Τα παιδιά αναζητούν τη χαμένη ανεμελιά

Ύστερα από έναν χρόνο καραντίνας

Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, μια γάτα λούζει με κομφετί μια πριγκίπισσα στο Ζάππειο. Τα πρόσωπά τους δεν φαίνονται καλά, μασκαρεμένες και μασκοφορεμένες όπως είναι, με την κουκούλα του αιλουροειδούς να πέφτει μέχρι τα μάτια του ενός κοριτσιού και η κόκκινή της μάσκα να καλύπτει τη μύτη και το στόμα, ενώ η πριγκίπισσα κρύβεται κάτω από το μπλε, γυαλιστερό καπέλο της και πίσω από μια άσπρη μάσκα. Αλλά όπως τα κομφετί βγαίνουν μπουκέτο από το χέρι της μιας κι οι ροζ σερπαντίνες κρέμονται σαν γιορτινή γιρλάντα από το χέρι της άλλης, η χαρά πάλλεται. «Κανένα παιδί, καμιά χαρά», λέγεται πως είπε ο Κικέρων. Ένα χρόνο μετά την αρχή της πρώτης καραντίνας στην Ελλάδα, σε μια χρονιά η οποία έχει χαρακτηριστεί από την επικράτηση του άγχους και της αποξένωσης, τα παιδιά μάχονται να διατηρήσουν την ανεμελιά της ηλικίας τους.

Η τηλεκπαίδευση και το παιχνίδι στην οθόνη γέμισαν την καθημερινότητα των παιδιών, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν το μάθημα στην τάξη ή την παρέα με φίλους. Τα περισσότερα παιδιά δηλώνουν πλέον κουρασμένα και περιμένουν με προσμονή το καλοκαίρι.
(Φωτ. AP / Thanassis Stavrakis)

«Αυτός ήταν ένας πολύ μεγάλος και δύσκολος χρόνος για μένα, κάθε μήνα άλλαζε τόσο γρήγορα ο τρόπος που ζω», λέει στην «Κ» ο 11χρονος Στέργιος Ντερλάιν – «μια άνοιγαν τα πράγματα, μια έκλειναν, μια ήταν αυστηρά τα μέτρα, μια πιο χαλαρά». Η πρώτη καραντίνα τον δυσκόλεψε πολύ ψυχολογικά. «Δεν έφευγα από το δωμάτιό μου, δεν έκανα τίποτα, είχα χαθεί ψυχολογικά», αναφέρει με αξιοσημείωτη ωριμότητα. «Ενιωθα σαν να ήμουν σε μια φυλακή, παρόλο που ήμουν στο δωμάτιό μου με το κρεβάτι μου, πήγαινα στο σαλόνι και πάλι ένιωθα σαν φυλακισμένος», τονίζει. Τώρα, ένα χρόνο αργότερα, λέει πως και πάλι δεν νιώθει ωραία, αλλά είναι καλύτερα από τότε. Τον έχει βοηθήσει πως μπορεί τουλάχιστον να παίζει διαδικτυακά παιχνίδια με τους φίλους του, και να τους μιλάει με κάμερα ή στο τηλέφωνο –«αν δεν είχα το λάπτοπ μου ή το playstation και το κινητό μου για να μιλάω με τους φίλους μου, δεν θα την είχα βγάλει ψυχολογικά καλά την καραντίνα, θα ήμουν μόνος», αναφέρει– όπως και το ότι έχει τον αδελφό και τους γονείς του. 

Ο τελευταίος χρόνος του έχει φανεί τεράστιος –«κάθε μέρα ήταν σαν μία εβδομάδα»– και απίστευτος. «Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα ζήσω σε μια εποχή κατά την οποία υπάρχει πανδημία, δεν το φαντάστηκα ποτέ, ήταν πολύ τρομακτικό», σημειώνει. Ελπίζει πως θα τελειώσει σύντομα – για να μπορέσει να επισκεφθεί τους συγγενείς του στο Βέλγιο, για να πάει του χρόνου στο γυμνάσιο χωρίς μάσκα, για να μη μάθει άλλα «φρικτά πράγματα» που δεν ήθελε να ξέρει, για να έχει ένα φυσιολογικό καλοκαίρι. «Δεν θέλω να έχω πάλι ένα καλοκαίρι με κορωνοϊό», δηλώνει, «δεν θα το αντέξω».

