Η φλόγα της Αγάπης

Ήθελα να κάνω μόνο ένα παιδί για να μην του κλέψει το επόμενο απ' την Αγάπη που ήθελα να του δώσω.

Πολύ αργότερα έμαθα ότι η Αγάπη είναι σαν τη φλόγα ενός κεριού.

Όσα κεράκια και αν ανάψεις από αυτή τη φλόγα ποτέ δεν τελειώνει.

Ωραίοι Έλληνες: Ο "διαφορετικός" Μιχάλης ΜΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ...

ΜΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ...

28 Απριλίου 2009

Μια φορά και έναν καιρό, πριν πολλά χρόνια ζούσε μια πολλή φτωχή οικογένεια σε ένα χωριουδάκι της Αιτωλοακαρνανίας! Πέντε παιδιά είχαν, τρία αγόρια και δύο κορίτσια! Τη Γιάννα, τη Δημητρούλα, τον Κώστα, το Σάκη και το Στέλιο. Οι καιροί τότε ήταν πολύ δύσκολοι! Η μαμά τους δούλευε συνέχεια για ένα πιάτο φαί και ο μπαμπάς τους... δεν έχω να σας πω και πολλά για αυτόν καθότι δεν τον γνώρισα ποτέ! Η οικογένεια αποφάσισε κάπου μέσα στο 1970 να κυνηγήσει το όνειρο στη μεγάλη Αθήνα! Για τα επόμενα λοιπόν χρόνια, μια καλύβα σε ένα χωράφι κάπου στην τωρινή Κηπούπολη, στέγασε με ζεστασιά και θαλπωρή την επταμελή οικογένεια! Τότε όρεξη για δουλειά να είχες και σε έπαιρναν! Τα αγόρια λοιπόν κατάφεραν να χωθούν σε ένα εργοστάσιο - δίπλα στον κάποτε Κεράνη, τα δε κορίτσια λίγο αργότερα παντρεύτηκαν!

Μια φορά και έναν καιρό, πριν πολλά χρόνια ζούσε και μια άλλη πολλή φτωχή οικογένεια σε ένα χωριουδάκι της Λακωνίας, κοντά στο Γύθειο! Τρία παιδιά είχαν, δύο αγόρια και ένα κορίτσι! Το Γιάννη, το Γιώργο και την Αλεξάνδρα! Ήταν άνθρωποι που ζούσαν δουλεύοντας στα κτήματα των πλουσίων! Βραστή πατάτα και ζαρζαβατικά ήταν το καθημερινό τους πιάτο και άντε και κάνα κοτόπουλο ψητό το Πάσχα! Ο ένας από αυτούς, ο Γιώργος κατάφερε με την πίεση της μάνας του να βγάλει το εξατάξιο τότε δημοτικό. Ο Γιάννης και η Αλεξάνδρα όμως το παράτησαν στην Πέμπτη τάξη! Κάποια στιγμή ο πατέρας τους απεβίωσε και μετά από κάμποση σκέψη αποφάσισαν να μετακομίσουν και οι τρεις με τη μάνα τους στην Αθήνα! Ζούσαν σε μια πολυκατοικία στη Νίκαια! Ο μορφωμένος Γιώργος έμπλεξε στη νύχτα και το τζόγο! Παντρεύτηκε, χώρισε με ένα παιδί και ξαναπαντρεύτηκε! Ο Γιάννης δούλεψε κάποια χρόνια ταξιτζής, στη συνέχεια όμως παντρεύτηκε και επέστρεψε στο πατρικό τους κοντά στο Γύθειο όπου και έγινε παππάς! Η Αλεξάνδρα έπιασε δουλειά ως εργάτρια στο εργοστάσιο δίπλα στον Κεράνη! Εκεί γνώρισε τον, κατά δύο χρόνια παρακαλώ μικρότερό της, Κώστα της πρώτης οικογένειας! Ερωτεύθηκαν παράφορα, παντρεύτηκαν και αν και η μέρα του γάμου τους σημαδεύτηκε από το θάνατο του πατέρα του Κώστα, ζουν ως σήμερα ευτυχισμένοι! Έκαναν και δύο παιδάκια! Τον Πέτρο και το Μιχάλη... εμένα και τον αδερφό μου...

Τα χρόνια περνούσαν! Όλα τα ξαδερφάκια μαζευόμασταν στις γιορτές και τσιρίζαμε απ'τη χαρά μας! Κυνηγητό, κρυφτό, πατητό! Τα χρόνια της νιότης! Πόσα είμασταν Θεέ μου! Καμμιά δεκαριά θαρρώ! 

Το μόνο μελανό σημείο στην όλη υπόθεση ήταν ο Μιχάλης! Ο Μιχάλης δεν είναι σαν και εμάς! Είναι διαφορετικός! Είναι το αγκάθι και ο Γολγοθάς του Κώστα και της Αλεξάνδρας... των γονιών μου! Είναι άτομο με διαφορετικές ανάγκες, άτομο που χρήζει διαφορετικής περιποίησης, άτομο με μια ειδική εγκεφαλοπάθεια που του προσδίδει αυτιστικόμορφη και ενίοτε επιθετική συμπεριφορά! Αυτό απομόνωσε κατά κάποιο τρόπο την οικογένεια και περιόρισε τις κοινωνικές συνευρέσεις με τους υπόλοιπους! Οι γονείς μου ήταν πολύ λυπημένοι με την πίκρα που τους επιφύλαξε ο Θεός! Όμως δέχτηκαν τον Μιχάλη όπως είναι, τον αγκάλιασαν, τον αγάπησαν δυνατά και του προσέφεραν όλη τη βοήθεια που θα μπορούσε να έχει! Ήταν και θα είναι πάντα δίπλα του, μέχρι τέλους.

Και τα χρόνια συνέχισαν να περνούν! Σήμερα πια όλο το συγγενολόι έχει διαλυθεί! Ο παππάς αδερφός της μάνας μου (ο Γιάννης) απεβίωσε πριν μερικά χρόνια από εγκεφαλικό επεισόδιο! Με τον άλλο της αδερφό (το Γιώργο), βρίσκονται στα μαχαίρια λόγω (τι άλλο?) κτηματικών διαφορών για το πατρικό στο Γύθειο! Από τη δε μεριά του πατέρα μου τα πράματα είναι χειρότερα! Η Γιάννα δε μιλά με τη Δημητρούλα λόγω κτηματικών διαφορών για το πατρικό στην Κηπούπολη! Ο πατέρας μου δε μιλάει με τη Δημητρούλα, και ο Στέλιος δε μιλά με τη Γιάννα. Μπαχαλοκατάσταση! Τις προάλλες είχαμε το τριών χρόνων μνημόσυνο της γιαγιάς μου! Η ατμόσφαιρα ψυχρή! Μερικά από τα παιδιά της έλειπαν! Και αναρωτιέμαι πόσο γουρούνι θα μπορούσε να είναι κανείς ώστε να μη παρευρεθεί στο μνημόσυνο της μάνας του! Και οι ματιές χαμηλές και συνάμα βλοσσυρές... και εμείς τα ξαδέρφια ... ούτε άσπρο, ούτε μαύρο ... απλά αδιάφορα ... αμέτοχα! Και ο μοναδικός που ξέφυγε απ'το κλίμα ήταν ο 36χρονος πια αδερφός μου! 

Ο Μιχάλης, που περιφερόταν χαμένος στον εαυτό του. Και όταν ξυπνούσε στο "σοφό" κόσμο των μεγάλων, ρωτούσε  "θείε γιατί δε μιλάς?" και απάντηση δεν ελάμβανε! Και τον μάλλωνε η μάνα μου που ρωτούσε έτσι αδιάκριτα... όμως εκείνος συνέχιζε παρακαλώντας να του δώσουν σημασία! Και ο Μιχάλης δεν καταλάβαινε! Και δε θα καταλάβει ποτέ! Διότι έχουμε κάνει τον κόσμο μας μίζερο, πολύπλοκο, ύπουλο και πονηρό! Και χαλάμε τις καρδιές μας και ξεχνάμε τις ρίζες μας, για οικοδομικά τετράγωνα, κτίσματα και κληρονομιές! Και δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι όλα εδώ θα μείνουν! Εμείς θα φύγουμε! Αλλά μέχρι να φύγουμε θα είμαστε με κρεμασμένα μούτρα και μαυρισμένες ψυχές ... και με έναν Μιχάλη να προσπαθεί άθελά του να μας θυμίσει πως η ουσία τελικά είναι μακράν αλλού... 

πηγή: ΜΑΥΡΟΣ ΠΗΤ

ευχαριστούμε Μενεξεδιά!!

Θριάσιο Πεδίο: Η Περσεφόνη, μάλλον, δεν θα ξανάρθει εδώ - To ΘΡΙΑΣΙΟ εκπέμπει SOS

Κάποτε, ήταν τόποι λατρείας των Ελλήνων, σήμερα βουλιάζουν στη ρύπανση. Εδώ, δεν υπάρχει κανένα «Μυστήριο». Ο θεός τού χρήματος κάνει µόνος του παιχνίδι.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ευλογημένος τόπος που άκουγε στο όνοµα Αττική. 

Για χιλιάδες χρόνια παρέμεινε ο τόπος µε τις ιδανικές κλιματικές συνθήκες, άφθαστη φυσική καλλονή, µε θάλασσες και βουνά περιζωσμένος, αγαπημένος από τους θεούς τόπος, µε κλίμακα ταιριαστή στα ανθρώπινα µέτρα, τραγουδισμένος και ήπιος. 

Μένω πάντα ενεή όταν πέφτω πάνω σε φωτογραφίες που αποτυπώνουν ειδυλλιακές ακτές… στη Βούλα ή το Φάληρο, µια και την όψη αυτή της Αττικής ποτέ µου δεν τη γνώρισα. Και πάλι το ίδιο έπαθα όταν, σε εκδήλωση στον Σκαραμαγκά, είδα φωτογραφίες εκδρομέων και λουομένων στη θάλασσα που αντίκριζα µπροστά µου και τίποτα δεν µε παρέπεμπε πια σε εκείνη την παλιά εικόνα.

Όχι και τόσο παλιά, καμιά πενηνταριά χρόνια πριν. Άκουσα από τους οικοδεσπότες µας ότι όλη τη δεκαετία τού ’60 και στις αρχές τού ’70, σύμφωνα µε τον αριθμό των εισιτηρίων που έκοβαν τα λεωφορεία, έφθαναν σ’ εκείνη εκεί την ακτή 15-20.000 επισκέπτες την ηµέρα!!! 

Προσωπικά, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό µου, θυμάμαι πάντα τις φλογισμένες καμινάδες τής Χαλυβουργικής και αυτή την τόσο έντονη µυρωδιά που µας ειδοποιούσε ότι φτάσαμε στο τέλος τού ταξιδιού µας, επιστρέψαμε στην Αθήνα… 

περισσότερα... 

ΘΡΙΑΣΙΟ εκπέμπει SOS

Φτάνει πια!

Τις τελευταίες δεκαετίες η Αττική κρύβει μια βαθιά πληγή στα σωθικά της. Το Θριάσιο πεδίο, που αργοπεθαίνει περιβαλλοντικά και, ταυτόχρονα, δηλητηριάζει με τους ρύπους του ολόκληρο το λεκανοπέδιο. 
Το Θριάσιο που, στη συνείδηση όλων των Ελλήνων, αποτελεί κραυγαλέο παράδειγμα περιβαλλοντικής υποβάθμισης.
Ο κάθε λογικός άνθρωπος θα περίμενε να κηρυχθεί κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να αναστραφεί αυτή η κατάσταση. Αντί γι αυτό, γινόμαστε μάρτυρες μιας νέας τεράστιας επέμβασης, που θα αποτελειώσει ότι έχει απομείνει ζωντανό:

• με την εδαφική επέκταση και γιγάντωση του διυλιστηρίου των ΕΛ.ΠΕ. (πρώην ΠΕΤΡΟΛΑ), στην Ελευσίνα
• με την κατασκευή κολοσσιαίας μονάδας ηλεκτροπαραγωγής (880 MW), στην Ελευσίνα, με τη σύμπραξη ΔΕΗ – ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ
• με την κατασκευή χωματερής τοξικών αποβλήτων στο καταπράσινο Μελετάνι της Μάνδρας
• με το σχεδιασμό νέας μονάδας ηλεκτροπαραγωγής (390 MW), σε απόσταση αναπνοής από τον οικισμό της Ν. Περάμου, με τη σύμπραξη ΕΛ.ΠΕ. – EDISON
• με τη μετεγκατάσταση των δεξαμενών του Περάματος στο στρατόπεδο Ξηρογιάννη στον Ασπρόπυργο

Οι νέες δραστηριότητες θα πολλαπλασιάσουν το πρόβλημα των μεταφερόμενων ρύπων, που θα αγκαλιάσουν ολόκληρο το λεκανοπέδιο. Ταυτόχρονα, θα εντείνουν τις πιέσεις για τη σταδιακή περιβαλλοντική υποβάθμιση και των γειτονικών περιοχών. Εκείνο, όμως, που τις κάνει πρόβλημα ολόκληρης της Αττικής είναι το εξής: ότι είναι γέννημα – θρέμμα μιας πολιτικής αντίληψης, που έχει θεοποιήσει την κατανάλωση ενέργειας. Μιας πολιτικής που κλείνει τα μάτια στην καθημερινή καταστροφή του πλανήτη και η οποία έχει τη ρίζα της στις ποικίλες ενεργειακές δραστηριότητες.
Ματαιοπονούν όσοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν αυτήν την κατάσταση με επιχειρήματα για “ανάπτυξη”, για την απασχόληση κλπ. Άδικα, επίσης, κουράζονται όσοι προσπαθούν να την εμφανίσουν σαν ένα τοπικό πρόβλημα του Θριάσιου.

Οι πολίτες της Αττικής δεν ξεγελιούνται πια!

Με τους συμπολίτες μας στο Θριάσιο δεν μας δένουν, μόνο, “δεσμοί ρύπων”. Μας δένουν οι δεσμοί της αλληλεγγύης και της κοινής ελπίδας για μια ζωή σε ένα ανθρώπινο περιβάλλον. Μας δένει η ανάγκη να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, για να μπορέσουμε να αποτρέψουμε την ισοπεδωτική επέλαση των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Και θα το αποδείξουμε στην πράξη!

Πάρτε μέρος στη συνάντηση ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης

την Παρασκευή 8/5/2009, στις 8 μ.μ.
στο κοινωνικό χώρο Nosotros
(Θεμιστοκλέους 66, Αθήνα)

Επιτροπή αγώνα κατά των επεκτάσεων των ΕΛΠΕ (πρώην ΠΕΤΡΟΛΑ) και των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ 

• Διαρκής κίνηση Χαϊδαρίου 
• Korydallos.blogspot.com
• ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ. Χαϊδαρίου 
• Παναττικό δίκτυο κινημάτων πόλης
• Περιβαλλοντικός φυσιολατρικός σύλλογος Περιστερίου 
• Πολίτες της Αττικής για την ενέργεια.