ΟΤΑΝ ΟΙ ΛΥΚΟΙ ΦΥΛΑΝΕ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ... ΝΕΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΚΥΑΝΟΚΡΑΝΩΝ ΤΟΥ ΟΗΕ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΟΝΓΚΟ

Η σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση μικρών κοριτσιών (14-16 χρονών) από στρατιωτικό, κατά κύριο λόγο, αλλά και πολιτικό προσωπικό των ειρηνευτικών δυνάμεων του ΟΗΕ δεν αποτελεί νέο φαινόμενο.

Ήδη, τη δεκαετία του '90 στην Καμπότζη, δεν ήσαν λίγες οι καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση ανήλικων κοριτσιών από κυανόκρανους.

Ωστόσο, αυτή η πλευρά της δράσης των κυανόκρανων κορυφώθηκε στο Κόσοβο το 2001. Ήταν τέτοιας έκτασης το φαινόμενο, που προκάλεσε την έντονη αντίδραση και κινητοποίηση διεθνών οργανώσεων (από τη σκοπιά είτε του φύλου, είτε των ανθρωπίνων δικαιωμάτων), οι οποίες, μεταξύ άλλων, απαίτησαν την αυστηρή τιμωρία των ενόχων.

Η μόνη, εν τούτοις, ορατή κατάληξη ήταν η μετατροπή του Κοσόβου σε κεντρικό δρόμο διέλευσης δικτύων εμπορίας γυναικών για σεξουαλική εκμετάλλευση.

Παρά τη σχετική δημοσιότητα, το 2002, έρευνα της οργάνωσης "Σώστε τα Παιδιά" καθώς και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες κατέγραψε πολυάριθμες περιπτώσεις σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανήλικων κοριτσιών από προσωπικό των ειρηνευτικών αποστολών του Ο. Η. Ε στη Λιβερία, τη Σιέρα Λεόνε και τη Γουινέα.

Εδώ και λίγους μήνες, ένα νέο σκάνδαλο με την επωνυμία "σεξ έναντι τροφίμων" έχει ξεσπάσει και τούτη τη φορά αφορά σεξουαλική κακοποίηση 14χρονων κοριτσιών στη Δημοκρατία του Κονγκό, όπου ο ΟΗΕ διατηρεί ισχυρή ειρηνευτική δύναμη. Τα επόμενα, άραγε, θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης θα είναι κορίτσια από το γειτονικό Μπουρούντι, όπου εδώ και ένα χρόνο περίπου έχει αποσταλεί ειρηνευτική δύναμη του Ο.Η.Ε. 6.500 ατόμων και ήδη έχουν ξεκινήσει καταγγελίες ανήλικων κοριτσιών για σεξουαλική κακοποίηση;
Η ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ εγκαταστάθηκε στο Κονγκό το 2001.

Από τον πρώτο κιόλας χρόνο φαίνεται ότι υπήρξαν καταγγελίες για σεξουαλική εκμετάλλευση ανήλικων κοριτσιών από κυανόκρανους, που ανάγκασαν τον τότε γενικό διοικητή να δηλώσει: "αναγνωρίζω ότι πρόκειται για ευαίσθητες καταστάσεις, αλλά μην υπερβάλλουμε. Σκεφτείτε ότι είναι στρατιωτικοί και άνδρες". (!!!)

Ωστόσο, λίγο καιρό αργότερα, η κοινωνική πίεση ανάγκασε το γενικό γραμματέα του ΟΗΕ να αναγνωρίσει αυτήν την "ευαίσθητη" πραγματικότητα και να διακηρύξει την, αναποτελεσματική από ό,τι φάνηκε, πολιτική της μηδενικής ανοχής απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές. Έτσι και αλλιώς, όταν ένας κυανόκρανος διαπράττει οποιαδήποτε παράβαση ο ΟΗΕ δεν μπορεί να τον δικάσει παρά μόνο "να τον επιστρέψει" στις αρχές της χώρας του, ώστε αυτές να κρίνουν αν συντρέχουν λόγοι για να παραπεμφθεί στη δικαιοσύνη.

Μέχρι σήμερα, κανόνας είναι η ατιμωρησία.

Σεξιστική βία και εκμετάλλευσηΟι έγγραφες καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση ανήλικων κοριτσιών ξεκίνησαν (;)

στις αρχές του 2004 και η έρευνα των αρμοδίων του ΟΗΕ λίγους μήνες αργότερα.

Η συντριπτική πλειοψηφία των καταγγελιών κατατέθηκαν στην επαρχία Ιτουρί, στο βορειοανατολικό άκρο της χώρας.

Η έρευνα αφορούσε 72 καταγγελίες 14-16χρονων κοριτσιών και κράτησε 4 μήνες

(Ιούνιος έως Σεπτέμβριος 2004), ενώ το πόρισμα βγήκε στις 5 Ιανουαρίου του 2005.

Από τις 72 καταγγελίες, που προφανώς αποτελούν μόνο ένδειξη της έκτασης του φαινομένου, μόνο 20 μπόρεσαν να επιβεβαιωθούν και τυπικά, χωρίς ωστόσο να γίνει δυνατή η ταυτοποίηση όλων των δραστών Στις περιπτώσεις που αυτή έγινε, οι στρατιώτες αρνήθηκαν την οποιαδήποτε σχέση τους με τις καταγγελίες.

Παρόλα αυτά, στο πόρισμα, οι καταγγελίες - μαρτυρίες των κοριτσιών θεωρούνται ως στοιχείο που αποδεικνύει ότι κυανόκρανοι εκμεταλλεύτηκαν την ευάλωτη κοινωνική θέση των θυμάτων και ότι "καταχράστηκαν τη θέση εξουσίας που κατείχαν για να αποσπάσουν σεξουαλικές απολαύσεις".

Οι μαρτυρίες είναι συγκλονιστικές: 14χρονο κορίτσι καταγγέλλει ότι εξαναγκάστηκε να εκπορνευτεί για 1-2 δολάρια ή δυο αυγά, ένα άλλο για 3 δολάρια και ένα μπουκάλι γάλα, ένα τρίτο για μια σοκολάτα και λίγο ψωμί.

Εξάλλου, την περίοδο διεξαγωγής της έρευνας

(31 Οκτωβρίου 2004) συνελήφθη στη Γκόμα (επίσης, στο ανατολικό Κονγκό), 41χρονος Γάλλος πολιτικός υπάλληλος της ειρηνευτικής δύναμης για σεξουαλική κακοποίηση12χρονου κοριτσιού και παιδική πορνογραφία.. Οι φωτογραφίες (όσες δημοσιοποιήθηκαν) προκάλεσαν φρίκη σε όλη την πόλη αλλά και την έντονη κινητοποίηση της (τοπικής) οργάνωσης "Γυναίκες για τη συμπαράσταση στα θύματα της σεξουαλικής βίας".

Την ίδια περίοδο, δύο κυανόκρανοι Τυνήσιοι (στην πρωτεύουσα της χώρας), επαναπατρίζονται λόγω σεξουαλικής κακοποίησης ανήλικων κοριτσιών, ενώ έξι μαροκινοί αντιμετωπίζουν τις ίδιες καταγγελίες.

Παράλληλα με τη σεξιστική βία και εκμετάλλευση ανηλίκων κοριτσιών, νεαρές γυναίκες (κατά κανόνα χήρες με παιδιά και πρόσφυγες του εμφυλίου) για να επιβιώσουν αυτές και τα παιδιά τους εξαναγκάζονται να εκπορνεύονται σε μπαρ - στέκια κυανόκρανων για 5 δολάρια ή λίγα τρόφιμα.Όλα αυτά, σε μια κοινωνία που προσπαθεί να συνέλθει από έναν 5ετή περίπου εμφύλιο πόλεμο με 3 εκατομμύρια νεκρούς

(οι περισσότεροι από πείνα και αρρώστιες) και δεκάδες σύμφωνα με πρόσφατη ανακοίνωση του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, γυναίκες και κορίτσια που βιάστηκαν είτε από τον εθνικό στρατό,

είτε από άλλες ένοπλες ομάδες.

Ο εμφύλιος πόλεμος μπορεί τυπικά να τελείωσε το 2003, σίγουρα όμως η εξαθλίωση του κονγκολέζικου λαού και η σεξιστική βία συνεχίζεται.

Βασικές πηγές του κειμένου είναι ρεπορτάζ του εβδομαδιαίου περιοδικού της El Pais (24/4/2005) καθώς και δικτυακοί τόποι διεθνών οργανώσεων και οργανισμών (Ύπατη Αρμοστεία του OHE για τους πρόσφυγες, Alerte Internationale, Mujeres con las Victimas de Violencia Sexual, Human Rights Watch)

Comics... Η ένατη τέχνη

Τα κόμικς, που είναι γνωστά και ως ένατη τέχνη, είναι μια μορφή οπτικής τέχνης που αποτελείται από εικόνες που συνήθως συνδυάζονται με κείμενο, το οποίο συχνά βρίσκεται σε συννεφάκια κειμένου ή λεζάντες. Ο μεγάλος θεωρητικός και δημιουργός κόμικς Σκοτ Μακ Λάουντ στο βιβλίο του Understanding Comics δίνει έναν πλήρη ορισμό της τέχνης σαν «σχήματα και εικόνες ευρισκόμενα εσκεμμένα σε σειρά με σκοπό να μεταδώσουν πληροφορίες και/ή να προκαλέσουν μια αισθητική αντίδραση από τον χρήστη».  
Ο ορισμός αυτός αφήνει ορθά έξω τις γελοιογραφίες που είναι μεμονωμένες εικόνες, αφού στα κόμικς υπάρχει σαφώς μια αφηγηματική αλληλουχία μεταξύ των εικόνων.  
Η ύπαρξη κειμένου επίσης δεν είναι απαραίτητη.

Ενώ αρχικά χρησιμοποιήθηκαν για να εικονογραφηθούν καρικατούρες και για να διασκεδάσουν με απλές και συνηθισμένες ιστορίες, έχουν πλέον εξελιχτεί σε μορφή τέχνης, με πολλά υποείδη. Τα πιο συνηθισμένα είδη κόμικς είναι τα κόμικς στριπ σε εφημερίδες και περιοδικά (και όχι μόνο), όπου μια μικρή ιστορία ξετυλίγεται μέσα σε τρία ή τέσσερα καρέ και οι μεγαλύτερες ιστορίες σε ειδικά περιοδικά, εικονογραφημένες νουβέλλες και άλμπουμ, γνωστές απλά σαν κόμικς ή βιβλία κόμικς.  
Τα κόμικ στριπ στις εφημερίδες και τα περιοδικά είναι συνήθως δευτερεύουσας σημασίας, προορισμένα να κάνουν ένα γρήγορο κοινωνικό ή πολιτικό σχόλιο και οι σκηνοθετικές - αφηγηματικές τους δυνατότητες είναι βέβαια περιορισμένες αφού πρόκειται για μια απλή λωρίδα (στριπ) με μερικά καρέ στη σειρά. Αντίθετα, στα περιοδικά κόμικς αποτελούν το κύριο υλικό, εκτείνονται σε ολόκληρες σελίδες κι εκεί οι ιστορίες παρουσιάζονται είτε σε συνέχειες από τεύχος σε τεύχος είτε αυτοτελώς.

 
Αναλόγως το πως ορίζει κανείς τα κόμικς, οι ρίζες τους μπορούν να αναζητηθούν στο 15ο αιώνα ή ακόμα και στα Αιγυπτιακά ιερογλυφικά. Παρόλα αυτά, η σημερινή μορφή τους (με καρέ και κείμενο σε συννεφάκια ή λεζάντες) εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Πρωτοπόροι λοιπόν του είδους θεωρούνται για την μεν Ευρώπη το περιοδικό Ally Sloper's Half Holiday που κυκλοφόρησε στην Αγγλία το 1884 για τις δε ΗΠΑ το Hogan's Alley του Ρίτσαρντ Άουτκολτ (Richard Outcault), του οποίου κύριος χαρακτήρας ήταν το Κίτρινο Παιδί και ξεκίνησε να δημοσιεύεται σαν ένθετο στριπ σε εφημερίδες το 1895.
Τα κόμικς γνώρισαν μεγάλη ανάπτυξη στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα στην Αμερική, κυρίως από τις ιστορίες με υπερήρωες εταιριών όπως η DC Comics και η Marvel comics. Στην Ευρώπη υπήρχε μια μικρή σκηνή, που ξεκίνησε με πρωτοπόρους τους Βέλγους και εκδόσεις όπως ο Τεντέν και το περιοδικό Spirou. Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο με την άφιξη των αμερικάνικων κόμικς στην Ευρώπη αλλά και τη μεσολάβηση της δεκαετίας του '60, που αγκάλιασε αντικουλτούρες όπως τα κόμικς, αυτά σιγά-σιγά καθιερώθηκαν ως σοβαρό είδος τέχνης. 

αναρτήθηκε από: 
Marioneta-blog

H πρώτη Πρωτοχρονιά στην Ιστορία

Το 45 π.Χ., γιορτάστηκε για πρώτη φορά στην παγκόσμια Ιστορία η 1η Ιανουαρίου σαν η πρώτη ημέρα του νέου έτους, καθώς το ιουλιανό ημερολόγιο άρχισε να εφαρμόζεται.
Λίγο αφότου έγινε ρωμαικός αυτοκράτορας, ο Ιούλιος Καίσαρας αποφάσισε ότι το παραδοσιακό ρωμαϊκό ημερολόγιο χρειαζόταν άμεσα ριζικές αλλαγές.
Εισαγμένο γύρω στον έβδομο αιώνα π.Χ., το ρωμαϊκό ημερολόγιο προσπαθούσε να ακολουθήσει το σεληνιακό κύκλο, αλλά συχνά δεν κατάφερνε και τόσο καλά.
Επιπλέον, το ρωμαϊκό σώμα υπεύθυνο για την επιτήρηση του ημερολογίου (pontifex), συχνά έκαναν δεν έκαναν καλή χρήση της εξουσίας τους, προσθέτοντας μέρες στην αρχή του έτους προκειμένου να επεκτείνουν πολιτικούς όρους ή να παρεμποδίσουν εκλογές(!!!)
Στο σχεδιασμό του νέου ημερολογίου, ο Καίσαρας ζήτησε την ενίσχυση ενός Αστρονόμου από την Αλεξάνδρεια, του Sosigenes. Αυτός τον συμβούλεψε να απομακρυνθεί εξ ολοκλήρου από την ιδέα της παρακολούθησης του σεληνιακού κύκλου και να ακολουθήσει το ηλιακό έτος, όπως οι Αιγύπτιοι.
Μ' αυτό τον τρόπο, το έτος υπολογίστηκε ότι αποτελείται από 365 και 1/4 ημέρες.
Από την πλευρά του, ο Καίσαρας πρόσθεσε 67 ημέρες στο 45 π.Χ., κάνοντας έτσι το 46 π.Χ. να αρχίσεί την 1η Ιανουαρίου και όχι το Μάρτιο.
Επίσης, καθιέρωσε την επιπλέον μέρα στο τέλος του Φεβρουαρίου κάθε τέσσερα χρόνια, κρατώντας έτσι θεωρητικά το ημερολόγιό του από να πέσει έξω.
Λίγο πριν η δολοφονία του το 44 π.Χ., άλλαξε το όνομα του μήνα Quintilis σε Julius (Ιούλιος) από το όνομά του. Αργότερα, ο μήνας Sextilis μετονομάστηκε Augustus (Αύγουστος) από το όνομα του διαδόχου του.
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, ο εορτασμός της Πρωτοχρονιάς την 1/1 δεν συνηθιζόταν (στην πράξη), ούτε καν από αυτούς που έμειναν αυστηρά πιστοί στο Ιουλιανό ημερολόγιο.
Ο λόγος για αυτό είναι ότι ο Καίσαρας και ο Sosigenes απέτυχαν να υπολογίσουν σωστά το ηλιακό έτος ως 365.242199 ημέρες, όχι 365.25 ημέρες.
Το αποτέλεσμα ήταν να προστίθενται 11 λεπτά σε κάθε έτος, ποσό που συγκεντρωμένο το έτος 1000 μ.Χ. έφτασε τις 7 μέρες και μέχρι το μεσαίωνα είχε αγγίξει τις 10 (15ος αιώνας).
Η ρωμαϊκή εκκλησία ενημερώθηκε για αυτό το πρόβλημα, και το 1570 ο παπάς Γρηγόριος ΧΙΙΙ ανάθεσε στον Ιησουΐτη αστρονόμο Christopher Clavius να κατασκευάσει ένα νέο ημερολόγιο.
Το 1582, το Γρηγοριανό ημερολόγιο εφαρμόστηκε, παραλείποντας 10 ημέρες για εκείνο το έτος.
Από τότε, οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν επιλέξει την 1η Ιανουαρίου για να γιορτάσουν την ακριβή άφιξη του νέου έτους.