Ένα δώρο για ένα παιδί, που του στέρησαν βάναυσα την αθωότητα...

Αγαπητό μου χαμομηλάκι,
Αυτό είναι ένα δώρο για ένα παιδί, που του στέρησαν βάναυσα την αθωότητα, και για όσα παιδιά μεγάλωσαν κι ακόμα πιστεύουν πως δεν υπάρχει ελπίδα.

Ελπίδα

Είναι πρωί….
Περπατάς… κατηφορίζεις προς το φως… Τον βλέπεις
Απέναντι να βγαίνει διστακτικά… χρωματίζει το πρωινό Σου…πορτοκαλί… κόκκινο…
Είναι ένα από τα όμορφα ξυπνήματα… με την ψυχή
Γαλήνια… με τις σκέψεις γλυκές… με τον απόηχο
της νύχτας στα μάτια.
— Έχει σημασία αν πέφτεις;
Όχι….

Σημασία έχει η μέρα που ξεδιπλώνεται,
όπως η ψυχή απλώνει τα φτερά της και σε σκεπάζει,
όπως η φωνή που σου μιλάει και ημερεύει τα πάθη σου,
όπως τα μάτια που σε κοιτούν και σε ταξιδεύουν,
όπως η αγάπη που σε βγάζει από τη λήθη σου.

Έχει σημασία να ατενίζεις τη ζωή σου με ελπίδα
Να ζεις την κάθε μέρα σου.
Να προσφέρεις και να προσφέρεσαι….
Οι ευκαιρίες που χάνονται… είναι νεκρές ευκαιρίες.

Τα αισθήματα που χαρίζονται είναι ζωντανά αισθήματα.Οι άνθρωποι που εξαπατούν είναι μικροί άνθρωποι.Οι άνθρωποι που αγαπούν είναι απλά άνθρωποι.

Έχει σημασία να είσαι παρών....
Έχει σημασία να χαμογελάς....

Κι αν τίποτα απ΄αυτά δεν είναι δικό σου,
κι αν ήρθε η ώρα που το φως θα κρυφτεί,
πρόσμενε την αυγή για να γίνει δικό σου!

Posted by Βάσσια
Πέμπτη, 27 Δεκεμβρίου 2007
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ό,τι κι αν είσαι, δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς στο μεγαλείο του Στέφανου.

Ό,τι κι αν είσαι, χριστιανός, "άθεος", μουσουλμάνος, ινδουιστής, τεχνοκράτης, φιλόσοφος, ότι κι αν είσαι, δεν μπορείς παρά να αναγνωρίσεις την θυσία του Στέφανου.

Από όποια πλευρά και να το δεις,
από τη χριστιανική πλευρά να τον δεις, ως τον άνθρωπο που θυσιάστηκε για την πίστη του στο Χριστό,
από την πλευρά του ελεύθερου πολίτη να τον δεις, ως τον άνθρωπο που θυσιάστηκε για τα δικαιώματα του λαού,
από την πλευρά του δημοκράτη, του αριστερού, του φιλόσοφου, δεν μπορείς παρά να δεις τον άνθρωπο που θυσιάστηκε για την ελευθερία του λόγου, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών,
δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς στο μεγαλείο του Στέφανου.

Ο Στέφανος, εξελέγη από το λαό ως διάκονος, ως υπηρέτης του και αγγελιοφόρος στην υπηρεσία των φτωχών, των πεινασμένων, των ανθρώπων που συμμετείχαν στις Αγάπες, στα συσσίτια των πρώτων χριστιανών.
Και ο Στέφανος χειροτονήθηκε και ευλογήθηκε από του μαθητές του Χριστού για το χρίσμα του.

Ο Στέφανος, γνώρισε τον Χριστό, τον άκουσε, τον είδε, τον πίστεψε και ενστερνίσθηκε τον Λόγο Του και τον υπερασπίστηκε με τη ζωή του.
Ένας από τους επτά διακόνους ο Στέφανος, ακούραστος υπηρέτης του λαού, τροφοδότης τροφής και ζωής. Παράλληλα με τα πρακτικά καθήκοντά του, διακήρυττε και τον Λόγο του Κυρίου του σε κάθε ευκαιρία. 
Ο Στέφανος διακήρυττε την Αγάπη, την αγάπη προς τον πλησίον και την διακήρυττε λόγω και έργω και στηλίτευε τους πλεονέκτες, τους άδικους, τους κακοπροαίρετους.

Η εξουσία, δεν άργησε να πάρει θέση. Οι Γραμματείς, οι Φαρισαίοι, οι Σαδδουκαίοι,  το ιερατείο της καθεστηκυίας τάξης διεμήνυσε στον διάκονο: Σταμάτα αμέσως αυτά, αλλιώς θα βρεις τον μπελά σου.

Ο Στέφανος, όχι μόνο δεν σταμάτησε, αλλά συνέχισε με μεγαλύτερη ζέση να υποστηρίζει, αυτά που πίστευε, την Πίστη του, τις Ιδέες του, τον Λόγο του Χριστού.

Ο ελάχιστος Στέφανος ήρθε σε ρήξη με την πανίσχυρη εξουσία.
Κλήθηκε στη συναγωγή. Όλοι οι πανίσχυροι απέναντί στον ταπεινό Στέφανο. 
Ένας διάκονος απέναντι στους αρχιερείς, τους προύχοντες, στους προεστούς που είχαν δικαίωμα ζωής και θανάτου.

Ο Στέφανος είχε την ευκαιρία να ανακαλέσει, αλλά δεν το έκανε.
Τον κατηγόρησαν, ότι θέλει να καταλύσει τον Νόμο του Μωυσή και να εισάγει «καινά δαιμόνια».

Και ο Στέφανος μίλησε και απολογήθηκε, χωρίς φόβο, με Πάθος.
Είναι η περίφημη Απολογία του Στέφανου, του Εστεμμένου.
Τους είπε όλη τη διαδρομή της ιστορίας του λαού τους, από τον Αβραάμ μέχρι τον Χριστό. Τους απέδειξε ο,τι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας.

Οι αρχιερείς, ανήμποροι να τον αντιμετωπίσουν, τον οδήγησαν έξω από τον Ναό και ετοιμάστηκαν. Πήραν πέτρες για να του ρίξουν.
Ο Στέφανος είχε την ευκαιρία να ανακαλέσει, αλλά δεν το έκανε.

Οι πέτρες άρχισαν πέφτουν επάνω στον Στέφανο. Άρχισε να ματώνει και να πονά.
Ο Στέφανος είχε την ευκαιρία να ανακαλέσει, αλλά δεν το έκανε.

Ο λιθοβολισμός, είναι ο χειρότερος τρόπος θανάτωσης, εξαιρετικά επώδυνος και μακράς διάρκειας. Ο Στέφανος πέθαινε με κάθε πέτρα που τον χτύπαγε.
Ο Στέφανος είχε την ευκαιρία να ανακαλέσει, αλλά δεν το έκανε.

Μια κουβέντα είπε μόνον:
«Κύριε, μὴ στήσης αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην»

Ο Στέφανος μαρτύρησε, τρία χρόνια μετά τη Σταύρωση του Χριστού, μετά τον Στέφανο εκατομμύρια πιστών μαρτύρησαν. Άμα θανατώνεσαι, κι έχουν προηγηθεί χιλιάδες, έχεις μια παρηγοριά, μια υπερηφάνεια ότι κι εσύ θυσιάστηκες.
Αλλά ο Στέφανος, δεν είχε κανέναν πριν, επέλεξε Πρώτος να θυσιαστεί, ακολουθώντας το παράδειγμα του Δασκάλου του.
Θυσιάστηκε για την Πίστη του, τις ιδέες του, την Ελευθερία του Ανθρώπου και νίκησε.

Είναι ο Άγιος Στέφανος, ο Αρχιδιάκονος μας, ο Πρωτομάρτυρας, είναι τιμή για όλη την ανθρωπότητα, πιστούς και μη.

Το χαμομηλάκι