Διαβάζεις στο παιδί σου από μωρό; Του προσφέρεις περισσότερα από όσα φαντάζεσαι

Είναι γνωστό ότι η πρώιμη μάθηση μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις επιτυχίας ενός παιδιού.

Μια μελέτη που έγινε από ειδικούς του Πανεπιστημίου του Penn ερεύνησε από πόσο νωρίς θα πρέπει να ξεκινάει η μάθηση και η απάντηση είναι: όσο πιο νωρίς τόσο πιο καλά.
Για τη μελέτη αυτή, οι γονείς συμπλήρωσαν έγγραφα σχετικά με το πόσα λόγια γνώριζαν τα παιδιά τους στα δύο τους χρόνια, και έπειτα οι ερευνητές έλεγξαν την πρόοδο τους τρία χρόνια αργότερα, όταν τα παιδιά τους βρίσκονταν στο νηπιαγωγείο.

Τα μικρά παιδιά με πλούσιο λεξιλόγιο είχαν περισσότερες πιθανότητες να ξεκινήσουν το νηπιαγωγείο έτοιμα να διαβάσουν και να μάθουν αριθμητική.

Όταν διαβάζεις από νωρίς στο μωρό σου αποδεικνύεται ότι αργότερα δίνει μεγαλύτερη προσοχή στην τάξη και συμπεριφέρεται καλύτερα. Αυτό μπορεί επίσης να εξηγεί εν μέρει το γεγονός ότι ορισμένα παιδιά τα πάνε καλύτερα από άλλα στο σχολείο.

Η οικοδόμηση αυτού του λεξιλογίου προέρχεται από πολύ πρώιμες και συχνές αλληλεπιδράσεις με τη μαμά και τον μπαμπά. Χρειάζονται μόνο απλά πράγματα για το μωρό, όπως η ομιλία και η ανάγνωση.

Μια ξεχωριστή μελέτη που έγινε στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα διαπίστωσε ότι τα μωρά ανταποκρίνονται περισσότερο στην ανάγνωση παρά στο παιχνίδι ή τις κούκλες και με τη σειρά τους, μαθαίνουν περισσότερα από αυτό.
Ένα βρέφος μπορεί μόνο να μουρμουρίζει όταν ακούει τη φωνή σας καθώς διαβάζετε, αλλά όταν του απαντάτε επαναλαμβάνοντας ή επεκτείνοντας τον ήχο που βγάζει ή ακόμα και προσφέροντας μια λέξη με αυτόν τον ήχο, αυτή η αλληλεπίδραση βοηθά στην ανάπτυξη γλωσσών .

Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που κάνει τη διαφορά για την πρώιμη ανάπτυξη ενός παιδιού είναι η ανάγνωση βιβλίων με έντονες εικόνες και απλές προτάσεις αντί για μεμονωμένες λέξεις.

Διαβάστε του βιβλία, ώστε το μωρό να αναπτύξει όχι μόνο ένα πλούσιο λεξιλόγιο, αλλά και μια αγάπη για τα βιβλία που θα το βοηθήσουν και κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Νικολέτα Μακρή

womenonly
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η γιαγιά Μαρίτσα που αποκατέστησε την τάξη του κόσμου

Την εμβληματική γιαγιά της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, την 90χρονη Μαρίτσα Μαυραπίδου, που μαζί με τις φίλες της και άλλους αλληλέγγυους Έλληνες και ξένους προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ ειρήνης για το 2016, αποχαιρέτησε χθες στην Παναγιά τη γοργόνα, το εκκλησάκι της Σκάλας Συκαμνιάς.

Παρών στην εξόδιο ακολουθία, ο πρώην υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννης Μουζάλας, που αποχαιρετώντας την μίλησε για τη γιαγιά «που αποκατέστησε μέσα σε όλους μας την τάξη του κόσμου. Που πήρε ένα πεινασμένο παιδί μιας δοκιμαζόμενης μάνας και το τάισε. Και έδωσε με αυτό τον απλό τρόπο, ένα απλό μάθημα σε όλους. Και λούφαξαν οι άλλοι που μας έλεγαν πως πρέπει να φοβόμαστε. Χρωστάμε στη γιαγιά Μαρίτσα, γιατί χωρίς να το ξέρει, έδωσε κουράγιο σε όλους μας. Μας έμαθε πως είναι απλά φυσικό πράγμα να ταΐζεις ένα παιδί και να περιθάλπεις ένα πληγωμένο» σημείωσε ο κ. Μουζάλας, που αναφέρθηκε ακόμα στους ανθρώπους της Συκαμνιάς, που εμβληματικά αναπροσδιόρισαν τη λέξη «φιλανθρωπία» στις μέρες της κορύφωσης της προσφυγικής κρίσης, τη διετία 2016 - 2017. «Το ανώτατο στάδιο της φιλανθρωπίας είναι η αλληλεγγύη. Κι η γιαγιά Μαρίτσα ήταν ο άνθρωπος που προσωποποίησε αυτό το κύμα αλληλεγγύης που οι άνθρωποι του χωριού της, όλου του νησιού, επέδειξαν εκείνες τις μέρες» είπε ο κ. Μουζάλας και συνέχισε: «Σε τέτοιες στιγμές, στους οικείους των ανθρώπων που φεύγουν, εύχονται να ζήσουν να θυμούνται τους εκλιπόντες. Σας λέω σήμερα πως δεν χρειάζονται ευχές. Τις γιαγιάδες της Συκαμνιάς, τη γιαγιά Μαρίτσα θα τη θυμάται ολόκληρη η ανθρωπότητα. Όταν η κρίση χτυπά την Αφρική κάποιοι θα ανασύρουν την εικόνα της. Όταν δοκιμάζονται, όπου δοκιμάζονται οι άνθρωποι, η γιαγιά θα είναι το αποκούμπι για να παίρνουν κουράγιο, όσοι σκύβουν να βοηθήσουν χωρίς αντάλλαγμα το δοκιμαζόμενο συνάνθρωπο μας» κατέληξε ο πρώην υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής.
Με την ευαγγελική περικοπή από το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο με το Χριστό στη Δευτέρα Παρουσία να διώχνει από κοντά του όσους δεν προσέτρεξαν στη ζωή τους στους ξένους, αποχαιρέτησε ο παπάς του χωριού της Συκαμνιάς τη γιαγιά Μαρίτσα. «Φύγετε από κοντά μου, οι καταραμένοι, στο πυρ το εξώτερον, που είναι ετοιμασμένο για το διάβολο και τους αγγέλους του. Διότι πείνασα και δε μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δε με μαζέψατε, γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και δε με επισκεφτήκατε, φυλακισμένος και δεν ήρθατε σε μένα» είπε ο ιερέας, τονίζοντας την αξία της γιαγιάς, που με τις φίλες της, βοήθησαν όπως μπορούσαν τους χιλιάδες ξένους, τους πρόσφυγες που έφταναν λίγα μέτρα από το δικό της προσφυγικό σπίτι στη Σκάλα Συκαμνιάς.

Η 90χρονη Μαρίτσα Μαυραπίδου, παιδί προσφύγων από τα Μοσχονήσια της Μικρασίας, η μια από τις τρεις γιαγιάδες που αποτέλεσαν σύμβολο της αλληλεγγύης του λαού της Λέσβου στους εκατοντάδες χιλιάδες Σύριους - στη μεγάλη πλειοψηφία τους πρόσφυγες - που πέρασαν την διετία 2015 - 2016 από τις απέναντι ακτές στο χωριό της, τη Σκάλα Συκαμνιάς, άφησε σήμερα το πρωί την τελευταία της πνοή.
Η γιαγιά Μαρίτσα μαζί με τις φίλες της, την Αιμιλία Καμβύση και την Ευστρατία Μαυραπίδου πέρασαν όλη τους τη ζωή στο ψαροχώρι, τη Σκάλα Συκαμνιάς. Έγιναν δε, σύμβολα της εθελοντικής προσφοράς της Λέσβου, όταν ο φωτογραφικός φακός «τις συνέλαβε» να περιποιούνται στην ακτή ένα βρέφος - παιδί μιας γυναίκας πρόσφυγα από τη Συρία που μόλις είχε αποβιβασθεί στην ακτή. Συνέχιζαν δε, να κάνουν το ίδιο, προσφέροντας παρά τα χρόνια τους, ό,τι μπορούσαν στους πρόσφυγες, όλον αυτόν τον καιρό που το χωριό τους έγινε το επίκεντρο της προσφυγικής - ανθρωπιστικής κρίσης. Κάθε μέρα κατέβαιναν στην ακτή, και κάθονταν μαζί με άλλους αλληλέγγυους στους πρόσφυγες πολίτες συμπαραστεκόμενοι με όποιον τρόπο μπορούσαν στους ανθρώπους που καθημερινά φτάνουν από τις απέναντι τουρκικές ακτές.
Αυτή τους η δράση και η δημοσιότητα που πήρε η δράση τους μέσω της εμβληματικής φωτογραφίας τους, αποτέλεσε και την αφορμή, κορυφαίοι παράγοντες της επιστημονικής ζωής της Ελλάδας και της κοινωνίας να τις προτείνουν ως υποψήφιες για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
Ας σημειωθεί, ότι όταν το Νοέμβριο του 2015 επισκέφθηκε τη Συκαμνιά ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, είχε συναντηθεί με μια από τις τρεις γιαγιάδες, τη γιαγιά Μηλίτσα. Την είχε λοιπόν συγχαρεί για ό,τι έκανε αυτή με τις άλλες δυο φίλες. Τότε η γιαγιά εκ μέρους και των δυο φίλων της είχε απαντήσει στον Πρόεδρο: «Γιατί λες μπράβο γιέ μου; Τι έκανα;». Το ίδιο είχαν πει και στο ΑΠΕ-ΜΠΕ όταν τις είχαμε επισκεφθεί στη Σκάλα Συκαμνιάς τη μέρα που ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα τους για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης τον Ιανουάριο του 2016. Όταν ρωτήθηκαν γιατί βοηθάνε τους πρόσφυγες η γιαγιά Μαρίτσα είχε απαντήσει: «Καλά παιδιά είναι. Μερικές φορές κουρασμένα από το ταξίδι με βοηθάνε να κουβαλήσουμε τα ξύλα για τη σόμπα μου».

kathimerini.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι