Thursday 6 February 2020

Εκπαιδευτικοί στη Θεσσαλονίκη γίνονται ανάδοχοι ασυνόδευτων προσφυγόπουλων

Μια ομάδα εθελοντών καθηγητών λειτουργούν ως άτυποι νονοί με βασικό σκοπό να βοηθούν ανήλικους ασυνόδευτους πρόσφυγες να ενταχθούν στο σχολείο  

«Γιατί το κάνω; Γιατί είναι παιδιά, είναι παιδιά. Γιατί πρέπει κάπως να νιώσουν ότι υπάρχει κάποιος που τους αγαπάει». Αυτή ήταν η αυθόρμητη απάντηση που έδωσε η εκπαιδευτικός Αντωνία Βασιλειάδου στην ερώτηση γιατί αποφάσισε να γίνει ανάδοχος εκπαιδευτικός ανήλικων προσφυγόπουλων.

Οι ανάδοχοι εκπαιδευτικοί είναι μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2018 στη Θεσσαλονίκη όταν μια ομάδα συνταξιούχων και εν ενεργεία εκπαιδευτικών, που σήμερα έχουν φτάσει τους 15, αποφάσισαν να υποστηρίξουν τη φοίτηση των ασυνόδευτων προσφύγων που φιλοξενούνται σε ξενώνες της πόλης. Αρχικά, προετοίμασαν τα αγόρια που έμεναν στον ξενώνα στους Ταγαράδες το καλοκαίρι του 2018 για να πάνε στο σχολείο την επόμενη χρονιά. Σταδιακά όμως διεύρυναν τον ρόλο τους και πλέον δραστηριοποιούνται σε τέσσερις ξενώνες της Θεσσαλονίκης. 

Όπως περιγράφει ο Βασίλης Μπάνος, επίσης ανάδοχος εκπαιδευτικός, πλέον κάθε καθηγητής είναι ανάδοχος ενός έως τεσσάρων παιδιών τα οποία επισκέπτεται μέσα στην εβδομάδα για να υποστηρίξει με τα μαθήματα ενώ μια φορά το δίμηνο θα επισκεφθεί το σχολείο και θα μιλήσει με τους συναδέλφους του για την πρόοδο των παιδιών. «Ως εκπαιδευτικοί ξέρουμε το σχολείο και ξέρουμε πώς να βοηθήσουμε τα παιδιά αυτά να ενταχθούν. Γιατί το σχολείο είναι το πιο προστατευτικό περιβάλλον. Αν δεν πάνε στο σχολείο, θα πάνε αλλού, σημειώνει ο κ. Μπάνος μιλώντας στη Voria.gr.
 
Όπως αναφέρει ο ίδιος, αυτό που προσπαθούν οι εκπαιδευτικοί είναι να δημιουργήσουν μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί και υποστηρίζοντάς το στα μαθήματα να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα σχολικής διαρροής. «Φανταστείτε να κάθεστε σε ένα θρανίο επί επτά διδακτικές ώρες χωρίς να καταλαβαίνετε τίποτα», λέει ο εκπαιδευτικός προσθέτοντας πως με την αναδοχή κάποια παιδιά δείχνουν βελτίωση και αρχίζουν σιγά σιγά να συμμετέχουν στο μάθημα. «Έτσι σταδιακά μειώνεται το χάσμα με τους υπόλοιπους συμμαθητές τους», προσθέτει.
«Είναι πολύ σημαντικό»
Τη βοήθεια αυτή αντιλαμβάνεται πλήρως και ο 15χρονος Μοχάμεντ που διαμένει στον ξενώνα ασυνόδευτων ανηλίκων της Άρσις στους Ταγαράδες. Ο έφηβος από το Αφγανιστάν είναι μαθητής της κ. Βασιλειάδου, της κ. Αντωνίας όπως την αποκαλεί ο ίδιος, λέγοντας σε άπταιστα ελληνικά πως τα μαθήματα μαζί της «είναι κάτι πολύ σημαντικό». Ο Μοχάμεντ κάνει μαθήματα ελληνικών και αγγλικών μαζί με την εκπαιδευτικό και, όπως αναφέρει, τον βοηθούν πολύ. Αυτό φαίνεται και από το αποτέλεσμα καθώς ο ίδιος κατάφερε σε μόλις έναν χρόνο να μάθει τη γλώσσα. «Στο σχολείο μαθαίνω ελληνικά και έκανα φίλους», παραδέχεται ο ίδιος. Φέτος, ο 15χρονος μαθητής πηγαίνει στην Α’ Λυκείου και στόχος του είναι να γίνει μηχανικός αυτοκινήτων.

«Ο ανάδοχος είναι άνθρωπος του σπιτιού»
Η Μαρία Ελευθεριάδου, υπεύθυνη του ξενώνα ασυνόδευτων ανήλικων αγοριών της Άρσις στους Ταγαράδες που ήταν ο πρώτος που εφάρμοσε το πρόγραμμα, αναφέρει πως αυτό δεν έφερε θετικά αποτελέσματα μόνο για τα παιδιά αλλά και για τη σχέση μεταξύ του ξενώνα και των σχολείων. Όπως σημειώνει η ίδια, οι ανάδοχοι καθηγητές λειτουργούν σαν γέφυρα μεταξύ ξενώνα, σχολείου και παιδιού με αποτέλεσμα τα σχολεία να βλέπουν με λιγότερη δυσπιστία τους ξενώνες και το προσωπικό τους. Η ίδια υπογραμμίζει πως το να έχει το παιδί καλή εμπειρία με το σχολείο, τόσο με τους συμμαθητές όσο και με τους δασκάλους, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στο να παρακολουθεί σταθερά.

Έχοντας μάλιστα γνώση της λειτουργίας του σχολείου, οι ανάδοχοι εκπαιδευτικοί κατάφεραν να βοηθήσουν και σε πρακτικά ζητήματα, όπως οι εγγραφές παιδιών, τα οποία όπως αποκαλύπτει η κ. Ελευθεριάδου είναι ακόμα πολλά.

«Ο ανάδοχος εκπαιδευτικός είναι ο άνθρωπος του σπιτιού πλέον», σημειώνει η ίδια. «Είμαι ο άνθρωπος που θα τα αγκαλιάσει, θα τα φιλήσει, θα τα μαλώσει, θα τους πάει το γλυκό καρυδάκι, αναφέρει χαρακτηριστικά η κ. Βασιλειάδου.

Ως ένας άτυπος νονός, λοιπόν, ο ανάδοχος θα κάνει μάθημα στα παιδιά αλλά θα είναι και εκεί για να αφουγκραστεί τυχόν προβλήματά τους και όταν χρειαστεί να τα παροτρύνει και να τα πείσει να συνεχίσουν το σχολείο. Η τελευταία αποστολή δεν είναι πάντα εύκολη καθώς τα προβλήματα και τα αντικίνητρα για τη σπουδή των εφήβων αυτών, κάποιοι εκ των οποίων δεν έχουν πάει ποτέ σχολείο, είναι πολλά και σημαντικά

Μήνες σχολείων χαμένοι εξαιτίας γραφειοκρατίας
Σύμφωνα με την επικεφαλής του ξενώνα, ένα πρώτο θέμα είναι οι εγγραφές στα σχολεία. Παρόλο που το σύστημα είναι πλέον ευέλικτο στις εγγραφές «παιδιών σε κίνηση» και εντός έως και στο τέλος του έτους, στην πράξη τα γραφειοκρατικά θέματα που προκύπτουν μπορούν να κρατήσουν αρκετούς μήνες τα παιδιά εκτός σχολείου.

Ένα ακόμα σημαντικό ζήτημα είναι το ότι αργούν πολύ οι τάξεις υποδοχής στη διάρκεια των οποίων τα παιδιά μαθαίνουν ελληνικά ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στο υπόλοιπο πρόγραμμα. Επίσης, όταν τα παιδιά παρακολουθούν τις τάξεις υποδοχής, απαλλάσσονται από τρία άλλα μαθήματα, πράγμα το οποίο είναι αδύνατο όμως με τον τρόπο που στήνεται το πρόγραμμα στα σχολεία. Αυτός είναι ένας ακόμα παράγοντας που δείχνει, όπως παρατηρεί η κ. Ελευθεριάδου, ότι «το σύστημα δεν δίνει ακόμα βάση στη φοίτηση που έχει ως αποτέλεσμα την αποφοίτηση».
Και σαν μην έφταναν αυτά, υπάρχουν και προβλήματα που έχουν σχέση με την ίδια τη ζωή των παιδιών. Το σημαντικότερο είναι η μεγάλη κινητικότητα. Οι ασυνόδευτοι ανήλικες μπορεί να αφήσουν μετά από έναν ή δύο χρόνια τον ξενώνα γιατί εγκρίθηκε το αίτημα επανένωσης με κάποιο μέλος της οικογένειας τους σε κάποιο άλλο ευρωπαϊκό κράτος είτε γιατί θέλουν να συνεχίσουν παράνομα το ταξίδι τους σε μια άλλη χώρα όπου πιστεύουν πως θα καταφέρουν να εργαστούν και να βγάλουν χρήματα.

Κόντρα στα προβλήματα και τα αντικίνητρα αυτά, οι ανάδοχοι προσπαθούν να ενθαρρύνουν τους ασυνόδευτους ανήλικους στο σχολείο καθώς η εκπαίδευση των νέων παιδιών είναι ίσως και ο μοναδικός τρόπος να ενταχθούν ομαλά στην κοινωνία και να μην γίνουν εύκολα θύματα διακινητών ή παράνομων δικτύων.

avgi.gr

Η Ουαλία απαγορεύει δια νόμου τα χαστούκια σε παιδιά

Υπάρχουν ωστόσο και κάποιοι που αντιδρούν.
Από τον νόμο θα τιμωρείται πλέον όποιος γονιός τολμήσει να χτυπήσει το παιδί του στην Ουαλία, αφού το τοπικό Κοινοβούλιο ενέκρινε την απαγόρευση του χαστουκιού από γονείς σε παιδιά και η εφαρμογή του πρόκειται να τεθεί σε εφαρμογή  από το 2022.
Όσοι τάσσονται υπέρ της αλλαγής κάνουν λόγο για μια ιστορική μέρα και για μια απόφαση που θα αφαιρεί επιτέλους από τους γονείς το δικαίωμα να ασκούν σωματική βία ως τιμωρία.
Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που εκφράζουν τις αντιδράσεις τους. Οι ίδιοι επισημαίνουν πως με την νέα ρύθμιση θα τιμωρούνται και θα αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες ακόμα και γονείς που αγαπούν τα παιδιά τους.

Σε δηλώσεις που πραγματοποίησε ο πρωθυπουργός της Ουαλίας, Μαρκ Ντρέικφορντ, είπε χαρακτηριστικά: «Δηλώνω περήφανος που η Ουαλία έκανε αυτό το βήμα και για πρώτη φορά θέτει τα παιδιά στο επίκεντρο. Οι εποχές έχουν αλλάξει, δεν νοείται κάποιος να χτυπά τα παιδιά του».

Σημειώνεται ότι το νομοσχέδιο στήριξαν οι Εργατικοί και οι Σοσιαλδημοκράτες, ενώ οι Συντηρητικοί το καταψήφισαν.
Με αυτό το νόμο καταργείται η υπεράσπιση της «λογικής τιμωρίας» που ίσχυε από τη βικτωριανή εποχή σε Αγγλία και Ουαλία. Δεν υποστηρίζουν όμως όλοι την απόφαση.
«Τώρα το κράτος ανακατεύεται στις ιδιωτικές ζωές των οικογενειών. Αυτή η απαγόρευση χαστουκιού θα έχει εκτεταμένες συνέπειες για όλους μας», δήλωσε η Τζάνετ Φιντς Σοντερς, των Ουαλών Συντηρητικών.

«Η απαγόρευση του χαστουκιού είναι απλά κακή πολιτική. Θα έχει ως αποτέλεσμα εξαιρετικά αρνητική παρέμβαση σε καλές οικογένειες, θα αυξήσει την πίεση στις ήδη προβληματικές κοινωνικές υπηρεσίες και δεν θα βοηθήσει σε τίποτα τα παιδιά που πραγματικά κινδυνεύουν με κακοποίηση», είπε από την πλευρά της η Άσλεϊ Φρόλεϊ, κοινωνιολόγος στο πανεπιστήμιο του Σουόνσι.
Η Χούι Ιράνκα Ντέιβις, υπουργός Παιδείας και Κοινωνικής Πρόνοιας είχε πει στο παρελθόν: «Ως γονέας τριών αγοριών η ίδια, γνωρίζω ότι το να είσαι γονιός μπορεί κάποιες φορές να είναι μία πολύ ιδιαίτερη και προκλητική εμπειρία». Και συνέχισε: «Η γνώση του τι χρειάζονται τα παιδιά για να μεγαλώσουν και να ευδοκιμήσουν έχει αυξηθεί τα τελευταία 20 χρόνια. Τώρα γνωρίζουμε ότι η σωματική τιμωρία μπορεί να έχει ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις και δη μακροχρόνια στη ζωή και τις αλλαγές ενός παιδιού, όπως επίσης ξέρουμε ότι πρόκειται για αναποτελεσματική τιμωρία».

Η Σκωτία έγινε το πρώτο κομμάτι του Ηνωμένου Βασιλείου που έβγαλε εκτός νόμου το χαστούκισμα των παιδιών, το περασμένο έτος.

Τώρα οι υπουργοί στην Ουαλία θέλουν οι γονείς να βρουν πιο “θετικούς και αποτελεσματικούς τρόπους” τιμωρίας.
Το προτεινόμενο νομοσχέδιο δεν συμπεριλαμβάνει τη δημιουργία ενός νέου αδικήματος. Ακυρώνει όμως τη γραμμή - δικαίωμα υπεράσπισης στο υπάρχον αδίκημα της σωματικής βίας και τιμωρίας εις βάρος παιδιού. Επομένως, οποιοσδήποτε γονιός ή ενήλικος με επιμέλεια παιδιού δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει σωματική βία.

Η δημόσια διαβούλευση συνεχίζεται μέχρι και τις δύο Απριλίου».

(Με πληροφορίες από BBC)
huffingtonpost.gr

Κλειτοριδεκτομή, ο κύκλος ενός εγκλήματος

Ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων είναι μια αποτρόπαιη παράδοση. Μια παράδοση που ακόμη και στις χώρες στις οποίες εφαρμόζεται προκαλεί αντιδράσεις για την καταπάτηση των γυναικείων δικαιωμάτων και τους κινδύνους που εγκυμονεί τόσο για την σωματική, όσο και για την ψυχική υγεία των γυναικών που τον υφίστανται.  
Είναι όμως μια πρακτική βαθιά ριζωμένη στην κουλτούρα και στο κοινωνικό γίγνεσθαι λαών και φυλών, που την συνδέουν άρρητα με την έννοια της ενηλικίωσης. Παρότι μια παγκόσμια εκστρατεία βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε εξέλιξη προκειμένου αυτός να τερματιστεί, ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων παραμένει γεγονός. Η πρακτική αφορά πολλές εκατομμύρια γυναίκες. Περίπου 200 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες στον κόσμο υπολογίστηκαν το 2015, ότι ζουν έχοντας υποστεί κλειτοριδεκτομή, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της UNICEF. Μεταξύ των 200 εκατομμυρίων θυμάτων της πρακτικής αυτής, τα 44 εκατομμύρια είναι κορίτσια ηλικίας 14 ετών ή μικρότερα. Στις 30 χώρες στις οποίες η πρακτική αυτή είναι πιο εξαπλωμένη, η πλειοψηφία των κοριτσιών υποβάλλεται σε κλειτοριδεκτομή πριν από την ηλικία των 5 ετών. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών κήρυξε την 6η Φεβρουαρίου «Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κλειτοριδεκτομής», για να ευαισθητοποιήσει το διεθνές κοινό και ιδιαίτερα της Αφρικανούς για τη βάρβαρη αυτή πρακτική, που προσβάλλει τα ανθρώπινα δικαιώματα και εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία της γυναίκας. Συνολικά, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περισσότερα από 125 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή έχουν υποχρεωθεί σε κλειτοριδεκτομή, ενώ ακόμη 30 εκατομμύρια, όπως αναφέρει η Unicef κινδυνεύουν να πέσουν θύματα αυτής της πρακτικής μέσα στην επόμενη δεκαετία.  
Ένα συγκλονιστικό animation του Al Jazeera για την κλειτοριδεκτομή
Τι πρέπει να γνωρίζουμε 
Τι είναι ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων
Είναι ο ακρωτηριασμός μερικός ή ολικός των εξωτερικών γυναικείων γεννητικών οργάνων. Είναι επίσης γνωστός ως «τομή», «γυναικεία περιτομή» και «μύηση».


Ποιες χώρες ασκούν την πρακτική
Η πρακτική λαμβάνει χώρα σε πολλά μέρη του κόσμου, αλλά είναι πιο συνηθισμένη στην Αφρική, την Ασία και τη Μέση Ανατολή. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ η πρακτική ακολουθείται σε ορισμένες κοινότητες στις ακόλουθες χώρες:
  • Στην Αφρική: Μπενίν, Μπουρκίνα Φάσο, Καμερούν, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Τσαντ, Ακτή Ελεφαντοστού, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Τζιμπουτί, Ερυθραία, Αιθιοπία, Γκάμπια, Γκάνα, Γουινέα Μπισσάου, Νιγηρία, Σενεγάλη, Σιέρρα Λεόνε, Σομαλία, Σουδάν, Τανζανία, Τόγκο, Ουγκάντα και Ζάμπια.
  • Στην Ασία: Ινδία, Ινδονησία, Μαλαισία, Πακιστάν και Σρι Λάνκα.
  • Στη Μέση Ανατολή: Υεμένη, Ομάν, Ιράκ, Ιράν, Παλαιστίνη, Ισραήλ, Αίγυπτος και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
  • Στην Ανατολική Ευρώπη: Γεωργία και Ρωσία.
  • Στη Νότια Αμερική: Κολομβία, Ισημερινός, Παναμάς και Περού.
Επίσης η πρακτική ασκείται σε πολλές δυτικές χώρες, σε συγκεκριμένους πληθυσμούς της διασποράς. Μεταξύ των χωρών αυτών είναι η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Νέα Ζηλανδία, οι ΗΠΑ και η Βρετανία. «The Cut: Exploring FGM»: Ένα ντοκιμαντέρ ψάχνει απαντήσεις: Γιατί η επικίνδυνη και οδυνηρή πρακτική του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων εξακολουθεί να υφίσταται σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο;

Γιατί εφαρμόζεται
Τα κίνητρα και οι δικαιολογίες που παρέχονται ποικίλλουν. Μεταξύ αυτών είναι: Ο έλεγχος της γυναικείας σεξουαλικότητας: Ο ακρωτηριασμός αυτού του είδους έχει συνδεθεί με τον έλεγχο της γυναικείας σεξουαλικότητας. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, σε διαφορετικούς πολιτισμούς, ορισμένοι πιστεύουν ότι η πρακτική αυτή περιορίζει τις σεξουαλικές επιθυμίες των γυναικών κι έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες να παραμείνουν παρθένες μέχρι να παντρευτούν. Η θρησκεία: Η πρακτική εφαρμόζεται τόσο σε μουσουλμανικές όσο και σε χριστιανικές κοινότητες, καθώς και σε οπαδούς αυτόχθονων θρησκειών. Αν και ούτε το Ισλάμ, ούτε ο Χριστιανισμός προωθούν αυτή την πρακτική, συχνά το θρησκευτικό δόγμα χρησιμοποιείται για να τη δικαιολογήσει. Η κοινωνική υποχρέωση: Εν μέρει κυρίως λόγω της σύνδεσής της με τη θρησκεία, πολλές κοινωνίες θεωρούν τον ακρωτηριασμό κομμάτι της ανατροφής ενός κοριτσιού και της προετοιμασίας του να γίνει γυναίκα και παντρευτεί. Με την άμεση σύνδεση της πρακτικής τόσο με την προγαμιαία παρθενία και όσο και με την οικογενειακή πίστη, οι κοινωνικές πιέσεις για την εφαρμογή της στις γυναίκες είναι έντονες. Ο οικονομικός παράγοντας: Εξαιτίας των παραπάνω, σε πολλές κοινότητες, ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων αποτελεί προϋπόθεση για το γάμο. Σε μέρη όπου οι γυναίκες μπορεί να εξαρτώνται οικονομικά από το γάμο, αυτό παρουσιάζεται ως μια δικαιολογία για την εφαρμογή της πρακτικής. Η αισθητική: Σε ορισμένες κοινότητες, ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων παρουσιάζεται ως μια πρακτική που ομορφαίνει τη γυναίκα.

Μορφές
 
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, υπάρχουν τέσσερις μορφές ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων:
  • Τύπος Ι: Αναφέρεται απλώς ως κλειτοριδεκτομή και είναι η αφαίρεση της καλύπτρας της κλειτορίδας.
  • Τύπος ΙΙ: Αναφέρεται ως εκτομή. Αφαιρούνται η κλειτορίδα και τα μικρά χείλη, δηλαδή τα εσωτερικά χείλη του κόλπου.
  • Τύπος ΙΙΙ: Αναφέρεται ως αγκτηριασμός. Αφαιρούνται όλα τα εξωτερικά γεννητικά όργανα της γυναίκας. Επίσης γίνεται στένωση στην κολπική είσοδο.
  • Τύπος IV: Περιλαμβάνει όλες τις άλλες επεμβατικές διαδικασίες στα γυναικεία γεννητικά όργανα. Όπως το τρύπημα, το κέντημα, το κόψιμο, την απόξεση και την καυτηρίαση.
Ποιος κάνει τον ακρωτηριασμό
Συνήθως τον κάνουν τα παλαιότερα μέλη μιας κοινότητας ή συχνά γυναίκες που δεν διαθέτουν ιατρική εκπαίδευση. Κάποιες φορές πραγματοποιείται από ασκούντες την ιατρική και βοτανολόγους ή περιστασιακά από γυναίκες συγγενείς. Τέλος, σε ορισμένες περιπτώσεις τον κάνουν επαγγελματίες γιατροί.

Σε ποια ηλικία γίνεται;
 
Αυτό είναι κάτι που διαφέρει από τόπο σε τόπο, αλλά η πρακτική συνήθως εφαρμόζεται σε κορίτσια μεταξύ της βρεφικής ηλικίας και της ηλικίας των 15 ετών. Κάποιες φορές γίνεται μόλις δυο ημέρες μετά τη γέννηση του κοριτσιού.

Πόσες γυναίκες και κορίτσια επηρεάζονται;
Περίπου 6.000 κορίτσια υποβάλλονται σε ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων κάθε ημέρα. Το ένα τέταρτο των κοριτσιών είναι κάτω από 14 ετών. Περισσότερα από τα μισά κορίτσια ζουν σε τρεις χώρες: την Ινδονησία, την Αίγυπτο και την Αιθιοπία. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της UNICEF το 2016, η οποία εξέτασε τον ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων σε κορίτσια ηλικίας από 15 έως 19 ετών, μείωση σημειώθηκε στην Αίγυπτο, τη Μπουρκίνα Φάσο, την Κένυα, τη Λιβερία και το Τόγκο. Ωστόσο, λόγω της αύξησης του πληθυσμού, βάσει των σημερινών ποσοστών, ο αριθμός των κοριτσιών και των γυναικών που υποβάλλονται σε ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά τα επόμενα 15 χρόνια.

Η προέλευση
 
Δεν είναι σαφής η προέλευση της πρακτικής του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων. Είναι, ωστόσο, γνωστό ότι εφαρμόστηκε από τους Φαραώ στην αρχαία Αίγυπτο. Ο ΟΗΕ επίσης αναφέρει ότι εφαρμοζόταν σε ορισμένες περιοχές της Αφρικής, των Φιλιππίνων, από ορισμένες φυλές στον Άνω Αμαζόνιο, από τη φυλή Αρούντα στην Αυστραλία από μερικούς από τους πρώτους Ρωμαίους και από Άραβες. Οι γυναικολόγοι τον 19αι αιώνα τον χρησιμοποιούσαν τόσο στη Βρετανία, όσο και στις ΗΠΑ για να θεραπεύσουν ασθένειες, για παράδειγμα την επιληψία, την υστερία, τις ψυχικές διαταραχές, την κατάθλιψη ή για να διακόψουν τον γυναικείο αυνανισμό και τη νυμφομανία, ακόμη και τη γυναικεία ομοφυλοφιλία. Φυσικά η πρακτική δεν έχει καμία ιατρική ισχύ.

Οι επιπτώσεις στις γυναίκες και τα κορίτσια
Ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων δεν έχει κανένα αποδεδειγμένο όφελος για την υγεία της γυναίκας. Αντίθετα μπορεί να προκαλέσει σοβαρές και ανεπανόρθωτες σωματικές και ψυχικές βλάβες στις γυναίκες που υποβάλλονται σε αυτόν. Η έκταση της ζημίας που προκαλείται μπορεί να εξαρτάται από τον τύπο του ακρωτηριασμού και από το αν αυτός που τον ασκεί έχει ή όχι ιατρική εκπαίδευση ή και από το αν είναι αποστειρωμένα τα εργαλεία που χρησιμοποιεί. Στην περίπτωση του αγκτηριασμού (Τύπος ΙΙΙ) εξαρτάται και από τη στένωση που γίνεται στον κόλπο. Από τον αν έχει αφεθεί, δηλαδή, μια μικρή οπή για τη διέλευση των ούρων και του εμμηνορροϊκού αίματος.

Τι μπορεί να πάθει μια γυναίκα:

  • Σοβαρή αιμορραγία, πόνο και σοκ, που μερικές φορές οδηγούν σε θάνατο
  • Λοίμωξη που μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο
  • Παρεμπόδιση των ούρων και της περιόδου 
  • Λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος και HIV
  • Ψυχικές ασθένειες, συμπεριλαμβανομένης της διαταραχής μετατραυματικού στρες (PTSD) 
  • Σεξουαλικές δυσλειτουργίες, συμπεριλαμβανομένης της δυσπαρευνίας (πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή)
  • Επιπλοκές κατά την εγκυμοσύνη και τον τοκετό, που μερικές φορές οδηγούν σε θάνατο
Ποιες χώρες έχουν απαγορεύσει τον ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων
 
Ο ακρωτηριασμός γεννητικών οργάνων έχει απαγορευτεί στις περισσότερες αφρικανικές χώρες, όπου οι γυναίκες πλήττονται από την εφαρμογή του καθώς και σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη και χώρες της Δύσης. Οι κυρώσεις κυμαίνονται από τουλάχιστον έξι μήνες φυλακή έως και ισόβια κάθειρξη. Ορισμένες χώρες περιλαμβάνουν και χρηματικά πρόστιμα στην ποινή.
Ωστόσο, αυτοί οι νόμοι δεν εφαρμόζονται πάντα και η πρακτική συνεχίζεται σε πολλά μέρη επηρεάζοντας τη ζωή εκατομμυρίων γυναικών και κοριτσιών.

 

* Ο πίνακας είναι της καλλιτέχνιδας Olubunmi Temitope Oyesanya. Έχει τίτλο «Η μάστιγα» και είναι του 2008. Επιλέχθηκε για το εξώφυλλο του καταλόγου μιας έκθεσης με τίτλο: «Γυναίκες, μια ζωή γεμάτη πόνο» που έγινε στην Ολλανδία και αφορά των ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων.
 
Πηγή:
ideopigi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki