Έτσι να φέρεσαι στους γονείς σου

τοιοῦτος γίγνου περὶ τοὺς γονεῖς, οἵους ἂν εὔξαιο περὶ σεαυτὸν γενέσθαι 

τοὺς σεαυτοῦ παῖδας.

                                         Ισοκράτης

Να φέρεσαι στους γονείς σου, όπως θα ευχόσουν να σου φερθούν τα δικά σου παιδιά.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πώς μπορείς να είσαι σίγουρος ότι αγαπάς κάποιον αληθινά;

Ξέρεις ότι αγαπάς κάποιον πραγματικά, όταν αγαπάς όχι μόνο τις φωτεινές στιγμές αλλά και τα σκοτάδια του.
Η αγάπη θέλει υπομονή, χρόνο και πολύ πόνο για να έρθει.... 

Όταν όμως συμβεί, ξέρεις πως θα κρατήσει.

Ελάχιστες φορές στη ζωή μας έχουμε πει σε κάποιον πως τον αγαπάμε.
Τις πιο πολλές φορές απλά δε θέλουμε να τον τρομάξουμε ή νιώθουμε άβολα να μοιραστούμε κάτι τόσο προσωπικό κι ευαίσθητο..

Πώς μπορείς όμως να είσαι σίγουρος ότι αγαπάς κάποιον αληθινά;
Ο κόσμος μπερδεύει την έννοια της λέξης με σκέψεις περί διάρκειας κι έντασης της σχέσης.

Η αγάπη θέλει υπομονή, χρόνο και πολλή πόνο για να έρθει.. όταν όμως συμβεί, ξέρεις πως θα κρατήσει..
Δεν είναι σαν τον έρωτα που κινεί βουνά.... 

Η αγάπη είναι κάτι πολύ πιο δυνατό, πολύ πιο μαγικό πολύ πιο βαθύ.

Αλλά η αλήθεια είναι πολύ πιο απλή στη πραγματικότητα.
Γνωρίζεις ότι αγαπάς κάποιον πραγματικά, 

όταν τον προσέχεις πιο πολύ απ’ τον εαυτό σου. 

Όταν συναισθήματα, όπως η ζήλια κι ο εκνευρισμός, αντικαθίστανται από ανησυχία για την ευημερία του συντρόφου σου.
Τότε ξέρεις πως δεν είναι απλά έρωτας.

    Όταν έχεις αρχίσεις να μπαίνεις στη διαδικασία να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, 

όταν είναι η πρώτη σου σκέψη το πρωί και η τελευταία το βράδυ, 

όταν αγαπάς όχι μόνο τις φωτεινές στιγμές του αλλά και τα σκοτάδια του, και είσαι εκεί σε κάθε σκοτεινή του στιγμή, 

όταν νιώθεις την ανάγκη εκείνες τις στιγμές να κάνεις απλώς μια σιωπηλή αγκαλιά για να νιώσει πως είσαι εκεί ότι κι αν γίνει... κι ας μην έχεις κάτι να πεις. 

Δεν είναι απαραίτητο να έχεις πάντα κάτι να πεις...
Το μόνο που σε νοιάζει είναι να φτιάχνεις ήλιους σε κάθε του συννεφιά.

Όταν θέλεις να τον βλέπεις να χαμογελάει, να είναι καλά, τότε νιώθεις μια όμορφη ασφάλεια.
Όταν θέλεις να χαρίσεις στον άνθρωπο σου τον κόσμο όλο χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα... μόνο για να τον κάνεις χαρούμενο, να του φτιάξεις τη μέρα.

    Όσες δυσκολίες κι αν έρθουν, γιατί θα έρθουν, όσες κρίσεις κι αν εμφανιστούν στη σχέση, εάν υπάρχει αμοιβαία αγάπη τότε κάθε εμπόδιο που θα παρουσιαστεί, όσο μεγάλο κι αν είναι, η αγάπη θα βρει τη λύση... γιατί η αγάπη δε φοβάται φουρτούνες... δυναμώνει μέσα από αυτές!

Δανάη Λιβανού
Επιμέλεια κειμένου: Το Χαμομηλάκι

Συζήτηση με ένα μικρό παιδί

– «Τι θα ήθελες να γίνεις, όταν μεγαλώσεις;»
– «Θα ήθελα να γίνω παιδί!»

    Κάπως έτσι, ξεκινάει η συζήτηση με ένα μικρό παιδάκι, σε ένα παγκάκι στην παιδική χαρά της γειτονιάς μου.
Με εντυπωσιάζει η απάντησή του και θέλω να μάθω το γιατί. 

Οπότε, προσπαθώ να τραβήξω την προσοχή του από τα αυτοκινητάκια και τα στρατιωτάκια του και τον ρωτώ γιατί.

    Και όπως όλα τα παιδιά, έτσι και ο συνομιλητής μου, απορεί με την χαζή ερώτησή μου και αφού κάνει μία γκριμάτσα του τύπου, είναι απλό αλλά θα σου απαντήσω γιατί ανήκεις στους «μεγάλους», μου δίνει την πιο ειλικρινή απάντηση του:

«Οι μεγάλοι δημιουργούν προβλήματα, δεν γελάνε και δεν παίζουν ποτέ, γι' αυτό και θέλω να μείνω παιδί.»

    Πάντα με εντυπωσίαζαν οι κουβέντες με τα παιδιά, μαθαίνεις και ακούς πράγματα που δεν ήξερες ή δεν περίμενες να ακούσεις ποτέ. Σκέφτονται και λειτουργούν τόσο διαφορετικά, απαντούν ευθέως και τόσο άμεσα σε αυτά που τα ρωτάς και βλέπουν τόσο απλά κάποια πράγματα, που αναρωτιέμαι πραγματικά μήπως είναι πιο ώριμα από εμάς τους "μεγάλους".

    Πόσο δίκιο έχεις μικρέ μου φίλε, σκέφτομαι και συνεχίζω να τον παρατηρώ να παίζει ανέμελος, πότε με τα παιχνίδια του, άλλοτε με τις κούνιες και κυρίως με τα χαλίκια. Ένας μικρός ξέγνοιαστος ανθρωπάκος, που λέει ό,τι σκέφτεται, κάνει ό,τι θέλει, και γελάει δυνατά, χωρίς φόβο. Νιώθω μία μικρή ζήλια, μία ζήλια για την ηρεμία και την χαρά του. Θα μου πείτε...
..........
η συνέχεια εδώ

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι