Saturday 28 November 2020

Να μην ξεχνάμε το παιδί που έχουμε μέσα μας!

Ποιός από εμάς δεν έχει βρεθεί στη θέση να αναπολεί αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας, εκεί όπου όλα έμοιαζαν τόσο ανέμελα και αθώα; Ποιός από εμάς δεν έχει σκεφτεί πόσο καλύτερα θα ήταν να ζούσε πάλι εκείνες τις ξεγνοιαστές στιγμές; Ξέρω ότι κι εσύ το έχεις σκεφτεί! Ξέρω ότι κι εσύ κάποτε θέλησες να γυρίσεις πίσω τον χρόνο, να ζήσεις σαν παιδί, όπως συνήθιζες τότε. Θέλεις να τρέξεις γελώντας στους δρόμους, να φας το παγωτό του καλοκαιριού με τόση λαχτάρα, να τραγουδήσεις στη μέση της πλατείας, χωρίς να σκέφτεσαι την γνώμη των άλλων. Γιατί κανείς δεν πρόκειται να σε παρεξηγήσει,κανείς δεν πρόκειται να σε κρίνει, αφού εισαι απλά ένα παιδί.
Τώρα όμως που μεγάλωσες γιατί αρνείσαι πεισματικά να κάνεις, όσα λαχταράει το παιδί μέσα σου; Ξέρω κι εδώ την απάντηση. Είσαι απορροφημένος στην δουλειά σου, στις δυσκολίες της καθημερινότητας, στο άγχος των υποχρεώσεών σου, σε όλα εκείνα που “πρέπει” να κάνεις, και ας μην θες. Και κάθε μέρα το ίδιο πράγμα, η ίδια ρουτίνα. Ξυπνάς κακόκεφος, παίρνεις τον καφέ σου και τρέχεις να προλάβεις την δουλειά γιατί πάλι άργησες να σηκωθείς, επειδή μάλλον καταβάθος δεν ήθελες και πολύ. Βρίζεις στο δρόμο κάποιον που μπήκε σφήνα μπροστά σου στο φανάρι και κορνάρεις δίχως αύριο, γεμάτος θυμό, λες και θα αλλάξεις την κατάσταση. Φτάνεις στη δουλειά μες στα νεύρα, όπως και κάθε μέρα βέβαια, κάνεις όσα έχεις να κάνεις μηχανικά και βαρετά, κι επιτέλους για σένα, ήρθε η ώρα να γυρίσεις σπίτι. Τί νόμιζες όμως; Ότι η επιστροφή θα ήταν διαφορετική από την πρωινή οδήγηση; Μα και βέβαια όχι! Πάλι νευριασμένος είσαι και τσακώνεσαι με όλον τον κόσμο.

Όπα όπα γιατί κάπου το έχασες εδώ. Το παιδί που ήσουν κάποτε, θα συμπεριφερόταν έτσι; Θα χαιρόταν να τσακώνεται με όλους, να προβληματίζεται συνεχώς και να μην ζει τη ζωή του με νόημα; Ξέρεις και ξέρω την απάντηση.

Και θα μου πεις εδώ “πώς μπορώ να είμαι χαρούμενος όταν τα χρέη και οι υποχρεώσεις τρέχουν; Πώς να ζήσω τη ζωή μου όπως τη θέλω, αφού ειμαι εγκλωβισμένος στην καθημερινότητα μου;” Έχω ένα μυστικό να σου πω σε αυτο το σημείο. Το παιδί μέσα σου μπορεί να σε βοηθήσει! Πώς; Θα σου εξηγήσω αμέσως. Το παιδί μέσα σου έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα παρά το μικρό της ηλικίας του. Ξέρει να αγαπά, να συγχωρεί, να βλέπει τα πράγματα καθαρά και ατόφια. Ξέρει να δένεται, να εξερευνεί και πότε πότε αυθόρμητο και ίσως λίγο ανώριμο, να γίνεται πολύ δημιουργικό. Το παιδί μέσα σου έχει μάθει να χαμογελά στις δυσκολίες, να μην το βάζει κάτω και να εφευρίσκει κάθε πιθανό τρόπο να φτάσει το κουτί με τα μπισκότα, χωρίς να κάνει ζημιά στο σπίτι. Το παιδί μέσα σου είναι αθώο, αλλά πολύ αληθινό και πίστεψέ με θα σε βοηθήσει στις δύσκολες στιγμές και στα αδιέξοδα σου. Χρειάζεσαι την ανεμελιά και την παιδικότητά του. Χρειάζεσαι να σε πάρει από το χέρι και να σε οδηγήσει αυτό καμιά φορά. Έτσι, απλά και μόνο για να νιώσεις πιο ανάλαφρα, μοναδικά και για λίγο ελεύθερος.