Πιο πολύ από όλα τα παιχνίδια που έπαιζε με φίλους της προ πανδημίας, στην 9χρονη Βασιλική-Ηλιάνα Χαρισιάδου λείπει το κρυφτό – «παίζαμε μήλα, ποδόσφαιρο γιατί έφερναν κάποια αγόρια την μπάλα τους, κυνηγητό». Τώρα είναι μπροστά σε μια οθόνη –«βαρέθηκα και έχω κουραστεί κάθε μέρα με τα ηλεκτρονικά», λέει η ίδια– κι ενώ οι μέρες που πήγαινε στο φροντιστήριο κάποτε ήταν οι αγαπημένες της, τώρα έχουν γίνει οι πιο δύσκολες γιατί παρατείνουν τις ώρες μπροστά στον υπολογιστή. Προς το παρόν απλώς ελπίζει – «να ανοίξουν τα σχολεία, να μη φοράμε μάσκες και μια μέρα να συναντηθούμε όλη η τάξη» και να παίξουν ελεύθεροι, τονίζει. Πιο πολύ όμως ελπίζει να ανοίξει η μετακίνηση μεταξύ νομών – αυτή την εβδομάδα έκλαιγε, της έλειπαν πάλι οι γιαγιάδες και οι παππούδες της που ζουν σε άλλους νομούς και έχει να τους δει έξι μήνες. «Ελπίζω να ανοίξουν για να πηγαίνουμε στις γιαγιάδες και στους παππούδες», λέει στην «Κ», «και να τελειώσει αυτός ο κορωνοϊός». 

Η εκδρομή που δεν θα γίνει

«Εχουμε τα νεύρα μας, είμαστε αγχωμένοι όλη την ώρα, είναι καινούργιο αυτό που ζούμε», αναφέρει ο 12χρονος Παναγιώτης. Για τον ίδιο, κάποια μαθήματα τα κατανοεί πιο δύσκολα τώρα που γίνονται διαδικτυακά, αλλά περισσότερο του λείπουν οι φίλοι. «Βγαίναμε έξω καμιά φορά, πηγαίναμε στα σπίτια ο ένας του άλλου, βλεπόμασταν – τώρα δεν μπορούμε, δεν είναι το ίδιο να τον βλέπεις από κοντά και από την οθόνη μέσα», σημειώνει. Στενοχωριέται που μάλλον θα χάσουν την ημερήσια εκδρομή της έκτης δημοτικού – «αυτή την εμπειρία δεν θα την έχουμε», λέει. «Μακάρι να πάμε όλοι μαζί στο σχολείο, να βρεθούμε», εύχεται, «έστω και με μάσκες». 

Τον 10χρονο Θανάση τον δυσκόλεψε η μάσκα στο σχολείο, και επειδή δεν μπορούσαν να χαρούν το διάλειμμα όπως παλιά, δεν το ευχαριστήθηκε. Αλλά τόσο εκείνος όσο και ο 8χρονος αδελφός του Μάριος νιώθουν «άβολα» που είναι συνέχεια μπροστά στο τάμπλετ ή στον υπολογιστή, και στο σπίτι βαριούνται. Οταν μιλούν με φίλους online και η σύνδεση είναι κακή, η έλλειψη της διά ζώσης επικοινωνίας εντείνεται, ενώ στο μάθημα της τηλεκπαίδευσης τους ενοχλεί το ότι πρέπει να πατάνε διάφορα κουμπιά για να μιλήσουν, το ότι οι δάσκαλοι τους ρωτούν συνέχεια αν τους ακούν. Στον Μάριο λείπει να παίζει στην αυλή με τους φίλους του, του λείπουν ακόμα και οι δάσκαλοι. Φέτος ήθελε να αρχίσει ποδόσφαιρο – όμως δεν πρόλαβε ούτε να δει πώς μοιάζει μια ακαδημία ποδοσφαίρου.

«Κρούσματα», η νέα λέξη

Αν η χαρά είχε ήχο, θα ακουγόταν μάλλον όπως το παιδικό γέλιο. Αυτό έχει λείψει περισσότερο στην 9χρονη Μαίρη Γκατζογιάννη – τα γέλια. «Είμαι στενοχωρημένη», λέει στην «Κ», «γιατί στο σχολείο μπορούσαμε να κάνουμε πλάκες μεταξύ μας – με κλειστό μικρόφωνο, δεν μπορούμε». Προτιμάει το διαδικτυακό μάθημα των εξωσχολικών αγγλικών γιατί είναι λίγα άτομα – «έχουμε ανοιχτά μικρόφωνα και γελάμε». Τον τελευταίο χρόνο έμαθε πολλές καινούργιες λέξεις – μιλώντας στην «Κ», χρησιμοποιεί συχνά μία από αυτές, τα «κρούσματα». «Ελπίζω ότι τα κρούσματα θα κατέβουν και θα μπορούμε πάλι να πάμε στο σχολείο και να παίξουμε έξω». Όταν τελειώνει το σχολείο, τα αγγλικά, τα γερμανικά, και το μπαλέτο –το οποίο δεν της αρέσει τώρα όσο παλιά αλλά «είναι καλύτερο από το τίποτα»– κάνει παζλ για να μην περνάει κι άλλες ώρες μπροστά σε μια οθόνη. Ελπίζει να ξαναβρεί την ανεμελιά της και να ξαναπαίξει βόλεϊ. «Πετάμε την μπάλα το ένα άτομο στο άλλο», λέει, εξηγώντας γιατί είναι το αγαπημένο της παιχνίδι, «και είναι διασκεδαστικό, κυρίως γιατί το κάνουμε με άλλους, παίζαμε και με παιδιά που δεν ήξερα πολύ καλά – ήταν πολύ διασκεδαστικό αυτό».

Ηλιάνα Μάγρα 30.03.2021
kathimerini.gr 

Ρινορραγία στα παιδιά: «Μαμά, "άνοιξε η μύτη μου"»

Συχνά οι γονείς βρίσκονται μπροστά σε μια ανεπιθύμητη κατάσταση όπως η ρινορραγία και οι ίδιοι αναρωτιούνται:

 

Τι κάνω όταν «ανοίξει η μύτη»;

* Γράφει η Παιδίατρος Καλυμνιού Μαριαλένα, MD, MSc

Τι είναι η ρινορραγία;
Οι αιμορραγίες από τη μύτη (ρινορραγίες) είναι συνηθισμένες σε παιδιά ηλικίας 3 έως 10 ετών και συνήθως προκαλούνται αν το παιδί τραυματίσει τη μύτη με το γνωστό «σκάλισμα» ή και από την ξηρότητα του ρινικού βλεννογόνου. 

Σαν θέαμα μπορεί να τρομάξουν τόσο το παιδί όσο και τους γονείς, συνήθως όμως δεν είναι σοβαρές και στην πλειοψηφία τους μπορούν να αντιμετωπιστούν με κατάλληλες οδηγίες και στο σπίτι.

Το πιο κοινό είδος ρινορραγίας είναι η πρόσθια ρινορραγία, η οποία προέρχεται από το μπροστινό μέρος της μύτης. Τα τριχοειδή αγγεία μέσα στη μύτη μπορεί να σπάσουν και να αιμορραγήσουν, προκαλώντας αυτόν τον τύπο ρινορραγίας.

Μια οπίσθια ρινορραγία προέρχεται από το βαθύτερο μέρος της μύτης. Το αίμα ρέει κάτω από το πίσω μέρος του λαιμού ακόμα και αν το άτομο κάθεται ή στέκεται. Τα παιδιά σπάνια έχουν οπίσθια ρινορραγία. Είναι πιο συχνές σε ηλικιωμένους ενήλικες, σε άτομα με υψηλή αρτηριακή πίεση και σε άτομα που είχαν τραύμα στη μύτη ή στο πρόσωπο.

Τι προκαλεί ρινορραγίες;

Οι περισσότερες πρόσθιες ρινορραγίες οφείλονται στον ξηρό αέρα. Ένα ξηρό κλίμα ή θερμός εσωτερικός αέρας ερεθίζει και στεγνώνει τον βλεννογόνο της μύτης. 

Αυτό δημιουργεί μια κρούστα που με τη σειρά της φέρνει φαγούρα και έτσι το παιδί σκαλίζει τη μύτη του. 

