Η «ιατρικοποίηση» της στεναχώριας. Αύξηση των αντικαταθλιπτικών σε παιδιά και εφήβους

Μαζική αύξηση της συνταγογράφησης αντικαταθλιπτικών φαρμάκων σε παιδιά σημειώθηκε κατά την τελευταία δεκαετία, αν και περισσότερο από το 40% είναι φάρμακα που έχει αποδειχθεί ότι δεν λειτουργούν και τα οποία μπορεί να έχουν τοξικές παρενέργειες, σύμφωνα με νέα έρευνα.

"Η γενιά του prozac" Όταν η κόρη μου γράφει και... με τρομάζει...

Μια μελέτη σχεδόν 360.000 ασθενών ηλικίας από έξι έως 18 ετών στην Ουαλία, διαπίστωσε ότι υπήρξε 28% αύξηση των αντικαταθλιπτικών που δίνονται από παθολόγους, αυξάνοντας τους φόβους για «ιατρικοποίηση» της στεναχώριας και της συνηθισμένης συναισθηματικής αναταραχής που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι.

Ωστόσο, οι ερευνητές διευκρίνισαν ότι η αύξηση αυτή θα μπορούσε να σημαίνει ότι πλέον τα παιδιά λαμβάνουν τη βοήθεια που χρειάζονται, χάρη στη μείωση του στίγματος που συνδέεται με τα προβλήματα ψυχικής υγείας.

Περιέργως, ενώ ο αριθμός των συνταγών αντικαταθλιπτικών ανά παιδί, ανά έτος αυξήθηκε, ο αριθμός των διαγνώσεων κατάθλιψης μειώθηκε, το οποίο οι ερευνητές εξηγούν ως σημάδι ότι οι γιατροί προσπαθούσαν να αποφύγουν την κατηγοριοποίηση των νέων ως ψυχικά ασθενών.

Τα κορίτσια είχαν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες από ό,τι τα αγόρια να πάρουν αντικαταθλιπτικά και τα παιδιά από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές είχαν διπλάσιες πιθανότητες να πάρουν αντικαταθλιπτικά, σε σχέση με τα παιδιά από πιο προνομιούχες περιοχές.

Η αύξηση της συνταγογράφησης ήταν πιο έντονη μεταξύ των μεγαλύτερων εφήβων με το επίπεδο να είναι αρκετά σταθερό για τις ηλικίες μεταξύ έξι και 10 ετών.

Η Δρ Ann John, η οποία ηγήθηκε της έρευνας, δήλωσε: «Το κύριο ζήτημα είναι αν συνταγογραφούνται τα φάρμακα με βάσιμους λόγους. Η αύξηση της συνταγογράφησης μπορεί να αντανακλά μια πραγματική αύξηση στην κατάθλιψη και τα συμπτώματά της, αυξημένη ευαισθητοποίηση και καλύτερη αντιμετώπισή της από τους παθολόγους, ανεπαρκή πρόσβαση σε ψυχολογικές θεραπείες και εξειδικευμένη φροντίδα ή ακόμα και αυξημένη αναζήτηση βοήθειας».

Και πρόσθεσε: 

«Υπάρχουν μια αυξανόμενη συζήτηση για το αν ιατρικοποιούμε τη δυστυχία. Ορισμένα από αυτά τα συναισθήματα είναι μέρος της φυσιολογικής, ανθρώπινης εμπειρίας, είναι μέρος της διαδικασίας ενηλικίωσης».

Απαιτείται περισσότερη έρευνα προκειμένου να ανακαλυφθούν οι λόγοι πίσω από αυτή την αύξηση, σύμφωνα με τη Δρ John, η οποία είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου του Swansea.

iatrikanews

Κοριτσάκι στα Ιωάννινα μπήκε στο χειρουργείο εξαιτίας του bullying από συμμαθητή της

ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ Η ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Έναν εφιάλτη ζούσε ανήλικο κορίτσι στο σχολείο, στα Ιωάννινα, εξαιτίας του καθημερινού bullying, που τελικά την οδήγησε να υποβληθεί σε επέμβαση.

Η καταγγελία της μητέρας συγκλονίζει, καθώς περιγράφει πώς για σχεδόν δύο χρόνια ένας μαθητής μεγαλύτερης τάξης στο δημοτικό σχολείο της ασκούσε bullying για τα πεταχτά αφτιά της.

«Το κορίτσι χειρουργήθηκε στις 07/01/16 στην ΩΡΛ Κλινική του νοσοκομείου Χατζηκώστα λόγω αφεστώτων ώτων. Το χειρουργείο πραγματοποιήθηκε λόγω της μεγάλης ψυχολογικής πίεσης που δεχόταν το παιδί από τους συμμαθητές της στο σχολείο λόγω δυσμορφίας των πτερυγίων της», 

αναφέρει η ιατρική γνωμάτευση, την οποία δημοσίευσε το epirus-tv-news, μαζί με την έγγραφη καταγγελία της μητέρας στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ιωαννίνων.

Το κοριτσάκι πήγαινε πέρυσι στην τετάρτη Δημοτικού και, όπως καταγγέλλει η μητέρα της, συχνά τα άλλα παιδιά την αντιμετώπιζαν με ειρωνεία και πολλές φορές με επιθετικότητα. Ιδιαίτερα ένας μαθητής, ένα χρόνο μεγαλύτερός της, την αποκαλούσε «Ντάμπο το ελεφαντάκι» μεταξύ άλλων και τη χτυπούσε στα αφτιά.

Η μητέρα καταγγέλλει ότι παρότι είχε απευθυνθεί στον διευθυντή του σχολείου για το ζήτημα, ο τελευταίος δεν προέβη σε καμία ενέργεια τα τελευταία δύο χρόνια.

«Η κόρη μου εκδήλωσε συναισθήματα φόβου, μελαγχολίας, ανησυχία και άρνηση να πηγαίνει στο σχολείο», αναφέρει η μητέρα και τελικά η οικογένεια αποφάσισε να καταφύγει στην επέμβαση, προκειμένου «να παύσει το παιδί μου να υφίσταται όλη αυτή την ψυχολογική πίεση, που το έκανε να αισθάνεται μειονεκτικά, μέχρι και να παθαίνει κρίσεις πανικού».

Όμως, όπως αναφέρει, ακόμη και μετά από την επέμβαση συνέχισε η επιθετική συμπεριφορά σε βάρος της κόρης της, με το κορίτσι να γυρίζει στο σπίτι σε άθλια κατάσταση, κλαίγοντας και αρνούμενη να ξαναπάει στο σχολείο.

Τελικά, οι γονείς της μαθήτριας έκαναν αίτηση για μετεγγραφή της σε άλλο δημοτικό σχολείο.

iefimerida.gr ... περισσότερα

«Το Παιδί και το Αηδόνι» - Για τον Μανόλη, που είχε φίλο ένα αηδόνι και που δεν ήθελε να πάει σχολείο

Για ένα παιδί που το έλεγαν Μανόλη, που είχε φίλο ένα αηδόνι και που δεν ήθελε να πάει σχολείο, παρά τις συμβουλές του φίλου του,

Καλοί μου φίλoι, καλό Σαββατοκύριακο!
Για ένα παιδί που το έλεγαν Μανόλη, που είχε φίλο ένα αηδόνι και που δεν ήθελε να πάει σχολείο, παρά τις συμβουλές του φίλου του, κάνουν λόγο τα παιδιά της Β2 τάξης του Δημ. Σχολείου “Χρυσόστομος Σμύρνης” του Λεοντείου Λυκείου Αθηνών, σ’ ένα υπέροχο παραμύθι που έγραψαν και εικονογράφησαν, έχοντας εμψυχώτρια τη δασκάλα τους Αναστασία Ρήγα.

Για ένα αηδόνι που το φυλάκισε το παιδί σ’ ένα κλουβί κι αυτό σταμάτησε να κελαηδάει… Και με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς η δημοσίευση στον σημερινό Παιδότοπο του β’ μέρους του παραμυθιού με τις σχετικές ζωγραφιές, απ’ το ιδιαίτερα επιμελημένο χειρόγραφο, βιβλιαράκι (σε φωτοτυπία) που έφτασε στα χέρια μου μέσω του γνωστού φίλου, καλού δασκάλου Μύρωνα Παναγιωτάκη. 

Και σαν επιβράβευση της συνεργασίας που αναπτύσσεται μεταξύ των δασκάλων, με ανταλλαγές των εργασιών που κάνουν στις τάξεις των…
Ταξιδιάρικα πουλιά τελικά οι εργασίες των παιδιών!

Ένα πρωί πήγε στην αποθήκη να πάρει ξερά χόρτα για να ταΐσει τα ζώα. Πάνω στη βιασύνη του δεν πρόσεξε καλά και κλείστηκε μέσα.
Όσο κι αν φώναζε, κανένας δεν μπορούσε να τον ακούσει, γιατί οι γονείς του ήταν στις δουλειές τους και τα αδέρφια του στο σχολείο.

Εκείνη τη στιγμή κατάλαβε πώς ένιωθε το αηδόνι και μετάνιωσε γι’ αυτό που είχε κάνει στον καλύτερό του φίλο.Έπρεπε οπωσδήποτε να επανορθώσει…

Ο Μανώλης έμεινε στην αποθήκη μέχρι το απόγευμα που επέστρεψαν οι δικοί του και του άνοιξαν. Όσο κι αν ήταν πεινασμένος και διψασμένος έτρεξε στο δωμάτιό του και με δάκρυα στα μάτια ελευθέρωσε τον φίλο του και του ζήτησε συγγνώμη.

«Συγγνώμη, μικρέ μου φίλε! Πες μου τι μπορώ να κάνω για να με συγχωρέσεις;».«Θέλω να πας στο σχολείο. Αυτό είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις, όχι για μένα αλλά για σένα» 
είπε το αηδόνι και σκούπισε τρυφερά με τη φτερούγα του τα δάκρυα του Μανώλη.

Ο Μανώλης δεν το σκέφτηκε καθόλου. Κατάλαβε ότι το αηδόνι ήταν πραγματικός του φίλος και ήθελε μόνο το καλό του. Από την άλλη μέρα κιόλας ξεκίνησε να πηγαίνει στο σχολείο και ήταν πολύ χαρούμενος. Έκανε καινούργιους φίλους και έμαθε να διαβάζει, να γράφει και να λογαριάζει. Ήξερε πολύ καλά ότι όλα αυτά τα όφειλε στον φίλο του, το αηδόνι.

Όταν μεγάλωσε μάλιστα έγινε δάσκαλος και έλεγε την ιστορία του στους μαθητές του τονίζοντας τόσο την αξία της μόρφωσης, όσο και την αξία της πραγματικής φιλίας.

Σας χαιρετώ
με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, δάσκαλος

haniotika-nea