Κατασκευές στο σπίτι με άχρηστα υλικά

Ένας τρόπος για να δώσετε την ευκαιρία στα παιδιά σας να απασχοληθούν με κάτι διασκεδαστικό και δημιουργικό είναι να ετοιμάσετε και να μαζεύετε σιγά σιγά υλικά τα οποία άλλες φορές θα τοποθετούσατε σε κάδους ανακύκλωσης ή στα σκουπίδια...

Σε συνδυασμό με μαρκαδόρους ψαλίδια και κόλλες θα μπορέσουν τα παιδιά σας να κατασκευάσουν καταπληκτικά πράγματα, αλλά και να παίξουν συμβολικά με αυτά τα αντικείμενα.
Θα χρειαστείτε 4 κουτιά παπουτσιών και ένα μικρότερο κουτί για να συλλέξετε και να οργανώσετε τα διάφορα υλικά.

• Το ένα θα έχει κόλλα, ψαλίδι, χρώματα, πινέλα, μαρκαδόρους κτλ. (άσπρη κόλλα -υδατοδυαλυτή- θα βρείτε πιο οικονομικά σε χρωματοπωλεία, 3 ευρώ τα 400 ml, ζητήστε την σαν κόλλα «κρυσταλλιζέ», θα στεγνώνει σαν βερνίκι και ανακατεύεται και με τέμπερες για να φτιάξετε «αδιάβροχο» χρώμα).
  
• Το δεύτερο θα έχει κουμπιά και μικρά αντικείμενα που δεν χρειάζεστε, θα πήγαιναν για πέταμα, καπάκια από μπουκάλια πλαστικά ή μπύρας, όσπρια, μακαρόνια κτλ.
• Το τρίτο θα έχει κορδέλες, μικρά υφάσματα (από μπομπονιέρες ή από κομμένα μπατζάκια), σχοινιά, σπάγκους, κορδόνια (από χερούλια σακούλας πχ).
• Το τέταρτο θα έχει κομμάτια από χρωματιστές σακούλες χάρτινες ή πλαστικές, αλουμινόχαρτο και χαρτιά.
• Το πέμπτο, που μπορεί να είναι και λίγο μικρότερο, θα έχει χαρτάκια στα οποία θα έχετε γράψει ιδέες για παιχνίδια που παίζονται στο σπίτι (παντομίμα, τυφλόμυγα, πέτρα ψαλίδι χαρτί, σκοτεινό δωμάτιο, καλτσομπάσκετ) αλλά και ιδέες για κατασκευές (φτιάξτε/κολλήστε ένα αυτοκίνητο, ένα διαστημάνθρωπο, ένα πάνθηρα, ένα φόρεμα, ένα χειμωνιάτικο τοπίο) το καθένα σε άλλο χαρτάκι.

Όποτε βλέπετε ότι τα παιδιά σας βαριούνται, πείτε τους τραβήξουν με κλειστά μάτια ένα χαρτάκι από το κουτί.
Μην ξεχνάτε να ανανεώνετε τα χαρτάκια που και που για να κρατήσετε αμείωτο το ενδιαφέρον των παιδιών σας.
Επίσης, μια βαλίτσα με ρούχα που δεν φοράτε πια ή ρούχα που έχετε για το καρναβάλι, μαντήλια, παλιά καπέλα και τσάντες, θα απασχολήσει επίσης πολύ ευχάριστα τα παιδιά σας στον ελεύθερό τους χρόνο δίνοντας τους έναυσμα να χρησιμοποιήσουν την φαντασία τους σε συμβολικά παιχνίδια.

Καλή διασκέδαση!

mwrakia

Τι είναι η εργοθεραπεία και πότε ένα παιδί τη χρειάζεται;

Εργοθεραπεία είναι η τέχνη και η επιστήμη που βοηθά τους ανθρώπους να διεκπεραιώνουν τις καθημερινές τους δραστηριότητες που είναι σημαντικές σε αυτούς, ανεξάρτητα από την πάθηση ή την αναπηρία ή μειονεξία που πιθανά να αντιμετωπίζουν (ΑΟΤΑ 1994).

Πιο συγκεκριμένα η παιδιατρική εργοθεραπεία ασχολείται με την λειτουργικότητα και την ικανότητα του παιδιού να αλληλεπιδρά στο σχολείο, στο σπίτι ή στην καθημερινότητα.

Πως καταλαβαίνουμε αν ένα παιδί χρειάζεται εργοθεραπεία;

• Δυσκολεύεται να αυτοεξυπηρετηθεί (ένδυση, απόδυση, σίτιση, τουαλέτα, κουμπιά, κορδόνια)
• Δυσκολεύεται να υπολογίσει καλά τη θέση του σώματος του σε σχέση με τον χώρο, είναι αδέξιο, πέφτει συχνά
• Δυσκολεύεται να κόψει με ψαλίδι, να κάνει παζλ, να ζωγραφίσει
• Ο γραφικός του χαρακτήρας είναι άσχημος
• Είναι υπερκινητικό
• Δυσκολεύεται να πάρει μέρος σε ομαδικά παιχνίδια και παιχνίδια με κανόνες
• Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί
• Δυσκολεύεται να χειριστεί μικρά αντικείμενα

Πώς παρεμβαίνει ο εργοθεραπευτής;
Πρώτο βήμα της παρέμβασης είναι η αξιολόγηση. Κατά την διάρκεια της αξιολόγησης παρατηρείται που δυσκολεύεται και υστερεί το παιδί σύμφωνα με φυσιολογική ανάπτυξη και μετά καθορίζονται οι μακροπρόθεσμοι στόχοι.

Οι τομείς που παρεμβαίνει ο εργοθεραπευτής είναι:

• αδρή κινητικότητα (ισορροπία, τρέξιμο, συντονισμός άκρων)
• λεπτή κινητικότητα (σύλληψη μολυβιού, χειρισμός μικρών αντικειμένων, σχεδιασμό κίνησης δαχτύλων)
• γνωστικός τομέας (συγκέντρωση προσοχή, χωροχρονικός προσανατολισμός, μνήμη, οργάνωση)
• αισθητηριακός τομέας (ακουστική, αιθουσαίο ιδιοδεκτικό, οπτικό, ακουστικό σύστημα)
• κοινωνικές δεξιότητες (βλεμματική επαφή, ακολουθία κανόνων)
• τομέας αυτοεξυπηρέτησης (ένδυση, απόδυση, σίτιση, προσωπική υγιεινή).

Του Εργοθεραπευτή Βαγγέλη Παγίδα

pinakio

Εγωιστής ετών… τριών

Το παιδί σε αυτή την ηλικία έχει τοποθετήσει 
τον εαυτό του στο κέντρο του κόσμου και αδυνατεί 

να «μπει στη θέση του άλλου».

«Μα εγώ θέλω να πάμε!». Άδικα προσπαθείτε να εξηγήσετε στο τρίχρονο μικρό σας ότι έξω βρέχει καταρρακτωδώς και δεν μπορείτε να πάτε στην παιδική χαρά. «Μα εγώ το θέλω! Θέλω να σταματήσει να βρέχει!», ίσως σας πει. Πράγματι, το μικρό σας έχει κατακλυστεί από την επιθυμία, από το έντονο συναίσθημά του και πιστεύει πως όλο το σύμπαν πρέπει να φροντίσει να το ικανοποιήσει. Το μικρό σας πιστεύει πως είναι το κέντρο του κόσμου.

Έχετε σπίτι σας έναν μικρό εγωιστή ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα; Η αλήθεια είναι ότι η σκέψη του νηπίου χαρακτηρίζεται από τους ψυχολόγους ως «εγωκεντρική», αλλά όχι επειδή το παιδάκι σας είναι ένας εγωιστής με την ηθική έννοια του όρου, αλλά επειδή τοποθετεί τον εαυτό του στο κέντρο του σύμπαντος.

 Η γνωστική ανάπτυξή του δεν του επιτρέπει ακόμη να έχει μια ρεαλιστική αντίληψη του κόσμου και να κατανοεί ότι υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί να επηρεάσει. Επίσης, αδυνατεί να καταλάβει ότι και οι άλλοι άνθρωποι έχουν συναισθήματα, διαφορετικά από τα δικά του και ότι η συμπεριφορά του επηρεάζει τα συναισθήματα των άλλων. Με απλά λόγια, ο τρίχρονος μικρός δεν καταλαβαίνει πλήρως γιατί η ενός έτους αδερφούλα του κλαίει όταν της αρπάζει την κούκλα της και την δική του ευθύνη σε αυτό. Το παιδί σε αυτή την ηλικία έχει τοποθετήσει τον εαυτό του στο κέντρο του κόσμου και αδυνατεί να «μπει στη θέση του άλλου».

Αυτό συχνά δημιουργεί πολλά προβλήματα και μάχες, καθώς το μικρό επιμένει να γίνει το δικό του, χωρίς συχνά να κατανοεί τις συνέπειες στους άλλους, ενώ οι εξηγήσεις σας δυστυχώς δεν πιάνουν τόπο. Η επιμονή αυτή είναι στοιχείο της ανεξαρτησίας που βιώνει σε αυτό το στάδιο της εξέλιξής του.  

Ο δύσκολος ρόλος σας είναι να οδηγείτε το μικρό σας μέσα από τις καθημερινές συγκρούσεις της εγωκεντρικής σκέψης του με τους κανόνες συμβίωσης της οικογένειας ή των υπόλοιπων κοινωνικών ομάδων να συνειδητοποιεί ποιά είναι τα όριά του και επίσης ότι και οι άλλοι έχουν τα δικά τους συναισθήματα, που μπορεί να είναι διαφορετικά από τα δικά του. Καθώς μεγαλώνει  το παιδί, αρχίζει να κατανοεί σταδιακά ότι οι πράξεις του επηρεάζουν τους άλλους και τα συναισθήματά τους. Έρχεται σε αντίθεση με την αντίστοιχη εγωκεντρικότητα των συνομήλικων του στο νηπιαγωγείο και αναγκάζεται να βρει λύσεις και να αναγνωρίσει και τον δικό τους χώρο.

Όταν το μικρό σας κατακλύζεται από τα παρορμητικά του συναισθήματα και απαιτεί να σταματήσει η βροχή για να πάει στην παιδική χαρά, μπορείτε αρχικά να το βοηθήσετε να εκφράσει με λόγια το συναίσθημά του. Αυτό θα το βοηθήσει να μάθει να εκφράζεται με πιο αποδεκτό τρόπο και έτσι να μειώνει την έντασή του. Πείτε του, για παράδειγμα,  «Καταλαβαίνω ότι είσαι πολύ θυμωμένος και απογοητευμένος, αλλά δυστυχώς αυτό που θέλεις, δεν μπορεί να γίνει». Προσφέρετέ του μια εξήγηση με βάση τη συναισθηματική λογική της ηλικίας του, όπως ότι τα δεντράκια διψούσαν και γι’ αυτό ζήτησαν τη βροχή.

Μπορείτε, επίσης, να του περιγράφετε με λόγια τα δικά σας συναισθήματα και τα συναισθήματα των άλλων. Εξηγήστε του τη σχέση της συμπεριφοράς του με τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων με απλό τρόπο, όπως «στεναχωριέμαι πολύ που έριξες κάτω το φαγητό σου για αστείο, εγώ δεν το βρήκα αστείο και θα κουραστώ για να το καθαρίσω», αλλά και το αντίστροφο «ο Γιαννάκης δεν κατάλαβε πόσο θα στεναχωρηθείς εάν παίζει συνέχεια εκείνος με το αυτοκινητάκι σου». Παίξτε παιχνίδια ρόλων και αλλάξτε ρόλους για να βοηθήσετε το μικρό σας να βγει από τον μικρόκοσμο του εαυτού του και να επιστρατεύσει τη φαντασία του για να κατανοήσει ένα άλλο άτομο μέσα από το παιχνίδι.

Σταδιακά, η σκέψη του μικρού θα γίνει πιο ρεαλιστική και μέχρι την ηλικία των 6 ετών θα έχει κατανοήσει σε μεγάλο βαθμό τα όριά του, ότι οι άλλοι γύρω του έχουν κι εκείνοι συναισθήματα και θα μπορεί να «μπει στη θέση των άλλων».

πηγή