Το κοινό κρυολόγημα μπορεί επίσης να ερεθίσει τον βλεννογόνο της μύτης και η αιμορραγία εδώ προκαλείται μετά από επαναλαμβανόμενο φύσηγμα της μύτης.

Οι αλλεργίες μπορούν επίσης να προκαλέσουν προβλήματα, καθώς οι γιατροί μπορεί να συνταγογραφήσουν φάρμακα (όπως αντιισταμινικά ή αποσυμφορητικά) για τον έλεγχο της φαγούρας, της καταρροής ή της βουλωμένης μύτης. 

Το φάρμακο μπορεί να στεγνώσει τον ρινικό βλεννογόνο, οδηγώντας σε ρινορραγίες. 

Γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό να ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες του γιατρού μας σχετικά με τη δόση και τη διάρκεια χρήσης των φαρμάκων. Ένας τραυματισμός ή ένα χτύπημα στη μύτη μπορεί επίσης να προκαλέσει αιμορραγία. Σπάνια, μια αιμορραγική διαταραχή ή ασυνήθιστα σχηματισμένα αιμοφόρα αγγεία θα μπορούσαν να είναι το αίτιο.

Μπορούν να προληφθούν οι ρινορραγίες;

Δεδομένου ότι οι περισσότερες ρινορραγίες στα παιδιά προκαλούνται από μικροτραυματισμό με τα νύχια ή ερεθισμό από ζεστό ξηρό αέρα, η χρήση μερικών απλών συμβουλών μπορεί να σας βοηθήσει:
Κρατήστε τα νύχια του παιδιού σας κοντά για να αποφύγετε τραυματισμούς από μύτη.
Διατηρήστε το εσωτερικό της μύτης του παιδιού σας υγρό με χρήση φυσιολογικού ορού, σύμφωνα με τις οδηγίες του Παιδιάτρου ή του ΩΡΛ.
Βεβαιωθείτε ότι τα παιδιά σας φορούν προστατευτικό αθλητικό εξοπλισμό κατά τη διάρκεια αθλητικών ή άλλων δραστηριοτήτων που θα μπορούσαν να προκαλέσουν τραυματισμό στη μύτη.
Διατηρήστε μια ανεκτή υγρασία στο σπίτι.

Και αν παρόλα αυτά συμβεί;
Μείνετε ήρεμοι και καθησυχάστε το παιδί σας.
Ζητήστε από το παιδί σας να κάθεται όρθιο ή στην αγκαλιά σας και στη συνέχεια να γέρνει το κεφάλι του ελαφρώς προς τα εμπρός. Πείτε του να αναπνέει από το στόμα.

Μην αφήνετε το παιδί σας να κλίνει το κεφάλι προς τα πίσω. 

Η μύτη και ο λαιμός μας επικοινωνούν. 

Αυτό μπορεί να κάνει το αίμα να ρέει κάτω από το πίσω μέρος του λαιμού, το οποίο έχει άσχημη γεύση και μπορεί να προκαλέσει έμετο, βήχα ή εισρόφηση.

Πιέστε απαλά το μαλακό μέρος της μύτης με μια πετσέτα.

Κρατήστε την πίεση στη μύτη για περίπου 10 λεπτά. 

Εάν σταματήσετε πολύ νωρίς, η αιμορραγία μπορεί να ξεκινήσει ξανά.
Ζητήστε από το παιδί σας να χαλαρώσει λίγο μετά τη ρινορραγία. Μην το αφήσετε να φυσήξει τη μύτη του, να τη σκαλίσει ή να την τρίψει.

Καλέστε το γιατρό εάν το παιδί σας:
* έχει συχνά ρινορραγίες
* έχει γνωστή αιμορροφιλία
* μπορεί να έχει βάλει κάτι στη μύτη του
* τείνει να εμφανίζει μώλωπες εύκολα
* έχει συμπτώματα αναιμίας (είναι ωχρό, λαχανιάζει εύκολα, χτυπάει γρήγορα η καρδούλα του)
* αιμορραγεί πολύ από μικρές πληγές ή αιμορραγεί από άλλο μέρος, όπως τα ούλα
* πρόσφατα άρχισε να παίρνει νέο φάρμακο

Λάβετε βοήθεια έκτακτης ανάγκης ή καλέστε το γιατρό ΑΜΕΣΑ εάν η αιμορραγία:
είναι μεγάλη, 

το παιδί σας έχει ζάλη ή αδυναμία, 

δυσκολεύεται να ανασάνει 

έχει χάσει τις αισθήσεις του
είναι αποτέλεσμα πτώσης ή χτυπήματος στο κεφάλι
δεν σταματά μετά από δύο απόπειρες πίεσης για 10 λεπτά η καθεμίακαταπίνει μεγάλη ποσότητα αίματος που του προκαλεί εμετό

kidotfestival.com

politischios

«Η Γυναίκα στην Επανάσταση του 1821»

Στο Ίδρυμα Θεοχαράκη από τις 23 Μαρτίου

O πόνος, τα βάσανα, ο ηρωισμός και η προσφορά των γυναικών στον αγώνα αναδύονται στην έκθεση «Η Γυναίκα στην Επανάσταση του 1821» που φιλοξενεί το Ίδρυμα Θεοχαράκη από τις 23 Μαρτίου.

Το φιλελληνικό πνεύμα και η έντονη γυναικεία παρουσία στα χρόνια της Επανάστασης, καθώς και στην πρώτη περίοδο του νεοσύστατου ελληνικού κράτους προσεγγίζονται στην έκθεση μέσα από 80 επιλεγμένα έργα ζωγραφικής, πορσελάνινων αντικειμένων και ρολογιών του 19ου αιώνα που προέρχονται από την περίφημη συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη -ένα μεγάλο μέρος της, με τίτλο «Καλλιτεχνικές εκδοχές του Φιλελληνισμού», είχε παρουσιαστεί το 2015 στο Ίδρυμα Θεοχαράκη.

Έλληνας Αγωνιστής θρηνεί τη νεκρή γυναίκα και το παιδί του,
Αγνώστου, Γαλλικής σχολής, γύρω στο 1830,
Λάδι σε μουσαμά, 33 X 25 εκ.,
Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη

Η επιμελήτρια της έκθεσης, δρ. Ιστορίας της Τέχνης Φανή Μαρία Τσιγκάκου, επισημαίνει μεταξύ των άλλων: «Τα φιλελληνικά έργα που επιλέξαμε για την έκθεση είναι εμπνευσμένα αποκλειστικά από τις Ελληνίδες που έδρασαν κατά την κρίσιμη αυτή περίοδο της Νεοελληνικής ιστορίας.

Σκλαβοπάζαρο, 1836, V. Delacroix,
Λάδι σε μουσαμά, 61 X 51 εκ.,
Ενυπόγραφο, κάτω δεξιά: "V. Delacroix, 1836",
Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη

Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, οι γυναίκες διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο εμψυχώνοντας τους άνδρες, παίρνοντας μέρος στις μάχες, ενώ εμφύσησαν στα παιδιά τους την αγάπη για την πατρίδα και το αγωνιστικό πνεύμα απέναντι στον κατακτητή.

Ελληνίδα που παίζει λαγούτο,
1847 Charlemagne- Oscar Guet (1801-1871),
Λάδι σε μουσαμά, 120 X 94 εκ.,
Ενυπόγραφο, κάτω αριστερά: "Guet 1847",
Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη

Οι δραματικές λεπτομέρειες στον ευρωπαϊκό τύπο για τις κακουχίες των γυναικόπαιδων, για τις αρπαγές και για την τύχη των αιχμαλώτων γυναικών προκαλούσαν δάκρυα στους αγωνιστές. Στο έργο με τον τίτλο “Ελληνίδες στο σκλαβοπάζαρο”, του Stanislas-Henri-Benoit Darondeau, αποτυπώνονται με συγκλονιστική αμεσότητα ο εξευτελισμός και η απόγνωση της κοπέλας στα χέρια του τρομαχτικού δουλέμπορου. Τη βίαιη αρπαγή μιας Ελληνίδας αναπαριστά η ελαιογραφία της Γαλλίδας Louise Vallot. Την ίδια θεματική αποτυπώνουν αρκετά αντικείμενα, όπως για παράδειγμα ρολόγια, πιάτα, βάζα κ.ά.