Οι περισσότεροι φοβόμαστε να αφήσουμε να βγει στην επιφάνεια αυτό το παιδί, φοβόμαστε ότι θα μας κάνει αδύναμους και πρέπει να το απωθήσουμε, όσο πιο βαθιά γίνεται μέσα μας. Ίσως, πρέπει να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι να επιτρέψουμε σε αυτό το παιδί να μας γιατρέψει όλες τις πληγές. Να μας κάνει πιο σοφούς, μέσα από την δική του σοφία και οπτική των πραγμάτων. Να μας υπενθυμίσει πως συναισθήματα όπως η αγάπη, η τρυφερότητα ακόμη και ο θυμός, είναι απόλυτα αποδεκτά και έχουμε το δικαίωμα να τα αισθανθούμε και να τα αποδεχτούμε. Για το εσωτερικευμένο μας παιδί, δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Υπάρχει μόνο εκείνο το γλυκό που θέλει να αποκτήσει για να νιώσει ευτυχισμένο, απλά και μόνο με εκείνο. Στοιχιματίζω ότι κι εσύ το ίδιο χρειάζεσαι! Εμπιστεύσου με, το παιδί μέσα σου μπορεί να στο δώσει


Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πώς θα μάθετε στο παιδί να αποδέχεται την ήττα

Η αποτυχία και η ήττα είναι μέσα στη ζωή και συχνά καλούμαστε να τις αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία και να τις αποδεχτούμε.
Σίγουρα, κανένας δεν θέλει να χάνει. Όμως, η αποτυχία και η ήττα είναι μέσα στη ζωή και συχνά καλούμαστε να τις αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία και να τις αποδεχτούμε, πράγμα το οποίο στην πράξη δυσκολεύει ακόμη και πολλούς ενήλικες.

Αν το μικρό σας κάθε φορά που χάνει -είτε από τους συμμαθητές του σε ένα άθλημα είτε από εσάς σε ένα επιτραπέζιο- καταλήγει να βάζει τα κλάματα και να βγαίνει εκτός εαυτού, καλό θα είναι να αναλάβετε δράση ώστε να το μάθετε να διαχειρίζεται και να ξεπερνά την ήττα του. Τα παρακάτω tips θα σας βοηθήσουν.

Βοηθήστε το να εξασκηθεί στην ήττα

Τα επιτραπέζια παιχνίδια είναι ένας καλός τρόπος να μάθει το παιδί να χάνει και -κυρίως- να αποδέχεται την ήττα του χωρίς μελοδραματισμούς. Αν το μικρό σας δυσανασχετεί εύκολα και καταλήγει να βάζει τα κλάματα με το παραμικρό, ίσως μπείτε στον πειρασμό να… τροποποιήσετε ορισμένους κανόνες του παιχνιδιού προκειμένου να κερδίσει, ωστόσο, έτσι χάνει την ευκαιρία να εξασκηθεί στο πώς να διαχειρίζεται σωστά την ήττα.

Εξηγήστε του την ήττα

Εξηγήστε στο παιδί γιατί κερδίζουμε: μερικές φορές είναι λόγω προσπάθειας, μερικές φορές είναι τύχη και μερικές φορές είναι και τα δύο. Εάν το παιδί σας παραπονιέται ότι δεν είναι δίκαιο, καταπολεμήστε την επιθυμία σας να απαντήσετε «Η ζωή δεν είναι δίκαιη» και εστιάστε στα συναισθήματά του. Θα μπορούσατε να πείτε, «Ξέρω ότι νομίζεις ότι δεν είναι δίκαιο. Είσαι θυμωμένος ή λυπημένος που έχασες; »

Τονίστε τα θετικά

Σε μια στιγμή που το παιδί σας είναι ήρεμο, μιλήστε του σχετικά με το τι σημαίνει να έχετε μια θετική νοοτροπία ενώ παίζετε παιχνίδια. Ρωτήστε το παιδί σας τι του αρέσει σε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι και πώς πιστεύει ότι μπορεί να βελτιωθεί. Εστιάστε τη συζήτηση στην ευχαρίστηση που προσφέρει το παιχνίδι και τονίστε τη σημασία της βελτίωσης αντί της νίκης.

Επικροτήστε τη σωστή συμπεριφορά

Όταν το παιδί σας διαχειρίζεται καλά την ήττα (και τη νίκη), φροντίστε να του το αναγνωρίσετε. Πείτε κάτι σαν, «Είδα ότι είπες μπράβο στην αδερφή σου που κέρδισε, παρόλο που αναστατώθηκες που έχασες. Ήταν σωστό αυτό εκ μέρους σου.»

Να είστε ήρεμοι προπονητές

Προτρέψτε στο παιδί σας να παίρνει μερικές αργές, βαθιές αναπνοές ή να μετράει προς τα πίσω από το 10 όταν αρχίζει να αισθάνεται αναστατωμένο. Ενημερώστε το ότι  μόλις ηρεμήσει, είστε διαθέσιμοι για να μιλήσετε για το πώς αισθάνεται.


Πηγή: vita.gr
https://www.voria.gr/article/pos-tha-mathete-sto-pedi-na-apodechete-tin-itta 

Πως να απασχολήσετε δημιουργικά τα παιδιά όσο διαρκεί η καραντίνα!

Όλοι οι γονείς αυτές τις δύσκολες μέρες που διανύουμε έρχονται αντιμέτωποι με πολλές προκλήσεις που αφορούν την απασχόληση των παιδιών.
Η απομόνωση στο σπίτι με μικρά παιδιά λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού αναγκάζει πολλούς γονείς να επιστρατεύσουν τη δημιουργικότητά τους. Αυτό που είναι ανάγκη να κάνουν οι γονείς είναι να σκέφτονται όσο το δυνατόν πιο απλά πράγματα.

Οι γονείς δεν πρέπει να ξεχνούν πόσο σημαντικό είναι το παιχνίδι, ειδικά συναισθηματικά σε αυτή τη δύσκολη περίοδο. Με το παιχνίδι απελευθερώνεται όλη η πίεση. Τα μικρά παιδιά προσανατολίζονται αμέσως προς το παιχνίδι. Είναι προγραμματισμένα να παίζουν και να φαντάζονται. Άρα δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεστε. Τα παιδιά είναι ειδικοί στο παιχνίδι και φυσικά έχουν πολλές ιδέες.

Τι μπορείτε να κάνετε για να απασχολήσετε τα παιδιά σας;

Το πιο σημαντικό είναι να έχετε ένα πρόγραμμα μέσα στην ημέρα. Είναι εύκολο η καραντίνα να παρασύρει τόσο εσάς, όσο και τα παιδιά σας στην απραξία. Ένα πρόγραμμα ημέρας που θα καθορίζει τόσο τις ώρες παιχνιδιού, όσο και τις ώρες των μαθημάτων ή άλλων δημιουργικών δραστηριοτήτων είναι το πιο σημαντικό.

Χαλαρώστε, δεν χρειάζεται να έχετε τον έλεγχο συνεχώς!

Ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά επεξεργάζονται τις αλλαγές και το στρες είναι το παιχνίδι. Για αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό να μπορούν να παίξουν στο σπίτι ή οπουδήποτε και αν είναι.

Δώστε μια ιδέα στα παιδιά σας και περιμένετε να σας απαντήσουν. Για παράδειγμα, αντί να πείτε σε ένα παιδί να χρησιμοποιήσει τα παλιά κουτιά για να φτιάξει ένα πύραυλο και να του εξηγήσετε πως ακριβώς να το κάνει, μπορείτε να του δώσετε μια ιδέα ή να του προτείνετε κάτι.

Αν δεν ανταποκριθεί σε αυτό μπορείτε να προτείνετε κάτι άλλο. Σημαντικό ρόλο παίζει η επικοινωνία με τα παιδιά και οι ερωτήσεις που κάνετε. Ένα παράδειγμα είναι το εξής, «Αναρωτιέμαι τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με αυτό;», ή «Τι θα μπορούσε να είναι αυτό;» , ή «Μου αρέσει αυτό που έκανες. Μπορείς να μου πεις πώς τα κατάφερες;»

Τα υλικά που έχετε στο σπίτι είναι εξίσου σημαντικά. Τα χάρτινα κουτιά, τα υφάσματα ή τα υλικά της ανακύκλωσης, μπορούν να χρησιμοποιηθούν με διαφορετικούς τρόπους.

Δεν πρέπει να φοβάστε να χρησιμοποιείτε απλά πράγματα. Απλά σκεφτείτε τα σχολικά σας χρόνια όπου όλα ήταν πιο απλά.

Τι μπορείτε να κάνετε αν το σπίτι σας δεν έχετε αυλή;

Αν μένετε σε διαμέρισμα και δεν έχετε μπαλκόνι ή αυλή, υπάρχουν πολλές επιλογές για παιχνίδι. Μπορείτε να παίξετε με μπαλάκια του πινγκ πονγκ  ή να φτιάξετε μπάλες από κάλτσες. Παίξτε κυνηγητό ή κάντε αγώνα δρόμου στο διάδρομο. Μπορείτε να φτιάξετε εμπόδια, φρούρια στον καναπέ ή ένα σπίτι από σεντόνια.

Στην απομόνωση ή στην καραντίνα δεν είναι ανάγκη να κάνουμε ξαφνικά τα πάντα. Προφανώς, ο προγραμματισμός της ημέρας μπορεί να είναι βοηθητικός. Αλλά δεν χρειάζεται, ως γονείς, να νιώθετε ότι πρέπει να απασχολείτε τα παιδιά σας συνέχεια.

Τα παιδιά είναι εντάξει όταν παίζουν μόνα τους. Πρέπει να παίζουν μόνα τους.

Αίσθηση ελέγχου στη διάρκεια του παιχνιδιού

Οι περισσότερες οικογένειες πριν την καραντίνα είχαν μια συγκεκριμένη ρουτίνα. Τα παιδιά πήγαιναν σχολείο, οι γονείς για δουλειά και το απόγευμα επέστρεφαν σπίτι τους όπου περνούσαν χρόνο μαζί. Αυτό το πρόγραμμα ήταν χρήσιμο για όλους και ήξεραν τι να περιμένουν την επόμενη μέρα.

Τα παιδιά τώρα σκέφτονται τι θέλουν να κάνουν και αυτό τους δίνει την αίσθηση της αυτονομίας. Αλλά υπάρχει μια βασική αρχή για αυτή την προσέγγιση: η ευελιξία. Τα προγράμματα μπορεί να αλλάξουν, και είναι ανάγκη να προσαρμοστείτε σε αυτό.

Ειδικά στην τρέχουσα κατάσταση το παιχνίδι το καθοδηγούν τα παιδιά. Αυτό τους δίνει την αίσθηση της χαράς, αλλά και μια μικρή αίσθηση κυριαρχίας και ελέγχου, η οποία κάποια στιγμή όταν όλα τελειώσουν θα είναι βοηθητική.

Όλοι ξέρουμε ότι για να μεγαλώσει ένα παιδί χρειάζεται χώρο και αυτός ο χώρος αυτή τη στιγμή είναι εκεί έξω αλλά δεν μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε. Αλλά μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε αυτόν.

Η επικοινωνία με άλλους γονείς και η ανταλλαγή ιδεών έχει οδηγήσει σε υπέροχες, ξεκαρδιστικές και βοηθητικές ιδέες.

Τα διαδικτυακά μαθήματα, τα βιβλία που αρέσουν στα παιδιά, οι ψηφιακές βιβλιοθήκες και οι παιδικές ταινίες βοηθούν τα παιδιά να περάσουν δημιουργικά το χρόνο τους. Πλέον υπάρχει η δυνατότητα επίσκεψης σε ζωολογικό κήπο χωρίς να χρειαστεί να φύγετε από το σπίτι σας.

Επειδή δεν μπορούμε να βγούμε έξω, δεν σημαίνει ότι το «έξω» και ότι το αφορά, έχει εξαφανιστεί!

therapia.gr

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki