Σχεδόν λιποθύμησα...

Αγαπημένο μου χαμομηλάκι,

Σχεδόν λιποθύμησα..

Επειδή ξέρω ότι όση ώρα γράφω αυτό το μήνυμα.. ένα παιδί έχει ήδη πεθάνει από πείνα με αργό, φριχτό θάνατο..
πιστεύω ότι αυτό με κρατάει να μη τρελαθώ από τη φρίκη που ζούμε αυτές τις μέρες με τη κατάσταση στη Γάζα..

Δεν Σας ξέρω αλλά νιώθω δέος για τους ανθρώπους της προσφοράς..

πιστεύω περίπου τα παρακάτω.. και παλεύω να παραμείνω όσο το δυνατόν άνθρωπος.. έξω από προκαταλήψεις και φανατισμούς..

 λόγια που με άγγιξαν... και πήρα λίγο κουράγιο.. του αγαπημένου Ρίτσαρντ Φάινμαν:

«Ελπίζω στην ελευθερία των μελλοντικών γενεών - την ελευθερία να αμφιβάλλουν, να αναπτύσσονται, να συνεχίσουν την περιπέτεια της ανακάλυψης νέων τρόπων για να κάνουν πράγματα, για να λύνουν προβλήματα.

Πιστεύω στην περιορισμένη ισχύ της κρατικής εξουσίας. Καμιά κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για την αλήθεια των επιστημονικών αρχών ούτε να καθορίζει με οποιονδήποτε τρόπο το χαρακτήρα των ερωτημάτων που διερευνά η επιστήμη. Δεν δικαιούται καμία κυβέρνηση να καθορίζει την αισθητική αξία των καλλιτεχνικών δημιουργιών ούτε να περιορίζει τις μορφές της λογοτεχνικής και καλλιτεχνικής έκφρασης. Δεν έχει το δικαίωμα να αποφαίνεται για την εγκυρότητα οικονομικών, ιστορικών, θρησκευτικών ή φιλοσοφικών θεωριών. Η κυβέρνηση και το κράτος έχουν καθήκον έναντι των πολιτών να διατηρούν την ελευθερία. Να παρέχουν στους πολίτες το γόνιμο έδαφος για να συνεισφέρουν στην περαιτέρω περιπέτεια και στην ανάπτυξη της ανθρώπινης φυλής. Σας ευχαριστώ».

αλλά και

..Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι τρεις απαντήσεις του Φάινμαν σε επιστολές της επίμονης κυρίας Levitan η οποία ήθελε να τον συμπεριλάβει σε βιβλίο με τίτλο «Εβραίοι βραβευθέντες με το βραβείο Νομπέλ»: με την πρώτη ευγενική και σύντομη επιστολή την πληροφορεί ότι «σε ηλικία 13 ετών προσηλυτίστηκα σε μη εβραϊκές θρησκευτικές απόψεις». Όταν αυτή η απάντηση δεν αρκεί για να αποτρέψει την επίδοξη συγγραφέα, ο Φάινμαν σε μια μακροσκελή επιστολή της εξηγεί πόσο επικίνδυνο είναι να θεωρεί κανείς ότι «οι άνθρωποι εβραϊκής καταγωγής έχουν κληρονομήσει τα πολύτιμα στοιχεία τους από τον λαό τους» και πως «Τέτοιες θεωρητικές απόψεις χρησιμοποιήθηκαν από τον Χίτλερ». Όταν όμως φτάνει και τρίτη επιστολή (για αντιστοίχου ύφους άρθρο αυτή τη φορά) και ο Φάινμαν πείθεται πως τα επιχειρήματά του χτύπησαν στον τοίχο του θρησκευτικού φανατισμού, γίνεται κοφτός και δεν χάνει πια τον χρόνο του: παραπέμπει την κυρία Levitan στην προηγούμενη επιστολή του για να καταλάβει «γιατί δεν επιθυμώ να συνεργαστώ μαζί σας στη νέα σας περιπέτεια στην προκατάληψη »


Αγαπημένο Χαμομηλάκι!

Τυχαίνει να είμαι επιστήμονας.. ερευνήτρια στην ιατρική με διάφορες ειδικότητες.. έχω εργαστεί παλιά σε εργαστήριο που αναλαμβάναμε παιδιά με λευχαιμία.. έχω έρθει η ίδια πολλές φορές στα χέρια του θανάτου..
πριν λίγα χρόνια αποφάσισα να αφιερώσω τη ζωή μου στην καταπολέμηση του στρες που καθημερινά αφαιρεί ζωές αλλά και δεν αφήνει τον άνθρωπο να ζήσει με χαρά.. προσφέρω δωρεάν τις γνώσεις μου στα παιδιά αλλά και σε όποιον δεν έχει τη οικονομική δυνατότητα  να πάρει βοήθεια..
Μένω Σουηδία και  το 2010 το καλοκαίρι επιστρέφω Ελλάδα με το όνειρο να δημιουργήσω μια Ακαδημία ενάντια στο στρες για όλο το κόσμο και κυρίως τα παιδιά!!!

Για το λόγο αυτό υπάρχει και το μπλογκ Ροή
Μέχρι τότε αν γνωρίζετε κάποιον που έχει πρόβλημα με το στρες είμαι διαθέσιμη να του δώσω συμβουλές από το skype

Με πολλή αγάπη!

Μαρινέττα Τ. 