Νεαρή Ελληνίδα με Βεντάλια, Αγνώστου,
Γαλλικής σχολής, μέσα 19^ου αιώνα,
Λάδι σε μουσαμά, 66 X 52 εκ.,
Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη

Μετά το τέλος του επαναστατικού αγώνα και τη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους εξακολουθούν να εμφανίζονται “Ελληνίδες” στις ευρωπαϊκές αίθουσες εκθέσεων, αλλά δίχως την παραμικρή νύξη στις τραγικές στιγμές που βίωσαν. Οι μετα-επαναστατικές “Ελληνοπούλες” είναι ανέμελες και ποζάρουν με χάρη και ευγένεια, ντυμένες με περίτεχνες ενδυμασίες και πλούσια κοσμήματα, σε ελαιογραφίες και διάφορα αντικείμενα. Επισημαίνουμε ότι, προς τα μέσα του αιώνα, όταν -στο πλαίσιο του ευρέως διαδεδομένου “Ανατολισμού” Orientalisme - το ενδιαφέρον των καλλιτεχνών θα στραφεί προς μια εικονογραφία περισσότερο εξωτική, οι “Ελληνοπούλες” αναπαριστάνονται με προκλητικά, αιθέρια ενδύματα, όπως η αυτάρεσκη Ελληνίδα που παίζει λαγούτο, του Charlemagne-Oscar Guet.

Επιτραπέζιο ρολόι από επιχρυσωμένο μπρούντζο, 49 X 31 εκ.,
Η ολόγλυφη διακόσμηση αναπαριστάνει την Μπουμπουλίνα,
Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη

Μια Ελληνοπούλα σε ιδιαίτερα αισθησιακή πόζα βλέπουμε σε ελαιογραφία του Giacomo Marastoni, ενώ οι Ελληνίδες στο Χαρέμι που αναπαριστάνονται στα βάζα έχουν μεταμορφωθεί, επιτυχώς, σε χαριτωμένες οδαλίσκες».

Ελληνίδα Μάνα με το νεκρό παιδί της,
Αγνώστου, Γαλλικής σχολής, Α' μισό 19ου Αιώνα,
Λάδι σε μουσαμά, 83 X 100 εκ.,
Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη

Ο συλλέκτης, Μιχάλης Βαρκαράκης χαρακτηριστικά αναφέρει: «Με την εικαστική εικονογραφία υμνήθηκαν τα πάθη, ο ηρωισμός, η αγάπη για την ελευθερία, η λεβεντιά των παλληκαριών και η ομορφιά των Ελληνίδων. Πιστεύω πως η φιλελληνική εικαστική τέχνη έχει τις εξής ιδιαιτερότητες: μοναδικότητα στο παγκόσμιο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι, είναι πάντοτε θετική για την Ελλάδα και εμπεριέχει τα μηνύματα του χριστιανισμού και του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού (αρχαιολατρεία).

Ελληνίδα μητέρα που αναμένει την έκβαση μάχης,
Βάζο «Vieux Paris», από πολύχρωμη πορσελάνη, ύψος 26 εκ.,
Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη

Το τελευταίο αποτελεί ιδιαίτερο κίνητρο της συλλογής που είναι ο ερχομός των έργων αυτών (από την Ευρώπη που παρήχθησαν) στην Ελλάδα, διότι έγιναν με κύριο σκοπό να βοηθήσουν τους νεότερους Έλληνες να αναστήσουν την πατρίδα τους. Είναι ευνόητο ότι η φιλελληνική καλλιτεχνική δημιουργία αποτελεί τμήμα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και πρέπει να βρίσκεται στα Μουσεία της Ελλάδας.

Με τη συλλογή αυτή, πιστεύω ότι η οικογένειά μου κι εγώ εκπληρώσαμε μέρος του χρέους που έχουμε όλοι οι Έλληνες προς την πατρίδα, έχοντας το δικαίωμα να καυχόμαστε πως είμαστε απόγονοι ενός ένδοξου γένους».

Ελληνίδα, Αγαλματίδιο από επιχρυσωμένο μπρούτζο, ύφος 53 εκ.,
Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη

Η έκθεση πραγματοποιείται στο πλαίσιο των δράσεων της Πρωτοβουλίας ’21, των 16 Ιδρυμάτων, για τον εορτασμό της επετείου των 200 χρόνων από την Επανάσταση.

naftemporiki.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι