πόρου και της Πενίας (του Πλούτου και της Φτώχειας)

Πλάτωνα «Συμπόσιον»: Έρωτος Έπαινος Διοτίμας
Αρχαίο κείμενο και μετάφραση: στο Hellenica
.

«(ὁ ἔρως ἐστί) τῆς γεννήσεως καὶ τοῦ τόκου ἐν τῷ καλῷ.»

(έρωτας είναι) ἡ ἐπιδίωξη τῆς γέννησης καὶ τοῦ τόκου μέσα στὸ ὡραῖο.

Διοτίμα

. Socrates defines 'Love' by telling what he once learned from Diotima

Μια φορά κι έναν καιρό,  τότε που οι άνθρωποι πίστευαν,

πως πάνω στον Μύτικα, στου Όλυμπου την ψηλότερη κορφή,

είχε ο Δίας το θεϊκό του ανάκτορο,

πανηγύρι λαμπρό στήθηκε και τραπέζι πανώριο στρώθηκε

με όλα του κόσμου τα καλά,

επειδή η Αφροδίτη  γεννήθηκε,

επειδή η ίδια η Ομορφιά

στη γη των ανθρώπων κατέβηκε.

Μια βδομάδα πριν, ο πατέρας των θεών

και όλων των θνητών ανθρώπων

έστελνε με τον Ερμή, τον ταχυδρόμο του, προσκλήσεις 
σε όλους τους θεούς και στα παιδιά τους, τους ημίθεους,

και στο γλέντι τους καλούσε,

εκεί επάνω στον Μύτικα, στο θεϊκό του ανάκτορο.

Όλοι, μα όλοι, με χαρά μεγάλη άρχισαν απ’ το πρωί 
στο κατάφωτο ανάκτορο να μπαίνουν

και να τρώνε και να πίνουν και ευχές να δίνουν,

για πάντα η Αφροδίτη,

η Ομορφιά η ίδια, να μείνει μαζί τους 
και στη ζωή όλων άλλο νόημα να δώσει.

Γέλια, τραγούδια και χαρές στο παλάτι μέσα.

Έξω όμως απ’ αυτό, στους μεγάλους κήπους

μια σκιά περιδιαβαίνει.

Άσχημη, βρώμικη

και θλιβερή και θυμωμένη,

που μόνο αυτή δεν κάλεσε ο Δίας στη γιορτή.

Κατά το συνήθειο της όλο και ψαχουλεύει

κάτι να βρει πείνα και δίψα να χορτάσει,

κάποιο ρούχο ν' αρπάξει τα κουρέλια να σκεπάσει,

κάπως να καταφέρει μέσα να μπει,
να βολευτεί και να ξαποστάσει.
Στάθηκε αδύνατο όμως, αφού το Κράτος και η Βία,
οι φρουροί του παλατιού, είχαν πάρει εντολή
να μην αφήσουν την Πενία, τη Φτώχεια δηλαδή,
να μπει στη γιορτή και με την κακομοιριά
της το κέφι, την όρεξη και τη χαρά να διώξει.

Η Πενία, το λοιπόν, έξω τριγυρνώντας,
σ΄ έναν θάμνο μεγάλο και ανθισμένο από κάτω
βρίσκει τον Πόρο, τον Πλούτο,

της Μήτιδας το γιο,

όμορφο παλληκάρι που κατά πως φαίνεται παράπιε από το Νέκταρ
–το κρασί δεν το ΄ξεραν ακόμη– και γλυκοκοιμόταν.
Μαζί του θα πλαγιάσω, σκέφτηκε, που θα ξανάβρω τέτοια τύχη,
εγώ η ίδια η Φτώχεια με τον Πλούτο να βρεθώ;

Και πλάγιασε,
και την ίδια τη μέρα που η Ομορφιά γεννήθηκε,
η περιφρονεμένη Πενία έπιασε στην κοιλιά της  γιο, 
που πατέρα του τον Πόρο είχε.

Και ο γιος αυτός ο Έρωτας είναι,

που `χει μάνα του τη Φτώχεια και πατέρα του τον Πλούτο.
Και επειδή τη μέρα που ο Αφροδίτη γεννήθηκε,
στην κοιλιά της Φτώχειας πιάστηκε,
πιστός ακόλουθος και υπηρέτης της Ομορφιάς έγινε
και αυτή παντοτινά τον γοητεύει και σαν μαγνήτης τον τραβά.

Ο γιος της Φτώχειας, που λέτε, πάντα φτωχός είναι
σε όλη τη ζωή του, και ούτε τρυφερός, όπως λένε οι περισσότεροι,

ούτε όμορφος ο ίδιος είναι (ποιος έχασε τρυφεράδα και ομορφιά για να τη βρει αυτός;),

αλλά σαν τη μάνα του είναι σκληρός
και ξυπόλυτος και ξερακιανός και άστεγος,

χάμω κοιμάται χωρίς στρωσίδια

και με τη μιζέρια σύντροφος.

Στα κατώφλια των σπιτιών

στα σοκάκια που γυρίζει τον ουρανό έχει για στέγη.

Πήρε κι απ’ τον πατέρα του όμως, τον Πόρο, χαρίσματα
και είναι παράτολμος αντρειωμένος και φοβερός κυνηγός,
που το ταίρι του ψάχνει και στήνει μηχανές και παγίδες
με τρόπους σοφούς  ή πονηρούς.

Και ούτε θνητός ούτε αθάνατος είναι
αλλά την ίδια στιγμή που γεννιέται, πεθαίνει.

Στην ίδια μέρα μέσα, τη μια στιγμή ανθίζει και είναι όλο ζωή,
όταν αυτό που κυνηγάει το αποχτήσει,
και την άλλη πεθαίνει αφού, ό,τι αποχτά,
μέσα από τα δάχτυλα του γλιστράει και το χάνει.

Έχει και δεν έχει, ούτε φτωχός μα ούτε και πλούσιος είναι.
Κυνηγός είναι της Ομορφιάς, και του Καλού. 
Και σαν το αποχτήσει έλλειμμα πάντα έχει και δεν του φτάνει.

Ακόρεστος είναι και ανήσυχος πάντα.

Κυνηγός, παγιδευτής του Καλού και του Ωραίου
και θέλει παντοτινά να το κατέχει

Και είναι ο Έρωτας  γέννα του Καλού μέσα στην Ομορφιά.

Μια γέννα που ποτέ δεν τελειώνει

— Κυνηγάει το Καλό

— Γιατί;

— Για να το κάνει δικό του

— Για πόσο;

— Για πάντα

— Και να το γεννάει μέσα στην Ομορφιά;

— Για πάντα

— Και μέσα από τις γέννες αυτές τι ζητάει;

— Την Αθανασία να κερδίσει, 
ο Έρωτας –ούτε θνητός ούτε αθάνατος– μιας και παιδί της Φτώχειας είναι και έχει πατέρα τον Πλούτο

Βασιλική Π. Δεδούση - Φιλόλογος

Διασκευή από το «Συμπόσιον» του Πλάτωνα Έρωτος Έπαινος Διοτίμας, Κεφ. 2ο 203b  

Πρώτη δημοσίευση 14 Φεβρουαρίου 2013

Becaused you loved me - «Επειδή μ' αγάπησες... »Ήσουν η φωνή μου, όταν δεν μπορούσα να μιλήσω...

I'm everything I am

Because you loved me

...............

Είμαι όλα όσα είμαι

Επειδή μ' αγάπησες

Για όλες αυτές τις φορές που στάθηκες δίπλα μου
Για όλη την αλήθεια που μ' έκανες να δω
Για όλη την ευτυχία που έφερες στην ζωή μου
Για όλα τα λάθη που διόρθωσες
Για όλα τα όνειρα που πραγματοποίησες
Για όλη την αγάπη που βρήκα σε σένα
Θα είμαι ευγνώμων για πάντα
Είσαι αυτός που με κράταγες όρθια
Ποτέ δεν μ' άφησες να πέσω.

Είσαι αυτός που είδε εμένα ανάμεσα σε όλα
Ήσουν η δύναμη μου όταν ήμουν αδύναμη
Ήσουν η φωνή μου όταν δεν μπορούσα να μιλήσω
Ήσουν τα μάτια μου όταν δεν μπορούσα να δω
Είδες ότι καλύτερο είχα μέσα μου
Με σήκωνες όταν δεν έφτανα
Μου έδωσες πίστη, γιατί πίστευες εσύ
Είμαι όλα όσα είμαι

Επειδή μ' αγάπησες
Μου έδωσες φτερά κι μ' έκανες να πετάξω
Άγγιξες το χέρι μου κι γω μπόρεσα ν' αγγίξω τον ουρανό
Έχασα την πίστη μου, μου την έδωσες πίσω
Είπες πως κανένα αστέρι δεν ήταν απλησίαστο
Στάθηκες δίπλα μου και γω στάθηκα περήφανη
Είχα την αγάπη σου, τα είχα όλα
Είμαι ευγνώμων για την κάθε μέρα που μου πρόσφερες
Μπορεί να μην ξέρω πολλά
Μα ξέρω πως αυτό είναι η αλήθεια

Ήμουν ευλογημένη γιατί μ' αγάπησες εσύ
Ήσουν η δύναμη μου όταν ήμουν αδύναμη
Ήσουν η φωνή μου όταν δεν μπορούσα να μιλήσω
Ήσουν τα μάτια μου όταν δεν μπορούσα να δω
Είδες ότι καλύτερο είχα μέσα μου
Με σήκωνες όταν δεν έφτανα
Μου έδωσες πίστη, γιατί πίστευες εσύ
Είμαι όλα όσα είμαι

Επειδή μ' αγάπησες
Ήσουν πάντα εκεί για μένα
Ο τρυφερός άνεμος που με σήκωνε
Ένα φως στο σκοτάδι που φώτιζε την αγάπη σου στη ζωή μου
Ήσουν η έμπνευση μου
Ανάμεσα σ' όλα τα λάθη, εσύ ήσουν η αλήθεια
Ο κόσμος μου είναι καλύτερος χάρη σε σένα

Ήσουν η δύναμη μου όταν ήμουν αδύναμη
Ήσουν η φωνή μου όταν δεν μπορούσα να μιλήσω
Ήσουν τα μάτια μου όταν δεν μπορούσα να δω
Είδες ό,τι καλύτερο είχα μέσα μου
Με σήκωνες όταν δεν έφτανα
Μου έδωσες πίστη, γιατί πίστευες εσύ
Είμαι όλα όσα είμαι
Επειδή μ' αγάπησες

For all the truth that you made me see
For all the joy you brought to my life
For all the wrong that you made right
For every dream you made come true
For all the love I found in you
I'll be forever thankful baby
You're the one who held me up
Never let me fall
You're the one who saw me through through it all

You were my strength when I was weak
You were my voice when I couldn't speak
You were my eyes when I couldn't see
You saw the best there was in me
Lifted me up when I couldn't reach
You gave me faith 'cuz you believed
I'm everything I am
Because you loved me

You gave me wings and made me fly
You touched my hand I could touch the sky
I lost my faith, you gave it back to me
You said no star was out of reach
You stood by me and I stood tall
I had your love I had it all
I'm grateful for each day you gave me
Maybe I don't know that much
But I know this much is true
I was blessed because I was loved by you

You were my strength when I was weak
You were my voice when I couldn't speak
You were my eyes when I couldn't see
You saw the best there was in me
Lifted me up when I couldn't reach
You gave me faith 'coz you believed
I'm everything I am
Because you loved me

You were always there for me
The tender wind that carried me
A light in the dark shining your love into my life
You've been my inspiration
Through the lies you were the truth
My world is a better place because of you

You were my strength when I was weak
You were my voice when I couldn't speak
You were my eyes when I couldn't see
You saw the best there was in me
Lifted me up when I couldn't reach
You gave me faith 'cuz you believed
I'm everything I am
Because you loved me

I'm everything I am

Because you loved me

Βαρβαρότητα: Σουηδός αστυνομικός χτυπάει βάναυσα 9χρονο μετανάστη - Swedish police Hit Moroccan child!

Αστυνομικός χτυπάει βάναυσα στο πάτωμα το κεφάλι ενός 9χρονου αγοριού, επειδή ανέβηκε στο τρένο χωρίς να βγάλει εισιτήριο. 
Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν βίντεο, που δείχνουν το παιδί να λέει μια μουσουλμανική προσευχή και να φωνάζει, ενώ το κρατά ακινητοποιημένο ο ένστολος.

Μάρτυρας δήλωσε στην τοπική εφημερίδα Sydsvenskan ότι τα ανατριχιαστικά βίντεο δεν αποδίδουν όλη τη βιαιότητα της σύλληψης του παιδιού. «Δεν μπορείτε να φανταστείτε τις κραυγές του αγοριού αυτού που ζητούσε βοήθεια, την προσευχή του και τον ξηρό χτύπο του κρανίου του στο πέτρινο πάτωμα», τόνισε.

Το βασανιστήριο του μικρού Μαροκινού έχει προκαλέσει σοκ στη Σουηδία, μια χώρα που φιλοξενεί χιλιάδες προσφυγόπουλα που έχουν φτάσει στη χώρα ασυνόδευτα. Το περιστατικό συνέβη στις 6 Φεβρουαρίου στον σιδηροδρομικό σταθμό του Μάλμε. 
Μετά το επεισόδιο, ο μικρός μεταφέρθηκε πίσω στην εστία όπου τον φιλοξενούσαν από την ημέρα που έφτασε στη Σουηδία. Όμως έφυγε σχεδόν αμέσως, μαζί με ένα άλλο αγόρι, έναν 12χρονο που σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης είναι ο ετεροθαλής αδελφός του.

Ύστερα από αρκετές ημέρες χωρίς καμία πληροφορία για την τύχη τους, βρέθηκαν σήμερα από αστυνομικούς στη γειτονική Δανία, σύμφωνα με την αστυνομία. Εκπρόσωπός της είχε ζητήσει συγγνώμη χθες επειδή οι αρχές υποβάθμισαν την εξαφάνιση του παιδιού. Τα σχόλια των αστυνομικών στα μέσα ενημέρωσης, όπως το «έγινε καπνός σαν επιταγή» επικρίθηκαν έντονα, όπως και η αρχική αμέλεια των αρχών να ενημερώσουν όλα τα αστυνομικά τμήματα της χώρας.

«Αν ήταν άραγε ένα ξανθό κεφαλάκι, θα το χτυπούσαν στο πάτωμα;» διερωτήθηκε ο αρθρογράφος του Expressen, Λαρς Λίντστρεμ.
efsyn

«Καθημερινά με εγκαταλείπουν οι δυνάμεις μου.... Δεν θέλω να στείλω τα παιδιά μου σε ίδρυμα…»

«Δεν θέλω να στείλω τα παιδιά μου στο ίδρυμα» είναι η κραυγή αγωνίας του 37χρονου, που βλέπει να τον εγκαταλείπουν οι δυνάμεις του, όσο διαπιστώνει αδιαφορία απέναντι στον ίδιο και την οικογένειά του.

Πέντε χρόνια άνεργος, αναζητεί το μεροκάματο και δεν διστάζει να δουλέψει ακόμη και για 5 ευρώ, προκειμένου να εξασφαλίσει ένα πιάτο φαγητό για τον ίδιο, τη γυναίκα του και τα δύο πιτσιρίκια του, το κοριτσάκι του που είναι 18 μηνών και το αγοράκι του που είναι 8 μηνών.

 

Μοναδικοί συμπαραστάτες του το «Χαμόγελο του Παιδιού» και το παράρτημα του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Αμαλιάδας, που τον βοηθάνε με τρόφιμα.
Όμως δεν περιορίζονται οι ανάγκες μόνο στο φαγητό. Ο λογαριασμός της ΔΕΗ έχει φθάσει τα 565 ευρώ και έπρεπε να τον είχε εξοφλήσει από τον προηγούμενο μήνα , αλλά δεν υπάρχουν τα χρήματα και φοβάται ότι σύντομα θα του κόψουν το ρεύμα.
Τα ενοίκια τρέχουν, για ένα σπίτι- μία κάμαρα επί της ουσίας, οι ανάγκες είναι αυξημένες και η καθημερινότητα μετατρέπεται σε καθημερινό Γολγοθά.
Την ίδια στιγμή το παράπονο του 37χρονου είναι ότι δεν έχει τη βοήθεια της εκκλησίας, παρά το γεγονός ότι όπως λέει ο ίδιος τη ζήτησε κατ’ επανάληψη.
«Ζήτησα βοήθεια από την εκκλησία, πήγα ότι χαρτιά μου ζήτησαν, αλλά τελικά δεν μου είπαν ότι δεν γίνεται τίποτα. Αρρώστησε το παιδί μου και ήμουν στο Νοσοκομείο του Πύργου και τελικά με βοήθησαν με τα φάρμακα το ‘Χαμόγελο του Παιδιού’ και ο Ερυθρός Σταυρός της Αμαλιάδας και ευχαριστώ πολύ την πρόεδρο την κα Μαρία Χριστοφόρου που μου πήρε τη μάσκα για το άσθμα του παιδιού μου. Πρέπει να πληρώσω το ρεύμα, το ενοίκιο και δεν έχω τίποτα, πώς θα ταΐσω τα παιδιά μου;» διερωτάται ο 37χρονος.
Τον στηρίζει λίγο η μητέρα του, αλλά και αυτή είναι μία άρρωστη γυναίκα. Από την άλλη, η σύζυγός του προσπαθεί να μεγαλώσει όσο καλύτερα γίνεται τα παιδιά αλλά και αυτή αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας μετά την τελευταία γέννα.
«Κάνω μεγάλο αγώνα για επιβίωση. Δουλεύω ακόμη και για 5 ευρώ μεροκάματο. Δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια και το πρωί σηκώνομαι και ψάχνω μήπως βρω κάποια δουλίτσα για να ταΐσω την οικογένειά μου. Μπορώ να πιάσω την πέτρα και να τη στύψω, η κοινωνία όμως είναι σκληρή» λέει με παράπονο ο 37χρονος.
Απευθύνθηκε και στο δήμο αλλά ούτε εκεί είχε αποτέλεσμα, αφού τον έχουν στο περίμενε και δεν βλέπει φως στον ορίζοντα.
«Καθημερινά με εγκαταλείπουν οι δυνάμεις μου. Σκέφτομαι πώς θα επιβιώσουμε. Δεν θέλω να στείλω τα παιδιά μου σε ίδρυμα. Παρακαλώ πολύ όποιον μπορεί να με βοηθήσει για να μπορέσω και εγώ να αναστήσω τα δύο αγγελούδια μου» είναι η έκκληση του 37χρονου προς την κοινωνία, με την ευχή να εισακουσθεί η φωνή του.

patrastimes