Thursday 13 December 2018

Πώς θα αντέχεις τους δύσκολους ανθρώπους;
Ψάξε για την "καρφίτσα" και δείξε συμπόνια

Συγγραφέας Δημήτρης Φλαμούρης

Όλοι γνωρίζουμε ανθρώπους οι οποίοι με τη συμπεριφορά τους μας κάνουν τη ζωή δύσκολη. Ένα στριμμένο αφεντικό, ένας δύσκολος σύζυγος, μια αυταρχική γυναίκα, ένας νευρικός υπάλληλος, ή ένας ανυπόφορος γείτονας. 
Εκνευριζόμαστε όταν το άτομο δίπλα μας μιλάει δυνατά στο κινητό ή κορνάρει το από πίσω αυτοκίνητο. 
Γιατί εκνευριζόμαστε τόσο εύκολα και πώς μπορούμε να παραμείνουμε ήρεμοι σε τέτοιες στιγμές;
Τα κίνητρα
Ο βασικός λόγος που τέτοιου είδους συμπεριφορές μας θυμώνουν είναι η ερμηνεία που κάνουμε για τα κίνητρα πίσω από αυτές. 
Στη νομική, υπάρχει σαφής διάκριση ανάμεσα σε ένα φόνο εξ αμελείας και ένα φόνο εκ προθέσεως. Και στις δυο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ένα πτώμα. 
Όμως όλοι αναγνωρίζουμε ότι πρέπει να είμαστε πιο ελαστικοί ως προς την ποινή για τα εγκλήματα εξ αμελείας.
Το ίδιο ακριβώς κάνουμε όταν ένα μωρό ή ένα μικρό παιδάκι συμπεριφέρεται με τρόπους οι οποίοι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν εκνευριστικοί. Όταν πετάει κάτω το πιάτο με το φαγητό ή όταν ρίχνει επάνω μας την πορτοκαλάδα ή όταν αρχίζει και κλαίει δυνατά στη μέση της νύχτας. 
Εκείνη τη στιγμή θα είμαστε ιδιαίτερα γενναιόδωροι με την ερμηνεία μας, θα πούμε ότι ίσως πονάει το δοντάκι του, ή είναι κουρασμένο. Δε θα το πάρουμε προσωπικά.

Όταν όμως κάποιος από πίσω μας κορνάρει στο αμάξι, τότε η ερμηνεία που δίνουμε είναι πολύ διαφορετική. 
«Θέλει να μας σπάσει τα νεύρα. Νομίζει ότι είμαι ανίκανος; Δε βλέπει ότι ο δρόμος είναι μπλοκαρισμένος;». 
Όταν το δύσκολο αφεντικό βρει κάτι για να μας κάνει παρατήρηση στη δουλειά, θα σκεφτούμε ότι «το κάνει για να με μειώσει». Θα το πάρουμε προσωπικά.

Γιατί το παίρνουμε προσωπικά;
Γιατί όμως είμαστε τόσο έτοιμοι να το πάρουμε προσωπικά; 
Η απάντηση είναι η σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας. 
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε αρκετά χαμηλή αυτοπεποίθηση. Δεν αγαπάμε τον εαυτό μας και τόσο. 
Έτσι, πιστεύουμε ότι αξίζουμε να είμαστε οι στόχοι αρνητικών συμπεριφορών. 
Σκεφτόμαστε, πως είναι φυσιολογικό οι άλλοι να μας επιτίθενται. Ασυνείδητα ψάχνουμε γύρω μας διαρκώς για σημάδια ότι οι άλλοι μας φέρονται άσχημα, ώστε να επιβεβαιώσουμε την πεποίθησή μας αυτή.
Όταν πιστεύω ότι μου αξίζει να μου φέρονται άσχημα τότε κάθε ενοχλητική συμπεριφορά που ανιχνεύω γύρω μου θα την παίρνω προσωπικά. Εγώ ήμουν ο στόχος. Τα νεύρα του υπαλλήλου είναι εξ αιτίας μου. 
Ο γείτονας βάζει τη μουσική δυνατά για να μου τη σπάσει. 
Το αφεντικό μου αλλάζει συνέχεια γνώμη για να με μπερδεύει και μου κάνει διαρκώς παρατηρήσεις, επειδή είμαι άχρηστος. 
Όλα έχουν να κάνουν με μένα επειδή κατά βάθος πιστεύω ότι παίρνω αυτό μου αξίζει. Η ερμηνεία είναι ξεκάθαρα προσωπική.

Η λύση της καρφίτσας
Ο Γάλλος φιλόσοφος Emile-Auguste Chartier, γνωστός ως Alain, επινόησε μια τεχνική για να μπορεί να παραμένει ήρεμος σε τέτοιες περιπτώσεις. 
Την τεχνική της καρφίτσας. «Ποτέ μη λες ότι οι άνθρωποι είναι κακοί», είπε. «Χρειάζεται μόνο να ψάξεις για την καρφίτσα». Αυτό που εννοούσε είναι πως χρειάζεται να ψάξεις για την αιτία που κάνει τον άνθρωπο απέναντί σου να συμπεριφέρεται με τον ενοχλητικό τρόπο.
Η καθησυχαστική σκέψη είναι ότι υποφέρει εσωτερικά όταν είναι μόνος του, μακριά από τα μάτια των υπολοίπων. Μπορεί να φαίνεται ήρεμο και συγκροτημένο σαν άτομο, μπορεί να μην παρουσιάζει στοιχεία ψυχολογικής ασθένειας, μπορεί να φαίνεται σαν να είναι ένα άτομο γεμάτο αυτοπεποίθηση όμως η καρφίτσα πρέπει να είναι εκεί. 
Κάπου μέσα τους και να τους ενοχλεί. Αλλιώς δε θα συμπεριφέρονταν με αυτόν τον τρόπο.

Συμπόνια
Όταν οι άλλοι μας τρελαίνουν, πρέπει να φανταζόμαστε την ανησυχία, τη θλίψη, τη μοναξιά, την αναταραχή κάτω από την επιθετική τους επιφάνεια. Κάτι δικό τους, τους ταλαιπωρεί και τους βασανίζει.
Ας δείξουμε συμπόνια σε αυτούς που μας εκνευρίζουν και μας θυμώνουν, καθώς σίγουρα μέσα τους υποφέρουν. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Αν αλλάξουμε οπτική τότε θα μεταλλαχθούν και τα συναισθήματά μας προς εκείνους. 
Η ερμηνεία θα πάψει να είναι προσωπική. 
Θα πάψουν να μας εκνευρίζουν. 
Θα αρχίσουμε να τους λυπόμαστε.

Εμπνευσμένο από video του School of Life

enallaktikidrasi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ηχολαλία σε παιδιά με αυτισμό και τρόποι αντιμετώπισης


Τι είναι η ηχολαλία;
Η ηχολαλία είναι η αυθόρμητη επανάληψη λέξεων ή φράσεων που το παιδί έχει ακούσει. Μπορεί να τις επαναλάβει αμέσως ή μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, χωρίς να κατανοεί τι λέει και γιατί και χωρίς λόγο. Ηχολαλία παρουσιάζουν συνήθως τα παιδιά που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού και είναι ένας τρόπος επικοινωνίας, ένας τρόπος εκμάθησης της γλώσσας και συχνά παρατηρείται όταν το παιδί βρίσκεται σε υπερδιέγερση, πιέζεται, πεινάει, είναι κουρασμένο ή χαίρεται πολύ.
Μπορεί να θεραπευτεί;
Η ηχολαλία δεν γίνεται να σταματήσει εντελώς, παρ´όλα αυτά μπορεί να περιοριστεί. Η θεραπεία της είναι αρκετά δύσκολη και αυτό γιατί κάθε φορά που το παιδί ηχολαλεί, το κάνει για κάποιο λόγο, διαφορετικό κάθε φορά. Η λογοθεραπευτική παρέμβαση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση της και στο να μάθει ένα παιδί με αυτισμό να εκφράζει λεκτικά αυτά που νιώθει. Σημαντικό λοιπόν για την αντιμετώπιση της είναι οι γονείς να παρατηρήσουν πότε το παιδί τους ηχολαλεί και τι είναι αυτό που του το προκαλεί.

Τι μπορεί να κάνει ένας γονιός για να βοηθήσει; Παρακάτω δίνονται μερικές συμβουλές που μπορεί να ακολουθήσει ένας γονιός για να βοηθήσει το παιδί του να περιορίσει την ηχολαλία. Οπλιστείτε με υπομονή, θέληση και θυμηθείτε πως η ηρεμία είναι το παν.
  • Αρχικά, η ηχολαλία, μιας και το παιδί έχει ανεπτυγμένη την ικανότητα της απομνημόνευσης, αποτελεί έναν τρόπο εκμάθησης. Μπορείτε να το εκμεταλευτήτε για να του μάθετε διάφορα πράγματα. Καθίστε μαζί και δείχνετε του εικόνες από βιβλία ή παραμύθια ονομάζοντας τα αντικείμενα που δείχνετε, αποφεύγοντας να λέτε επιπλέον λέξεις.
  • Όταν μιλάτε στο παιδί σας, χρησιμοποιείστε σταθερό τόνο φωνής, με φυσικότητα.
  • Χρησιμοποιείτε λέξεις όπως «όχι», «μη», «δικό μου», «σταμάτα» κ.α. στην αλληλεπίδραση σας ή όταν βγάζει κραυγές σε περίπτωση που κάτι το ενοχλεί, ώστε να τις χρησιμοποιήσει αργότερα σε παρόμοιες καταστάσεις.
Όταν ηχολαλεί ερώτηση σας:
  • Σε κάθε ερώτηση που κάνετε στο παιδί, φροντίστε να είναι σύντομη και αμέσως μετά την ερώτηση δώστε την απάντηση χωρίς να κάνετε παύση. Για παράδειγμα αντί να πείτε: «Θέλεις να το πάρεις το παιχνίδι;», πείτε: «Θες το παιχνίδι; Ναι!». Με αυτόν το τρόπο το παιδί μιμείτε το «ναι» όπου είναι και η επιθυμητή για εκείνο απάντηση. Αν δεν δώσει την επιθυμητή απάντηση, συνεχίστε να λέτε την λέξη (π.χ. το «ναι») μέχρι το παιδί να το κατακτήσει.
  • Αφού το παιδί κατακτήσει το παραπάνω βήμα, τώρα όταν κάνετε την ερώτηση, αμλεσως μετά δώστε το πρώτο γράμμα από την απάντηση, περιμένοντας από το παιδί να την ολοκληρώσει. Π.χ. «Θες το παιχνίδι; Ννν…».
  • Τώρα, έχοντας το παιδί κατακτήσει και το παραπάνω βήμα, κάντε την ερώτηση και σχηματίστε την απάντηση με τα χείλη σας χωρίς να την πείτε.
Όταν ηχολαλεί τραγούδια, ταινίες κ.α. σε ακατάλληλες στιγμές:
Την ηχολαλία επίσης την χρησιμοποιούν επειδή μπορεί να το βρίσκουν ανακουφιστικό, όταν κάτι δεν το καταλαβαίνουν, για να νιώσουν οικεία ή επειδή βαριούνται, αξιοποιώντας το χρόνο τους λέγοντας αποσπάσματα ή μια ολόκληρη ταινία ή κάτι που τους ευχαριστεί εκείνη την στιγμή. Αυτό δεν πρέπει να το απαγορεύσουμε στο παιδί να το κάνει. Πρέπει μέσα στην ημέρα να έχει το χρόνο να κάνει κάτι που του αρέσει και το ευχαριστεί, όπως ένα άλλο παιδί θα πάρει την μπάλα του και θα πάει έξω στην αυλή να παίξει.
Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές οι οποίες είναι ακατάλληλες για κάποιο παιδί να ηχολαλήσει, όπως είναι κατά την διάρκεια παράδοσης του μαθήματος στο σχολείο, σε μια βιβλιοθήκη, στην εκκλησία κ.α. Το κλειδί είναι να καταλάβετε γιατί το κάνει αυτό και να του δώσετε εναλλακτικές λύσεις. Αν για παράδειγμα βαριέται, δώστε του να κάνει κάτι που του αρέσει. Κατά την διάρκεια του μαθήματος για παράδειγμα, μπορεί να έχει δίπλα του έναν ενήλικα που θα το υπενθυμίζει να προσέχει στο τι λέει η δασκάλα. Παράλληλα θα βοηθήσει αρκετά να κρατάει ένα μικρό αντικείμενο που θα μπορεί να το χρησιμοποιεί για να αποφορτίζεται μέσω της κίνησης των χεριών του, έτσι ώστε να μπορεί να εστιάζει καλύτερα.  

Μαρία Κυριαζή Εργοθεραπεύτρια S.I. OT blogger ergotherapeiakids.blogspot.gr
amea-care.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
Ηχολαλία στον Αυτισμό: Γιατί το παιδί μου επαναλαμβάνει ό,τι λέω;

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki