UNICEF: Η ΜΑΧΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

ΣΤΟ ΡΙΟ ΤΗΣ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ

Η ΜΑΧΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Στην παιδική σεξουαλική εκμετάλλευση δεν υπάρχουν αθώοι παρατηρητές.
Η σιωπή είναι αποδοχή.

25 Νοεμβρίου 2008, Ρίο ντε Τζανέιρο - Σχεδόν 3.000 αντιπρόσωποι από πάνω από 125 χώρες βρίσκονται στο Ρίο ντε Τζανέιρο στη Βραζιλία για τη μάχη κατά της παιδικής σεξουαλικής εκμετάλλευσης.

Η σεξουαλική εκμετάλλευση αφήνει τα παιδιά με ψυχικά και σωματικά τραύματα και μειώνει τις ελπίδες τους για μια αξιοπρεπή ζωή, υποστηρίζει η UNICEF. Καμία χώρα ή περιοχή δεν είναι αλώβητη και δεν υπάρχουν αθώοι παρατηρητές.

Η Σεξουαλική εκμετάλλευση είναι η χειρότερη παραβίαση του δικαιώματος ενός παιδιού σε φροντίδα και προστασία. Το Συνέδριο θα εξετάσει τις διάφορες μορφές σεξουαλικής εκμετάλλευσης των παιδιών, συμπεριλαμβανόμενων της σεξουαλικής εκμετάλλευσης μέσα στην οικογένεια, τους γάμους παιδιών, τη σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών που απασχολούνται ως οικιακοί βοηθοί, την εμπορική βιομηχανία του σεξ, καθώς και την παιδική πορνογραφία και τη σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών στο διαδίκτυο.

Οι εκμεταλλευτές εξακολουθούν να χρησιμοποιούν νέες μεθόδους για να παγιδεύουν παιδιά, συμπεριλαμβανόμενου του κυβερνοχώρου και τεχνολογιών της νέας γενιάς κινητών τηλεφώνων και ενήλικες μπορούν να κυνηγούν παιδιά σε chat rooms και να χρησιμοποιούν το ίντερνετ για να δημοσιεύουν ή να κατεβάζουν πορνογραφικό υλικό.

«Η σεξουαλική εκμετάλλευση είναι η υπέρτατη κατάχρηση εξουσίας,» είπε η Εκτελεστική Διευθύντρια της UNICEF, Αν Βένεμαν. «Πριν λίγα χρόνια συνάντησα μια 16χρονη κοπέλα στη Ρουάντα που μου έκανε μια πολύ ευθεία ερώτηση: - Τι κάνετε για να σταματήσετε τους βιασμούς; - Είναι μια ερώτηση που πρέπει να απαντήσουμε από κοινού και μάλιστα με μια ανανεωμένη αίσθηση του επείγοντος.»

Το Συνέδριο της Βραζιλίας θα εξετάσει στρατηγικές για την καταπολέμηση και των μη εμπορικών μορφών παιδικής σεξουαλικής εκμετάλλευσης, στα σπίτια τους, από θρησκευτικούς λειτουργούς, από δασκάλους, από προσωπικό ειρηνευτικών αποστολών και από ένοπλες ομάδες σε ζώνες πολέμου.

Η Σεξουαλική Εκμετάλλευση των παιδιών στον Κόσμο

• Η Μελέτη του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για τη Βία ενάντια στα Παιδιά του 2006, παρέθετε στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας για 150 εκατομμύρια κορίτσια και 73 εκατομμύρια αγόρια κάτω των 18 ετών που έχουν εξαναγκαστεί σε σεξουαλική συνεύρεση ή υποστεί άλλες μορφές σεξουαλικής βίας και εκμετάλλευσης που ενέχουν φυσική επαφή.
• Η έρευνα αυτή κατέγραψε πως οι περισσότερο συχνά αναφερόμενοι ως δράστες σεξουαλικής βίας κατά των κοριτσιών είναι μέλη της οικογένειας, αδελφοί, θείοι, ακολουθούμενοι από θετούς πατέρες, πατέρες αλλά και θηλυκά μέλη της οικογένειας.
• Η σεξουαλική βία κατά των παιδιών αναφέρθηκε επίσης πως συμβαίνει στο χώρο της εκπαίδευσης, με αναφορές για δασκάλους που εμπορεύονται καλούς βαθμούς για σεξουαλικά ανταλλάγματα και σε ιδρύματα φροντίδας ή κρατητήρια όπου η άσκηση σεξουαλικής βίας μπορεί να χρησιμοποιείται ως τιμωρία ή για την επιβολή μιας σχέσης από θέση ισχύος.
• Το 2000, η Παγκόσμια Οργάνωση Εργασίας υπολόγισε πως 1,8 εκατομμύρια παιδιά πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης στην πορνεία ή την πορνογραφία.
• Το Μάιο του 2006, η βάση δεδομένων της Interpol με φωτογραφίες παιδικής κακοποίησης περιείχε φωτογραφικό υλικό για περισσότερα από 20.000 παιδιά-θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης για την παραγωγή υλικού παιδικής πορνογραφίας, στην πλειοψηφία τους καινούργιες φωτογραφίες, που αποδεικνύουν πρόσφατες ή εν εξελίξει υποθέσεις παιδικής εκμετάλλευσης.
• Οι περιφερειακές συναντήσεις για την ετοιμασία της Έρευνας για τη Βία ενάντια στα Παιδιά, επιβεβαίωσαν πως ο βιασμός στα πλαίσια ενός εξαναγκαστικού και πρώιμου γάμου είναι επίσης κοινή πρακτική σε πολλά κράτη. Η UNICEF αναφέρει πως περίπου 82 εκατομμύρια κορίτσια σε όλο τον κόσμο, μερικά μόλις και 10 ετών, παντρεύονται πριν τα 18 τους χρόνια.
• Η Έρευνα για τη Βία ενάντια στα Παιδιά διαπίστωσε πως σε πολλές περιοχές, θρησκευτικές κοινότητες και φυλές συνεχίζουν να δικαιολογούν τη σεξουαλική εκμετάλλευση των παιδιών από φυλάρχους ή ιερείς βάσει ιεραρχικών ή ποιμαντικών κανόνων.

Το ατίθασο παιδί και η δική μας ήρεμη δύναμη

Πως πρέπει να συμπεριφερθούμε γονείς και εκπαιδευτικοί σε ένα παιδί που είναι ατίθασο και προκαλεί με την συμπεριφορά του;

Σίγουρα χρειάζονται όλη την βοήθεια που μπορεί να τους προσφερθεί.

Οι παρακάτω ιδέες που δίνουμε στηρίζονται στην σύγχρονη παιδαγωγική έρευνα που αποδεικνύει ότι τα παιδιά με χρόνια αντικοινωνική συμπεριφορά δυσκολεύονται να μάθουν μέσα από την τιμωρία και την επιβολή ποινών.

Τι πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας όταν είμαστε έτοιμοι να τιμωρήσουμε το παιδί μας σε περίπτωση που θέλουμε να βάλουμε όρια σε μια προκλητική επιθετική και απείθαρχη συμπεριφορά;

Γιατί πρέπει να αποφύγουμε την επίπληξη τις φωνές, την τιμωρία, τις απειλές;

• -Όσο εκνευρισμένοι και αν είμαστε θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο τρόπος που διορθώνουμε ένα παιδί μετά από μια ανεπιθύμητη πράξη τελικά θα επηρεάσει το κατά πόσο το ίδιο το παιδί θα θελήσει να αλλάξει την συμπεριφορά του στο μέλλον.
• Φωνές, επικρίσεις και απειλές συνήθως ενισχύουν το πρόβλημα. Κάποια παιδιά συμπεριφέρονται πολύ χειρότερα και αντιδρούν απότομα στο άκουσμα των λέξεων «μην τολμήσεις» η να μην ξαναγίνει» «θα φας ξύλο».
• Καταφέρνουμε μόνο προσωρινά να διακόψουμε την επιθετική ενέργεια του.
• -Του δίνουμε το ερέθισμα να εκδηλώσει ακόμη περισσότερη επιθετικότητα στο μέλλον, καθώς η τιμωρία, η βία και οι απειλές λειτουργούν ως μοντέλο επιθετικότητας για τα παιδιά μας.
• -Στην πλειοψηφία, τα παιδιά δεν έχουν αναπτύξει ακόμα το μοντέλο του καλού και του κακού και για αυτό αρκούνται να μιμούνται με επιτυχία αυτό που βλέπουν να κάνουν οι ενήλικοι. Έτσι, δεν αποκλείεται το παιδί αυτό να ανταποκριθεί με βία στον ενήλικα που του έχει επιβάλλει μια τιμωρία.
• -Η συμπεριφορά που τιμωρήσαμε μπορεί να μειωθεί σημαντικά στους χώρους που είμαστε παρόντες π.χ στο σπίτι και να αυξηθεί σημαντικά σε άλλους χώρους όπου το παιδί περνά πολλές ώρες και νιώθει ότι δεν παρακολουθείται στενά, π.χ στο σχολείο.
• -Η συχνή τιμωρία οδηγεί κάποια παιδιά να κλείνονται ερμητικά στον εαυτό τους ή να γίνονται απότομα και απορριπτικά.
• -Τα θυμωμένα παιδιά μπορεί να εξαγριωθούν ακόμα περισσότερο στο μέλλον και και να αρχίσουν να καταστρώνουν επικίνδυνα σενάρια εκδίκησης.
• -Τιμωρώντας ένα παιδί το αναγκάζουμε να υποφέρει από συναισθήματα χαμηλής αυτοεκτίμησης, ντροπής και άλλων αρνητικών σκέψεων, το κάνουμε να πιστεύει ότι είναι κακό άτομο και ότι δεν αξίζει την αγάπη κανενός.
• -Η τιμωρία δεν του προσφέρει τις εναλλακτικές θετικές συμπεριφορές που χρειάζεται και τελικά το εγκλωβίζει σε ένα φαύλο κύκλό επανάληψης των ίδιων αρνητικών πράξεων.

Κάθε φορά που καλούμαστε να επιλύσουμε μια προβληματική συμπεριφορά πρέπει να θυμόμαστε ότι:

• Το παιδί έχει ανάγκη να ακούσει διορθωτικές παρεμβάσεις σε ήρεμο τόνο και με εκφράσεις θετικές καθώς και νέες αξίες που χρειάζεται να σέβεται
• Λέγοντας στο παιδί τι να κάνει και τι να μην κάνει συνήθως καταφέρνουμε εγγυημένα ακριβώς το αντίθετο. Το παιδί θα πάει και θα κάνει ακριβώς αυτό που του απαγορεύσαμε.

Πως λοιπόν μπορούμε να παρέμβουμε αποτελεσματικά σε μια επιθετική πράξη; Τι μπορούμε να πούμε σε ένα παιδί που προκαλεί;

• -Να προσπαθήσουμε αρχικά να προκαλέσουμε το φιλότιμο του παιδιού και την αίσθηση του δικαίου που έχει μέσα του, ας του δείξουμε τις συνέπειες της πράξης του και ας του ζητήσουμε να κάνει μια δίκαιη εκτίμηση του τι έκανε.
• -Ας αναγνωρίσουμε στο παιδί την υπευθυνότητα για τις πράξεις του εξηγώντας του ότι δεν φταίνε πάντα οι άλλοι για τον τρόπο που αντιδρά.
• -Ας αναζητήσουμε μαζί με το παιδί τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να είχε αντιδράσει διαφορετικά. Στην περίπτωση αυτή μπορούμε να δώσουμε στο παιδί μι επιλογή ανάμεσα σε δύο εναλλακτικές πράξεις και να το αφήσουμε να διαλέξει αυτήν που του ταιριάζει ώστε να διορθώσει μόνο του την κατάσταση.
• -Ας ζητήσουμε από το παιδί να δεσμευτεί σε ένα προσωπικό συμβόλαιο με τον εαυτό του που θα λέει ότι δεν θα επαναλάβει την ανεπιθύμητη συμπεριφορά του για ένα χρονικό διάστημα και ότι κάθε φορά που θα νιώθει ότι εκνευρίζεται θα αντιδρά με ένα συγκεκριμένο εναλλακτικό τρόπο.
• -Ας τελειώσουμε την συζήτησή μας χωρίς επικρίσεις κάνοντας το παιδί να νιώσει καλύτερα με τον εαυτό του.