Γιατί κάποιοι άνθρωποι απεχθάνονται τις αγκαλιές;

Ποτέ δεν είμαστε βέβαιοι πότε κάποιος με τον οποίο δεν έχουμε οικειότητα, θα αποφασίσει ότι, ναι, σήμερα είναι η κατάλληλη μέρα για να μας σφίξει στην αγκαλιά του. 

Why Some People Hate Being Hugged, According to Science

Σε αυτή την περίπτωση, δεν έχουμε πολλές επιλογές παρά να σφίξουμε τα δόντια και να το αντέξουμε, ή να δοκιμάσουμε να την γλυτώσουμε με κάποιο τρόπο – ίσως με ένα γρήγορο φιλί ή με μια χειραψία.

Αλλά ασχέτως του αν είμαστε δεκτικοί ή όχι σε μια αγκαλιά, μια έρευνα μας εξηγεί γιατί ορισμένοι άνθρωποι απεχθάνονται τις αγκαλιές. 

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η ανατροφή και η παιδική ηλικία είναι τα βασικά κλειδιά για να εξηγήσουν τη στάση κάποιου απέναντι στην αγκαλιά.

Η Suzanne Degges-White, καθηγήτρια συμβουλευτικής και σύμβουλος εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο του Βόρειου Illinois, αναφέρει: 

«Η τάση μας να εμπλεκόμαστε σε οποιαδήποτε μορφή σωματικής επαφής – είτε αγκαλιάς, είτε ένα άγγιγμα στην πλάτη, είτε να πιαστούμε αγκαζέ με έναν φίλο – αποτελεί συχνά προϊόν των πρώιμων παιδικών μας εμπειριών».

Μια μελέτη του 2012 βρήκε ότι οι άνθρωποι, των οποίων οι κηδεμόνες αγκάλιαζαν, είχαν περισσότερες πιθανότητες να συνεχίσουν αυτή την παράδοση. Η μελέτη επίσης επιβεβαίωσε ότι 

«η αγκαλιά είναι ένα σημαντικό στοιχείο στην συναισθηματική ανάπτυξη ενός παιδιού».

Η Degges-White υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι που δεν αγκαλιάζονταν από τους γονείς τους συχνά ως παιδιά νιώθουν άβολα στη σκέψη της αγκαλιάς. 

«Σε μια οικογένεια που δεν ήταν ιδιαίτερα εκδηλωτική σωματικά, τα παιδιά θα μεγαλώσουν και θα ακολουθήσουν το ίδιο μοτίβο και με τα δικά τους παιδιά».

Ωστόσο, και το αντίθετο φαινόμενο μπορεί να έχει παρόμοια αποτελέσματα, οι συχνές δηλαδή αγκαλιές. 

«Κάποια παιδιά μεγαλώνουν και νιώθουν ¨πεινασμένα¨ άγγιγμα και επιζητούν συνεχώς κοινωνικά την αγκαλιά. Έτσι, καταλήγουν να μην μπορούν να χαιρετήσουν έναν φίλο χωρίς μια αγκαλιά ή έστω ένα άγγιγμα στον ώμο».

Υπάρχει επίσης και ένα πολιτισμικό στοιχείο σε αυτό το ζήτημα. 

Οι κάτοικοι στην Αμερική και στην Αγγλία αγκαλιάζονται και αγγίζονται πολύ λιγότερο από τους κατοίκους της Γαλλίας ή του Πουέρτο Ρίκο, σύμφωνα με έρευνα του 2010.

Πώς να αντιδρούμε, όταν κάποιος δεν θέλει την αγκαλιά

Είναι καλύτερο να παραλείψουμε την αγκαλιά με τους άλλους, εκτός κι αν έχουμε πιο στενές σχέσεις και έχουμε εγκαθιδρύσει έναν πιο βαθύ δεσμό. Και, αν και μπορεί να νιώθουμε άνετα με αυτό, δεν έχουν όλοι την ίδια άποψη.

Η Samantha Hess διαθέτει ένα κέντρο υπηρεσιών που διδάσκει στους ανθρώπους να χρησιμοποιούν περισσότερο τη σωματική επαφή. Η ίδια λέει ότι είναι σημαντικό να προσέχουμε τη γλώσσα σώματος των άλλων ανθρώπων.

«Όλοι έχουν το δικαίωμα να ελέγχουν τι συμβαίνει στο σώμα τους. Πολλοί από τους πελάτες μου δεν είναι άνετοι ούτε με τη χειραψία, όταν πρωτοφτάνουν εδώ», δηλώνει. Προσθέτει ότι μπορεί να πάρει πολύ χρόνο για να νιώσουμε αρκετά άνετα ώστε να απολαύσουμε την αγκαλιά με έναν νέο άτομο.

Τα επιστημονικά οφέλη της αγκαλιάς
Φυσικά, δεν υπάρχει τίποτα λάθος στο να μην μας αρέσει η αγκαλιά και κανείς δεν πρέπει να νιώθει πίεση ότι χρειάζεται οπωσδήποτε να αγγίξει τον άλλο, αν δεν το θέλει. 

Ωστόσο, υπάρχουν έρευνες που αποδεικνύουν πως υπάρχει ένας καλός λόγος για να δοκιμάσετε την αγκαλιά: έχετε λιγότερες πιθανότητες να αρρωστήσετε.

Σε μια έρευνα του 2015, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon διερεύνησαν τις επιδράσεις που έχουν η αγκαλιά και άλλα είδη τρυφερότητας στο ανοσοποιητικό σύστημα. 

Συγκεκριμένα, οι ειδικοί θέλησαν να μάθουν αν οι άνθρωποι που ένιωθαν ότι αγαπιούνται περισσότερο ήταν λιγότερο ευάλωτοι στο κοινό κρυολόγημα – και πράγματι ήταν: το 32% της τόνωσης του ανοσοποιητικού προερχόταν από τις ανακουφιστικές επιδράσεις της αγκαλιάς.

enallaktikidrasi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα παιδιά μεγαλώνουν γρήγορα, γι΄ αυτό...

... ζήσε το κάθε λεπτό, το κάθε βράδυ αϋπνίας, την κάθε αγκαλιά

Δε μου είπε κανείς πως το πλάσμα που μου μαθαίνει να είμαι τόσο κοντά με κάποιον θα μου μάθει ταυτόχρονα πως να μη προσκολλούμαι επάνω του.

Δε μου είπαν πως τι και αν το κουβάλησα μέσα μου για μήνες …. 

Θα χρειαστεί να μάθω να το «αφήνω» ξανά και ξανά…. 

Όχι όχι εκείνo, aλλά την εικόνα που σχηματίζω μέσα μου για αυτό.
Πριν καν συνηθίσεις μια κατάσταση, εκείνο αλλάζει και έρχεσαι αντιμέτωπη με μια νέα…. 

Και δώστου να την μάθεις από την αρχή.

Πας να προσαρμοστείς με την αϋπνία, και τσουπ κοιμάται. Πας να χαρείς με το πρόγραμμα ύπνου και αυτό αλλάζει. Μαθαίνεις ποια είναι τραγουδάκια με τα οποία ηρεμεί και με το που τα μάθεις, απευθείας αλλάζει και ζητάει νέα μέθοδο να εφεύρεις. 

Εκεί που έχεις συνηθίσει τις ιδιαιτερότητες του, τις αλλάζει. Σαν να σε καλεί να δώσεις όλα όσα έχεις…. Και όταν νιώθεις πως δεν έχεις…σου διδάσκει πως έχεις άλλα τόσα.

Και αυτοί οι αποχωρισμοί;
Αποχαιρετάς το βρεφάκι που με μια αγκαλιά ηρεμούσε και καλωσορίζεις το μωράκι που τρελαίνεται για παιχνίδια, αποχαιρετάς το μωράκι που χωράει ολόκληρο μέσα στην αγκαλιά σου και υποδέχεσαι το παιδάκι που δε χωράει στον κόσμο όλο.

Ένας λυγμός που δε παίρνει ποτέ μορφή γιατί ο κάθε αποχωρισμός φέρνει και μια νέα πραγματικότητα με νέα χαμόγελα.

Αποχαιρετάς όλα όσα ήξερες κάθε μέρα για να μάθεις νέα πράγματα που θα σου χρειαστούν περισσότερο απέναντι στην ανατροφή του.

Μεγαλώνουν τόσο γρήγορα και πώς να συμβαδίσεις με την ταχύτητα τους.Δε προλαβαίνεις να συνειδητοποιήσεις όσα χάνεις… Για αυτό ζήσε το κάθε λεπτό, το κάθε βράδυ αϋπνίας, την κάθε αγκαλιά που μυρίζει εξάρτηση.

Όσο πιο πολύ ψηλώνει τόσο πιο πολύ ξεμακραίνει από εσένα.

Όμως, όσο πιο πολύ ξεμακραίνει το σώμα από τη μαμά τόσο πιο πολύ η ψυχή έρχεται κοντά της ♥♥

Χαρά Βλαχοδήμου, Ψυχολόγος
infokids

Πατέρας Αντώνιος: «Για Μένα Ευτυχία Είναι Να Είμαι Χρήσιμος Στον Διπλανό Μου»

Ο πατέρας Αντώνιος από την «Κιβωτό του Κόσμου» κατέκτησε το Βραβείο του Ευρωπαίου Πολίτη με ομόφωνη απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου. Δηλώσεις του σε παλαιότερες συνεντεύξεις του δείχνουν ότι είναι ένας άνθρωπος που λάμπει.

1. «Κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να σ’ το λύσει ο άλλος. Είμαι εδώ και σου απλώνω το χέρι. Θες να σηκωθείς στα πόδια σου; Αυτό είναι το ερώτημα. Αν έχεις βολευτεί στο να σε λυπούνται, δεν έχεις θέση στην “Κιβωτό”. Αν θες βοήθεια για να σταθείς όρθιος, είμαστε εδώ.
2. Αφού συγκινούμαστε και με τα ζωάκια όταν είναι σε άσχημη κατάσταση, πόσο μάλιστα με τους ανθρώπους που έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο, σαν τα αδέσποτα ζώα να βρίσκονται στο δρόμο. Αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους.
3. «Έχω πει κι άλλες φορές πως πήγα να παίξω μπάσκετ με τα παιδιά. Αυτό, όμως, τι σήμαινε; Σήμαινε ότι σήκωνα το ράσο μου, κατέβαινα τα σκαλιά της εκκλησίας και πήγαινα να “σκουντήξω” ένα παιδί που μπορεί 5 λεπτά πριν να είχε κλέψει ή να είχε κάνει χρήση ναρκωτικών. Αυτά τα παιδιά ήταν το ποίμνιό μου. Σε αυτά ήθελα και έπρεπε να απευθυνθώ. Πήρα μια μπάλα του μπάσκετ και είπα “ελάτε να παίξουμε”. Ήρθαν! Και μετά τους είπα να κάτσουν στα σκαλιά της εκκλησίας να μιλήσουμε. Θυμάμαι πως ένα παιδί είχε έρθει με καθυστέρηση, το ρώτησαν οι άλλοι “πού ήσουν;” κι απάντησε: “Είχα πάει να δω λίγο τον πατέρα μου, είχε επισκεπτήριο σήμερα στον Κορυδαλλό. Μετά γύρισα σπίτι, έλειπε η μάνα μου, έψαξα, τη βρήκα, ξέρετε πού, εκεί που την είχαμε βρει την άλλη φορά”. Καταλαβαίνετε πως σε αυτό το παιδί δεν μπορούσα να πω “ο Χριστός σώζει».
4. Η βοήθεια προέρχεται από τον απλό κόσμο, τον φτωχό κόσμο. Από αυτούς, όπως και να ΄χει, πάντα κάτι θα λείπει. O πλούσιος είναι που φοβάται. Υπάρχει μια λαϊκή παροιμία που λέει ο πλούσιος “να σου δίνω εγώ, φτωχέ, να γίνω σαν και σε”.
5. Για μένα ευτυχία είναι να είμαι χρήσιμος για το διπλανό μας, να βλέπω αυτό το μαραμένο παιδί που μας έρχεται, να μπορεί να ανθίζει και να βλέπει με αισιοδοξία το μέλλον.
6. Πολλές φορές κάνουμε φιλανθρωπίες για να νιώσουμε μεγάλοι και σπουδαίοι. Η φιλανθρωπία θέλει κουβέντα πολλή, γιατί έχει και σκοτεινή πλευρά. Όταν κάνουμε ένα καλό με σκοπό να δειχτούμε, δεν είναι καλό.
7. Υπήρχαν και υπάρχουν περιπτώσεις όπου παιδιά έχουν απομακρυνθεί από το σπίτι τους μέσω εισαγγελέα, λόγω ακαταλληλότητας. Όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, πάντως, το εμπόδιο πολλές φορές είναι ο ίδιος ο γονιός που δεν πηγαίνει το παιδί του στο σχολείο και δεν το μαθαίνει βασικά πράγματα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως πολλοί γονείς είναι αμόρφωτοι και δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να μάθουν πράγματα από τους δικούς τους γονείς, κάνοντας έτσι στην πορεία τα ίδια λάθη με αυτούς. Γίνεται ένας μεγάλος αγώνας να δουλέψουμε με αυτόν τον γονιό, συνήθως με τη μάνα, ώστε να την πείσουμε να καταλάβει πως το παιδί της δεν είναι βάρος ή εμπόδιο για την ζωή της αλλά ότι καλύτερο της έχει συμβεί.
8. Αν ένα παιδί που είναι εδώ έχει τα χίλια προβλήματα και βλέπει κι εσένα να κλαις, να το λυπάσαι, πάει, το έχασες, το κατέστρεψες».
9. Πρέπει να ζητάμε πάντα να είναι καλά οι άλλοι. Όποιος προσφέρει τη ζωή του τη σώζει. Όποιος βάζει τη ζωή του πρώτα απ όλα τη χάνει. Παιδιά μας είναι όλα τα παιδιά του κόσμου
10. «Δεν σώζω ζωές. Αν δεν θέλουμε, δεν γίνεται τίποτα. Θυμάμαι ήταν ένα παιδί πριν από την εφηβεία, ο πατέρας στη φυλακή, η μάνα έφυγε με άλλον, εκείνο είχε μπει σε παραβατική συμπεριφορά. Από τα παιδιά που θεωρούνταν “καμένα χαρτιά”. Αυτό το παιδί το έβαζα σπίτι μου από την αρχή. Συζητάμε τη μια μέρα και του εξηγώ ότι δεν είναι μαγκιά η κλεψιά ούτε το να μην πηγαίνει σχολείο. Την επόμενη μέρα μού έφερε ένα σεντόνι, το άνοιξε μπροστά μου και μου είχε φέρει ό,τι είχε κλέψει. Αυτό το παιδί το ξαναέβαλα στο σχολείο, έχει τελειώσει τη Θεολογία και λειτουργεί σαν παράδειγμα για μας».
11. Αποκτήσαμε επίπλαστες ανάγκες και απομακρυνθήκαμε ο ένας από τον άλλον. Δεν μπορούμε να τα χρεώνουμε όλα στους ξένους. Δεν γίνεται να βλέπουμε παντού προβλήματα, αλλά να μη βλέπουμε τη δική μας ευθύνη σ’ αυτό.
12. Με την πάροδο των χρόνων στα ελληνόπουλα προστέθηκαν και παιδιά μεταναστών ή προσφύγων. Να δείτε τον τρόπο με τον οποίο συμβιώνουν όλα μαζί. Εδώ πραγματοποιείται ένα πείραμα που αποδεικνύει ότι μπορούμε τελικά να ζούμε αρμονικά χωρίς χαρακιές και όρια, “εδώ εσύ, εκεί εγώ”. Το καταφέραμε με τον σεβασμό και την άδολη αγάπη.Προσφυγόπουλα που έδωσαν τα πάντα για να φτάσουν στο “όνειρο”. Και απογοητεύτηκαν. Και ο σκοπός μας δεν είναι να παραβιάσουμε τα ιερά και τα όσια τους. Και εγώ από πρόσφυγες κατάγομαι, Μικρασιάτες. Αυτούς που οι παλαιοελλαδίτες αποκαλούσαν “πρόσφυγες”γιατί ήρθαν να φάνε το βιος τους.Τους το λέω και αμέσως παίρνουν τα πάνω τους».
    

https://heromoms.gr