Ο βασιλιάς και ο βράχος

Κάποτε υπήρχε ένας παντοδύναμος βασιλιάς ο οποίος κυβερνούσε το βασίλειό του επί δεκαετίες. 

Μια μέρα ήθελε να δει τον χαρακτήρα των κατοίκων το βασιλείου και έτσι τους έβαλε μια δοκιμασία. Τοποθέτησε έναν μεγάλο βράχο στη μέση του δρόμου και κρύφτηκε εκεί κοντά σε κάτι θάμνους.

Οι πρώτοι που πέρασαν ήταν μια ομάδα από τους καλύτερους και πλουσιότερους εμπόρους του οι οποίοι περνούσαν με τις άμαξές τους. Αντί να κατέβουν και να μετακινήσουν τον βράχο, προσπάθησαν να τον περάσουν κάνοντας τον γύρο. 

Ταλαιπωρήθηκαν πολύ, αλλά στο τέλος πέρασαν. 

Μάλιστα, κατηγόρησαν το βασιλιά πως δεν φροντίζει για τη σωστή συντήρηση των δρόμων.
Έπειτα, από κάμποση ώρα, εμφανίστηκε ένας χωρικός περπατώντας το δρόμο. Ο χωρικός φανερά κουρασμένος, κουβαλούσε λαχανικά και άλλα τρόφιμα για το σπίτι του. Μόλις είδε τον βράχο κοντοστάθηκε και άφησε τα τρόφιμα στο έδαφος. 

Ενώ μπορούσε απλά να προσπεράσει το βράχο κάνοντας έναν μικρό κύκλο, έβαλε τα δυνατά του και μετά από πολύ προσπάθεια, κατάφερε να κουνήσει το βράχο και να τον απομακρύνει από τον δρόμο, ελευθερώνοντάς τον.

Με μεγάλη του έκπληξη, είδε στο σημείο που βρισκόταν ο βράχος, ένα πουγκί. Ανοίγοντάς το, δεν πίστευε στα μάτια του! Το πουγκί ήταν γεμάτο χρυσάφι και ένα σημείωμα από τον ίδιο το βασιλιά που έγραφε: «Το χρυσάφι είναι η ανταμοιβή σου επειδή μετακίνησες το βράχο».
Αυτό ακριβώς συμβαίνει, πολλές φορές, και στις ζωές μας. Βλέπουμε τα εμπόδια ως δυσκολίες που πρέπει να προσπεράσουμε, κατηγορώντας δεξιά κι αριστερά. Ενώ αν τα αντιμετωπίσουμε, με τις δυνάμεις που έχει ο καθένας, μας δίνουν πολλές φορές την ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι και να βελτιώσουμε την κατάστασή μας.

_____________________
enallaktikidrasi.com

Ένα στα πέντε ελληνόπουλα θύμα σεξουαλικης βίας

Μπορεί ένα παιδικό κουκλοθέατρο να σώσει τα 18.300 παιδιά που γεννήθηκαν πέρσι στην Ελλάδα και κινδυνεύουν να πέσουν θύματα παιδικής κακοποίησης; 
Η θετική απάντηση που δίνει η ΜΚΟ «Eliza» γεμίζει ελπίδα αλλά και ευθύνη όσους ασχολούνται με το ζήτημα, με τα ερευνητικά στοιχεία που έρχονται κυρίως από την Αμερική να είναι σαφέστατα: 

Η πρόληψη σώζει παιδικές ψυχές.
Οι περισσότεροι όταν ακούν τον όρο «σεξουαλική κακοποίηση» τον βάζουν μακριά από τη δική τους πραγματικότητα, όμως τα ανατριχιαστικά στοιχεία παιδικής κακοποίησης που αφορούν εξίσου την Ελλάδα και την Ευρώπη δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας για το μεγάλο μέγεθος του προβλήματος και στη χώρα μας. 

Ένας στους πέντε ανηλίκους από 0 έως 18 ετών θα βιώσει στη ζωή του τουλάχιστον ένα περιστατικό σεξουαλικής βίας, από θώπευση και προβολή σε αυτό πορνογραφικού υλικού μέχρι και βιασμό. 

Δυστυχώς όμως το ποσοστό αυτό δεν αποτυπώνει την πραγματικότητα, καθώς είναι αποτέλεσμα των ελλιπών επίσημων στοιχείων καταγραφής, με τις εκτιμήσεις να ανεβάζουν τα νούμερα κατά πολύ. 
Σε μεγάλη έξαρση είναι η σεξουαλική κακοποίηση μέσω του Ιντερνετ είτε με έκθεση σε πορνογραφικό υλικό είτε με εξαπάτηση του παιδιού και μετά τον εκβιασμό του.

Στην Ελλάδα 7.500 παιδιά έως 5 ετών πέφτουν κάθε χρόνο θύματα κακοποίησης, ενώ το 73% δεν θα μιλήσει για αυτό τον πρώτο χρόνο και το 45% των θυμάτων δεν θα μιλήσει για τουλάχιστον 5 χρόνια.

Εννιά στους δέκα θύτες είναι πρόσωπα τα οποία το παιδί γνωρίζει και εμπιστεύεται, από τον οικογενειακό και το φιλικό κύκλο. 
Δεν υπάρχει ξεκάθαρο προφίλ θυτών, όμως όσα άτομα έχουν πρόσβαση σε παιδιά, όπως γονείς, συγγενείς, δάσκαλοι, γιατροί, προπονητές, είναι πιο συνηθισμένο να ανήκουν στην κατηγορία αυτή. 
Και τα δύο φύλα μέχρι και 13 ετών ανήκουν στις κατηγορίες υψηλού κινδύνου, ενώ στην ηλικιακή ομάδα 12-18 τα κορίτσια κακοποιούνται περισσότερο, αν και αυτό το στοιχείο τείνει να αλλάξει. 
Παιδιά με αναπτυξιακές-μαθησιακές δυσκολίες αλλά και από μη αστικές περιοχές διατρέχουν το διπλάσιο κίνδυνο λόγω του έντονου στιγματισμού.
Όλοι οι ειδικοί υπογραμμίζουν ότι τα ποσοστά μη αποκάλυψης είναι πολύ υψηλά και από το ίδιο το θύμα, το οποίο δεν μιλά, αλλά και όταν ακόμη το παιδί το πει σε κάποιον μεγαλύτερο, επιλέγεται η αποσιώπησή του. 

Η κακοποίηση θεωρείται οικογενειακή υπόθεση και, ακόμα και αν γίνει αντιληπτή, η ανάγκη επιβίωσης (π.χ. «αν ο πατέρας πάει φυλακή πώς θα ζήσουμε;»), ο κίνδυνος στιγματισμού («μα είναι συγγενής, δεν μπορώ να τον καταγγείλω και να το μάθουν όλοι») και πλήθος ταμπού που υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία εμποδίζουν την αποκάλυψη τέτοιων περιστατικών. 
Την ίδια στιγμή η άγνοια των εκπαιδευτικών και διευθυντών ότι έχουν νομικά εργαλεία που βοηθούν την αποκάλυψη αλλά και ότι είναι υποχρεωμένοι να καταγγέλλουν ακόμα και την υποψία σεξουαλικής κακοποίησης δυσκολεύουν την αντιμετώπισή της.

Εκπαίδευση για… «Ασφαλές Αγγιγμα»

Η φρίκη σε αριθμούς
-1 στα 5 παιδιά από 0 έως 18 ετών θα βιώσει στη ζωή του τουλάχιστον ένα περιστατικό σεξουαλικής βίας
-73% από τα κακοποιημένα παιδιά δεν θα μιλήσουν για το γεγονός τον πρώτο χρόνο
-45% των θυμάτων δεν θα μιλήσουν για τουλάχιστον 5 χρόνια
-9 στους 10 θύτες είναι πρόσωπα τα οποία το παιδί γνωρίζει και εμπιστεύεται, από τον οικογενειακό και το φιλικό κύκλο

eleftherostypos

Η «ΕΛΙΖΑ» μαθαίνει στα παιδιά το «Ασφαλές Άγγιγμα»

«Σου αγόρασα ένα ωραίο τάμπλετ, έλα, κάτσε στα γόνατά μου να στο δείξω». 

«Είσαι πολύ μικρή βρε για να φοράς το πάνω του μαγιό, βγάλ' το». 
«Δώσε μου ένα φιλάκι, να, εδώ». 

Τι απ’ όλα είναι αθώο και τι όχι; 
Αν ακόμα και οι «μεγάλοι» δυσκολεύονται να κάνουν με σιγουριά τον διαχωρισμό, πώς θα τον κάνει ένα πεντάχρονο παιδί την κρίσιμη στιγμή για να προστατευθεί;

Ένα καινοτόμο πρόγραμμα που φιλοδοξεί να εφαρμοστεί σε όλα τα σχολεία της χώρας στοχεύει ακριβώς σε αυτό: στην οχύρωση των ίδιων των παιδιών ενάντια στη σεξουαλική κακοποίηση. 

Πρόκειται για το Εθνικό Πρόγραμμα Πρόληψης της Σεξουαλικής Κακοποίησης «Ασφαλές Άγγιγμα», για παιδιά 5-9 ετών, που υλοποιεί η Εταιρία Κατά της Κακοποίησης του Παιδιού ΕΛΙΖΑ με χρηματοδότηση του ΙΣΝ, και σήμερα τρέχει πιλοτικά σε Αττική και Κρήτη σε δείγμα 2.000 παιδιών, για να επεκταθεί στη συνέχεια σε όλη την Ελλάδα. 
«Ο στόχος είναι να μπούμε σε κάθε δημόσιο σχολείο, το παιδί στην Κάρπαθο να πάρει την ίδια πληροφορία με το παιδί στην Αθήνα», 
λέει εμφατικά η ψυχολόγος και διοικητική διευθύντρια του οργανισμού ΕΛΙΖΑ, Αφροδίτη Στάθη.

Τα στοιχεία επιβάλλουν τη ριζοσπαστικοποίηση των προγραμμάτων πρόληψης. 
Σήμερα γνωρίζουμε ότι ένα στα πέντε παιδιά έως 18 ετών θα βιώσει ένα περιστατικό σεξουαλικής βίας τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του. Το 45% των θυμάτων δεν θα το αποκαλύψει για τουλάχιστον 5 χρόνια. 
Εκατοντάδες θύματα δεν θα μιλήσουν ποτέ γι’ αυτό. Είναι γνωστό επίσης πια ότι στο 90% των περιπτώσεων ο θύτης είναι κάποιος που το παιδί γνωρίζει και εμπιστεύεται από τον οικογενειακό και φιλικό του κύκλο.

 

Το «μυστικό»

«Έχει αποδειχθεί ότι ο καλύτερος τρόπος πρόληψης είναι να πας στο ίδιο το παιδί και να του μάθεις να λέει “όχι”, να εμπιστεύεται το συναίσθημά του. 
Οι θύτες άλλωστε στηρίζονται στο “μυστικό”, δημιουργούν ενοχές στο παιδί ότι φταίει, μια συνθήκη από την οποία ένα μικρό παιδί δεν μπορεί να ξεφύγει», εξηγεί η κ. Στάθη. 
Το πρόγραμμα, που εφαρμόζεται εδώ και χρόνια στη Νέα Υόρκη από τη New York Society for the Prevention of Cruelty to Children, στοχεύει στο να μάθει στα παιδιά τι είναι μη ασφαλές άγγιγμα. «Ο,τι είναι αυτό που δεν τα κάνει να αισθάνονται άνετα. Να τα μάθουμε να προστατεύουν το σώμα τους, ότι είναι δικό τους, ότι έχει ιδιωτικά σημεία.

 
Να τα μάθουμε να λένε “όχι” και να φεύγουν. Να μιλούν σε κάποιον μεγάλο. 
Έχει αποδειχθεί ότι όταν το παιδί κάνει την πρώτη κίνηση και απομακρυνθεί, είναι κρίσιμο να το αναφέρει σε έναν μεγάλο. Να τα μάθουμε να φτιάχνουν λίστες με τους μεγάλους που εμπιστεύονται, ούτως ώστε εάν κάποιος δεν ανταποκριθεί, να έχουν εναλλακτική». Πώς όμως μιλάς για όλα αυτά σε παιδιά νηπιαγωγείου; Το πρόγραμμα «Ασφαλές Άγγιγμα» χρησιμοποιεί τη μέθοδο του κουκλοθέατρου. 
«Είναι φτιαγμένο μέσα από τα μάτια των παιδιών και, χρησιμοποιώντας ειδικά σενάρια, σιγά σιγά εκπαιδεύουμε τα παιδιά σε όλα τα επίπεδα».

Παράλληλα, στο πλαίσιο του προγράμματος εκπαιδεύονται και γονείς και εκπαιδευτικοί στην αναγνώριση και διαχείριση του φαινομένου. 
«Ακούμε πολλές ιστορίες από δασκάλους που βλέπουν πράγματα αλλά δεν γνωρίζουν ότι οφείλουν να τα αναφέρουν. Πρόσφατα ένας γονιός ήρθε και μου είπε “σας ευχαριστώ πολύ, εγώ κακοποιήθηκα ως παιδί και δεν το είπα ποτέ σε κανέναν”», καταλήγει η κ. Στάθη.

ΛΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ
kathimerini