(το επώνυμο είναι στη διάθεσή μας)

Κράτος-τρομοκράτης το Ισραήλ

Βασίλης Μουλόπουλος | Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008

Το Ισραήλ είναι ένα κράτος ισχυρό. Γεννήθηκε από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τις ένοχες συνειδήσεις του δυτικού κόσμου και το πάθος του λαού του για μια δική του πατρίδα. Είναι ένα κράτος που δεν έχει τίποτε να φοβηθεί. Κατάφερε μέσα σε 60 χρόνια να γίνει οικονομικά, τεχνολογικά και στρατιωτικά πανίσχυρο, αλλά δεν αναπτύχθηκε, δεν ολοκληρώθηκε. Παραμένει ένα τεχνητό κατασκεύασμα που επεκτάθηκε με τη βία και την τρομοκρατία ενάντια σε έναν λαό, τους Παλαιστινίους, φτωχό και αδύναμο, έναν λαό που ζούσε στα ίδια εδάφη από την εποχή της Βίβλου. Η «μόνη δημοκρατία δυτικού τύπου» της Μέσης Ανατολής είναι ένα κράτος φρούριο που κλείνει έξω από τα τείχη του τους άλλους, τους μη εκλεκτούς λαούς του Θεού. Όποιος προσπάθησε να γκρεμίσει τα τείχη δολοφονήθηκε, όπως ο Γιτζάκ Ράμπιν, από τον εβραϊκό φονταμενταλισμό.

Έτσι η Γη της Επαγγελίας είναι σήμερα μια επίγεια κόλαση. Τέσσερις γενιές Παλαιστινίων μεγαλώνουν τα παιδιά τους χωρίς πατρίδα, χωρίς μέλλον, χωρίς διέξοδο. Τέσσερις γενιές Παλαιστινίων γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν μέσα σε ένα περιβάλλον συνεχούς πολέμου, καθημερινής βίας, προσωπικού και συλλογικού εξευτελισμού. Ο τρόμος και το μίσος βασιλεύουν σήμερα στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη, αλλά οι ευθύνες δεν είναι ίδιες.

Υπάρχει ο δυνατός και ο αδύναμος, ο πλούσιος και ο φτωχός, ο κατακτητής και ο κατακτημένος.

Όσοι δηλώνουν έκπληκτοι από το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι Παλαιστίνιοι καταφεύγουν στην τρομοκρατία- ύστερα από δεκαετίες μιας άθλιας ζωής σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, χωρίς δουλειά, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς ελπίδα- είναι υποκριτές. Γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο μίσος. Μεταξύ της κηδείας του πατέρα τους, του αδελφού τους και μιας φονικής επίθεσης της ισραηλινής αεροπορίας. Γεννήθηκαν με πιστόλι στο χέρι και τράφηκαν με πυραύλους, χειροβομβίδες και εκρηκτικά.

Το κράτος του Ισραήλ παίζει ένα κολασμένο παιχνίδι στους τόπους που αποκαλούνται άγιοι. Κράτος τρομοκράτης το ίδιο δημιουργεί τρομοκράτες για να καταστρέψει κάθε απόπειρα ειρήνευσης. Η αντίσταση των Παλαιστινίων ενάντια στην πιο βάρβαρη και πιο μακρά εθνοκάθαρση στην Ιστορία είναι νόμιμο δικαίωμά τους. Ειρήνη στην περιοχή μπορεί να υπάρξει μόνο αν η διεθνής κοινότητα αναγνωρίσει- με έργα και όχι με φαρισαϊκές διακηρύξεις όπως έχει κάνει ως τώρα- στους Παλαιστίνιους το δικαίωμα να υπάρχουν ως λαός και ως ανθρώπινα όντα και επιβάλει στο Ισραήλ να το αποδεχθεί.

Αν υπάρχει μια κατάσταση για την οποία οι μεγάλες δυνάμεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο ΟΗΕ έχουν την υποχρέωση να επέμβουν, είναι αυτή. Ειδάλλως, ας μην κοροϊδευόμαστε συζητώντας περί διεθνούς δικαίου, διεθνούς νομιμότητας, πολυπολιτισμικότητας και δυτικού πολιτικού πολιτισμού. 

.

Το άρθρο το έστειλε η Mareld

Η φλαμουριά, η πατούσα και η ... παραλία του Γρηγόρη

Οι ειδήσεις εις τα καθ' ημάς:

Άκουσον,  Άκουσον

Η καυτή φαντασίωση του Γρηγόρη (Αρναούτογλου δια τους αδαείς) είναι να αλείβει με λάδι σε μια παραλία, κάτω από μια φλαμουριά(!!), μια ζουμερή γυναίκα.

Έμφαση στη φλαμουριά, χωρίς αυτή η φαντασίωση... μάπα!!

Τηλεόραση  Άλφα 10.31΄. 24''

Λίγο πριν μας ενημέρωσαν ότι εκτός από πρόσωπο, στήθος, οπίσθια και γάμπα, όλως, μα όλως ιδιαιτέρως, δίνει προσοχή στην πατούσα(!!)

.

Μάλιστα... κλείσαμε από ενημέρωση και σήμερα   

.

Φτάνει πια… σώνει… έλεος

Εκεί κάτω οι μάχες 

δίνονται σώμα με σώμα,

μέσα στην πιο πυκνοκατοικημένη 

περιοχή του πλανήτη

Εκεί κάτω

δολοφονούν παιδιά